Izakaya "Prezent wiatru"

[Khusara Hatakame]

Dosiadanie się do nieznanego shinobi, nie jest dobrym pomysłem, szczególnie jeśli nie wie się czy shinobi ten skrywa w sobie dobre intencje. Tym razem mężczyzna ten miał szczęście, bowiem czarnowłosemu ostatnie co się widziało, to wszczynanie kompletnie nie potrzebnych awantur czy kipienie na życie jakiegoś jak na razie by się zdawało bogu ducha winnego mieszczanina. Dodatkowo podziękował on za dotrzymanie towarzystwa, co wywołało wrażenie jakby nie lubił on spędzania czasu samotnie. A samotność jest jedną z ważniejszych dróg do przejścia, służy by lepiej poznać siebie, i swoją wewnętrzną stronę. Choć może, mimo iż gość na przeciwko niego robił wrażenie sławnego i kojarzonego, kroczył tą ścieżką od dłuższego czasu ? Hatakame mógł się jedynie domyślać, ale wiedział, że dane mu będzie się tego dnia dowiedzieć o nim nieco więcej, bez znaczenia czy będzie sobie tego życzył czy nie, w końcu jegomość sprawiał wrażenie osoby dość gadatliwej. Mężczyzna nagle zatrzymał się w trakcie zasiadania by niezwłocznie się przedstawić, na co czarnowłosy zareagował

-Khusara Hatakame. Kanei Yootsuki ? Wybacz, ale twoje imię nic mi nie mówi-odpowiedział uciskając jednocześnie jego dłoń, mimo iż coś mu świtało, wolał o tym nie mówić, bowiem wiedział, iż w ten sposób może skłonić swojego rozmówce do opowiedzenia co nie co o swojej wszechobecnej sławie, o której zdążył już się pochwalić.
Chwilę potem do stolika podeszła kelnerka, ta sama, która przed chwilą gościła jegomościa przy wejściu. Po odebraniu pysznie brzmiącego zamówienia odeszła od stołu prędko pognawszy do kuchni. W tym momencie czarnowłosy zorientował sie, że przecież on nie zdążył nic zamówić. Za nim dał jakikolwiek znak swojego istnienia kelnerka już dawno zniknęła w wejściu za kontuarem.

-Wygląda na to, że będę musiał poczekać - powiedział w połowie do samego siebie, a w połowie do rozmówcy siedzącego na przeciwko niego, który wyglądał na nieco zaciekawionego jego osobą, i przy okazji wiedział już, że jest ninją, tylko kto by tego nie zauważył, widząc dwa nie małej wielkości ostrzach przy pasie ?

-Owszem, dobrze zakładasz, przybyłem tu w celu zdobycia wiedzy i doświadczenia, a przy okazji odkryć nieco uroków tych wysp-jego słowa były na wpół prawdą, a na wpół kłamstwem. Nie będzie on przecież zdradzał pierwszemu lepszemu wyspiarzowi o jego konkretnym celu podróży, który został już z resztą zrealizowany.

[Murai]

Wizyta
Misja D dla Khusara Hatakame
5/15+

Czy była większa obraza dla kogoś znanego, niż powiedzenie mu w twarz że się go nie zna? Dla kogoś z ego równym jego ogromnej posiadłości? Niektórzy z łatwością mogliby się przez coś takiego obrazić, naburmuszyć. Zdenerwować nawet, wszak co człowiek to inny charakter i inna reakcja. Ale ten człek uśmiechnął się jedynie serdecznie. Może nieco zbyt serdecznie.
- No tak, już zatem objaśniam. Zajmuję się kupiectwem, lokalnym i na większą skalę. Głównie morskim. Mam też pojedyncze placówki w kilku prowincjach, wliczając Hanamurę właśnie. W okolicy jestem dobrze znany. - wyjaśnił Kaneki. Chyba nawet nie zauważył przekręcenia jego imienia przez rozmówcę. Lepiej dla niego i jego nerwów.
Kelnarka na pewno musiała być mocno zestresowana owym człowiekiem, do tego stopnia że całkowicie zapomniała o drugim kliencie, dodatkowo przy tym samym stoliku. Jej mowa ciała i ton głosu nie dawał żadnego wręcz śladu zdenerwowania czy stresu. Opanowała się, musiała. Jej praca wymagała wręcz opanowania, nienagannego uśmiechu podczas obsługi klientów. Nie ważnym było, czy jednym kiwnięciem palca mogliby ich wykupić, klient to klient.
- Niekoniecznie. - odpowiedział, kierując się w stronę barmana i kiwając głową w kierunku Khusara. - - Można prosić o obsługę? - zapytał całkiem głośno, żeby barman usłyszał i zrozumiał sens. Ten szybko umknął do kuchni, a po chwili wyszła z niej ta sama kelnerka. Błyskawicznie skierowała się do stolika przy którym siedział nieszczęsny nieobsłużony ninja. Barman w tym czasie wrócił na swoje miejsce, nieco uspokojony.
- P-przepraszam za to. I słucham, w czym mogę Panom pomóc? - zapytała, prawie spokojnie. Prawie udało się jej ukryć targające nią emocje. Khusara mógł złożyć więc swoje zamówienie. Uratowany. Szczęśliwie, jego zamówienie mogło zostać zrealizowane na równi z zamówieniem Kanekiego. Po wszystkim i upewnieniu się, że klienci niczego więcej nie chcą, kelnerka umknęła ponownie do kuchni. Teraz pozostawało faktycznie czekać.
- Wiedza, no tak. Ciekawie wybrałeś muszę przyznać, na kontynencie można znaleźć wiele potężnych księgozbiorów. Chyba że chodzi ci o wiedzę lokalną, możliwe że mógłbym ci jakoś pomóc, jako starszy stażem poszukiwacz wiedzy i potencjalny posiadacz. - uśmiechnął się, sięgając do sakwy przy pasie. Wyciągnął z niej dwa niewielkie białe sześciany. Z czerwonymi punkami na każdej ze stron. Kostki.
- Chciałbyś zagrać dla zabicia czasu? Czysto rekreacyjnie, rzecz jasna. Zakłady na pieniądze wzbudzają we mnie głeboką odrazę.

