Izakaya "Prezent wiatru"

[Maname]

No pewnie, nie miałam uczuć, prawda narratorze? Może to jednak ten niedorajda to jakiś płaczek który ryczy z byle powodu. Ciekawe czy tak samo ryczał jak go skreślali na twarzy. - Gdybym powiedziała to na głos to by się pewnie poryczał... - Myśli przechodziły mi przez głowę najróżniejsze, ale najciekawsze było to, że i praca jako pani lekkich obyczajów przeszła mi przez myśl, ale nie żebym chciała albo próbowała. Bardziej czułam jakby ktoś wciskał mi tę myśl do głosy tylko po to bym ją jak najszybciej ze swojej głowy wypchnęła. Ale wiecie co pomyślałam? On by się lepiej do takiej pracy nadawał skoro jest taką beksą.

O patrzcie, wykluwa się! Przestał się mazać pisklak jeden. To spojrzenie to już co innego, chyba się zdenerwował, ale i tak wątpię by taki bakłażan jak on potrafił się naprawdę zdenerwować. Mówię, teraz to on na pewno udaje, wtedy płakał na serio. Jak tylko wstał z ławki to ja podskoczyłam do ławki i weszłam na nią łapiąc za jego teczkę. - No, całkiem niezła. Możesz zrobić tak jeszcze raz? Ja sobie w ten czas popatrzę w ten twój płaczliwy pamiętnik - Chciałam otworzyć tą teczuszkę siadając na górnym oparciu ławki. - No, popatrzę sobie a ty mów co tam masz nim skończę. - To nie tak, że nie chciałam przebywać z tym nieznajomym... No dobra, nie chciałam bo płakał i nie wiedział czego chce, ale nawet jakby to i tak bym nie chciała bo niby dlaczego? Dopiero go poznałam a wcale nie wydaje się godny zaufania. Nie zwróciłam uwagi na Ryo które brzęczało w mieszku, widziałam, że je ma, trudno jakby go nie miał skoro oferuje zajęcie. Pozostawało pytanie, co takiego miałabym zrobić by je dostać. Do tej pory nie raczył mi powiedzieć tylko gra ze mną w jakąś grę, ale powiem wam jedno. Jakakolwiek gra by to nie była, ja ją wygram.

- Myślę - - Mówię -

[Fumetsu]

9/15

Podejrzana Przesyłka!
[ Maname - misja D ]

---

Dziewczyna momentalnie ruszyła do jego teczki zachowanie jej było nie za bardzo kulturalne no, ale przecież w jej wieku to nie wiedzą co to jest, ale chciała zapewne dowiedzieć się co się w niej znajduje, z pewnością chciała zobaczyć jego pamiętnik, który miałby się niby skrywać w teczce, lecz tam go nie znalazła. Zapewne bardzo ją to zdziwiło, lecz tam była tylko paczka ~ była cała biała, na niej jakieś bazgroły, czy też nieznany dla niej język, zapewne bazgroły, bo były pisane od ręcznie. Widać było jeszcze jakąś dziwną naklejkę nie była ona normalna, a na niej pisało - loh Morghan - dziwne co? Facet na pewno nie miał przeciwwskazań, żeby Maname patrzyła mu do teczki, bo z pewnością mógł jej wyrwać to z rąk, lecz on z swojej wcześniejszej pozycji - przykucu - wstał po czym odwrócił się do niej i zerknął na nią swoimi oczami. On sam zasiadł obok niej.
- Zanieś paczkę do mężczyzny, weź teczkę jeżeli chcesz - powiedział te słowa po czym zaczął się relaksować. Nie do końca zamknął oczy tak, aby nadal mieć nadal wgląd na świat rzeczywisty. Jego nogi zaczęły być jak kołki, wyprostowane i prostopadle do niego skierowane. Jego ręce splecione ze sobą zaś płaszcz lekko rozpięty, ponieważ chciał mieć idealną temperaturę, aby się nie spocić, ani przeziębić. Widać było, że nie ma chęci na rozmowę, ale był przekonany, że dziewczynka zapyta się go jeszcze o coś, po prostu wiedział to na 100 procent
Ciekawe jak teraz postąpi dziewczynka czy wyruszy zanieść paczkę czy też odmówi zlecenia.

