Rezydencja państwa Hiri

[Amida]

Cóż nie co zawiodła mnie sprawa z rośliną która, mimo że zaplanowałem sobie inaczej to nie dawała mi większych "mocy". Właściwie to nie bardzo wpływała na mnie w jakimkolwiek stopniu. No ale to byłoby zbyt piękne. Zwyczajnie świat mógł nie być gotowy na coś takiego gdyby wpadło w mojej ręce.
Jednak mimo wszystko cieszył mnie widok zadowolonej Meduki, uśmiech na jej starej twarzy wyglądał nawet pociesznie. Ponadto szybko przekonałem się, że pomagając jej w tej drobnostce zacznie pracować znacznie efektywniej bardziej skupiając się na tym co robi.
- Nie masz za co Meduki, to była przyjemność że mogłem pomóc. A jaka przygoda, hahahaha, no ale niestety nie wymyśliłem co mogę dać twojej wnuczce w tak ważnym dniu. Wybacz. Jednak gdybyście czegoś potrzebowali możesz śmiało iść z tym do mnie. - po tych słowach skierowałem się do łaźni, w końcu czekała mnie pyszna kolacyjka której nie miałem zamiaru sobie żałować jednak najpierw należało się odświeżyć. Przecież nie mogłem jeść umorusany jak jakiś Kagujczyk prawda?
Po kolacji udałem się na drzemkę by zabierać siły przed kolejnym dniem. Miałem już co do niego wielkie plany. Dlatego gdy tylko wstałem skoro świt ruszyłem na przechadzkę po posiadłości.

[Arino]

Misja D
1/15
~ Czas się Pobawić! ~
Lato 393, Poranek

Lato, wiele można powiedzieć o tej porze roku, w większości jednak dobre. W końcu pola uprawne zaczynały być gotowe do zbiorów, rozpoczynając tym samym wiele festiwali oraz świąt z tym związanych. Pojawiało się też więcej sprzedawców na targach, pragnących sprzedać swoje towary lub kupić. Wiele osób przyjeżdżało do wielkich miast wozami ze swoich małych domków. Na pustyni jednak dochodził jednak jeszcze jedna rzecz. Upały, wręcz nie możliwe do wytrzymania w południe - przez co miasta o tej porze zwykle zamierały, a wszyscy szukali schronienia przed potężnymi promieniami słońca. To było jednak czymś, do czego doskonale byli przyzwyczajeni mieszkańcy Kinkotsu.
Jednak już wczoraj można było powiedzieć iż jest gorąco. Gdy tylko słońce wyszło zza horyzontu, już zaczynało się robić bardzo gorąco. Nie zapowiadało się iż dzisiaj może padać, gdyż na niebie nie było śladu choćby po drobnej chmurce. W kamiennej budowli było zdecydowanie chłodniej niż gdziekolwiek indziej. Słońce też nie padało na śpiącego mężczyznę o czerwonych włosach, jednak z jakiegoś powodu czuł iż już powinien wstać, najpewniej to uczucie brało się z powodu tego iż w jego pokoju było bardzo jasno.
Tym co mogło mu w tym przeszkodzić było jego własne łóżko. Wygodne i miękkie, nie mające ochoty wypuścić tego, który się już na nim położył. Najpewniej było ono też winne wspaniałemu snu. Siedział właśnie w karczmie, którą znał pod nazwą klejnot pustyni i pił w towarzystwie swoich przyjaciół opowiadając zabawną historię, z której wszyscy się śmiali. Kątem oka, dostrzegał też pustynne tancerki - wręcz bajecznie piękne. I jak tutaj uwolnić się z takiego snu i chcieć go przerwać?
Tymczasem, wiele osób już rozpoczęło swój dzień, w tym też służba państwa Hiri, która od samego rana się już krzątała w różnych miejscach. Przygotowując posiłki oraz wymiatając piasek z dziedzińców, w końcu nie odmieciony mógłby w końcu przykryć swym majestatem inne ozdoby pustynnego domu. Otwierali również okiennice, w większości ze zwykłego szkła, choć niektóre były też i z kolorowego. Nikt ze służby nie zbliżał się do pokojów Amidy, który nie prosił nikogo, by zostać obudzonym. Gdyby tak się stało, zobaczyli by iż w pokoju panuje wielki bałagan, wiele rzeczy zostało zrzuconych ze swoich miejsc. W szafie można było też słyszeć lekką szamotaninę.

