Siedziba władzy

[Misae]

Dobrze. Hikari naprawdę sprawnie wziął się za spełnianie swojej obietnicy i naprawdę ucieszyło to dziewczynę. Wolała widzieć na jego twarzy uśmiech niż troski. Dobrze wiedziała i bez historii, którą się z nią podzielił, że ludzie mają w swoim życiu bardzo wiele powodów do smutku. Kunoichi sięgnęła po swojego uszatego towarzysza i opatuliła go swoimi ramionami. Wiedziała, że jak zaraz wyjdą na zewnątrz znowu zrobi mu się zimno i będzie niezadowolony
-Oczywiście, poczekamy skinęła głową w spokoju obserwując jak się krząta by wszystko ogarnąć. Sama już była spakowana, a ubranie płaszcz to były dosłownie sekundy, więc mogła jeszcze przez chwilę nabrać dodatkowej porcji sił na misję, do której zgłosiła się dość eksternistycznie. Co prawda, nie wiedziała jeszcze czy pozwolą jej dołączyć, jednak na razie optymistycznie wierzyła, że tak się stanie. Kiedy tylko brunet skończył szykować siebie i dom na jego opuszczenie skinęła głową potwierdzając również swoją gotowość i ruszyła z nim na ulicę.
Spacerowali w spokoju. Mimo, że wolała bardziej zaciszne, mniej oblegane miejsca, to możliwość by widzieć szczęśliwych mieszkańców i czerpać garściami z tej wszak innej kultury, jaką jej teraz przyszło oglądać było również ogromnie przyjemnie. Bardzo dobrze się bawiła, dobrze było widzieć, że ludzie są szczęśliwi i dobrze im się powodzi. Nie wszędzie tak było, więc można było jedynie mieć nadzieję, że ten stan utrzyma się jak najdłużej. Na pytanie kolorowookiego wzruszyła ramionami, a na jej twarzy ciągle było widać drobną ekscytację
-Nie jest tak źle, ale zobaczmy na czym będzie polegać zadanie - jakoś jeszcze brzuch jej nie burczał, więc sytuacja nie była dramatyczna. W czasie podróży też trochę podjadała, najważniejsze aby Tomoe nie zaczął narzekać, bo jedynie o to mogła się w tym momencie martwić. Lisek jakby wyczuł, że o nim mówią, wyściubił łepek z ramion opiekunki obserwując otoczenie. Nosek mu intensywnie pracował, a uszka niczym radary przekręcały się to w jedną, a to w drugą stronę.
Kiedy tylko przekroczyli próg siedziby władz Misae miała jakieś złe przeczucia. Ba! Kiedy tylko dostrzegła innych członków jej klanu zmartwiła się mocno. Co prawda sama była raczej rodzinną szlachcianką i mało kto posiadał wyższą pozycję niż jej rodzice i ona, jednak po "incydencie" na kolacji była gotowa nawet uwierzyć, że kilka osób zostało wysłanych by jednak ją sprowadzić do domu i naprostować spojrzenie na świat. Dostrzegła drobne mrugnięcie okiem Hikari'ego. Bardzo się cieszyła, że był z nią teraz. Czuła ogromne wsparcie. Wzięła głęboki wdech. Dzielnie stała przy boku bruneta.
-Dzień dobry - przywitała się, kiedy tylko ją przedstawił i ukłoniła się kulturalnie. Nie był to bardzo głęboki ukłon - chyba, że jednak przypomni sobie, że ta dwójka jest nad nią w pozycji klanowej, wtedy będzie głębszy, w innym razie zostanie jak jest.

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
7/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Podróż do samej siedziby władzy nie należała do nazbyt wymagających, w końcu nie musieliście poruszać się żadnymi dzikimi trasami, a jedynie przejść nieco przed osadę by znaleźć się we wskazanym miejscu. Niestety nic nie mogło być takie łatwe, a ilość osób zebranych w tym miejscu prowadziła do niezbyt przyjemnych wniosków, zwłaszcza że większość z tych ludzi wyglądała na shinobi pochodzących z innych oddalonych nieco wiosek. Czyżby to było planowanie wojny, która mogłaby zniszczyć drugi szczep twego klanu? Zawsze istniała na to jakaś szansa, w końcu nie bez przyczyny ludzie zbierają się w takim miejscu.
Jednak po podejściu do recepcji zostaliście powitani także przez parę, najpewniej małżeństwo dość w średnim wieku, zbliżające się do trzydziestki. Oboje posiadali blond włosy, a ich stroje przywodziły na myśl szlachetnie urodzonych, bogate i wykwintne wykonane z najwyższej jakości tkanin.
- Proszę, pozwól na chwilę ze mną. - powiedziała recepcjonistka, najwyraźniej zapraszając Hikariego na rozmowę w cztery oczy, bez dodatkowych świadków. Oczywiście jeżeli się zgodziłeś zabrała cię na korytarz prowadzący do gabinetów ważniejszych urzędników. - Mamy spory problem. Ta rodzina, jak i pozostali, którzy się tutaj zebrali zostali oszukani i obrabowani. Ktoś w naszej wiosce zaczął napadać na przyjezdnych, co niezbyt dobrze może wpłynąć na stosunki dyplomatyczne. - powiedziała, zaraz po tym jak znalazła na to czas. Wyjaśniając Ci sprawę, oraz wskazując skale na jaką ona jest przeprowadzona.
Sama Misae w tym czasie również nie miała powodów do nudy, bowiem małżeństwo uważnie jej się przyglądało starając się rozpoznać w niej swego krewniaka. Jednak jak to bywa w takich sytuacja, tak i tutaj padło dość niewygodne pytanie skierowane z ust kobiety. - Też zostałaś oszukana w tej wiosce? - zapytała, nieco wyrafinowanym tonem, starając się w pewnym stopniu przejmować losem innych, ale średnio jej to wychodziło. Co nawet jej ciało wyraźnie o tym informowało. Najwidoczniej każdy z was w tym momencie miał swoją rozmowę, której waga mogła by przesądzić, o tym wszystkim. - Zwykli bandyci nie ludzie. - dodała po krótkiej chwili, starając się jakoś zaznaczyć swą pogardę do mieszkańców osady.
W końcu teraz każde z was mogło prowadzić własne śledztwo, znajdując się niby blisko siebie, ale daleko. - Byłbyś skory z nimi porozmawiać? Przygotowała bym ci gabinet, gdzie mógłbyś ich przesłuchać i może dowiedzieć się nieco więcej.

