Targ przejezdny

Awatar użytkownika
Tatsuo
Postać porzucona
Posty: 547
Rejestracja: 2 lut 2020, o 23:16
Wiek postaci: 29
Ranga: Doko
Krótki wygląd: Długie rude włosy opadające swobodnie na ramiona, blizny od oparzeń na prawej stronie twarzy.
Widoczny ekwipunek: Płaszczyk i przyczepiona do niego biwa.
GG/Discord: Kraze#5092
Multikonta: Don Patch | Fujiko

Targ przejezdny

Post autor: Tatsuo »

0 x
Obrazek
Awatar użytkownika
Tatsuo
Postać porzucona
Posty: 547
Rejestracja: 2 lut 2020, o 23:16
Wiek postaci: 29
Ranga: Doko
Krótki wygląd: Długie rude włosy opadające swobodnie na ramiona, blizny od oparzeń na prawej stronie twarzy.
Widoczny ekwipunek: Płaszczyk i przyczepiona do niego biwa.
GG/Discord: Kraze#5092
Multikonta: Don Patch | Fujiko

Re: Targ przejezdny

Post autor: Tatsuo »

Kolejna godzina minęła, a może to dopiero kolejna minuta minęła? Sam nie wiem. To był chyba najgorszy element mojej pracy w tej całej winiarni, kiedy z przymusu, a może raczej własnej chęci do niewykręcania się i przyjęcia kary za liczne ucieczki z pracowniczych dni, przyjmowałem zlecenie, aby siedzieć tutaj. Stawiałem te mniej lub bardziej wyrosłe wina różnego rodzaju, począwszy od słodkich i lekkich o kwiatowym zapachu i przyciągającym oczy kolorycie, a skończywszy na tych mniej wyszukanych, ale przynajmniej mocnych. O dziwo, choć zależy dla kogo o dziwo, większość stawiała na te drugie, wątpliwej jakości trunki. Przynajmniej szybko działają i nie muszą patrzeć na ich jakość czy smak, skoro po chwili nawet nie pamiętają, że coś mieli w ustach. Sam już nie za bardzo wiem, czy to faktycznie było wino, czy raczej coś wytwarzanego w podziemiach ich domostwa, ale szczerze powiedziawszy, to miałem to właściwie gdzieś. Dopóki sam nie mogę kosztować albo w ogóle brać całych butelek, to biorę to, co dają i się grzecznie słucham. Wizja spania na ulicy pokrytej śniegiem odstraszała mnie wystarczająco mocno, aby im się więcej nie przeciwstawiać... a przynajmniej przez jakiś czas, bo przecież nie mogę całych dni spędzać w oborze, przerzucając się sianem. 

Przesuwając dłonią po strunach lutni, wpatrzony w pracę swoich palców, kątem oka zauważyłem, jak jedna z butelek opuszcza swoje miejsce. – Dziesięć monet, do garnka po prawej – powiedziałem dość spokojnie, obojętnym tonem. Nic ciekawego. Nawet nie patrzyłem na twarze tych osób, bo zwyczajnie mnie to krępowało, że jeszcze coś zaczną do mnie mówić, a ja będę musiał udawać, że mnie ciekawi ta rozmowa. Większość pogadanek z tego typu ludźmi niestety nie należy do interesujących, więc nie chciałem specjalnie tracić czasu ni energii na coś, czego nawet robić nie chcę. Czasami jednak nawet shinobi, a może szczególnie oni, wiedzą, że takie roboty należy wykonywać. Dla przetrwania, dla kontynuowania zamierzonego sobie w życiu celu. Niektórzy wspominają, że artyści to marzyciele, błądzący w chmurach, nieinteresujący się przesadnie życiem. No ale bądźmy realistami! Przecież n-

