Szlak transportowy

[Uchiha Hiromi]

~ 30/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi ~B A~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

Przeciwnik był szybki i zwinny, ale wydawało się, że trzymał się trochę inaczej niż typowy człowiek, przez co mógł wzbudzać pewien dyskomfort. Zeskoczył z drzewa, jego sandały uderzyły o kamienie, a on stanął na ścieżce naprzeciw Azumy.

– Rozmowa? – odpowiedział z lekkim drwiną w głosie. – Nie jestem tu, by prowadzić bezowocne dyskusje. Moim zadaniem jest strzeżenie tej świątyni, a wrona powiedziała mi, że twoim celem jest dotarcie tutaj. Tego nie mogę zaakceptować.

Jego głos był stanowczy, a sylwetka wyprostowana, chociaż w tej ciemności Azuma nie mógł wiele zobaczyć. Na pewno jego strój był dość tradycyjny i obszerny. Miał chyba też bardzo długi nos - odznaczał się bardzo, nawet wręcz komicznie.

– Dałem wam już wystarczająco dużo ostrzeżeń – kontynuował. – Jeśli nie odejdziecie i nie zostawicie tej sprawy, będziemy musieli zmierzyć się na śmierć i życie. I zapewniam cię, nie jestem tutaj sam. Przejście przez innych, którzy strzegą tej świątyni, nie będzie łatwe.

Atak jednak nie przyszedł - Azuma mógł wybrać, co chciałby zrobić w tej sytuacji.

Dla formalności wrzuć KP w następnym poście.

Postacie:
Yamanaka Inoachi

  Ukryty tekst

[Azuma]

Nie miał problemu z ominięciem ataku, ale mimo uniku nie poczuł zadowolenia... ten przeciwnik był dziwny. Jego motoryka, nie była naturalna. Wydawała się dziwnie upośledzona, ale nastoletni Uchiha nie był na tym etapie w stanie powiedzieć, na czym ta ułomność polegała. Nie rozważał dłużej nad tym, bo przeciwnik odpowiedział, dając tym samym wiele informacji.

– Dużo... ostrzeżeń? – rozpoczął, dość spokojnie przy okazji kupując swojemu towarzyszowi czas na zredukowanie dzielącej ich odległości. – Przyznaję, ten ptak zachowywał się dziwnie… zresztą to zwróciło naszą uwagę… - wzruszył teatralnie rękami, jakby bagatelizując sprawę. Nie chciał podnosić temperatury spotkania, bowiem ufał że jeszcze można uniknąć konfrontacji.

– Posłuchaj, jestem tutaj tylko w jednym celu. Szukam kobiety o imieniu Arisu… Bez niej nie odejdę. Jeżeli tam jest, zrób wszystko aby do nas wróciła. Pomóż nam, a my odejdziemy i tam nie wejdziemy… – powiedział szczerze, wciąż lustrując swojego rozmówcę. – Mieszkańcy tych okolic nie cierpią i właściwie… To co tam robicie, zwyczajnie mi wisi.

Do odliczenia z KP:
-200 ryo (garbarz + kapłan)

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 31/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi ~B A~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

Po słowach wypowiedzianych przez Azumę, młodzieniec był świadkiem czegoś dziwnego. Jego przeciwnik zaczął się powiększać. Przez chwilę wydawał się wyższy, jakby się prostował, i szerszy. I ciągle się poszerzał, jakby pęczniał w ciemności.

Wachlarz?

Dopiero po chwili Azuma zauważył, że kształty okazały się skrzydłami, które zostały rozwinięte za nim.

- Arisu nie może odejść.

Azuma widział i czuł, jak chakra zbierała się za skrzydłami. Atmosfera i delikatny wiatr na jego policzkach sugerował technikę chakrową. Skrzydła odchyliły się do tyłu, przeciwnik - stworzenie? - zrobiło zamach i wypuściło bardzo potężny podmuch wiatru, który uderzył Azumę z siłą rozpędzonego byka i lekko przesunął do tyłu.

