Zniszczony notes samuraja.

[Hayami Akodo]

RETROSPEKCJA 1 - ŚMIERĆ ISAMIEGO

Przeszywające, gorączkowe wrzaski wyrywają się z zachrypłych od ryku gardeł. Liczba rannych zwiększa się w postępie geometrycznym, co chwila ktoś spada z konia z rozpaczliwym krzykiem na ustach i już nie wstaje. Słychać desperackie wołania "RATUNKU, MEDYKAAAAAAA...!". Wiele głosów, które tak krzyczą, milknie już po chwili - oni już nigdy nie otrzymają pomocy, anioł burzy zamknął im usta na siedem pieczęci, kiedy wroga technika przeszyła ich serca; wszędzie chaos, zamieszanie, urywające się od adrenaliny komendy dowódców, kwik koni, tupot nóg krzyżują się ze szczękiem katan, hałasem zderzających się ze sobą yari, świstem kunaiów, gdzieniegdzie słychać też huk wybuchających notek. W tym strasznym chaosie, splątaniu ciał, dusz, umysłów, kierowanych wolą dwóch ludzi, którzy nazywają siebie dowódcami, często da się dostrzec jednak yojimbou - giermków i towarzyszy samurajów, którzy towarzyszą swoim panom, ojcom, bratom, kuzynom w okrutnym boju i pod groźbą dyshonoru nie mają prawa opuścić ich boku; w walce nie biorą jeszcze udziału z powodu zbyt młodego wieku, ale podają im broń, hełmy i wykonują wszelkie posługi. Jeden z takich yojimbou, szczupły, wysoki chłopaczek o kasztanowych włosach, trzynastolatek - sądząc po budowie ciała, wzroście i innych przesłankach - stoi u boku swego wysokiego, bardzo doń podobnego ojca; różni ich tylko kolor oczu.
-Ojcze...!-próbuje zaprotestować. Mężczyzna uśmiecha się delikatnie. Mówi coś, czego jednak przez zgiełk młodzieniec nie słyszy. Z gestów wynika, że chce, aby podano mu konia. Chłopak wypełnia rozkaz, blady i zaniepokojony. Serce wali mu bardzo gwałtownie. Dosiada swojego konia i jedzie u boku ojca, niespokojny, nerwowy. Czy to przeczucie?
Godzinę później jest już po wszystkim. Stoją wśród bitwy, trupy i ranni obu stron leżą nieruchomo, krzyk wzmaga się coraz silniej, jakby chciano nim przebudzić śpiących kamich, wywołać sprawiedliwość.
Chłopak też krzyczy, głośno, rozpaczliwie, dziecinnie. Płacze, po zakurzonej, brudnej twarzy rozmazują się łzy dziecka, które pierwszy raz ujrzało, czym naprawdę jest wojna. W dłoniach trzyma, zamiast hełmu, odrąbaną głowę ojca; ciało zdążyły już stratować konie i zniszczyć wrogie techniki.
Gdzie w umieraniu kryje się szczęście?
W końcu ktoś, pewnie jakiś dobry człowiek, zabiera go stamtąd. Odbiera mu się głowę ojca, nie zważając na krzyk dziecka; zapewne pochowają ją, jak należy, lub odeślą matce. Samego chłopca odeślą na pewno; nie ma pożytku na polu bitwy z przerażonych dzieci, które nie udźwigną nawet miecza. Chłopak ma wprawdzie swoją yari, mógłby jej użyć, ale...Ale to tylko chłopak, nawet nie wyszkolony wojownik. Nie ma sensu go wypuszczać w walkę, w podróż, z której się nie wraca. Wystarczy, że nie wrócił z niej jego ojciec.

[Hayami Akodo]

RETROSPEKCJA 2 - POGRZEB OJCA, HAYAMI PRZEJMUJE ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA RODZINĘ

For whom do you hurt?
Whom you're crying for?

