Rezydencja państwa Hiri

[Arino]

Misja D
15/??
~ Czas się Pobawić! ~
Lato 393, Poranek

Tak jak przewidział Amida, gdy tylko poruszył klonami, od razu małpka skoczyła w wolnym kierunku, tym który obstawiał. Od razu pochwycił w ten sposób małą małpkę, która cały czas trzymała w rączkach dwa przedmioty. Ubrany w henge popatrzył na dwójkę, ludzi która miała mu w tym pomóc i już zaczął od krzyczenia na łapacza małp. W jego oczach pojawił się wręcz ogień. On mu pomógł, a ten paniczyk od razu na niego z mordą. Ludzie mieli rację, takim jak on nie warto pomagać, bo to tylko gorsze chamstwo niż to ze wsi. Kobieta w tym czasie, cały czas zakrywała dłońmi oczy, krzycząc na nich iż zboczeniec ma się wynosić. On się ubrał, ale jego klony już niekoniecznie, stały dalej w formie idealnych mężczyzn ukazując wszem i wobec wszystkim rodowe klejnoty rodziny Amidy.
-Ty....ty! Ja Cię do straży podam! Za bieganie w negliżu, zboczeńcu! Ja Ci odznakę pomogłem znaleźć, a ty się przed nią rozebrałeś! STRAŻ![ - zawołał, kierując się ku tobie, ściągając linę, do której miał hak. Widać zamierzał związać Amidę, tego który miał teraz małpę w jednej ręce, która się wyrywała. Nie miał wiele czasu, gdy zjawi się straż, jak zamierzał się wytłumaczyć? Miał chyba naprawdę poważne kłopoty.

[Amida]

Oj tego było już za wiele, zdecydowanie za wiele. Bez marudzen pomagasz komuś przy jego robocie, a ten jeszcze się pulta. W pierwszej chwili miałem zamiar pokazać temu nieudacznikowi jakie to uczucie oberwać raitonową techniką ale wpadłem na coś lepszego. Nawet nie stawiałem specjalnego oporu gdy koleś podchodził z liną. Sam jedynie zabrałem odznakę małpie i wypuściłem przez okno. A niech sam se gnój łapie, niewdzięcznik jeden.
- Rozebrałem?! A widzisz tu kmieciu gdzieś moje walające się ubrania?! To przez twoją nieudolność zostały zniszczone. Nie chciałem wnosić oskarżeń ale skoro chcesz załatwić to w ten sposób proszę bardzo. Straż! - proszę bardzo miałem za sobą cały dom służby, który poprze moją wersję, mijanych strażników którzy widzieli że byłem ubrany, a na miejscu domniemanego przestępstwa nie było śladu moich ubrań. Za to całe miasto zalane było istną lawiną małp.
Dałem się związać po czym zaczekałem na strażników oburzony i zirytowany, nawet jeśli teraz by zrozumiał swoje położenie ja nie miałem zamiaru odpuścić.
- Panowie strażnicy dobrze, że jesteście. Nazywam się Hirai Amida z rodu Maji, a ten człowiek przyczynił się do publicznego ośmieszenia i upokorzenia mojej osoby. Jego małpy nie dość, że wdarły się na posesję mojej rodziny dopuszczając się niszczenia mienia, w tym moich ubrań to również ukradły moją odznakę, a teraz bezpodstawnie związał i więzi próbując oskarżyć mnie o coś co jest jego winą. - nie byłem tym samym miłym i sympatycznym Amidą co zawsze oj nie tym razem bliżej mi było do Ojca - Domagam się zadość uczynienia oraz postawienia tego człowieka przed sądem. Nie omieszkam się również poinformować o wszystkim swojego ojca.