Kolejnych kilka ranek pojawiło się na twarzy i ubraniu Azumy, a następnie Azuma rozpadł się na kawałeczki. A tak naprawdę to rozpadł się głaz, z którym Azuma się podmienił, sam lądując w miejscu, skąd głaz wziął, tym razem znajdując się w zupełnie innym miejscu, nie w lini wzroku wroga.

Postacie:
Yamanaka Inoachi

  Ukryty tekst

[Azuma]

Choć miał ufność w to, że sprawę można spróbować rozwiązać w pokojowy sposób, kolejne sekundy szybko przekonały co do jego naiwności. Atak nastąpił w dość nieoczekiwany sposób – pierwotnie odniósł wrażenie że przeciwnik się powiększył. Ale… to nie było to. Jego przeciwnik… miał skrzydła.

Sharingan jako pierwszy poinformował go o zagrożeniu. W nieznajomym wezbrała chakra. Tuż za skrzydłami, które po machnięcie, posłały silne uderzenie wiatru. To nie tylko odepchnęło Azume, ale również… spowodowało, że powstał duży kłąb dymu.

Przepołowiony głaz wprost mówił o sile techniki i możliwych konsekwencjach takiego ataku. Nastoletni Uchiha wiedział już tyle o życiu, że również nie zamierzał stosować półśrodków. Wykorzystał to, że przeciwnik nie znał jego położenia i sięgnął do lewej kabury z której wyciągnął dwa kunaie z doczepionymi notkami. Natychmiast zostały puszczone w stronę nieświadomego przeciwnika, świercząc w powietrzu.

Gdy były tylko wystarczająco blisko, Azuma złożył pojedynczą pieczęć, do eksplozji.

Do odliczenia z KP:
-200 ryo (garbarz + kapłan)
- 2x kunai z doczepioną notką wybuchową

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 32/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi ~B A~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

Azuma się nie patyczkował. Przeniesiony w bezpieczne miejsce, przy przeciwniku ponownie rozkładającym skrzydła z zamiarem zamachnięcia się nimi i wypuszczeniem kolejnego podmuchu wiatru. Kiedy podmuch jednak nastąpił, Azuma już nie był w miejscu, gdzie był wcześniej. Był w innym i właśnie przemykał niczym duch pod osłoną ciemności, żeby zaatakować przeciwnika z ukrycia.

Wyraźnie stworzenie nie miało doświadczenia z shinobimi wcześniej, bo chyba nawet nie pomyślał, że przeciwnik mógł w jakiś sposób się przenieść, dlatego nawet się nie rozejrzał. Dopiero, kiedy rzucone przez Azumę notki, wydały odgłos, stworzenie spojrzało w ich stronę - Azuma widział przez sharingan, że przeciwnik odwrócił głowę w ich stronę - oraz uniknął trafienia kunaiami. Nie miał jednak szans odskoczyć, może nie pomyślał o tym i, kiedy notki trafiły w ziemię obok niego, zostały zdetonowane.

Odgłos eksplozji rozniósł się po górach, odbijał echem. Wstrząs przeszedł przez ziemię i coś niepokojącego było słychać w oddali, jakby w odpowiedzi.

Dym powoli opadał. Przeciwnik wciąż żył, ale Azuma był bardziej niż pewien, że jego rany są śmiertelne. Może nie widział dokładnie w ciemności, ale chakra powoli gasła w przeciwniku. Próbował się jeszcze poruszyć, ale swąd spalonej skóry, włosów i… piór? Czy Azuma wiedział, jak śmierdziały spalone pióra? W każdym razie, stan przeciwnika by bardzo zły.

Dźwięk kroków, które rozpoznał Azuma, bo spędził z nimi kilka ostatnich godzin, dały mu znak, że Inoachi był tuż tuż. Teoretycznie, jako sensor, dokładnie wiedział co i jak, dlatego pewnie był przekonany, że nie było już niebezpieczeństwa. Niemniej, wdawało się, że spieszy się i był nerwowy.

- Azuma-san, użyłeś notek wybuchowych? - zapytał, niemal z paniką w głosie, docierając do Azumy i przeciwnika.

W tle, daleko, ponownie pojawił się niepokojący dźwięk. Inachi patrzył w stronę pokrytego śniegiem i kamieniami szczytu, pod którym mieściła się świątynia, do której mieli dotrzeć.