[Amida]

Czasem myślisz, że wstałeś. Widzisz jak coś robisz, działasz i funkcjonujesz tylko po to by raptem okazało się, że to tylko kolejny dziwaczny sen. Mi śniło się ostatnio wiele od miłych wypraw na miasto i spędzania czasu z doborowym towarzystwem po to jak się podnoszę z łóżka.
Dlatego w chwili gdy otworzyłem jedno oko z twarzą w poduszce miałem nie małe zaskoczenie gdy okazało się, że ja tak naprawdę wcale jeszcze nie zwlokłem się z wyrka. Co prawda nie na tyle duże żeby momentalnie wstać. Ot w sumie to spojrzałem tylko po pokoju uznając, że wszystko w porządku. Bałagan był, demoniczny chochlik morderca harcujący w szafie był na swoim miejscu, a ja byłem piękny i dalej młody. Wszystko było idealne...
Jednak raptem po krótkiej chwili coś mi tu nie zagrało, a ja zerwałem się do pozycji półsiedzącej. W końcu nie byłem bałaganiarzem. Wobec tego skąd bałagan! I od kiedy mam demona w szafie?! Te pytania wywołały u mnie pewną dozę wątpliwości której efektem był prawie że niewieści krzyk w chwili gdy z pozycji półsiedzącej ze sprawnością godną olimpijczyka przeszedłem do pozycji stojącej.
- Aaaa aaaaaa! Kim jesteś demonie z szafy?! - zawołałem wciąż nie będąc pewny czy ja na pewno już nie śpię, bo może to kolejny sen - A co ważniejsze kto dał Ci prawo zrobić tu taki bałagan!
Początkowy strach ustąpił właśnie miejsca niezadowoleniu i niczym naburmuszone dziecko ruszyłem w kierunku demona przetrzepać mu poślady. Oj zbliżała się sekretna technika taijutsu zwana "Żelazny Ojcowski Huragan Ciosów" no chyba że w szafie faktycznie planował schować się jakiś chochlik albo innych chochoł.

[Arino]

Misja D
3/??
~ Czas się Pobawić! ~
Lato 393, Poranek

Pobudka dla Amidy nie należała do najprzyjemniejszych. W końcu, każdy kto kładłby się w pokoju całkowicie uporządkowany, w takowym chciałby się obudzić? Amida jednak miał największego pecha, gdyż żadna rzecz nie leżała tam gdzie ją wczoraj zostawił. To go wręcz obudziło i wyrwało z senne mary, z której przed momentem nie mógł się wyrwać. Jego pierwszym odruchem był oczywiście okrzyk zaskoczenia, sprawiając iż wiele sług, które go usłyszały zgubiły po przynajmniej jednym uderzeniu serca. W końcu Panicz nie powinien tak krzyczeć. A to oznaczało iż coś złego się tam dzieje. Sługi od razu ruszyły w kierunku jego. On jednak w tym czasie już się opamiętał, ale aby na pewno? Ubrany tylko w strój do spania, nie miał przy sobie broni. W końcu co mogło mu grozić w domu jego Ojca? Teraz się okazywało, najpewniej iż demon w szafie.
I gdy otworzył szafę, na jego stopach wylądowały wszystkie jego ubrania, które do tej pory wisiały sobie ładnie. Ku jego zdziwieniu, ubrania też się poruszały. Gdy postanowił chwycić je, coś wyskoczyło z jednej z jego wczorajszej koszuli. I zobaczył małpkę, z odznaką ninja w dłoni. Sprawdzając czy ją ma przy sobie, od razu mógł dostrzec iż tak nie jest. I wtedy nagle otworzyły się drzwi do jego pokoju. Jako pierwsza wpadła Meduki, za nią dwóch strażników, którzy zaczęli rozglądać się po pomieszczeniu.
- Paniczu co się stało? Czy wszystko w porządku? - zawołała, nie spostrzegając małpki, która się wystraszyła, gdy tylko te wszystkie osoby wpadły do środka. On za to mógł dostrzec jak właśnie wskakuje ona na okno i zeskoczyła na wysunięty kawałek ściany i ruszyła biegiem po nim, w kierunku dachu poniżej. Stojąc w oknie, mógł dostrzec jeszcze kilka innych małpek. Jedna z nich biegła przez chwilę z miotłą, jednak służący ją pochwycił i wyrwał jej, a ona po prostu uciekła. Gdzieś indziej, widział małpiątko najpewniej z jakimś zwojem. No, to było trochę kłopotów jak na początek dnia.
-Co tutaj się stało?! - zawołali strażnicy rozglądając się wokół i próbując ogarnąć ten bałagan, który zapanował w pokoju Amidy.

Meduki ~~ Mowa

[Amida]