Tylko dziesięć monet? Co za tanioszka! To ja wezmę dwa. – Odezwał się mężczyzna. Chcąc lub nie, spojrzałem na niego. Nie wyglądał szczególnie wyjątkowo. Typowe rzezimieszek czy inny bandyta, choć kto wie, może jego historia była zapisana o wiele jaśniejszymi literami niż moja. – No to weź dwa. – No, tak jakby, co mnie to obchodzi no naprawdę. – Dwadzieścia monet w takim razie. – Pozwoliłem sobie pomóc mu z obliczeniem, bo jakoś nie byłem pewny, czy byłby zdolny do abstrakcyjnych myśli i dołożeniu sobie jednej dziesiątki do drugiej. – Szefie, a daj rabacik. Osiemnaście, co? – Wzruszyłem ramionami i machnąłem głową w prawo, wskazując gliniany garnuszek. Miałem szczerą nadzieję, że pozostawi mnie w spokoju i będzie tym miłym typem klienta, który nawet byłem w stanie tolerować, ale...

A jak interesy idą? Na uboczu żyjecie, co? – Wymawiając te słowa, zauważyłem, jak drewniana skrzynia, leżąca nieopodal, zostaje przysunięta w moim kierunku. A tuż po chwili zasiadł na nim mężczyzna, sącząc kupiony przed chwilą trunek. Nie oceniam, bo sam lubię wypić w ciągu dnia, ale czemu akurat tutaj...
Ano, tak... tak trochę. – Rozejrzałem się dookoła, obejmując swym wzrokiem targowisko. Niezbyt duże, zajmowane głównie przez przejezdnych kupców. – Pewnie podróżujesz, jak zresztą wszyscy i się gdzieś śpieszysz? Mógłbym wskazać Ci drogę, nie znam się za bardzo na tej osadzie, nie wpadam do niej za często. – Takie zrządzenie losu, że winiarnia jest właściwie w połowie drogi między dwoma osadami, a w tej to zbytnio nic ciekawego nie ma. Choć może po prostu jeszcze nie zdołałem tego odkryć?
Co jaką drogę. Ja tu odpocząć przyszedłem! Wino, potem kobiety, a potem... hoho! – Zrzędła mi mina jeszcze bardziej, choć przecież powinienem był być na to przygotowany, że rozmowa stoczy się na taką rozmowę. Szkoda tylko, że mężczyzna jeszcze się nie stoczył na ziemię. – A ty co tak, będziesz sprzedawał ten alkohol i nawet nie skorzystasz z życia? To może być ostatnia chwila! – Poczułem nagłe uderzenie szklanego przedmiotu o lewy bark. Odsunąłem się nieco, chcą pokazać, że jednak alkohol mnie średnio interesuje w miejscu pracy. A potem... cóż. Jak będzie okazja! – Ostatnia chwila? Chciałbym, ale jednak nie planuję się przenosić. Dobrze mi tutaj. Siedzę, odpoczywam, słucham, jak monety obijają się o siebie, kiedy kolejna butelka znika. A skąd przybywasz? – Lubię zadawać pytania osobom. A szczególnie tym, z którymi nie chcę rozmawiać. Wtedy oni gadają i gadają, a ja przytakuję. I życie leci dalej. 
Ja z Daishi! Jeszcze kilku moich kumpli wyruszyło, ale oni już poszli dalej, a ja jeszcze pobawić się chcę, hehe. Idziemy na Mur! Razem przeciwko wspólnemu wrogowi.
Wspólnemu wrogowi? Chodzi o tych... tamtych potworów, tak? – Przypomniałem sobie swoją ostatnią, karczemną rozmowę. Już wtedy zastanawiałem się, co faktycznie Mur takiego skrywa, że jest nam aż tak potrzebny, a na temat osób tam pracujących, snuje się takie tajemnicze historie. – Ponoć okropne kreatury, zabijają co widzą, ale sam nie wiem, czy można tak temu ufać. Niektórzy wspominali, że to wciąż ludzie...
Potwory i bestie! Widziałem na własne oczy, jak zabijają innych bez cienia skrupułów. A te paskudne Uchiha chcą go zniszczyć i wypuścić w świat te zaległe potwory. Najpierw próbowali podstępem, a teraz siłą! – Oczy delikatnie mi się rozszerzyły, słysząc bajdurzenie tego chłopa. Faktycznie, akcent jego był bardzo delikatny i płynny, dało się wyraźnie usłyszeć co mówi, co w przypadku osób z tego regionu może być problemem. – Zniszczyć... że... Mur chcą zniszczyć?
No. No a jak ty sobie myślisz. Zniszczą mur i wyleją dzikich na cały kontynent! A wiesz kto potrafi z nimi walczyć? Tylko oni! Bo to ich bracia siedzą na murze i nas chronią. W nosie mają to, ile ludzi zginęło za to, abyśmy mieli spokój! Każdy z nas kogoś znał, kto był na murze i poświęcił się dla sprawy. – Wypijając pierwszą z butelek, tę najmniejszą tak naprawdę, porzucił ją gdzieś w trawie. 

