Brama wjazdowa do Hanamury

[Kyudaro]

Kyudaro zaczął wymachiwać długimi łapskami na wszystkie strony. Jakieś myśli chciały wydostać się z jego głowy i przekształcić na zrozumiały komunikat, ale shinobi musiał wpierw odzyskać spokój i wziąć głęboki oddech. Gdy słowa wychodziły za szybko, trzeba było je ujarzmić i wypuścić po kolei. W końcu odezwał się
- Panowje sztrażnicy, ja pójdę po pomoc. Czy mogłoby bydź tag że jeden wróczi na bramę a drugi zostanie pszy rannym? Powiecdzie tylko, którendy do najblisz-szego medyka? Wrócę z nim najszypciej jak bendzie można.
Shinobi patrzył wyczekująco. Miał nadzieję, że wartownicy zrozumieją go i udzielą wskazówek, o które poprosił. Przyjrzał się także rannemu, by móc w miarę szczegółowo opisać medykowi, jaka pomoc będzie potrzebna. Rzecz jasna zakładając, że uda się uratować rannego na czas.

[Shiori]

Misja rangi D dla Kyudaro
7/14
Sytuacja nie była kolorowa. Rannego nie dało się w żaden sposób przetransportować, a jego stan pogarszał się z każdą minutą, którą bezczynnie spędzali w tym opuszczonym miejscu. Akoraito już zdążył stracić przytomność, a z rozmowy strażników Kyudaro mógł jeszcze wyciągnąć to, że był cały rozpalony. Jego stan był naprawdę tragiczny i potrzebował jak najszybszej hospitalizacji. Gdy dwójka mężczyzn przeżywała kryzys, zastanawiając się, co powinna zrobić, nagle Shinobi zaproponował swoje rozwiązanie, polegające na tym, by przyprowadził medyka ze sobą.

- Co? Co ty tam mamroczesz pod nosem? – zapytał jeden z nich, patrząc na niego z widocznym na twarzy powątpiewaniem. Był to ten sam, który wcześniej wyglądał jakby podejrzewał go o największe zbrodnie świata.

- Chce sprowadzić medyka, Buichi. Nie musisz być taki złośliwy, nie przynosi ci to najlepszej reputacji. To dobry pomysł, w końcu my nie możemy się stąd ruszyć – pochwalił Hitogatę lekkim uśmiechem. Sprawiał wrażenie kogoś, z kim łatwiej się będzie ewentualnie dogadać.

- To niech mówi wyraźniej, co to za dziwny akcent, jak u jakiegoś dzikusa – odgroził się. Od samego początku był negatywnie do niego nastawiony, być może przez jego sposób mówienia, ubioru, a może po prostu miał jakiś gorszy dzień. Na pewno nie pierwszy raz Kyudaro spotkał się z kimś takim, na świecie pełno było gburów i innych niemiłych ludzi, których życiowym celem wydawało się obrażanie innych i uprzykrzanie im życia.

- Szpital jest daleko od bramy, możesz nie zdążyć tam dobiec. Do głowy przychodzi mi jedynie cmentarz, jakieś osiem minut stąd. Mieszka przy nim pani Nakamura, wyjątkowo uzdolniona zielarka. Na pewno by pomogła, gdybyś do niej poszedł – zaproponował. Brzmiało to dosyć niepokojąco, by szukać medyka akurat na cmentarzu, ale być może to były tylko pozory i faktycznie mieli do czynienia z jakąś geniuszką w swoim fachu.

- Ta stara wariatka? Przecież ona mu nawet drzwi nie otworzy! Zresztą, jak każdy inny, źle mu się z oczu patrzy!