Wstałem w ubraniu do spania, czyli nago! A co! Jak ciepło to ciepło, a to że nie miałem broni wcale nie sprawiło żebym się jakoś specjalnie przestraszył. Demona? Phii! Najwyżej oczarował bym go swoim urokiem osobistym.
Niestety gdy tylko zbliżyłem się do szafy okazało się, że to nie demon. Gorzej. W pierwszej chwili pomyślałem że duchy! Tylko kto mógłby mnie nawiedzać? No może poza dziadkiem, jeśli bacznie mnie obserwował to może i faktycznie mógłby zechcieć pognębić wnuczka o nieco innych poglądach na niektóre rzeczy ale no halo, rodzina? Tak?
- Dziadku jeśli to Ty to w tej chwili masz mi wrzucić ubrania z powrotem na miejsce. I proszę przestać. Ile ty masz lat? - rzuciłem w kierunku szafy z której chwilę później ubrania wyleciały na ziemię.
A to mściwy staruch. Prychnąłem na ten widok i wtedy okazało się, że całe szczęście nie był to dziadzio tylko małpa...chwila! Mój wzrok powędrował na odznakę ninja w łapce koczkodana jednego. Czy unia zaczęła rekrutować małpy ninja? Pierwsza myśl nieco zbiła mnie z tropu ale chwilę później coś do mnie dotarło. Ostrożnie wyciągnąłem dłoń w stronę małpki.
- Dobra małpka, dobra. Daj odznakę, no już. Dostaniesz bananka. - próbowałem zachęcić zwierzę do współpracy i oto do pokoju wpadli oni. Cali na biało. Szybko obrócił się w ich stronę nakazując ręka aby się zatrzymali i zamknęli by zaraz szybko wrócić do małego złodziejaszka - No już, daj odznakę.
Niestety wredne stworzenie uznało że chce zostać ninją. Wredne. Bez cienia zawahania ruszyłem przez okno w pościg żeby nie zgubić tego kradzieja. Czy przeszkadzało mi, że wszyscy obejrzą mnie nago? Absolutnie! W końcu nie miałem się czego wstydzić nieskromnie mówiąc. Jędrny tyłek to najlepsza reklama.

[Arino]

Misja D
5/??
~ Czas się Pobawić! ~
Lato 393, Poranek

Widok nagiego panicza nie był niczym niezwykłym dla służby, w końcu był on tutaj panem i mógł robić co mu się tylko podobało. Zgodnie też z jego nakazem, zatrzymali się w miejscu, jednak nagłe otwarcie drzwi i kroki w kierunku małpki wystraszyły ją. Amida podbiegł do okna i od razu ruszyłza nią. Jednak tam gdzie małpka mogła spokojnie iść gzymsem, to on musiał stawiać ostrożnie kroki by nie spaść na dół, cały czas starając się też chwytać wystających elementów w ścianie. Jak dobrze iż ktoś postanowił dać tyle ozdób na ścianach. Jednak małpka była znacznie szybsza i już była na dachu nad wejściem, z którego zeskoczyła na dach budynku służby. Powinien jakoś przyśpieszyć, by ją złapać, ta jednak wredna małpka przebiegła po dachu i zeskoczyła mu z pola widzenia, cały czas mając w ręce jego medalik ninja.
W tym czasie służba zaczęła ganiać z miotłami na dole, wyganiając wredne małpy z posiadłości. Amida miał na to wręcz wspaniały widok i mógł dostrzec iż w mieście jest ich jest jeszcze kilka na dachach. Jedna najpewniej nawet tarzała się tam z czymś futerkowym. Widać ta plaga nie dotyczyła jego domu, czyżby w miasto zostało zaatakowane przez armię małp, mające nadzieję ukraść co popadnie i uciec? Z tego miejsca jednak nie mógł się dowiedzieć, a dalsze wypatrywanie mogło pozbawić go szansy znalezienia tej małpki. Medalik był ważny, a jego utrata mogła się skończyć wartą w słonecznych wieżach. Mógł być przyzwyczajony do upałów, ale patrolowanie miasta z góry było tragiczne, gdyż nigdzie nie można było znaleźć choćby skrawka cienia. Musiał podjąć decyzję, jednak pobiegnięcie nago mogło skończyć się tak samo jak utrata medalionu, a nawet gorzej.

Meduki ~~ Mowa

[Amida]

No i wszystko wzięło w łeb gdy małpiszon uznał że za mało się ruszam i pora na poranną przebieżkę. Żarty. Moje ciało było idealne! No ale co taki małpi móżdżek mógł wiedzieć na ten temat? Prawda była taka, że ona nawet nie wiedział na czym polega bycie idealnym. Jak to małpa potrafi tylko małpować, a żadna kopia ideałem nie będzie nigdy bo zawsze będzie druga.
Nie czekając długo i nie wdając się w zbędne wyjaśnianie sytuacji ruszyłem w pogoń ale nie był to zwykły truchcik na rozgrzewkę. Mój małpi trener uznał, że robimy przełaje i parkour tylko że na trasie dla karłów, a ja do karłów nie należałem.
- Stój w imieniu prawa złodzieju! - wcześniej próbowałem metodą marchewki, a raczej banana to teraz przyszła pora aby spróbować kijem.
Co prawda nie bardzo wierzyłem, że te krzyki coś pomogą ale nic mnie to nie kosztowało więc warto było spróbować. Niestety jak się spodziewałem moje starania poszły na marne... Może gdybym miał mundur? No ale to by nic nie dało...
Po kilku krokach jednak mało zgrabnie postawionych już za oknem coś mi się przypomniało. Dosłownie eureka chciało by się krzyknąć gdy zacząłem skupiać chakre w stopach by w ten sposób gonić pokurcza. W końcu mimo że zabrał mi moją legitymację to nie prawo do używania technik, a przynajmniej taką miałem nadzieję bo w sumie to nie wiedziałem jakie są z tym związane przepisy o ile w ogóle jakiekolwiek były.
Co prawda cały czas goniłem swój cel jednak kątem oka dostrzegłem, że Unia jest atakowana. Nie była to przypadkowa napaść na moją skromną osobę lecz prawdopodobnie skoordynowany atak na całe miasto. I że sabaku nic z tym nie robią? Skandal. Pomyślałem pędząc co tchu za złodziejem.