Dla mnie cała ta historia, opowiadana dalej przez mężczyznę z mniej przystępnymi do słuchania epitetami, zdawała się być śmieszną historią, jednak faktycznie. Wskazywane przez niego osoby, niebędące standardowymi mieszkańcami Antai, przewijały się tu i ówdzie, kupując sobie zapasy w postaci jedzenia czy nawet broni po taniości na targowisku. Nie było o tym głośno, nikt nie wiedział, co się tak naprawdę dzieje, a ja... Pamiętam Nanę. Mówiłem jej, aby poszła w stronę Muru, poznać nieco świata, zobaczyć, co tam faktycznie jest. Sam miałem się tam kiedyś udać, ale chyba ten czas nadszedł już teraz. – Bohaterowie idący bronić nasz świat na mur. Brzmi jak piosenka, którą mógłbym napisać. – Taki mój los. Znajduje sobie osobę, a być może bohaterską grupę osób, o których napisać mogę pieśń. Jeżeli to, co mówił okaże się prawdą, będę miał o wiele więcej materiału, niż mógłbym przypuszczać. No i Nana... zacząłem trochę czuć się winny, że ją tam posłałem, gdy dzieje się tyle złego na świecie. – Chętnie do was dołączę, gdy czas będzie odpowiedni. Dziękuję – powiedziałem na pożegnanie, zaczynając powoli składać niezakupiony przez nikogo alkohol do jednej, większej skrzyni. Teraz to musi chwile poczekać.

z/t
0 x
Obrazek
Awatar użytkownika
Kaisa
Posty: 134
Rejestracja: 20 cze 2021, o 15:44
Wiek postaci: 19
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Szczupła i wysoka. Czarne, związane włosy i blada cera. Pod różanymi oczami widać cienie, a w uszy powbijane są srebrne kolczyki. Nosi czarno-białe kimono ze znakiem klanu na plecach.
Widoczny ekwipunek: Odznaka ninja w kolczyku, kabura na broń, torba przypięta do pasa i bambusowy flet przymocowany za pas od kimona.
GG/Discord: ColdMint#1624

Re: Targ przejezdny

Post autor: Kaisa »



