Góry Soso

[Kujaku Haruka]

Góry Soso to rozległy, zróżnicowany łańcuch górski rozciągający się w północno-zachodniej części prowincji, nadający całej krainie surowy, niekiedy wręcz odosobniony charakter. Masywy te są główną osią duchową regionu – miejscem, gdzie przyroda, wiatr i czas wydają się mówić więcej niż ludzie. Mimo swojej dzikości, Góry Soso nie są puste. Kryją w sobie dziesiątki rozproszonych wiosek, często ulokowanych na tarasach zbocz lub w zacisznych dolinach między urwiskami. Są trudne do znalezienia dla obcych – niektóre nie pojawiają się nawet na mapach. Ludność tutejsza żyje z hodowli, myślistwa, zbieractwa i wymiany dóbr z przygodnymi podróżnikami.

Wśród wyższych partii gór znaleźć można pojedyncze klasztory i pustelnie, zbudowane najczęściej z kamienia i drewna modrzewiowego, które jest tutaj bardzo obfitym i łatwo dostępnym budulcem. Jednym z takich klasztorów jest popadający w ruinę i zapomnienie klasztor Bishamon, którego większość mieszkańców - braci albo zginęła, albo opuściła jego przybytki... obecnie zostały tam jedynie cztery osoby. Inne klasztory, zazwyczaj większe i w lepszym stanie, pełnią dziś funkcję schronienia dla pielgrzymów i poszukiwaczy duchowego wyciszenia.

Drogi prowadzące przez góry są wąskie i często zdradliwe — skaliste przełęcze, wiszące mosty i ścieżki zawieszone nad przepaściami to codzienność. Mimo to, przy głównych szlakach można napotkać kamienne kapliczki, stupy i posągi bodhisattwów, bądź rozmaitych kami – często porośnięte mchem, przykryte warstwą igliwia, wciśnięte między korzenie sosen. Mieszkańcy i podróżni zostawiają przy nich ryż, kadzidło, lub małe figurki z drewna.

Roślinność w Górach Soso jest bogata, choć podporządkowana surowemu klimatowi. Lasy iglaste dominują na wysokościach - sosny, świerki, modrzewie, jałowce. Latem można spotkać łany górskich irysów, dzikich chryzantem i ciemnofioletowych dzwonków, pojawiających się nagle wśród kamieni. Do tego rzadkie i cenne są mchy lecznicze i korzenie górskiego żeń-szenia, poszukiwane przez znachorów i aptekarzy.

Zwierzęta Gór Soso są ciche i czujne, jakby nauczone szacunku do tej ziemi. Ogromne drapieżne ptaki krążą wśród szczytów – orły, sokoły, a także opisywane tylko w opowieściach tengu, jakoby chroniące górskie szczyty i niektóre klasztory. Po lasach przemieszczają się wilki, górskie lisy, a czasem nawet niedźwiedzie, szczególnie aktywne na granicy zimy. Ponadto spotkać można dzikie kozy, jenoty, zające o srebrnym futrze, i bardzo rzadko – górskie, dzikie koty, które według lokalnych legend „widzą duchy”. Nocami w dolinach rozlega się pohukiwanie sów, a czasem... dźwięki, których pochodzenia nie zna nikt.

[Kujaku Haruka]

Misja Rangi D - "Dzwon bez serca"
1/7
Nakata Masumi

Minęło kilka dni, odkąd opuściłeś swój dom i swoją rodzinę - bo tym w końcu był klasztor Bishamon oraz pozostali mnisi. Twoją rodziną. Najbliższą i jedyną, jaką kiedykolwiek znałeś. A jednak przyszło ci podjąć trudną, ale konieczną decyzję... i wyruszyć w wielki, nieznany świat. Do tej pory jedyne co znałeś, to opowieści nieliczny podróżnych, którzy czasem zapuszczali się do waszej świątyni, nauki przekazywane przez starszych mnichów i medytację. Teraz to wszystko miało zostać poddane próbie.