Twój krzyk nadal brzęczy ci w uszach, kiedy siedzisz u boku matki, ubrany w białe kimono, i obejmujesz płaczącego Hajime, który się w ciebie wtulił - jakby potrzebował oparcia, opoki. Siedzący po lewej stronie zapłakanej i roztrzęsionej matki Takashi drży na całym ciele, nie kryjąc niemęskiej rozpaczy. Ktoś z was musi się podnieść. Właśnie trwa owakare-shiki, obrzęd pożegnalny. Zaproszeni na pogrzeb goście rozmywają ci się w oczach, stają się niewyraźnymi konturami za każdym razem; wyraźniej rozpoznajesz dopiero Sagisę i Tensę wraz z rodzicami.Matka, drżąc na całym ciele, podnosi chusteczkę z głowy ojca złożonej w trumnie (oddano jej tylko głowę męża, resztę ciała pożarła wojna). Czworo Uchihów, będących ostatnimi na dziś gośćmi, oddaje kolejno niski pokłon trupowi, po czym kłania się wdowie i wychodzi z pokoju.
Zostajesz sam z płaczącymi braćmi i zupełnie załamaną, bezsilną matką, która chyba nie może pojąć ogromu swojej straty.
To wszystko twoja wina.
Nieco później rozpoczyna się otsuuya - czuwasz przy zwłokach ojca, modląc się i składając ofiary, odczytujesz cicho listy kondolencyjne. Potem kremacja głowy...i ostatnie pożegnanie. Nowe imię dla Isamiego Akodo, szybkie przebranie się...
-Z głębi serca składamy kondolencje, jeśli możemy w czymś pomóc, to proszę, powiedz nam-szepcze wuj Yoshi, obejmując ostrożnie matkę, której już zabrakło łez. Jej długie, brązowe włosy, tak jak twoje, zdążyły już posiwieć, ma wyraźne zmarszczki, a drobne dłonie drżą. Mimo wieku trzydziestu sześciu lat Risa Reigen zdążyła się już postarzeć - i nic dziwnego, skoro straciła ukochanego męża i została sama z trzema synami i domem, który trzeba było jakoś utrzymać,..Niby banalna, wyklepana formułka, ale słowa Yoshiego mają dla niej wielkie znaczenie. Dziękuje więc Yoshiemu i trzymającej się za nim Rin bladym uśmiechem.
Nie mogąc tego wszystkiego znieść, wychodzisz na zewnątrz po skończonej ceremonii, kiedy urna z prochami twojego ojca znajduje się już tam, gdzie powinna, w grobie.
I wtedy dopiero pozwalasz sobie na gorzkie, rozpaczliwe łzy. Siadasz na ziemi i wybuchasz przeraźliwym, rozdzierającym płaczem, krzyczysz z całego serca, wzywając ojca, który już nigdy nie wróci. Obok ciebie płaczą Hajime, który przez cały pogrzeb siedział obok ciebie i ciągle się trzyma twojej hakamy, i Takashi; jest też Saga, słyszysz wyraźnie jej szloch. Nic dziwnego, bliżej jej było do ojca niż do mojej mamy...
Odwracasz twarz, by na nie nie patrzeć. Chciałbyś być sam - z ciałem ojca, żrącą jak kwas winą, samotnością, poczuciem, że odeszło coś ważnego, czego już nigdy nie zastąpić. Połykasz łzy, obejmując najmłodszego brata. Drżysz na całym ciele, ale wiesz, że nie masz wyjścia.
Zostałeś głową rodu.
Następcą swojego ojca.
-Nie zastąpię wam ojca, ale postaram się wami dobrze zająć. Słyszysz, Hajime?-pytasz cicho, łagodnie. Ocierasz niecierpliwie najpierw swoje łzy, a potem brata. Kładziesz dłonie na jego ramionach. Chłopiec pociąga nosem.
-Onii-chan, co z nami będzie?-pyta płaczliwie.-Co będzie z nami bez taty?
-Musimy...iść dalej. Jestem teraz głową rodziny, więc macie mnie obaj słuchać, Hajime. Mnie i mamy-odpowiadasz, czochrając jego włosy. Wzdychasz ciężko. Dobrze, że odbyłeś już gempukku. Przynajmniej uchodzisz teraz w społeczeństwie za mężczyznę, dorosłego, nie za głupie dziecko. No właśnie...dorosłego? Przecież nie wiesz nic o świecie, nie przydałeś się do niczego pod Atsui. Jesteś nic niewart.
Pieniądze i drobne upominki, które otrzymała twoja rodzina od gości, starczają na utrzymanie się przez jakiś czas. Później zaczynasz pracować. Bierzesz każde możliwe zlecenie, pomagasz sąsiadom, rąbiesz drewno, dostarczasz wiadomości za drobną opłatą, wskazujesz drogę przyjezdnym. Robisz wszystko, byle tylko pomóc umęczonej, wiecznie smutnej matce, która po śmierci ojca jakoś utrzymuje dom, ale...Trzymasz młodszych braci twardą ręką, wbijasz im do głowy zasady, przekazujesz im na szybko to, co pamiętasz z waszych wspólnych treningów.
Nie jest łatwo. Ale sam powiedziałeś, że musicie iść dalej.
Choćby dlatego, że ojciec nie chciałby, by jego synowie ciągle płakali jak beksy i użalali się nad sobą. Poza tym zostaje jeszcze matka, którą ktoś musi utrzymać. Ojciec w grobie by się przewrócił, gdyby ją teraz zostawili bez wsparcia.

[Hayami Akodo]

Ród Akodo

Ponieważ zowię się lwem.

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

RETROSPEKCJA 3 - NICZYJE KAMELIE (Hayami, jego bracia i Yosuke w ogrodzie + zmieszane wspomnienia z przeszłości)

But I'm still lost out at sea

Silny zapach kamelii, tak mocny jak nigdy dotąd, wonie różnorodnych kwiatów zlewających się w jedno, brzęczenie pszczół. Jakaś łąka...?
Czyjeś szybkie kroki. Rozpoznajesz na pewno zdecydowane kroki Takashiego - tylko on w całej rodzinie tak charakterystycznie stąpa - i niepewny, wolny tupot nóg Hajime, ale obok nich idzie ktoś jeszcze. Ktoś trzeci, kogo w tej chwili za cholerę nie możesz sobie przypomnieć, ale jednak czujesz, że jest ci drogi.
Ciepły pocałunek matki. Rubaszny, głośny śmiech ojca, porywcze wykrzykniki wuja Seijiego. Ciężkie uderzenie męskiej pięści w stół, podskakujące jakby nerwowo czarki z chlupoczącą w nich ciepłą matchą.
Zapach kamelii staje się mocniejszy, bardziej...upajający. Obraz się wyostrza.
Czy to już kiedyś się nie zdarzyło?
Do wizji dołączają kolejne twarze: więc Aki, niosąca w ramionach Pana Kamiego, ojciec, matka, bracia, wuj Seiji, dalej Shijima, jak zawsze ciemny niczym futro sennego kota, łagodna owca z pazurami, istny Seinaru Kei, Sagisa, jej syn, Tensa, ich rodzice, znajomi i nieznajomi, których do tej pory widziałeś. Kalejdoskop gwałtownie przyspiesza, wizja traci na ostrości, wszystko staje się zmieszane, drży, rozpływa się, szarpie twoje zmysły niczym struny shamisenu, gra z przytomnością...!
Och, taak, to wszystko cię zżera. Pochłania. Odbiera ci zmysły. Niszczy.
Jak pogrzeb Aki, biały, udręczony, jak twarz jej matki pełna łez.
Każda matka kocha swoje dziecko.
Tylko ta jedna matka, ta, której twarzy nie pamiętasz, nie kochała swojego dziecka. Dziecka, które tupie teraz u twojego boku.
Jak brzmiało jego imię?
Dlaczego nic już nie pamiętam?
Nie...
Pamiętam?
Kamelie więdną tak szybko, jak szybko zakwitły.

