Dziedziniec przed Zakonem

[Ero Sennin]

Zakon Shiro Ryu na pewno prezentował się dość dosadnie. Zresztą samo miasteczko potrafiło wywrzeć duże, pozytywne wrażenie. Gołym okiem było widać, że niczego tu nie brakuje. Kami no Hikage zdecydowanie było samowystarczalne i miało swój urok. Stacjonowanie tutaj i siedziba Shiro Ryu, zapewne dodawała dodatkowego poczucia bezpieczeństwa, kiedy tylko się tu przebywało. Chociaż, tak na dobrą sprawę, wcale tak wielu podróżnych tu nie było.
Sam Zakon nie znajdował się gdzieś w centrum, a bardziej przy brzegu miasteczka. Jednakże widoczny był niemal z daleka. Jego dość surowy charakter jednak miał w sobie coś takiego, co mogło wzbudzić podziw. Nim jednak można było dostać się do środka, najpierw przechodziło się przez dziedziniec, który nieco ożywiał chłód, jaki bił z tej budowli. Z daleka niewidoczna, tak teraz panująca zieleń, szczególnie na wiosnę, kiedy wszystko kwitło, doskonale uzupełniała i równoważyła to wrażenie surowości. Zapewne też czymś, co rzucało się w oczy, były wielkie, drewniane wrota. Nie można było mieć wątpliwości, że są to drzwi, które prowadzą do wnętrza tego budynku. Przed nimi stały dwie osoby, w charakterystycznym odzieniu. Dokładnie takim, jakie posiadał każdy członek Shiro Ryu.

Przez całą podróż raczej nie odczuwała potrzeby, by cokolwiek mówić. Czarnowłosa kobieta wolała poczekać, aż dotrą na miejsce, by wtedy móc wysłuchać ewentualnych pytań, niżeli samej zacząć opowiadać o miejscu, do którego właśnie przybyli. Z racji tego, że nie śpieszyło jej się jakoś szczególnie, na spokojnie mogli ominąć tajemniczy las, by bez żadnych przeszkód dotrzeć do Kami no Hikage. I tak właśnie było. Podróż minęła bezproblemowo i nawet szybko jej zleciała. Nie wiedziała jak z Kenshim, bo czytać w myślach nie potrafiła, ale szczerze wątpiła, by należał do osób lubiących narzekać. Bardziej ciekawiło ją, chociaż za nic tego nie pokazała, jak odbierze to miejsce, które całkowicie różniło się od jego pustynnego otoczenia, w którym do tej pory się znajdował. Nie wątpiła, że podczas swojego żywota odwiedził parę miejsc, w których pustynne piaski nie występowały, ale teraz mógł mieć to jednak trochę częściej. A w sumie to zawsze, gdzie tylko będzie chciał, o ile czegoś nie nabroi i nie ześle na nich kłopotów. Coś jednak czarnowłosej mówiło, że do takiej sytuacji nie dojdzie.
- Jesteśmy na miejscu. - rzuciła, kiedy tylko przeszli przez większą część miasteczka. A to tętniło życiem, szczególnie kiedy w powietrzu roznosił się zapach kwitnących kwiatów wiśni. Całe miasteczko zresztą wydawało się być dość barwne, nie licząc Zakonu. - Kami no Hikage to miejsce, gdzie znajduje się Zgromadzenie Możnowładców oraz Rada Dwudziestu. Stąd też znajdujemy się tutaj i my. - dodała, kiedy jej oczom ukazał się dość spory dziedziniec. Dopiero teraz Kenshi mógł zauważyć, dwóch członków Shiro Ryu, stojących przy wrotach Zakonu. Tak to, podczas przejścia przez miasteczko, nie było widać ani jednego przedstawiciela tej frakcji. Przypadek?
- Jak widzisz, Zakon jest dość spory. Nim jednak wprowadzę cię do środka, po czym odwrotu już nie będzie, możesz pytać o cokolwiek, jeśli masz taką potrzebę. Na sam początek mogę zapewnić, że nie będziesz miał zbytnio styczności z Kościanymi, którzy znajdują się ponad mną. Oni i tak wiedzą, że tu jesteś. Liczę jednak na to, że pod moim okiem szybko zajdziesz wyżej. - dopowiedziała, zadzierając nieco głowę do góry, jakby chciała bardziej przyjrzeć się masywnej, wysokiej budowli. Po krótkiej chwili lekko się uśmiechnęła, co nie mogło umknąć uwadze jej towarzysza. - Jak tylko się usadowisz, chcę cię sprawdzić. Tak dla samej siebie. Patrzyć, a doświadczać, to jest jednak różnica. - dodała, odwracając głowę w stronę Kenshiego. Mówiła całkowicie poważnie. Wcześniej jakoś myślała, że podda go jedynie jakimś treningom czy wspólnym zadaniom. Jednak gdy tylko tutaj dotarli, poczuła, że chce się z nim zmierzyć. Jakby widok Zakonu obudził w niej większą ciekawość.