Różane oczy skakały jak piłeczki, z jednego straganu na drugi, jakby dziewczyna bała się cokolwiek pominąć swoim rozbieganym spojrzeniem. Nie szukała niczego szczególnego, doskonale wiedziała, po co wybrała się na targ, ale to w ogóle nie przeszkadzało jej w powolnym przechadzaniu się między straganami i ciekawskim zaglądaniu w każdą budkę czy stoisko. Gliniane i porcelanowe, pięknie pomalowane garnki, materiały wyszywane ozdobną nicią, dywany, biżuteria, owoce i warzywa z innych prowincji, wszystko to było dla niej godne uwagi. W końcu każda jedna rzecz powstała tylko i wyłącznie dzięki ciężkiej pracy innych ludzi. Godziny, miesiące, lata… Czas na zawsze zabrany z życia i przeznaczony na to wszystko, tylko za parę śmiesznie dzwoniących monet. Marna to wymiana…
Kaisa zatrzymała się na dłużej przy pięknie zdobionej szkatułce, wysadzanej jakimiś nieznanymi jej kamieniami. Skrzywiła się lekko, uświadamiając sobie, że równie dobrze mogło to być barwione szkło, a nie szlachetne kamienie… Uśmiechnęła się jednak do handlarza za ladą i ruszyła dalej w swoją stronę.
Mijając tak wszystkie te niezwykłe rzeczy, nakierowała swoje myśli na ich pochodzenie. Ten tam wazon mógł tutaj trafić aż z Morskich Klifów. A ta pozłacana lampa? Wzór ornamentów mógł sugerować Sabishi albo Atsui z Samotnych Wydm... Dziewczyna poczuła dziwne przygnębienie, patrząc na cuda z innych rejonów świata. Było tyle miejsc do zwiedzenia i tyle do zobaczenia. Tymczasem ona siedzi tutaj i nie rusza się poza osadę…
Znalazła w końcu stragan, który był jej pierwotnym celem i kupiła to, o co poprosił ją mistrz. Gdy już miała wracać, jej uwagę przykuła rozmowa dwóch mężczyzn, rozmawiających głośno przy stoisku z drewnianymi figurkami. Zatrzymała się więc na dłużej, udając, że ogląda posążek jakiegoś dziwacznego stwora.
- To mówisz pan, że własnoręcznie robione? – powiedział ten o krzaczastych brwiach, zakładając ręce na piersi i obrzucając handlarza sceptycznym spojrzeniem. – Ma pan bujną wyobraźnię, nie powiem…
- Oczywiście, że własnoręcznie! – obruszył się sprzedawca. – I to nie z wyobraźni, a gdzie tam… Wszystko to na oczy widziałem! Pan zobaczy, kto panu wymyśli takiego stwora, hm?!
Facet podsunął mu drewnianą figurkę pod nos. Kaisa rzuciła okiem na wijącego się jak wąż homara z dziobem ptaka, po czym zamrugała ze zdumienia i wróciła do oglądania drewnianych tworów. Patrzyła właśnie na kolejne niedorzeczne stworzenie, złośliwie śmiejącego się psa w pelerynie, a zaraz obok niego stała żaba o czterech ślepiach. W jej głowie powoli formułowało się przeświadczenie, że handlarz jest po prostu rąbnięty w dyńkę… Najwyraźniej jego rozmówca wysnuł podobne wnioski, bo ryknął rubasznym śmiechem.
- Widział pan na oczy?! Dobre… Niech pan do medyka się uda, bo oczy chyba pana zawodzą.
Sprzedawca poczerwieniał z wściekłości, stawiając z hukiem figurkę.