[Hikari]

Recepcjonistka po przybyciu natychmiast poprosiła Hikariego o udanie się w bardziej ustronne miejsce gdzie mogliby porozmawiać bez świadków. Nie mógł jej winić za brak zaufania do jego towarzyszki więc musiał się podporządkować. Inaczej wymuszałby wpuszczanie obcych w sprawy szczepu przysparzając sobie samych szkód zamiast jakiejkolwiek korzyści. Ukłonił się delikatnie wpierw awanturującej się wizytacji, a także Misae spoglądając na chwilę w oczy z uśmiechem.
- Proszę mi wybaczyć.
Nie potrzebował niczego więcej dodawać, wykonał należytą etykietę przed opuszczeniem towarzystwa aby dowiedzieć się więcej szczegółów na osobności. Będąc już na wewnętrznym korytarzu bez jakiegokolwiek owijania w bawełnę kobieta przeszła do opowiedzenia powodów jego nagłego wezwania. Sytuacja go zaskoczyła, bo tyle osób zgłaszających napad w jednym momencie jest podejrzane. Zupełnie jakby wszyscy zostali obrabowani dość niedawno.
- Zdaję sobie sprawę z możliwych konsekwencji, więc zostałem wezwany do posprzątania bałaganu?
Upewnił się, aby chwilę później dostać propozycję otrzymania nawet własnego gabinetu na czas rozmów z poszkodowanymi. Sama myśl o użeraniu się z wszystkimi lekko popsuła mu samopoczucie, ale odmowa przysporzyłaby ewentualnie niechcianych kłopotów.
- Skoro muszę, choć znalazłabyś lepsze osoby do zbierania zeznań. Wystarczyłyby mi protokoły do zajęcia się problemem. Jakieś ostatnie wskazówki? Czegoś dowiedziałaś się z tych awantur?
Upewnił się czy wszystkie szczegóły zostały mu przekazane mentalnie przygotowując do rozmowy z wszystkimi wizytatorami tego budynku zgłaszających swoje zażalenia, aby udać się do swojego tymczasowego pokoiku.

[Misae]

Hikari szybko został wyłapany przez recepcjonistkę i zaproszony do oddzielnej rozmowy. Nie było to nic, czego dziewczyna by się nie spodziewała, w końcu to były ich prywatne, wioskowe sprawy, a ta nie zrobiła nic aby zyskać zaufanie, a na pewno nie w takim stopniu. Jedynie odpowiedziała delikatnym uśmiechem, na spojrzenie bruneta. Grzecznie poczeka z Tomoe sobie tutaj na niego, a on załatwi część oficjalną. Była jeszcze możliwość, że dziewczyna nie będzie mogła mu towarzyszyć, wszystko zależało od rodzaju zadania jakie spadnie na jego braki.
Na pewno nie mogła się nad tym zbyt długo zastanawiać, ponieważ dość szybko poczuła na sobie czyjeś spojrzenie. Nie miała problemu aby zlokalizować do kogo on należał. Kobieta z jej klanu sprawiała niezbyt przychylne wrażenie, jednak Misae zdecydowała się jej nie oceniać zbyt pochopnie. Może spotkało ją coś okropnego i dlatego tak zdenerwowana siedziałą teraz w siedzibie władz i wykłócała się o swoje racje.
-Nie, szczęśliwie nie. - odparła na jej pytanie zupełnie szczerze i ze spokojem wymalowanym na twarzy. Choć mocno nie podobało jej się to generalizowanie i wrzucanie wszystkich mieszkańców do jednego worka... ale w sumie czemu? Co się tu stało? - Opowie pani coś więcej, może uda się znaleźć osobę odpowiedzialną. Bardzo chętnie pomogę. Może to tylko nieporozumienie - jej głos był łagodny i tak "przystępny" jak to tylko było możliwe. Nie musiała ukrywać, że była osobą, która unika konfliktów i raczej zachowuje pogodę ducha. Miała nadzieję, że te cechy pomogą jej nieco przełamać negatywne odczucia kobiety po tym co ją spotkało... cokolwiek by to nie było. Może uda jej się w ten sposób zmienić jej postrzeganie mieszkańców tej osady? W końcu na niej na razie zrobili jedynie pozytywne i dobre wrażenie.

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
10/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Chwila w jakiej dotarliście do siedziby władzy, raczej nie należała do nazbyt przyjemnych, czy też łatwych w obyciu. W końcu nagle jak się okazało, ktoś stał za serią kradzieży, której dokonywano tylko na przyjezdnych, zostawiając w spokoju miejscowych. Tylko czy to do końca była prawda? Na pewno nie mogliście tego oceniać w tej chwili posiadając jedynie niezbyt doprecyzowane informacje, przedstawione dla każdego z was z osobnego źródła.
Jednak w gorszej sytuacji obecnie znalazła się Misae proponując swą pomoc raczej niezbyt właściwej kobiecie w złym momencie dnia, który raczej nie był zbytnio dla niej przychylny.
- W takim razie, chcę wręczyć CI to zadanie oficjalnie, z ramienia Naszego klanu. - odparł, dość krótko. Najwidoczniej wyłapując naiwną osobę chcącą jej pomóc. Stawiając ją już do końca przypartą do ściany. Gdzie zbytnio nie istniała odmowa, tylko czy z samej pomocy HIkariemu idzie otrzymać własne zadanie? Najwidoczniej tak, korzystając z rozmowy z niewłaściwą osobą, a co do jej towarzysza. On biedny nawet zbytnio się nie odzywał, najwidoczniej starając się uniknąć jakiś poważniejszych oskarżeń jedynie wzdychał ciężko, będąc widocznie zmęczony tym wszystkim. Jedynie spoglądął na Ciebie litościwym wzrokiem, jakby starał Ci się współczuć.
- Co do osoby, której powinnaś poszukiwać. Nazywał się chyba Taoki... albo jakoś podobnie. - wypowiedziała, przedstawiając pierwszy fakt, jaki powinnaś wiedzieć o osobie, która w jakiś sposób może być powiązana ze zbrodnią. - Jego włosy były białe, a strój szlachetnych, bogaty. Nie należał raczej do pospólstwa, był dobrym rozmówcą i towarzyszem. Do tego nosił chyba kwiat wplątany w włosy. - dodała, po krótkiej chwili podając bardziej szczegółowe informacje na temat poszukiwanego. Tylko czy to wszystko nie brzmiało nieco znajomo? Za wyjątkiem imienia, które raczej mogło zostać przekręcone przez kobietę.

