Obelisk Hikōhashira

[Akashi]

Misja C
21/30 Piękne i czarujące miejsce, a wy dwaj tutaj zbytnio nie pasujecie, może i okolica jest przepiękna, ale przecież ty przybyłeś tutaj w innym celu, celu, który najzwyczajniej w świecie interesował młodzieńca, jedynie z jego mu znanych powodów, ale przecież groźny on nie mógł być przecież wygląda jak dziecko jeszcze te z grona niewinnych nawet, gdy robi złą minę. Złą minę, ale, z jakiego powodu on ją właściwie zrobił? Bo nie dostał tego, czego chciał? Czy po prostu był zły na to, że nie chcesz z nim pograć. Zapewne wiele istnieje odpowiedzi na to pytanie, każda bardziej pokręcona od innej, ale komu to dane oceniać, zapewne osobą, które dobrze znają tego młodzika.
-Jakbym miał Cię oceniać to wyglądasz bardziej na osobę, która potrafi dostrzec piękno chwili, ale tylko przez moment nie zastanawiając się nad nim przez dłuższą chwilę. Jak kwiat dzikiej róży, która można podziwiać tylko przez chwilę, a jeżeli zrobi się jeden fałszywy ruch to koniec. – Odpowiedział chłopak sięgając do kabury na swoim ramieniu, czyżby aż tak znudziły go gierki, które sam zaczął? Czy może coś innego. Izumo wyciągnął z niej niewielki notes i rzucił w twoją stronę byś mógł go obejrzeć. Nie było tam żadnych zapisków, jedynie same rysunki, na każdej stronię inny. Z początku były to jedynie ośnieżone góry i lasy, pięknie oddające klimat zimowych krain, potem były zwierzęta tam występujące, czym dalej tym więcej flory i fauny z wielu zakątków świata, ktoś tutaj miał talent do rysowania. Chociaż najciekawszy był ostatni rysunek najpewniej najnowszy, przedstawiał młodą dziewczynę, bardzo piękną. Jeżeli w tym momencie się zastanowiłeś i przypomniałeś wspomnienia Uvogina, właśnie tak! Tak wyglądała jego córka.
-Powiedz mi, który z moich rysunków podoba Ci się najbardziej? –Powiedział młodzieniec podnosząc się z ziemi i otrzepując z kurzy, ruszył spokojnym krokiem w twoją stronę by razem z Tobą obejrzeć swoje dzieła. Chociaż było tam coś jeszcze jedną stronę dalej, zaczęty rysunek przedstawiający jakieś chłopaka, ale jeszcze nie był na tyle dopracowany by określić czy widziałeś tą osobę czy nie. Tylko, co w tym momencie zrobisz ty.

[Juuzou Yamanaka]

Juuzou był w stanie już pochwycić swego oponenta w iluzje i jak się miało zaraz okazać, sztuka ta najprawdopodobniej nie została wychwycona przez chłopaka, ponieważ ten dalej kontynuował swoje przedstawienie. W tym właśnie momencie sięgnał do torby lecz Juuzou jeszcze przez chwilę wstrzymał się z wywołaniem efektu swojej techniki. Jego oczom ukazały się rysunki na kilku kartkach, które początkowo przedstawiały widoki a na końcu dziewczynę, dziewczynę, którą młody Yamanaka miał okazję już widzieć. Nieznajomy jednak postanowił zadać jeszcze pytanie nim ruszyłw stronę chłopaka, lecz Juuzouz racji dobrego wychowania nie pozwolił by ten został bez odpowiedzi:
- Zdecydowanie widok gór lecz czegoś mi w nich brakuje... będzie to widok świeżo ściętych okraszonych porannym deszczem, który tak sobie upodobać można w tych stronach....
Nim nieznajomy postawił kolejny krok, wokół niego zaczęły gromadzić się połącie kwiatów, które skutecznie przysłoniły widok. Juuzou w tym momencie starał się zachować odległość, cały czas kontrolując swego przeciwnika za pomocą iluzji oraz kanchiki.
Teraz plan był prosty, nie można było stracić przewagi wynikającej z elementu zaskoczenia więc przygotował się do swej flagowej techniki i przygotował specjalną pieczęc by ustzrelić swego przeciwnika i przejąc kontrole nad jego ciałem. Sztuka ta nie powinna być trudna z racji warunków jakie sobie do tego nasz młody Yamanaka stworzył.