[Khusara Hatakame]

Widać było iż, mężczyzna przyjął całkiem dobrze fakt iż dla Khusary nie jest nikim znanym. Ludzie, którzy nawykli do bycia rozpoznawalnymi z tego powodu często się chełpili, ich reakcja byłaby zgoła inna niż tego oto jegomościa. Powód tego zaś mogło być wiele, mógł on być bardziej zdystansowany od reszty, może miał do czarnowłosego jakiś ważny interes, albo wręcz przeciwnie, słowa te faktycznie go ukłuły ale nie dawał po sobie tego poznać.

-Zaiste ciekawy z pana człowiek. Jestem nowy na wyspach, za pewne dlatego o panu nie słyszałem-odpowiedział z wybrzmiewającym lekkim zainteresowaniem, które zaś pochodziło bardziej z samego uszanowania opowieści rozmówcy niż jakimś głębszym zainteresowaniem jego osobą.
Kiedy to czarnowłosy myślał, że nie przyjdzie mu zjeść za prędko, poznał się na faktycznej życzliwości Kanekiego, który wzywając obsługę zrobił mu nie małą przysługę, w końcu rozmowa rozmową ale ile można mówić z pustym żołądkiem ? Kiedy Kelnerka podeszła do stołu Hatakame poprosił o dobrze wysmażoną wieprzowinę i zupę miso. W końcu prawie pół dnia chodził o pustym brzuchu i był nie ludzko głodny.

-Tak, chodzi mi bardziej o wiedzę lokalną, wasze wyspy maja w swojej kulturze wiele sekretów, a przyznam, że nadal historia Cesarstwa jest mi znana powierzchownie-odpowiedział licząc na to iż do wie się o morskich klifach nowych i przydatnych informacji. Po chwili Kaneki wyciągnał z torby 2 białe kości do gry i zaprosił do wspólnej zabawy. Khusara nie miał powodu by odmawiać, w szczególności, że w ten sposób uda im się zabić czas póki ich posiłki nie będą gotowe.

-Zatem przekonajmy się kto lepiej rzuca kośćmi- przyjął wyzwanie, fakt, że nie był to zakład na pieniądze jak najbardziej mu sprzyjał, tym bardziej, że aktualnie nie miał przy sobie za wiele.

[Murai]

Wizyta
Misja D dla Khusara Hatakame
7/15+ Rozmowa jakoś się kleiła. człowiek pokroju Kanekiego na pewno miał wiele tematów na które mógł podyskutować. Kupiec, więc światowiec. Gospodarki, aktualne trendy, ludzie, kultury innych prowincji. Zdecydowanie było o co takiego kogoś zapytać. Właściwie to każdy temat mógł okazać się tym dobrym. Zwłaszcza teraz, kiedy goście nie przejmowali się przybyszem i w zasadzie mało kto był obok nich.
- Prawdopodobnie tak. Zresztą ninja nieczęsto interesują się tą branżą. Najszybciej, wiadomo, rozchodzi się w swoich środowiskach. Jak u was, najwięcej o shinobi wiedzą inni shinobi. - odpowiedział i faktycznie coś w tym mogło być. Na szczęście niewiele robił sobie z faktu, że nie był znany przez Khusara. Ani z tego, że ten pomylił jego imię. Celowo czy też nie.
- No cóż, Cesarstwo jest stosunkowo nową siłą. Pewnie wiesz, wcześniej osobne wyspy należały do osobnych rodów. Dopiero Yuki Natsume z Krwawego Pokolenia zjednoczył je wszystkie, tytułując się Shimakage. Długo można by o tym opowiadać. Właściwie to o wszystkim i niczym, zależy czego byś potrzebował. - zaczął opowiadać, jeszcze w momencie wyciągania kości. Pewnie wiedza ta była powszechna dla mieszkańców wysp, ale dla nietutejszego mogła faktycznie stanowić wiedzę przydatną. Albo też po prostu ciekawą, raczej imię Cesarza nie byłoby trudne do zdobycia. Nie żeby nadziany rozmówca miał ochotę na wyjawianie bardziej wartościowych informacji. Chociaż kto tam go wie.
- Oj, jeszcze jednej zabrakło. - powiedział, przeszukując dokładniej sakwę. Ostatecznie na ladzie wylądowały trzy kości sześcienne. - Ta wariacja jest bardzo popularna w Ryuzaku. W pierwotnej wersji wszyscy przy stole stawiają jakąś kwotę poza osobą rzucającą, zwana w slangu rozgrywającym. On rzuca pierwszy. Myk polega na tym, że w wyrzuconych musi być jedna para. A ta trzecia kość poza parą to wynik rzutu właśnie. I po nim rzuca każdy inny. Jak wyrzucą więcej od rozgrywającego, to ten płaci tyle ile postawił wygrany. W przeciwnym razie pieniądze idą do rozgrywającego. Jeśli wyrzuci się trzy takie same wartości, to rozgrywający płaci dodatkowe dwie wartości postawione. Jak są trzy jedynki, to pięć razy. No i po tym kolejna osoba jest rozgrywającym. Brzmi prosto, co nie? - zaczął wyjaśniać mężczyzna. Brzmiało faktycznie niegłupio i ciekawie. Gry kościane nie mogły być skomplikowane, w końcu mowa była o czystym hazardzie. Ten z założenia miał być prosty, by każdy mógł załapać zasady i postawić swoje pieniądze. Tutaj na szczęście pieniądze w grę nie wchodziły.
- Dopiero remisy rozwiązuje się parami. Przykładowo 3-3-1 jest wyżej niż 2-2-1. Są jeszcze bardziej zaawansowane zasady. Z tego co widzę tutaj gra się na odwrót - mniejsze wygrywa.