[Hayami Akodo]

RETROSPEKCJA 4 - TRENING HAYAMIEGO

Lighting to ease the shadows' sight
Hearts will grow, the heavens will play


Zimno. Przerażające zimno. Stopy drętwieją ci już od śniegu, na którym zmuszony jesteś ćwiczyć - i choć na sobie masz przecież zimowe obuwie i ubrania, to jednak kościami czujesz, że będziesz chory po kolejnym genialnym wymyśle ojca, żądającego od ciebie zbyt wiele.
Na szczęście po chwili pozwala ci wejść do środka. Tam kontynuuje trening. Isami jest wprawdzie wspaniałym ojcem i dobrym człowiekiem, ale jeśli chodzi o wymagania, nie potrafi oznaczyć odpowiedniej granicy, przez co wciąż chodzisz zmęczony, padnięty, wyczerpany - niepotrzebne skreślić. Teraz ojciec włożył ci w utrudzoną dłoń yari ćwiczebną. Nie widzisz jego twarzy wśród białych ścian naznaczonych czarnymi znakami.
-Zaaatakuj mnie, będę się bronił. No już!
Jedno, drugie, trzecie pchnięcie. Nie możesz pokonać ojca, choćbyś nawet chciał. Wkrótce przestajesz je liczyć i po prostu robisz to, co ci każą. Od tego jesteś. Jesteś przecież samurajem, a ich obowiązuje cnota posłuszeństwa...
Kiedy padasz wyczerpany na ziemię, ktoś cię podnosi. Ktoś...cię podnosi. Unosisz z trudem głowę, zimna woda chłodząca wargi, zimna chochla z upragnioną wilgocią...Pijesz jak spragniony wielbłąd, ale w tej chwili słyszysz silne uderzenie. Głos ojca jest niewyraźny, oddala się ode ciebie. Jak podczas mgły. Kim jest ten, który podał mi wody...? O, niechaj mi się jeszcze ukaże, niech zobaczę jego twarz, niech zapamiętam imię, bym wypowiadał je, dziękując za niego bogom w modlitwach.
Widzisz złoto.
On...albo ona? ma złote oczy. Piękne, głębokie, o kilka tonów ciemniejsze niż twoje, ale na pewno piękne.
Czerwień.
I...Lwia grzywa. Czy to ktoś spośród Lwów? Jeden z nich? Jeden z tych, przed których rykiem kiedyś, kiedyś będą drżeli wrogowie?
Twarz nieznajomego rozpływa się we mgle. Zostajesz już tylko ty.
Tylko ja i on. Nogi ci drżą, nie możesz ustać. Ale kiedy nieznajoma postać o złotych oczach próbuje cię powstrzymać, zostaje uderzona w twarz przez twojego ojca. Silnie, brutalnie. Słyszę krzyk bólu? Mój? Nie mój?
- Daj spokój- zwracasz się słabym głosem do towarzysza. -Poradzę sobie. Dzięki za wodę.
Banał, ale od czegoś trzeba zacząć.

[Hayami Akodo]

RETROSPEKCJA 5 - KŁÓTNIA I ODEJŚCIE YŌSUKE

Gdzie już widziałem tą czerwień?
Zmieszane obrazy. Wspomnienia, szybkie i nagłe. Wieczór w dojo. Zimna woda spływająca z okrwawionych rąk. Zmęczenie. Łzy. Pogrzeb. Zimni rodzice ignorujący czerwonowłose dziecko, matka o kosmykach tego koloru - ich przeciwieństwo - nie mogąca oderwać się od trzech rozgadanych, kolorowych synów, basowy śmiech ojca, echa awantury zasłyszanej podczas nocnego dreptania z pluszową zabawką w dłoni: "NIE MAM ZAMIARU WYCHOWYWAĆ TEGO CHOLERNEGO BĘKARTA, I TY O TYM WIESZ, ISAMI!". Co wtedy odpowiedział ojciec? Jak brzmiał jego zimny, twardy głos? Czerwień. Czerwień. Sen.

Idziesz w jego stronę, szybko, niepewnie. Minęło tyle lat. Mogliście się zmienić, nawet na pewno się zmieniliście. Ale serce, to samo serce, którym kierujesz się od zawsze, mówi: to dobry trop. Pamiętasz księżyc, chłodną jesienną noc, podniesione głosy dorosłych te osiem lat temu. Już wiesz, już pamiętasz zacietrzewioną, czerwoną od gniewu twarz wuja-shinobi, cholernej egzotyki w tej rodzinie, lodowaty chłód ojca stojącego przy zasadach, drżące od krzyku światła świec padające na stare wazy.
Pamiętasz jego odpowiedź.
Ten cholerny bękart ma imię. Nazywa się...

[Hayami Akodo]

RETROSPEKCJA 6 - LOSY WYGNAŃCA

I close all doors,
Thus I seal away all prayers.