Przemierzałeś szlak, czasami przystając aby pomodlić się krótko przy jakiejś zarośniętej kapliczce, zapalić kadzidło, albo ofiarować skromną garść zapasów. Powoli zacząłeś się zresztą o nie martwić, jednak informacje, jakie zapamiętałeś były poprawne - i nie skręciłeś dzień wcześniej na południe, przez zawieszony nad wąwozem most, który prawdopodobnie doprowadziłby cię mylnie w rejon zamieszkany przez górskie niedźwiedzie i dzikie, drapieżne ptaki.

Zamiast tego wczesnym rankiem, raptem po godzinie marszu, dostrzegłeś dymy z garstki chat w wiosce zawieszonej na górskim zboczu, nad którą zresztą górowała jakaś inna struktura - przypominająca nieco twój klasztor, ale znacznie mniejszy. Może jakaś kaplica, lub mniejsza świątynia? Tak czy inaczej, miałeś szansę uzupełnić tam swoje zapasy jedzenia, a może też zasięgnąć języka.

---

[Nakata Masumi]

Spokojnym krokiem przemierzając kolejne ścieżki, mnich rozglądał się powoli po okolicy. Podziwiając widoki oraz przeróżne zwierzaki jakie mógłby tylko zobaczyć. Jednak po dłuższej chwili w końcu dostrzegł jakieś oznaki życia, dym i chatki. Mała wioska? Nie przypominało to standardowych wiosek, które kiedyś widział. Przynajmniej tych ze szczytów klasztoru. No ale dużo nie myśląc, ani nie zawracając sobie głowy szczegółami. Masumi po prostu skierował się do ów wioski, może uda mu się zdobyć troszkę zapasów, albo jakiś informacji na temat następnego miejsca, w które mógłby się udać. Podróż choć długo nie trwała, to chwila odpoczynku się przyda. Nigdy nie wiadomo, kiedy natrafi na następną wioskę lub osadę.
Jednym z większych plusów, będzie w końcu spotkanie kogoś więcej niż tylko mnichów z którymi spędził połowę życia. Nowe twarze, nowe osobowości. Radował się niezmiernie. Dlatego też nie zwlekając, mnich przyspieszył i ruszył swoim żwawszym spacerkiem. Chciał jak najszybciej zobaczyć jak się żyje poza murami klasztoru, czy życie normalnych ludzi jest jak to opowiadali --- Bardziej chaotyczne --

[Kujaku Haruka]

Misja Rangi D - "Dzwon bez serca"
2/7
Nakata Masumi

Ruszyłeś ku wiosce raźnym krokiem, ciesząc się całkiem dobrą pogodą. Kiedy tylko zbliżyłeś się do chat, dobiegły cię dźwięki... życia. Zwykłego, wiejskiego życia, które jednak dla Ciebie mogły nie być takie zwykłe. Szczekanie psów, beczenie owiec i kóz, ludzkie pokrzykiwania i rozmowy, śmiech dzieci. Te ostatnie zresztą zerkały na ciebie ciekawsko zza płotów - wędrowcy, do tego w mnisich szatach z pewnością nie byli popularnym widokiem w tym rejonie, jakkolwiek spodziewać się mogłeś, że słyszano tutaj o waszym klasztorze. Może nawet parę razy ktoś stąd wybrał się po błogosławieństwo do was?

Droga doprowdziła cię do nieco większej niż pozostałe chaty, stojącej pośrodku wioski, z kilkoma stolikami ustawionymi przed nią i ławami, gdzie zebrała się grupka mieszkańców, debatujących nad czymś dość żywo. Wydawało się, że niektórzy gestykulowali gwałtownie, wskazując na świątynię powyżej. Czyżby coś się stało? Na razie ta grupka jeszcze cię nie zauważyła, pochłonięta swoją rozmową.

