Shinobi War PBF Naruto

Blask płomieni, huk stali, czy to wojna? Otóż nie - oto właśnie pracownia jednego z największych mistrzów kowalstwa, spadkobiercy dumnego rodu Masamune, mistrza Masamune Kambei'a.
Kambei jest piątym właścicielem tej pracowni i dba o to, by jej sława nie przeminęła. Na co dzień praktykuje tutaj dziesięciu uczniów, z których tylko trzech ma prawo asystować mistrzowi w czasie hartowania klingi. Posiadłość Masamune składa się z kilku budynków, które otoczone są niewysokim białym murkiem - znajduje się tutaj jednopiętrowy dom, w zamieszkały przez Kambei'a i jego rodzinę oraz oddzielny, przeznaczony dla uczniów. Dom mistrza podzielony jest na dwa skrzydła - pierwsze stanowi cześć sklepową, w której to można nabywać wyroby rzemieślnicze, czy też zlecać zamówienia na niecodzienny oręż czy też narzędzie - większość przeznaczonych na sprzedaż przedmiotów wystawionych jest właśnie tutaj. Druga część domu jest mieszkalna i nikt poza rodziną mistrza nie ma tam wstępu.
Najciekawszym miejscem jest jednak podzielona na kilka sektorów kuźnia - to na jej "peryferiach" buduje się piec do wytapiania tamehagane, a następnie w kolejnych pomieszczeniach przeprowadza się proces wykuwania oraz hartowania broni. Na ścianach kuźni porozwieszane są wszelkiej maści talizmany, mające na celu odpędzać złe duchy i zapraszać dobre kami. Nie brakuje tutaj również wszelakiej broni, na różnym etapie zaawansowania: miecze, włócznie, kamy czy też zwykłe noże - słowem wszystko czego dusza zapragnie. Najbardziej centralną część zajmuje pomieszczenie, w którym broń jest hartowana - dostęp do niej jest ograniczony, a w ścianach brak okien, czy też cienkich ścian - wszystko to w celu zachowania sekretów wykuwania broni...




"To się wyklepie..."
Misja rangi D dla Arisa
Post 1/?

Jesień w prowincji Yusetsu to zdecydowanie nic przyjemnego - równinna rzeźba prowincji i bliskość morza sprzyja powstawaniu potężnych podmuchów wiatru, którym obszar ten zawdzięcza swoją nazwę. Dzisiejszy poranek dokładnie pasował do tego opisu, podmuchami zwiewając kapelusze z ludzkich głów i niwecząc wszelkie próby zgarniania liści, raz po raz rozwiewając usypywane sterty. Nie o wietrze będzie jednak ta opowieść...
Praca w kuźni mistrza Masamune trwała od samego świtu - dźwięk uderzających o rozżarzony do czerwoności metal młotów niósł się po okolicy, zdecydowanie uprzykrzając życie sąsiadom pracowni, ale cóż, taki urok mieszkania w pobliżu takiej sławy, chociaż można było odnieść wrażenia, że dzisiejszego dnia praca była jakby bardziej wzmożona, może jakieś specjalne zamówienie? Biorąc pod uwagę zbliżającą się zimę, kiedy to zamówienia zawsze maleją było to możliwe, tylko, cóż takiego było wytwarzane? Czy narzędzia zamówione przez producentów miejscowej bawełny z którą nic się nie mogło równać, a może ktoś szykował się do wojny i spod młotów wspaniałych twórców wychodziły miecze i włócznie? Tego nie wiedział nikt, ale niezaprzeczalnie "działo się".
Nie wiedziała tego również młoda kunoichi, która stała przed bramą prowadząca do posiadłości. Jej oczom widziały, jak za szeroko otwartą bramą wije się wyłożona żwirem ścieżka, która biegnie przez niezwykle zadbany ogród, w którym poza ozdobnymi krzewami znajdował się stary miłorząb, "spoglądający" na wszystko z góry i z powagą doświadczenia. Dwóch ogrodników również starało się walczyć z opadającymi liśćmi i zdawali się jeszcze nie dostrzegać dziewczyny, raz po raz klnąc na figlarny wiatr który niweczył ich pracę. Czegóż w tym miejscu mogła szukać młoda shinobi z klanu Terumi? Cóż, wiadomość jaką otrzymała od posłańca nie pozostawiała żadnej wątpliwości, miała stawić się w pracowni, a co dalej? To się okaże...