Postacie:
Yamanaka Inoachi

  Ukryty tekst

[Azuma]

Rzeczywiście nie patyczkował się, ale to przeciwnik nie pozostawił mu wyboru. Przepołowiony głaz wprost mówił o sile ataku i zagrożeniu płynącym ze strony przeciwnika. W mniemaniu nastoletniego Uchihy, on sam zastosował właściwy siłowy kontrargument. A teraz, spogladal by ocenić efekty tej niszczycielskiej kombinacji działań. Przeciwnik nie stanowił już zagrożenia.

Tylko, czy inne nie czaiło się w pobliżu?

Z niepokojem spojrzał w kierunku góry, chwilę przed tym zanim wyczekiwany Yamanaka dołączył do ich dwójki. Niepokój w jego głosie tym większą wzbudził czujność. Jakie zagrożenie czaiło się za tymi słowami?

– Tak, nie pozostawił mi wyboru… Zaraz wyzionie ducha, wie o Arisu-dono i jezeli chcesz się czegoś dowiedzieć, radzę szybko zbadać…tą jego głowę.

Ostatnie słowa przeszły mu z pewnym trudem, bo przeciwnik choć był człekokształtny to jednak wyglądem odbiegał od nich samych. Opierzenie, które posiadał jak i skrzydła, nie były czymś co sami posiadali. Ale choć różnił się od nich wyglądem, potrafił mówić jak i korzystać z chakry.

– Takich jak on jest podobno więcej i z tego co zrozumiałem, nie zamierzają jej wypuścić. Mówiąc to spojrzał w kierunku świątyni, która zdawała się być na wyciągnięcie ręki, a do wnętrza której zamaskowane stworzenie nie chciało ich dopuścić. Jaka tajemnica kryła się za zniknięciem liderki rodu Yamanaka? Co za stworzenia i czemu ją więziły? Na tej pytania wciąż nie poznali odpowiedzi, choć do sedna tajemniczej sprawy zdążyli się zbliżyć bardziej niż kiedykolwiek wcześniej.

Do odliczenia z KP:
-200 ryo (garbarz + kapłan)
- 2x kunai z doczepioną notką wybuchową

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 33/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi ~B A~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

- Cholera, Azuma-san, nie wiem, czy damy radę… - mruknął Inoachi i spojrzał na stworzenie, które leżało na ziemi. Przykucnął przy nim i położył dłoń na jego głowie, ale dość szybko spojrzał w górę, na oświetloną świątynię. - Biegnij tam, po Arisu-sama!

Pierwsze oznaki nadchodzącej zmiany były ledwie wyczuwalne, niemal niewidoczne. Pojawiły się subtelne drgania, które jednak dla Inoachiego stanowiły zapowiedź nadchodzącego chaosu. Gdy ziemia pod nogami zaczyna delikatnie pulsować, uwaga skupia się na zboczu góry. Kamienie, najpierw pojedyncze, a potem zbierające się w strumienie, zaczęły przesuwać się, ciągną ze sobą warstwy ziemi i nielicznej, tak wysoko, roślinności. To, co zaczęło się cicho i powolnie, szybko przerodziło się w gwałtowną lawinę kamienną. Ogromne bloki skalne, żwir i ziemia, zlepione w gęstą, nieokiełznaną masę, pędziły w dół zbocza, niszcząc na swojej drodze wszystko, co napotkały.

Hałas, jaki towarzyszył temu zjawisku, przywodził Azumie na myśl pędzące konie, których kopyta uderzały o kamienisty grunt. Kamienie zderzały się z niewiarygodną siłą, tworząc dodatkowy huk i unosząc chmury pyłu.

Azuma był wystarczająco daleko, żeby być bezpieczny, ale świątynia była na drodze lawiny schodzącej ze szczytu i porywającej więcej i więcej. Kiedy się zbliżała do świątyni, ta się zatrzęsła i wyleciało z niej kilka, może kilkanaście ptaków… bądź stworzeń, takie, jak to, które teraz było u ich stóp.

Azuma miał szansę ruszył w każdym momencie do świątyni, ale nie było szans, żeby dotrzeć do niej przed uderzeniem kamieni.