[Maname]

Nawet mnie nie powstrzymywał. Przynajmniej tyle tego dobrego, że mogłam sobie poprzeglądać co tam ma. Straszy tą teczuchą nie wiadomo czemu. I nie, nie zdziwiło mnie to, że nie miał tam dziennika. Nie wszystko powinieneś brać tak na serio, panie narratorze. Nie mniej, przyglądałam się temu co znajdowało się w środku, bo w jednym miałeś rację, coś w środku było i nieco mnie zaskoczyło. Biała paczuszka. Ciekawe co w niej było, zaczęłam ją pobieżnie oglądać po tym jak wyciągnęłam ją z tej dziwacznej teczki. Nic tam w niej więcej nie było. - A co to? - Zapytałam trzymając w rękach paczkę, wskazałam też na to coś co było na niej i nie chciało odpaść. - Do kogo mam to zanieść? - Wiecie jak to jest, chcecie by ktoś coś dla was zrobił, nawet jak oferujecie mu zapłatę to nie ma opcji by trafiła do adresata jeśli nie wiadomo kim on jest. Wyobrażacie sobie co to by było? Jak łatwe byłoby wszystko gdybym mogła donieść to do jakiegokolwiek faceta? Ha! I jeszcze by mi za to zapłacili, to by było coś. I widzisz? Miał racje bo go pytałam, tylko o co jeszcze mogłam zapytać? Pewno co jest w środku! - Co jest w środku? - Wydukałam zaraz potrząsając lekko pakunkiem. Choć po prawdzie mało mnie to interesowało co jest w środku, zżerała mnie zwyczajna ciekawość. W sumie, jeśli to coś fajnego to czemu miałabym donosić to do adresata. Kto udowodni, że to wzięłam, kto mu uwierzy na słowo? Znów potrząsnęłam paczką wsłuchując się w odgłosy jakie wydawało coś, co znajdowało się w środku.

- Myślę - - Mówię -

[Fumetsu]

11/15

Podejrzana Przesyłka!
[ Maname - misja D ]

---

Zaczęła przewracać paczką i ją oglądnąć, przecież ludzka ciekawość, nie pozwalała zostawić jej w spokoju. I poleciała seria pytań ~ A co to? Do kogo zanieść? Co jest w środku? ~ facet już wcześniej wiedział, że dziewczynka zarzuci go serią pytań, bo przecież specjalnie nie określił do kogo ma to zanieść, ani co w środku się chowa, dlatego można nazwać to "Podejrzaną Przesyłką!".
- Z tą paczką masz skierować się do Siedziby Władz tam od ciebie to odbiorą - powiedział stanowczo chłopak po czym zamknął tym razem do końca oczy a na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech, ciekawe z jakiej przyczyny. Jak Maname trzasła paczką, aby upewnić się co jest w środku choć zbytnio nie interesowało jej to, to i tak próbowała! Odgłosy jakie wydawała paczka? Trudno powiedzieć, przecież nic nie było słychać, była najwidoczniej dobrze zapakowana, nic w niej nie latało, czyżby była spakowana na styk, to była by jedna z możliwości, lecz także mogła być pusta, owinięta w coś dla bezpieczeństwa, ale to tylko wiedział adresat, który chciał posłać paczkę w dal.
- Wróć potem w to samo miejsce po wynagrodzenie! - powiedział facet nie zmieniając nadal swojego położenia, ani pozycji.
Myślała, że w paczce może być coś fajnego, lecz jeżeli jest kierowana do siedziby władz w takim razie musiała coś za sobą kryć, przecież nikt tak po prostu nie wysyła tam paczek, przynajmniej tak to wygląda na pierwszy rzut oka.

[Maname]

No to teraz mnie kupił! Najpierw mężczyzna, potem siedziba władzy. Pewnie jeszcze mam to zanieść temu baławanowi Cesarzowi! Trudno się nie uśmiechnąć, miałam pretekst zawitać w tych najważniejszych w Hanamurze progach. Widziałam, że się uśmiechał. Musiało mu zależeć i to strasznie na doniesieniu tej paczki, najpierw płakał, potem się złościł a teraz się cieszy! Cała gama emocji! Kiedyś, jak pływałam z moim tatkiem statkiem... Patrzcie, nawet się rymuje! Mieliśmy na jednym kursie załoganta który też, najpierw się cieszył, potem płakał a na końcu złościł. Prawie tak jak ten skreślony typek. Mówiliśmy na niego Rikimatikito. Wiem, brzmi śmiesznie, a było jeszcze śmieszniejsze gdy wymawiali jego imię ci ludzie z Teiz, tej takiej osady na zadupiu gdzie kijami machają.

