Szlak transportowy

[Azuma]

Yamanaka nie podchwycił na razie tematu, więc Azumie nie pozostało nic innego jak podtrzymać dialog. Młodzieniec wykorzystał więc okazję i postanowił podchwycić temat Tengu, czy tam Yokai i zadać kilka pytań. Jak się okazało, być może słusznie bowiem z ust kapłana padały słowa, które mogły zmącić pierwotny osąd młodzieńca. Trwało to jednak chwilę. Dość szybko znalazł dość prawdopodobne wyjaśnienie wyglądu „ptakoludzi”.

– Zerwane pieczecie... Mamy więc trop i kolejny punkt który należy odwiedzić - powtórzył, zwracając się jednak już nie kapłana, a do Inoachiego, który na moment oddał inicjatywę w rozmowie młodszemu koledze. – Zaskakujące, po co więzić kogoś, kto tak dba o tutejszą florę i faunę? Nie był kapłanem, teologiem, ani nawet wierzącym w bóstwa. Podejrzewał wciąż, że mają do czynienia z kimś kto podszywa się pod wymyślne „Tengu”, używając do tego prostego ninjutsu. Wciąż jednak nie wiedzieli kto, w jakim celu, ani czy faktycznie zerwane pieczęcie służyłyby do uwięzienia tego kogoś.

Dalej wciąż nie wiedzieli, co spotkało Arisu-same na co musieli również szybko znaleźć odpowiedź.

– Inoachi-san, powinniśmy odpowiednio zaopatrzyć się i odpocząć przed jutrzejszą podróżą. To chyba pora na nas… A to dla Was, za udzieloną pomoc,. Jeżeli nie chcecie przyjąć, potraktujcie jako ofiarę na utrzymanie świątyni Ponownie zabrzęczał mieszek z pieniędzmi, a Uchiha wręczył kapłanowi równowartość czterech kunai.

Do odliczenia z KP:
-200 ryo (garbarz + kapłan)

[Uchiha Hiromi]

~ 23/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi B ~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

- Nie wiem, ale dlatego się z wami skontaktowaliśmy, żebyście wiedzieli, że nie ma wiadomości od Arisu-sama.

Kapłan pieniędzy nie chciał, ale w momencie, kiedy Azuma wspomniał o tym, że to ofiara na świątynię, kapłan je przyjął i lekko się pokłonił w wyrazie podziękowania i szacunku. Inoachi uniósł lekko brew, patrząc na to, że Azuma wręcza pieniądze za informacje, ale nic nie powiedział.

Obaj ruszyli powoli z powrotem i dopiero, kiedy byli poza zasięgiem słuchu jakiegokolwiek człowieka (niestety, wrona była cały czas na ich tropie), Inoachi powiedział.

- Opowiadał mi o tym spotkaniu z Tengu, jak widział ich i podziękowali mu za utrzymanie świątyni. Jeszcze jakieś dzieciaki widziały to Tengu. Yokai… - stwierdził powoli. - O żadnym nigdy nikt tak do mnie nie mówił. Zwykle straszy się nimi dzieci, czasami gdzieś są czczone. Ale tutaj… jedynymi yokai o jakich wiem faktycznie, że istnieją, to Bijuu. Ale w sumie to też tylko z opowieści. Nigdy nawet nie byłem w żadnej ich świątyni. Bo też je mają, kiedyś chyba je czczono… no ale inne yokai też.

Zmarszczył brwi, pomyślał przez chwilę i kontynuował.

- W każdym razie, nie wiem o co ci chodzi z florą i fauną, ale na razie informacje, które zdobywamy potwierdzają to, co dostaliśmy w raporcie, a dodatkowo daje dam większą zagadkę o demonach i czemu ludzie o nich mówią, jakby ich wiedzieli. W każdym razie, wierzę, że Arisu-sama jest żywa, a my jutro dowiemy się co i jak. Opowiedz mi teraz o tym, co widziałeś w świątyni i o czym rozmawiałeś z kapłanem.