---

Oczywiście w tym samym momencie, miała miejsce także druga rozmowa, między Hikarim, a recepcjonistką, która najwyraźniej wezwała go tutaj by pomógł jej ogarnąć cały bałagan wywołany w wiosce. Raczej nie należało to do najłatwiejszych, biorąc pod uwagę, że większość osób w tym budynku była raczej szlachetnie urodzona i niezbyt skora do wyrozumiałości. W końcu, przecież to oni mają zawsze rację, mimo że są przepełnieni ignorancją.
- Zgadza się, sprawa może nie być zbytnio poważna. Jednak lepiej zachować ostrożność. Dlatego własnie Ciebie, wolałam poprosić o pomoc niż kogoś z mniejszymi dokonaniami. - odparła, wyjaśniając cześć tego wszystkiego. Dmuchanie na zimno w tej sytuacji raczej było dobrym rozwiązaniem, w końcu gdyby tym wszystkim miałby zając się ktoś o mniejszej renomie i doświadczeniu, mógłby wybuchnąć dodatkowy skandal, zwłaszcza jakby tamta osoba nie podołała zadaniu.
- Na razie nie mam zbytnio wielu informacji, ciężko jest je zebrać i wybrać z nich te prawdziwe. Jednak większość poszkodowanych opisuje białowłosego mężczyznę, który był dobrym i przekonującym mówcą. - dodała po chwili, przedstawiając CI kolejne informacje, które raczej były istotne w tym momencie. - Co do przedmiotów jakie zaginęły, były to zazwyczaj klejnoty, biżuteria, duże ilości pieniędzy. Jednymi słowy wszystko co cenne, a raczej cenne dla okradzionych. - dopowiedziała, po krótkiej przerwie. dając CI pogląd na to co ginęło, raczej nie były to ogólnie bezcenne rzeczy. Jednak wystarczająco wartościowe by popsuć, niektóre stosunki, jeżeli te osoby były wystarczająco wpływowe.

[Hikari]

Wszyscy mówili o jego dokonaniach, czy zdolnościach nawet w siedzibie władzy zostawiając go na randze akolity. Nie wierzył, aby te słowa pochodziły z szczerego serca, a miały jedynie zachęcić go do przyjęcia zadania. Niby jesteś wielce wyjątkowy tylko ty jesteś w stanie to wykonać, a szybko zostałbyś zastąpiony kimś innym. Okrutna prawda mimo której bez oporu przyjął rozmowy z przybyszami. Widząc tylu przybyszów mogących sprawić kłopoty jego wiosce nie mógł odejść bez udzielenia swojej pomocy. Nie tylko wizerunek Yogan, ale jego samego by również ucierpiał.
- Wątpię aby tak ciężko było dorównać dokonaniom akoraito.
Podzielił się lekko swoją uwagą, ale bez żadnej kąśliwości skupiając się na szczegółach. Miał poszukiwać kolejnego białowłosego, których spotykał nadnaturalnie wiele. Ten kolor włosów powinien odznaczać się rzadkością, a tutaj Misae, Asaka, Kyoushi i dochodziła nam kolejna osoba do kolekcji. Gagatek manipulujący słowami aby wyłudzić pieniądze, a idioci dający się złapać muszą wyładować na kimś swoją agresję. Zapowiadało się to długie popołudnie, spędzone na słuchaniu wszelakiej ilości żali wszystkim przytakując i obiecując zemstę.
- Powiedzmy, że mam od czego zacząć choć potrzebuję więcej poszlak. To gdzie znajdziemy pokój dla przesłuchań?
Priorytetem było uporanie się z tym jak najszybciej, bo ciągle pamiętał o Misae gdzieś na niego czekającej prawdopodobnie. Musiała mu wybaczyć zajęcie się obowiązkami przy tym nagłym wezwaniu, ale mogła ciągle się z nim skontaktować telepatycznie i uzyskać odpowiedź natychmiastowo. Już nieraz miał okazję docenić tą zdolność rodu Yamanaka, więc czuł się dość spokojny i pewny siebie podążając za recepcjonistką wskazującą drogę. Dostając swój gabinet wszedł do środka wpierw spoglądając w okno, aby jeszcze raz spojrzeć na przynoszący mu ukojenie widok wioski. Po wszystkim usiadł na krześle oczekując pierwszych gości do wysłuchania.

