Rzeka

[Aoi]

No i dotarł nad rzekę, nawet nie musiał się rozglądać, żeby wiedzieć czy Ci nieszczęśni wędkarze od siedmiu boleści jeszcze się tu znajdowali. Jakby złożył ich w ofierze Jashinowi to zapewne cała ludzkość mogłaby mu podziękować. A przynajmniej obywatele Tenkyu. Jednak, nie mógł tego zrobić. Nie był psychopatycznym mordercą, niezależnie jak w złym świetle niektórzy starali się go malować. Każdy kto go znał, wiedział, że ma gołębie serce, jakkolwiek by to nie brzmiało. Albo miał serce jak gołębiarz. Jastrząb Gołębiarz. Nieistotne, ptasie serce, więc zapewne dobre. Tak, definitywnie. No cóż. Dotarł do tego głośnego duetu, nie mógł niestety się ich pozbyć. Źle by to wyglądało w papierach. Bardzo źle. A jednak, musiał dobrze służyć, aby pewnego dnia dostąpić zaszczytu bycia marynarzem na pokładzie statku zarządzanego przez Wieczną Admirał.

-Oczywiście. - Powiedział tylko przekazując zamówienie, nie zamierzał tracić więcej czasu na jakąkolwiek rozmowę. Za bardzo działali mu na nerwy, a miał świadków, że jego nerwy były ze stali. Kantańskiej i to co najmniej. Yuto na pewno by to potwierdził, ten cholerny ksieżniczek, na myślenie o którym nawet nie zamierzał się jakkolwiek wysilać. No i jak więcej tematów do niego nie mieli, to też sam jak najszybciej się usunął i sobie poszedł... gdzieś. Zależnie ile miał czasu, na statek lub nie.

z/t

[Kaito Mizukane]

ROK 395
Aktualnie znajduje się blisko wioski Tenkyu, ród Shabondama to życiowe nieudaczniki robiące cały czas bańki. Co to ma być ?! Bańki ?! Słyszałem, ze to wrażliwe, przymulone dusze artystyczne jednakowoż jak usłyszałem, że walczą za pomocą zestawu do robienia baniek to przez bity tydzień nie mogłem opanować się aby nie roześmiać się ze śmiechu gdy widziałem jak niektórzy z klanu mają tą faję za pasem jak samurajowie katany... Cyrk, cyrk i jeszcze raz cyrk, niesamowite dziwy na tym świecie widzę.

Smutną częścią tej historii jest fakt, że nie jestem cokolwiek ukraść jak widzę tych przepotężnych "bańkarzy". Muszę się porządnie wyśmiać, toteż otwiera się okno na poznanie jakiejś nowej techniki. Szykowałem się na większą akcję dlatego też wypadało poznać kilka przydatnych technik.

  Ukryty tekst

A teraz po treningu idę do osady Tenkyu może mi się uda coś zwędzić albo przynajmniej uda mi się porządnie pośmiać z klanu Shabondama. Ja pierdolę co oni mają z tymi bańkami co za procesy myślowe zaszły w głowie, że dorosły chłop łapie się za takie gówno.

[Kaito Mizukane]

ROK 395
A więc z powrotem wróciłem, najgorsze było to, że nic nie ukradłem. Opuściłem tereny na których znajdowała się rzeka, ale tylko wtedy kiedy to zrobiłem i wkroczyłem do osady klanu Shabondama moim oczom ukazało się dwóch pokłóconych członków tegoż klanu. Wyglądali jak mieli zaraz się zabić, stali naprzeciw siebie w rozkroku, czułem że w każdej chwili może zacząć się prawdziwy pojedynek na śmierć i życie. Przyjąłem to za dobrą monetę powieważ przy takich wydarzeniach zbiera się niczego nie spodziewająca się gawiedź. A skoro tak to z reguły większość traci czujność pozostając skupionymi na pojedynku. A to prowadziło mnie tylko do jednego wniosku... łatwe mieszki do przytulenia. I już kiedy miałem sięgnąć po swoje upragnione zwycięstwo dwójka pojedynkujących się shinobi jak na zawołanie wyciągnęli zza pasa ten zestaw do robienia baniek... Rykłem śmiechem, przecież to była groteska, utrzymywanie napięcia dla takiego gówna. Nie widziałem dalszej części pojedynku, a z pustymi rękoma i załzawionymi oczami opuściłem po raz kolejny osadę i wróciłem zaznając spokoju nad rzekę. Uspokoiłem się leżąc na trawie i kiedy rzeczywiście uspokoiłem swojego ducha zabrałem się za opanowywanie kolejnej techniki.