Spojrzał jeszcze na wronę. - Szkoda, że nic by to nie dało… - mruknął sam do siebie, po czym ponownie spojrzał na Azumę. - Jeszcze przed snem, spróbuję użyć moich zdolności sensorycznych do wyczucia chakry w okolicy na większym skupieniu. Na razie nie wyczułem niczego szczególnego, jak sprawdzałem co jakiś czas, ale nie skupiałem się bardzo.

Postacie:
Yamanaka Inoachi

[Azuma]

Choć kapłan na początku oponował, argument wsparcia świątyni padł na podatny grunt. Ofiara została przyjęta, a po tym… Pożegnali się z szacunkiem i ruszyli w drogę powrotną. Gdy tylko oddalili się dostatecznie daleko, mogli spokojnie porozmawiać. Inoachi rozpoczął, dzieląc się tym czego zdążył się dowiedzieć.

– Tak… Też to zauważyłem. Nie wyrażał się o nich jak o czymś nieznanym, niewidocznym. Już od jakiegoś czasu podejrzewam, że mierzymy się z kimś, kto się na sztuce ninpou… Ktoś z naszymi umiejętnościami, nie powinien mieć trudności przybrać wyglądu tak niezwykłego i odbiegającego… jakim charakteryzują się Tengu. Nie sądzisz?

Chwilę później padło pytanie o florę i faunę. Uchiha uśmiechął się, bowiem to on mógł czymś teraz zaskoczyć starszego i bardziej doświadczonego Yamanakę. Nawet jeżeli chodziło o zwykłe zrozumienie natury rzeczy.

– Moja wypowiedź nawiązywała do słów kapłana. Tego, że natura z powrotem do nich wróciła. Z jego słów wynikało że o te całe otoczenie, pomyślność wzrostów i rozwoju dbają właśnie Tengu. Nie uważasz za dziwne, że kogoś takiego zapieczętowano? - odchrząknął delikatnie, dając do zrozumienia że jeszcze nie skończył. – A to wiąże się właśnie z tym co zobaczyłem przy pomocy Sharingana w świątyni. Ślad przerwanych pieczęci… Zastanawiam się czy podobnych nie znaleźlibyśmy w Shirohanie., ani czy nie znajdziemy… Tam. - powiedział wskazując na kierunek w którym będą musieli się udać, w najbliższej przyszłości.

Chwilę później Inoachi w charakterystyczny sposób mruknął, nawiązując do ich nieodłącznej towarzyszki – wrony. Azuma również zwrócił na nią swoje spojrzenie. – Tak właściwie… nie możesz sprawdzić co jej chodzi po myśli? Albo.. no nie wiem, czy jej użyć do sprawdzenia co się dzieje w świątyni?

[Uchiha Hiromi]

~ 24/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi B ~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

Schodzili lekko z góry, zmierzając do owczarni, gdzie mieli spędzić tę noc. Słońce krwawo zachodziło i widok był przepiękny, jednak różnił się od tego, który widzieli w dolinie poprzedniego wieczoru. Nadal jednak - Karmazynowe Szczyty zasługiwały na swoją nazwę. Było tu pięknie i świeżo. Robiło się również troszeczkę chłodno, szczególnie jak na letni wieczór.

- Bardzo żałuję, że nie zwracałem szczególnej uwagi na folklor ani na wszelakie religie. Ot, bogowie są czczeni, ale, tak jak już rozmawialiśmy, nie wiem za dużo. Wspominałem, że wiem, że yokaiami straszy się dzieci, żeby nie chodziły w niebezpieczne miejsca? "Nie idź nad rzekę, bo kappa cię porwie" czy jakieś inne. Pewnie jakbyśmy skupiali się bardziej na kulturze i księgach, a nie na treningach, albo spędzali ze zwykłymi ludźmi, coś więcej byśmy o tych Tengu wiedzieli… ech, mam nadzieję, że to naprawdę jacyś ninja… trochę mam nadzieję, że nie Juugo, bo mielibyśmy problem. - Inoachi zerknął na wronę, która leciała z nimi. - Chociaż ciężko mi uwierzyć, że nie, skoro to ptaszysko jest z nami…

Kiedy posłuchał słów Azumy, trochę się roześmiał, że dopiero teraz kliknęło mu w głowie, o co Azumie chodziło.