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody. Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

[Arino]

Misja D
7/??
~ Czas się Pobawić! ~
Lato 393, Poranek

Małpa słysząc za sobą wołanie, zareagowała tak jak każde dzikie zwierzątko słysząc za sobą człowieka. Przyśpieszyło w swojej ucieczce, może gdyby Amida miał mundur by zwolniła, może wystarczyłby też jakiekolwiek ubrania. Tego nikt nie wiedział, bo w sumie czy dzika małpka znała strój strażnika miejskiego? Wypadałoby ją później na przesłuchaniu spytać, może małpa nie będzie wredną małpą i powie? Jednak, by tak się stało należy ją złapać.
Amida, który zdał sobie sprawę iż goniąc swoją odznakę ninja, dalej może korzystać z technik ninja postanowił to zrobić. Zebrał chakrę w stopach i zaczął biec wzdłuż ściany, która była znacznie wygodniejszą drogą niż niewielki gzyms. Jednak to było zbyt późno, wredna małpa zdążyła zeskoczyć z dachu budynku służby na stragan, a z niego w lufcik jednego z pobliskich mniejszych domków.
W tym czasie, Amida mógł dostrzec też na ulicy poniżej tłumek zebrany wokół dwóch rozwalonych wozów, wokół jednego z nich było bardzo dużo zielonych główek kapusty. I to znaczy naprawdę bardzo dużej ilości, drugi z wozów za to miał pełno drewnianych klatek, teraz otwartych i również rozrzuconych na ziemi. W niektórych szalały jeszcze małpki, ale wiele z klatek było pustych. Między kupcami dochodziło wręcz do rękoczynów, trzymali się za przody swoich tunik i krzyczeli wręcz na siebie, najpewniej obwiniając się zamiast rozwiązywać problemy z dzikimi zwierzętami pałętającymi się po mieście. W tym też momencie z dachów zeskoczyło dwóch ludzi. Shinobich, którzy rozdzielili kupców i zaczęli z nimi rozmawiać. Z daleka widać było ich opalone wręcz ciała, widać patrolowanie na dachach przydłużało się opaleniźnie. Jednak najpewniej tylko tam, gdzie ich stroje ich nie przykrywały. Ciekawe jak oni zareagują, gdy ktoś jeszcze nago zacznie im biegać po mieście?

Meduki ~~ Mowa

[Amida]

Udając się w pogoń za Abu, dojrzałem też sprawcę całego zamieszania i niestety wbrew moim oczekiwaniom nie była to skoordynowana akcja małpiego powstania lecz zwykły wypadek dwóch kupców. Albo kusownika i kupca kapusty. Ewentualnie kusownika i kupca małp. Bez różnicy, choć w sumie ciekawe było po co komuś tyle tych wrednych stworzeń? Może był masochistą?
W każdym razie co by to nie było biegłem dalej w kierunku gdzie przed chwilą zniknęła mi z oczu moja futrzasta złodziejka, albo złodziej. Chociaż w sumie to pewnie był złodziej. Jakby to była ona to by zabrała wszystkie drogocenne rzeczy nim by odeszła... Więc w sumie to szczęście w nieszczęściu.
Hmmm... W sumie to wspaniałe uczucie! pomyślałem czując deliatny powiew wiatru na całym ciele. Było to bardzo przyjemne uczucie. Czułem się taki wolny!
Niestety na drodze mojej uciesze stanął mały problem w postaci milicji. Cholerni nudziarze. W biegu złożyłem trzy pieczęci i zrobiłem PUFF, by za chwilę zakryć się białym obłoczkiem z którego wyleciałem już w swoich ubraniach, no a przynajmniej tak to wyglądało!
Amida jeden, nudziarze zero. Dobra to teraz gdzie ta małpa? Pomyślałem jeśli nigdzie jej nie dostrzegałem i też jeśli tak się stało to szukam wzrokiem najbliższej osoby. W końcu ta moja małpa mogła się rzucić w oczy.
- Przepraszam nie widzieliście małpy z odznaką ninja? Zabawna historia, bo ona tak naprawdę nie ma uprawnień do tej odznaki. - zaśmiałem się do potencjalnie napotkanych ludzi przeglądając okolice swoim sokolim wzrokiem.
W końcu nie mogła się rozpłynąć w powietrzu prawda?

