Shinobi War PBF Naruto

Wszystko powoli rozwijało siew całkiem dziwnym i mało zrozumiałym kierunku. Ciężko było określić kto tutaj jest idiotą, a kto jest zbyt pewnym siebie. No w sumie to nie, to było bardzo proste do stwierdzenia. Niestety, bo kto o zdrowych zmysłach sam sobie podaje truciznę, przez którą jego przeciwnik w tym momencie miał piękny uśmiech na twarzy. Ironia losu, sam młodzieniec także był szczęśliwy na jego widok, tak bardzo że chciał go rozerwać na strzępy. Tylko coś mu nie wyszło podczas próby zrobienia jajecznicy z jego jajeczek, które nosił przez całe życie. Smutne i niestety żałosne, zablokowane kolano dwoma palcami, tak po prostu bez niczego, a następnie uderzenie palcami jak w klawiaturę, by wysłać brutalną wiadomość do chłopaka o zerwaniu, która powala go na łóżko w rozpaczy. Właśnie tak skończył chłopak po dość niemiłym locie. Jednak pojawiały się powoli pozytywy trucizna odpuszczała i nie było żadnych efektów jej działania. Tylko pojawiały się inne, mężczyzna postanowił podejść bliżej przesuwając Anę, tym samym ją rozbierając. Przez co na twarzy chłopaka pojawił się rumieniec.
- No rozumiem, że chcesz nas pozabijać, ale szanował byś młode damy, a nie obnażasz jej ciało. - powiedział z uśmiechem na ustach, rozciągając się na łóżku, by zebrać to co przez chwilą rozwalił własnym ciałem, a mianowicie drewnianą ramę, która planował wykorzystać do zaatakowania mężczyzny, a raczej do przebicia się do własnej broni, która powinna leżeć gdzieś niedaleko, ale same drewniane kołki także powinny nadać się do zaatakowania oponenta co chłopak planował wykorzystać wymierzając parę ciosów podrywając się z łóżka. W sumie już w całkiem dobrym stanie, byle tylko dostać się do własnej broni i zacząć siekać to co stoi przed twarzą póki nie padnie i się nie pożegna z życiem.

  Ukryty tekst

Sport to takie fajne coś. Ironiczne i wykorzystujące wszystko na korzyść tego, kto się skupi i zadziała momentami lepiej, ale czy w tej sytuacji była taka osoba? Jednooki był zbyt nieogarnięty na samym początku, nie posiadał żadnej przewagi na swym przeciwnikiem, który wręcz postawił go pod ścianą, przez która nie dało się przeskoczyć. Tylko jak nie da się przez nią przeskoczyć, to może warto spróbować się przez nią przebić? Jak nie górą, jak nie bokami to przez środek. Najlepsza metoda jaką znał i czemu miałaby nie zadziałać, nawet w momencie, w którym chłopak leżał na łóżku. Zniszczona rama łóżka, nie nadawał się tylko na wywalenie, ale także na pokaranie niegrzecznego człowieka, który chciał sięgnąć gdzie nie możesz, a jego łapki zostały skarcone. Tak magicznie potrafi odmieniać się los, który z początku niezbyt sprzyjał chłopakowi, teraz wręcz przeciwnie. Dawał mu szansę na wyparcie nieproszonego gościa, który nawet coś zgubił, próbował po to sięgnąć, jednak się wycofał.
- To coś ważnego? Może byś coś powiedział. Wiesz nudno tak trochę, albo chociaż podrzuciłbyś jeszcze tej trucizny. Dobrze kopie. - powiedział, z uśmiechem na ustach, tylko nie planował schylać się po fiolkę to byłaby największa głupota w tym momencie schylić się gdy przed Tobą stoi oponent. Postanowił po prostu spokojnie przesunąć fiolkę przy użyciu swojej nogi, delikatnie do tyłu. Tam gdzie byłaby bezpieczniejsza. Teraz jednak, ciężko stwierdzić co powinno być zrobione, dziwna siatka przed młodzieńcem zatrzymała go na moment, kusząc przy tym by jej dotknął. Tylko czy to był dobry pomysł? No właśnie chyba nie, nawet jemu wydawało się, że jak jej dotnie ujebie mu rękę. Przez co zamiast wkładać tam rękę postanowił rzucić częścią ramy. Wykorzystując przy tym impet zamachu znad głowy. Wiele zrobić to nie miało, zwyczajnie sprawdzić czy siatka jest niebezpieczna, a jak same odłamki jakoś poranią przeciwnika tym lepiej.
- Fajnie, że nas odwiedziłeś. Tylko następnym razem uprzędź. Wiesz mordercy w hotelu pełnym ludzi są średnio widziani. - wykrzyczał na cały regulator, tak by usłyszał to każdy kto mógł. W sumie czemu tego wcześniej nie zrobił? Więcej ludzi to większe zamieszanie, a on w zamieszaniu miałby jeszcze większa przewagę. Jeżeli przeciwnik postanowił się wycofać już całkowicie, chłopak postanowił ruszyć za nim jedynie na korytarz posyłając w jego stronę, drugą część ramy łóżka i jednego shurikena, którego wyciągnął z torby. Zawsze to jakiś prezent na pożegnanie. Po czym wolał wrócić do pokoju i podnieść dziwną fiolkę, oraz przykryć Anę by z jego twarzy zniknął kolor czerwony, a jego serce się uspokoiło. Liczył na to, że znajdzie się ktoś tutaj kto zna się lepiej od niego na truciznach i będzie umiał wykorzystać to co znajduję się w fiolce. Jednak jakby nikogo takiego nie było, trzeba sprawdzić najpierw działanie tego dziadostwa na sobie, wykorzystując przy tym jak najmniejszą ilość, najlepiej kropelkę. Jeżeli nic się nie działo, chłopak podał część fiolki dziewczynie doustnie. Nie chciał zbytnio nakłuwać jej ciała, a tym bardziej znowu oglądać jej nago. To było bardziej stresujące niż sam morderca. Po czym postanowił podnieść część łóżka do góry, tak by móc spojrzeć na chłopca i żeby ten łatwiej mógł się spod niego wydostać, a przy okazji mógł się upewnić czy mu nic nie jest i czy nie oberwał także trucizną, a jeżeli oberwał chłopak postanowił łóżko pionowo, znalazł senbona pozbywając się go z jego ciała, a następnie podał mu resztę fiolki. Jednak przydałby się tutaj ktoś kto mógłby to zrobić za niego. On tutaj był od burzenia ścian, a nie pomocy medycznej, zwłaszcza że jemu też by się przydała mała pomoc lekarska.