  Ukryty tekst

Bez dalszych planów na ten dzień zostałem przy rzece, obawiałem się, że jak wrócę do osady Tenkyu to ponownie zostanę świadkiem pokracznych piruetów członków klanu Shabondama. A szczerze mówiąc wolałem tego uniknąć za wszelką cenę, bolący brzuch od śmiechu dawał os obie jeszcze znać.

[Kaito Mizukane]

ROK 395
Dzisiaj udało w końcu coś się zwędzić, wpadło mi trochę ryo co prawda nie dużo, ale zawsze coś. Niestety na większy łup dalej nie byłem w stanie liczyć z powodu mojej przypadłości dotyczącej napadów histerycznego śmiechu gdy widziałem w pobliże któregoś z członków klanu Shabondama. Jeszcze pół biedy, jak ich widzę choć musiałem przyznać, że niektórzy wyglądali dosyć zabawnie. Bardziej martwiące moją skromną osobę były momenty kiedy zaczynali korzystać ze swojego zestawu do robienia baniek mydlanych do których dodawali odrobinę chakry. Co tu dużo mówić ich poważne miny kiedy opowiadali jak szlachetny jest to zestaw bitewny rozbawiał mnie do łez. Nie przysparzało mi to kolegów, gdyż zestaw do robienia baniek był czułą struną klanu Shabondama i mało kto z nich miał do tej sprawy dystans. Z drugiej strony nie szukam kolegów więc można powiedzieć, że nie za bardzo mnie dotykają te zaistniałe sytuację.

I tak o to ponownie znalazłem się nad rzeką, miejscem które sobie wyjątkowo upodobałem. Nie dość, ze kojąco działało na mojego ducha to oprócz tego świetne tutaj trenowało mi się oraz opanowywało nowe techniki. Tak samo zresztą było i tym razem.

  Ukryty tekst

Rytuałem stało się, że odpoczywam nad brzegiem rzeki po opanowaniu techniki. Tak samo było i tym razem i tak samo jak ostatnio zbyt dużo czasu mi to nie zajęło.

[Arii]

1/17

Kum Kum
Wyprawa B - Kaito

---

Odpoczynek po treningu nad wodą mógł sprawić ogromną radość. Szczególnie, że w ostatnim czasie na dość ponurych i zimnych terenach Morskich Klifów zaczęło robić się coraz cieplej. Słońce wychodziło zza chmur. Każdego trochę przerażało to co się działo, ale nie dawali tego po sobie poznać. W samym Tenkyu panowała wieczna harmonia i stoicyzm wprowadzany przez klan Shabondama. Ludzie żyli tak jak dawniej i mimo różnych perturbacji, które się wydarzyły na wyspach, klan trzymał się bardzo dobrze i prosperował - może i najlepiej ze wszystkich. Z drobną pomocą Hozukich pod pieczą Shabondamy Ayako wyspa się rozwijała. Gdzieniegdzie krążyły plotki, że ma się niedługo wydarzyć coś poważnego, ale nikt nie wiedział, co to mogło być.

W tym czasie młody Doko odpoczywał nad piękną rzeką, gdzieniegdzie uśmiechając się na myśl o bańkowym sprzęcie okolicznych ludzi. Jego chwilową harmonię przerwał jednak dziwny dźwięk. Jakby kumkania żaby, ale jakiś zdławiony. Kiedy podniósł wzrok zobaczył w wodzie małą stróżkę krwi lecącą z jednego z krzaków nad wodą. Trochę dziwne, nikt inny nie spojrzał się na to i nie zareagował. Jakaś normalna rzecz, przecież to naturalne, że takie dźwięki mogły ot tak się tutaj pojawić, prawda? Po co się ruszać z tak cudownie, wygodnego miejsca, no nie?

Dialog:
-

  Ukryty tekst

[Kaito Mizukane]

Leżałem sobie wygodnie w trawie, rozmyślając nad swoją karierą Doko. Byłem bardzo niezadowolony z faktu przynależności do grupy ninja.
- Słabo, bardzo słabo ta odznaka w kieszeni i to tytułowanie mnie shinobi Cesarstwa Morskich Klifów... Ja pierdole jak jakiś obdartych... Z drugiej strony władza równała się bogactwu, nikt mnie nie ganiał z kijami z powodu braku przynależności. Także finalnie nie było tak tragicznie.