[Misae]

Język powinno się trzymać w buzi. O tak, a nie paplać nim na prawo i lewo. Było to coś z czym zdecydowanie Misae miała nieco problemu. Przecież chciała tylko okazać wsparcie swojej zapewne dalekiej kuzynce - może piąta woda po kisielu, jednak Yamanaka to Yamanaka i krew mimo, że rozrzedzona była w jakimś stopniu wspólna. No, ale na pewno dziewczyna nie chciała wplątać się tak w zadanie bruneta. Miała mu pomóc i całym sercem chciała to zrobić, wolała jednak aby nie miał problemów przez to, że ta zbyt chętnie do pomocy każdemu nieco mogła utrudnić im ten dzień. Hm... miała dziwne poczucie, że chyba historia właśnie się powtarzała.
-Ale... czy to nie Terumi-san miał się nim zająć? - zapytała nieco niepewnie, jednak widząc minę mężczyzny stojącego z tyłu poczuła, że białowłosa ma i tak nie za dużo do gadania. No nic. Skoro już przez swój zbyt długi język i nazbyt naiwne serduszko wpakowała się w tą całą sytuację, to wypadało z uniesioną brodą przyjąć los jaki jest. W sumie jeśli uda jej się zażegnać ten incydent, może ludzie z Soso nie będą patrzeć nieprzychylnym okiem na miejscowych? W końcu byli to dobrzy ludzie i każdy zasługuje na szansę.
Skinęła głową przysłuchując się opisowi podejrzanego. Starała się zanotować jak najwięcej. Na chwilę zagryzła wargę. Dziwne. Czemu jej serce jakoś tak boleśnie zabiło. Może dlatego, że kiedyś znała kogoś kto pasował do tego opisu i był dla niej bardzo ważny. Zabawne jak umysł potrafi grać z ludźmi. No, ale nie mogła ukryć, że wspomnienia Tomoe tak samo wróciły kiedy zobaczyła pierwszy raz Kyoushi'ego, który był w pewnym sensie wizualnie podobny - białe włosy i czerwone oczy. Nie dało się jednak ukryć, że sami w sobie byli niczym ogień i woda. Jeden spokój, łagodność, a drugi energia i ta potrzeba by coś ze sobą zrobić.
Szybko jednak odgoniła od siebie uporczywe myśli. Musiała skupić się na zadaniu, a nie fantazjować o osobie, której nie widziała już przez kilka lat.
-Gdzie go pani spotkała? Tam bym rozpoczęła poszukiwania - zapytała, po czym dodała ostatnie, czego jeszcze nie wiedziała -Oraz co pani ukradł? - warto było wiedzieć na co poluje ten gagatek wykorzystujący swój kwiecisty język aby omamić innych ludzi. Z tego wszystkiego nawet nie miała czasu zastanawiać się jak idzie Hikari'emu. Oby lepiej niż jej.

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
13/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Wszystko powoli nabierało większego sensu, tylko czy na pewno? Sama Misae przez pewien moment posiadała spore obawy odnośnie tego kim mógł być tajemniczy jegomość. Znakomity mówca, będący w stanie manipulować ludźmi na swą korzyść. Jednak z tego co widać po pomieszczeniu nie tylko kobietami. - Cóż Terumi... Skoro to jeden z nich mnie okradł, najpewniej będą chcieli to zatuszować. Nie ufam ich. Ty jednak z nimi masz mało wspólnego, prawda? - odparła, dość krótko. Może i po części miała racje, ale ocenianie wszystkich po jednej osobie raczej nie było zbyt prawidłowe. Jednak przechodząc dalej. Potrzebowałaś informacji, bardziej dokładnych odnośnie raczej nietypowego zajścia. - Cóż, poznałam go w karczmie. Piękne miejsce znajdujące się w centrum wioski, słynące ze swojej znakomitej sake. Właśnie tam też się zatrzymałam. Korzystając z pokoi gościnnych. - powiedziała robiąc na moment, krótko przerwę by załapać odrobiony oddechu i nieco się rozejrzeć czy nikt was nie podsłuchuje. W sumie też miałaś obecnie chwilę by spojrzeć czy widzisz tutaj znajomego, tak samo jak wcześniej jeszcze byłaś w stanie ujrzeć gdzieś dalej Hikariego, tak teraz zniknął już zupełnie za korytarzem. - Ukradł mi no cóż, mój bezcenny bagaż, a razem z nim całą moją kolekcje biżuterii, którą chciałam sprzedać. Wiele dla mnie znaczy. Dlatego, że Sama ją wykonałam.- dokończyła, podając Ci dokładnie co udało mu się ukraść. Na pewno nie była to drobnostka. Jednak w jej wypowiedzi szło wyczuć akcent na samodzielne wytworzenie. Cóż, przynajmniej tyle była w stanie zrobić samodzielnie. Tylko czy takowe informacje Ci wystarczą?

---

Wszystko było już po części jasne, musiałeś wszystkim zająć się samemu, bo sama recepcjonistka nie zdążyła dowiedzieć się niczego ciekawego od samych ludzi, czy też zwyczajnie nie miała zbyt wiele czasu na zebranie informacji, przy okazji poszukując odpowiedniej osoby by zajęła się taką raczej poważną sprawą. W końcu stosunki dyplomatyczne z innymi klanami były elementem ważnym, jak nie najważniejszym dla każdej wioski. Temu właśnie w tej chwili, zamieniałeś się powoli w urzędnika ze swym własnym gabinetem przesłuchań, może nie była to cela dla oskarżonych, gdzie podejrzanych można torturować, a ich krzyków nikt nie usłyszy, ale nadal miało swój urok. Biurko przy oknie, z ładnym fotelem, przed nim znajdował się niewielki stolik kawowy z dzbankiem wody, oraz dwoma kubkami. Oczywiście po jego bokach również znajdowały się krzesła, ale raczej o wiele mniej wygodne niż fotel za biurkiem. - Mam nadzieje, że to miejsce Ci wystarczy. - powiedziała, nieco zaniepokojona, w sumie sama nie wiedziała jak zareagujesz raczej na najniższe standardy w tym budynku. - Chciał byś, żebym powiadomiła twoją towarzyszkę? - zapytała się, po krótkiej chwili. W końcu tak jak wskazywała grzeczność, porwała cię, a osoba która razem z Tobą przyszła musiała stać przed recepcją i czekać, nie będąc zbytnio pewną co tutaj się wydarzy. Jednak w końcu mogła Ci nieco pomóc z twymi obowiązkami. Dobrze zmalałeś możliwości jej klanu i raczej potrafił byś je wykorzystać w takich okolicznościach. Oczywiście, zaraz po wszystkim i jak się rozgościłeś recepcjonistka zapukała ponownie do twych drzwi, wcześniej zostawiając cię na moment by zapewne poinformować zebranych, że ktoś zajmie się ich sprawą. Teraz pozostała jedynie kwestia twej decyzji czy chciałbyś rozpocząć przesłuchanie pierwszej osoby.