Postacie:
Yamanaka Inoachi

  Ukryty tekst

[Azuma]

Inoachi był przejęty sytuacją, jego zdenerwowanie do spółki z narastającym drżeniem podłoża, nie ułatwiało zachowania przez Azumę spokoju. On sam nie zamierzał jednak tracić sił i czasu na próbę wyjaśnienia, ani zrozumienia. Szczególnie gdy Yamanaka po zbadaniu umysłu umierającego przeciwnika wydał jasny komunikat – ruszać do świątyni po Arisu-dono!

– Bądź ostrożny. - Ruszył, a właściwie pobiegł nie tracąc więcej z czasu, którego mieli tak mało. Od świątyni nie dzieliła go duża odległość, ale była na tyle wystarczająca by szybko zrozumiał, że nie dotrze do środka na czas. Z jej wnętrza wylatywały ptaki (albo podobne do uśmierconego stworzenia), które najwyraźniej również dostrzegły i zrozumiały nadchodzące niebezpieczeństwo…

– Nie zdążę… - szepnął rozumiejąc, że czas którego mieli tak mało, właśnie się skończył. Oprócz wylatujących stworzeń, nie dostrzegł nikogo wybiegającego ze środka. A to oznaczało, że w środku najprawdopodobniej wciąż przebywała kobieta, którą mieli odnaleźć i sprowadzić do Saimin. Jeżeli chciał uczynić cokolwiek co by mogło pozwolić zachować nadzieję na zachowanie konstrukcji świątyni, musiał to uczynić teraz…

Uformował trzy pieczęcie, a w następnej chwili zaroiło się wokół niego od głów pokrytych płomieniami. – Teraz, albo nigdy… Ruszajcie! - niemal wykrzyczał, posyłając demonie płomienie w kierunku świątyni, a raczej obszaru znajdującego się tuż nad nią. Skoncentrowana ilość pocisków wycelowana była w największe głazy, które bez wątpienia mogły zburzyć świątynie. Ich ukierunkowanie na właściwy cel nie stanowiło problemu – przy pomocy swojego sharingana był w stanie zaplanować dużo bardziej preczyjne działania. To co jednak wzbudzało jego obawy i wątpliwości to sama siła pocisków…

Czy będą wystarczające, aby powstrzymać, zniszczyć spadające głazy?

Do odliczenia z KP:
-200 ryo (garbarz + kapłan)
- 2x kunai z doczepioną notką wybuchową

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 34/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi ~B A~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

Tak po prawdzie Inoachi jeszcze nie odczytał umysłu przeciwnika - żeby to zrobić - odesłał Azumę do pomocy przy świątyni. Jeżeli jeden spróbuje tam coś zrobić, drugi będzie miał czas na to, aby odczytać umysł umierającego stworzenia. W każdym razie - Azuma miał się zająć świątynią.

Lawina, chociaż potężna, nie zdołała nabrać impetu, który by spowodował, że nie dało się jej powstrzymać. Owszem, wystarczająco, żeby zburzyć świątynię, ale nie wystarczająco, żeby Azuma stanął bezsilnie i tylko patrzył, jak cel jego misji jest pogrzebany pod gruzami. Złożył pieczęcie szybko, jeszcze szybciej wypuścił silne, ogniste pociski, które miały uderzyć w największe głazy. Nie było ich wiele, ale na idealniej drodze, żeby uderzyć w świątynię.

Nie uderzyły. Ogniste pociski, które Azuma wypuścił zderzyły się z kamieniami, rozłupując je na mniejsze kawałki niemal tak, jakby wybuchły. Mniejsze kawałki były nadal duże, ale już nie wystarczająco duże, żeby z aż takim impetem uderzyć w budowlę. Co prawda był jeden absolutnie ogromny głaz, który nie rozpadł się, ale siła z jaką Azuma w niego uderzył wystarczyła, żeby strącić go z trajektorii i posłać bokiem.

Niestety, nie było idealnie. Nadal kamienie, ziemia i to, co ze sobą niosły uderzyły w świątynię, niemal zasypując jeden z jej boków. Budynek zachwiał się w posadach, światła pochodni zamigotały, część budowli oberwała wystarczająco, żeby być uszkodzona. Jednak sama świątynia stała.