[Arino]

Misja D
17/??
~ Czas się Pobawić! ~
Lato 393, Poranek

Wściekły łapacz małp zaczął związywać ręce Amidzie, oboje tez ku jemu zdziwieniu wezwali straże. Tymczasem kobieta, zrozumiała iż samym krzykiem nie przepędzi golasów. Jako iż też żaden z tych golasów nie chciał opuścić domu zaatakowała ich miotłom. Sprawnym uderzeniem uderzyła jednego z nich w tył pleców, jednak jak to bywa z bunshinami tyle wręcz wystarczyło. Zmienił się on w obłok dymu znacznie większy od poprzedniego ciała, co całkowiocie zaskoczyło kobietę, której to zupełnie wystarczyło. Jej oczy obróciły Zamachnęła się na jednego z Bunshinów, oczywiście ten zmienił się w wielki obłok dymu pod uderzeniem. To jej wystarczyło. Jej oczy się obróciły ukazując białka. Upadła na ziemię, przy dwóch mężczyznach kłucących sie ze sobą. I w to wszystko wparowała słoneczna straż.
-Co tu się dzieje?! - zawołał jeden z nich, rozglądając się po wnętrzu, w jego ręku było jutte. Nieprzytomna kobieta, jeden goły człowiek stojący przy stole, drugi związywany i mężczyzna w skórzanych ubraniach. Pierwszy na jego słowa zareagował łowca małp.
-Ten człowiek biega roznegliżowany po mieście, straszy kobiety. Pozwolił też ukraść sobie odznakę ninja - powiedział wściekły. Jednak gdy zaczął mówić Amida, ci popatrzyli na niego. Później popatrzyli ku sobie i pokiwali głową z przekonaniem. Widać doszli do najlepszego wniosku dla nich. Aresztowanie Amidy nic im nie da, uratowanie z opresji, wręcz przeciwnie. Decyzja była wręcz banalna.
- Ja się tym zajmę - powiedział mężczyzna, który wszedł pierwszy, zrzucając z pleców pustynną pelerynę - Ikkaku, zajmij się Panią. A Ciebie, Paniczu Hirai, prosiłbym byś tymczasowo okrył się tym - powiedział sprawnie rozcinając wszelkie liny kunajem, podał mu też od razu płaszcz - Oraz odwołał bunshina, nie potrzebujemy byś dalej był ośmieszany przez te sytuację. A co do ciebie, lepiej zważaj na swe słowa, prostaku! - w momencie wypowiadania ostatnich słów, nim ktokolwiek zareagował zdzielił z liścia łapacza małp. W pomieszczeniu rozległ się malutki huk względem tego uderzenie, a biedny łapacz małp poleciał na ścianę, jego oczy starały się nawet przez chwilę zogniskować wzrok, lecz w końcu osunął się na ziemię, nieprzytomny. Mężczyzna, tylko mlasnął zębami, niezadowolony z siebie. Dlaczego był niezadowolony? Czyżby chciał silniej uderzyć? A może słabiej i ograniczał swoją siłę? To pewnie wiedział tylko jej przyjaciel Ikkaku.
- Ten bezczelny człowiek zostanie ukarany, pozwól Paniczu, iż odprowadzimy Cię do posiadłości, tam spiszę twoje zeznania - powiedział skłaniając się lekko - Ikkaku, zwiąż tego człowieka i zaknebluj, nie będzie prostak obrażał majestat tak znakomitej rodziny jak Hirai. Zaopiekuj się, też Panią, szklanka zimnego napoju dobrze, jej zrobi. Ją również przesłuchaj, delikatnie - rzekł, po czym wskazał wyjście Amidzie. Jedno było pewne, przynajmniej dla tego strażnika. Im lepiej przysłuży się Paniczowi, którego rozpoznał tym lepiej dla niego oraz jego przyjaciela. W myśl tej zasady, zamierzał dopomóc rodzinie Hirai, w każdy możliwy sposób.