[Hikari]

Wnętrze mogłoby niektórych urazić, ale Hikari zbytnio się nie przejmował warunkami, które mogły być najniższe w budynku to wciąż spełniały przyzwoite standardy. Bywał w gorszych miejscach, więc nie zamierzał zbytnio marudzić wchodząc do środka przyglądając się fotelowi w którym będzie nudził się dłuższy czas. Pierwszy raz zajmował się zbieraniem tylu zeznań więc nawet nie potrafił oszacować jak długo z tym zejdzie, ale spodziewał się straconej przynajmniej godziny przy pomyślnych wiatrach. Daleko mu do osoby religijnej, ale nawet on pomyślał aby Susano mu troszkę pomógł swoim żywiołem.
- Ujdzie na jedno popołudnie.
Wolał nikogo nie przyzwyczajać do usadzenia go w fotelu, jeszcze zaczną się nim wyręczać za każdym razem zamiast zlecać prawdziwą robotę. Nigdy by nie odmówił poważnemu zleceniu jak obecne, ale będąc wzywanym do byle głupoty aby obciążyć innych stałoby się upierdliwe. Niemniej został zapytany o towarzyszkę, na której myśl się lekko uśmiechnął dając natychmiastową odpowiedź.
- A może zamiast tego dołączyłaby tutaj do mnie? Mogłabyś przy wszystkich zaoferować współpracę kogoś z zewnątrz dla zapewnienia nam wiarygodności. Nikt nie podważy jej pochodzenia, a już wcześniej zaoferowała mi pomoc. Mam nadzieję nie zmieniła zdania, tylko potrzebowalibyśmy też dodatkowego krzesła i szklanki. Nie zdążyła również nic zjeść po podróży więc przydałaby się przynajmniej jakaś kanapka o ile to możliwe.
Terumi znalazł bardzo dobre rozwiązanie na pozbycie się wszystkich zmartwień korzystając z swojej funkcji i zrzucając je na kobietę. Potrafił napełnić czyjś pusty żołądek, a co ważniejsze pokolorować swoją wizję najbliższej godziny. Zadziwiające jak obecność jednej osoby potrafiła wiele zmienić, ale dawało ono mu pewien nieoceniony rodzaj spokoju, porównywalny do dawno zapomnianego domu.
- Liczę na ciebie.
Dodał przed odejściem recepcjonistki przenosząc krzesło obok siebie, a następnie rozsiadł się samotnie w fotelu oczekując gości. Jeżeli wszystko się powiodło pierwsza powinna wejść Misae, którą zaprosił na przygotowane już miejsce z podniesionymi kącikami ust.

[Misae]

Zdecydowanie kobieta była dość mocno uprzedzona. Niby nie mogła jej od tak winić, w końcu spotkało ją coś naprawdę przykrego i została oszukana. Nic więc dziwnego, że mogła mieć obawy co do mieszkańców tego regionu. Nie powinno się jednak tak od razu wrzucać wszystkich do jednego worka. Misae postanowiła coś z tym zrobić, zachowując ciągle polityczny wydźwięk, tak, aby na pewno nie urazić Yamanaki.
-Poznałam Terumi'ego-san jeszcze w YinZin w czasie turnieju. To dobra osoba, ufam mu, a pani może zaufać mi - odparła lekko się kłaniając. Osoby takie jak one lubiły zapewne czuć, że sama ma nad wszystkim władze i rządzi, a dziewczyna na razie nie zamierzała jej od tak wyrywać z jej wyobrażeń na ten temat. Nie mniej chciała choć troszkę ocieplić wizerunek, chociaż jednego z przedstawicieli tego regionu, za którego mimo krótkiej znajomości mogłaby poręczyć własnym życiem, jeżeli sytuacja by tego wymagała. A taki zabieg, może sprawi, że ta poczuje się pewniej. Nie została sama ze sobą, a wręcz znalazła naiwną duszyczkę, która poświęci swój prywatny czas by jej pomóc. Już teraz zuwagą przysłuchiwała się kolejnym szczegółom historii. Kiwnęła ze zrozumieniem głową, chcąc zapamiętać jak najwięcej.
-Rozumiem, tam więc rozpocznę poszukiwania. Dam z siebie wszystko, proszę się nie martwić. Postaram się odzyskać pani zgubę. Jeśli do kradzieży dopiero co doszło jest duża szansa, że złodziej ma je jeszcze przy sobie - odparła pocieszająco. Może takie zapewnienie sprawi, że ta spuści nieco z tonu i na chwilę zapomni o nieprzyjemnościach jakie przyszło jej przeżyć odkąd tu trafiła. Można by nawet uznać rozmowę za zakończoną, gdy do głowy białowłosej przywitała ważna myśl. Musiała się powstrzymać aby nie uderzyć się otwartą dłonią w czoło. Jak mogła być aż tak głupia! Wstyd!
-Gdzie moje maniery! - odparła mocno zafrasowana i ukłoniła się niżej niż do tej pory - Nazywam się Yamanaka Misae. Czy mogę jeszcze tylko zapytać o pani godność? Tak aby wiedzieć do kogo się zgłosić po ukończeniu zadania. - zapytała kulturalnie. Może jeśli rozpozna w niej swoją krewną z "wysokiego szczebla" rozluźni się bardziej? Zostało mieć tylko nadzieję.
Jeżeli recepcjonistka przyjdzie po młodą Yamanakę ta grzecznie podąży za nią do pokoju gdzie może już czekał Hikari i zajmie miejsce obok niego. Ale czy tak się stanie czas pokaże.