O czym to ja... No tak, on... Zdenerwował takiego jednego i wsadzili mu ten kij nie powiem gdzie. Pewna jednak jestem, że go bolało, długo nie mógł prosto chodzić. Ale jak się wtedy cieszył! Cały się czerwony robił! Wracając... Po prostu zachowywał się podobnie do niego. Też nie wiedział co chce, ani od kogo, ani kiedy. Czasami zapominał imiona. Dla niego ja miałam trzy. Maname, Manamune, Muramane. Taki tego plus, że mogłam sobie wybrać. Mniejsza, wróćmy do paczki. Nie wydawała z siebie żadnych odgłosów, przez to byłam jeszcze bardziej ciekawa. - No dobrze. Przyjdę tutaj jak ją doniosę. - Kurcze, naprawdę, tak trzymałam ją w rękach i moją ciekawość rzeczywiście zżerało to co może być w środku. Przecież bym jej nie otworzyła, prawda? Zapieczętowana paczka do siedziby władzy... Byłabym zapomniała. Całe szczęście, że, kimkolwiek jest odbiorca tej paczki, paczka musi być do niego wspaniale zaadresowana. By dotrzeć do takiego Adresata zapewne będę musiała wykorzystać swoje wspaniałe umiejętności kurierskie... Wspominałam, że dotrzymywanie paczkowanych tajemnic jest u mnie w deficycie? - No nic. To czekej tutaj - I ruszyłam w kierunku siedziby. Miałam do niej kawałek drogi więc nie marnowałam czasu. I tak, powiedziałam CZEKEJ nie czekaj. Miało zabrzmieć prostacko.

Kiedy dotarłam... Wróć! Cofnijmy się na chwilę do samej drogi. Oczywiście, że zamierzałam otworzyć tę paczkę. Pierwsze co mi przyszło na myśl to to, że ten typ ma coś nie tak z głową. Zachowywał się nie tylko jak przygłup ale jak Rikimatikito. Dla mnie wszystko było jasne, musiałam to sprawdzić. Kto wie, może w nagrodę sprawią mi własną łódź potem! - Co by tutaj... - Rozejrzałam się i skierowałam w stronę jednej z uliczek na trasie. Wyciągnęłam kunai ze swojej torby i zaczęłam delikatnie rozcinać paczkę. - Jeśli czegoś na statku się nauczyłam to tego, że nie potrzebuję czytać by rozpoznać przesyłki które są coś warte. - Oj tak, by ta przesyłka faktycznie była skierowana do siedziby władzy to wspomniano by mi do kogo ona jest. Byłaby tutaj czyjaś pieczęć, jakieś bezużyteczne formy grzecznościowe, nawet jeśli gość do którego jest to adresowane nie jest milszy od końskiego zada.

Zapytacie mnie. Maname, a co jeśli to faktycznie paczka do władzy? To ja wam powiem, no i co z tego? Jeśli rzeczywiście dla nich to powiem, że znalazłam albo, że ktoś upuścił, albo, że nie było zapakowane. Toć nie jedną bajkę kupią, to i tak pewnie nie jest coś aż tak ważnego bo przecież nie zlecono by wtedy tego mi przez tego dziwaka. No to szur, szur i zaglądamy do środka. Jak mogłam chciałam rozchylić materiał, czy w cokolwiek było to zapakowane i przyjrzeć się przedmiotowi w środku. Jeśli było kilka warstw ochronnych to przecinałam jedna za drugą aż nie zobaczyłam tego cudownego skarbu.

- Myślę - - Mówię -

[Fumetsu]

13/15

Podejrzana Przesyłka!
[ Maname - misja D ]