Tak sobie wesoło rozmyślałem nad swoim losem shinobi który z mojej perspektywy miał swoje cienie i blaski. Wróciło również do obśmiewania klanu Shabondama to ostatnio było to moje ulubione zajęcie. Zacząłem myśleć o zmianie miejsca zamieszkania, ponieważ przeszedł mnie dreszcz gdy sobie wyobraziłem, ze mógłbym działać z ramienia klanu Shabondama.

Nagle z krzaków nieopodal mnie usłyszałem jakieś ropusze dźwięki, z początku stłumione i nie wyraźne, jednak głośność zaczęła wzrastać. Skwasiłem swoją twarz ponieważ ten paskudny dźwięk przeszkadzał mi w wypoczywaniu i obmyślaniu kolejnych złodziejskich kroków. W końcu zmęczony tym hałasem podniosłem się poszukując źródła tego kumkania. Dostrzegłem strużkę krwi na rzece
- Ech.. męczy zwierzę, dobije je bo już kurwa nie idzie wytrzymać z tym hałasem...

Sięgnąłem za kunai i ruszyłem spokojnym krokiem aby dobić, małe kurewstwo które przeszkadzało mi w wypoczynku. Myślami byłem już w osadzie Tenkyu, planując kolejny mały skok, zastanawiając się jak mógłbym wykorzystać autorytet Doko.
- Przecież musi być jakiś sposób, że krzyczę jestem Doko i ryo same wpada do kieszeni...
Dotarłem do krzaków i odchyliłem jedną z gałęzi starając się dostrzec swój cel.

[Arii]

2/17

Kum Kum
Wyprawa B - Kaito

---

Młody mężczyzna nie myślał zbyt trzeźwo o byciu shinobim, wręcz miał być to dla niego jakiś problem, ale kariera złodziejaszka wydawała mu się właściwsza i bardziej odpowiadająca jego umiejętnością. Ale wracając do rzeczywistości zebrał się (z różnych pobudek), aby zobaczyć jakie zwierzę wydaje takie przeciągłe odgłosy bólu. Przeszedł przez krzaki z wyciągniętym ostrzem, aby uciszyć to coś i odsłaniając krzak, zauważył zranioną ropuchę na kawałku liścia, z której boku ciekła krew spływająca do rzeczki. Stąd ta mała stróżka krwi. Ropucha widząc go zaskrzeczała ciszej. Jakby przerażona. Ale ten dźwięk był cały czas denerwujący i raniący jego uszy. Nie powinien nad niczym się dłużej zastanawiać...

  Ukryty tekst

Dialog:
-

  Ukryty tekst

[Kaito Mizukane]

Spojrzałem na dogorywającą ropuszkę, która co tu dużo gadać nie miała większych szans na przeżycie. A wkurwiała straszliwie, widząc jak się boi nawet przez sekundkę zrobiło jej się szkoda, ale i nawet krócej, ale z pewnością był to na tyle mały ułamek jednostki czasu, że nawet mnie to w sumie nie obeszło.
- Ciii, spokojnie - próbowałem ropuszkę uspokoić, delikatnie przytrzymując ją jedną ręką
Odczekałem kilka sekund uśmiechając się od ucha do ucha i... TRACH

Planowałem wbić kunaia swoją drugą ręką w ropuszę ciało, raz za razem aż kurwa zdechnie i w końcu się zamknie. Dla pewności rozważałem jeszcze w głowie dekapitację, aby nabrać gwarancji, że przynajmniej ta ropucha już więcej nie zaskrzeczy. Jedynie co mnie bardzo zmartwiło w moim planie, to fakt, ze pobrudzę swoje ubranie. A dopiero co je wyprałem, ale cóż spokój i relaks był o wiele ważniejszy aniżeli czyste i schludnie wyglądające ubranie. A jak miałbym już to za sobą to w dalszej części dnia planowałem spokojny powrót na swoje miejsce, chcąc ponownie oddać się relaksowi i odpoczynkowi. A później kto wie, może uda się coś skroić kilka ryo aby wystarczyło na kolację ? Taki ramen byłby idealny na tą porę, zwłaszcza kiedy człowiek przypomina sobie o swoim ulubionym lokalu w osadzie Tenkyu.