[Khusara Hatakame]

Rozmowa trwała w najlepsze. Z początku mogło tak sie nie wydawać, ale kupiec wyglądał na takiego, który lubił dzielić się przeróżnymi historiami ze świata. Pewno też był w wszystkich bardziej rozsławionych miastach kupieckich na kontynencie. W tym Shigashi no Kibu, skąd czarnowłosy w pewnym sensie pochodził. Może i tam sie nie urodził, ale traktował to miasto jak jego dom, gdyż właśnie tam udało mu się spędzić jedne z lepszych chwil jego życia. Miał się o to zapytać, jednak usłyszał imię Yuki Natsume, i jego uwaga powędrowała w inny temat rozmowy.

-Natsume to ciekawa persona, kiedy z nim rozmawiałem, miałem okazję zobaczyć go w akcji, nie dziw, że dokonał tak wiele. Godny podziwu człowiek- odpowiedział spoglądając na swoją Okami no Kibe, wracając myślami, przez pewien moment do tamtego śnieżnego wieczoru. Po czym znów znalazł się w rzeczywistości jaką był kupiec z kozią bródką mówiący coś o trzeciej kości, której bodajże wcześniej zabrakło. Następnie zaczął on tłumaczyć wszystkie zasady gry, Hatakame słuchał uważnie, gdyż nigdy nie interesował się tym za bardzo, przynajmniej nie na tyle by znać je wszystkie. Po dokładniejszym ich wyjaśnieniu Khusara rozumiejąc o czym mówi jegomość nic się nie odzywając kiwnął głową na znak, że nadąża za jego słowami. Następnie dodał

-Więc, w takim razie jak się tego rozgrywającego wybiera ? A także my jako, że nie gramy na pieniądze także musimy spośród nas dwóch wybrać kto będzie pełnił te rolę ?-Zadał mogłoby się wydawać dwa dość banalne pytania, lecz po prostu w świecie nie wiedział, a jako, że ma teraz okazję nauki poprawnej gry w kości, to czemu by z tego nie skorzystać?

-A i tak wracając do tego co mówiłeś wcześniej, jeżeli zwiedziłeś spory kawał świata, nie raz za pewne byłeś w Shigashi no Kibu, zgadza się?-Zadał pytanie, o którym wcześniej zapomniał, odpowiedź Kupca była raczej oczywista, ale nigdy nie wiadomo, w szczególności, że chciał się dopytać pewnej interesującej go rzeczy.

[Murai]

Wizyta
Misja D dla Khusara Hatakame
9/15+ Teamat okolic i ogólnie Morskich Klifów zaciekawił Khusara. A Kaneki chciał się wiedzą o tym obszarze podzielić. Jakkolwiek irracjonalnie by to brzmiało, był w końcu kupcem. Powinien znać wartość informacji i tego, że nie należy takowych oddawać za darmo. Teoretycznie miały niewielką wartość samą w sobie i każdy któremu postawiłoby się kufel piwa chętnie by je wyjawił, czemu więc nie miał być to Kaneki? Chyba że pozyskane informacje okażą się naprawę istotne dla Khusara. Może na to liczył wchodząc w dialog z mężczyzną.
- O tak, zdecydowanie. Też miałem okazję go zobaczyć podczas walki. Kiedy zaczynał, podczas Turnieju Piaskowych Filarów. Szedł jak burza aż do finału, krewniakowi nie sposób było nie kibicować. Oj działo się, oj działo. - mężczyzna uśmiechnął się pod nosem. Zdecydowanie musiało się dziać, uczestnicy tego turnieju byli zresztą znani na całym świecie. I pomyśleć ze Cesarz należy do takiej elitarnej grupy. Chociaż aktualnie lepszym byłoby określenie, że to reszta należy do tej samej grupki co Natsume.
- Akurat to nie ma większego znaczenia. To znaczy zazwyczaj rzuca się kośćmi i kto ma mniejszy wynik, ten zostaje pierwszym rozgrywającym. A dalej idzie po kolei w prawo albo lewo, zależy od wersji. Ale teraz ja mogę nim zostać. - odpowiedział. Czy w takiej grze cokolwiek może mieć małe znaczenie? Raczej nie, z drugiej jednak jakie taktyczne wartości mogło nieść ze sobą bycie drugim albo pierwszym? Szczególnie teraz, kiedy nie grali na pieniądze, tylko dla rozrywki. Kaneki rzucił. Kości potoczyły się po stole. 3-5-1. Nic.
- W takich sytuacjach się przerzuca. Jeśli w trzecim rzucie nadal będzie taka sytuacja, to traktuje się to jak 2-2-1. - wyjaśnił mężczyzna, przerzucając kości. Miało to faktycznie sens, w końcu kombinacji które nie dawały nic też było sporo. A przegranie przez czysty przypadek to rzecz straszna. Mimo, że w hazardzie przypadek decyduje o większości spraw. Przerzut dał wynik 4-4-3. Więc całkiem niezła kombinacja. Mężczyzna odetchnął z ulgą, podając kości towarzyszowi gry.
- A tak, kiedyś bywałem. Wolę Ryuzaku mimo wszystko. W Shigashi we wszystko wplątana jest ta cholerna mafia. Prowincja przesiąknięta korupcją i zepsuciem, ot co! Nie, żeby w Ryuzaku nie było inaczej, ale tam przynajmniej mniej sie z tym kryją.

[Khusara Hatakame]