Lawina poszła dalej, być może nie wyrządzając dalej takich szkód, jakby mogła.

Kiedy Azuma się zbliżył, już lepiej widział świątynię. Nie była duża. Oświetlona pochodniami, wyglądała dość tajemniczo w nocy, pod światłem gwiazd. Nie miała żadnych znaków, które miałyby wskazywać, kto tam był czczony.

Drzwi były otwarte, od strony przeciwnej do lawiny. Tamtędy musiały wylecieć ptaki. Teraz jednak, Azuma widział środek. Jedno pomieszczenie oświetlone świecami i pochodniami. Pod jedną ze ścian był ekwipunek, futon. Jedzenie. Widać było, że ktoś tutaj koczował długi czas.

Na środku pomieszczenia, na podłodze, był ogromny krąg pieczęci, otoczony świecami. A pośrodku niego, nieprzytomna, leżała kobieta o blond, niemal białych włosach.

Postacie:
Yamanaka Inoachi

  Ukryty tekst

[Azuma]

Obserwował zdenerwowany jak… jego karkołomne przedsięwzięcie odnosi sukces. Wysłane pociski zdołały zniszczyć nadlatujące, mniejsze głazy. To jednak na szczęście wystarczyło, aby powstrzymać niszczycielską siłę lawiny. Choć ta dotarła do samej świątyni, na szczęście nie zniszczyła jej do fundamentu, jedynie naruszyła konstrukcje. Nie oznaczało to jednak, że było już po sprawie.

Gdy tylko osuwisko się zatrzymało, od razu ruszył w kierunku wejścia. Wciąż aktywnym sharinganem, lustrował otoczenie, a potem samo wejście, jak i wnętrze świątyni. Nie chciał wpaść przypadkiem w jakąś pułapkę, a spodziewał się jeszcze jakichś trudności. Choć lawina zdołała niewątpliwie wypłoszyć z wnętrza jaskini jakieś stworzenia, nie miał pewności co jeszcze w środku zastanie.

Księżycowa noc i blask światła rzucane przez pochodnie, które się ostały, wystarczyły do oględzin. Świątynia nie była duża, nie była podziemnego zejścia, ani innego korytarza wydrążonego w górze. W środku za to był futon, jakieś jedzenie, wielką okrągła pieczęć na posadzce, a w środku niej… nieprzytomna, poszukiwana kobieta.

– Arisu-sama! - krzyknął, nie do końca mając sprecyzowane oczekiwania odnośnie tego co miało się wydarzyć. Nie poruszała się, czy była Marta, czy tylko nieprzytomna? Co to była za pieczęć? Jeszcze raz się upewnił, że nie ma w pobliżu zagrożenia, po czym niezwłocznie zbliżył się do okręgu, próbując rozszyfrować jej znaczenie, działanie. Nie była mu ona znana, ale poprzez zachowawczą ostrożność, nie wbiegł od razu do okręgu. Najpierw ją naruszył, kopiąc w jej kierunku jakiś gruz, a gdy nie dostrzegł niczego niepokojącego, postanowił przesunąć poza jej krawędź stopę, a dopiero potem wkroczyć do jej wnętrza i podejść do kobiety.

– Co oni Ci zrobili? - Chciał ją zbadać, sprawdzić tętno, oddech, lekkim dotykiem ją ocucić. Jeżeli jednak pierwsze sekundy i czynności nie przyniosłyby oczekiwanych efektów, wtedy ją nakrywa swoim płaszczem i przekłada przez ramię, ruszając czym prędzej z powrotem do Inoachiego.

Do odliczenia z KP:
-200 ryo (garbarz + kapłan)
- 2x kunai z doczepioną notką wybuchową

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 35/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi ~B A~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

Kopniecie gruzu na pieczęć nie wydawała się niczego zmienić. Pieczęć była stara, ale widać, że się trzymała jeszcze. Kawałek piasku, gruzu w żaden sposób by nie mógł jej zaszkodzić. Co innego uderzenie w posadzkę, rozsadzające je i powodujące pęknięcie, jak w przypadku tamtej starej skrzyni. Ta pieczęć właściwie mogła mieć tyle samo lat co tamta. Może więcej. Patrząc na znaki, na pewno pochodziły z tego samego czasu.