---

Dziewczyna cieszyła się, że będzie mogła zawitać w progach siedziby władzy, bo przecież mogła poczuć się teraz jak taka trochę bardziej ważniejsza osoba, musiała donieść paczkę w jedno z ważniejszych miejsc. Nagle zaczęły jej w głowie się rzucać dziwne rozmyślenia, lecz to zapewne nas nie będzie interesowało, przecież paczka dalej nie została zaniesiona. Chłopakowi, który odpoczywał w tym czasie, powiedziała, aby zaczekał w tym miejscu. Dziewczyna miała zamiar otworzyć zapieczętowaną paczkę, czy to było odpowiedzialne? Raczej nie...
Skierowała się z jedną uliczek, nie wyglądała ona przyjaźnie, raczej można powiedzieć, że odbiegała od reszty. Zapuszczona, tak można było nazwać tą ulice, chyba dawno ktoś tu sprzątał, podejrzane towarzystwo? Złodzieje? To było na pewno jedne z takich miejsc. Kunai wyciągnięty i zaczęła delikatnie rozcinać paczkę, szło jej to dość sprawnie, bo paczka nie była, aż tak bardzo zwinięta czy też zapakowana, ale co w niej się znajdowało? List wraz z jakąś gotówką, zapewne list był napisany do siedziby władz w jakiejś konkretnej sprawie, a pieniądze? Bo to pewnie najbardziej interesowało ludzi, było tam może 200 może 300 Ryo, może zostało ukradzione i facet wysłał posłannika, aby oddać to co kiedyś ukradł, bo mógł być złapany za to? Może nie wgłębiajmy się w ten temat...
Paczka na pewno została skierowana do siedziby władzy, a otworzenie jej i wmówienie bajki, czy to było rozsądne, tylko zależy kto będzie przyjmował ową paczkę, Maname mogła mieć przez to nie małe problemy, no ale kto nie ryzykuje ten nie pije szampana? I tak paczka została rozcięta, więc można powiedzieć, że kości zostały już rzucone.
Gdy już wyszła z swojej uliczki gdzie mogli być potencjalni zbójcy, który mogli ukraść paczkę i zwiać z zawartością. Przeszła jeszcze pięćdziesiąt, sto, sto pięćdziesiąt, czy też dwieście kroków i dotarła na miejsce, lecz po drodze, minęła sporą część ludzi, zapewne, niektórzy wracali z pracy, zaś kobiety wracały z zakupów, aby wykarmić swoją rodzinę. Mijała także latarnie, gdy co raz bliżej była siedziby były bardziej zdobione, wiadomo chyba dlaczego? Sam nie wiem.
Siedziba władzy ta? Albo coś się pomieszało i miała byś siedziba straży? W sumie podobnie brzmi? Nie... To kompletnie co innego, ale jak każdy wie z popełnionego błędu trzeba wybrnąć. Zatem zawitałaś w progach, ciekawe jak tam było? Pomieszczenie było wyposażone w bogate zdobnictwo, zaś po prawej stronie była chyba jakaś recepcja. Stała tam przyjaźnie wyglądająca blondynka z szerokim uśmiechem na twarzy, nie była zbyt wysoka, a gdy się przyjrzałaś mogłaś zobaczyć błękitne, koloru morza oczy zapewne wiesz jak wyglądają, przecież z tatkiem byłaś na morzu już nie raz? Lecz wracając do sedna, w środku pomieszczenia znajdowały się jakieś krzesełka, zapewne poczekalnia, trzeba było poczekać na swoją kolej, ale chyba szczęście odwróciło się do Maname, ponieważ w kolejce nikogo nie było, a recepcjonistka była do dyspozycji. Jednak po chwili przyszła jakaś kolejna kobieta, także przyjaźnie wyglądała, lecz nie zwracała na ciebie uwagi, więc trzeba się śpieszyć, aby cię nie wyprzedziła!
- Z czym do nas przychodzisz, młoda dziewczynko? - zapytała się po czym wyszła do niej zza recepcji i przykuca, aby być na jej wysokości wzrostem.

[Maname]

No i proszę. Wyszło szydło z worka! Pieniądze. Aż dziwne, że nic nie szeleściło w tej paczce. Tak naprawdę nawet nie liczyłam ile tych ryjków jest w środku. Musiałam wiedzieć co w tej paczce było, byłabym chyba niespełna rozumu jakbym doniosła paczkę od jakiegoś dziwnego typa, zaadresowaną na miejsce a nie do kogoś konkretnego. - Świstek papieru i trochę grosza... - To rozbudziło moją ciekawość jeszcze bardziej. Ostatecznie nie pozostało mi nic innego jak wyjść z tego zaułka. Nie mogło być tak źle, był on przecież w dzielnicy portowej która do biednych nie należała. Odnalezienie siedziby władzy zapewne trochę potrwa. Niby wiem gdzie jest, kilka razy tam byłam. To wciąż daleko.

W obecnej chwili nie było sensu bym targała ze sobą te śmieci z paczuszki. Po sprawdzeniu czy to na pewno jest wszystko, udałam się na miejsce. Rzecz jasna nie paradowałam ze wszystkim na wierzchu, pieniądze schowałam do torby, a list po chwili również tam wylądował. Patrzcie no! Poszczęściło mi się, nie było nawet kolejki ale ta pani jakoś dziwnie się szczerzy... - Musiała nie mieć zbyt dużo gości dzisiaj - Mało zawracaczy głowy dzisiaj przyszło to i się cieszy. Już miałam podchodzić i sama zwróciła na mnie uwagę... Zaraz, dlaczego tak kuca? Ugh... Nie może rozmawiać ze mną normalnie? - Ej! Nie zniżaj się do mojego poziomu! To ja powinnam się podwyższyć do twojego, rozumiesz!? - To nie tak, że na nią nawrzeszczałam ale po prostu wszyscy dzisiaj mi grają tak na nerwach, kucają, przecież ja ich widzę... Nie jestem ślepa. - Skrzyżowałam ręce i z dosyć poważną miną sięgnęłam do swojej torby po list, wyjęłam go i podałam recepcjonistce. - Przesyłka. Nie wiem od kogo Kazano mi to tutaj przynieść. - Obserwowałam, zastanawiała mnie jej reakcja na to co przeczyta. - Co tam właściwie było napisane, he? - Nie czekałam zbyt długo i również sięgnęłam do torby po ryo które tam odłożyłam, wraz z nimi wyciągnęłam rękę do blondyny. - I jeszcze to. Część przesyłki - Nic nie zakosiłam, ale pewnie powinnam za wszystek kłopoty jakie mi to przyniosło. Pozostało czekać na dalszy rozwój wydarzeń.