- Tak, teraz rozumiem. I tak, nie pasuje mi to, że zapieczętowanoby istoty, które chronią ziemię i przyrodę i ludzi, ale ci powiem, że… cholera wie. W sensie, dopóki sam nie zobaczę ich, to nie wyrobię sobie zdania. Na razie mamy tylko strzępki informacji. Ale bardzo cenię twoje oczy. Skupię się i spróbuję zaraz zdobyć więcej informacji za pomocą moich umiejętności sensorycznych. I też mnie ciekawi ta Shirohana… to ciekawe, że teraz to wszystko wydaje się połączone.

Kiedy dotarli do swojej (nieco śmierdzącej wspomnieniem owiec, które wypasały się na halach) stodoły, Inoachi usiadł w seiza i już miał się skupić na tym, co obiecał, że zrobi, jednak Azuma poprosił go, żeby sprawdzić wronę. Inoachi spojrzał na Azumę zaskoczony i zamrugał.

- Ha… ciekawy pomysł… - zmrużył oczy i skrzywił się nieco. - Spróbujesz w takim ją złapać? Musiałbym być w kontakcie fizycznym z nią. Ja w międzyczasie spróbuję skupić się na chakrze wokół nas.

Postacie:
Yamanaka Inoachi

[Azuma]

Po krótkim wyjaśnieniu, Inoachi w lot zrozumiał cały sens krótkiego dialogu między Uchihą, a kapłanem. Nie mogło być zresztą inaczej w końcu Azumie towarzyszył cieszący się szeroką reputacją dowódca straży, a nadto Kogo szanownego rodu. Imbecyl nie mógłby tak wysoko zajść.

– I tu się w zupełności zgadzamy. Dopóki nie zobaczymy z czym mamy do czynienia, zostają nam rozważania, a Tych nie jestem ulubieńcem. Już niejednokrotnie się przekonałem, że nawet najlepiej przemyślana sprawa potrafi wziąć w łeb…

Gdy zbliżyli się do miejsca noclegu, wystarczającej zabudowy mogącej pomieścić nie tylko dwie dodatkowe osoby, ale również gromadkę owiec, Inoachi zdecydował się nareszcie skorzystać z umiejętności sensorycznych, z których to zdolności Yamanaka właśnie słynęli. Azuma również podzielił się swoim pomysłem, której głównym bohaterem, właśnie miała zostać wspomniana wrona. Inoachi na to przystał – najpierw jednak należało złapać wspomniane ptaszysko.

– Nie powinno to stanowić problemu, zaczekaj chwilę, zaraz wrócę - mruknął w odpowiedzi, a następnie pozostawił mężczyznę w charakterystycznej pozycji siedzącej, samemu opuszczając stodołę. Gdy tylko zamknął za sobą wrota, bez problemu zlokalizował wronę. Wyglądała jakby się zaczęła niecierpliwić. W dalszym jednak ciągu lustrowała Uchihę. – No moja droga, zobaczymy o co Ci tak na prawdę chodzi.

  Ukryty tekst

Gdy tylko jego spojrzenie po otwarciu powiek oblekło się w szkarłat, natychmiast pochwycił wzrokiem wronę, chcąc przejąć nad nią kontrolę. Gdy do tego doszło – po prostu wyciągnął przed siebie rękę, pozwalając wronie przysiąść na przedramieniu i wraz z nią, wrócił do stodoły, przekazując zupełnie spokojnego ptaka Inoachiemu.

Do odliczenia z KP:
-200 ryo (garbarz + kapłan)

[Uchiha Hiromi]

~ 25/... ~

~ Azuma ~

~ Misja rangi B ~

~ Poszukiwania w Karmazynowych Szczytach ~

Wrona nie miała szans. Złapanie ją w genjutsu było bardzo proste - zwierzę nie miało szans na jakąkolwiek obronę. Oczywiście, byłoby zabawniejsze i bardziej widowiskowe, jeżeli Azuma by zdecydował się złapać wronę fizycznie - pogonić ją czy coś. Byłoby dużo skakania, śmiechu i pewnie też sporo poprzeszkadzał Inachiemu, który się próbował skupić.