Wszystko rozwiązało się w sumie dobrze. A sam chłopak na szczęście nie stracił swojej ręki, z powodu ochoty wsadzenia jej tam gdzie nie trzeba i to nie był ręcznik Any. No cóż, przynajmniej sam mężczyzna nie okazał się zbytnio rozmowny, niestety to było smutne i złe. Jednak pozostało tylko rozwiązać problem z zatruciem, niestety dwóch osób z porcją na jedną. Dziewczyna była już raczej w fatalnym stanie, a chłopiec w sumie niedawno oberwał to nie było tak źle. Dlatego pomoc najpierw przysługiwała dziewczynie. Jednak ona unikała słuchania poleceń i opuściła pokój. Przez co na prowadzenie wychodzi chłopiec, który raczej o niczym nie wiedział, a i był w lepszym stanie. Czemu zawsze trzeba podejmować tak trudne i irytujące decyzje? Żadna z nich nie była dobra.
- Cholera! - wykrzyczał, chłopak zastanawiając się nad tym co powinien zrobić i komu pomoc. W sumie dobrym pomysłem byłoby ponowne darcie ryja, raczej powinien być ktoś tutaj znający się na truciznach i tym podobnych gównach.
- Potrzebuje Pomocy! Mam dwójkę zatrutych ludzi! - ponownie wydarł się najdonośniej jak się dało. Liczył na to, że zjawi się ktoś tym pokoju kto będzie umiał mu pomóc uratować oboje i podpowie mu jak najlepiej podać odtrutkę, a jeżeli długo nikt się nie będzie zjawiać, trzeba będzie ją podzielić! W końcu objawy chłopca nie była tak silne jak dziewczyny, a skoro kropla tego dziadostwa wystarczyła by pozbawić jednookiego drgawek to dziecku także to pomoże. Przez co młodzieniec postanowił podać specyfik metodą kropelkową najpierw chłopcu, tak by zostawić większe pół antidotum dla niewiasty, nawet jak nie zniweluje to całkowicie objaw trutki powinno ją wystarczająco osłabić i spowolnić by mógł zjawić się tutaj profesjonalista. A jeżeli pierwsze darcie nie przynosiło żadnych skutków, chłopak planował robić to aż do skutku, wysuwając się na korytarz i zeskakując nawet na niższe piętro żeby znaleźć przy okazji woźnice. Więcej osób także będzie mogło go posłuchać. Irytowanie ludzi to najlepsza część tej pracy. Jednak nie mógł chodzić tak długo, równie szybko wrócił na trzecie piętro, by doglądać młodzieży i drzeć dalej ryja.