---

[Nakata Masumi]

Tak więc pierwsze kroki w nowym miejscu, mnich był pozytywnie nastawiony. Zwierzęta, dzieci, młodzież. Kwitło tutaj życie, można było dostrzec to na każdym kroku. Same odgłosy jakie tu się tworzyły, było to całkowicie nowe doświadczenie. Z czasem pewnie się przywyknie, jednak na tą chwilę warto będzie zapamiętać swoje pierwsze wrażenia. Nigdy nie wiadomo, kiedy one się zmienią na mniej pozytywne. Kilka kroków w głąb i Masumi dostrzegł niewielką grupkę ludzi, widać byli czymś zajęci.
Choć grupka ludzi rozmawiająca o czymś przykuła jego uwagę, to wpierw postanowił porozglądać się nim bliżej podejdzie. Z resztą był ciut głodny, więc bardziej rozejrzałby się za jakimś miejscem gdzie mógłby kupić jakieś pożywne śniadanko. Dawno nie jadł niczego poza chlebem, owocami i czasami jak dobrze się poszczęściło, to kawałkiem mięsa. Życie w świątyni ma swoje plusy, ale też spore minusy. Na przykład wybór jedzenia.
Jednak gdzie najlepiej się dowiedzieć o knajpie, jak nie od ludzi. Dlatego też, mnich postanowił zbliżyć się do ów rozmawiającej grupki ludzi.

[Kujaku Haruka]

Misja Rangi D - "Dzwon bez serca"
3/7
Nakata Masumi

Perspektywa śniadania była na ten moment ciekawsza, aniżeli cokolwiek, o czym rozmawiali wieśniacy, zacząłeś się zatem rozglądać gdzie też można by skonsumować posiłek. Pamiętałeś niejasno, że paru bardziej bywałych w świecie podróżników, którzy dotarli do was opowiadało o czymś takim jak ryokany, albo hatago - gospody postawione na trasach oraz w wioskach, oferujące zarówno strawę, jak i schronienie na noc dla wędrowców za drobną opłatą. To, co widziałeś w sumie przed sobą wyglądało... cóż, może nie dokładnie tak, jak sugerowały to opisy, ale wystarczająco podobnie. Doszedłeś jednak - zapewne słusznie - do wniosku, że najprościej będzie zasięgnąć języka. Zbliżyłeś się do grupki, teraz słysząc dokładniej rozmowę.

- ...żem mówił, tyle co się zbliżyłem, to już mnie bół taki zdjął, że nic tylko zwinąć się i wyć z tego. A i właśnie, wycie takie, że to ani chybi żona Hirago zza grobu wróciła i mści się na nas, że rok nie minął a sobie młodszą do łożnicy wziął. - pieklił się jeden, niski, acz barczysty jegomość z grubym wąsem na twarzy.

- Gdzie by się ona na nas wszystkich mściła, to przecie by mu chałupę nawiedzała, a nie kapliczkę. Mówię wam, że to po prostu kappa jakiś z potoku przyszedł i sobie z nas kpi, w dzwonie sobie gniazdo urządził i stamtąd skrzeczy i każdego co podejdzie odpędza. - nie zgodziła się z nim jakaś młodsza kobieta, wyższa od niego o głowę.

- Jak kappa, jak skrzeczenia żadnego nie ma, po nocy jeno, a o jakiej porze nie pójdziesz, to nawet minuty tam nie ustoisz. - żachnęła się trzecia osoba, bezzębny starzec o lasce.

- No toż przecież... o, czekajcie. Niech was Tenjin błogosławi, panie. Czyżbyście z Bishamonu do nas zeszli? - przerwał tamtym znowu niski wąsacz, zauważając cię i skłaniając ci się.

---

[Nakata Masumi]

Wysłuchawszy całej rozmowy, którą prowadzili zebrani ludzie. Mnich mógł stwierdzić, że coś się wydarzyło w pobliskiej kapliczce. Duchy, Kappa, różności. Jednak nie wiadomo co tak dokładnie, brzmi to bardzo interesująco. W sumie jakby nie patrzeć, jest on odpowiednim człowiekiem w odpowiednim miejscu. Yokai i duchy, to jego mini specjalność do której przygotowywał się latami.
Wzrok przykuł niski wąsacz, który zarzucił pytaniem.
- Owszem, opuściłem klasztor by udać się w podróż.
Odparł Masumi, po czym ukłonił się lekko. Nie zwlekając z najważniejszym pytaniem, ponownie otworzył usta.
- Słyszę, że macie problemy. Jeżeli zechcielibyście mi wyjaśnić co się dzieje, może będę wstanie wam pomóc.
Dodał z lekkim uśmiechem mnich, po czym cierpliwie postanowił poczekać. Ciekawiło go, co za tutejsze problemy się rozkręcają. Może duże, albo małe. Czy tylko tutaj, czy może na całej prowincji? Nie miało to znaczenia, tam gdzie tylko będzie mógł pomóc, tam będzie.