Czarne ubrania Seijiego wilgotniały z każdą chwilą coraz bardziej dzięki ostrym kroplom deszczu. Wiatr igrał z jego miodowymi, krótkimi włosami, a w akwamarynowych oczach płonął gniew i nienawiść. Padający gęsto śnieg zasypywał jego ślady, a stojąca przed nim rodzina milczała. Wszyscy samurajowie z rodu Akodo, odziani w płaszcze z wyszytymi na plecach lwami i uzbrojeni, wydali już wyrok. Dzieci albo trzymały się z tyłu, albo stały niedaleko, zbite w kupkę, nieśmiało czekając na to, co się stanie.
Zrozpaczone i pełne szału spojrzenie Seijiego spoczęło na jego siostrze, szkarłatnowłosej Risie, która nie kryła już łez. Potem spojrzał na ich synów, krew z krwi jego siostry, jedynej, ukochanej...Hayami, mały Hayami stał na czele gromadki, Hajime i Takashi trzymali się z tyłu, obok nich inne dzieci: Rei, Tsume, Akai, Hijiri, Seiko, słowem, wszystkie te dzieciaki, które jeszcze dwa miesiące temu biegały za nim, prosząc go o opowieści z życia wielkich samurajów i nazywały go wujkiem. Teraz stały, wystraszone, nic nie rozumiejące, mała Seiko płakała żałośnie, rozmazując rączkami łzy po pucołowatej buzi. Cisza, zimno i śmiertelny gniew rosły, tworząc między nim a jego rodziną, dla której zdradził, barierę, której już nigdy nie miały złamać żadne słowa przeprosin czy pociechy.
Odwrócił się do dzieci, postąpił w ich stronę krok. Wyciągnął w ich stronę dłonie - w jego oczach może i mogła to być troska, ale dla innych był to zwyczajny obłęd. Dlatego kilku ojców ruszyło się razem z nim, by w razie czego ochronić swoje pociechy przed śmiercią z ręki niebezpiecznego mordercy, jakim stał się Seiji. To, że jeszcze żył, zawdzięczał tylko przywiązaniu Akodo do tradycji i temu, że nikt nie chciał zwracać na siebie uwagi Musashiego Sasakiego plamieniem się krwią człowieka; nie, klan Akodo mimo wszystko wciąż był rodziną. Jednak lew, który do niej nie pasował, który popełniał zbrodnie, szalał i kaził się, musiał odejść - i nic i nikt nie mogło zmienić tego stanu rzeczy.
Podszedł jeszcze kilka kroków. Dzieci stały nadal nieruchome, blade, zmrożone, jedynie mała Seiko wyrwała się naprzód, by przytulić się do ulubionego wujka. Drogę zabiegł jej jednak ojciec, który zasłonił dziewczynkę własnym ciałem.
-Nie dotykaj jej! - wrzasnął. -Odczep się od naszych dzieci, zdrajco, i wynoś się z Yinzin! Natychmiast! Niech ani ogień, ani woda, ani ziemia, ani powietrze nie przyjmą twoich zwłok, zasrany bydlaku!
Seiji westchnął, prawie z litością. Spojrzał z pogardą na te krzyczące, głośne, rodzinne robaki snujące się u jego stóp, po czym przeniósł spojrzenie na skamieniałą Risę o twarzy zalanej łzami. Jej jasne kimono, opinające nadal piękne mimo trzech ciąż ciało, dobrze do niej pasowało. Jaka szkoda, że widzi ją po raz ostatni.
Ukłonił się siostrze, po czym spojrzał na pozostałych. W tym spojrzeniu widać było lód pełen nienawiści, chłodu, groźby i pogardy, a także czystego obłędu. Jeśli w jakimś człowieku mogło mieszkać zło, to na pewno zamieszkało ono w oczach Reigen Seijiego.
-Obyście zmarli z honorem - wycedził z pogardą, a wszyscy doskonale wyczuli, że w owym pozornie przyzwoitym życzeniu kryje się głęboka nienawiść, tak głęboka jak największe morza i oceany.
Po chwili niesławny samuraj odszedł w śnieżną zamieć, zostawiając za sobą płacz upokorzonej siostry, lęk dzieci o szybko bijących serduszkach, pustkę, nienawiść i żal.

Dość rzec, że jeśli była to klątwa, to w przypadku Isamiego się sprawdziła.

[Hayami Akodo]

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

STARE RELACJE - UZUPEŁNIĆ I POPRAWIĆ KARTĘ

[ghide]POSTACIE:
But even so
When the sun is climbing over everything, I will start walking again

Miano

Sagisa Uchiha

Wiek

17 lat

Pochodzenie

Sogen

Klan

Uchiha Ichizoku

Kekkei-genkai

Sharingan

Techniki - Katon
- genjutsu (dokładniej nieznane)

Stosunki Odkąd się poznaliście, przypadliście sobie do gustu. Uwielbialiście drzeć ze sobą koty, doprowadzać starsze rodzeństwo do szewskiej pasji, a młodsze prowokować do szaleństw, sprawialiście, że rodzice nigdy się z Wami nie nudzili. Gdy byliście młodsi, mogliście ze sobą kraść konie, a teraz...
Wszystko się zmieniło, gdy umarł Twój ojciec. Kiedy pożegnałeś go pod Atsui, zrozumiałeś, jak wiele spoczywa na Twoich barkach. W końcu pojąłeś ciężar powinności samuraja. Spoważniałeś.
Stałeś się mężczyzną.
Spotkaliście się teraz, po latach, i na dzień dobry zostałeś powitany wieścią: "Kazuo ją...". Gdy się okazało, że jest w ciąży, zaproponowałeś się na ojca dla dziecka. W końcu tak byłoby najlepiej.

Myśli Kiedy zaszłaś w ciążę z Kazuo, kiedy to wszystko się wydarzyło? Zostałaś sama z tym wszystkim, sama z maleńkim życiem pod sercem, bo twoja siostra postanowiła odejść. Kocham cię, od zawsze cię kochałem, i nie pozwolę, byś musiała cierpieć - w jakikolwiek sposób. Nawet, jeśli Tensa postanowiła cię opuścić w taki sposób, ja wciąż

Wydarzenia The Masquerade - opis w historii
Just being young and stupid - pierwszy pocałunek z Sagą
The new life- narodziny Ryuujina
Uchihy, syna Sagisy i Kazuo
Will I change? The time will tell - rozstanie skłóconych Hayamiego i Sagisy

It's fading, slightly I sense something
I look over my shoulder

Miano

Tensa Uchiha (nie żyje)

Wiek

18 lat

Pochodzenie

Sogen

Klan

Uchiha Ichizoku

Kekkei-genkai

Sharingan

Techniki - Katon
- Taijutsu (styl Goken)

Stosunki Ta starsza, sztywniejsza siostra.
Ta mądrzejsza, rozsądniejsza, bardziej szorstka momentami, wymagająca, ale jednak gotowa się poświęcić za swoich rodziców, Sagę, Hayamiego, Takashiego i małego Hajime przyjaciółka, córka i siostra.
Ta piękna dziewczyna o fiołkowych oczach, za którą ogląda się połowa chłopaków w wiosce, a Ty jeden nie zwracasz na nią uwagi.
Ta, która włada ogniem, technikami siły i potrafi pokazać Ci, gdzie Twoje miejsce, jednym celnym, wymierzonym kopniakiem.
Anielska diablica, która wniosła w wasze życie porządek, teraz stała się pustką.
Odeszła bowiem na zawsze, pozostawiając i żal, i ulgę.