[Kenshi]

Młody szermierz kiwnięciem głowy przytaknął w odpowiedzi na słowa przedstawicielki zakonu Shiro Ryu. Chłopak czuł, że znajduje się w miejscu w którym powinien. Tło miejsca znacząco różniło się od tego co znał, a przepych tego miejsca mógł obezwładnić co mniej odpornego na takie wdzięki chłopa.
- Miejsce robi wrażenie - odrzekł Kenshi, słuchając o tym, że Kami no Hikage jest miejscem również Zgromadzeń Możnowładców, a także Rady Dwudziestu. W tym momencie Kenshi miał pewność, że znajduje się w miejscu historycznym, tam gdzie podejmowane są decyzję, mające wpływ na wiele istnień. Czy znalezienie się tu mogło być złą decyzją? W jego aktualnym mniemaniu - zdecydowanie nie.
Przewodniczka Kenshiego prowadziła go wciąż na przód, aż dotarli na dziedziniec, który kończył się potężnymi wrotami. Jego bezpieczeństwa strzegło dwóch mężczyzn, podobnie ubranych do kobiety. Dwójka nowo przybyłych osób, nie przekroczyła jednak od razu bramy - kobieta zwróciła się do Kenshiego informując, że teraz jest odpowiednia pora na zadania jakiegokolwiek pytania, bo po przekroczeniu bramy - nie będzie odwrotu i będzie należało zapenwe podporzdkować się tam poanującym zasadom. Kenshi lustrował w ciszy swoją rozmówczynię. Wiele rzeczy przychodziło mu do głowy, ale w tej chwili żadne z pytań nie wydawało się być na miejscu. Żadne z wyjątkiem jednego.
- Imię... twoję imię, wciąż go nie poznałem - oznajmił Maji, o dziwo delikatnie się przy tym uśmiechając, co w jego przypadku było... dość niezwykłe, szczególnie że uśmiech szło odczytać jako serdeczny. To pod jej okiem Kenshi miał dalej się piąć po szczeblach hierarchii Shiro Ryu i słusznie uznał, że najwyższa pora dowiedzieć się czegoś więcej o swojej mentorce.
Kenshiego nie zaskoczyła również uwaga kobiety co do sprawdzenia go. Było to oczywiście zrozumiałe, skoro miał do nich dołączyć. Obserwacja na pewno dała im sporo materiału do analizy, ale powszechnie wiadomym było, że tylko skrzyżowanie ostrzy pozwala poznać całą prawdę o swoim przeciwniku. - Oczywiście... będę do Twojej dyspozycji - zapewnił chłopak, nie spuszczając z czarnowłosej, swoich jaskrawych oczu.

[Ero Sennin]

Do tej pory czarnowłosa pamiętała to, co przyszło jej do głowy, kiedy tylko pierwszy raz zjawiła się w tym miejscu, chociaż było to ładnych parę lat temu. Zapewne dołączyła do Shiro Ryu znacznie szybciej niż Kenshi, przede wszystkim dlatego, że jej mistrz był członkiem zakonu i ujrzał w niej odpowiedni potencjał. Wyglądała wtedy znacznie inaczej, zupełnie niewinnie, sama miała wątpliwości czy się tu odnajdzie. Tak na dobrą sprawę, wtedy jeszcze sama nie wiedziała, jaka naprawdę jest. I to tu odkryła samą siebie. Dość bezwzględną, ale konkretną. To tu nabrała olbrzymiego doświadczenia, jak i paru pamiątek. Między innymi tej na swojej twarzy. I to nie tak, że pukiel czarnych włosów zasłaniał to, czego się wstydziła. Absolutnie nie. Zwykła zagrywka, bo jakoś nie zależało jej na tym, żeby każdy ją rozpoznawał. Szczególnie, że od pewnego czasu Shiro Ryu zaczęła się bardziej publicznie udzielać. Jej nigdy na sławie czy rozpoznawalności nie zależało, ale uznała, że skoro chce wziąć pod swoją opiekę Kenshiego, to musi mu się pokazać.
- Wiele podróżowałam, ale jeszcze nigdy nie widziałam czegoś podobnego. Nic się nie zmieniło. - odparła cicho, jakby na chwilę wracając wspomnieniami do swojej pierwszej wizyty tutaj. Co najwyżej zmienia się pora roku, ale to nie ma większego znaczenia. Nawet jeśli jej słowa niekoniecznie wprost mówiły o pięknie tego miejsca, to chyba jej towarzysz mógł się tego domyślić.
Pierwszy, pierwszy raz przy Kenshim pozwoliła pokazać nutę zaskoczenia na swojej twarzy. I to nie dlatego, bo nie potrafiła nas tym zapanować, ale dlatego, że sama chciała to okazać. Okazać to, że jednak tego pytania się w tej chwili nie spodziewała. Może dlatego, że podając rangi jakie panują w ich zakonie, chciała utrwalić jakiś mocno oficjalny sposób odnoszenia się do siebie. Nawet jeśli ona znała jego imię. Jednakże i to nie było zamierzone. Wyszło od tak, po prostu. Stąd też na jej twarz dość szybko wypłynął podobny uśmiech, jaki zaprezentował członek klanu Maji.
- Reiya. - odpowiedziała krótko, po czym skinęła głową na Kenshiego, dając mu znak na to, by szedł dalej za nią. Czarnowłosa zaś podążyła w stronę drewnianych wrót, które zostały otworzone, zanim zdążyli do nich dojść. Nie powiedziała ani słowa strażnikom, najwidoczniej spodziewano się jej tutaj, wraz z mężczyzną. W środku dalej wszystko wyglądało dość chłodno, sucho. Nie można jednak było oczekiwać nie wiadomo jakiego wystroju wnętrz, jakie zapewne panowało w siedzibie możnowładców. Tutaj nie miało to miejsca.
Dwójka szła dość długim i szerokim korytarzem. Na ścianach widniały pochodnie, o tej porze jeszcze nie płonęły, bo docierało tu światło dziennie. Niezbyt wielkie, ale wystarczające. Po chwili skręcili w lewo, kierując się schodami w górę. Znajdując się wyżej, od razu Kenshi zauważył jak po dwóch stronach korytarza, niemalże na całej jego długości, znajdują się drzwi, jedne przy drugich.
- Tu będzie twoja kwatera. - oznajmiła, zatrzymując się w miejscu i wskazując na ciemnobrązowe drzwi, z metalową rączką. - Ja stacjonuje dosłownie trzy pokoje dalej. - dodała, uznając, że to informacja na ten moment niezbędna. W końcu musiał wiedzieć, gdzie w razie co jej szukać, chociaż czarnowłosa nie spędzała zbyt wiele czasu w swojej kwaterze. Była jednak szansa, że w razie potrzeby ją tam zastanie. - Łaźnie znajdują się na parterze. Tak jak wchodziliśmy, tylko do samego końca. - dopowiedziała, chcąc by Kenshi jako tako zapoznał się z rozkładem tutejszych pomieszczeń, chociaż wszystkiego od razu na pewno nie pozna. Wszystko przyjdzie z czasem, na pewno się tu nie zgubi. - Są koedukacyjne, mam nadzieję, że nie należysz do nadmiernych wstydziochów. - mruknęła nieco zadziornie, może z przekąsem. Nic na poważnie.