Techniki:

Nazwa

Doku Shinjutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Dotyk

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4%

Dodatkowe

Ciągły kontakt fizyczny

Opis Pożyteczna technika, która pozwala na zbadanie umysłu przeciwnika poprzez dotyk dłoni. Użytkownik techniki po dotknięciu głowy przeciwnika, a następnie skupieniu się na nim jest w stanie wejść do podświadomości wroga i wyciągnąć z jego głowy wszelkie interesujące nas informacje. Ze względu na potrzebne skupienie – technika raczej nie nadaje się do wykorzystania na polu walki. Żeby oprzeć się temu procesowi, ofiara musi być przytomna i posiadać przynajmniej 20 punktów konsekwencji więcej, od punktów psychiki wykonawcy. Ponadto jutsu może być wykonane na zwłokach, w tym wypadku Yamanaka otrzymuje dostęp do wszystkich wspomnień zmarłego, o ile nie zostały one zablokowane bądź wymazane.

Chakra: 100%-15%= 85%

[Akashi]

Misja C
23/30 Wszystko rozwijało się w dobrą stronę dla Ciebie, ale czy nie było to zbyt łatwe? Tak zwyczajnie dał się złapać w genjutsu zwyczajnie z Tobą rozmawiając i podając Ci swój notes, no może go rzucił, ale czy to zagrażało twojemu życiu? Śmiem powątpiewać, że to miało jakiś wpływ na to wszystko. Młodzieniec posiadał bardzo cenne informacje, zwłaszcza, ze w jego notatniku był rysunek córki Pana Misiaka, który gdzieś przepadł w oddali i nie dawał znaku życia, a ty tutaj spędzasz czas na rozmowie z chłopakiem. Płatki kwiatu wiśni zaczęły wirować dookoła młodzieńca, a ten jakoś się tym nie przejmował, wyraźnie się cieszył z tego, co tutaj się dzieje, ale czemu?
-Każdy ideał ma swoje wady, a jego braki ukazują piękno tego, czego już nie ma. – Odpowiedział chłopak, zamykając na chwilę oczy, gdy je otworzył miały zupełnie inną barwę niż wcześniej, całe pokryły się szkarłatem i Izuno nie miał już problemu ze śledzeniem Cię wzrokiem, wręcz wodził nim za tobą. Nie robiąc sobie nic z twego, genjutsu.
- Cieszę się, że zgodziłeś się jednak zagrać w moją grę. – Powiedział młodzieniec z uśmiechem na twarzy, wyjmując z kabury na udzie dwa kunai’e i trzymając je w rękach obracał nimi na jednym z palców. Zbliżenie do niego w tym momencie może zakończyć się bliskim spotkaniem z jego ostrzami.
Lecz by tego było mało z oddali rozległ się hałas, ktoś potężnie uderzył w ziemię, ale do cholery, czym, że aż tutaj było to słychać. Czyżby miał być to Uvogin, który aż tyle czasu nie dawał żadnych znaków, teraz od tak po prostu wali w ziemię, ale on tam powinien być dużo wcześniej, to, dlaczego teraz?
- Życie jest jedną wielką grą. – Powiedział chłopak, uśmiechając się szyderczo i rzucając w twoją stronę jeden kunai, na dodatek rzut nie był skierowany prosto w Ciebie, lecz przed ciebie, jeden metr przed tobą. Planował najwyraźniej przerwać Ci twoją trasę w łatwy sposób, lecz co ty zrobisz w tym przypadku.

  Ukryty tekst

[Juuzou Yamanaka]

Podjęte działania zmusiły również chłopaka do przerwania tej całej farsy jaką usilnie starał się odstawiać. Rysunek był wystarczającym potwierdzeniem tego by być przekonanym o tym z kim młody Yamanaka ma do czynienia jednak wszystko potwierdziło się za sprawą dobrze znanego już szkarłatu oczu porywacza. Co jednak najdziwniejsze jakimś cudem nie wpadł w iluzję. Czy pzowalało mu to wyzwolić się z iluzji obejmującej umysł ofiary? Jedynym dojutsu jakie znał to to w psoiadaniu Hyuuga lecz tam tyczyło się tylko materialnych tworów a takim tworem z całą pewnością nie były oplatajace jeszcze przed chwilą chłopaka kwiaty. Jednak nie pora się teraz nad tym zastanawiać, tzreba było szybko reagować na cały obró sytuacji tym bardziej, ze przed chłopakiem własnie wylądował kunai a drugi był już w pogotowiu. Juuzou szybko uskoczył byz naleźc się jak najdalej od broni a najlepiej w lini prostej obok niej, nie wiedział czy nie będzie miało to związku z kolejną wyrzuconą bronią więc lepiej dmuchac na zimne. W tym samym czasie sięgnął do kabury i za placami wyciagnał świetlną bombkę, którą jednocześnie detonował przez krótki rzut, również za swoimi plecami, tak by oponent tego nie dostrzegł ale doświadczył wpełni jej efektu. Chłopak w porę chciał zamknąć powieki. Jeśli całośc by się powiodła to następnym krokiem byłą już technika kontroli umysłu.