Myśli Kiedy byliśmy mali, była naprawdę sztywna. Potrafiła ustawiać mnie, Takashiego i Hajime do pionu, podnieść głos, gdy była potrzeba. Nadzorowała nas, gdy nie było rodziców, a Saga i ja wpadaliśmy na kolejny genialny pomysł. A jednak jest w niej coś, co sprawia, że nie sposób jej nie kochać. Kiedy umarł mój ojciec, to właśnie ona pierwsza pocieszała moją załamaną matkę, uciszała rozhisteryzowanych braci, pomogła mi parę razy w zajmowaniu się tym wszystkim.
A kiedy odeszła, czuję się tak, jakby ostatecznie umilkła burza - i mimo wszystko tęsknię za jej odgłosem.

Wydarzenia The Masquerade - opis w historii

Every time morning comes, I look at what's right in front of me
The coloring begins

Miano

Seinaru Kei

Ranga

Samuraj

Pochodzenie

Teiz

Opis relacji Poznaliście się w Teiz, nad brzegiem morza, kiedy stałeś, wpatrzony w pustkę falujących, drżących wód. Do dziś pamiętasz jego ostrzeżenie: ostatnio ta przepaść przyciągnęła zbyt wielu ludzi.
Z czasem w pełni zrozumiałeś, jakie dokładniej te słowa miały znaczenie.
Potem...Po krótkiej wizycie, wspólnym gotowaniu obiadu (atak morderczej solniczki pozostanie na zawsze w Twojej pamięci) i obopólnych zwierzeniach (on okazał się być abstynentem i pasterzem z zapędami do przewodzenia, a Ty opowiedziałeś mu, sam nie wiedząc, dlaczego, o śmierci ojca) wyruszyliście razem dalej, do Sogen, gdzie przywitała Was wieść o ataku na Mur. Co mieliście robić? Stanęliście do walki, choć w różnych oddziałach; może to i lepiej. Przynajmniej obaj skupiliście się na prawdziwej walce.
Szli więc, demon, drzewo i fala, a naprzeciwko nim wychodził świat o twarzy chorej prostytutki.

Myśli Najlepszy przyjaciel, mistrz, towarzysz, Atos dla d'Artagnana. Uczy mnie technik, przekazuje wiedzę, towarzyszy mi w walkach. Jeśli ja jestem Sercem, to Kei jest Rozumem. Obaj jesteśmy demonami spadającej wiśni - trwamy w starych schematach, próbując pogodzić się z nowymi.

Wydarzenia Nostalgy - pierwsze spotkanie na klifach z Seinaru
Jak w zwykłym życiu - pobyt w domu Keia w charakterze gościa
Like tears in the rain - wspólna walka w bitwie o Mur
I was happy with no fame - rozstanie z Seinaru i Shijimą w hotelu Marmur
Tether and reconcile - ponowne spotkanie na koronacji
The birthday - Hayami informuje Seinaru o narodzinach syna Sagisy
Let us see concrete - Hayami rozmawia z Seinarem i Ichirem, powstaje zamysł Klepsydry
Now I know how the angel fell - Hayami i Seinaru wyjeżdżają z Hanamury i ruszają na Hyuo do domu Shijimy
I am tied by...- odkrycie śmierci Shijimy, Hayami żegna ciało przyjaciela i zabiera jego notes
...by my honored brethren - Hayami żegna się z Seinarem i go opuszcza

The moment I gaze at your eyes
let it echoes somewhere inside my heart

Miano

Shijima (nie żyje)

Ranga

Shinobi

Pochodzenie

Hyuo

Kekkei-genkai

Dziwne czerwone oczy (podobne do Sharingana, nazwa chwilowo nieznana)

Techniki - Katon (ognista kula)

Stosunki Zapoznaliście się ze sobą przez wspólnego przyjaciela; to był ciepławy, jesienny dzień, przebywałeś akurat u Keia w domu, gdy ten przyprowadził gościa. Gość w dom, Bóg w dom i te sprawy, nie przeszkadzałeś mu ani w ząb. Aaach, te subtelne chwile, kiedy graliście niewinnie w kamień, papier, nożyce (pewnie rozrywka mało fascynująca, ale jak tu odmówić dziecku?), podziwialiście we trzech widoki, narzekaliście wspólnie na kuchnię oburzonego Keia...Wszystko wydawało się takie proste, a zarazem i trudne, bo potem wyszła na jaw sprawa jego brata, który zginął na misji, będąc w teamie z Seinaru. Potem przybyliście do Sogen, chcąc ruszać do Ryuzaku no Taki - tam zastała Was wojna. Bishamonten Was wezwał, a Wy nie mieliście wyboru, choć widziałeś, że o ile Ty chcesz kogoś i coś chronić, o tyle Shijima po prostu nie widzi sensu w tej walce.
I jak zwykle, okazało się, że tylko cisza ma rację.
Ma rację nawet wtedy, gdy umiera - zbyt cicho , byś mógł go kiedykolwiek zrozumieć.