[Kenshi]

Kenshi po zadaniu pytania, nie uzyskawszy od razu odpowiedzi, zaczął się zastanawiać z pewnym zakłopotaniem, czy aby nie przesadził z bezpośredniością. Jego mentorka, możliwe że nie chciała się tak spoufalać z... podopiecznym, bo wychodziło właśnie na to, że taka rola przypadła młodzieńcowi w udziale. Wciąż nie znał różnicy w sile między swoimi umiejętnościami, a zdolnościami członkini Shiro Ryu, ale skoro ta go obserwowała, nie mógł mieć dużych wątpliwości, że on sam reprezentuję pewną wartość, która jednak była mniejsza od tego co potrafiła kobieta - skoro miała go mentorować. Z ulgą jednak obserwował jak chwilowe zdziwienie wymalowane na jej twarzy, przeistacza się w delikatny uśmiech, by po chwili usłyszeć z jej ust również odpowiedź, na zadane przez siebie pytanie. - Reiya.. całkiem przyjemnie
Pomimo takich myśli, Kenshi nie przeistoczył ich w wypowiedź, uznając że to byłoby z pewnością już z jego strony przesadą. Zamiast tego, zgodnie z życzeniem Reiyi, ruszył za nią, uważnie lustrując wszystko po drodze. Bez problemu zostali przepuszczeni przez główne wrota co tylko potwierdzało to, że kobieta jest w zakonie osobą rozpoznawalną. Po wkroczeniu w korytarz, pierwsze co rzucało się w oczy Kenshiemu to nieco ascetyczny wystrój który nieco kontrastował z tym czego doświadczył dotychczas w tym mieście. Złudnie mężczyzna przypuszczał, że budynek będzie pełen przepychu. Nie komentując jednak, kroczył dalej za kobietą, przemierzając kolejne korytarze by w końcu skręcić w lewo i wejść na wyższe piętro. Tam ciągnął się podobny, długi korytarz, obsadzony po obu stronach licznymi pokojami. Reiya, wskazała mi jeden z nich.
- Dziękuje - mruknął w odpowiedzi, zastanawiając się już co zastanie w środku. Nim jednak cokolwiek zdązył wiecej uczynić, usłyszał jak jego mentorka najpierw wspomina o tym gdzie jej kwatera, a następnie poruszyła kwestie łaźni, oczywiście koedukacyjnej. Szczerze mówiąc informacja ta zaskoczyła Kenshiego i przez chwilę nie wiedział co odpowiedzieć.
- Czy... mam się za jakiś czas u Ciebie stawić? Zgłosić po jakieś zadanie? Czy mam czekać? - Kenshi w końcu zapytał, gdy tylko odzyskał na tyle języka w gębie, aby coś z siebie wydukać. Uznał, że taka informacja na pewno mu się przyda, bo w razie czego się przygotuje do jakiegoś zadania, a jeśli takowego nie ma to przynajmniej będzie wiedział co dalej robić, czego się spodziewać.

[Ero Sennin]

http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=1 ... 990#p56990