Techniki:

Nazwa

Doku Shinjutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Dotyk

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4%

Dodatkowe

Ciągły kontakt fizyczny

Opis Pożyteczna technika, która pozwala na zbadanie umysłu przeciwnika poprzez dotyk dłoni. Użytkownik techniki po dotknięciu głowy przeciwnika, a następnie skupieniu się na nim jest w stanie wejść do podświadomości wroga i wyciągnąć z jego głowy wszelkie interesujące nas informacje. Ze względu na potrzebne skupienie – technika raczej nie nadaje się do wykorzystania na polu walki. Żeby oprzeć się temu procesowi, ofiara musi być przytomna i posiadać przynajmniej 20 punktów konsekwencji więcej, od punktów psychiki wykonawcy. Ponadto jutsu może być wykonane na zwłokach, w tym wypadku Yamanaka otrzymuje dostęp do wszystkich wspomnień zmarłego, o ile nie zostały one zablokowane bądź wymazane.

Cały czas za pomocą kanchiki kontrolował przepływ chakry oponenta i jego położenie oraz to czy w pobliżu nie czai sięktoś jeszcze.

[Akashi]

Misja C
25/30 Sytuacja pięknie się rozwijała, a prowadzący wcale nie robił błędów rażących w oczy. Przynajmniej umie się do niczyich przyznać. Lecz co tu poradzić, doświadczenie trzeba jakoś zdobywać. Chłopak zachowywał się dość dziwacznie i skończyła się cała maskarada, nawet na dwóch frontach na raz. Uvogin najwyraźniej też przeszedł do małej potyczki tylko, z kim, tamtą piątką ludzi? Jedno jest pewno szło wyczuć dziwne latające obiekty chakry, tak jakby ktoś rzucał ludźmi, tak właśnie tamtą piątką najprawdopodobniej. Zapewne musiało to wyglądać zabawnie jak diabli, chciałbym to kiedyś zobaczyć na żywo, jak ktoś rzuca jakimś człowiekiem, który łamie się w pół na drzewie. Dziwne hałasy nie chciały specjalnie ustępować i dawały o sobie znak i to długo w sumie non stop dają. Chociaż na krańcach swych możliwości byłeś w stanie wyczuć dwójkę ludzi, poruszającej się powoli, jednego zwykłego cywila i shinobi. Lecz warto się skupić na tym, co dzieje się tutaj w tym momencie. Wypuściłeś bombę świetlną za swoje plecy tak by chłopak jej nie zobaczył i cóż udało się, zobaczył jedynie silny blask, przed którym ty zdążyłeś się uchronić zamykając oczy, a on sam padł do tyłu na ziemię, siadając na swoim tyłku.
-Dobrze się bawisz? – Zapytał się chłopak, mając jeszcze zamknięte oczy i nie podnosząc się z ziemi, najwyraźniej nie chciał zbytnio stawiać życia na szali, przynajmniej nie swojego. I nawet nie protestował, gdy przyłożyłeś swoją dłoń do jego głowy, jedynie wbił kunai w ziemie, ciekawe czy wiedział, co się dzieje. W tym momencie ukazała Ci się inna wersja wspomnień, który byłeś w stanie zobaczyć w głowie wielkiego faceta. Młodzieniec rzucił na niego jakieś genjtusu i sam wyszedł wtedy z krzaków do dziewczyny, która wyraźnie była zadowolona z jego widoku, nawet go przytuliła, po czym sama napisała ten napis na drodze. Po czym widziałeś ich drogę do tego miejsca, gdzie się rozdzieli, a młodzieniec ze spokojem czekał tutaj na was, a może tylko na mężczyznę? Ciebie się tutaj raczej nie spodziewał.

[Juuzou Yamanaka]

"pokiełbasiłęm techniki bo miało byc Shinranshin no Jutsu xd" noa le jak już tak wyszło..