[Arii]

3/17

Kum Kum
Wyprawa B - Kaito

---

Śmierć. Czasami tak bardzo niepotrzebna... W tym przypadku prawdopodobnie tak też właśnie było. Ale młody chłopak nie zaznał nigdy nic lepszego i był to dla niego odruch. Chciał spokoju i właśnie go dostał. Chociaż czy morderstwo, nawet zwierzęcia, mogło być nazwane spokojem? Krew spłynęła po jego dłoni. Ropucha już się nie ruszała, chociaż ciężko ją było nazwać ropuchą... Była zbytkiem skóry i rozerwanych mięśni. Ale czy młodemu złodziejowi miało to coś zrobić? Odrzucił po prostu truchło w krzaki i z zakrwawioną ręką wyszedł z krzaków. Kiedy się odwrócił zobaczył kolejną ropuchę, która nie wyglądała tak zwyczajnie, jakby mogło się wydawać. Była wielkości małego kota, na głowię coś w rodzaju kapelusza na sznurku, w ustach fajkę, z której wylatywał dym z lewego boku wystawał pokrowiec od ostrza, wydawać by się mogło, że jej mimika wskazuje na zniesmaczenie. -No i co zadowolony z siebie jesteś, gówniarzu?- przemówiła skrzeczącym głosem patrząc się wprost na niego. Siedziała ze skrzyżowanymi odnóżami jedną kończyną trzymając rękojeść czegoś co chyba musiało być bronią. Co to miało znaczyć? Czyżby śnił? Dlaczego to coś gadało i wyglądało, jakby coś miało mu zrobić? Zwidy? Genjutsu? A może coś o wiele gorszego? Musiał chyba myśleć szybciej, bo zwierzę wydawało się niecierpliwić na jego odpowiedź.

  Ukryty tekst

Dialog:
Ropucha - klik!

  Ukryty tekst

[Kaito Mizukane]

Tak jak przewidziałem łapy miałem całe upierdolone we krwi, westchnąłem ciężko, ale przynajmniej nie było słychać tego jebanego skrzeku. Największą juchę wytarłem w trawę, a następnie przepłukałem w strumieniu rzeki i kiedy już miałem się odwrócić usłyszałem kolejny ropuszy rechot
- Kuuuuurwa mać ! Nie dadzą mi dzisiaj odpocząć te jebane gady - przekląłem w myślach.
Jednak kiedy podniosłem wzrok, aby odszukać kolejnego celu do wyeliminowania dostrzegłem coś nieprawdopodobnego... Ropuchę, ale nosiła się jak człowiek. Zacząłem przecierać oczy ze zdumienia, a usta niekontrolowanie otworzyły mi się na oścież. Kiedy zacząłem gorąco się zastanawiać, czy nie zostałem czymś otruty to sytuacja się pogorszyła... Ropucha przemówiła i to pretensjonalnie jakbym nie wiadomo co zrobił.

Szoku było co nie miara, ale moja dusza biznesmena przebiła się przez ścianę otępienia
- Kaito, a ile w życiu widziałeś gadających ropuch ? No właśnie nawet o takich nie słyszałeś. Taka ropuszka musi być warta miliony !!! - zacząłem ślinić się z podniecenia i już chciałem wyciągnąć swoje ręce i ją pochwycić, ale inna myśl przyszła mi do głowy
- Czekaj kurwa, nie tak, nie tak... A może zaprowadzi cię do innych ropuszek ? Schwytasz ich więcej to więcej zarobisz - obśliniony, licząc zarobione ryo, pokiwałem gorliwie do swoich myśli.

Spróbowałem się opanować i przemówić skruszonym głosem
- Ach... ropuszko ty moja ! Znalazłem tego nieszczęśliwca, jakże mi serduszko pękło na jego widok... - teatralna pauza - ...Z oczu jego wyczytałem, żebym ulżył mu w cierpieniach... - bolesne westchnięcie - ...Z drżącą ręką zadałem mu finalny cios. Ja biedny uległem ostatniej woli tej wspaniałej ropuszki... - przymknąłem na chwilę oczy z boleścią wymalowaną na twarzy - ... Chciałem oddać mu hołd i znaleźć odpowiednie miejsce na pochówek, ale może wiesz gdzie żyje rodzina... Jesteście sąsiadami ? Dużo was jest, takich szlachetnych, gadających ropuszek ?
Na koniec zapytałem niewinnie.