[Amida]

Nie czułem się najlepiej z tym co robię jednak partacz nie pozostawił mi wyboru. W rachunku albo on albo ja, ja jestem ważniejszy. Skinąłem tylko głową w podzięce strażnikom głową przyjmując odzienie którym mogłem, a raczej cóż musiałem się okryć.
Zdecydowałem się pozwolić odprowadzić po drodze opowiadając strażnikowi jak to wpadłem do domu tamtej kobiety za namową "łapacza" małp i chciałem złapać małpę za pomocą bunshinów gdy te potwory zniszczyły mi ubrania.
Oczywiście służba potwierdziła fakt, że wybiegając z rezydencji miałem na sobie ubrania, a także napaść ze strony małp i szkody jakie wyrządziły. To powinno posłać tego partacza za kratki, może na szafot. W sumie nie chciałem o tym myśleć, miałem nadzieję tylko, że małpa którą wypuściłem z chatki wraz z rubinem jak sobie teraz przypomniałem jest bezpieczna.
A ja może powinienem porozmawiać z ojcem o jakimś parku dla tych stworzeń... Kto wie może ojciec znalazłby jakiś sposób by z nich wyciągnąć pieniądze, a nie pokroić i zjeść.

[Arino]

Misja D
19/19
~ Czas się Pobawić! ~
Lato 393, Poranek

Strażnik ze spokojem wysłuchiwał wszelkich zeznań od Amidy i kiwał głową. Gdy przechodziliście przez bramę, z oczywistych względów podał swoje imię i nazwisko też strażnikom, jednak tak by Amida, również je usłyszał "Abaraji Renji". Gdy weszli do środka, zebrał zeznania od każdej osoby, którą wskazał mu Amida, cały czas jednak już zachowując się w pełni kulturalnie. Wręcz z uniżonością jaką powinien względem Amidy, co znaczyło doskonale iż znał etykietę i wiedział, jak ma się zachowywać. Wraz z końcem przesłuchania zapytał Amidę, czy ma przyprowadzić mu złodziejską małpkę. Propozycja wynikała raczej z faktu iż jak wiedział, wiele szlachetnych osób, po ukończeniu zadania chciało otrzymać głowę wroga na złotej tacy. Zależnie od słów Amidy, wykonał swoje zadanie. Jeżeli Amida zażądał Małpki, dostał ją w złotej klatce z mechanizmem wykonanym przez Ayatsuri, przez co zręczna małpka w żaden sposób nie była w stanie jej sama otworzyć.
Samego łapacza małp, wsadzono do więzienia za napastowanie szlachcica i mieszczanki. Dowodów było tyle, iż ostatecznie posłano go do kamieniołomów, gdzie przez dziesięć lat miał pomagać w obróbce kamienia, potrzebnego do budowy dróg.

Misja zakończona Powodzeniem

[Arino]