- Widziałem! Tego o widziałem w lesie w Yusetsu! Niemal mi palca u nogi obciął, ot co!
- No, niech panu będzie – prychnął mężczyzna i kręcąc głową, odszedł od stoiska, pozostawiając rozeźlonego kupca samemu sobie.
- Jak się nazywa? – zapytała Kaisa, odkładając ostrożnie oglądany posążek na swoje miejsce.
- Czego?! – warknął, patrząc na nią spod byka.
Dziewczyna kiwnęła bez słowa głową na homaro-rybę.
- Skąd mam wiedzieć?
- No to niech pan go nazwie – powiedziała, niezrażona jego opryskliwym tonem. – Odkryte rzeczy zwykle się nazywa.
Handlarz popatrzył się na nią przeciągłym wzrokiem, po czym przeniósł wzrok na figurkę i podrapał się po szyi.
- No… - mruknął. – Nie wiem… Jakoś tak… Miał takie wielkie szczypce, co by mógł sieci przeciąć. Może… Ami…kiri?
Kaisa uśmiechnęła się zachęcająco, mrużąc oczy.
- Amikiri! Tak – ciągnął dalej, teraz nagle pewny siebie i zadowolony ze swojego odkrycia. – To dobra nazwa.
- Gdzie pan go znalazł? – ciągnęła czarnowłosa.
- W Yusetsu. W lesie go przyuważyłem, jak pływał przez powietrze.
Dziewczyna starała się z wszelkich sił nie dać po sobie poznać, że w duchu ma ochotę się roześmiać i przezwać kupca od pomyleńców. Zaczęła się też zastanawiać, jakie ziółka pali podczas strugania w drewnie. Mimo tego jej mina wyrażała jedynie uprzejme zainteresowanie.
- W Yusetsu? Ponoć pięknie tam o tej porze roku.
- A jak! – ożywił się handlarz. Usiadł na stołku przy swoim straganie i podparł rękę na kolanie. – Akurat zatrzymałem się na dłużej w karczmie, bo wracałem z Soso. Cholera, mają tam dobre przyprawy, w Yusetsu znaczy się. Myślałem nad handlem przyprawami, ale w końcu zdecydowałem się na wyroby w drewnie. Nie żałuję! Popatrz tylko na tą kolekcję!
Mężczyzna machnął ręką, ogarniając cały swój towar, rozłożony schludnie na stoisku.
- Bezpiecznie tam na szlaku? – dopytywała, oglądając kolejną figurkę i udając, że porównuje ceny. Handlarz spojrzał jej na ręce i wykrzywił usta w uśmiechu. Z przodu brakowało mu paru zębów.
- No… Bezpiecznie. Chyba najbezpieczniej. Zresztą, to niedaleko… Polecam udać się do Yōgan-ryū, bardzo ładna wioska.
Kaisa odstawiła posążek i uśmiechnęła się po raz ostatni do handlarza, któremu zrzedła mina, widząc, że dziewczyna jednak nie ma zamiaru nic kupić.
- Dziękuję panu za rozmowę – powiedziała kunoichi. – Powodzenia w interesach.
Odeszła niespiesznie od stoiska, a jej głowę znów wypełniły myśli o podróżach i przygodach. Tyle niezbadanych przez nią ścieżek, tyle zakątków świata… Kaisa zatraciła się całkowicie w mało ważnych rzeczach, a przecież było tyle do zobaczenia! Była już jednak pewna, że pierwszym miejscem, do którego się wkrótce wybierze, będzie Yusetsu, a potem… Potem się zobaczy.
0 x
Awatar użytkownika
Akira
Posty: 22
Rejestracja: 10 maja 2023, o 15:22
Wiek postaci: 16
Ranga: Doko
Krótki wygląd: Ubrany na biało, białe włosy
Widoczny ekwipunek: opaska ninja, duża torba, papierowa katana
GG/Discord: Roric#3942