Zajęło mu to kilka minut, żeby zrobić to, co chciał zrobić, ostatecznie jednak westchnął, otworzył oczy i usiadł wygodniej. Pokręcił głową w stronę Azumy.

- Niestety, jesteś najsilniejszym źródłem chakry w okolicy, reszta to zwykli ludzie. Jeszcze nie jesteśmy wystarczająco blisko, żebyśmy mogli wyczuć Arisu-sama. Ale powiem ci, że nie czuję się tutaj szczególnie dobrze. Coś jest nie tak, ale nie wiem co. A te ślady chakry w świątyni… niemal niewyczuwalne, nie jestem w stanie nic o nich powiedzieć.

- Dobra, czas na glapę.

Inoachi delikatnie dotknął ptasiej głowy swoją dłonią i zamknął oczy. Próbował wyczytać coś z głowy ptaka. Azuma widział, jak w tym czasie Inoachi lekko się krzywił, jego oczy pod powiekami ruszały się. Następnie jednak się roześmiał.

- Nie rozumiem po ptasiemu - przyznał. - Tak też myślałem, ale one myślą inaczej niż ludzie. Nie wiem, jak Juugo się z nimi porozumiewają… Czuję głód i ciekawość. Chyba ciekawość. Ale wyjadłbym teraz mięsa ze zwłok czy innego ziarna. W każydm razie… pomysł był niezły, Azuma-san. Tyle że… no… cholerne glapy. Heh, ciekawi mnie, czy jakbyś zdjął z niej technikę, zaczęłaby się bać i by uciekła. Może… poleciałaby do tych ninja, co go wysłały…

Inoachi spojrzał na Azumę, jakby sugerował, że puszczając ptaka, mieliby szansę za nim iść, a oni za nim. Jednak zapadała już noc, więc wydawało się, że Inoachi sprawdzał, jak się Azuma czuje.

Postacie:
Yamanaka Inoachi

[Azuma]

W istocie, gdyby nie zdolności którymi posługiwał się jego klan, najpewniej do schwytania nie pozostałoby mu nic innego jak użyć sztuczek ninja, a te w starciu z ptakiem który również był stworzeniem zwinnym i spostrzegawczym, mogłoby się skończyć różnie. Dużo rozsądniejsze było wykorzystanie sharingana i genjutsu. Tak tez uczynił.

– Więc jedynymi, niebezpiecznymi istotami tutaj, jesteśmy tylko my… to uspokajające - zaśmiał się i przekazał ptaka Inoachiemu, który zabrał się do badania jego umysłu. Jak się można było spodziewać, ten odbiegał od ludzkich co widoczne było już w twarzy Yamanaki, który podczas badania, co rusz się krzywił.

– Juugo… Też mam nadzieję, że ich nie spotkamy. Nasze klany nie pałają do siebie sympatią - odpowiedział, a następnie zastanowił się głębiej nad propozycja wysuniętą przez dowódcę straży. Perspektywa gonienia po ciemku za glapą nie parała optymizmem, ale bez wątpienia, ich umiejętności czyniły to zadanie zdecydowanie łatwiejszym. Co więcej, w przypadku doprowadzenia do przeciwników… stawiało to ich w uprzywilejowanej pozycji.

Spojrzał na Inoachiego, jakby rzucając wyzwanie, czy jest tego pewien. On sam należał do osób zachowawczych, ale zdecydowanie wykorzystujących okazje. Ta niewątpliwie do takich należała. – To ryzykowne, ale może przynieść owoce. Zaczekajmy do zmierzchu i jak ludzie się położą, ruszymy. Blask księżyca powinien nam wystarczyć - odrobina światła rzucanego przez księżyc była wystarczająca do poruszania się w zupełnych ciemnościach, przynajmniej dla Uchiha. Z umiejętnościami jego kompana, nawet w zupełnych ciemnościach, będą w stanie wychwycić zarówno ptaka jak i przeciwników.

Do odliczenia z KP:
-200 ryo (garbarz + kapłan)