- Myślę - - Mówię -

[Fumetsu]

15/15

Podejrzana Przesyłka!
[ Maname - misja D ]

---

Dziewczyna przyniosła list, który dał jej mężczyzna, lecz niestety go rozpakowała, ale recepcjonistka? Nawet nie zwróciła na to uwagi, najwidoczniej ludzie zamiast w paczkach przynosić tu rzeczy przynieśli tak jak dziewczyna, czyli "gołe". Recepcjonistka po kolei wszystko odbierała i zaczęła czytać przyniesiony list, co jakiś czas jej mina zmieniała się w coraz bardziej zdziwioną. Za chwile odłożyła list z pieniędzmi na recepcji.
- Przypilnujesz tego, dziewczynko? - zapytała ją i podkreśliła ostatnie słowo, aby wpadło jej to w głowę, albo z grzeczności, przecież dziewczynka miała zaledwie trzynaście lat, to nie tak dużo.
Weszła do drzwi naprzeciwko dziewczynki, po czym nie pojawiała się przez dłuższą chwilę, a można powiedzieć, że kolejka wzrastała, bo już druga osoba przekroczyła progi siedziby! Nagle po kilku minutach recepcjonistka wyszła z mężczyzną, było po nim widać, że miał do czynienia na siłowni, czy tam noszenia drewna do domu, przecież jego bicepsy, były takie... Nawet nie wiem jak je opisać, jego twarz? Twarz jego pokrywał mocny zarost, co na pewno mu lat, przez co ludzie z pewnością określali go o pięć, może dziesięć lat. Oczy miał takie troszkę groźne, ogólnie był ubrany w jakieś szaty luźne oczywiście był pokryty w całości nie było nawet skrawka jego skóry, chyba, że liczymy twarz i ręce. Wracając do akcji, mężczyzna podszedł do Maname po czym z góry zadał jej pytanie, może w ten sposób chciał przestraszyć dziewczynkę?
- Zatem skąd posiadasz przyniesioną paczkę, pewnie od takiego dziwnego mężczyzny? - zapytał mężczyzna po czym zebrał wszystko po czym czekał na odpowiedź dziewczynki, a recepcjonistka gdy zauważyła kolejne i kolejne osoby, weszła za recepcje po czym zaczęła przyjmować wszystkich po kolei.
- Ten list był nam bardzo potrzebny - powiedział mężczyzna teraz dziewczynka mogła poczuć się jedną z ważniejszych osób, przecież nie zawsze przychodzi taka sytuacja, że ktoś z takim zaszczytem gratuluje dziewczynie - Zatem teraz skieruj się do niego, zapewne da ci za to wynagrodzenie - dodał facet o potężnej posturze puszczając oczko Maname po czym skierował się w stronę drzwi z których wcześniej wyszedł, otworzył i zamknął! Teraz dziewczynka musi skierować się po wynagrodzenie które ma otrzymać od faceta w płaszczu, a może już stamtąd uciekł i zignorował dziewczynkę, bo przecież można powiedzieć "Darmowy Kurier".

[Maname]

Wzięła ode mnie to wszystko i zaczęła czytać. Nie wiem o co chodziło ale kazali czekać to czekałam. Kiedy zawsze wiedziałam czego się spodziewać... Zawsze, no nie zawsze! Ale nie łapcie mnie za słówka. Wracając... Nie wiedziałam czego się spodziewać. Poszła sobie i zniknęła. Kolejka rosła, oburzeni ludzi zapewne byli... Jeszcze bardziej oburzeni, bo jak tutaj nie przyjść oburzonym do tego miejsca, wystarczająco jest to upierdliwe, a jak jeszcze trafi się kolejka?

Tak chwilę poczekałam i wyszedł taki... Taki... Wiecie jak opisać kogoś kogo nawet nie widzicie bo skryty jest pod toną ubrań? Niby wielki, niby straszny... Ale bardziej bałam się tego facecika w gwieździstym płaszczu. Był jakimś wyzwaniem. Dzisiaj jakoś wszyscy zachowują się jak w jakimś... Sierocińcu, nie wiem. - To chyba oczywiste, że od niego. - W sumie to nie zrozumiałam co do mnie powiedział. No poważnie, dostałam paczkę od gościa co był skreślony, ale takich skreślonych jest na pęczki więc pewnie ten szczegół nic by nie powiedział, na pewno było na tym papierku od kogo i po co. Wysłuchiwanie tego było męczące, ale pewnie poczuliby się urażeni gdybym nie wyczekała ich do końca i dała gadać. Oj tak, mogłam poczuć się jak super ważny kurier. Phi, już ważniejsza się czułam gdy nosiłam dzisiaj tą głupią taczkę do Izakayi. - Kuriera zawsze opłaca odbiorca! - Rzuciłam w jego stronę, bo przecież tak było. Kurier mógł dostać zaliczkę na podróż ale nie musiał. Powrót zazwyczaj był bezsensowny bo najczęściej pojawiała się kolejna wiadomość i już się do oryginalnego zlecającego nie wracało. No i cyk, mrugnął i poszedł.