Re: Targ przejezdny

Post autor: Akira »

Znalazł się tu przejazdem, ale stwierdził, że zajrzy na targowisko i sprawdzi co sprzedawcy mają do zaoferowania. Był spokojny poranek i niewiele się działo. Słońce jasno świeciło nad jego głową, a temperatura w małym stopniu dokuczała jego kartkom. Wolał jak było sucho, papier w końcu nie lubił wilgoci. Przystanął na chwilę, oderwał od siebie jedną kartkę z twarzy szybko uzupełniając jej brak i zrobił z niej mały samolocik - innymi słowy nudy. Przeszedł się mimowiednie między stoiskami szukając zupełnie niczego, aż w końcu natrafił na promocję. Zainteresował go bardzo duży zwój oraz papier w dużej ilości jaką miał na sprzedarz sklepikarz. Potargował się przez chwilę włączając w to złotą myśl handlu "zawsze się targuj" i gdy sprzedawca wreszcie zszedł do sensownej ceny zapłacił ile ten sobie zażyczył. W końcu wszystko zapakował do jednego zwoju i zadowolony poszedł dalej przed siebie w poszukiwaniu ciekawszego zajęcia.

<NMM>
0 x
Awatar użytkownika
Taiyō
Posty: 54
Rejestracja: 4 lip 2023, o 17:27
Wiek postaci: 20
Ranga: Kasshokara
Krótki wygląd: Rachityczny ektomorfik o figurze wazy, słomkowe włosy z kilkoma oranżowymi akcentami i czarną wstęgą sunącą wzdłuż czoła, bursztynowe oczy z gęstymi rzęsami, usta o esowatym kształcie z powiększoną, dolną wargą.
GG/Discord: spectrofobia

Re: Targ przejezdny

Post autor: Taiyō »

0 x
Awatar użytkownika
Kami Kaito
Posty: 10
Rejestracja: 17 mar 2024, o 19:09
Wiek postaci: 18
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Blondyn, którego ogólną chuchrowatość przykrywa rozcięta tunika i krótkie ponczo zarzucone na nią.
Widoczny ekwipunek: Ochraniacz zawiązany wokół szyi, ciemnoróżowa torba na prawym pośladku.
GG/Discord: superrealizm

Re: Targ przejezdny

Post autor: Kami Kaito »

Polonez*, swing* - mało znane tańce z dalekich prowincji.
0 x
Awatar użytkownika
Taiyō
Posty: 54
Rejestracja: 4 lip 2023, o 17:27
Wiek postaci: 20
Ranga: Kasshokara
Krótki wygląd: Rachityczny ektomorfik o figurze wazy, słomkowe włosy z kilkoma oranżowymi akcentami i czarną wstęgą sunącą wzdłuż czoła, bursztynowe oczy z gęstymi rzęsami, usta o esowatym kształcie z powiększoną, dolną wargą.
GG/Discord: spectrofobia

Re: Targ przejezdny

Post autor: Taiyō »

0 x
Awatar użytkownika
Kami Kaito
Posty: 10
Rejestracja: 17 mar 2024, o 19:09
Wiek postaci: 18
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Blondyn, którego ogólną chuchrowatość przykrywa rozcięta tunika i krótkie ponczo zarzucone na nią.
Widoczny ekwipunek: Ochraniacz zawiązany wokół szyi, ciemnoróżowa torba na prawym pośladku.
GG/Discord: superrealizm

Re: Targ przejezdny

Post autor: Kami Kaito »

0 x
Awatar użytkownika
Taiyō
Posty: 54
Rejestracja: 4 lip 2023, o 17:27
Wiek postaci: 20
Ranga: Kasshokara
Krótki wygląd: Rachityczny ektomorfik o figurze wazy, słomkowe włosy z kilkoma oranżowymi akcentami i czarną wstęgą sunącą wzdłuż czoła, bursztynowe oczy z gęstymi rzęsami, usta o esowatym kształcie z powiększoną, dolną wargą.
GG/Discord: spectrofobia

Re: Targ przejezdny

Post autor: Taiyō »

0 x
Awatar użytkownika
Kami Kaito
Posty: 10
Rejestracja: 17 mar 2024, o 19:09
Wiek postaci: 18
Ranga: Dōkō
Krótki wygląd: Blondyn, którego ogólną chuchrowatość przykrywa rozcięta tunika i krótkie ponczo zarzucone na nią.
Widoczny ekwipunek: Ochraniacz zawiązany wokół szyi, ciemnoróżowa torba na prawym pośladku.
GG/Discord: superrealizm

Re: Targ przejezdny

Post autor: Kami Kaito »

0 x
Awatar użytkownika
Taiyō
Posty: 54
Rejestracja: 4 lip 2023, o 17:27
Wiek postaci: 20
Ranga: Kasshokara
Krótki wygląd: Rachityczny ektomorfik o figurze wazy, słomkowe włosy z kilkoma oranżowymi akcentami i czarną wstęgą sunącą wzdłuż czoła, bursztynowe oczy z gęstymi rzęsami, usta o esowatym kształcie z powiększoną, dolną wargą.
GG/Discord: spectrofobia

Re: Targ przejezdny

Post autor: Taiyō »

0 x
ODPOWIEDZ

Wróć do „Tenshikoku (Osada szczepu Kami)”

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość