[1/2 finału] Shiga vs Seinaru Kei [ZAKOŃCZONA]

[Kuroi Kuma]

Koniec był już bliski, bo co tu dużo mówić, gdy samuraj dzierżący tylko kij został zamknięty w płomiennym kręgu? Sytuacja była bardzo trudna, nawet jashinista nie był do końca pewny, czy wszystko powiedzie się zgodnie z planem. Zasłaniał twarz, była dla niego jakby nie patrzeć cenna i spotkanie trzeciego stopnia z bronią mogłaby być bardzo nieprzyjemna. Sędzia przyglądał się wszystkiemu teraz bacznie bo widział zbliżające się rozstrzygnięcie pojedynku. Nastał jednak ten moment - wyznawca sekty wszedł do kręgu, przeszedł przez ogień. Widownia z tej odległości nie mogła zobaczyć, ale jego ubrania stanęły w ogniu, ciało zaczęło się palić i na szczęście (lub też nie, dla jego przeciwnika) zasłonił sobie oczy będące najbardziej wrażliwym elementem jego ciała. Każdy miał słabe punkty, nawet regeneracja nie zmieniała faktu, że utrata wzroku na jakiś czas byłaby dla niego zgubna. Seinaru był już w środku i czekał po drugiej stronie pierścienia ognia, by zaraz wypuścić smugę chakry ze swojej broni. Chakra przecięła powietrze - jedna, pozioma kreska, która mogła o wszystkim przesądzić. Jedyna możliwość w jaki sposób samuraj może walczyć na zasięg był właśnie przy użyciu tej techniki. Shiga zdejmował właśnie ręce, jak przez mgłę przez wirujący ogień zobaczył pocisk. Jedynym wyjściem w tej sytuacji było uskoczyć na bok z tyłu i po bokach szalały jednak płomienie, a dłuższe wystawienie się na ich działanie mogłoby być zgubne. Przed nim zaś był pocisk, sytuacja była bez wyjścia. A może jednak nie. Pozostawało jedno, jedyne wyjście, które to można było wykorzystać i był to pad na ziemię. Miał jednak jeden, jedyny minus - utrata złożonej pieczęci. Ciągnęło to za sobą kilka czynności - tornado zmalało, Seinaru widząc możliwość do ataku ruszył do miejsca, gdzie miał być jego przeciwnik - w samym oku niegdysiejszego cyklonu. Tam go jednak nie było. Widząc tą sytuację zareagował sędzia i usunął chłopaka z miejsca kilka metrów dalej. To był koniec.
-Drodzy widzowie! Ogłaszam, że walkę tą wygrał Seinaru Kei! - okrzyknął chwilę później kończąc już jednoznacznie walkę.

Obojgu wam gratuluję za walkę i za myślenie podczas niej. Niestety sytuacja na końcu była faktycznie bez wyjścia i każde posunięcie rozsądzało o walce. Możliwości było wiele, wybrałem tą opcję uznając, że Shiga chciałby jeszcze walczyć dalej, jego przeciwnik był jednak na tyle blisko, by mu to uniemożliwić. Dziękuję, że mogłem oceniać waszą walkę
Shiga oczywiście poparzenia, ale sam sobie z nimi poradzisz. Seinaru obrażeń brak prócz ogólnego zmęczenia lataniem po całej arenie jak głupi.

[Seinaru]

Seinaru stał i nie mógł uwierzyć. Pomimo wygranej nie było w nim jeszcze radości ze zwycięstwa, lecz zamiast tego wpatrywał się on bezmyślnie w Shigę. Jego przeciwnik wkroczył prosto w płomienie aby wygrać, a mimo to nie wydawało się, aby był w stanie krytycznym od poparzeń. Co tu jest grane?
Ta walka była jedną z najtrudniejszych jakich do tej pory doświadczył, lecz również jedną z najtrudniejszych. Nie zadali sobie nawzajem żadnych obrażeń. Żadna technika, żadne uderzenie nie sięgnęło celu, a jednak to Kei zostało ogłoszony zwycięzcą. Czuł niedosyt, lecz było to nic w porównaniu z zaskoczeniem, jakie spowodowały u niego zagrania oponenta. Nie podchodził już jednak do niego. Od początku nie byli do siebie przyjaźnie nastawieni i zapewne daleko im będzie do przyjaźni, jednak Seinaru nie zamierzał chełpić się zwycięstwem. Czuł, jakby nie zasłużył na tą wygraną. Nie pokazał absolutnie nic, podczas gdy jego przeciwnik przygwoździł go do ściany technikami katonu. Huh...
Rozejrzał się po arenie. Tłumy też były chyba po jego stronie. Seinaru jednak... on myślał tylko o tym samobójczym ruchu, który okazał się być dla niego jedynie drogą do celu. Rozgrzaną do czerwoności od szalejących płomieni, ale jednak wciąż jedynie ścieżką, na której można bezpiecznie postawić stopę. Zszedł z areny i na chwilę ją opuścił, zamierzając wrócić dopiero na walkę finałową.

zt.

// Dzięki Kuroi, dzięki Shiga. To chyba jedna z bardziej intensywnych walk tego turnieju. Naisu

[Hitsukejin Shiga]

Ciało płonęło, skóra płonęła, ubrania SPŁONĘŁY. Wszystko odeszło razem z ogniem. Zabawne, bo powinien czuć ból. Normalny człowiek czułby ból i otępienie uszkodzonych nerwów. On czuł najpierw przyjemnść, a potem dopiero przytłumioną przyjemność. Jashinizm jest zaiste naprawdę przerażająco dziwną religią, która czyni z wyznawców potwory. Jaka żywa, ludzka istota może wejść w żywy, gorejący żar i wyjść bez żadnego szwanku? Żadna. A Jashiniści, przeklęci śmiercią za życia, mogą. Zabawne, bo chciał spalić przeciwnika, ale ten zrobił jakiś dziwny ruch, posłał pocisk energii... Shiga padł na ziemie, chcąc z niej atakować, ale przeciwnik znalazł się przy nim. Czy zdąży spalić go nim tamten zada cios?
I nagle po wszystkim. Sędzia odsunął Shigę, ogień wygasł. Każdy. Ogłosił zwycięstwo Seinaru Keia.
Jashinista czuł tylko szum w głowie. Ludzie widzieli jak wszedł w ogień, a teraz, gdy wszystko zgasło, widzieli, że jest prawie nago, ale... wszystkie zadrapania, oparzenia, regenerują się z wielką szybkością. Po kilkunastu sekundach był cały i zdrowy.
Uniósł reke do tłumów, machając. Ukłonił się. Był aplauz. Czy dla niego, czy dla Seinaru, nieważne. Ktoś rzucił mu nawet swój płaszcz, którym się okrył szczelnie, zakrywając goliznę. To była wyjątkowo dobra walka... mimo, że bezkrwawa.

Z/T

//Również dziękuje wam obojgu za walke. Mimo, że bez ran, to naprawde było dobrze i ciekawie.