[Kujaku Haruka]

Misja Rangi D - "Dzwon bez serca"
4/7
Nakata Masumi

Twarz wąsacza rozjarzyła się zadowolonym uśmiechem, wyraźnie takiej odpowiedzi się spodziewał i oczekiwał. Pozostali zresztą również się ożywili, rozstępując się nieco i robiąc ci miejsce w niewielkiej grupce.

- Doskonale, doskonale. No tak żem właśnie przypuszczał, chociaż rzadko ktokolwiek od was schodzi tutaj... ostatnim razem to kiedy to było? Z 15 wiosen temu? Jeszcze żem dopiero wąs pierwszy zapuścił. - roześmiał się wąsaty jegomość i niemal klepnął cię po przyjacielsku w ramię, ale się nieco opamiętał w ostatnim momencie, zamiast tego przechodząc w nieco niezręczny, ale najwyraźniej szczery ukłon.

- Tak, dwóch takich przechodziło tędy. Kazu... Kazuma jakiś, tak. Brata mojego potem matka tak samo nazwała, to pamiętam, chociaż jeszcze dziewczynką byłam wtedy. Ale drugiego nie pamiętam. Saitama-san, może wy drugiego pamiętacie? - dodała kobieta

- A gdzie ja teraz bym pamiętał. - pokręcił głową starzec po czym machnął ręką, jakby odganiając natarczywe gadanie pozostałych. - No, ale kami nam was tutaj w idealnym momencie zesłali. Bo widzicie, pytacie z czym problem. Otóż cosik się zalęgnąć musiało w kapliczce naszej, zło jakieś. Jakowe to nie wiemy, ale kiedy podejść tam, to zaraz w głowie ból taki się pojawia i na wymioty zbiera, że to nie lza wytrzymać, ino trzeba uciekać stamtąd. A i czasem jakieś wycie słychać, ale to nie jak wiatr, tylko jakby coś tam właśnie krążyło i z rozpaczy abo wściekłości zawodziło. Może byście wy to dali radę wypędzić? Chętnie was wtedy ugościmy, a może i byśmy jakiego grosza na drogę dalszą dali radę sypnąć.

---

- Wąsacz
- Kobieta
- Saitama-san (starzec)

[Nakata Masumi]

Usłyszawszy imię starego przyjaciela, Masumi uśmiechnął się szerzej. Kazuma. Musiał przechodzić tędy z Jinem lub Saito, ciekawe co u nich słychać i jak się im powodzi . Może kiedyś dane im będzie się spotkać na drodze, albo i nie. Nie ma co o tym rozmyślać, najważniejsze teraz jest zająć się problemem wioski.
Tak więc najważniejsze szczegóły - Nawiedzona kapliczka, bóle głowy i chęć na wymioty. Nie brzmi to dość sympatycznie. Możliwe jest kilka wyjaśnień, ale czy akurat mają one sens? W pierwszej kolejności można obstawić, że w powietrzu unosi się zaraz, jakaś trucizna, gaz czy cokolwiek po czym można mieć ów objawy. Ciśnienie? Jakiś ninja, który się tam ukrywa i używa jakiejś techniki? Yokai? W sumie nie pozostaje nic innego jak sprawdzić samemu, za dużo myślenia nie pomoże. Nie wiadomo czego może się tam spodziewać. Przejmując się tym, też nic nie wskóra. Pozostaje spokój i udanie się do ów kapliczki.
- Wskażcie mi drogę i udam się tam od razu, nie ma co zwlekać.
Odparł mnich, tym samym spoglądając w niebo. Jeszcze zostało sporo dnia, więc im szybciej tym się zajmie, tym szybciej będzie mógł ruszyć dalej. Oczywiście zaraz po ugoszczeniu i uzupełnieniu zapasów. Tak więc gdy tylko mieszkańcy wskażą drogę, Masumi ruszy szybkim spacerkiem w kierunku kapliczki.