Myśli Byłeś jednym wielkim sekretem. Nikt nigdy nie poznał do końca, co tkwi w tobie, co tkwi w twoich wspomnieniach, co wyrwało cię w końcu z tego świata. Nie rozumiem twojej śmierci, ale podziwiałem cię za wielkość, która w tobie drzemała. Gdybyś chciał, mógłbyś być kimś. Miałeś wszystko: dom, przyjaciół, łaskę cesarza.
Tylko, że pionek przewrócił się zbyt szybko, byśmy zdążyli zareagować. Nam pozostało tylko iść dalej - i to właśnie robimy.
Żegnaj, Shijima.
Czasami łatwiej pożegnać Śmierć niż próbować ją rozumieć.

Wydarzenia Paint something like-river - pierwsze spotkanie z Shijimą w domu Keia
Like tears in the rain - wspólna walka w bitwie o Mur
I was happy with no fame - rozstanie z Seinaru i Shijimą w hotelu Marmur]
Tether and reconcile - ponowne spotkanie na koronacji
The last words - ostatnie spotkanie z Shijimą na ulicy w trakcie poszukiwania Sagisy
I am tiedby my honored brethren - odkrycie śmierci Shijimy, Hayami żegna ciało przyjaciela i zabiera jego notes

If we're back to "our usual selves",
again we'll become one

Miano

Kenshi Maji

Klan

Maji

Techniki - głównie Raiton
- kontrolowanie pogody za pomocą Raitonu (?)

Stosunki Kiedy już wszystko się zaczęło i nie miałeś wyboru (albo miałeś go, ale honor był dla Ciebie kretyńsko ważniejszy niż życie), ogłoszono podział na oddziały. Traf (a może decyzja kogoś z góry?) chciał, że trafił Ci się jako dowódca. Służyłeś więc pod jego rozkazami, walczyłeś dzielnie, wykonywałeś rozkazy - a kiedy wszystko się skończyło, odszedłeś z niezbitą pewnością, że nic mu nie jest, w poczuciu dobrze wykonanej roboty.
I tylko od czasu do czasu dokuczał Ci Twój własny, mały żal, bo przecież mogłeś coś zrobić lepiej.
Bo mogłeś.
Prawda...?

[i]

Myśli To była dobra walka, Kenshi Maji-san. Naprawdę przyjemnie było słuchać Twoich rozkazów w czasie bitwy. Wiedziałeś, o co Ci chodzi, chroniłeś nas, nie pozwoliłeś, byśmy zginęli - ja i mój towarzysz. Zrobiłeś, co do Ciebie należało. Mam nadzieję, że jeśli bogowie pozwolą nam się jeszcze kiedyś spotkać, to tym razem wybiorą dogodniejsze okoliczności.

[/i]

Wydarzenia Let the bad moon rise (druga część bitwy o Mur; Kenshi przejmuje dowództwo nad oddziałem Hayamiego)

The peacefulness of sand is nothing
It's hearing mourning of cat in this hot day

Miano

Asahi Ichirou

Ranga

Shinobi

Pochodzenie

Atsui

Opis relacji O wiele lepiej znany niż ty, potężny, dumny i piękny Ichirou musiał łamać kobiece serca niczym zeschłe gałązki. Był wszystkim tym, czym chciałbyś i nie chciałbyś zarazem być, więc zgodziłeś się na spotkanie w przyszłości. Chciałeś się - naprawdę szczerze - przysłużyć temu człowiekowi, choć ostrożność zwyciężyła w Seinaru nad spodziewanymi korzyściami. Cokolwiek wyniknie z tego krótkiego spotkania w Hanamurze...wierzysz - albo chcesz wierzyć - że ten festiwal przyniesie ci lepsze jutro.

Myśli Kimkolwiek jesteś, Kochanku z legend, z historii o podbitych kobietach i zdeptanych duszach - nigdy nie będziesz w gorszym piekle niż ja. Może dlatego ci, którzy poznali smak szaleństwa, chcą poznać najsławniejszych szaleńców?

Wydarzenia Let the sand be all right in water - spotkanie z Ocirem
So we'll be there like mercy - wspólna decyzja o spotkaniu w przyszłości

The winter is coming
And our hearts were so frozen

Miano

Yuki Natsume

Ranga

Shimakage

Pochodzenie

Kantai

Opis relacji Zimna szlachetność Natsume Yukiego uderzyła cię razem z jego skromnością. Widziałeś, jak zostaje koronowany, potem odwiedził cię wraz z kobietą, którą kochałeś, choć nie była twoją - i pocieszył ją pewnie lepiej niż ty. Zgodził się na wasze, zapewne krótkie, spotkanie w przyszłości, a kiedy go wspominasz, na twarzy masz lekki (o ironio, ciepły) uśmiech.
Wyspiarze Yuki mają serca samurajów, ojcze.

Myśli Mówiłeś dziwne słowa, których nadal nie rozumiem, twierdzisz, że duma i sława są w tym ginącym świecie niczym. Kiedy cię wspominam wśród otchłani martwych wojen, które do mnie docierają, w atramencie Muru (choć tam cię nie było), chcę się dowiedzieć bardziej niż kiedykolwiek: który z nas ma rację?

Wydarzenia TO THE SKIES, SEE NATSUME RISE- koronacja cesarza
They thought I was too young to rule - rozmowy przy herbacie
I'm chosen by heaven - NATSUME PRZEKAZUJE PODSTAWY SENDOU I BIERZE HAYAMIEGO NA LEKCJE

RÓD AKODO

That name inside that smile,
if I could remember it then nothing else would matter

Miano

Risa Akodo (z domu Reigen)

Wiek

39 lat

Pochodzenie

Yinzin

Klan

Nie pochodzi

Ranga

Cywil (nie jest shinobi)

Kekkei-genkai

Nie posiada

Techniki Brak.