Nazwa

Henge no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Pies → Świnia → Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (+1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Sprytna technika kamuflażu dzięki której użytkownik może przybrać wygląd znajomej osoby lub obiektu niematerialnego, maksymalnie odbiegającego o 1/3 rozmiarami od użytkownika. Technika działa podobnie jak Bunshin no Jutsu, jednakże w tym przypadku nie tworzy naszych kopi, tylko "nakłada na nas" obraz innej postaci. Skuteczność iluzji zależna jest od tego, jak dobrze znamy wygląd danej postaci - im mniej znamy daną postać, tym stworzona przez nas iluzja jest mniej dokładna i łatwiejsza do przejrzenia. Dodatkowo technika nie wpływa na zmianę naszego głosu, co dodatkowo ułatwia odkrycie podstępu. Podczas używania techniki chakra użytkownika pozostaje niezmieniona, przez co sensorzy i ninja posiadający Doujutsu z łatwością przejrzą przygotowany fortel. Henge no jutsu zostaje przerwane po zranieniu lub uderzeniu użytkownika, a także w chwili mieszania chakry do jakiejkolwiek innej techniki. Również sięganie po ukryte pod iluzją bronie, tudzież przedzieranie się w tłumie prowadzi do przerwania jutsu.

[Arino]

Misja D
9/??
~ Czas się Pobawić! ~
Lato 393, Poranek

Czy było coś wspanialszego niż zimny wietrzyk w bardzo upalny dzień? Tak, bycie nagim w tak gorącym regionie i poczuć lekki wietrzyk na całym swoim ciele. Z drugiej strony, nie musiał być to widok, który ktoś chciałby ujrzeć z samego rana. Zdał sobie też sprawę z tego Amida albo uświadomił mu to widok straży miejskiej. Ci pewnie i tak nie byli by zbyt wyrozumiali, skoro musieli pełnić warty na dachach, choć żadnego z nich nie dało się teraz nazwać nie opalonym. Nawet ubrania nie broniły doskonale przed zakusami słońca na pustyni.
Amida, chcący dorwać małpkę postanowił się ubrać w bardzo nie konwencjonalny sposób. Tym sposobem było skorzystanie z podstawej sztuki ninja, która w jednym momencie zmieniła go z perfekcyjnego człowieka, w perfekcyjnego księcia. W ten sposób ubrany zeskoczył ku ludziom i od razu zauważył małpkę, gdy jednak zbliżył się do niej, jakiś mężczyzna ją pochwycił siatką, ta dalej się wyrywała, jednak trzymając cały czas banana w ręce. Więc to zdecydowanie nie była jego małpka. Wtedy chwycił ją już za gardło i podszedł do drewnianej klatki obok. Ustawił się nad nią i tam rozluźnił uchwyt, a małpa wpadła do klatki, którą on natychmiastowo zamknął. Oczywiście, po tym jak spadła od razu zaczęła się rzucać, jednak mężczyzna był sprawny i widać było iż nie pierwszy raz to robił.
Amida postanowił jednak od razu zapytać pierwszą osobę i wybrał dobrze chyba, gdyż był to jeden z gapiów. Spojrzał ku niemu i pokiwał głową, zastanawiając się, jednocześnie potarł palcami o siebie. Uniwersalny w całym świecie gest, jednak chcąc nie chcąc, Amida nie miał przy sobie pieniędzy. W sukursie przyszedł mu z pomocą, mężczyzna, który przed chwilą złapał małpę.
-Widziałem jakiegoś szkodnika, wpadającego do domu , możesz pójść ze mną i sprawdzić. I nie chwal się tym iż Ci małpa podpierdoliła odznakę ale w sumie i nie tobie pierwszemu w tym mieście. Ze mną będziesz mógł wejść wszędzie, w końcu zajmuje się zawodowo zwalczaniem tych szkodników - powiedział wskazując małpę -Daj mi tylko dorzucić te klatkę do tamtych - wskazał wóz, gdzie podobny do niego człowiek, dokładał klatkę. I nagle stało się jasne, czemu ten człowiek miał tyle małp. Małpy były w miastach pustyni szkodnikami, które należało wyłapywać. W innych miastach były szczury, tutaj były małpy. Ciekawe tylko gdzie je później wieziono?
-To co idziemy? - zapytał się mężczyzna podchodząc do Amidy.

Meduki ~~ Mowa

[Amida]