Kupiec po chwili zaczął opowiadać o Turnieju Piaskowych Filarów. To widocznie zainteresowało młodego Khusarę. Wiedział on o tym turnieju co prawda trochę, lecz nigdy nie było mu dane tam być nim tym bardziej, poznać bliższego opisu tamtych walk, jedyne co mu opowiedziano o nim, to niezwykle silni uczestnicy, w których przecież był sam tutejszy Cesarz. Jednak te wydarzenia działy się lata temu, aż ciężko sobie wyobrazić jakimi potworami w ludzkiej skórze byli teraz członkowie, którzy niegdyś zajmowali tam miejsce na podium.
-Pamiętam, w tamtym czasie jako młodziak dopiero co przemierzałem kontynent w drodze do Shigashi nawet nie zdając sobie sprawy z tak pokaźnego wydarzenia. Jeśli nie masz nic przeciwko chętnie posłuchałbym o szczegółach, tamtejsze walki były aż tak efektowne jak mówią plotki ?- Zapytał Czarnowłosy z czystą chęcią zaspokojenia swojej ciekawości. O tym wydarzeniu chodzą pogłosy w wszystkich prowincjach na kontynencie, więc za pewne plotki te nie były przesadzone.
Rozmówca rzucił kości na stół, które co prawda za pierwszym razem potoczyły się nie nazbyt szczęśliwie tak za drugim pokazały nie mały wynik, tak się Hatakame przynajmniej zdawało. Następnie słuchając uważnie Kanekiego wziął on je do ręki przytakując kilka razy głową. Jak na razie zasady nie wydawały się skomplikowane, przynajmniej z początku, w końcu później zawsze mogło dojść coś co nieco komplikowało samą grę, a Khusara sam był ledwie wyklutym nowicjuszem. Rzucił kośćmi na stół, za pierwszym razem wyszedł wynik 2-5-3 co oczywiście wymagało przerzutu, za kolejnym razem kości ukazały 4-1-6.
-Wygląda na to, że szczęście nowicjusza w tym przypadku zbytnio się nie sprawdza, a więc do trzech razy sztuka-już chciał rzucać, ale kiedy usłyszał twierdzącą odpowiedz kupca co do jego wizyty w Shigashi, wstrzymał się na chwilę

-Jeżeli byłeś w Shigashi, kojarzysz może Satsume Oonokiego ? Jest on jednych z bardziej wpływowych kupców, i bliską mi osobą. Mimo wszystko stara się grać uczciwie przez co nie raz miał porachunki z mafią-Zapytał przyglądając się kupcowi, Khusara wiedział już od dawna, że Satsuma ma wiele kontaktów, pytaniem tym chciał zweryfikować czy faktycznie są aż tak rozległe jak to zdarzało mu się twierdzić. Po tym wyrzucił on kości na stół wynik pozostawiając w rękach losowi, a nuż tym razem się do niego uśmiechnie. Mimo wszyskto, wydawało mu by się, że wygrana Kanekiego byłaby mu na rękę. Ukontentowany kupiec mógłby podzielić się większą ilością informacji, mimo iż nie grali na pieniądze, sama satysfakcja z wygranej nawet ta skryta potrafi skłonić kogoś do mówienia bardziej, niż jakby jej nie było.

[Murai]

Wizyta
Misja D dla Khusara Hatakame
11/15+ Mężczyzna chętnie rozmawiał i podejmował tematy. Wiadomo, w końcu to on chciał towarzystwa. I to w jego gestii leżało odpowiadanie, próba przedłużenia tej rozmowy. Co jakiś czas rzucali kości, porównując wyniki. W dłoni Kanekiego obracały się fikuśnie i wirowały po blacie, widać było o niego znaczącą wprawę w każdym rzucie. Khusar był nieco sztywny, jego rzuty znaczy się, ale nadal udawało mu się coś, raz na jakiś czas, ugrać.
- Oj były były. Koibito z Krwawego Pokolenia walczył z jakimś Kaguyą w pierwszej rundzie. Było co oglądać, Sabaku zawsze są widowiskowi w swoich popisach. Dalej Murai, czy tam Kūkyo, z dziewczyną co potrafiła zmieniać swoje ciało w jakieś dziwactwa. Pięść z jednej strony miała takie rury z których strzelała chakra i ją przyśpieszała. Tak tym dostał chłop to przeleciał na drugi koniec stadionu. Ale wygrał. Pojawił się za nią kiedy ta trafiła w niego strumieniem chakry i zaczął no... wpuszczać nitki w jej ciało. I sędzia przerwał. - powiedział mężczyzna, kolejny raz rzucając kośćmi. Raz za razem, wynik starcia ulegał zmianie. To kupiec zyskiwał przewagę, to Khusara trafiał na szczęśliwą kombinację. Czasem żaden z nich nie trafiał niczego. Gra oparta całkowicie na szczęściu nie mogła kończyć się inaczej. Wersja hazardowa pewnie opierała się na taktyce, odpowiednim dobraniu sum. I także na szczęściu. Tutaj nie było czego stracić, dla jakiegokolwiek nałogowego gracza szybko mogło się to znudzić.
- Natsume walczył z szermierzem z wielkim psem. Ale no, Natsume przeszedł bez problemu. Druga runda też była zabawna. Walka Muraia niezbyt. Z tego co słyszałem, to jego przeciwnik rzucał na niego iluzje. Więc to on musiał widzieć cuda. No, ale te macki Muraia dopadły tego iluzjonistę i się skończyło. A Cesarz walczył z Kaguyą. Bezpośrednie starcie szermierzy z ich sztuczkami, jak notki świecące. Oślepiony Cesarz skoczył do tyłu, a potem obok kościanego coś wybuchło. Ale powiem ci że twardy był, prawie go nie ruszyło. I z całego jego ciała zaczęły wystawać kości.
Natsume w końcu zadał mu pokaźną ranę swoim mieczem. No i się skończyło, Kaguya się poddał. - z każdą kolejną chwilą opowieści, mężczyźnie wyraźnie zasychało w gardle. Odchrząkiwał, zerkając co jakiś czas na karczmarza. Nie śpieszył się w swojej opowieści. Leniwie wręcz, szukając odpowiedniego słowa na każdą widzianą sytuację i na każde doznanie. Po kilku chwilach takiego oczekiwania, w przerwie pomiędzy kolejnymi fragmentami opowieści, przyszła ona. Kobieta niosąca jedzenie. Zamówione porcje dla obydwu. Położyła je na stole, życzyła smacznego, i odeszła. A duet mógł w spokoju zająć się konsumpcją.
- A finał - powiedział kupiec pomiędzy jednym, a drugim kęsem, zachowując zasady dobrego wychowania i kultury przy stole- niestety nie był taki ciekawy. Natsume i Murai. Cesarz stworzył mgłę i nie dało się nic zobaczyć. Gdy opadła, to Murai był przebity na wylot lodowym kolcem. Skurkowaniec przeżył. Mało tego, sam poszedł do szpitala z tą dziurą. Konkretny skurczybyk, ale Natsume wygrał. I tak to się prezentowało. - mówił, co chwila przerywając na kolejne porcje. Posiłek był smaczny, na pewno część bogacza była jeszcze lepsza, ale sam Khusara też nie mógł narzekać na jakoś usług. Może było to nawet lepsze niż zazwyczaj, biorąc pod uwagę elitarne towarzystwo w jakim się znalazł?
- Coś słyszałem. Podobno ma dojścia tu i ówdzie, mimo swojej neutralności. Ja, niestety, nie byłem w stanie się z nim spotkać. Terminy nagliły, wolny czas w podróżach służbowych nie jest czymś, co można marnować ot tak. - odpowiedział, szybko kończąc pierwsze podane mu danie i przechodząc do następnego. - A może teraz ty coś mi opowiesz, hmh? Ja podzieliłem się z tobą całkiem ciekawymi rzeczami, musisz przyznać. - w głosie tego człowieka nie było żadnej kpiny ani czegokolwiek co mogło świadczyć o jego dość cwaniackim podejściu. Najwyraźniej była to po prostu część niepisanej transakcji. On opowiedział coś mu, to teraz słuchacz musi stać się opowiadającym. Historię, która mogłaby połechtać uszy kogoś o jego statusie.