Znaki, oczywiście, były nie do końca mu znane, na pewno nie wszystkie. Część mogła zatracić znaczenie przez lata. Jednak z tego, co widział, była to pieczęć ochronna. Zatrzymująca coś. Zamykająca. Azuma nie był w stanie powiedzieć co, tak naprawdę.

Nic nie wydało się niepokojące, dopóki nie nadepnął na pieczęć. Arisu wzdrygnęła się, ale nadal leżała niemal skulona na ziemi. Jej jasne włosy były rozsypane wokół jej twarzy. Z bliska wyglądała bardzo blado.

Płytki oddech, wychudzona sylwetka, zapadłe policzki, podkrążone oczy, ziemista cera. Tętno było, ale lekko przyspieszone. Azuma rozpoznał taki stan. Brak chakry. Wydawało się, że kobieta - przez dłuższy czas - była na skraju kompletnego pozbawienia się chakry. Ale żyła, jej życiu nie zagrażało bezpośrednie niebezpieczeństwo. Na próbę ocucenia tylko jęknęła, jakby nie chcąc się budzić. Jakby potrzebując tego snu? Nieprzytomności? Pewnie tak, była wycieńczona.

Azuma ją wziął ze sobą. Jednak kiedy wyszedł, nie spodziewał się tego, co zobaczy.

Stały tam te stworzenia - ludzkie, ale nie bardzo. Stały po obu stronach ścieżki prowadzącej do świątyni, oświetlone pochodniami. Niemal się nie ruszały, tworząc korytarz. Azuma po raz pierwszy tak naprawdę mógł dojrzeć z czym miał do czynienia.

Istoty prawie jak z posągu.

Każdy z nich miał skrzydła, każdy był przyodziany w dość tradycyjny strój. Pióra na skrzydłach były czarne, chociaż teraz były złożone. Sylwetki były ludzkie, wysokie. Dłonie zakończone były ostrymi pazurami. Na twarzach mieli maski. Czerwone maski z długim nosem? Dziobem?

Nie ruszali się, nie wydawali się chcieć atakować. Jakby… chcieli ich pożegnać i okazać swój szacunek.

Postacie:
Yamanaka Inoachi
Karasu Tengu

  Ukryty tekst

[Azuma]

Przedsięwziął środki ostrożności, ale dopiero przekroczenie okręgu wywołało jakąkolwiek, większą reakcję. Arisu-dono była osłabiona, ale nie przypuszczał, aby powodem tego był tylko niewiarygodnie niski poziom chakry. Kobieta była wychudzona, miała niezdrowy kolor skóry, płytko oddychała. Jego zdaniem, cierpiała od dłuższego czasu. Być może od momentu utraty przytomności, który nie zaczął się parę godzin temu, tylko trwał od paru dni…

– Nie zostaniesz tu, zabieram Cię. - Obchodził się z nią delikatnie, ale tak jak powiedział, nie mógł jej tu zostawić. Czas nie był ich sprzymierzeńcem. Obrócił ją delikatnie na bok, a po przykucięciu, chwycił za ramionami i owinął je sobie wokół szyi. Chwilę później, Arisu-dono znalazła się na jego plecach. Była to dla niego wygodna pozycja, bowiem wciąż pozostawiała mu możliwość manipulacji dłońmi.

Nie uszli jednak daleko.

Stworzenia, których tak nie chciał teraz napotkać, już na nich czekały. Stały, po obu stronach ścieżki prowadzącej do świątyni. Spiął się gotowy do reakcji obronnej, ale do spodziewanego ataku nie doszło. Humanoidalne stworzenia – teraz nie miał żadnych wątpliwości co do tego, że to nie mieli do czynienia z jednostkowym, dziwnym wybrykiem natury, nie atakowały. Stworzyły swoisty korowód i… czekały?