Nikt się nie spodziewałe Perfekcyjnego Księcia! No... przynejmniej nie tak wcześnie rano, bo która mogła być godzina. Dwunasta, trzynasta? Ehhh... Ciężkie to było życie, miałem nadzieję że od tego porannego zrywania się z łóżka nie zrobią mi się wory pod oczami.
Gdy znalazłem się na ziemi i uprzejmie zapytałem jakiegoś mężczyzny czy widział małpę z odznaką ninja stało się coś niesłychanego. Właściwie to aż ciężko było mi uwierzyć, że ktoś zamiast altruistycznie chcąc mi pomóc próbuje wyłudzić ode mnie pieniądze. Nie do pomyślenia!
W pierwszej chwili chciałem już odpowiedzieć co ja o tym myślę ale na szczęście w porę zrozumiałem dlaczego to zrobił. W końcu zapewne nie wierzył że to naprawdę Ja! Tak, to musiało o to chodzić. W końcu tak wcześnie z rana biegający Perfekcyjny Książę? Aż sam się zaśmiałem do siebie na tą myśl, choć z perspektywy mieszkańca mogło to wyglądać jakbym nabijał się z niego. Jednak byłem pewien, że skoro podejrzewał tu, że ktoś się pode mnie podszywa to na pewno zrozumie, że śmieje się do siebie, a nie z niego.
- Hahaha hahaha, racja też bym nie uwierzył, że to ja ale to ja przyjacielu. Widzisz? - na chwilę cofnąłem henge aby udowodnić że byłem to prawdziwy ja, okręciłem się dookoła własnej osi i ponownie ubrałem się za pomocą henge - No! To skoro sprawa jest wyjaśniona to widziałeś moją małpę?
Zapytałem by po chwili zjawił się On. Prawdziwy pogromca małpiej plagi, eksterminator bananożerców, jakiś facet. Co prawda był on jakiś trochę dziwny, inteligent, bo w końcu nic nie mówiłem że to moją odznakę ukradła małpa ale on założył że moją. Ehhh... Nie widziałem sensu sie z nim jednak o to wykłócać, a przynajmniej nie o to po tym jak zobaczyłem jak się obchodzi z urwisami złodziejami.
- Jasne ale musisz robić to tak brutalnie? Myślę że je to może boleć?

[Arino]

Misja D
11/??
~ Czas się Pobawić! ~
Lato 393, Poranek

Mężczyzna popatrzył zaskoczony na Amidę, ale po chwili zdał sobie sprawę, iż rozmawia z paniczykiem. A to znaczyło dwie rzeczy. Po pierwsze, musiał zacząć mu okazywać szacunek, tylko za to iż tamten urodził się wśród ludzi o "Błękitnej krwi". Drugą rzeczą, było to, iż nie znał tak naprawdę życia, choć on oczywiście uważał inaczej. Jego sprawy nie interesowały "sprawy maluczkich" jak usłyszał raz od jakiegoś szlachcica. Należało go więc z pełnym szacunkiem do kształcić.
-Paniczu - powiedział z wyuczonym wręcz szacunkiem, którzy tacy jak on odbierali za ten prawdziwy -Te małpy są szkodnikami. Okradają ludzi i zjadają zrabowaną w mieście żywność. Mógłbym to robić mniej brutalnie, lecz to i tak ich ostatnie chwilę, nim wylądują na stole rzeźnickim - powiedział nie kryją niczego. Taka była prawda. Złapane małpy były zabijane, a z ich mięsa robiło się gulasz dla biedaków. W końcu nie wiadome było czym się żywią, a taka żywność nie mogła być dostarczana dobrze urodzonym.
Gdy tylko skończył mówić, wskazał kierunek Amidzie, kierując się do domu, gdzie słychać było wielki raban. Nie było w nim nic nadzwyczajnego, zwyczajny dom zbudowany z piaskowca, mający nawet piętro, gdzie to drugie piętro było cofnięte, tworząc wielki taras u góry, nad którym rozciągał się baldachim. Blisko bogaczy nie mogły w końcu znaleźć się jakieś byle jakie rudery, dlatego mieszkali tutaj bogatsi mieszczanie. Mężczyzna, zapukał i zawołał przez uchylone okno.
-Łapacz Małp, pomogę, ale nie otwieraj drzwi, tylko je odblokuj Panie! - zawołał. W odpowiedzi usłyszeli kobiecy głos, potwierdzenie i usłyszeli iż rygiel jest ściągnięty z zamka. Łapacz małp spojrzał na Amidę -Otworzę drzwi, a ty wskakuj do środka. Musimy utrzymać małpę w środku, te bestie są bardzo sprytne. Zamknę je od razu za tobą, później wskoczę ja też i ja - powiedział. I po chwili dał sygnał, na chwilę wręcz otwierając drzwi do domu, dając naprawdę niewielką chwilę, tylko do wskoczenia Amidzie.
W środku zastał ładnie urządzoną kuchnię połączoną z jadalnią. Piec wykonany z piaskowca, porządny drewniany stół, ręcznie rzeźbiony, tak samo i krzesła. Światło wpadało przez dziwaczne okienka, w których były powstawiane kawałki drewna. Do tego były też postawione lampy, zamiast typowych świeczników. Widać mieszkał tutaj ktoś kto miał dobre stosunki też z Ayatsuri. Wśród tego latała, młoda czerwonowłosa kobieta, o czerwonych oczach, starająca się miotłom pogonić małpę, która trzymała już w dwóch rączka jakieś przedmioty, przez to raz za razem spadała z okienka, nie mogąc się wydostać. Widział iż jeden z tych przedmiotów, ma rubin oprawiony w złoto. Dobrze, iż się jeszcze nie stłukł. Kobieta była bardzo żwawa i szybka, lecz małpa wykorzystywała pomieszczenie na swoją korzyść, przebiegając pod meblami, gdzie kobieta zatrzymywała się na nich. Ubrana, była w cienkie szaty, widać iż dopiero co wstała, przez co Amida, doskonale mógł widzieć jej zgrabne kobiece kształty. Czy skupił się na nich czy jednak starał się pomóc jej złapać małpkę, nim wpadnie tutaj łapacz? Miał na to zaledwie sekundy.

