Karczma "Oritoshi"

[Uzumaki Hibana]

"Niewinna"
Dla: Ryuji
Misja rangi D
11/15 Ciężko powiedzieć, co takiego Ryuji chciał sprawdzić lub osiągnąć. Czyżby nie spodziewał się wyczuć pulsu dziewczyny? Sądził, że jej zachowanie spowodowane jest... Czym? Może to wcale nie była dziewczyna. Lalka? Byłoby niezwykle, gdyby to była kradnąca lalka. Doprawdy, byłoby co opowiadać wnukom. Jednak, kobieta miała puls. Jej skóra była chłodna. Chłodna, ale żywa. Bardzo delikatna, lecz ludzka. Nie była lalką.
Ale... Coś w jej oczach... Było tam coś takiego, że...
-Siostro!
Od strony drzwi rozległo się wołanie. Jeden z mężczyzn, których Ryuji przed chwilą widział za oknem, wchodził właśnie do karczmy. Zachowywał się naturalnie. Machał i wołał wesoło. Jak najszybciej podszedł do Ryujiego i kobiety. Chyba myślał, że chłopak go nie widział, albo próbował udawać greka. Kto dojdzie? Zbliżył się i uklękną obok dziewczyny.
-Siostro – powiedział miłym tonem do kobiety, ale uśmiechną się do Ryujiego. - Gdzie byłaś? Tyle Cie szukałem. Dziękuję – zwrócił się do chłopaka. - Teraz ja się nią zajmę. Chodź siostro.
Chwycił dziewczynę pod pachę i pomógł jej wstać. Chciał ją zabrać. Dokąd? Kobieta oczywiście, bez słowa, czy gestu sprzeciwu poddała się „bratu”, ale te oczy... Było w nich...
Wołanie? Krzyk? Prośba o ratunek?

[Ryūji]

Chłopak widząc zachowanie mężczyzny od razu wiedział, że ów kobieta i jej zachowanie ma związek z mężczyzną, nie licząc wątpliwego pokrewieństwa, które w zasadzie nic nie zmieniało, gdyby nawet okazało się prawdą. Kierując się tą logiką Ryuji postanowił, że troszkę poudaje i poudaje naiwnego bohatera, który chciał tylko pomóc.
- Dzięki Bogu ktoś z rodziny ją odnalazł. Biedna niewidoma, została zaatakowana przez mężczyznę, który oskarżył ją o kradzież. Ale przecież niemożliwym by było aby ktoś nieposiadający wzroku mógł dokonać czegoś takiego. Ciesze się niezwykle, że mogę oddać ją w ręce kogoś bliskiego. Obyście bezpiecznie wrócili w rodzinne strony, do miłego. - Chłopak postanowił kompletnie ukryć fakt iż widział go wcześniej w barze oraz w okiennicy i rżnął głupa aby dać wskazanej dwójce opuścić lokal. Tym samym zaczął bacznie obserwować wszystkie okiennice i okolice drzwi, czy ktoś jeszcze go nie obserwuje, tak by mógł podjąć się śledzenia dziwnych osób. Cała ta sytuacja tak bardzo go zafascynowała, że po prostu nie mógł sobie odpuścić i musiał rozwiązać ją do końca. Koniec końców nadal pozostawał bez grosza, którego mimo wszystko trochę chciał uszczknąć, chociaż nie był do końca pewny jak to osiągnie.

[Uzumaki Hibana]