- Nie jest taka zła, jak wszyscy o niej mówią, Buchi. Nie warto od razu oceniać człowieka. Poza tym, nie mamy wielu innych możliwości– odpowiedział, dając Shinobi’emu instrukcje co do tego, jak ma tam dotrzeć. Jeśli miał jakieś pytania, to był właśnie odpowiedni moment na to, by je zadać. Oczywiście, mógł też od razu udać się we wskazane miejsce, by zaoszczędzić czasu, który w tym przypadku nie był wcale limitowany. W końcu jeśli nie zdąży, to człowiek straci życie, ale bez stresu i presji. Cena była wielka, a zadanie odpowiedzialne, ale trzeba było zachować pełną trzeźwość umysłu.

Strażnik A
Strażnik B

[Kyudaro]

Sytuacja wymagała szybkiego działania. Nie sprzyjała temu, by przysłuchiwać się docinkom i ewentualnie odpowiadać. Poza tym, do władzy należało odnosić się z szacunkiem. Kyudaro nie znał zabawy w dobrego i złego policjanta, ale rzecz jasna zaufał temu, który odnosił się do niego przyjaźniej. Drugiego postanowił ignorować tak długo, jak to będzie możliwe. Może zdoła uniknąć sytuacji, w której musiałby okazywać mu cześć.
Pani Nakamura, cmentarz. Tak, to tam trzeba biec, skoro szpital jest za daleko. "Człekopodobny" prawie już ruszył, już się rozpędził, ale zaraz wyhamował, zatrzymał się w dziwnej pozycji, by się nie przypadkiem nie poślizgnąć. Wyglądałoby to może nawet trochę zabawnie, gdyby nie charakter całej sytuacji, konieczność ratowania człowieka. Kyudaro znalazł się ponownie przy tym spokojniejszym stróżu.
- Panje strażniku, gdżje przy cmentarzu mieżka pani Nakamura? Czy pójdże ze mno jak powiem, że wartownicy przy bramje wołają o pomoc?

[Shiori]

Misja rangi D dla Kyudaro
9/14
Nie było powodu do tego, by odgrażać się niemiłemu mężczyźnie. Prawdopodobnie ten był od niego dużo silniejszy i poradziłby sobie w starciu, w końcu na strażników nie wybierano w końcu byle kogo. Była to ważna rola, pilnowanie, by nikt niepostrzeżony nie dostał się do samego miasta Cesarza. A pilnujący wyglądał on na człowieka, który łatwo się prowokuje, więc dobrą decyzją ze strony Kyudaro było odpowiedzenie mu jedynie wymownym milczeniem. Najważniejszym było w końcu ratowanie życia człowieka, a nie drążenie nikomu nie potrzebnych sporów.
- Na pewno znajdziesz dom Pani Nakamury, jest jedyną osobą, która tam mieszka. To taka mała chatka, przy bramie wejściowej. Jest dosyć obskurna, ale przez to bardzo charakterystyczna – wyjaśnił ten milszy strażnik. Ten mniej przychylny tylko im się przypatrywał z podejrzeniem, ale tym razem już nic nie skomentował. – Och, powinieneś wziąć to. Powiedz, że Yamato prosi o pomoc. Będzie wiedziała o co chodzi – wyciągnął coś z kieszenie i rzucił w jego stronę. Gdy Shinobi spojrzał na podarek, zobaczył drobny łańcuszek. Nie wyglądał na drogi, właściwie to był mocno podniszczony, ale wydawał się odgrywać jakąś ważną rolę w tej misji. Chyba mógł już przejść przez bramę i udać się we wskazanym kierunku – zostało mu dokładnie wytłumaczone, jak tam trafić, by się nie zgubić.