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
16/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Wszystko powoli wydawało się klarowne, jak bywa w takich historiach wszystko zaczęło się od kobiety w potrzebie, w tym przypadku było ich nieco więcej, bo jak do tej pory znalazły się aż trzy, potrzebujące jakiegoś wsparcia. O ile Misae sama raczej byłaby w stanie sobie poradzić ze sprawami organizacyjnymi, dowiadując się na samym wstępie o wiele więcej niż recepcjonistka, która raczej była o wiele bardziej od niej zajęta także innymi sprawami, raczej o częściowo równej, jak nie większej wadze.
Oczywiście tak jak była poproszona, tak wszystko zostało załatwione, ktoś o wiele szybciej pojawił się w gabinecie niż mógł spodziewać się tego Hikari, był to ktoś z obsługi donoszący jak na razie dodatkowe szklanki dla dwóch osób, oraz papierośnice w razie wyraźnej potrzeby, którego z klientów czy też gospodarza pomieszczenia.
W tym samym czasie Misae miała już przyjemność dopinać ostatnie formalności względem zadania jakie zostało jej powierzone przez krewniaczkę, o ile tak można nazwać osobę wywodzącą się z tego samego klanu. - To dobrze. Pamiętaj o tym, nagroda Cię nie ominie. - powiedziała, wyraźnie dumna z tego co udało jej się przedstawić przed twoją osobą. W końcu udało jej się zagrać dumną Panią, którą raczej normalnie nie była. Jednak by było dziwniej jej towarzysz zareagował na to lekkim parsknięciem, zwłaszcza po stwierdzeniu o dość szybkiej informacji na temat kradzieży. Cóż, raczej z tym mógł pojawić się problem patrząc na to w inny sposób. - Dobrze Cię poznać Misae, ja nazywam się MIna. MIna Yamanaka, zapewne już kiedyś o mnie słyszałaś. - odparła, przybierając wyjątkowo dumną postawę, ukazując się prawie jak paw w swych kolorowych piórkach, jednak było jej do tego daleko. Tylko czy ty na prawdę ją znałaś? Albo przynajmniej kojarzyłaś? Teraz to raczej nie miało większego znaczenia, bowiem kobieta będąc najwidoczniej zadowoloną z tego co udało jej się załatwić bez potrzeby papierkowej roboty dumnie skierowała się ku wyjściu, wiedząc że ty wszystko za nią załatwisz. Jedynie jej towarzysz lekko Ci się ukłonił na pożegnania, niestety musząc iść za nią. Czy to była forma jego pracy? Jeżeli tak można mu w pewnym stopniu współczuć.
Tylko ty nie mogłaś zbyt długo narzekać na samotność, bowiem po chwili podeszła do Ciebie już znajoma osoba, recepcjonistka przestawiająca Ci propozycje dołączeni do HIkariego w gabinecie, oczywiście po twej zgodzie była zadowolona. Jedynie zapytała się o twe imię, by w iście wyjątkowy sposób przedstawić wszystkim przebywającym tutaj osobą o nawiązaniu współpracy między Terumi, a Yamanaka by jak najsprawniej rozwiązać ten poważny problem kradzieży. Osoby, które znały ten klan raczej były z tego powodu zadowolone, zwłaszcza męska część obecnej tutaj widowni. Jednak niektórzy mogli zachować pewną sceptyczność. Oczywiście po tym wszystkim zaprowadziła Cię do gabinetu, zostawiając na moment, by po chwili znowu zawitał ktoś z obsługi tym razem dostarczając wam jedzenie. Co było w tym najwyżej zaskakujące wyglądało bardzo dobrze i składało się z dwóch części widocznej przystawkami, którą były shumai, oraz raczej głównego dania chop-suey. Katering w tym miejscu najpewniej mieli dość dobry biorąc pod uwagę poziom jedzenia jaki przedstawiono wam, albo zwyczajnie nie mieli nic gorszego, albo dali wam to co było najgorsze. Po tym mieliście oczywiście parę minut dla siebie, by zjeść w spokoju i porozmawiać ze sobą. W spokojnej atmosferze, by rozległo się pukanie do drzwi. Była to oczywiście pierwsza z osób do przesłuchania, młody mężczyzna, wiekowo około 25 lat, czarne włosy, wyglądem przypominający kupca, dość dobrego. Biorąc pod uwagę jedwabne tkaniny, w które był odziany, oraz barwy jakie na sobie posiadał, wyjątkowo drogie, w końcu fioletowe.
Czy to właśnie nadszedł czas na zadawanie pytań?

[Hikari]

Wewnętrznie Hikari był lekko zaskoczony jak proponowane przez niego warunki gładko przeszły bez żadnego zająknięcia. Recepcjonistka przystała w pełni na jego plan, więc mógł tylko się cieszyć i oczekiwać na rozegranie wydarzeń poza jego gabinetem szukając sposobu do zabicia czasu. Najlepszą rozrywkę znalazł za oknem, gdzie mógł doglądać przechodzących w spokoju ludzi nie zdających sobie sprawy z bycia obserwowanymi. W pewnym momencie wypatrzył wychodzącą z siedziby władzy bardzo poruszoną Yamanakę z recepcji. Momentami w samotności zamartwiał się co z Misae, ale wszystko przeminęło wraz z otwarciem przez nią drzwi. Powitał ją z uśmiechem lekko żartując z całej sytuacji.
- Zapraszam serdecznie. Jak się podoba mój tymczasowy gabinet?
Rozpoczął rozmowę, aby przy okazji gestem zaprosić dziewczynę na krzesło umiejscowione u swojego boku dostrzegając kątem oka również jej sylwetkę. Było to dziwne uczucie, bo zazwyczaj bezproblemowo odrywał swój wzrok od wszelakich pokus kobiecego ciała, tak teraz posiadał delikatne problemy. Dodatkowo w głowie pojawiła się pewne scena domowa podkolorowując jego poliki różem samemu tego nie rozumiejąc. Chciałby teraz skupić się przykładowo na zadaniu, problemem był brak poszkodowanych do zadania im pytań więc spełzło to na niczym.
- Po wszystkim postaram się jakoś wynagrodzić te problemy zamiast odpoczynku po podróży.
Jeszcze niczego nie zaplanował, ale zagadał chcąc wypełnić ewentualną ciszę jaka mogłaby powstać między nimi. Bez skupienia to było najlepsze zdanie jakie mógł skonstruować, ale ten stan przerwało przyniesienie im zaskakująco bogatych posiłków. Prosząc o cokolwiek wyobrażał sobie najwyżej kanapkę, a tutaj dostali porządne danie główne z przystawkami. Gdyby za każdym razem tak spełniano jego zachcianki mógłby sobie wyobrazić zarezerwowanie lokum na dłużej. Ciężkie przeżycie, które mógł skomentować dopiero zostając sam na sam z białowłosą. Chwilowa przerwa pozwoliła też mu powrócić do normalności.
- Życzę smacznego, jak myślisz Tomoe zje coś z tego? Podzieliłbym się swoją porcją, nie chciałem nadużywać gościnności prosząc o przekąski dla liska.
Gdyby jego towarzyszka wynalazła składniki dla niego strawne takowymi się podzielił z zwierzęciem, a resztą powoli zapychał swój żołądek. Zupełnie nie przejmował się czekającymi na niego ludźmi, musieli poczekać kilka minut. Spożywanie posiłku przy wysłuchiwaniu skarg byłoby bardzo niegrzeczne prawda? Najlepiej pozbyć się jeszcze talerzy przed czyimś przybyciem, ale to dopiero gdy będą puste.

[Misae]

Ukłoniła się. Czyli udało się wymienić wszystkie uprzejmości, bez większego problemu.
-Czy mogłoby być inaczej - odparła, na pytania kobiety czy Misae ją zna. Rodzice powinni być dumni z jej wyjątkowo politycznej odpowiedzi. Kiedy już była pewna, że wszystko załatwiła i wie to co powinna podeszła do niej recepcjonistka, którą powitała uśmiechem. Zaskoczyło ją zaproszenie, ale bez zbędnych pytań podążyła za nią. Weszła do wskazanej sali.
-Bardzo uroczy - odparła ze śmiechem w głosie, zajmując wskazane miejsce. Przyglądał się jej nieznacznie, więc ta przetarła nieznacznie twarz. Na wszelki wypadek. Nie do końca rozumiała dlaczego, ale zawstydziło ją to.
-Coś mam na twarzy, Terumi-san? - podpytała, by mieć pewność, że nie wygląda zabawnie. Ostatnie czego chciała to chodzić z ubrudzoną twarzyczką. Jeszcze tego by tutaj brakowało. No ale może to ona była po prostu przewrażliwiona i nic się tak naprawdę nie działo. Chyba po prostu towarzystwo tamtej Yamanaki nie działało na niej najlepiej. Ale czemu się dziwić, kobieta była bardzo specyficzna. Nawet nie była w stanie stwierdzić czy ją znała. Raczej elitą klanową nie była. Tego pewna była na bank.
Terumi postanowił ją przeprosić i obiecał swoiste zadość uczynienie. No, ale przecież dla niej nie było powodu przepraszać. To co najwyżej jej powinno być głupio, że się tak wprosiła w to zadanie. Nie mógł przewidzieć, że klan go wezwie i to jeszcze aby pomagał jej klanowi. To dopiero była incepcja.
-Nic nie szkodzi, bardzo się cieszę, że mogę ci pomóc. Nawet już chwilę porozmawiałam z jedną parą... choć bliżej prawdy to porozmawiałam z jedną panią. Wiem mniej więcej co i kogo szukać - zapowiedziała. W sumie była już nieco gotowa aby coś robić, ale skoro mieli jeszcze wszystkich przesłuchać nie było powodu się spieszyć. W szczególności skoro mieli teraz zjeść. Nie spodziewała się takiego jedzenia, jakie po chwili zostało im przyniesiona. Mimo, że do tej pory nie czuła aby była głodna, tak teraz dało się słyszeć jak delikatne burczenie. Zarumieniła się lekko, ale udawała, że nic takiego się nie stało.
-Nie przejmuj się. On i tak musi wreszcie schudnąć - odparła zakasując rękawy. Lisek burknął odstawiony gdzieś na bok. Zawinął się w kłębuszek. Zaczął się rozglądać za czymś ciekawym do zabawy. Nawet kawałek zwisającego materiały byłby ciekawy do zabawy. Ale to ludzkie życie było nudne.
-Ale jedzmy sprawnie, żeby się rewolucja nie zrobiła za drzwiami. - zażartowała. Od razu z chęcią zabrała się za pałaszowanie swojej porcji.

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
19/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Własny gabinet, może jedynie na krótki okres czasu, ale nadal było to coś wyjątkowego, czym mogłeś się pochwalić na samym wstępie. W końcu nie zawsze można zrobić coś takiego. Ba, to raczej sytuacja jeden na milion, która nigdy się nie powtórzy, a dodatkowo miałeś spełniane wszelakie życzenia. Dostałeś dodatkową szklankę, może dodatkowego fotela nie, ale to zależy od was kto będzie miał w tym wszystkim wygodniej. Tylko czy nie był to wasz czas pracy? Raczej tak, jednak zamiast pracować zajęliście się spokojnie jedzeniem, w końcu na głodnego nie warto pracować, mimo że ktoś pukał już do drzwi nie otwieraliście. Ktoś raczej mógłby pogniewać się za takowe traktowanie, lecz osoba stojąca przed drzwiami widocznie była zdeterminowana by dość się do środka co jakiś czas ponawiając pukanie, w końcu ktoś kiedyś musi jej otworzyć i pomóc w rozwiązaniu problemu, jaki ją spotkał. Tylko jedzenie okazało się zbyt smaczne by je przerywać tak zwyczajnie i jeszcze w trakcie takowego wykwintnego posiedzenia, obsługiwać interesantów.
Jednak jeżeli po tym wszystkim, oraz po ukryciu narzędzi zbrodni jakimi były talerze postanowiliście otworzyć drzwi, przed nimi stał mężczyzna, był tutaj raczej od samego początku. Nawet było widać, że lekko załamany tym czekaniem, jednak uradowany otwarciem drzwi. W końcu na jego ustach zagościł delikatny uśmiech, może był w pewnym stopniu wymuszony, lecz określenie tego tak po prostu raczej nie wchodziło w grę. - Dziękuje za otwarcie. - powiedział na przywitanie, kłaniając się przy tym jak kultura przekazywała. Wyglądał na raczej miłą i spokojną osobę. - Raczej nie muszę mówić w jakiej sprawię tutaj jestem. Mogę usiąść? - powiedział, zaraz po tym jak drzwi za nim zostały zamknięte, a on sam po zgodzie zajął miejsce przy stoliku, czekając najpewniej na pytanie jakie chcieliście mu zadać. samemu już zbytnio nie wyrywając się do rozmowy. Przecież nie chciał powiedzieć czegoś zbędnego i niepotrzebnego w tym zamieszaniu, a odpowiedzenie na wasze pytanie, raczej ułatwi cały przebieg przesłuchania, nie jeżeli samemu miałby mówić rzecz, które byłby dla was mało istotne.