[Khusara Hatakame]

Mimo, że Khusara był jako tako dopiero co początkującym w grze w kości, to w miarę równo szedł z Kanekim, przy okazji przypatrywał się nieco rzutom kośćmi kupca. Już bez większego skupienia dało się zauważyć, że miał ogromne doświadczenie w tej grze, z drugiej jednak strony nie należy mu się dziwić skoro tyle czasu spędził podróżując od jednego punktu handlowego do drugiego, za pewne sporo już zaczepił ludzi, tak jak to zrobił dzisiejszego dnia z Hatakame, by móc z nimi podyskutować na różne tematy i zagrać w kości dla zabicia czasu.

-Murai, obiło mi się to imię o uszy, mimo to..nitki powiadasz ? Pierwszy raz w moim życiu słyszę o takiej umiejętności, wydaje się czymś nie codziennym- odpowiedział, zaciekawiony. Co prawda słyszał o nim jako zawodniku, lecz nie miał bladego pojęcia o jego umiejętnościach, które wydawały się mu co najmniej intrygujące. Czarnowłosy słuchał dalszych opowieści walk jakie niegdyś niestety go ominęły i trochę żałował, że nie mógł zobaczyć je na własne oczy. Tym bardziej iż uważał, że prawdziwy shinobi powinien czerpać wiedzę i doświadczenie, nie tylko z walki i treningów, a także z obserwacji. Dlatego też był on tak dobrym obserwatorem. Jednocześnie to było powodem jego ogromnego skupienia i koncentracji na ostatniej walce Natsume i młodego Akodo w zaśnieżonym parku.

-Ah tak Kaguya, nie wiem o ich umiejętnościach nazbyt wiele, ale na tyle by móc stwierdzić, iż jest to dość odrażające, i czy ich nie boli przypadkiem jak tak wydłużają te kości ? - zapytał, jednakże niezbyt oczekiwał jakiejś wartościowej odpowiedzi, bo skąd niby ten jegomość mógł to wiedzieć ? Przecież nie był Kaguyą, chociaż, za pewne jakiegoś zdarzyło mu się poznać. W między czasie do stołu wreszcie po dość długim czasie oczekiwania trafiły ich dania. Kiedy to Kaneki wziął się za pałaszowanie jego dziczyzny czarnowłosy też nie zamierzał zwlekać. Zdziwiło go po chwili to, że tawerna nie była na najwyższym poziomie, tak jak w tej, w której był wcześniej, ale danie smakiem niczym nie ustępowało. Danie było niesamowicie dobrze doprawione, czyżby kucharze, aż tak skarbili sobie przychylność siedzącego na przeciwko niego gościa ?

-Nie ma co się dziwić, Natsume to potwór w ludzkiej skórze, nie wiem czy istnieje shinobi, który mógłby walczyć z nim na równi, nawet biorąc pod uwagę wszystkich znanych mi Shirei-kanów-powiedział przekonany o swojej racji. Jadł i mówił, utrzymując maniery tak samo jak jego rozmówca, między kęsami. W końcu uważał, że mówienie z pełną buzią było nie grzeczne i pozbawione taktu. Po tym jak usłyszał od kupca, że ten faktycznie słyszał o Satsumie, kiwnął tylko parę razy głową i kontynuował jedzenie.

-Czyli moja kolej ? No dobrze, tak więc powiem ci, że ostatnio borykałem się z jakąś kanibalistyczną sektą. Pierwszy raz spotkałem ich w Shigashi, jak się później okazało po moim przyjeździe na morskie klify, tu także byli, albo raczej to stąd pochodzili. Na moich oczach jeden z nich, który uważał się za jakiegoś pogromoce słońca i słune pana morku, czy jak to leciało wyciął serce swojego kompana do ręki i...- przerwał dość drastycznie zdając sobie sprawę, że nie najlepiej będzie mówić o tym przy jedzeniu. Ugryzł kolejną porcję wieprzowiny i po przełknięciu kontynuował

No mniejsza, w skrócie, to nie było nazbyt smaczne. W gruncie rzeczy było ich może 30, co skończyło się na zrównaniem Onsenu z ziemią i wycięciu jednej trzeciej tamtejszych lasów, ale ostatecznie wszyscy zginęli, a armia Cesarstwa jak zawsze zjawiła się po wszystkim- skończył podsumowując opowieść. Kupiec liczył na coś ciekawego więc dostał, tak przynajmniej się wydawało Khusarze. W końcu, nie codziennym jest, żeby takie rzeczy działy się zaraz przy obrzeżach miasta. Przy okazji w ten sposób opowiedział dość wciągającą historię, nie musząc zahaczać o własną przeszłość. Z resztą prędzej by wziął jedzenie ze sobą i wyszedł niż wyjawiał bolesną wspomnienia, na dodatek dopiero co poznanemu kupcowi.