[Arii]

4/17

Kum Kum
Wyprawa B - Kaito

---

Młodzieniaszek już czuł przypływ złotych monet od takiego znaleziska. Zacierał swoje zakrwawione dłonie, aby zdobyć zaufanie ropuchy, która mu się przypatrywała. Nagle zeskoczyła z kamienia i uderzyła klingą o jego kolano. Nie widział tego ruchu, stała na dwóch odnóżach i zadała mu cios w nos w sai, tak że trysnęła krew. -Myślisz, że nic nie widziałem, mały skurwielu? Wy, ludzie, naprawdę jesteście żałośni.- ropucha zarechotała i odeszła od niego patrząc na pobojowisko, które Kaito zgotował małej, dogorywającej żabie. -Srogo popierdolony jesteś. Masz szczęście, że to był mój cel i chciałem patrzyć jak zdycha.- jednak wzrok stworzenia się nie zmienił. Okrążył go i spojrzał się na niego. -Takich jak ty powinni trzymać za kratami albo na smyczy... ale cóż. Musisz jakoś odpłacić mi za to, co odpierdoliłeś. Ile masz lat?- znowu usiadło to coś na kamieniu z założonymi na siebie nóżkami. Z fajki wyleciał szary dym. Ona naprawdę paliła! Sytuacja była conajmniej komiczna i nieprawdopodobna, ale Kaito nawet nie wiedział w jaki chaos się sam wprowadził i z kim zadarł. Może morderstwo zwierzęcia nie było najlepszą formą na odpoczynek i zaczerpnięcie spokoju? Żabie raczej się to nie podobało... Ale dlaczego ona gadała? I czemu używała broni? I ewidentnie nad nim górowała?

  Ukryty tekst

Dialog:
Ropucha - klik!

  Ukryty tekst

[Kaito Mizukane]

Wszystko działo się zbyt szybko, nawet nie wiedziałem kiedy, a już leżałem na ziemi z zakrwawionym nosem. Czy mnie bolało, ależ oczywiście, ale nie był to pierwszy i ostatni strzał w moim życiu. Dlatego też zbytnio się nie roztkliwiałem nad sobą. Wytarłem nochala i przetarłem oczy, gdyż po takim strzale mimowolnie poleciały mi łzy, bynajmniej ze wzruszenia. Poirytowany spojrzałem na ropucha, był szybszy, był blisko i walczył w krótkim zasięgu, a więc o odgryzieniu nie było mowy. Podejrzewałem, że zdąży przeciąć mnie na pół zanim użyję jakiegokolwiek jutsu. Zrozumienie sytuacji pozwoliło mi się do niej dostosować.

Gdy ropuch skończył mówić wtedy to ja rozpocząłem monolog mówiąc bardzo szybko, tak żeby mi nie przerwał.
- Jaki skurwiel, uczciwy złodziej. A poza tym koleżko wisisz mi 500 ryo za koszule bo jest cała we krwi. Dalej jesteś winien mi 50% tego co byś dostał za zabicie tej ropuszki. To ja zadałem jej ostateczne pchnięcie. A i szkody moralne za to policzę cię 1000 ryo albo zaprowadzisz mnie do swojego szefa. Lat mam nie za dużo nie za mało dziwna to forma przedstawiania się. Jestem Kaito Mizukane.
Na koniec wyszczerzyłem zęby i wstając otrzepałem się z brudu. Podczas monologu dostosowywałem ton głosu do reakcji ropuchy, nie chciałem aby nadziała mnie na miecz.

[Arii]

5/17

Kum Kum
Wyprawa B - Kaito

---

Ropuch przyglądał się mu i coraz bardziej otwierał swoją małą paszczkę a oczy wydawały się, jakby wychodziły mu jeszcze bardziej z oczodołów. -Twoja szmata, w którą jesteś ubrany nie kosztowała więcej niż kilka miedziaków. Nie przeceniaj siebie gówniarzu, bo skrócę cię o język.- widać było, że nie było tutaj żartów i zwierzę nie miało ochoty się hamować, więc dalsza tyrada swoich wymagań mogłaby zaszkodzić aktualnej sytuacji. Dlatego lepiej byłoby się zamknąć. -Zlecenia. Wy ludzie wszystko na pieniądze przeliczacie. Żałośni jak zawsze. Raz wpierdol już wam spuściliśmy. Setki lat temu - nic nie zmieni tego, że możemy złożyć wam go jeszcze raz.- zarechotał w swoim zwierzęcym stylu -Skoro zabrałeś mi przyjemność oglądania cierpienia tego gnojka...- wypuścił z fajki duży, szary dym -...to wykonasz dla mnie następne zlecenie. I morda w kubeł, bo nie będę się powtarzał, Kaito złodzieju. Idealnie się składa, że jesteś złodziejem...- żaba złożyła pieczęć i z jakieś dziwnej przepaski odpieczętowała pergamin w swoim rozmiarze. Podała go chłopakowi, który wyglądał jak z koszmaru. -Twoim celem będzie kradzież pewnego ostrza od Bestii czyhającej w Równinach Kantai. Skurwiel zabrał mi to wieki temu. Czas, żeby to oddał. Jeżeli ciebie wykryje możesz go wybić, jeśli zdołasz - ale skórę zabierz ze sobą, zrobię z niej sobie dywan lub portfel.- młodzieniec nie wiedział jeszcze, ale właśnie wszedł w poważny konflikt prowadzony od dekad. Jedno słabe zabójstwo sprowadziło na niego zlecenie. I wyglądało na to, że wzrok i ostrze były gotowe do odcięcia mu głowy, kiedy by odmówił.