"Niewinna"
Dla: Ryuji
Misja rangi D
13/15 Młodzieniec jeszcze raz podziękował Ryujiemu, po czym chwycił dziewczynę za rękę i pociągną za sobą w stronę drzwi. Szła za nim. Grzeczna i potulna, jak baranek. Mężczyzna szedł szybko, dziewczyna nieco się potykała, próbując dotrzymać mu tępa. Wszystko bez choćby zająknięcia. Baranek.
Opuścili karczmę, a Ryuji – wiedziony jakimś dziwnym przeczuciem – za nimi. Oczywiście – zapewne – trzymał się nieco z tyłu, by go nie zauważyli, a dokładnie mężczyzna. „Brat” obejrzał się, by sprawdzić, czy nikt za nimi nie idzie. Spodziewał się tego. Na szczęście Ryuji nie opuścił jeszcze karczmy. Gdy wyszli i ruszyli wzdłuż ściany, chłopak nie miał problemów ze śledzeniem ich przez okna. Później jednak skręcili za róg, gdzie nie było okien i Ryuji musiał ruszyć za nimi. Gdy wychodził zauważył tego mężczyznę, który wcześniej zaatakował kobietę. Wyglądał jakby właśnie wstawał, jakby też zamierzał ich śledzić, jednak zauważył Ryujiego i zamarł w pół ruchu. Spojrzał na niego, na jego twarz i postawę. Uśmiechną się i usiadł. Nic nie powiedział. Wyglądało na to, że chce by chłopak sam się przekonał. Nie było czasu się nim zajmować. Tamci znikali za kolejnym zakrętem. Śledzenie ich było dość trudne. Mężczyzna co rusz się oglądał i kluczył między budynkami,* by być pewien, że nikt za nimi nie idzie. Ostatecznie, zatrzymali się gdzieś za składem z drewnem. Miejscem znacznie odsuniętym od karczmy, jednak wciąż do niej należącym. Był tam też drugi mężczyzna z okna. O czymś rozmawiali. Jednak Ryuji nie był w stanie ich podsłuchać, by go nie zauważyli. Mógł tylko obserwować.
Widział jak się śmieją. Zobaczył jak jeden z nich chwyta dziewczynę i wkłada jej rękę za jej kimono. Wyjął stamtąd kilka różnych sakiewek. W tym... jedną czerwoną.
A więc mężczyzna się nie mylił nazywając ją złodziejką. Jednak... Czy na pewno była winna?

*budynkami gospodarczymi (składzik, wychodek, etc.)

[Ryūji]

Nie słysząc rozmowy mężczyzn, Ryuji jeszcze bardziej się podekscytował i postanowił wspiąć się po ścianie przy pomocy chakry, a następnie podkraść dachem i w pozycji leżącej podsłuchać o czym rozmawiają. Dzięki przyjęciu takiej pozycji, nie będzie rzucał cienia, który mógłby zdradzić jego obecność. Cały plan realizował niezwykle starannie i ostrożnie, tak by nie narobić jakiegokolwiek hałasu, który mógłby spłoszyć jego cele. Koniec końców uświadomił sobie, że w sumie nawet gdyby jakoś go przejrzeli to z łatwością mógłby od nich wyciągnąć informacje siłą. Ponadto coraz mniej podobało mu się zachowanie mężczyzn i mimo swoich braków emocjonalnych zaczynał mieć przekonanie iż ów dwójka krzywdzi i wykorzystuje kobietę. Bo w końcu Ryuji nie jest złą osobą, tylko ma problemy w ocenie sytuacji i odróżnianiu zła od dobra. A słowo ciałem się stało i chłopak wspiął się po ścianie, niby przyklejając doń swoje nogi. Następnie gdy wszedł na dach, pochylony zbliżył się do krawędzi od strony, po czym położył, tak by go nie zauważyli. Dokładnie przysłuchiwał się całej rozmowie aby dowiedzieć się jaka jest prawda i wydać ostateczny werdykt co do przyszłości ów mężczyzn.

[Uzumaki Hibana]

"Niewinna"
Dla: Ryuji
Misja rangi D
15/15 Chłopak wpadł na pewien pomysł. Mądry, czy głupi? Czas pokaże. Nie mniej jak postanowił, tak zrobił. Wspiął się na dach składzika na drewno. Chciał ich podsłuchać. Co mu po tym? Kto wie, ale taki był jego plan i cel, więc... Do dzieła!
Dach nie był zbyt szeroki, ale wystarczająco na jednego, małego Ryujiego. Przyłożył się na nim i zaczął przysłuchiwać się rozmowie dwóch mężczyzn.
-Naprawdę uwierzyli, że jesteś jej bratem? - Dziwił się jeden, licząc dorobek.
-Ha! Było mnie widzieć – chwalił się drugi, robiąc to samo co pierwszy. - Dopadłem do niej w ostatniej chwili. Jeszcze chwila i by się zorientowali.
Przechwalał się. Ewidentnie się przechwalał nie świadomy, że obróci się to przeciw niemu. Bowiem reakcji na przechwałki, drugi powiedział:
-Tia? Ciekawe, jak? Po czym, by niby poznali, że jest naćpana, e? Mieli tam lekarza?
Poddawał w wątpliwość opowieść kolegi nieświadomy, że właśnie wystawił ich obu na ostrzał. Ciekawe, co teraz zrobi Ryuji? Zaatakuje ich? A może wymyśli coś innego? Czas. Tylko czas.

[Ryūji]

Chłopak nieco się zawiódł, gdyż myślał że historia tego dziwnego trio była nieco bardziej dramatyczna, chociaż nawet w jego mniemaniu było nie do przyjęcia. Tak perfidna manipulacja nie mogła im przejść płazem, nawet mimo swoich braków emocjonalnych Ryuji zdenerwował się po czym postanowił przykładnie ich ukarać. Stwierdził, że śmierć to za dużo, tak więc postanowił ich nastraszyć i zmusić ich do przyznania się do popełnionych przestępstw, którymi niewątpliwie było odurzenie kobiety, zmuszenie jej wbrew jej woli do kradzieży oraz przywłaszczenia sobie cudzego mienia. Tak więc składając pieczęci psa i tygrysa Ryuji zaczął tworzyć iluzje, które zaczęły wychodzić ze ścian, oraz ulic tak by teoretycznie odciąć drogę ucieczki wyzyskiwaczom. Następnie postanowił zeskoczyć z dachu i spróbować obalić delikwentów na ziemię, wykorzystując impet, którego by nabrał podczas zeskoku.
- A teraz mam dla was dwie propozycje. Pierwsza jest taka, że was oboje zabiję na miejscu i nikt tego nie zobaczy, zwłaszcza, że nasza śnieżna kobiecina jest nieco niepoczytalna. Druga z opcji polega na tym iż wrócimy do karczmy, gdzie zwrócicie pieniądze właścicielom i przyznacie się do popełnionych czynów licząc na ich łagodniejszy osąd, chyba że wolicie moją wersję kary. Wybór należy do Państwa -
W sytuacji, w której przystanął na pierwszą opcję, chłopak wyciągnie swojego kunaia i dopełni wszelkich formalności aby nie wpadli na kolejny.. wróć.. nie mieli okazji wpaść na kolejny głupi pomysł. Natomiast gdy zdecydują się na przyznanie do winy przed lokalną społecznością i zwrócenie należnych ludziom pieniędzy wówczas weźmie dziewczynę na ręce i w akompaniamencie swoich iluzji odprowadzi całą trójkę do karczmy aby dopełnić warunków drugiej propozycji.

Chakra: 101% - 20% = 81%
Technika: Kasumi Jusha no Jutsu

[Uzumaki Hibana]

"Niewinna"
Dla: Ryuji
Misja rangi D
19/15 Tak, jak chciał Ryuji. Klony zaczęły otaczać mężczyzn. Nie miały żadnych konkretnych celów. Miały tylko być. Łatwe zadanie. Nie jeden chciałby takie dostać. Szczęśliwe klony. Wychodziły zza składziku i drzew. Tym czasem Ryuji postanowił działać. Skoczył na przeciwników. Niestety, tutaj szczęście się kończy. Trafił na jednego i nawet zdołał przygwoździć go do ziemi. Trochę sam na tym ucierpiał, ale nie jakoś mocno. Lekko się poobijał. W końcu, grawitacja i masa mężczyzny zrobiły swoje. Nie mniej, cel osiągnięty. Choć połowicznie. Drugi przeciwnik w tym czasie – jakżeby inaczej – próbował ratować się ucieczką. Klony nie mogły go zatrzymać, już by mu się udało, gdy trafił na czyjąś pięść. Zza sterty drewna wyłonił wysoki mężczyzna. Ten sam, który zaatakował wcześniej kobietę. Przytrzymał uciekającego faceta, po czym uśmiechną się do Ryujiego.
-Propozycja przyjaźni wciąż aktualna? - Zapytał ze śmiechem.

Mężczyźni nawet nie próbowali stawiać oporu. Byli przebiegli. Byli niegodziwi. Lecz nie byli wojownikami. Zwyczajnie... ustąpili pod argumentami siły. To wiele ułatwiało, byle by się jeszcze przyznali. Ryuji wraz z nowym towarzyszem odprowadzili przestępców do głównej sali karczmy i nakreślili właścicielowi całą sytuacje. Ten polecił zamknąć ich w piwnicy do przybycia straży, po którą już posłano, a pieniądze zwrócić ludziom.
-Karczmarz mówi, że ci dwaj pochodzą z okolicznej wioski – zwrócił się wielkolud do Ryujiego, gdy już zamknęli bandytów w podziemiach. - Na twoim miejscu, zostałbym do przybycia straży. Może jest za nich jakaś nagroda?

Jeśli Ryuji posłuchał rady swego nowego kompana, już za kilka godzin mógł zauważyć sztandary i mundury strażnicze na horyzoncie. A po długim i mozolnym przesłuchaniu dostał również swoją część nagrody. Nie było tego wiele. Musiał się też podzielić z olbrzymem, wszak gdyby nie on, drugi bandzior z pewnością by uciekł. Co mógł, to zrobił. Zasłużył na nagrodę. Trochę dostał też karczmarz za udzielenie piwnicy, a także jako zadośćuczynienie za straty.
Mężczyzn zgarnęła straż, a dziewczyna... Ktoś się nią z pewnością zaopiekuje. Może nawet będzie w stanie wrócić kiedyś do normalności? Z pewnością jednak jej nie skazali. Wszak nie działała z własnej woli.
Była niewinna.
Koniec

[Ryūji]

Po całym męczącym przesłuchaniu, chłopak wrócił do głównej sali karczmy, po czym zamówił strawę i usiadł obok rosłego mężczyzny, którego najpierw zlał, a później ten mu się odwdzięczył pomocą. W milczeniu jadł swoją kolację na którą uczciwie zapracował przyglądając się, jak strażnicy wyprowadzają dwóch naciągaczy. Z początku był nieco zainteresowany dalszym losem dziewczyny, jednakże gdy dosiadł się do ciepłego jadła, całkowicie mu przeszło i momentalnie o niej zapomniał. Gdy skończył swój posiłek, odniósł naczynia i sztućce karczmarzowi po czym wrócił do stołu i postanowił ostatecznie postawić na swoim.
- Nie musiałeś być taki uparty od początku, koniec końców i tak wyszło na moje, bo ostatecznie okazało się że i tak dla Ciebie pracowałem a mogliśmy uniknąć tych wszystkich nieporozumień, które między nami zaszły -
Kończąc swoją przemowę wyciągnął nogi na stół i postanowił się przespać. Po zaistniałych wydarzeniach karczmarz nie powinien mu robić z tego powodu większych problemów. Mimo iż chłopak miał się tu zatrzymać tylko na jedną robotę, postanowił zostać tu na dłuższą chwilę, mając nadzieje na kolejną przygodę z równie nieoczekiwanymi zwrotami akcji.

[Toshiro]

Misja D
Ryūji
1/15 Ryuji po swojej krótkiej przygodzie ze złodziejaszkami postanowił nieco odpocząć w karczmie. Wszystko to było dla niego dość męczące jednak koniec końców dopiął swego i sprawiedliwości stało się zadość. Jak widać czasem ciekawość pozwala nam dostrzec rzeczy, które z początku nie wydają się tak oczywiste. Daje nam to też często do myślenia, tak jak chłopakowi. Jednak kiedy przychodzi co do czego i na widoku pojawia się jedzenie... No, najwidoczniej wszystko inne może pójść bardzo szybko w zapomnienie. Dalszy los dziewczyny był mu obojętny, zajął się tylko sobą i swoim posiłkiem. Mężczyzna, z którym koniec końców znalazłeś jakąś nić porozumienia pokiwał głową tylko na Twoje słowa, a następnie udał się w swoją stronę zostawiając Cię w spokoju. Nastał czas odpoczynku. Ułożyłeś się wygodnie wyciągając nogi na stół i zamierzałeś nieco się przespać. Słusznie zauważyłeś, że z racji na to co się stało karczmarz nie będzie Ci robić problemów. Z racji na zmęczenie zostałeś tutaj na dłuższą chwilę - na tyle też zasnąłeś, aby w końcu zostać obudzonym przez właściciela, który wydawał się po prostu coś do Ciebie chcieć. Po przebudzeniu mogłeś dostrzec, że budynek świecił pustkami, zostałeś zupełnie sam.
-Niestety zamykam, więc muszę pana wyprosić, aczkolwiek...- zaczął rozglądając się dość niepewnie dookoła. -Cieszę się, że uporał się pan z tymi złodziejaszkami, ale oprócz tego mam pewien kłopot, z którym myślę, że mógłbyś się zapoznać i pomóc mi go rozwiązać, jeśli oczywiście chciałbyś zarobić. Jesteś przecież shinobi, prawda?- zapytał lustrując Cię od stóp do głów. Skoro udało Ci się uporać z tamtą bandą, to pewnie coś tam musiałeś potrafić, a przynajmniej według niego. Mężczyzna stał przed Tobą wycierając kufel i czekając na Twoją odpowiedź.

[Ryūji]

Ryuji otworzył jedno z oczu i spojrzał na karczmarza, który z początku starał się wyprosić młodego shinobi, bowiem nadszedł czas na zamknięcie lokalu. Widok pustej sali był w pierwszym odczuciu dość nieoczekiwany, bowiem podczas ostatnich wydarzeń, które miały tutaj miejsce, przewinęło się tak dużo osób, że ciężko by było wszystkich ich zliczyć. Gdy Ryuji dochodził do siebie po dość głębokim śnie i zarówno jego umysł jak i zmysły zaczęły się wyostrzać, wysłuchał słów karczmarza, który z początku chciał grzecznie wyprosić chłopaka z lokalu, by potem napomknąć coś o tym, że ma dla niego jakieś zadanie, którego wykonanie wiązałoby się oczywiście zadośćuczynieniem finansowym. Zaciekawiony jakiego rodzaju byłaby to robota, chłopak błyskawicznie się wypionował, lekko przeciągnął aby rozprostować kości.
- W zasadzie to jestem najemnikiem, ale dużej różnicy w tym się Pan nie doszuka. Proszę mi opowiedzieć jakiż to kłopot Pana trapi, a postaram się go rozwiązać. Jednakże w zależności od tego ile informacji mi Pan udzieli, tak szybko i skutecznie będę mógł zaradzić pańskim problemom. Tak więc nie przeciągając naszej rozmowy, zamieniam się w słuch. -
Kończąc swoją wypowiedź, chłopak kątem oka dostrzegł stołek, który wziął do ręki, ustawił przed sobą i leniwie klapnął, czekając aż mężczyzna zacznie coś gadać. Miał nadzieję, że da mu chociaż jedną konkretną wskazówkę/poszlakę dzięki której będzie mógł się szybko uwinąć z robotą i poszukać jakiegoś ciekawszego miejsca, bowiem karczma przestała być dla niego interesującym miejscem.

[Toshiro]

Misja D
Ryūji
3/15 Czasem tak bywa, że miejsce, do którego przychodzi wielu ludzi nagle świeci pustkami. Szczególnie jeśli to karczma. Natężenie ludzi zazwyczaj zależało od pory, a ta był jak widać mniej korzystna. Dlatego też karczmarz zdecydował się zamknąć karczmę i udać się na odpoczynek. Pomimo tego zwietrzył okazję, aby powierzyć komuś zadanie. Nie był napastliwy, a raczej starał się sprawiać wrażenie kogoś kto ma coś do zaoferowania w zamian za drobną przysługę. Chłopakowi chwilę zajęło dojście do siebie po dość długim śnie, choć tak na prawdę sam nie wiedział jak długim. W oku karczmarza można było dostrzec "błysk", gdy dostrzegł jak Ryuji na wieść o zarobku od razu się wyprostował.
-Zapewne nie jest to coś z czym pan sobie by nie poradził. Szczególnie, że przedstawił się pan jako najemnik, czyli podjął się już pan niejednego gorszego zlecenia. - od razu dało się dostrzec, że coś konkretnie go trapi, a co za tym idzie - trochę ociągał się z powiedzeniem tego wprost jakby zastanawiał się czy to praca godna Ciebie i czy można Ci zaufać.
- No dobra... Chodzi o dziki. Z racji, że karczma znajduje się na bocznej drodze, to niedaleko jest las i czasem stado dzików przechodzi niedaleko i odstrasza mi klientów. Niekiedy stoją pod samą karczmą bo czują jedzenie! Wyobraża to sobie pan?! - uniósł się lekko, jednak po chwili od razu się opamiętał.
- Ja sam mieszkam niedaleko w chatce i wiele razy prosiłem tutejszą straż, aby coś z tym zrobili jednak za każdym razem odmawiali. Dodatkowo... Jeśli udałoby Ci się zająć całym stadem, to mógłbym zrobić z nich jakiś użytek... - powiedział już nieco bardziej sam do siebie odstawiając w końcu kufel, który wycierał.
- To jak będzie? - zapytał czekając na Twoją odpowiedź.

[Ryūji]

Ryuji nieco zdziwiony nietypową prośbą karczmarza był nieco zmieszany. To raczej zadanie dla myśliwego niż shinobi, chociaż z drugiej strony afiszując się jako najemnik, powinien być gotowy na otrzymywanie i podejmowanie się najróżniejszych zadań. Koniec końców, zadanie polegało na eliminacji i mimo faktu iż jego ofiarami będą dziki, to mimo wszystko będzie to jakieś przetarcie i możliwość przećwiczenia jakichś podstawowych wariantów. Nie zwlekając ani chwili dłużej, Ryuji skinął w stronę karczmarza, na znak zaakceptowania zadania. Nie zwlekając, opuścił karczmę po czym ruszył w stronę lasu. Po drodze zastanawiał się od czego powinien zacząć i w jaki sposób powinien wytropić zwierzynę. Zaczął zdawać sobie sprawę, jak bardzo niedoświadczonym jest shinobi, skoro musi się zastanawiać nad skuteczną metodą odnalezienia stada dzików
- Co by było, gdybym musiał tropić innego shinobi, który z pewnością starałby się jak najlepiej ukrywać, maskując wszelakie oznaki swojej obecności. Muszę podejść do sprawy dość poważnie, jeszcze wiele kroków dzieli mnie od spełnienia swojej ambicji Po krótkich rozmyślaniach, gdy wątpliwości opuściły jego myśli, doszedł do wniosku, że najlepszym rozwiązaniem będzie wspięcie się na drzewa i wypatrywanie połaci ziemi, które były by zaryte. Na szczęście dziki nie są zwierzętami, które jakoś szczególnie starają się ukryć swoją obecność. Ta myśl dodawała chłopakowi nieco otuchy i mobilizowała do konkretnych działań, które miały go przybliżyć do ukończenia zadania.

[Toshiro]

Misja D
Ryūji
5/15 Co prawda prośba wydawała się chłopakowi dość nietypowa, jednak być może były za nią ukryte jakieś motywy? Ryuji słuszne zauważył, że zadanie to raczej należy do myśliwego. Mimo tego zdecydował, że się go podejmie i powinien być gotowy na wszystko. To było jak najbardziej prawdą, w świecie shinobi trzeba było być gotowym na wszystko, ponieważ od tego najczęściej zależało czyjeś życie. Karczmarz chwycił Cię za ramię widząc Twój pośpiech i chęć wyjścia.
-Hola, hola!Przecież to nie wszystko. Wiem dokładnie gdzie pojawiają się najczęściej, więc będziesz mógł tam zacząć, potem już zdaję się na Twoje... Umiejętności. Pozwól tylko, że zamknę karczmę.- powiedział mężczyzna nieco mniej pewnym tonem, a także z mniejszym entuzjazmem po tym co zobaczył. Następnie odłożył kufel, a starał się jak najszybciej uwinąć z zamknięciem karczmy.
Doświadczenie, doświadczeniem, jednak jeśli ktoś podsuwa Ci miejsce, z którego możesz zacząć tropić, to raczej nie wypada odmówić, nieprawdaż Ryuji? Gdy tropiło się zwierzynę ważny był spokój i opanowanie. Często pośpiech mógł oznaczać nagłe zgubienie tropu i później proste zadanie wydłuża się w nieskończoność, ponieważ trzeba wracać, a Twój cel często nie siedzi z tyłkiem w jednym miejscu. Kiedy wszystko już było ogarnięte ruszyłeś wraz z karczmarzem w kierunku wcześniej wspomnianego domku, który znajdował się niedaleko lasu.

z.t tutaj -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=18&t=6860

[Kutaro]

Podczas wędrówek w poszukiwaniu pracy nogi Kūtaro przywiodły go do pewnego miejsca. Nie oszukujmy się, z daleka budynek nie wyglądał imponująco. Ot średniej wielkości budynek zbudowany z drewna, jego jedyną cechą sugerującą przeznaczenie był szyld dumnie głoszący “Karczma Oritoshi". Jednakże pierwsze wrażenie nadrabiała na dwa sposoby. Po pierwszę lokalizacją - większość osób które opuściło Saimin w tę stronę się tu zatrzymywało, a po drugie gośćmi, w środku było naprawdę ciekawie. Można było tu spotkać dosłownie każdego, głównie z powodu owej lokalizacji, kupcy, pielgrzymi, rolnicy, a i dla chcących nawet wszelakie męty społeczne. Między innymi z tego powodu znalazł się tutaj nasz bohater, gdzie są różni ludzie można znaleźć różne zadania i dokładnie takie samo Ryō.
Bez ogródek skierował się w stronę barku i karczmarza, zazwyczaj właściciele znali okolicę, bądź nasłuchali się narzekań ludzi z problemami. Zamówił kurtuazyjną czarkę herbaty i zapytał gospodarza:
- Nazywam się Kūtaro, przepraszam ale nie słyszał Pan ostatnio o kimś, kto szuka pomocy z jakimś problemem? - Zakończył z uprzejmym uśmiechem.

[Takashi]

Misja rangi D
Kūtaro Benisuke

1/15

Nasz młody bohater postanowił znaleźć zajęcie na nudę, a jakie lepsze zajęcie może sobie znaleźć shinobi, jeśli nie misję? Ostatnimi czasy wykonuje coraz więcej zleceń, dzięki którym nie tylko zyskuje doświadczenie w obcowaniu z różnymi grupami społecznymi, ale również pieniądze, bez których, jak wiadomo, nie da się przetrwać. Ilość posiadanych Ryō jest wiążąca, szczególnie dla ninjy, który właśnie dzięki nim może sobie zakupić sprzęt niezbędny do wykonywania niebezpiecznych misji. Zwykły kunai do najtańszych nie należy, z kolei coraz to bardziej wymyślne ostrza stają się droższe w zależności od chociażby materiału, z którego zostały wykonane, a także od specjalnych udziwnień, które w sobie zawierają. Kūtaro również posiadał w sobie udziwnienia, tak swoją drogą, przecież wewnątrz jego organizmu roiło się od chakrożernych robaków, które niemalże bez przerwy żywiły się jego energią witalną. W każdym razie pieniądz, bo o nim była mowa, ma szczególne wrażenie dla każdego wojownika, który chce sobie pomóc w starciu, w przypadku czarnowłosego było tak samo. Ciężko stwierdzić, czy w dalszym ciągu chciał zyskać doświadczenie, bo przecież na niskopoziomowych i niewymagających zleceniach trudno było o jakimkolwiek mówić, w każdym razie na pewno miał możliwość zarobienia, a dla tego warto się było niekiedy namęczyć.
O tej porze w karczmie aż roiło się od ludzi i to wszelkiej maści. Większość ludzi właściwie zjawiła się tu w konkretnym celu - żeby zjeść obiad. Nie brakowało też tych, którzy chcieli wyłącznie napić się dobrego alkoholu, każdy miał przecież swoje życie i robił to, co mu się żywnie podobało, a dla niektórych pragnienie nie było bezpośrednio związane z porą dnia, pili, kiedy tylko chcieli. Benisuke zjawił się w lokalu w innym celu, zależało mu na znalezieniu kogoś, komu niezbędna jest pomoc i w tym celu zagadał od razu do persony znajdującej się za barem, która prawdopodobnie była też właścicielem przybytku. Ruch był duży, tudzież mężczyzna nie był w stanie poświęcić się rozmowie jeden do jednego, zależało mu na zarobku, a nie na konwersacji, nie mógł jednak spławić klienta, jakiegokolwiek towaru by ten nie potrzebował.
-Kūtaro, chłopcze. To karczma, ludzie nie przychodzą tutaj, gdy szukają pomocy, tylko po to, żeby zjeść albo się napić. - nie przestawał szorować szklanek i przekazywać kuchni kolejnych zamówień w trakcie wypowiedzi, w końcu coś sobie uzmysłowił. Wychylił się przy tym trochę poza sylwetkę rozmówcy i kiwnął głową w ciemny kąt sali, gdzie znajdował się stolik, przy którym siedziała jedna osoba. -To mój stały klient, pan Hiromono. Od kilku dni przychodzi tylko po to, by się napić, nie zamawia jedzenia, nawet nie chce o niczym rozmawiać, nie dopuszcza do siebie nikogo, ale może w jakiś sposób do niego dotrzesz i uda ci się z nim porozmawiać. Jak nie on, to raczej nie znajdziesz tu nikogo innego, kto tej twojej pomocy będzie potrzebował.
Po swoich słowach oddalił się na drugi koniec baru, by obsłużyć innego klienta. Naprawdę na dłuższe pogawędki nie miał czasu przy takich okolicznościach. A w kącie sali rzeczywiście dało się dostrzec samotną sylwetkę, wokół której unosiła się przedziwna aura. Czarnowłosy miał możliwość zagadania do mężczyzny, albo opuszczenia przybytku i szukania gdzieś indziej.