[Hikari]

Ponowne spotkanie z Misae początkowo było dość radosne, ale po chwili stało się niezręczne dla Hikariego. Poliki bardzo szybko nabrały czerwieni. Jego spojrzenie musiało dziwnie wyglądać, więc wywołało to pytanie czy nie ma czegoś na twarzy. Tylko jak mógłby się z tego wytłumaczyć? Chcąc nie chcąc jeszcze bardziej zaczęła w jakiś sposób zdobywać jego... Atencję? Zabrzmiałoby to jakkolwiek komicznie. Kłamać jej też nie potrafił więc pozostawała ostatnia opcja nie przynosząca mu zguby.
- Nie nic! Tylko... Ucieszyłem się ciebie widząc.
Była to prawda, choć może nie kompletna wystarczyła aby zawstydzony odwrócił swoją głowę w kierunku biurka pochylając ją do przodu. Czuł przyśpieszone lekko bicie serca, które było tak zupełnie obce. Chciał aby ono ustało, ale nie potrafił tego natychmiast sforsować przez wstyd od braku pohamowania się. Pozostało tylko przełknąć gorzką pigułę, więc biorąc głębszy oddech zaczął powracać do normalności. Od wewnętrzne rozterki zostały zasłonięte przez długie włosy, aż do podniesienia głowy. Na twarzy wciąż pozostawało troszkę różu.
- Nie byłem pewien jak wszyscy zareagują na moją propozycję, choć mogła wydawać się rozsądna to była ona samolubna wykorzystując sytuację. Nie wiedziałem też czy zechcesz mi towarzyszyć przy tych nudach.
Podzielił się jeszcze swoimi lękami które posiadał przebywając samotnie, czując jakby wciąż musiał się tłumaczyć po swojej reakcji. Dzięki temu mógł poczuć się swobodniej, pomogło też przyniesienie potraf i zmiana tematu bliższemu zadaniu. Co prawda zaczęło się od przeprosin za wplątanie w to wszystko, ale skończyło odnośnie rozmowy jego towarzyszki z jedną poszkodowaną. Sprawa go zainteresowała tym bardziej skoro podobno wiedziała mniej więcej kogo oraz gdzie szukać. Kontakt Terumiego był bardzo oszczędny w informacjach więc był daleki od jakichkolwiek wniosków poza kolorem włosów podejrzanego.
- Szkoda, że nie możemy stąd odejść aby pójść za tym tropem. Wciąż muszę wysłuchać pozostałych, aby nikt nie poczuł się urażony i zlekceważony. Czeka nas coś ciekawego?
Uśmiechał się mając dość poprzednich kompromitacji i zabierał powoli do opróżniania talerza. Tomoe wedle właścicielki nie musiał się przejmować, choć spoglądał w jego kierunku czując gdzieś wyrzuty sumienia. Nie potrafił sobie całkowicie odpuścić, lisek szukał zabawki aby nie myśleć o głodzie z jego winy. Słysząc jednak żart z rewolucją mógł tylko wzdechnąć.
- Niech tym razem będzie po twojemu, ale następnym razem mu nie daruję.
Zaczął opróżniać swoje talerze lekko spóźniony z spokojem aż nie nadeszło pukanie zmuszającego go do przyśpieszenia. Czy rzeczywiście tak długo rozmawiali, że już wszyscy zaczęli się niecierpliwić? Mogli pozwolić się im w spokoju przygotować, ale dzięki temu przyciszył swój głos aby nie został przypadkiem usłyszany.
- Najpierw się dobijają, a przy otwarciu wątpię aby byli szczęśliwi widząc nasze potrawy.
Po ukończeniu przez nich dań schował tymczasowo z zasięgu wzroku zastawę, w razie konieczności nawet do szafy, biurka czy za okno. Następnie kiwnięciem głowy upewnił się co do gotowości Yamanaki aby rozpoczęli posiedzenia słuchając historii kilku ograbionych ludzi. Po uzyskaniu sygnału podszedł i otworzył drzwi za którymi był dość spokojny i miły mężczyzna. Nawet zaczął od podziękowania z kulturą za otwarcie.
- Zapraszamy, proszę sobie usiąść.
Zamknął za gościem drzwi, a wskazywania krzeseł naprzeciw biurka nie widział potrzeby. Były jedynymi wolnymi kiedy wrócił na swój fotel obok białowłosej niewiasty.
- Obawiam się, że będzie pan musiał bo znam tylko ogólny zarys sytuacji. Słyszałem jedynie o kradzieżach, które dokonał białowłosy mężczyzna to jednak niewiele. Abym mógł dokonać jakiegokolwiek przełomu musiałbym poznać jego sposoby działania oraz miejsca w którym dokonywał swoich oszustw.