Czy dostałam coś od niego czy nie, nie miało to znaczenia. I tak chciałam wrócić do Izakai dlatego czekała mnie ponownie ta męcząca droga. Jak tak dalej pójdzie to zmarnuje cały dzień na łażenie bez celu po mieście. Tak naprawdę chyba nigdy nie chodziłam po nim aż tyle czasu, zaczyna mi się od tego kręcić w głowie... Zakładając, że w końcu dotarłam na miejsce to szukałam pana skreślonej beksy wzrokiem w pobliżu znajomej restauracji. Jeśli nie był na zewnątrz to sprawdziłam w środku. Na pewno, gdzieś był. Liczyłam, że go znajdę ale jeśli i to nie starczało zawsze mogłam spytać się obsługi. Może go widzieli.

- Myślę - - Mówię -

[Fumetsu]

17/15

Podejrzana Przesyłka!
[ Maname - misja D ]

---

Maname nie chodziła jeszcze tyle kroków w swoim życiu, przecież od kilku tysięcy kroków nie powinno się jej kręcić w głowie, musi zadbać o jakieś treningi wzmacniające kondycje. Wracała tą samą drogą mijała to samo co poprzednio nawet tą uliczkę, kiedy jej ciekawość poniosła górę i rozcięła paczkę, zatem, gdy już doszła na miejsce, szukała wzrokiem beksy... Siedział sobie na ławeczce, skierował na nią wzrok po czym podniósł cztery litery z ławki i zmierzył do niej dość szybkim tempem, wyciągając w międzyczasie coś z płaszcza. Po chwili, gdy stawił ostatni krok, aby stanąć przed dziewczynką wyciągnął sakiewkę po czym jego mina była wesoła.
- Dzielnie się spisałaś - powiedział facet po czym wziął swoją teczkę z jej ręki po czym po nim nie było już śladu, a ona została sama! Oczywiście przekazał jej dakiewke, a w środku 250 Ryõ

---

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=WNnzw90vxrE[/youtube]
[/size]

[Maname]

Zapewne powinnam zacząć wszystko to zapisywać jak w jakimś pamiętniku. Podobno warto, wtedy każdy może poznać twoje przygody. Heh, wolę inny rodzaj przekazywania informacji. Opowiadana historia jest zawsze ciekawsza! Dzisiaj wpadłam w jakieś dziwne pasmo sukcesów, najpierw nocna eskapada i dostałam zapłatę. Potem jakiś dziwny skreślony i też dostałam co moje.

Powoli zaczynam myśleć, że Izakaya staje się dla mnie takim... No wiecie, jak to w opowieściach, miejscem gdzie schodzą się wszystkie lądowe dziwolągi a ja dostaje zapłatę za pomoc im. Ale! Koniec na dzisiaj, miałam odpocząć i przyznam, że faktycznie mi się to przyda. Poza tym. Wciąż muszę oszacować straty w związku ze zniszczoną szafą, za bardzo nie miałam na to do tej pory czasu. Ciekawe co ja zrobie z tymi pięciuset ryo. To wcale nie mało! - Herbatke zamawiam! - Siedziałam wtedy znowu przy stoliku, chciało mi się pić po tym wszystkim. Czasami zwyczajnie doskwierało mi pragnienie które trudno było ugasić. Wysychające usta to zło. Nie polecam nikomu. Jakby się tak zastanowić współczuje tym którzy mieszkają z daleka od wody, tym to musi być dopiero ciężko jak nie mają się gdzie napić. Wody, nie wódy!

Przyszła pora na zatopienie kiełków w kubeczku, ciepły ząbek to szczęśliey ząbek a mokre usta i ugaszone pragnienie to szczęśliwa ja! Po wypiciu herbatki i zapłacie przy ladzie ruszyłam do wyjścia a potem do domu. Czekała mnie do pokonania całkiem uczciwa trasa do czarnego dystryktu. Byłam przecież w porcie a to ostatecznie prawie, że pół miasta...

Zt czarny dystrykt.