Dni Arisy Sanjin upływały bardzo powoli i spokojnie. Bawiła się z Nari, pomagała jej opatrywać ranne ptaki, jak mogła, poświęcała się treningom z Naizenem i rąbaniu drewna, by matka mogła rozpalić w kominku i ugotować coś ciepłego, sprzątała dom, naprawiała ubrania lub kupowała sobie i siostrze nowe, układała ikebanę u pewnej sędziwej mistrzyni w ramach praktyki - i jakoś szło. Jakoś szło.
To życie wcale nie było tak złe, jak można było się spodziewać. Nie było w nim martwej i sztywnej rutyny - wypełniały ją aż za dobrze małe, domowe przygody związane z życiem córki swego ojca. Nie ryzykowała, żyła w ciszy, w ukryciu, łagodna i bardzo spokojna, kwitnąca niczym kwiat, tak łatwy przecież do wyrwania z ziemi i zdeptania...ona, idealna ofiara dla losu.
Tego dnia, kiedy rozwieszały z siostrą ubrania na sznurze między dwiema wielkimi wiśniami w sadzie, przyszedł po nią pewien człowiek - robotnik, jak należało wnioskować z wyglądu, ubioru i niecierpliwych słów "chodź no panna do Masamune-samy, stary cię wzywa". Te niespecjalnie eleganckie słowa, choć bardzo zaskoczyły delikatną i dobrze wychowaną Arisę, idealnie oddały cel i powód jej pojawienia się na terenie pracowni i posiadłości pana Masamune. Pozostawiła Nari z jej rzeczami - miała skończyć jak najszybciej - i upewniła się, że Naizen FAKTYCZNIE pozbierał gałęzie z połamanych przez ostatnią, nocną wichurę drzew, by było na opał, po czym ruszyła w to miejsce, zastanawiając się, po co została wezwana. Jej ojciec nigdy nie angażował się w wytwórstwo broni, ani jeden, ani drugi; o ile Ryushi - imię to wspominała z bólem i pogardą - gardził bronią jako taką, nie szukał w niej wyższej idei i traktował ją tylko w niedozwolonych celach, o tyle Makoto rozumiał to i nauczył córkę konserwacji kunaiów i shurikenów. Nauczył także małą Ari wielkiego szacunku do wytwórców broni i broni w ogóle.
Dlatego też brunetka stała teraz niepewnie przed pracownią mistrza Masamune Kambeia, obserwując pracujących mężczyzn i nie wiedząc, co powinna zrobić. Po co mnie tu wezwali...? Powinnam była zostać z Nari.
Podeszła do owych mężczyzn. Spróbowała im pomóc z szalejącymi, wirującymi liśćmi.
- Przepraszam, gdzie zastanę mistrza Kambeia? Miałam tu przyjść w jakiejś sprawie - spytała od razu, pomagając zagrabiać liście i wrzucać je na stos / do ognia / cokolwiek z tymi zgrabionymi liśćmi robili owi ogrodnicy. -Nazywam się Arisa Terumi.

"To się wyklepie..."
Misja rangi D dla Arisa
Post 3/?

Zafrapowani swoją pracą ogrodnicy nie od razu zauważyli naszą bohaterkę, a może był to efekt jej wyszkolenia w sztukach ninja dzięki których mogła niepostrzeżenie podkradać się do ludzi? Cóż, w tym przypadku zdecydowanie chodziło o to pierwsze, skupieni na swojej pracy, nieprzeszkoleni w sztukach walki, mężczyźni, dali się zwyczajnie "podejść", ale gdy tylko dziewczyna zaczęła pomagać im w porządkowaniu bałaganu (nawiasem mówiąc, udało się jej znaleźć jeszcze jedną parę grabi, które akurat nie miały właściciela), zdali sobie sprawę z jej obecności.
- Kim... - zaczął jej z nich z lekką wrogością, jednakże gdy tylko padło imię ich pana zatrzymał się w pół słowa. Kimże była ta dziewczyna, że ośmielała się pytać o wielkiego kowala jego imieniem? Czyżby była to jego jakaś znajoma (zdecydowanie nie stara), a może ktoś z dalekiej rodziny lub co ważniejsze, jakaś cenna klientka? Jej imię jakoś tak dziwnie pasowało do nazwiska rodu shinobi, który to władał ów włościami, jednakże to pewnie była zbieżność, prawda?
- Mistrz Masamune jest w pracowni, proszę za mną. dodał szybko przeanalizowawszy podstawowe możliwości i w żadnej z nich nie odnajdując miejsca na pozwalanie kobiecie czekać skłonił się odpowiednio nisko, po czym poprowadził ją kręta drużką w stronę pracowni, z której dobiegały dźwięki wykuwania jakiejś broni. Oczywiście, oznaczało to, że jego towarzysz na chwile sam zostanie z robotą, ale w tej sytuacji...

- Proszę poczekać, Arisa-san. - rzekł ogrodnik wprowadzając ją otwartej części sklepu, w której znajdowała się cała masa wszelakiego sprzętu. Były tutaj noże, których ceny przekraczały wszystko, co Arisa mogłaby zarobić w ciągu półtorej roku, jak i narzędzia rolnicze którym nie straszne były żadne kamienie i nawet najtrudniejsza gleba. Nie brakowało również broni, wspaniałe miecze, groty do strzał i kilka włóczni - wszystko czego dusza zapragnie. Czy tego dobra nie pilnował nikt? Otóż nie, w sklepiku bowiem znajdowała się jeszcze jedna osoba, kobieta którą Arisa mogła ocenić na na około czterdzieści lat, chociaż trzymała się niezwykle dobrze. Ubrana była w pomarańczowe kimono z motywem liści klonów, na widok przybyłych uśmiechnęła, po czym ogrodnik podszedł do niej i wymienili z sobą kilka słów, po których kobieta delikatnie ukłoniła się w stronę Arisy i zniknęła na "zapleczu" by po chwili wrócić w towarzystwie rosłego mężczyzny z średnim wieku, którym miał na sobie fartuch i szaty kapłana - nie mógł być to kto inny, jak sam mistrz Masamune.
- Masamune Kabei, proszę wybaczyć, że musiała pani czekać. - przedstawił się rzemieślnik z lekkim ukłonem, po czym kontynuował, pogodniejszym tonem - Proszę wybyczyć, ale czy jest pani ninja, o którego posłałem prośbę do rodu Terumi? - no, trzeba przyznać, że nasza bohaterka chyba niechcący nieco zamotała swą sytuację, ale widać, że Kambei nie tylko mistrzem metalurgii był i dał jej szansę określić się, kim jest i po co przybywa...

_________________________________________________________________________________________________________

zt tu

______________________________________________________________________________________________________

Dziękuję za misję, zgodnie z poleceniem zrobię rozliczenie! *o*

zt dla Arisy.