Stosunki Przez 9 miesięcy nosiła Cię pod sercem, poświęciwszy dawne marzenia. Poślubiła Twojego ojca z miłości, choć Isami jako samuraj nie wiódł najbezpieczniejszego życia. Mimo wszystko dla ukochanego była gotowa poświęcić wszystko - i tak się stało. Urodziła mu Ciebie, Twoich braci, których kochasz tak bardzo, że nawet, jeśli miałeś powód któregoś uderzyć, i tak miałeś wyrzuty sumienia, przez lata prowadziła dom, a kiedy odesłano jej głowę Isamiego (reszta ciała została pochowana pod Atsui), po krótkim okresie żałoby zdołała się jakoś pozbierać. Od zawsze kochała kamelie - i ten kwiat zawsze, ale to zawsze ofiarowywałeś jej w dzień jej urodzin, siódmego maja, pamiętając o tradycji rodzinnej, którą zapoczątkował podobno jeszcze ojciec.
Dlatego z tęsknotą myślisz o sake, którego obiecała dać Ci spróbować po powrocie z podróży po raz pierwszy, o ciepłym, pięknym domu, o wspólnych wakacjach w Sogen...
"Przytul swoją matkę, dzieciaku, dopóki ją masz".

Myśli Jest najlepszą matką, jaką mogłem mieć. Najlepszą kobietą, jaką mógł poznać mój ojciec. Gdyby życie potoczyło się inaczej, gdyby ojciec nie zginął, matka byłaby jeszcze szczęśliwa. Teraz wyprawiła najstarszego syna w świat...Jestem pewny, że we mnie wierzy, ale i tak się o nią martwię. Odkąd opuściłem Yinzin, nie napisałem do niej ani razu.
Muszę to nadrobić. Musi być pewna, że nic mi nie jest, że jestem bezpieczny. Wieści o bitwie musiały się rozejść szeroko, pewnie już dotarły nawet do Yinzin...Lepiej w każdym razie ją uspokoić. Poślę jej trochę pieniędzy, by mogła utrzymać siebie i małych. Mimo wszystko poradzi sobie. Wiem to.

Wydarzenia You were my source of strength - opis w historii (Risa rozwieszająca pranie i opiekująca się synami)
Yuugure no machi - opis w historii (śmierć Isamiego, Risa zajmująca się domem)
Never had much faith in love or miracles - wyjazd Hayamiego z Yinzin (Risa żegnająca syna)

That name behind the tears,
if I could remember it, then nothing else would matter

Miano

Isami Akodo

Wiek

43 w chwili śmierci

Pochodzenie

Yinzin

Ranga

Samuraj

Kekkei-genkai

Brak

Techniki - głównie Bukijutsu
- szkoła Battodo-Mokuzai słynnej Zenpachi-sensei

Stosunki Wymagałeś od siebie tak wiele, chcąc mu dorównać. Siedząc razem z młodszymi braćmi - zabezpieczeniem na przyszłość - słuchałeś jego krótkich, zwięzłych, czasem dłuższych, ale mimo wszystko ciekawych opowieści o życiu żołnierza, o powinnościach samuraja. To on był przy Tobie, gdy chorowałeś, pocieszał Cię w męskich smutkach, żartował sobie z Twojego zauroczenia Sagisą (choć ona sama nigdy tego nie widziała czy nie chciała widzieć), uczył Cię poprawnie dzierżyć broń, a kiedy powracał z podróży, to Ty pierwszy rzucałeś mu się w ramiona - nie kochająca żona, nie młodsi, ale też doceniani synowie, tylko właśnie Ty, najstarsza pociecha, przyszła głowa rodziny. To on pokazał Ci ordynarność i brutalność życia, kiedy wyruszył pod Atsui, by walczyć z niezrozumiałym wtedy dla Ciebie wrogiem - i zabrał Cię jako swojego youjimbou, powierzając właśnie Tobie, swojemu synowi, zaszczytną funkcję giermka dbającego o broń i zbroję.
Niewiele mu z tego przyszło, kiedy jego odcięta głowa upadła pod Twoje stopy.
Kawaranai kotoba.

Myśli Nauczyłeś mnie wszystkiego, czego mogłeś, okazałeś tyle miłości, ile potrafiłeś, choć nie byłeś nigdy wzorem ojca idealnego. Może byłeś szorstki, może byłeś twardy, może czasami podnosiłeś na mnie i na braci rękę, kiedy zdarzyło Ci się popaść w gniew, ale...Ale naprawdę nas kochałeś. Wiem to, bo kiedy umierałeś, widziałem w Tobie, w Twoich martwych już oczach, tyle przerażenia i troski - jakbyś do końca myślał tylko o tym, jak mnie uratować.
Obiecałem Ci, że będę dobrym człowiekiem, i dotrzymam słowa, ojcze.

Wydarzenia The way of samurai - opis w historii (list Hayamiego do Sagisy: młody Hayami po gempukku uczy się razem z ojcem)
You went dark on me - opis w historii (śmierć Isamiego w bitwie pod Atsui)

It's the unchangeable "word" since the beginning

Miano

Takashi Akodo

Wiek

16 lat

Pochodzenie

Yinzin

Ranga

Cywil - jeszcze nie został przeszkolony

Kekkei-genkai

Nie posiada

Techniki - podstawowa wiedza nt. Bukijutsu, podpatrzona od brata i przekazana przez ojca

Stosunki Urodziłeś się pod słodko-gorzką gwiazdą. Jako drugi, młodszy, czasami jakby niezauważany syn nie miałeś jeszcze się wykazać - kiedy starszy brat wyjeżdżał, właśnie miałeś przechodzić gempukku. Z nim samym łączyły Cię dość skomplikowane stosunki: potrafiliście się bić aż do pierwszej krwi (gdyż żaden z Was nie chciał odpuścić), z uporem dowodziliście swoich racji w kłótniach, ale kiedy było trzeba, stawaliście za sobą murem. Nie potrafisz jeszcze zbyt jasno określić swoich uczuć, ale gdy jesteś pytany o tego starszego, tego lepszego, tego, z którym chyba najlepiej się mimo wszystko dogadywałeś, odpowiadasz, że za nim tęsknisz. I dźwigasz dalej ciężar utrzymywania matki, domu i ostatniego, najmłodszego mężczyzny w rodzinie, choć czasami czujesz, że wolałbyś, by to Hayami pozostał w domu. Ale wiesz, że nie miał wyjścia.
I dlatego jesteś wdzięczny ojcu, że to nie Ciebie zabrał pod Atsui.