Cały plan młodego Yamanaki się powiódł i nagłe rażące światło, które pozbawiło chłopaka zmysłu wzroku, okazało się wystarczającym środkiem by podejść do niego jak najbliżej. Kiedy tylko poczuł na sobie ręce Yamanaki, ten odpuścił dalsze próby kontynuowania swojej "zabawy". Nie ma co się dziwić bo przecież w pewnym momencie dochodzimy do wniosku, ze nasze życie jest o wiele więcej warte od tego by udowodnić tylko komus swoją wyższość. Jednak najlepsze miało dopiero nadejśc. Po tym jak Yamanaka zagłebił się w umyśle swojej ofiary to rozwikłął tę zagadkę, która była główną przyczyna pojawienia sie jego osoby w tym właśnie miejscu. Wszystko to okazało się intrygą ułożona przez córke owego wielkoluda i jak można się było już wczesniej domyślać, sztuki iluzji. Juuzou nie poprzestał an tym i postanowił wydobyć z chłopaka informacj eo tym jak chłopak poznał córkę wielkoluda i po co to wszystko oraz gdzie katualnie się znajdowała.....

[Akashi]

Misja C
27/30 Festiwal wtop i błędów, czego się tutaj więcej spodziewać. Może jakiś podkład muzyczny do tego? Chociaż nie, szukać mi się nie chce tego. Lecz wracając do historii, pomijając problemy w trakcie. Postanowiłeś dokładniej przeszukać głowę chłopaka, ignorując całkowicie poczynania Uvogina, w sumie, całkiem mądrze, też średnio bym się pchał w łapska takiego giganta. (To wróci jak zły sen). Zagłębiłeś się we wspomnieniach chłopaka, szukając tego, jak poznał tę niewiastę. Ich pierwsze spotkanie, nastało w jakiejś gospodzie, gdzie chłopak najwyraźniej pracował, a dziewczyna razem z ojcem była tam gośćmi, obsługiwał ich, podawał mu masę jedzenia i alkoholu. Później nastał wieczór, lokal wyraźnie był już zamykany, a jej ojciec udał się na górę zostawiając córkę z Izumo, cóż widać, że przypadli sobie do gustu i to bardzo, nawet skończyli razem w magazynku przy beczkach z trunkami, tutaj oczywiście nic nie będę opisywać, jesteś mądry, domyśl się, co tam robili. Następny poranek, gdy jej ojciec ich nakrył, nie należał do najwspanialszych zwłaszcza dla młodzieńca, który skończył z olbrzymią pięścią na twarzy i tutaj film częściowo się urywa, w sumie ciężko się dziwić. Następny urywek, który może Cię obchodzi, to drugie ich spotkanie, już w twojej prowincji, planowali coś, chyba wspólną ucieczkę, więc dlatego dziewczyna byłą taka szczęśliwa, gdy chłopak złapał jej ojca w iluzje. Teraz tylko co dalej? Dotarli tutaj i rozstali się bez słowa? Co to miało znaczyć, a chłopak zwyczajnie czekał? Czyżby chciał się zemścić na jej ojcu czy coś do cholery?
- Ona wróci tutaj za niedługo. - powiedział, chłopak, najwyraźniej wiedział czego, od niego oczekujesz i jakich informacji. - Chcieliśmy powiedzieć wszystko jej ojcowi, że się kochamy. - dodał po chwili i tutaj sprawa znowu się komplikuje, pamiętasz, jak mówiłem, że wróci to, jak zły sen? Jakieś 30m przed Tobą przeleciało ciało mężczyzny z kierunku, w który udał się wcześniej Uvogin, Młodzieniec otworzył oczy i przekręcił głowę w tamtą stronę. - Idzie tutaj. - powiedział, ze spokojem, chyba chciał udawać, silniejszego niż jest, chociaż sam byłeś w stanie wyczuć, że mężczyzna zbliża się tutaj i to dość szybko, nawet nie musiałeś używać swoich zmysłów, zwyczajnie było to słychać, dźwięk łamanych drzew wystarczał za wszystko.

[Juuzou Yamanaka]

Wszystko szło zgodnie z planem i z każdą chwila kolejne, ciemne plamy tej historii jakie skrywały cała prawdę, wychodziły na światło dzienne. Teraz kiedy Juuzou miał wszystkie elementy układanki był trochę zawiedziony. Liczył na jakiś niecny cel chłopaka, na jakąś intrygę, która swoją zawiłością zwali z nóg niebieskowłosego a jednocześnie da ogromną satysfakcję, ze poznał jej sekret. Tutaj mieliśmy do czynienia z nudna historia kochanków i kiedy tak na prawdę, można było spodziewać się szczęśliwego zakończenia to w całą tą scenerię wkroczył wcześniej poznany olbrzym. Nie było wiele czasu na zareagowanie więć Juuzou rzucił krótkie:
- Siedź na miejscu....
Następnie wyczekiwał aż nasz rozwścieczony wielkolud wpadnie w amoku. Wyzuć można było jego szał i nie trzeba było być Yamanaką by poznać zamiary. Juuzou cierpliwie wyczekiwał rozwoju wydarzeń jednak, gdzieś cały czas był przygotowany do tego by nie dopuścić do zabójstwa chłopaka, który jest mizernym intrygantem i jeszcze gorszym wojownikiem.

[Akashi]

Misja C
29/30 Wojownik może z niego nie najlepszy, intrygant też, ale odwagi mu odmówić nie można. Wielu na jego miejscu już dawno by zrezygnowało z tej dziewczyny, a on nie dość, że nie zrezygnował, to postanowił porozmawiać z jej ojcowi o ich miłości. W sumie jak tak się zastanowić, w tym momencie pojawią się aż trzy opcje: odważny, głupi i zakochany. Wybierz, co wolisz, mój drogi przyjacielu. Chłopak nawet zbytnio nie protestował, jak kazałeś zostać mu na miejscu, w sumie co mu się dziwić już raz spotkał się z pięścią Uvogina i skończyło się to urwanym filmem. Chociaż może czymś jeszcze tutaj zaskoczy, cholera wie, tacy niepozorni czasami bywają najgroźniejsi. Chociaż w tym przypadku można się kłóci, bo ludzki taran nadciąga, łamiąc wszystko na swojej drodze. Nie minęło parę minut, gdy przed twoimi oczami z krzaków wyskoczyła olbrzymia rozpędzona kula, która zatrzymała się przed wami i się otworzyła, a twoim oczom ukazał się ten sam mężczyzna, tylko z nieco większym brzuchem niż wcześniej.
- Gdzie ona jest?! - zapytał ze wściekłością, rzucając wzrokiem na wszelkie strony w poszukiwaniu swojej córki, to tłumaczy tamtą ciszę, próbował zdobyć informację, a jak ich nie uzyskał, wkurzył się i przyleciał tutaj, oby tylko tamci ludzie przeżyli spotkanie z nim.
- Ty! Zabije Cię, gdzie moja córka? - rzucił, po chwili, gdy swym wzrokiem dostrzegł siedzącego za twoim plecami chłopaka, tym samym nieco się kurcząc, teraz to już na pewno ten sam olbrzym co wcześniej, a żeby tego było mało, chłopak do niego machał, swoimi na czerwień świecącymi się oczami, a może machał do kogoś innego? Cholera wie, jak działają jego oczy.
-Wyjaśni mi wszystko i to już. Czemu nie zabijesz tego gówniarza, to on na pewno porwał moją córkę, pamiętam go! On ją zgwałcił, zapewne jeszcze było mu mało. - wyrzucał z siebie oburzony facet, cóż zapewne uważa swoją córkę za świętoszkowe, która na pierwszym spotkaniu nie poszłaby z nikim do łóżka ze swojej własnej woli. Ciekawe czy tylko z nim tak zrobiła, a może ty też miałbyś szansę na zaliczenie jego córeczki? Przecież brzydka to ona nie była. Chociaż w tym momencie masz inny problem, mężczyzna wziął zamach swoją lewą ręką, która naglę, się powiększyła do twoich rozmiarów i leci w twoim kierunku. Zapewne zbyt wiele czasu na reakcje nie masz, zwłaszcza że Ciebie i pięści dzieli zaledwie 5m.

[Juuzou Yamanaka]

Tak o to za dźwięk łamanych gałęzi i gdzieniegdzie przedzierające się dzikie okrzyki był odpowiedzialny nasz stary znajomy olbrzym. To własnie typowa reakcja na krzywdę córki, która w tym przypadku jest raczej wątpliwa. Ilośc informacji jakie uzyskał Juuzou pozwoliła mu stawić osąd tej sytuacji i w jego mniemaniu śmierć to ostatnie co należy sie temu nieudacznikowi. Tylko jak to teraz przedstawić rozwścieczonemu ojcu, który w tym momencie stał już przed nasza dwójką zadajać mało skłądne pytanie. NIm jednak można było doczekać się jakiejkolwiek odpowiedzi, wielkolud postanowił zareagować nie dajac dojść do słowa ani młodemu Yamanace ani romantycznemu gagatkowi. Czasu nie było a rozmiar łapska jaki miał zaraz zostać ulokowany na, którymś zmłodzieńców świadczył o kłopotach. Czasu było niewiele toteż Juuzou szybkim ruchem złożył jeden znak, który miał pozbawic wielkoluda kontroli nad jego ciałem. Gdyby ta sztuka się udała Juuzou postanowił przemówić:
- Krzywda Twej córki w tym przypadku jest co najmniej wątpliwa. Poznaj resztę tej historii a potem zrób z tym faktem co uważasz bo to nie moja sprawa...
W tym momencie przytrzymujac olbrzyma chciał zobaczyć jak ten gamoń to wszystko wytłumaczy a jednocześnie Juuzou chciał poczekać na tą wokół, której jest to całe zamieszanie

Techniki:

Nazwa

Shinranshin no Jutsu

Pieczęci

Specjalna pieczęć techniki

Zasięg Max.

15 metrów

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jest to rozwinięcie techniki Shintenshin no jutsu z tym, że opiera się na przejęciu władzy nad ciałem przeciwnika, nie natomiast nad jego umysłem. Dzięki takiemu rozwiązaniu, nasze ciało nie ląduje nieprzytomnie na ziemi, a sami możemy dowolnie kontrolować ruchy swojego przeciwnika tak długo, jak utrzymujemy pieczęć. Zaletą jutsu jest też brak przenoszenia ran celu na użytkownika, można więc zabawić się nim wedle własnego uznania bez obaw o uszczerbek na zdrowiu. Jednak i tym razem istnieje szansa na wyrwanie się z telepatycznego więzienia. Pierwszym sposobem jest posiadanie wyższego poziomu konsekwencji od psychiki użytkownika, im większa różnica, tym łatwiej się wyrwać, a przy 50 punktach przewagi, bez problemu zwalczamy efekt jutsu, nawet go nie zauważając. Drugim zaś jest wsparcie alter ego, bijuu, lub innej, ukrytej wewnątrz ofiary osobowości, która wyprze świadomość Yamanaki.

Stan chakry: 101% -15-20-20=45%

[Akashi]

Misja C
31/30 Całe to zajście, które od początku było bardzo dziwne, ale zbliżało się do końca. Coś, co z początku wyglądało na dziwne porwanie, okazało się gówniarskim przedstawieniem dwojga zakochanych młodzików, równie dobrze mogła być to ta dwójka, która wyczułeś na początku, kochająca się gdzieś między drzewami. Jednak ludzie mają tendencje do komplikowania sobie życia, a Izuno nawet bardzo, zamiast zwyczajnie porozmawiać z Uvoginem postanowił "uprowadzić" jego córkę, której imienia ty nawet nie znałeś, a teraz ten kochający ojciec martwiący się o swoją córkę, postanowił wyprowadzić silny cios w twoją stronę, jednak byłeś od niego szybko, udało Ci się przejąć kontrolę nad jego ciałem i zatrzymać uderzenie, przed samą twarzą młodzieńca, który wyskoczył przed Ciebie, przyjmując na siebie silny podmuch pięści, wystarczająco mocny, żebyś ty poczuł go na swoich włosach i ubraniach.
- Nie obchodzi mnie, co ty myślisz, kocham twoją córkę i będę z nią bez znaczenia, co powiesz. - rzucił odważnie chłopak, podwyższonym tonem, pełnym przekonania o swoich uczuciach. Raczej każdy na jego miejscu miałby w tym momencie mokre spodnie, a przed ich oczami przelatywałoby całe ich życie. A ty jak dokładniej się przyjrzałeś, bardziej po lewej stronie ramiona mężczyzny, mogłeś zobaczyć w oddali pewną osobę zbliżającą się w tą stronę. Mężczyzna milczał, nie planował nawet nic mówić, cały kipiał ze złości, ale co mu się dziwić, jakiś gówniarz dobierał się do jego córki, jeszcze ją wydymał, szansa spora na to, że zrobił dziecko. Chociaż to szansa pół na pół, stawiasz, że mu się udało czy nie?
- Tato! Uspokój się! - krzyknęła jakaś dziewczyna z tyłu, biegnąca w waszym kierunku, po czym rzuciła się na szyję olbrzyma.
-Tatku, kocham go, chce z nim być. - powiedziała, puszczając się szyi Uvogina i biegnąc w stronę izumo, ale nie by go przytulić, sprzedała mu solidnego strzała w twarz. Zapewne, zabolał mniej niż cios taką pięścią, ale jednak musiało zaboleć.
- Mogłeś zginąć idioto. - wyburczała pod nosem, będąc raczej lekko obrażoną na obojga mężczyzn i skierowała swój wzrok w twoją stronę, oraz swój krok.
- Nie wiem, kim jesteś, ale dziękuje Ci za uratowanie życia tego kretyna. - powiedziała z uśmiechem, delikatnie całując Cię w policzek w ramach podziękowania. -Mógłbyś, go uwolnić? Bo to chyba twoja sprawa. - dodała po chwili, wskazując ręką na swojego ojca. - Nie martw się, nie zrobi już nic głupiego, mamy sobie wiele do wyjaśnienia, ale nie chce Cię już więcej kłopotać. - wypowiedziała, ślicznie się uśmiechając i podając Tobie niewielką sakiewkę, która miała przypięta przy biodrze, a sama skierowała się do swojego "chłopaka" oraz ojca, by wyjaśnić nieporozumienia między nimi, ale to Cię raczej już nie obchodzi.

Misja zakończona sukcesem i księżniczka uratowana :p Jej numer kontaktowy mogę podać za małą opłatą. kappa

[Juuzou Yamanaka]

z/t

[Seinaru]

Nie było mu dane za pierwszym razem zwiedzić całego Soso. Teraz jednak Kei musiał przebyć z połowę tej pięknej prowincji, aby przedostać się do Shigashi, czyli celu który natenczas sobie obrał. Sam nie do końca wiedział czy zgubił się w swojej wędrówce na południe, lecz dopóki był pewny kierunku był również przekonany, że ostatecznie dotrze tam gdzie powinien. Poza tym, ej, zmarnował już wystarczająco dużo czasu na treningi na Teiz, więc kolejne dwa dodatkowe dni zmarnowane na kręceniu się bez celu po tutejszych górach nikogo nie zbawią.
Tym bardziej, że Seinaru trochę przypadkiem, a trochę po ploteczkach ludzi których pytał o drogę trafił na przedziwny obiekt, który bez wątpienia był tutejszą atrakcją turystyczną. Na szczęście chyba na tyle odległą, że nie spotykało się tu tłumów ludzi, ale nie dziwiłyby one, a na pewno nie tak bardzo jak lewitujący nad ziemią, ogromny obelisk. Nawet nie wiedząc jaka historia się za nim kryła, Kei już widząc go z daleka nie mógł się nadziwić, a gdy dotarł nad brzeg jeziora, nad którym owy głaz wisiał, wpatrywał się w niego dobrą chwilę. Idealne miejsce na odpoczynek, uzupełnienie zapasów wody i może przemyślenie sensu życia. Na szczęście nie miał już na sobie swojej ciężkiej zbroi, więc tylko odłożył włócznię i torbę na bok blisko siebie, a następnie zażył tyle promieni słonecznych, ile tylko przedostawało się przez chmury, siedząc sobie nad brzegiem jeziorka. Minęła dłuższa chwila, zanim ciekawość zaczęła palić jego wyobraźnię na temat tego, jak to się w ogóle dzieje, że kamień nie leży na dnie, tam gdzie jego miejsce, lecz unosi się nad powierzchnią. Bał się jednak sprawdzić to samemu, zbliżać się i narażać, bo może nie ma tu nikogo, bo tak naprawdę strach podchodzić?