[Kujaku Haruka]

Misja Rangi D - "Dzwon bez serca"
5/7
Nakata Masumi

Wyjaśnień sprawy mogło być mnóstwo - kto wie, może nawet któraś z teorii wieśniaków była prawdziwa? W końcu w klasztorze uczyłeś się też na temat różnych opowieści, jakie krążyły wśród ludu i pamiętałeś dość dobrze rozmaite yokai, jakie podobno kiedyś uprzykrzały życie ludziom. I chociaż wasz klasztor tego nie doświadczył, to może tkwiło w tych opowieściach ziarno prawdy. Żeby to jednak zweryfikować... trzeba było samemu udać się na miejsce.

- A toć wystarczy tutaj, o tą ścieżką i potem schodami pod górę. Tylko tam na ostatnim podejściu uważajcie, bo cosik ślisko się ostatnio zrobiło, błota naniosło na kamienie, potem zmyło a nie wyschło jeszcze, to żebyście sobie czego nie zrobili, bo to jeszcze mnicha na sumieniu mieć... Strach pomyśleć. - pokręcił głową wąsacz, wskazując ci drogę. Faktycznie, nie sposób było się zgubić. Reszta pokiwała zgodnie głowami, po czym ruszyłeś wskazaną ścieżką pod górę.

Na górze przywitała cię... zwykła cisza, przerywana jedynie szumem drzew oraz sama kapliczka, do której przeszedłeś przez bramę tori. Stara, drewniana, ale z porządnego i dobrze zabezpieczonego widać drewna, które wydawało się twarde jak skała. Przed wejściem dostrzegłeś posągi lisów, które miały chyba strzec tego miejsca. Obok wejścia natomiast dostrzegłeś dzwon, w którym miało zamieszkać jakieś licho. W pierwszej chwili nie czułeś nic niepokojącego, ale jednak... po kilkunastu sekundach zacząłeś czuć ucisk w skroniach, wzmagający się stopniowo. Miałeś też wrażenie, że gdzieś na samej granicy słuchu, pod szelestem gałęzi i powiewami wiatru przez bramę słychać było w tym miejscu coś jeszcze. Ale co? Miałeś wrażenie, że twój własny oddech i puls jest głośniejszy.

---

- Wąsacz
- Kobieta
- Saitama-san (starzec)

[Nakata Masumi]

Tak więc pozostawiając ludzi za sobą, mnich udał się swoim szybkim krokiem ku wskazanej drodze. Miał nadzieję, że uda mu się zakończyć problem, który trawi tą wioskę. Wchodząc na górę, ku kapliczce. Masumi przy okazji rozglądał się podziwiając widoki, cisza i spokój. Świeże powietrze, było całkiem normalnie. Kiedy w końcu mnich dotarł do bramy i przekroczył ją, dostrzegł posągi lisów.
- Hmm czyżby Inari?
Przez chwilę się zastanawiał, tylko czemu bóstwo płodności, ryżu, rolnictwa, lisów, przemysłu i powodzenia? A może to jest coś innego, jednak przejdźmy dalej. Dostrzegając dzwon, mnich przez chwilę stał spokojnie i wyszukiwał jakiś tropów. Jednak wszystko po kilku sekundach się zmieniło, ucisk w skroniach i to dziwne wrażenie. Odgłosy natury mieszające się z jego własnym oddechem i pulsem, było to coś dziwnego. Masumi nie miał jednak zamiaru po prostu czekać i się przyglądać. Postanowił działać w jakikolwiek sposób, tak więc w pierwszej kolejności po prostu spod rękawa wyciągnął kunai, którym postanowił cisnąć w dzwon. Po co? Nie wiadomo, metoda prób i błędów. Jak też wiadomo, żyjemy w świecie ninja, więc warto spróbować przynajmniej jednej sztuczki.
Układając pieczęć barana, mnich postanowił potraktować otoczenie techniką Kai.

