Siedziba władzy

[Aya Takahashi]

Przez kilka dni Aya zajmowała się drobnymi sprawunkami w wiosce i treningami, przestawiając się na cykl życia w Itojin. Stopniowo poznawała ludzi, najbliższych sąsiadów. Aya nie była jakoś bardzo rozmowna, ale zapamiętywała imiona i podstawowe informacje, szczerze próbując sprawiać, w miarę pozytywne, pierwsze wrażenie. Koniec końców sama Takahashi uznała, że dość czasu zagrzała w jednym miejscu. Z samego rana spakowała swoje rzeczy pod prawdopodobną podróż i udała się spokojnym krokiem do siedziby, meldując się strażnikom i wchodząc do środka, planując upomnieć się o przydział jakiejś misji. Jej służba dla szczepu musiała się w końcu kiedyś zacząć, czyż nie?

[Uchiha Tsuyoshi]

Starcie w dolinie
Aya Takahashi: Wojenna misja rangi B
1/17Aya z wolna wdrażała się w swoje nowe życie. Zmiany wciąż jeszcze były świeże, nic jeszcze chyba nie zdążyło się poukładać tak, jak to było kiedyś - o ile można powiedzieć, że kiedyś cokolwiek było poukładane. Dziewczyna szła jednak naprzód i metodycznie, kawałek po kawałku, organizowała sobie nowe życie. Po raz kolejny.

Siedziba władzy w Itojin wciąż była dla niej obiektem nowym, po którym nie poruszała się z taką swobodą, jak w Kōtei. Całkiem szybko, kierując się znakami na ścianach, dotarła do pomieszczenia, w którym siedziało dwie młode urzędniczki, zajmujące się papierologią. Obie były drobnej postury, jedna miała brązowe włosy, a druga - co ciekawe - zielone, zupełnie jak Aya. Kiedy tylko ją zauważyły, od razu zapanowało u nich poruszenie. Po usłyszeniu nazwiska Ayi i tego, po co przyszła, jedna szturchnęła drugą w ramię, coś szepnęła, odchrząknęła i zwróciła się do niej (ta w brązowych włosach):

- Takahashi-sama oczekuje na ciebie, Aya-san, w pierwszym pokoju w tamtym korytarzu - powiedziała i pokazała dłonią kierunek, w którym powinna się udać. Jeśli dziewczyna tak właśnie postąpiła, to bez problemu znalazła pokój z nieznacznie uchylonymi drzwiami. Jeszcze zanim zdążyła popchnąć drzwi, usłyszała znajomy głos.

- Wejdź, Aya - za drzwiami czekał ją widok bardzo prosto urządzonego, niewielkiego gabinetu. Były tam dwa regały, na których poukładane były w mniejszym lub większym porządku zwoje, a na środku ustawione prostopadle do drzwi i równolegle do ścian bocznych biurko. Za biurkiem było okno, które umożliwiało słońcu dobre doświetlenie tego pomieszczenia.

Osobą siedzącą przy biurku był oczywiście nikt inny jak Aoto Takahashi, Kōgo szczepu Kakuzu. Był to dobrze zbudowany mężczyzna o czarnych włosach i bursztynowych oczach, który wyglądał na kogoś po trzydziestce (trudno powiedzieć, ile tak naprawdę miał lat, zważywszy na to, że był Kakuzu) i ubierał się niemal zawsze na czarno. Na co dzień krył swoje oblicze pod maską, którą jednak czasem zdarzało mu się ściągać. Skinął głową na krzesło dla gości znajdujące się po drugiej stronie biurka i bardzo uważnie omiótł Ayę wzrokiem. Wzrokiem tak przenikliwym, że miało się czasem wrażenie, że Aoto widzi więcej, niż zwykły człowiek - mimo że nie posiadał Doujutsu.

- Prawdę mówiąc, przyszłaś w samą porę. Dzisiaj miałem kogoś po ciebie posłać - jego ciepły, niski głos był niezwykle uspokajający. Na razie jednak nie powiedział nic więcej co do tego, dlaczego jej potrzebował - jak się miewasz? Jak idzie adaptacja? - zadał pytanie, które dla osoby postronnej mogło być bardzo ogólne, a nawet niezrozumiałe, ale ta dwójka doskonale wiedziała, o czym mowa - Słyszałem, że wróciłaś od Uchihów. Jaka była ich reakcja? Jak widzisz swoją przyszłość? - Aoto mówił wolno i spokojnie, melodyjnie, dlatego nawet ta liczba pytań nie sprawiała, że zielonowłosa czuła się jak na przesłuchaniu. Sprawiał wrażenie autentycznie zatroskanego o nią człowieka.

Aoto Takahashi