Strażnik A
Strażnik B

Następny post napisz tutaj (z/t)

[Hibana]

"Dokumenty, proszę", misja rangi D, Kyudaro
1/14 Kiedy w Kotei rozgrywała się właśnie potencjalnie bitwa o losy całego znanego nam świata, tutaj, na Morskich Klifach, życie toczyło się swoim tempem. Poza kilkoma shinobi, którzy udali się bronić granic muru, mieszkańcy tych rejonów zdawali się nie przejmować tymi historycznymi wydarzeniami. Kyudaro, jak to często zdarzało mu się robić, spędzał kolejny dzień lata kręcąc się pod bramą Hanamury, szukając okazji na zarobienie niezłego grosza przy jednocześnie niewielkim wysiłku. Strażników mających swoje warty przy bramie znał już chyba wszystkich z twarzy, a niektórych pewnie i z imienia, chociaż dla nich ten był po prostu kolejnym bólem głowy i statystyką ilości wejść i wyjść. Mijali go liczni podróżnicy i handlarze, zarówno piechotą jak i z wozami, wypełnionymi po brzegi towarami, które w mieście cesarza mogliby wymienić na trochę ryo. Jeden z takich wozów różnił się nieco od reszty, ponieważ w przeciwieństwie do swoich poprzedników i następców, nie mógł przekroczyć progu Hanamury. Przy samej bramie zaczęła odgrywać się dość głośna scena, której uczestnikami był domniemany właściciel wozu i dwójka służbistów.
- Ile razy mam powtarzać, że z nieważnymi papierami do miasta nie wejdziesz. Wracaj tam skąd przyszedłeś, podbij książeczkę i wróć. To moje ostatnie słowo. Dwadzieścia minut w kółko to samo. Następnym razem przypierdolę. - Jeden ze strażników, wyraźnie już podirytowany kłótnią, powiedział do przewoźnika.
- Ale ja nie mogę z tym wrócić, to przecież warzywa i owoce, zepsują się zanim zdążę wrócić. - Odpowiedział handlarz.
- To zostaw wózek, podbij papiery tutaj i wróć. My się zajmiemy twoim jedzeniem. - Uśmiechnął się paskudnie drugi strażnik, ukazując swoje pożółkłe zęby.
Zrezygnowany handlarz odpuścił sobie dalszą próbę negocjacji. Przesunął swój wóz na ubocze i przysiadł na nim na chwilę, zatapiając swoją głowę w dłoniach. Widać było, że walczy z myślami co ma teraz zrobić. Gdyby tylko ktoś mógł mu pomóc..

Strażnik 1
Strażnik 2
Handlarz

[Kyudaro]

Nie potrzeba by było wyszkolonego shinobi, by zauważyć toczącą się scenę. Raz na jakiś czas, strażnicy kogoś do miasta nie wpuszczali. Kyudaro najczęściej nie interweniował. Wolał i tak nie mieć do czynienia ze strażą, nawet jeśli niektórzy jej funkcjonariusze potrafili być całkiem ludzcy.
W pierwszej chwili więc, nie zwrócił uwagi na handlarza, któremu wartownicy zabronili wstępu.

Zdążył się już przyzwyczaić, że ktoś, komu szczęście nie dopisze, szybko niczym shinobi sięga i przekazuje sakiewkę z odliczoną wcześniej na tę okoliczność kwotą. Strażnik zaś wykazuje się znajomością warsztatu aktorskiego udając, że żadne przekupstwo nie miało miejsca.

Czasami znajdzie się jakiś egzotyczny egzemplarz zwany strażnikiem uczciwym i nieprzekupnym, lub też mało egzotyczny, powszechnie występujący egzemplarz handlarza zwany chudziną i biedakiem, którego nie stać na "bilet wstępu". Wtedy tenże ucieka w podskokach, albo wręcz przeciwnie, co chwilę zatrzymuje się by skląć strażników i wszystko na czym świat stoi. Najczęściej instynkt samozachowawczy każe się takiemu pohamować, nim obrazi cesarski majestat. Gdy cesarski majestat w osobie strażników poczuje się obrażony i zobowiązany odpłacić za obelgę, wtedy delikwent znika.

Ten nieszczęśnik, którego właśnie nie wpuszczono, postąpił jednak inaczej. Pozwolił sobie na okazanie szczerych emocji. Nie jednak szczerość, a oryginalność w postępku handlarza, zwróciła uwagę Kyudaro Hitogaty. Zbliżał się przez jakiś czas, przypominając kukłę z przekrzywioną szyją, zjawę która przyszła po zimowego wędrowca (co z tego że formalnie było lato, pogoda na to nie wskazywała), któremu nie dane będzie spędzić nocy pod dachem.

Ponieważ zbliżał się z tyłu, handlarz skupiony na własnej niedoli, raczej go nie dostrzegał, albo nie uznawał że warto w ogóle go zauważyć.
Shinobi skoczył więc przed niego. Przekrzywił głowę w drugą stronę i zapytał.
-Panje handlarzu, dlatrzego nje wracarz tam skond przychocisz?

[Hibana]

"Dokumenty, proszę", misja rangi D, Kyudaro
3/14 Żołdacy wszędzie szukali okazji na zdobycie dodatkowego grosza, chociaż z rzadka zdarzało się, że był to grosz zdobyty uczciwie. To nie stanowiło jednak problemu dla ich moralności, bo zwyczajnie żadnej nie mieli. Przynajmniej ci, którzy zawód pełnią już od jakiegoś czasu. Ci świeżsi, choć początkowo zwykle prawi i chcący wyświadczyć miastu przysługę dbając o jego bezpieczeństwo, łamią się prędzej czy później pod naporem współpracowników. Niewątpliwie sakiewka pełna ryo sprawiłaby, że data na dokumentach rozmyłaby się w oczach strażników i w tym wypadku. Po wyglądzie handlarza nie zdawało się jednak, że dysponuje on nadmiarem pieniędzy. Jego wóz był wyraźnie stary, drewno na nim nieco spróchniałe. On sam nie był ubrany w modne szaty z wysokiej klasy materiału. Prawdopodobnie strata towaru, z którym tu przybył, oznaczałaby dla niego koniec kariery handlarza.
Podróżnik przestraszył się nie co na widok Kyudaro, który przypominał bardziej zjawę, niż człowieka. Podskoczył w miejscu i odruchowo sięgnął do pasa, gdzie pewnie znajdowała się jakaś podręczna broń. Szybko jednak opamiętał się, kiedy shinobi przemówił do niego ludzkim głosem. Kiedy usłyszał jego nietypowy akcent, od razu rozpromieniał na twarzy.
- Oh, co za egzotyczny dialekt! Musisz być podróżnikiem tak jak ja! - Handlarz zaczął ekscytować się, jakby jego problemy kompletnie odeszły w zapomnienie - Te dzbany z kijami w dupie nie chcą mnie wpuścić do miasta, bo moje dokumenty przedawniły się wczoraj! Nagle im się przypomniało, że mają być skrupulatni i dokładni, job twoju mać. Od lat tu handluję, przywożę świeże warzywa i owoce do pałacu, więc te sucze syny dobrze wiedzą kim jestem. Nie mogę wrócić do siebie z tym ładunkiem, bo zanim wrócę nic nie będzie się nadawało na sprzedaż! - Podróżnik sam się nakręcał, aż w końcu jego emocje osiągnęły apogeum i dał im upust uderzając pięścią w wóz. Ten zaskrzypiał niebezpiecznie, jakby nie miał zamiaru znosić takich ciosów wiele więcej - Może chciałbyś zarobić kilka ryo? Mógłbyś pójść za mnie do miasta i pogadać z kim trzeba, żeby mnie wpuścili. Ja ci się za to odpłacę jak należy.

Strażnik 1
Strażnik 2
Handlarz

[Kyudaro]

Zwrócenie uwagi na problemy nieznajomego mogło się opłacić. Obietnica choćby "kilku" ryo korzystnie wpływała na perspektywę współpracy. Kyudaro zatem nie ukrywał uśmiechu, wyprostował głowę, pokiwał kilka razy a potem przekrzywił ją w drugą stronę.

- Myszlę że da raade - nie krył entuzjazmu. Wydawało się, że nawet z miejsca gotów jest pobiec do... ale właśnie, dokąd? Stanął z wyciągniętym palcem i podrapał się po głowie. Póki co nie prowadził handlu na międzymiastowych szlakach i nie potrzebował głębiej interesować się robotą papierkową. Ale co miał zrobić, zawieść potencjalnego klienta swym brakiem znajomości?

Właśnie, znajomości. Przy odpowiednim układzie tego i paru innych czynników, mogły sprawić cuda, a przynajmniej otworzyć wiele drzwi, wiele bram.

- Panje handlarzu, a na pana towarr czeka kto? Porentszy może za pana? Liszt jakisz fystawi?

[Hibana]

"Dokumenty, proszę", misja rangi D, Kyudaro
5/14 Handlarz wyraźnie się rozchmurzył kiedy usłyszał, że przekrzywiony nieznajomy udzieli mu pomocy. Wybawca, który spadł mu jakby z nieba, również nie krył entuzjazmu. W odpowiedzi na pytanie sięgnął do torby leżącej na wozie, z której wyciągnął notes i ołówek. Wyrwał jedną kartkę i zaczął pisać na niej adres i dwa imiona. Kartkę wręczył Kyudaro.
- Będziesz musiał iść do siedziby straży w centrum miasta. Tutaj masz zapisany adres i kogo masz odszukać. Facet ma na imię Tendo i jest wysoko postawiony w administracji. Powiedz mu, że Haganezuka czeka przed bramą miasta i potrzebuje wejść ale skończyła mu się licencja. Niech wystawi jednodniową przepustkę czy coś. Jak będzie się opierał to powiedz mu, że jest mi dłużny przysługę. Jeśli ci się uda i wejdę do miasta, to część moich zysków ze sprzedaży trafi do ciebie, zgoda? No, to leć już szybko, nie ma czasu do stracenia.
Zadanie nie zdawało się być zbyt skomplikowane. Handlarz nawet wskazał dokładny adres budynku, nie zdając sobie pewnie sprawy, że Kyudaro jest stałym bywalcem Hanamury i do siedziby straży trafiłby z zamkniętymi oczami. Jedynym zmartwieniem mogło być to, że ten cały Tendo nie będzie przecież w pracy całą dobę, więc trzeba się pospieszyć i ruszać w drogę.

Strażnik 1
Strażnik 2
Handlarz

[Kyudaro]

Shinobi wziął i schował w kartkę w torbie przy pasie. Uczynił to zwinnym ruchem, którego po jego dosyć komicznej powierzchowności, trudno się było spodziewać. Część zysków - to brzmiało całkiem zachęcająco. Na takich cząstkach wielu zbudowało swoje bogactwo. Jednorazowa pomoc dla straganu owocowo-warzywnego raczej nie zapowiadała zdecydowanego zwiększenia stanu posiadania. Kyudaro jednak nie chciałby przepuszczać okazji choćby i na niewielką nagrodę.
Mimo burzliwych wypadków które potrafiły wstrząsnąć całym światem, mimo licznych, gwałtownych zwrotów akcji i historii, wielu mieszkańców wierzyło w działanie małymi kroczkami. Bo każda podróż zaczyna się od jednego kroku, czy nawet pół-kroku.
Ukłon złożony aktualnemu zleceniodawcy trwał chwilę, zgodnie z założeniem że lepiej okazać za dużo szacunku niż za mało.
Strażników, w miarę przyzwyczajonych do obecności shinobiego, pełniącego rolę miejscowego kuriozum, ominął bez większych obaw. Wkroczywszy do miasta, skierowawszy się ku siedzibie straży, przyspieszył kroku, jednak tym razem nie biegł.
Działał wprawdzie na rzecz żywotnych interesów, ale nie na rzecz życia samego w sobie.
To dość istotna różnica.

[Hibana]

z/t