– Powtórzę to co wcześniej! Nie chcemy z wami walczyć, ale zrobimy to, aby ją uwolnić. Ona nie należy do Was! - wykrzyczał to głośno, licząc na to, że tym razem odniesie zgoła inny efekt niż poprzednio. Wtedy to jego przeciwnik zaczął atakować. Teraz, choć w pierwszym odruchu spodziewał się podobnych działań, te nie nastąpiły, a to mogło świadczyć o nowych możliwościach, prawda?

Do odliczenia z KP:
-200 ryo (garbarz + kapłan)
- 2x kunai z doczepioną notką wybuchową

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 36/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi ~B A~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

Kobieta nie mogła Azumie odpowiedzieć, kiedy ten ją wziął ją na plecy i zaczął wynosić. Czuł jednak oddech kobiety na swoim uchu - cały czas żyła. Azuma był pewien, że trzeba ją zabrać z miejsca, gdzie teraz była, ale po zobaczeniu tego, co było na zewnątrz, zawahał się.

- Też nie chcemy walczyć z ludźmi - odpowiedziało mu jedno ze stworzeń. Wydawał się z nich największy, w świetle pochodni było widać, że jego pióra i włosy były lekko posiwiałe, ale maska była tak samo czerwona, jak innych. Przy jego boku była zdobiona katana. - Weźcie kobietę, nie zależy nam na jej śmierci.

Wśród stworzeń było poruszenie, jakby niepewność, lekko spojrzały po sobie, aż w końcu ktoś się odezwał.

- A co z pieczęcią?

- Opóźniliśmy jej złamanie na jak długo się dało. Ochronimy doliny, jeżeli będzie trzeba. Odejdźcie. Niech ludzie nie wchodzą na szczyty. To niebezpieczne.

Azuma miał teraz szansę spokojnie przejść przez "korytarz" stworzony ze stworzeń, które patrzyły na niego zza masek. Zajęło to tylko chwilkę, ale wydawało się zajmować godziny, przez napięcie, które było wyczuwalne w powietrzu, między nimi. Niektóre stworzenia miały dłonie bardzo blisko swoich katan. Ale wydawało się, że nie zaatakują.

Inoachi czekał na końcu tej formacji, również nerwowo patrząc na stworzenia i Azumę. Widać było, że jest napięty i gotowy do ataku, jeżeli taki miałby nastąpić.

Ale byli bezpieczni.

Kiedy Azuma minął ostatniego, część weszła z powrotem do świątyni, część wycofała się i jakby rozpłynęła w ciemności. Została wrona, która krążyła nad ich głowami.

- Arisu-sama - westchnął Inoachi, podchodząc bliżej i też sprawdzając jej odruchy i to, czy żyła. - No, chociaż mamy ją. Masz jakieś pojęcie, co się właśnie tutaj zadziało? - zapytał, nieco zagubiony. - Ja za dużo nie wyczytałem z tego stworzenia, opowiem ci wszystko, jak znajdziemy się w odpowiedniej odległości. Mam tylko nadzieję, że nie będą nas atakować.

Postacie:
Yamanaka Inoachi
Karasu Tengu

  Ukryty tekst

[Azuma]

Tym razem usłyszał to czego tak pragnął. Po stanowczym zakomunikowania przez sentokiego, że nie zostawią tu kobiety, głos zabrał jednej z przedstawicieli humanoidalnych stworzeń. Wyglądał na większego od pozostałych, a jego opierzenie było posiwiałe. Wydawał się z tego względu starszy i ważniejszy od pozostałych. Mieli puścić ich wolno.

– Przekażę wasze ostrzeżenie pozostałym.

Azuma jego odpowiedź przyjął z zadowoleniem. Żałował, że poprzedni przedstawiciel jego rasy, nie wykazał się podobnym zrozumieniem sprawy. Tamta śmierć była niepotrzebna. Gdy się oddalał z Arisu-dono na plecach, przeszło mu jednak przez myśl że ta spolegliwa postawa wynikała nie z obawy przed walką z nim, tylko z obawy o skrzywdzenie kobiety. Przecież coś wspominali o pieczęci… Nad tą kwestią będą musieli się jednak pochylić dopiero potem.

– Żyje, ale jest bardzo słaba. Trzeba znaleźć bezpieczne miejsce i ją wzmocnić… może bojową pigułką żywnościową? Nie wiem czy byłaby w stanie cokolwiek z pokarmu przełknąć.