Rycina na pergaminie

  Ukryty tekst

Dialog:
Ropucha - klik!

  Ukryty tekst

[Kaito Mizukane]

Ropuszka ewidentnie się na mnie wkurwiła, zdołałem jeszcze wcisnąć.
- Toż to markowe ubranie z Tenkyu, chłopie jakie miedziaki, oddaj moje pienią... - zamilkłem, przebrzydła ropucha rzuciła mi mordercze spojrzenie o czułem, że lepiej zamilknąć

- Cholera gdybym tylko był od niej oddalone o te kilka metrów pewnikiem bym ją, a tak to muszę ją wysłuchiwać. - pomyślałem na spokojnie.

Sama oferta ropuchy też mi się zbytnio nie podobała, ale cóż począć ? Czułem to przez skórę, że moja odmowa mogłaby się nie najlepiej skończyć. A na mój nos, zgodzić się, żeby później uciec to też nie było najlepszym z rozwiązań bo wyglądała na pamiętliwą ropuchę. Bo przeanalizowaniu wszystkich opcji które miałem na stole doszedłem do wniosku, że jednak wykonam to zadanie jednakowoż nie za darmo.
- Niech będzie ropucho. Ja Kaito wykonam dla ciebie zadanie jednak co ja z tego będę miał ? Tak, wiem zaraz powiesz, że głowę na karku. Jednak nie masz i nie możesz mieć pewności, że jak i odbiorę to co twoje, a odbiorę na pewno to nie sprzedam twego komuś na boku, a wtedy szukaj ropuszko wiatru w polu.
Bałem się jak diabli, że przeciągnąłem strunę, dlatego gotów do podjęcia działań obronnych jak nałożenie na siebie techniki zbroi w ziemi ukrycie. Chociaż wolałem unikać, gdyż ów skarb bardzo mnie zaciekawił.

[Arii]

6/17

Kum Kum
Wyprawa B - Kaito

---

Chłopak kombinował, ale znał swoje miejsce i wiedział, żeby nie przekraczać pewnych granic w tej rozmowie. Próbował uciułać najwięcej jak się da. Ropuch się na niego patrzył. -Jeżeli postanowisz uciec lub nie przyniesiesz mi tego co masz przynieść. Zabiję Cię.- zwierzę nie żartowało, jego intencja morderstwa była w powietrzu. Dlatego chłopak, mimo małego doświadczenia, wiedział, że coś się święci. -Plus nawet złodzieje posiadają swój honor, prawda? Jeżeli jednak nie... będę wiedział, że porzuciłeś lub sprzedałeś to ostrze. Mam swoje oczy wszędzie, gdzie powinienem. Więc się nie odważysz. A jeżeli zdobędziesz skórę tego węża... Ojjjj.... To może zasłużysz na coś specjalnego.- możliwe, że jakiś interes mógł zostać tutaj zawarty. -A teraz mniej gadania, więcej robienia. Daję ci dwa dni. Lepiej, żebyś ruszał już teraz.- westchnął i dmuchnął dymem z fajki kolejny raz tworząc szarą chmurkę. Chyba nie pozostało im nic innego, niż rozstanie się i wykonanie polecenia od ropuchy, która potrafiła gadać. Kaito miał swoje zadanie, które chyba z przymusu musiał wykonać. Ropuch zamierzał odprowadzić go wzrokiem do ścieżki, aż zniknie mu gdzieś w dali. Kaito mógł czuć bardzo długo na sobie jego wzrok. I do czego prowadzi śmierć zwierząt chłopaku?!

Z/T

Rycina na pergaminie

  Ukryty tekst

Dialog:
Ropucha - klik!

  Ukryty tekst