- Myślę - - Mówię -

[Khusara Hatakame]

Przybytek wyglądał ustronnie a zarazem w powietrzu dało wyczuć się przyjemne aromaty tutejszych potraw. Mężczyzna spragniony wypoczynku i strawy z wielką chęcią przeszedł przez wejściowy próg. Co prawda wszystko wyglądało na skromniejsze niż w jadłodajni, w której nie dawno miał okazje dzielić posiłek z młodym Akodo, ale przez to miał nadzieje, że ceny będą tu niższe niż tam, ostatnio po dość dużym zakupie u kowala nie grzeszył groszem. Teraz zaś czuł, że z lekka przepłacił, ale przynajmniej był pewien jakości wyrobów, przecież nie na darmo sam Cesarz mu go polecił. Czarnowłosy przeszedł obok dębowego kontuaru i udał się do drewnianego 2 osobowego stolika przy ścianie. Sama karczma wydawała się niezbyt zaludniona, lecz dzięki temu mógł spożyć swój posiłek w spokoju. Nie lubił jak ktoś mu przerywał podczas jedzenia, a tym bardziej jeśli chodziło o błahe sprawy. Odsunął krzesło, po czym na nim usiadł i oparł obojga rąk o stolik czekając cierpliwie aż ktoś z obsługi podejdzie do niego i odbierze jego zamówienie. Przy okazji obserwował on z lekka gości tawerny.

[Murai]

Wizyta
Misja D dla Khusara Hatakame
1/15+

Gdzie można było spędzić wolny czas tak dobrze, jak w jednej z bardziej przytulnych jadłodajni na wyspie? Klientela tego dnia wydawała się naprawdę przyzwoita i kulturalna, tak jak zazwyczaj. Khusara mógł przekonać się o tym na własnej skórze podczas swojego pobytu tutaj. Każdy w lokalu zajmował się swoimi sprawami, w których skład wchodziło towarzystwo, miski strawy i czarki alkoholu. W powietrzu słychać było lekki szmer rozmów - wielki strumień z którego nie dało się wyłapać czegokolwiek konkretnego, jedynie pojedyncze słowa od czasu do czasu. Pozbawione kontekstu nie stanowiły jakiegokolwiek źródła informacji, nie żeby ktokolwiek tutaj szukał ważnych wiadomości. Ludzie chcieli dobrze spędzić czas, dobrze się najeść. spędzić czas w dobrym towarzystwie. W przypadku Khusary - w towarzystwie samego siebie.
Szybko podeszła do niego obsługa - ładnie odziana kelnerka, młoda dziewczyna o łagodnej i ślicznej buzi. O długich czarnych włosach, spiętych w kucyk z tyłu głowy dla lepszej kontroli fryzury. Delikatny uśmiech towarzyszył jej cały czas, od momentu przyjęcia zamówienia do przekazania go kucharzowi. Względy estetyczne lokalu, jak można było się przed chwilą przekonać, także stały na wysokim poziomie. Nie było właściwie jakiejkolwiek skazy, która mogłaby zniszczyć ten piękny obrazek.

Za wyjątkiem jednej.

Skaza z początku wydawała się całkowicie normalnym mężczyzną. Odzianym w kimono jegomościem w średnim wieku, z fikuśną kozią bródką i przylizanymi do tyłu czarnymi włosami. Wyprostowany, pewny siebie, dumny wręcz,. Wyróżniał się od reszty także licznymi zdobieniami - jego błękitne kimono miało na sobie eleganckie i drobiazgowe wzory, a srebrne cienkie pierścienie jasno dawały do zrozumienia, że jest to człowiek majętny. Nikt nie miał co do tego wątpliwości. Mało kto zwrócił na niego uwagę, każdy zajęty był swoimi sprawami. Khusara był jednym z nielicznych którzy go zauważyli, oczekiwał na posiłek więc i tak nie miał nic lepszego do roboty. Jedna z kelnerek widząc wejście mężczyzny, podeszła do niego w pośpiechu. Siedzący pod ścianą młodzieniec nie słyszał wprawdzie co mówi ona, był nieco oddalony od nich i do tego mówiła szeptem. I wydawała się mocno poddenerwowana. Mężczyzna jednak nie dbał o takie pierdoły i go dało się usłyszeć głośno i wyraźnie.
- Oczywiście, oczywiście. Z największą przyjemnością. - odpowiedział dziarsko, kiwając głową w kierunku kobiety,a ta szybko odeszła na zaplecze. Następnie zaczął rozglądać się wokoło, szukając miejsca. Jakiegokolwiek wolnego krzesła. I wtedy zobaczył, rzecz jasna było to miejsce naprzeciwko Khusary. Podszedł i zagadał.
- Problemem będzie, jeśli się dosiądę? - zapytał mężczyzna, grzecznie i pogodnie. Tutejszy, sądząc po akcencie. Jeśli młodzieniec zerknie w stronę kontuaru, zobaczy barmana który rzuca okiem na mężczyznę. Równie zestresowany co kobieta, pucujący szmatką czarki po alkoholu w celu ich dalszego wykorzystania. Kiedy wasze spojrzenia się skrzyżowały, na krótką chwilę, barman zrobił minę pełną determinacji i kiwnął głową potakująco. Jak gdyby chciał powiedzieć "Dawaj, zrób to". Cała reszta klienteli niespecjalnie przejmowała się tym kimś, jedynie obsługa.