Misja Klanowa D
1/7
~ Nieszczęście ~
Lato 393, Poranek

Minęło kilka dni już od feralnej afery z małpami, jednak jak to bywało w rezydencjach, skutki tamtej plagi, usunięto błyskawicznie - nie zajęło to nawet godziny. Co w tym jednak było, dziwnego - skoro w domu było tyle służących. A ci w dodatku wiedzieli też jak błyskawicznie uporządkować pokój swojego Panicza, tak by nawet ślad po wczorajszym nieszczęściu nie został. Ubrania znalazły się ponownie na swoich półkach, poskładane w idealną kostkę. Długie płaszcze, były zawieszone na kołkach w szafie. Przydałoby się by ktoś wymyślił jakiś lepszy sposób wieszania ich, jednak Ayatsurinie kwapili się zbytnio z wynalezieniem niestety wieszaków, więc jeszcze nikt takowych nie posiadał.
Ostatnie dwa dni jednak nie były zbyt przyjemne, zmuszając wielu mieszkańców do pozostania w domu, szczelnie zamykając wszelkie drzwi i okna. Zakładając nawet sztaby i tkaniny wokół nich. Powodem takiego, a nie innego zachowania mieszkańców była burza piaskowa, która przez dwa dni pustoszyła osadę. Oczywiście, wszyscy wiedzieli o niej z dużym wyprzedzeniem, a przyzwyczajeni do nich mieszkańcy wiedzieli co robić. W tym czasie wszyscy kręcili się po swoich niewielkich domach, chyba iż miało się posiadłość i ogromny dom, wtedy zdecydowanie można było sobie znaleźć lepsze zajęcie. W końcu jednak i burza piaskowa minęła, rankiem.
Amida jeszcze smacznie spał, gdy rozległo się pukanie do drzwi, które go zbudziło. Podeszła do niego służąca, która od ponad dwudziestu lat zajmowała się młodym Amidą. Ukłoniła się lekko przed nim i jeżeli musiała, dotknęła ramienia swojego młodego panicza, by go zbudzić.
Paniczu, zaraz tutaj przyjdzie Pan Aratani Maji, chce się z tobą widzieć - powiedziała Meduki, te słowa powinny od razu obudzić Amidę, w końcu przybywał do niego ktoś z nazwiskiem Maji. Jeżeli dobrze znał się też na genologii rodu Maji, wiedział iż Aratani był czwartym synem trzeciego z braci aktualnej głowy tego rodu. Meduki, odchodząc od panicza, błyskawicznie przyszykowała mu wskazane przez Amidę ubrania, tak by nie witał nago tak znamienitego gościa. W tym czasie do środka, weszło dodatkowych już służących, odblokowujących okna i zbierając tkaniny, dzięki, którym piasek nie dostał się do środka.

Meduki ~~ Mowa
Aratani Maji - Czwarty syn brata trzeciego z braci aktualnej głowy rodu Maji. Wygląd

[Amida]

Życie na pustyni pełne było przyjemności... No przynajmniej części społeczeństwa do której na szczęście ja się zaliczałem, czyli ludzi bogatych. Nawet gdy szaleje za oknem burza piaskowa można było zrobić coś fajnego gdy nie jest się ograniczonym kilkoma metrami własnego domu.
Choć co prawda ostatnie dni poświęciłem raczej żmudnej pracy polegającej na tresurze swojego nowego towarzysza. Choć może tresurą ciężko było to nazwać bo przez większość czasu zastanawiałem się jakie imię by pasowało temu małemu złodziejaszkowi. Bo choć już wcześniej wymyśliłem mu imię to jednak nie specjalnie przypadło małpie do gustu, a po dłuższym przemyśleniu i ja stwierdziłem, że jest ono raczej średnie.
Tak więc siedziałem karmiąc futrzastego kolegę i proponowałem mu różnorakie imiona sprawdzając czy na któreś zareaguje jakoś specjalnie. Niestety mimo ogromu pracy której w to wkładałem nic ale to absolutnie nic nie było tym czego byśmy obaj oczekiwali.
Gdy burza w końcu ustąpiła chciałem zająć się czymś innym dając zwierzaka pod opiekę służbie na czas mojej nieobecności ale i wtedy los chciał aby moje beztroskie zabawy zostały odłożone na później. A zwiastunką złych wieści była Meduki.
- Aratani Maji? Ehhh...czy informował czemu zawdzięczamy tą wizytę? - zapytałem gdy służka jeszcze szykowała mój ulubiony jasny strój.
Co prawda nieco podejrzewałem dlaczego ktoś o tym nazwisku się tu może chcieć zjawić. Tym bardziej, że był on spokrewniony z liderem rodu. Dlatego albo miał do mnie interes albo chciał porozmawiać żebym namówił ojca na jakieś dotacje czy inne głupoty, a z racji tego że znałem podejście staruszka do takich "inwestycji" wolałem by była to pierwsza z opcji.
Niezależnie od odpowiedzi zwlokłem się z łóżka, wziąłem odświeżającą kąpiel i wskoczyłem w swoje ubranka schodząc powoli na dół. W końcu chyba nie zamierzał mi wtargnąć do sypialni, tam też ustawiłem się na końcu holu by przywitać znamienitego gościa gdy ten tylko się zjawi. W przeciwnym wypadku nie tylko ojciec by mnie zganił ale i zapewne matka, a wcześniejsze lata w klasztorze mi zdecydowanie wystarczyły i raczej nie miałem ochoty być znowu tam zsyłany.

[Arino]

Misja Klanowa D
2/7
~ Nieszczęście ~
Lato 393, Poranek

Goniec nie wiedział. Będzie tutaj dosłownie za pięć minut. - powiedziała, a to znaczyło, iż nie było nawet czasu na kąpiel. Jednak szlachetnie urodzeni i na to mieli swoje sposoby. Wystarczyło natrzeć szybko skórę olejkiem do ciała. Przez co wyglądało się jak osoba, która zdążyła się odświeżyć i przygotować do spotkania z ważną osobą. Gdy Amida w końcu zszedł na dół, na dole czekał już Aratani Maji, którego Amida znał z przyjęć wystawianych przez szlachetne i bogate rodziny. Zawsze kręciło się wokół niego dużo ludzi - w tym też i młodych Panien z dobrych domów. Nie było w tym też nic dziwnego. Był w końcu przystojnym mężczyzną o czarnych włosach z czerwonymi pasemkami. Wysoki, dobrze też zbudowany prezentował wojowniczy obraz, wręcz zawadiacki.
Tym razem jednak na jego twarzy nie gościł uśmiech czy radość. Siedział na jednym z miejsc, z twarzą wręcz nie ujawniającą jego uczuć. Nie był też ubrany w te ubrania sprowadzane z dalekich krain. Wydawały się zawsze inne i nie pasujące do tych, które nosili inni, przez co był unikalny. Tym razem siedział w wygodnych ubraniach, przylegających do ciała, z kaburami na prawej oraz lewej nodze, do tego miał też pas do którego przy którym była torba. Coś co mogło sprawić iż serce Amidy o mały włos się nie zatrzymało, było to iż służąca tutaj czekała, a przed gościem nie było żadnego napoju. A służba jego rodziców, zawsze pytała czy coś podać. Nim Amida zdążył choćby pomyśleć by się odezwać, tamten już wstał.
- Witaj, Hirai Amido, niestety nie ma czasu na wszystkie uprzejmości. Mamy stawić się na wezwanie na pod posterunkiem straży - powiedział kierując się już do wyjścia, tylko przez chwilę spojrzał za siebie, jeżeli Amida ruszył zamierzał mu powiedzieć nawet coś więcej. Jak przystało na szlachetne rodziny, oboje byli sobie oficjalnie przedstawieni i dlatego też teraz nie musieli sobie tym zawracać głowy, jednak było w tym wszystkim coś bardzo niepokojącego. Osoba, którą widział na balach, była wzorem nonszalancji, a teraz? Jak to można było nazwać?
- Wzywają wszystkich Shinobi, zasypało jedną dzielnicę, zniszczenia są znaczne. Postanowiono iż jako iż jesteś w tym nowym, mam robić za twoją opiekuna - ostatnie słowa wypowiedział wręcz obojętnym tonem, choć nie wyglądał też na szczęśliwego. W końcu najpewniej odseparowano go od jego przyjaciół, by uczył żółtodzioba.

Meduki ~~ Mowa
Aratani Maji - Czwarty syn brata trzeciego z braci aktualnej głowy rodu Maji. Wygląd

[Amida]

Po szybkim ogarnięciu się i zejściu na dół do mojego jakże niecierpliwego gościa, choć może to posłaniec obibok się spóźnił, uśmiechnąłem się szeroko rozkładając ręce na boki aby przywitać się w należyty sposób. Jak przystało na członka tak znamienitej rodziny. Na szczęście Aratani nie dbał za bardzo o to i szybko wyjaśnił mi, że nie ma czasu na durnoty na co sam zareagowałem w mało dostojny sposób szybko opuszczając ręce wzdłuż ciała wypuszczając przy tym dość głośno powietrze z ust.
Nie lubiłem tych wszystkich głupawych zwyczajów witania się, proponowania napitku, śmiania się z nie śmiesznych żartów. Zwyczajnie ostatnio chyba byłem tym zmęczony. I wcale nie dlatego, że robiłem to często ale może właśnie dlatego, że stosunkowo dawno musiałem to robić.
- Ależ nic się nie stało, a skoro czas goni ruszajmy. Opowiesz mi o co chodzi po drodze. - odparłem z uśmiechem ruszając w jego kierunku a gdy niemal się zrównaliśmy dodałem - Ciebie również miło widzieć.
Co prawda zachowanie może nieco różniło się od tego które mój rozmówca prezentował na tych wszystkich balach i bankietach ale z drugiej strony może prywatnie był bardziej podobny do mnie niż mogłem dotąd przypuszczać? Może również wcale nie przepadał za całą tą otoczką masek i wymuszonego śmiechu, stania prosto jakby ktoś powsadzał wszystkim kij od szczotki w tyłek?
Po chwili gdy przekroczyliśmy próg mojego domku Aratani szybko przeszedł do szczegółów przez które i ja byłem wzywany. I jak się okazało była to głupota, jakby nie mogli się tym zająć inni. Jakaś straż piaskowa czy coś? To nie trzeba było wciągać w to shinobich. Choć oczywiście podejrzewałem, że może tu chodzić o budowanie wizerunku rodu i tak dalej ale mimo wszystko było to dla mnie nieco niepoważne.
- Hmmmm...jednym słowem uznano, że zamiatanie piasków może mnie przerosnąć i dlatego założono, że z twoją pomocą będę wiedział jak korzystać z łopaty? A myślałem, że gorszego zdania o mnie mieć już nie mogą hahahaha. Wybacz. - odparłem niewinnym żarcikiem do mojego tymczasowego nadzorcy.
Jednocześnie delikatnie irytując się opinią która została, przynajmniej w moim odczuciu, mi przypisana. Było to wręcz wkurzające. Najchętniej bym im tam u góry wszystkim tyłki sklepał ale niestety nie wypadało z racji na ich pozycje społeczne i range w świecie shinobich która niewątpliwie była wyższa niż moja. Plusem było jednak to, że był to dla mnie zank, motywacja by zacząć więcej w tym działać by przestali traktować mnie jak jakiegoś nie kompetentnego łowcę małp.

[Arino]

Misja Klanowa D
3/7
~ Nieszczęście ~
Lato 393, Poranek

Z/T

Meduki ~~ Mowa
- Aratani Maji - Czwarty syn brata trzeciego z braci aktualnej głowy rodu Maji. Wygląd
- Tomise Iri - Dowódca oddziału sektora 65 G - Wygląd

[Amida]

Po zakończeniu ostatniej przygody musiałem powrócić do swojego... do domu ojca. Żeby nieco się odświeżyć. W końcu zabawa w odnajdywanie mieszkańców pod piachem wcale nie należała do najlżejszych i zwyczajnie nie wypadało mi tak zapoconym pokazywać się mieszkańcom.
Jeszcze dowiedziałby się ojczulek i by się na mnie zdenerwował. Dlatego po powrocie oddałem się kilkugodzinnej kompieli w trakcie której rozmyślałem czym by tu się teraz zająć. Choć raczej tego dnia nie planowałem już robić nic i właściwie plany jakie snułem zrealizować miałem nie wcześniej niż wieczorem albo nawet następnego dnia.
Po kąpieli skierowałem się do pokoju spoglądając na swoją małpkę kapucynkę siedzącą w klatce. Zdawała się podobnie jak ja być zmęczona tym dniem, chociaż w sumie to co ona robiła ze była taka padnięta? Może to z powodu gorąca... z drugiej strony?
Położyłem się na łóżku przenosząc wzrok na sufit jakby tam miała znaleźć się odpowiedź na nurtujące mnie pytania. Wziąłem głębszy wdech. Wydech. Obróciłem się na bok i zamknąłem powieki próbując się zdrzemnąć.

[Minoru]

Misja D:
“Zdrada!” Amida

---

Kolejka 1:
Amida: 0
Minoru: 1

---

Od ostatniej przygody, w jaką uwikłał się Amida minęło już trochę czasu. Czasu podczas którego, nasz bohater, oddał się należnemu mu odpoczynkowi. Jednakże wszystko co dobre, musiało się kiedyś skończyć. Dla Amida, końcem tego spokoju był pukanie do drzwi jego własnej komnaty. Nie było ono natarczywe, ani zbyt głośne. Powtórzyło się jeszcze dwa razy, w oczekiwaniu na zezwolenie na wejście, lecz jeśli nawet takie nie nastąpiło, to drzwi i tak zostały otwarte. Do pomieszczenia wszedł, jeden z członków służby. Podstarzały mężczyzna o łysej już głowie, pooranej ogromną ilością zmarszczek. Lekko przygarbionej sylwetce, która nadawała mu odrobinę kaczego chodu. Wisienką na torcie był ogromny, sumiasty wąs, który stracił swój naturalny kolor lata temu. Mężczyzna ten na imię miał Amir i znany był głównie z tego, że był jednym z najbardziej zaufanych służących ojca Amida.
- Dzień dobry paniczu. Twój ojciec musiał niestety opuścić posiadłość, lecz przed wyjściem zostawił dla ciebie polecenie.- Mężczyzna rozejrzał się subtelnie po pokoju, lecz z jego twarzy nie dało się wyczytać co też sobie w niej myślał. Zamiast tego, złożył swoje ręce za plecami, próbując wyprostować się. W jakim celu? Chyba tylko on mógł to wiedzieć.
- Twój ojciec chce byś udał się do knajpy Mankala i tam dowiedział się od właściciela czy przemyślał propozycję ojca. Właściciel ma wiedzieć o co chodzi.- Chwilę później po tym jak skończył, jego sylwetka znów się zgarbiła, a on sam udał się ponownie w kierunku korytarza.
- A, jeszcze jedno. Twój ojciec prosił byś nie bawił się w żadne negocjacje, ani nie obrażał nikogo. Masz po prostu zaznajomić się z właścicielem, zebrać odpowiedź i wyjść.- Zatrzymał się na chwilkę, by wydać ostatnie instrukcje, nim zamknął za sobą drzwi i oddalił się zająć swoimi sprawami.

[Amida]

W życiu piękne są tylko chwilę, ulotne jak motyle... No. Przynajmniej jakoś tak to szło. I w sumie to coś w tym było, bo przecież nic co dobre nie trwa wiecznie. Śmiałbym powiedzieć, że trwa to zdecydowanie za krótko ale w przeciwnym razie, jakby człowiek do tego przywykł to przecież przestało by cieszyć. Właśnie dlatego warto czasem zrobić przerwę we wszystkim by zacząć raz jeszcze. Czy to z alkoholem, kobietami, użytkami, imprezami, dobrym jadłem i tak dalej.
Chyba też dlatego właśnie stwierdziłem że zjawienie się slugi nie był aż tak złym zdarzeniem. Ot mogłem zrobić sobie krótką przerwę na pracę między oddawaniu się błogiemu lenistwu. Wzniosłem się więc na rękach wciąż leżąc na łóżku i wysłuchałem cóż takiego przyszło mi dziś zrobić.
Ooooooo świetny wybór staruszku. Od razu będzie gdzie sie nieco napruć... a może i jakiegoś kompana znajdę na miejscu...
- Dobra, zajmę się tym. Spokojna jego głowa. - rzuciłem z udawanym entuzjazmem a drugie zdanie dodatkowo z twarzą w poduszce.
Z jednej strony wciąż mi się nie chciało ale z drugiej była wizja świetnej zabawy... No i ojciec mógłby mi zrzędzić. Choć w sumie i tak pewnie będzie. W końcu on wcale nie umie się bawić, aż dziw że tak mu się wiedzie w tej branży... Nieśpiesznie zebrałem się z łóżka, calusieńki goły jak pan bóg stworzył by podejść do przyszykowanych szat i biżuterii. W końcu jakoś należało się pokazać czyż nie? Chwilę jeszcze się poobijałem karmiąc i bawiąc się z moją małpką i po nieco ponad dłuższej jednostce bliżej nieokreślonego czasu natarty olejkami, schludnie ubrany ruszyłem na podbój Mankala i niewieścich serc, a przy okazji załatwić coś co tam ojciec chciał. Co ja miałem tam... a dobra przypomne sobie pewnie na miejscu.

[Minoru]

Z/T

[Minoru]

Misja D:
“Zdrada!” Amida

---

Kolejka 7:
Amida: 6
Minoru: 7

Poprzedni post

---

Obie niewiasty wpatrywały się w oczekiwaniu na reakcję Amida. Nie były pewne, czy przystojniak nie speszył się po usłyszeniu do czego też chciały go użyć dziewczyny. Jeszcze bardziej zdziwiły się w momencie, gdy młody mężczyzna uniósł bez słowa swoje naczynie wypełnione alkoholem. Niepewnie ujęły swe naczynia i również uniosły je do góry, dołączając do toastu. Potem zapadła chwilowa cisza, podczas której kobiety patrzyły po sobie, nie wiedząc czy powinny się odezwać. Jakże musiał więc spaść im kamień z serca, gdy Amida, w końcu przystał na pomoc.
- Dziękujemy, będziemy czekać na wieści.- Jedna z dziewczyn odetchnęła z wyraźną ulgą. Jej dłoń uniosła się nawet by dołączyć do przedziwnego uścisku dłoni rodem z dziecięcych lat, lecz wyprzedziła ją jej koleżanka.
- Spadasz nam z nieba.- Kobieta wręcz rzuciła się na naszego młodego imprezowicza zarzucając mu ramiona na szyję i składając pocałunek na poliku, by zaraz potem odsunąć się. Nie zrobiła tego jednak z powodu wstydu, ani niczego takiego. Jej twarz nie wyrażała żadnego zażenowania.

---

- Sądząc po waszym pożegnaniu, misja wykonana.- Powitał Amida barman, który był wyraźnie rozbawiony przedstawieniem, które było dane mu widzieć. Sądząc po jego słowach, raczej nie słyszał czego dotyczyła rozmowa, a wysnuwał swe wnioski tylko po tym co zdołał dostrzec. Na uwagę o jakości alkoholu zareagował ściągając nieistniejący kapelusz i kłaniając się odrobinę. Potem jednak spoważniał, gdy usłyszał kolejne pytanie czerwonowłosego młodzieńca.
- Proszę przekazać ojcu, że musi dorzucić przynajmniej 30%. Wtedy możemy zacząć myśleć o czymkolwiek .- Barman stał się nagle bardziej nieprzyjemny. Nie agresywny, bardziej rozeźlony. Lecz Amida znalazł to czego szukał, mógł wrócić do domu.

---

W wili panował popołudniowy spokój. Służba krzątała po całym budynku, kończąc swoje obowiązki nim udadzą się na odpoczynek, lub przejdą do kolejnej czynności. Amida przybył tutaj w konkretnym celu, tylko nigdzie nie mógł odnaleźć swego ojca. Pytana służba wzruszała jedynie ramionami, twierdząc że nie widzieli go od wczoraj. Dopiero jednak pojawienie się Amira, rzuciło trochę światła na tą sprawę.
- Paniczu, twój ojciec wyjechał i wróci dopiero za kilka dni. O co chciałeś go zapytać?- Ot i zagwozdka rozwiązana, tylko nie rozwiązywało to problemu.