Meduki ~~ Mowa

[Amida]

Kto by się spodziewał, że łapiąc małpy można się tak dobrze bawić! Tylko cel ich łapania średnio mi się podobał. Choć w sumie to wcale mi się nie podobał i dosłownie zaczynałem się zastanawiać czy nie puścić swojego złodzieja wolno. Oczywiście nie byłem zbyt pocieszony z faktu bycia okradzionym ale nie chciałem też by ktoś zjadł mojego małpiego trenera. W końcu nawet wymyśliłem mu imię w czasie tej całej pogoni.
Niestety póki Dorobō był na wolności jego przyszłość nie kształtowała się najlepiej. Musiałem więc spróbować coś zrobić, a w pierwszej kolejności go pojmać i zrugać... albo powiedzieć że tak nie można. Skinąłem więc głową pośrednikowi mordercy małp na znak, że pomogę po czym wskoczyłem do środka domku, w którym Dorobō miał się znajdować.
Szybko rozejrzałem się w sytuacji żeby zobaczyć na czym stoimy i wtedy zobaczyłem ją. Niczym dzieło sztuki, co prawda nie tak udane jak ja ale też niczego sobie. Niestety, o bogowie aż ciężko uwierzyć, musiałem skupić się na ocaleniu zwierzątka. Choć kto wie może ładna pani też lubi zwierzątka i zrobię na niej lepsze wrażenie dzięki czemu się umówimy na drineczka? Kto wie, kto wie.
Widząc jak zgrabne ciałko gania wrednego kapucyna ja zdecydowałem się obstawić okno przez które bestia mogła by spróbować dać dyla. Jednocześnie składając dwie kilka pieczęci by obok mnie pojawiło się więcej mnie. Zadanie bunshinów było proste. Nie dać się "zabić" małpce oraz pomóc ładnej pani o mmmmm... kształtnej pupci zagonić Dorobō w moje łapki nim wpadnie w ręce tamtego zwyrodnialca z zewnątrz.

Nazwa

Bunshin no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Baran → Wąż → Tygrys

Zasięg

Obszar danej prowincji, w której znajduje się gracz

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (za 2 iluzje)

Dodatkowe

Brak własnej woli; niematerialne

Opis Prosta technika Ninjutsu, która polega na stworzeniu iluzji nas samych. Przy jej pomocy – w zależności od Kontroli Chakry – jesteśmy w stanie stworzyć od jednej do kilkunastu iluzji, które wyglądają jak my i wykonują nasze polecenia wydawane drogą mentalną. Oczywiście iluzje nie są materialne, więc każde uderzenie w nie kończy się ich rozwianiem w małym, błyskawicznie znikającym obłoku dymu. Warto również zauważyć, że iluzje nie wydają żadnych dźwięków, dodatkowo nie rzuca swym "niematerialnym" ciałem cienia, a także nie potrafią poruszać żadnych przedmiotów.

[Arino]

Misja D
13/??
~ Czas się Pobawić! ~
Lato 393, Poranek

Łapacz małp widział, iż nie bardzo przekonał Paniczyka, jednak oni w końcu żyli w innym świecie, niż wszyscy pozostali. Nie mógł z tym nic zrobić, ale chciał mu chociaż pomóc odzyskać te odznakę, choć im dłużej o tym myślał, to zaczynał się zastanawiać czy jednak nie sprawić, by czekała go jednak słoneczna warta. Może to czegoś nauczy go człowieczeństwa i miłości do bliźnich w mieście? Jednak z natury łapacz, nie był złym człowiekiem. Od pokoleń jego rodzina zwalczała te szarańcze zwaną małpami. W końcu jednak wpuścił Amidę do środka pierwszego. W końcu skąd mógł wiedzieć, iż ten zamierza uratować teraz tego szkodnika?
Wchodząc do środka, plany Amidy o mały włos nie wywróciły się o próg, gdy tylko zobaczył piękną kobietę przed sobą. Jej strój ją w pełni zakrywał, lecz grubość tkaniny, sprawiła iż ta wręcz prześwitywała, a promienie słońca oświetlały jej kształtne ciało. W porę się jednak opanował, był w końcu idealnym księciem, jak że inaczej mogło by być? Brakowało mu teraz tylko białego rumaka. Choć zawsze też mógł wyciągnąć złotą lampkę oraz fioletowy dywan, choć kto wie po co były takie rzeczy pustynnym książętom?
Amida ich jednak nie miał, ale postanowił się powielić. a samemu stanąć przy oknie. I wtedy zdał sobie sprawę, iż o czymś zapomniał. Jego ubrania nagle zrobiły Puff, dokładnie w momencie gdy pojawiło się więcej jego, w stanie idealnego mężczyzny. Ten widok sprawił, iż kobietę wręcz zamurowało. Nie tylko zresztą ją, małpkę również, choć z innego powodu. Było teraz więcej ludzi i było ich wielu. Małpka stała więc nie wiedząc co zrobić, w którym kierunku by nie ruszyła człowiek. Wadą planu wielu klonów, było to, iż te teraz zasłoniły mu widok na kobietę. Kobietę, która zasłoniła oczy i zaczęła krzyczeć. Do środka w tym momencie wpadł łapacz małp, który również stanął jak wryty. Jego twarz całkowicie wyrażała "Co tutaj się dzieje !? ". Powoli stawał się coraz bardziej wściekły. Małpka, widząc otwarte drzwi, będące też największą przestrzenią ze słońcem, zaczęła się tam kierować, mając nadzieję, iż nikt jej teraz nie będzie dostrzegał.