[Kyoushi]

Wyprawa rangi C
- Seinaru i czas na trening -
1/42

---

To była piękna wiosna, którą samurajski pastuszek miał zamiar wykorzystać daleko od domu, daleko od cywilizacji, gdzieś w górach, których do tej pory nie miał okazji zwiedzić. Było to wyjątkowe miejsce, wobec którego nie dało się przejść obojętnie. Nie miał już więcej ochoty siedzieć w swoich czterech ścianach, które tak dotkliwie sam zniszczył. Nie było to jednak najgorsze, ponieważ pierwszy raz z alkoholem był po prostu wyśmienity. Miał szczęście, że nikogo nie uszkodził, ani nikt się nie obraził, planując odwet za tę pijacką akcję. Wszystko było pod kontrolą.
Pierwszym i prawdopodobnie ostatnim co mogło go na tyle zadziwić był ten tajemniczy, mistyczny i magiczny obelisk, do którego trafił z zainteresowania terenami i dochodzeniem do tego przez tutejszych pielgrzymów. Jezioro, które było nieopodal idealnie nadawało się na chwilowy postój. Krystaliczna woda tej wiosny była doskonała do napełnienia manierek. Ciekawym było jego podejście do tematu, którego jakby się jednak nieco obawiał. Coś nowego mogło być jednocześnie interesujące, ale z drugiej strony mogło wzbudzać strach. Tak też było w tym wypadku.
Jednak to nie te wydarzenia były najważniejsze dla naszego bohatera, pastuszka samuraja włóczykija. Można śmiało powiedzieć, że obelisk był ważny, ale nie najważniejszy. O tym miał się przekonać już po chwili, gdy z relaksu wyciągnęły go intensywne promienie słoneczne, padające wprost na jego twarz. Nie były już na tyle przyjemne by leżeć dalej, a gdy przetarł oczy, wyprostowując tułów wciąż w pozycji siedzącej, mógł zauważyć jak pięknie wyglądają także górzyste tereny, gdy tylko się obrócił. Tak naprawdę nie było tu zbyt wielu ludzi, poza tymi, który pojawili się zza horyzontu, wychodząc niemal za jego plecami, w odległości do 30-40 metrów. Była ich trójka, każdy ubrany niczym shinobi, z bandażami na rękach i nogach, a jeden z nich miał przepasany rzemyk, który prowadził do małego wózka na dwóch kółkach. Zawartość była zasłonięta skórzanym płaszczem lub czymś w tym stylu. Tak naprawdę tylko cię zauważyli i widocznie kierowali się w stronę obelisku. Nic nadzwyczajnego, poza tym, że posiadając tak niesamowitą percepcję zauważyłeś w oddali na klifach kolejne osoby, dokładnie dwie kropki, które widocznie poruszały się w pozycji pionowej po pionowej ścianie. Byli prostopadle do ściany, więc chyba coś potrafili i nie wiadomo co tam robili, by po chwili zniknąć... W ścianie. Wszystko widziałeś, ze względu na to, że zaciekawił cię widok ludzi z blisko 200 metrów w takim miejscu i w takiej pozycji.

  Ukryty tekst

[Seinaru]

Nie przeszkadzało mu to, że nie jest tutaj sam. Ba, nawet nie wyobrażał sobie, że w takim miejscu zazna chwili samotności, choć po dość długim odosobnieniu na Teiz nie była mu ona w ogóle potrzebna. Zamiast więc zniechęcić się, pojawiająca się grupka zainteresowała go. Faktycznie, wyglądali na shinobi i to nawet z tych lepszych. Nie bogatszych, tylko bardziej męskich i wojowniczych, choć wciąż był to tylko wygląd. Seinaru otworzył oczy i odprowadził panów wzrokiem, jednocześnie rozglądając się na boki, czy przez kilka sekund relaksu coś wokół niego się zmieniło. Wpadły mu w oko dwie sylwetki wspinające się gdzieś w oddali na górę i zauważył również to, że sylwetki te zniknęły, lecz nie zaalarmowało to w żaden sposób samuraja. Było około miliona powodów i wyjaśnień dla tej sytuacji, a tylko połowa z nich była groźna czy nakazywała czujność. Wciąż pozostawało więc około pięćset tysięcy powodów, przez które nie trzeba było się martwić.
Zamiast więc na duecie którego już nie ma, Kei skupił się na tych shinobi, którzy niedawno go minęli i teraz kierowali się w stronę Obelisku. Może warto byłoby zapytać ich o to, czym tak właściwie jest unoszący się nad jeziorem głaz? Samurajowi pasowali oni na tubylców, więc może będą znali przynajmniej jakieś niekoniecznie prawdziwe, ale chociaż domniemane wyjaśnienie tego fenomenu? Bił się z myślami, bo to jednak zawsze krępujące jest zaczepianie nieznajomych i wypytywanie o cokolwiek, więc zanim Seinaru zrobił jakikolwiek ruch, posiedział jeszcze chwilę na brzegu i poobserwował trio, ciekawy przede wszystkim tego, co przywieźli ze sobą na pace.