Zgodził się, że powinni jak najszybciej opuścić tą okolicę, dlatego niezwłocznie ruszyli.

– Niewiele się dowiedziałem. Znalazłem ją w jakimś kręgu, była w takim stanie. Z kolei na zewnątrz czekali już “oni”… Nie zaatakowali nas. Jeden z nich powiedział, że nie zależy im na śmierci Arisu-sama, ani na krzywdzeniu ludzi… Nie rozumiem jednak po co było to wszystko - intensywnie rozmyślając zwrócił na jeszcze jedno uwagę – Powiedział, żeby nie zbliżać się więcej do gór, że nie jest tam bezpiecznie… i nie chodziło im wcale o kolejną lawinę. Na dodatek powinniśmy Arisu-dono dokładnie obejrzeć, wspominali coś o osłabionej pieczęci.

– Te ptaszysko… dalej za nami leci, kontrolujesz je? - padło w pewnym momencie z jego ust pytanie gdy dostrzegł jak po oddaleniu że po się, ten wciąż krążył nad ich głowami.

Do odliczenia z KP:
-200 ryo (garbarz + kapłan)
- 2x kunai z doczepioną notką wybuchową

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uchiha Hiromi]

~ 37/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi ~B A~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

- Tak, podajmy jej pigułkę… faktycznie, wygląda, jakby nie miała chakry… i to przez dłuższy czas - powiedział Inoachi i wyciągnął z kabury pigułkę żywnościową i delikatnie wsunął ją w usta kobiety, a następnie zmusił do przegryzienia jej. - Powinna odpocząć. Mógłbym… - wyciągnął dłoń do jej głowy, ale pokręcił. - Byłoby to wyjątkowo niekulturalne, Arisu-sama by nie chciała, żebym to robił. Dojdziemy w bezpieczne miejsce, pozwolimy jej odpocząć i później porozmawiamy.

Ruszyli w dół zbocza. Inoachi upewnił się, że Arisu była odpowiednio zabezpieczona na plecach Azumy, następnie przekazał mu informacje, które sam zdobył, kiedy Azuma wyciągał liderkę ze świątyni.

- Zlecieli się natychmiast, kiedy tam wszedłeś i stanęli po obu stronach drogi. Wydawało się niebezpieczne, ale przyznam, że nie wiedziałem, co robić, bo… Naprawdę, nigdy wcześniej nie byłem w takiej sytuacji. Przede wszystkim, dobrze, ze udało się wyciągnąć Arisu-sama. W każdym razie, co do… stworzenia. Jeszcze chwilę dychał, ale nie miał szans. Zdołałem wyczytać trochę jego myśli, ale były dziwne, inne niż bym się spodziewał. Nie do końca mogłem rozszyfrować. Nie myślał jak człowiek. I chyba inaczej czas odczuwają? Był jakby… młody. Mogłem dogrzebać się do dwóch tygodni, tak mi się wydawało. Nie więcej. Potem była pustka. Widziałem świątynię. Tą, w dole, w dolinie, gdzie spędziliśmy pierwszą noc.

Pomyślał przez chwilę.

- Tak mi się wydaje. Pamiętam innych. Ogólnie był spokój, przemierzał góry ze swoim ludem, żeby zatrzymać się tutaj. I… tutaj był strach. Ta świątynia przerażała. Widziałem Arisu-sama, rozmawiającą z nimi, a potem siadającą w okręgu… pieczęci? - zmarszczył brwi. - Tam była pieczęć, tak? Sprawdzimy to na Arisu-sama. Jak wrócimy do wioski. Dasz radę biec? Wtedy uda nam się szybciej.

Inoachi przygotowany był do pospiesznego ruszenia w dół zbocza, kiedy Azuma zwrócił uwagę na wronę.

- Tak, absolutnie nie. To szpieg tych tam, pewnie nas pilnuje, żebyśmy wrócili na dół. Mówię ci, on przekazał tym stworzeniom wszystko, czego się od nas dowiedział…

Postacie:
Yamanaka Inoachi
Karasu Tengu

  Ukryty tekst