[Amida]

Nie wszystko sobie przemyślałem do końca... Ale plan był świetny! Tylko niestety brało w nim udział kilka mniej doskonałych osób. Zresztą o co wielkie halo? Jakby nigdy nie widzieli kogoś nago. Zresztą to chyba bardziej ja powinienem się tym przejmować niż Oni.
Niestety nie było czasu na to by im tłumaczyć, zresztą i tak mogli by nie zrozumieć. Ważniejsze było skierować małpę do mnie. I to robiłem od samego początku przesuwając klony tak by spychać małpkę do mnie żebym mógł ją szybkim ruchem złapać, a jeśli mi się nie udało to należało zmobilizować dwójkę nierobów do roboty
- Łapcie ją, a nie się gapicie! - rzuciłem oburzony cofając klony i ponownie się "ubierając" za pomocą henge, które było nawet fajniejsze niż do tej pory sądziłem.
Miałem szczerą nadzieję, że uda mi się złapać... To znaczy nam, że Nam się uda złapać Dorobō, bo jeśli nie to będzie trzeba złożyć skargę na tą dwójkę.
Jeśli jednak uda mi się złapać zwierza to trzymając swoją zdobycz wywracam oczami rzucając do dwójki niekompetentnych pomocników.
- Zamiast się tak gapić dajcie mi coś czym będę mógł się zakryć. I żebym to ja musiał odwalać za ciebie twoją prace, którą ewidentnie zaniedbałeś skoro dopuściłeś do tej całej sytuacji? Nie policzę Ci za to ale wzamian zabieram ze sobą to zwierzę. I poproszę o zwrot mojej odznaki, żebym nie musiał składać żadnej skargi. - może nie byłem najmilszy w tej sytuacji ale cóż należało z tego wybrnąć obronną ręką, no a sam widziałem, że w mieście wóz przewożący małpy był wywrócony, klatki pootwierane więc odpowiedzialność za tą całą sytuację ponosił nasz pan nieudolny-łapacz małp.

Nazwa

Bunshin no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Baran → Wąż → Tygrys

Zasięg

Obszar danej prowincji, w której znajduje się gracz

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (za 2 iluzje)

Dodatkowe

Brak własnej woli; niematerialne

Opis Prosta technika Ninjutsu, która polega na stworzeniu iluzji nas samych. Przy jej pomocy – w zależności od Kontroli Chakry – jesteśmy w stanie stworzyć od jednej do kilkunastu iluzji, które wyglądają jak my i wykonują nasze polecenia wydawane drogą mentalną. Oczywiście iluzje nie są materialne, więc każde uderzenie w nie kończy się ich rozwianiem w małym, błyskawicznie znikającym obłoku dymu. Warto również zauważyć, że iluzje nie wydają żadnych dźwięków, dodatkowo nie rzuca swym "niematerialnym" ciałem cienia, a także nie potrafią poruszać żadnych przedmiotów.

Nazwa

Henge no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Pies → Świnia → Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (+1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Sprytna technika kamuflażu dzięki której użytkownik może przybrać wygląd znajomej osoby lub obiektu niematerialnego, maksymalnie odbiegającego o 1/3 rozmiarami od użytkownika. Technika działa podobnie jak Bunshin no Jutsu, jednakże w tym przypadku nie tworzy naszych kopi, tylko "nakłada na nas" obraz innej postaci. Skuteczność iluzji zależna jest od tego, jak dobrze znamy wygląd danej postaci - im mniej znamy daną postać, tym stworzona przez nas iluzja jest mniej dokładna i łatwiejsza do przejrzenia. Dodatkowo technika nie wpływa na zmianę naszego głosu, co dodatkowo ułatwia odkrycie podstępu. Podczas używania techniki chakra użytkownika pozostaje niezmieniona, przez co sensorzy i ninja posiadający Doujutsu z łatwością przejrzą przygotowany fortel. Henge no jutsu zostaje przerwane po zranieniu lub uderzeniu użytkownika, a także w chwili mieszania chakry do jakiejkolwiek innej techniki. Również sięganie po ukryte pod iluzją bronie, tudzież przedzieranie się w tłumie prowadzi do przerwania jutsu.