[Khusara Hatakame]

Na początku wszystko zdawało się być w jak najlepszym porządku. Przyjemna dla oczu restauracja wypełniona zachęcającym aromatem wydobywającym się zza kontuaru i niezbyt wielka liczba gości, co przekładało się na spokój podczas posiłku. Tak się czarnowłosemu zdawało. Nie wiadomo z jakiego powodu ani jakim zrządzeniem losu, ale za każdym razem gdy szukał on spokoju i wytchnienia w mniej lub bardziej publicznych miejscach, ktoś musiał się zainteresować jego osobą, albo bliskim jego otoczeniem, co i tak zwykle zakłócało jego spokój. Tym razem też tak było. Do restauracji wszedł dość znacznie wyróżniający się z tłumu osobnik, wyglądał na bogatego, ubrany w szczegółowo zdobione szaty od razu przykuwał oko osób, tym bardziej młodego Hatakame. Z jego głośnej mowy dało się wywnioskować, pewność swej osoby, co często zdarzało się zakrawać o zwykłą bezczelność, pytanie czy tak też będzie w przypadku tego pana. Kiedy to skończył rozmawiać z kelnerką podszedł do stolika czarnowłosego, który słysząc jego prośbę, wydał prawie niezauważalne westchnienie

-Proszę bardzo, dla mnie to żaden problem-skłamał, oczywistym było, że nie za bardzo chciało mu się dzielić stolikiem z nieznanym jegomościem, i jak za pewne zaraz się okaże wdawać się w dłuższą rozmowę, lecz w jego naturze nie leżało odmawianie ludziom z dobrymi manierami. Przy tym wszystkim czarnowłosy zdążył zaobserwować dziwne zachowanie obsługi, od wszystkich aż kipiało zestresowaniem. ''Ho, czyżby ten człowiek był kimś wysoko postawionym''-pomyślał zaciekawiony spoglądając dokładniej na jego ubiór i szczegóły, mając nadzieje, że coś co ujrzy zdradzi mu nieco więcej o jego osobie. Szczególnie, że wiedział już iż, że nie jest to zwykły ''szary'' mieszkaniec.

[Murai]

Wizyta
Misja D dla Khusara Hatakame
3/15+


Faktycznie, nic nie wskazywało na to żeby ten ktoś był "zwykły". Zbyt wiele na to wskazywało. Nie żeby było to jakoś stresujące dla Khusary, on wszak jedynie pozwolił tajemniczemu jegomościowi usiąść przy tym samym stoliku. Chyba nie czuł presji związanej z jego osobą, bo zwyczajnie jej nie znał. Być może w trakcie rozmowy dowie się, kim ten człowiek jest? I być może wtedy poczuje miażdżącą presję jego majestatu? Czas pokaże.
- Dziękuję, akurat potrzebowałem nieco towarzystwa. - podziękował, zajmując miejsce na przeciwko Khusara. Barman odwrócił się na chwilę i zapewne odetchnął z ulgą. Przed zajęciem miejsca jednak, jak gdyby przypominając sobie o najważniejszym fakcie, elegancik wystawił w kierunku nowego towarzysza dłoń. - Kaneki Yootsuki. Mogłeś już o mnie słyszeć, w tych okolicach jestem dość znany. - przedstawił się wspominając o swojej, teoretycznie, znaczącej sławie w tym regionie. Ninja miał już pewne podstawy aby zbudować sobie profil psychologiczny, a jeśli nie był wyjątkowo światły - wyciągnąć z jego zachowania kilka cech charakteru. I skromność na pewno do nich nie należała. Ale czy o nim słyszał? Coś tam mu świtało, ale nie wiedział gdzie dokładnie.

Dosłownie kilka chwil po zajęciu przez Kanekiego miejsca, podeszła do niego ta sama kelnerka która przywitała go przy wejściu, zapewne z zamiarem odebrania zamówienia. Mężczyzna nie wahał się ani chwili. Pieczona dziczyzna obtaczana w ziołach, filiżanka zielonej herbaty i do tego deser - puszysty krem z jesiennym bukietem. Khusara nie wiedział nawet, że takie rzeczy można tutaj zamówić. Najwidoczniej się dało, kobieta bowiem kiwnęła głową, oznajmiła że będzie gotowe za dziesięć minut i pognała do kuchni. Czy było to jedno z tych zadań, które wprawiało kucharzy w rozpacz przez niemożliwość jego spełnienia? Pewnie było realne skoro kelnerka się zgodziła. dalszych perypetii zamówienia nie było dane poznać duetowi, musieli czekać.
- Zakładam, że jesteś ninja. Co sprowadza cię w te strony? - zapytał mężczyzna, w oczekiwaniu na realizację zamówienia. Czego właściwie chciał? Tylko towarzystwa? Wydawało się to zdecydowanie zbyt podejrzane żeby całkowicie zaufać temu człowiekowi, mało kto sam z siebie postanawia dosiąść się do nieznajomego.