Nazwa

Kai

Ranga

E

Pieczęci

Baran

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Statystyki

Siła

---

Szybkość

---

Wytrzymałość

---

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jutsu to polega na chwilowym odcięciu dopływu chakry do mózgu, dzięki czemu jakiekolwiek impulsy - również te narzucone zewnętrznie - przestają działać. Efektem tego jest uwolnienie użytkownika z dużej ilości prostszych technik genjutsu. Niestety, te silniejsze dalej będą na nas oddziaływać i trzeba je dezaktywować innym sposobem.

• Kai (bonus zależny od Kontroli Chakry)
• +60 konsekwencji dla KC od E do B
• +70 konsekwencji dla KC A
• +80 konsekwencji dla KC S
• +90 konsekwencji dla KC S+

[Kujaku Haruka]

Misja Rangi D - "Dzwon bez serca"
6/7
Nakata Masumi

Chociaż atmosfera była z pozoru przyjemna, a bóstwo Inari powinno raczej zsyłać powodzenie na wioskę - tym bardziej, jeśli dbano o jego kaplicę - tak ucisk w głowie i nudności przeczyły temu dość wyraźnie. Postanowiłeś zatem działać - w końcu twoje nauki wyniesione z klasztoru powinny się na coś przydać - zarówno teoretyczne, jak i praktyczne, zacząłeś zatem od praktycznych. Szybki ruch nadgarstka i kunai poszybował w stronę dzwonu, poruszając go lekko. Co ciekawe, uczucie ucisku w głowie zelżało na moment... A potem wróciło, miałeś wrażenie, że ze zdwojoną siłą. Wykonałeś technikę Kai, by sprawdzić, czy nie działa tutaj jakieś genjutsu - ale jeśli nawet tak było, to musiało być zbyt silne, aby przełamać je w ten sposób. Mimo to, wyglądało na to, że twój pierwszy instynkt - poruszenie dzwonu - był słuszny. Przyczyna problemu wydawała się tkwić właśnie w nim. Tym bardziej, że pod dźwiękiem dzwonu wywołanym uderzeniem kunaia miałeś wrażenie, że krył się jakiś inny? A może to po prostu szum krwi w twoich uszach? Musiałbyś chyba bardzo się wyciszyć, aby go usłyszeć w pełni, lub zbliżyć się do dzwonu - ryzykując jednak nasilenie się objawów.

---

- Wąsacz
- Kobieta
- Saitama-san (starzec)

[Nakata Masumi]

Wędrówka we mgle, ale jednak jedno rozwiązanie przyniosło jakiś efekt. Uderzenie w dzwon nasiliło ból, co za tym idzie? Mnich postanowił podejść do dzwonu i go sprawdzić, nawet ryzykując większym bólem. Kto wie, może jakaś pieczęć tam była, notka? Yokai czy też nie, trzeba jakoś temu zaradzić. Tylko jak? Zniszczenie dzwona raczej nie wchodziło w grę, nie ma co bezcześcić świętego miejsca chaosem zniszczenia. Tak więc pozostaje sprawdzenie, co może być nie tak.
Kierując swe kroki ku dzwonowi, mnich zaczął odprawiać modlitwę ,,Oby mój umysł i umysły wszystkich istot zwróciły się ku Dharmie. ''
Zaczął łagodnie wymawiać pod nosem, tym samym lewą rękę ustawiając do modłów na wysokości klatki piersiowej. Otwarta dłoń z kciukiem ustawionym ku środkowi. ,,Oby nasza Dharma stała się ścieżką'' Wraz z modlitwą na ustach, mnich podszedł bliżej dzwonu. Teraz wystarczyło sprawdzić każdy kawałek, dzwon jak i resztę dookoła niego. ,,Oby nasza ścieżka oczyściła się z ułudy. Oby ułuda przejawiła się jako pierwotna mądrość.''
Wybór czterech Dharm Gampopy było akurat losowym wyborem modlitwy, przez ten ból główki ciężko było mu się dobrze skupić. Jednak stara się z całych sił, by móc kontynuować swoje zadanie.