Myśli Baka. Teme. Kretyn. Idiota. Można by długo wymieniać określenia, jakie mam na Ciebie, i to aż do usranej śmierci. Potrafiliśmy się tłuc jak idioci, wyklinać się i wrzeszczeć, bawiliśmy się śnieżkami, pilnowałem Cię, kiedy zarażałeś wszystkich w domu swoim zapaleniem płuc i chyba się rzeczywiście martwiłem

Wydarzenia patrz opis Risy

Unchangeable word

Miano

Hajime Akodo

Wiek

15 lat

Pochodzenie

Yinzin

Ranga

Brak - nieprzeszkolony

Kekkei-genkai

Brak

Techniki

- podstawy bukijutsu, ale bardziej teoretyczne

Stosunki Każdy zasługuje na nowy początek.
Po pewnych wydarzeniach Twoi rodzice zdecydowali się odpocząć; wyjechali, jak zawsze, do Sogen, do swoich przyjaciół, których zgodnie, całą trójką, nazywaliście "ciotką Rin" i "wujkiem Tsuyoshim" (rodzice Sagisy i Tensy - ustalone z użytkownikami). Ty i Takashi, już wówczas będący na świecie, chętnie im towarzyszyliście, choć obaj cały czas żądaliście niezłomnie matczynej i ojcowskiej uwagi. Jednak pewnego ranka mama oznajmiła Wam, że pojawi się jeszcze trzeci braciszek. O ile Ty byłeś zachwycony (cóż z tego, że dzielił Cię od niego niezwykle długi okres dwóch lat), o tyle Takashi nie był zadowolony - mimo wszystko różnica jednego roku nie dawała mu jeszcze możliwości właściwie ocenić zalet posiadania brata. Kiedy podrósł, zdarzało mu się marudzić, że wolałby siostrzyczkę; szybko się jednak pogodził z sytuacją, tak jak Ty.
Pokazywałeś jemu i Takashiemu, co tylko mogłeś i co uznałeś za stosowne - bo przecież to tylko dzieci.
Ale to właśnie Hajime, początek nowej ery w rodzinie, rozpieszczałeś najbardziej.
Dlaczego...?

Myśli Najmłodszy, najsłabszy, problematyczne ogniwo. Patrząc z punktu widzenia strategii, to właśnie w niego najłatwiej byłoby uderzyć - to znaczy, o ile ktokolwiek miałby ochotę uderzać we mnie i w moją rodzinę. Rodzice rozpieszczali go chyba najbardziej z nas; jest wrażliwy i lubi pisać poezję. Często smaruje te swoje bzdurne haiku na kartkach, ale gdyby życie miało go z czymś zetknąć...Nie wiem, czy dałby sobie radę. Mimo wszystko zadbam o niego.
Rodziny się nie porzuca. I nie możesz jej sobie stworzyć. Ona po prostu jest.

Wydarzenia jak w opisie Risy

Miano

Yōsuke

Wiek

17 lat

Pochodzenie

nieznane

Ranga

Shinobi, prawdopodobnie Dōkō

Kekkei-genkai

Brak

Techniki

nieznane

Stosunki How can I sleep at night? There's a lion right beneath my bed.
Pewnego cichego, spokojnego lata, w Twoim domu wybuchła prawie że rewolucja - pojawili się goście shinobi! Oprócz wujostwa z Sogen (no właśnie, dlaczego ciocia Rin nie chciała mieć więcej dzieci, przecież fajnie jest, jak w domu jest dużo ludzi...!) ojciec nie utrzymywał kontaktu z shinobi, więc to jasne - wy, dziewięcio-, ośmio-
i siedmioletnie dzieciaki wybiegliście przed dom, z zaciekawieniem obserwowaliście Bardzo Dziwnych Ludzi. Ale najfajniejszy był i tak mały, nieśmiały kuzyn w Twoim wieku, z którym chętnie się bawiłeś. Potem ten kuzyn odszedł - powiedziano ci, że to dlatego, że jego tata był głupi.
Teraz, gdy wrócił, masz nadzieję, że ujrzysz w nim jeszcze raz lwa. Takiego, jak wy.

Myśli Nigdy nie zrozumiem, jak można nienawidzić syna. Syn to zawsze radość, podpora starych lat, opieka, a ci idioci nie tylko nas nie rozumieli, ale go nie lubili. Wiedzieliśmy, że nie zastąpimy mu jego rodziców, ale chciałem, by czuł chociaż, że ma braci. Dlatego bawiliśmy się razem w samurajów i w wojnę, snuliśmy wielkie plany, co będzie po gempukku, bo przecież w mojej dziecięcej głowie nie mieściło się, że Yosiek tego nie przejdzie. A teraz...spotkaliśmy się na nowo. Już jako dorośli ludzie. Ciekawe, jak to będzie...?

Wydarzenia I am a lion - odnalezienie Yōsuke po latach

[/ghide]

[Hayami Akodo]

---

DANE PERSONALNE

---

---

DANE PERSONALNE

---

[/color]

---

DANE PERSONALNE

---

[/color]

---

DANE PERSONALNE

---

[/color]

[Hayami Akodo]

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

When winter comes, when days are starkest

[Hayami Akodo]

Lista avatarów i sygnatur:

  Ukryty tekst

Listę należy aktualizować!