[Murai]

Wizyta
Misja D dla Khusara Hatakame
13/15+ - Ano. Jak gdyby jakieś wielkie, czarne glizdy wychodziły z jego ciała. Naprawdę dziwaczny widok. - powiedział. Najwidoczniej rozmawianie o wielkich robakach podróżujących wśród ludzkiego mięsa nie wywoływało u niego żadnych specjalnych konwulsji czy mdłości. Dalej smakował się we wszystkim, co mu przyniesiono. Robił to łapczywie wręcz, ale zachowując wysokie standardy kultury osobistej i tej przy stole. Może był trochę głodny?
- Jak mam być szczery to nie wiem. Jakby wyciągali i ich bolało, to by padali nieprzytomni z bólu. Znam pewnego medyka który swoje lata ma i nie tak dawno temat podjęliśmy. - rzekł z nieukrywaną pewnością siebie i dumą z możliwości potwierdzenia swoich słów zaufanym autorytetem. Taki argument mimo wszystko nie był najwyższej wagi, każdy mógł wymyślić sobie doktora, polityka, stolarza czy jakąkolwiek inną personę pasującą do narracji. Tak samo Khuasara może ubzdurać innego medyka. Jak tutaj stwierdzić która jest ważniejsza? No ciężko.
I przyszła pora na opowieść Khusara. Ciężko było zbliżyć się do poziomu pobieżnego opisania turnieju z Krwawym Pokoleniem w roli głównej, ale można było spróbować. Kupiec miał przewagę doświadczenia, majątku i kontaktów. Czy plebs pokroju Khusara miał jakiekolwiek szanse na zaimponowanie mu? Można było próbować, dopóki nie spróbuje dopóty się nie dowie. Można było już wcześniej zobaczyć, że mężczyzna jest mocnego żołądka, dlatego nawet opowieści o kanibalach nie były go w stanie zaskoczyć. Wcinał ze smakiem resztki posiłku, kiedy doszło do jedzenia ludzi i serc. Nawet mimo tego że jego rozmówca przerwał w krytycznym momencie, to mężczyzna nie robił sobie z tego absolutnie nic. I wtedy, chwilkę po tym jak doszło do zakończenia historii, do środka wparował ktoś. Kilku ktosiów.
"Wparował" było dobrym określeniem, pomimo kulturalnego otworzenia drzwi. Natychmiast do środka weszło kilku woja, strażnicy byli uzbrojeni po zęby, jak to oni. Zwykli przeszkoleni ludzie, pilnujący porządku w całej osadzie. Klientela natychmiast spojrzała na nich z wyraźnym zaskoczeniem. Karczmarz wiele sobie z tego nie robił, jedynie jego krzaczaste brwi uniosły się nieznaczenie. Jak już, to przychodzili do niego po służbie i w małych grupkach, ale nie w pięciu. I pośród nich znajdowała się jedna osobistość, która natychmiast zaczęła się wyróżniać - Kaneki Yootsuki we własnej osobie. Wyglądający identycznie jak ten siedzący naprzeciwko Khusary. Wzrost, fryzura i nawet ubranie. Wszystko identyczne. Przenosząc wzrok na tego pierwszego, obecnego przy stoliku... Pusto. Nic. Kaneki z którym ninja przed chwilą jadł posiłek, teraz wystrzelił niczym strzała w kierunku najbliższego okna gospody. Zostały mu jedynie trzy metry szybkiego sprintu. Teraz chyba nie było już jakichkolwiek wątpliwości.

Uciekający porusza się wolniej niż ty, ale ma do okna około 3 metry. Ty 6.

[Khusara Hatakame]

Rozmowa toczyła się w najlepsze, czarnowłosy przysłuchiwał się słowom kupca, który opowiadał, wpierw o sławetnym Muraiu, a potem zaś o Kaguya. Na pierwszy rzut oka, wszystko wydawało się całkowicie normalne. Dość dumny z siebie i swojej sławy kupiec opowiadał o badaniach pewnego znajomego medyka, co najwidoczniej dawało mu nie lada satysfakcję. Chociaż Khusara za bardzo nie wierzył autorytetom, nie mówiąc już o ''jakimś tam znajomym medyku''. Sprawa miała się inaczej kiedy to więcej niż jedna osoba wysokiego wykwalifikowania nachylała się nad daną sprawę i wszystkim z nich udało się uzyskać podobne rezultaty.

Opowieść Hatakame może nie była jakąś niesamowicie wyjątkową, jednak była jedną z dziwniejszych, który ostatnimi czasy doświadczył. Starał się nie drażnić żołądka kupca, gdyż ten mógł być wrażliwy, znaczy się przynajmniej tak na początku zakładał, ponieważ potem przekonał się, że może być całkowicie na odwrót, wydawało się, że był on zrobiony ze stali. No cóż z takim ogromnym doświadczeniem, ciężko jest się nie uodpornić na różnego rodzaju obrzydliwe opowieści.
Do tego momentu wydawało się, że będzie to całkowicie normalna towarzyska rozmowa w karczmie na różne tematy. Wszystko to okazało się przykrywką, do większego przekrętu, w którym nie wiedzieć czemu znalazł się właśnie on, Czarnowłosy, który to w takie czy owakie intrygi nie raz był mieszany, co oczywiście, nie zawsze mu się podobało. W pewnym momencie do tawerny zawitali obładowani żelastwem strażnicy, a między nimi stał kupiec. Dziwnym był fakt, iż ten sam kupiec w dokładnie tej samej chwili siedział na przeciwko niego i jadł dziczyznę. A przynajmniej tak się Khusarze wydawało, bo gdy się odwrócił w jego stronę, krzesełko było pustę, a osobnik brał nogi za pas, aż się kurzyło. Hatakame, mógł zareagować, albo też siedzieć i patrzeć jak to strażnicy uganiają się za podróbą Kanekiego, ale z drugiej strony sam został oszukany, co tak po prawdzie mu nie przeszkadzało, mimo wszystko wizja potencjalnej nagrody i mina prawdziwego Kaniekiego szukającego pomsty wymagały działania, i to dość szybkiego, bo wyglądało na to, że handlarz, chciał zwiać przez okienko.

Czarnowłosy podniósł się i wyjął z pochwy Okami no kibe i tanto a następnie je skrzyżował celując w uciekiniera. Między ostrzami uformowała się kula piorunów, po czym pognała prosto na mężczyznę. Nawet jeśli ten przedtem zdąży dobiec do okna to będzie musiał przez nie przeskoczyć, co da wystarczająco czasu pociskowi na dotarcie do swego celu.

  Ukryty tekst

[Murai]

Wizyta
Misja D dla Khusara Hatakame
15/15+ Można było to uznać za jakiś zbieg okoliczności, że akurat dwóch podobnie wyglądających kupców zdecydowało się zjeść w tej samej jadłodajni, ubrać się w ten sam sposób. Albo że kupiec faktycznie miał bliźniaka, który w towarzystwie straży postanowił przejść się coś zjeść. Szanse na to faktycznie były, oczywiście że były. Jednak na tyle małe, że bardziej prawdopodobne wydało się uderzenie pioruna w Khusara. Właśnie w tym momencie, w bezchmurne niebo.
Khusara też nie wierzył i widząc uciekającego przed strażami szybko pojął o co chodziło. Dodał dwa do dwóch, podobnie zresztą jak strażnicy którzy zobaczyli uciekającą podróbę stojącego obok nich. Jeden szybko krzyknął, prosty i jakże konkretny komunikat:
- STAĆ! - jednak fałszerz nawet nie miał ochoty tego słuchać. Nawet się nie odwrócił. Strażnicy się rozpierzchli. Dwóch najbliżej drzwi popędziło właśnie nimi. Ten który krzyknął i cała reszta rzucili się do okna. Oczywiście potrzebowali jeszcze czasu do rozpędzenia się i zebrania, zauważania tego zagrożenia. Podszywający się jednak był już w ruchu. Miał przewagę. To znaczy miałby gdyby nie uciekał także przed ninja. Sam to zauważył, wiedział o tym doskonale. A mimo tego musiał spróbować. Od tego zależało jego życie, wiadomo jak traktuje się element przestępczy. I wtedy poleciał na niego piorun kulisty. Wycelowany prosto w okno. Mężczyzna nawet nie próbował przez niego przejść, skoczył na okno jak na głęboką wodę - na główkę, zasłaniając przy tym twarz ręką. Kula która trafiła jego nogę. Fakt, przeleciał przez okno, niszcząc przy okazji szybę i wywołując ogromne zaskoczenie i zainteresowanie pozostałej części karczmy. Zza okna dało się słyszeć krzyk bólu. Strażnicy natychmiastowo zainterweniowali, a kupiec zwrócił się do wszystkich obecnych:
- Spokojnie, nic się nie stało. To tylko jakiś oszust który się pode mnie podszywał. Jeśli przez jego poczynania którekolwiek z was poczuło się pokrzywdzone albo stratne, proszę śmiało mi to komunikować. - po tych słowach, ogólnie przyjętych przyjemnym w swoim odbiorze milczeniu, kupiec zwrócił się do Khusary. - Doszły mnie słuchy o kimś, z kim czas spędza owy podszywaniec. Zakładam, że to ty. Mam nadzieję, że nie zostałeś oszukany czy coś z tym guście? - mężczyzna miał do złuczenia podobny ton głosu i jego barwę, co ten który się pod niego podszywał. Chociaż powinno chyba być na odwrót. Ten jednak był prawdziwy, ale na oko nie dało się tego powiedzieć.

[Khusara Hatakame]

Wszystko rozkręciło się na dobres, kupiec, który przed nim siedział i jadł posiłek teraz brał nogi za pas, uciekając w stronę okna, znaczy tak właściwie nie wiadomo było kim on był, i tym bardziej czy był w ogóle kupcem. W tej sytuacji jednak, dla Hatakame było jasne, musi działać i to szybko, jeśli nie chce by nieznajomy rozpłynął się zaraz po wyskoczeniu przez okno. Strażnicy również nie próżnowali. Jeden z nich kazał osobnikowi się zatrzymać, co rzecz jasna nie miało prawa zadziałać, chyba, że uciekający nagle zmieniłby zdanie, chociaż na to się nie zapowiadało. Czarnowłosy skrzyżował ostrza i wystrzelił kule błyskawic, która pomknęła prosto na mężczyznę. Po chwili jak się na szczęście okazało, jego atak trafił w jego nogę. W ten sposób jego kończyna była na tyle sparaliżowana, że daleko zbiec nie mógł, o ile po tym skoku przez futrynę jeszcze w ogóle się podniesie. Dziwnym faktem było iż, udało mu się przybrać postać kogoś w tak dokładnym stopniu, wygląd, głos a nawet i zapach, wszystko pasowało. Z rozumowania Khusary i z tego co do tej pory pojął wydawało mu się, że osobnik ten nie jest tylko zwykłym złodziejem tożsamości, ale również shinobi, choćby nie wiadomo jak upośledzonym. To wszystko po prostu wyglądało na najzwyczajniejszą w świecie podmianę, podstawową technikę wszystkich shinobi. Mężczyzna mógł mieć rację, ale i równie dobrze się mylić, chociaż tak na prawdę po tym wszystkim nie miał jakiejkolwiek większej chęci by to w jakiś sposób weryfikować. Z resztą po dostaniu piorunem, osobnik sam powinien przybrać swoją prawdziwą postać, jeżeli Hatakame miał rację. Po chwili czarnowłosy zobaczył podchodzącego do niego dobrze ubranego kupca z kozią bródką, deja vu.

-Nie nic mi nie jest, ani tym bardziej mojej sakwie, ale nadal nie do końca rozumiem co tu się właśnie stało- odpowiedział licząc na jakąś co najmniej spłyconą odpowiedź, w końcu takie rzeczy raczej nie zdarzają się codziennie.
W Khusarze rodziły się pewne pytania, skąd niby ten kupiec wiedział, że jego podróba spędzała z nim czas w właśnie w tej karczmie i dlaczego to niby ten nieznajomy miał się pod niego podszywać ?

[Murai]

Wizyta
Misja D dla Khusara Hatakame
17/15+ Wszystko wydarzyło się bardzo szybko. Nie wiedzieć jak i kiedy, Khusara nie miał wiele czasu do namysłu, po prostu musiał szybko przetworzyć dostępne informacje, na ich podstawie wyciągnąć odpowiednie wnioski i zareagować. Jeden z kupców był w obstawie strażników i chyba im przewodził, ten drugi na ich widok po prostu spanikował i uciekł. Nie było problemem w rozeznaniu się w sytuacji i podjęciu jakichkolwiek działań.
- Otóż ten człowiek - odpowiedział mężczyzna, kierując wzrok w stronę pojmanego rzezimieszka, a - od jakiegoś czasu pode mnie się podszywa, jak zresztą miałeś się okazję przekonać. Pojawia się w karczmach i innych przybytkach należących do mnie i korzysta z mojej pozycji. Darmowe posiłki, zabieranie utargu. I wiele więcej. Kazałem moim ludziom raportować mi moje aktywności w mieście i oto jestem. - powiedział. Strażnicy ponownie wepchnęli podszywańca do środka, przez okno zresztą. Z tej strony strażnicy ponownie przejęli go, pomagając wstać. O dziwo nadal wyglądał w miarę podobnie do oryginału. Wąsik, fryzura i ogólne rysy. Nawet ubiór. Twarz rzecz jasna była nieco pocięta przez niewielkie odłamki szkła, ale pozostała taka sama. Oryginalny Kaneki zbliżył się do nieco otumanionego klona.
- Ciekawe, nie wygląda na żadną sztuczkę ninja. - poklepał twarz rzezimieszka po policzku, obracając jego twarz w kilku kierunkach. Przejechał po włosach, po wąsie. Bardzo energicznie, jak gdyby oczekując że te odpadną przez gwałtowne ruchy dłonią. - - Po prostu się za mnie przebrał, dlatego moi sensorzy nic nie mogli wyczuć. Sprytne, oj sprytne. - oderwał się od swojego celu, dając znać strażnikom żeby wyszli i zaprowadzili go do pewnie do najbliższego ośrodka wojskowego. Posterunku albo siedziby władzy, na przesłuchanie. Mężczyzna lekką ręką dyrygował militarnymi siłami osady, więc taktycznie musiał być konkretnym skurczysynem z wpływami.
- W sumie to przytrzymałeś go całkiem długo. Chyba powinienem ci się jakoś odwdzięczyć. I ci też, dobra robota. - rzekł pierw do Khusary i do karczmarza, każdemu z nich rzucając niewielką sakiewkę wypełnioną pieniędzmi. - O okno się nie martw, wynajmę kogoś żeby się tym zajął. To chyba byłoby na tyle. - rzekł kupiec, oczekując jeszcze ewentualnie na jakieś pytania czy obiekcie. Karczmarz jedynie się ukłonił i mruknął coś o wypełnieniu swojego obowiązku, chowając sakwę pod ladę. Następnie kupiec ukłonił się skromnie kilkukrotnie w kierunku gości, po czym opuścił lokal. Wraz ze wszystkimi strażnikami. Khusara mógł w spokoju kończyć swój posiłek. Trzy kostki, którymi bawił się fałszywy kupiec, zostały na stole. O dziwo, były inne niż do tej pory. Zamiast tradycyjnego rozstawienia oczek, ścianki zdobiły jedynie trzy wartości. Cztery, pięć i sześć. Całkowicie niezgodne z zasadami uczciwości.
Koniec misji

[Khusara Hatakame]

Na szczęście, Hatakame nie musiał długo czekać na wyjaśnienia, co do aktualnej sytuacji, i tego wszystkiego co miało tutaj przed chwilą miejsce. Jak się okazało mężczyzna w przebraniu był nikim więcej jak zwykłym pasożytem próbującym żerować na wizerunku kogoś innego, kogoś kto na ten wizerunek sobie zasłużył, chociaż tego ostatniego czarnowłosy nie mógł być pewien. Ale czy warto było na prawdę aż tak ryzykować ? Ta cała maskarada tylko i wyłącznie dla darmowych posiłków i rozstawiania obsługi po kątach ? No cóż zważywszy na dużą sławę kupca czeka go o wiele gorsza kara niż miał z tego korzyści. Trochę to smutne, iż ludziom zależy na przywilejach i udogodnieniach, kiedy na szalę stawia się coś znacznie cenniejszego, coś co ma się za darmo, a tak wielu tego nie docenia, wolność. Z drugiej strony czego by chcieć od zwykłego prostego złodziejaszka, któremu zaświeciły w oczach monety.

-Zwykłe przebranie ? A to ciekawe, że nikt się nie połapał- stwierdził spoglądając, na kupca sprawdzającego swoją kopie. Po chwili jednak, przerzucił wzrok parę razy pomiędzy postaciami, i już znał odpowiedź na swoje pytanie. Mimo kilku nie wielkich różnic ich wygląd był praktycznie identyczny. Kaneki tym razem ten prawdziwy, dał mu sakiewkę z pieniędzmi, podziękowaniami i zostawił w spokoju, czarnowłosy odbierając brzęczący woreczek kiwnął pionowo głową w geście podziękowania. Po czym zabierając należne mu monety usiadł i dokończył jakby nie było nadal ciepły i smaczny posiłek. Kiedy to dojadł swoją porcję, pozostawił naczynia i powoli wstał zbierając się do dalszej drogi. Podziękował karczmarzowi i nakładając swoją stożkową sugegase na głowę i otrzepując hakame udał się w stronę wyjścia. Z początku liczył, że może tym razem uda mu się zastać spokój i ciepły posiłek, ale tak właściwie dostał coś lepszego. Ciepły posiłek i wcale nie lekką sakwę z pieniędzmi. W większości przypadków zawsze stawiał to pierwsze wyżej, gdyż cisza jest dla niego miodem dla uszu, jednakże, brzęczenie monet też jak najbardziej da się znieść.

z/t