Obrzeża osady

[Tanaka Misaki]

Cała ta sytuacja nie podobała się młodej Doko. Nie żeby wcześniej wydawała się być przyjemna ale teraz zrobiła się jeszcze mniej. Nie udało jej się zdobyć nowych informacji, a zwierzęta nie były już takie chętne do rozmowy.
To się robi coraz bardziej pokomplikowane..
Stwierdziła w myślach, drapiąc się po głowie. Nie widziała na razie żadnych alternatyw jeśli chodziło o zbieranie informacji. A to oznaczało jedno - w tył zwrot i powrót do miejsca, w którym rozstała się z kuzynką. Musiała się z nią naradzić i zdecydować się na kolejny krok. Nie mogła działać samowolnie bo jeszcze narobiłaby Sasame dodatkowych problemów.
Gdy tylko udało jej się znaleźć swoją kuzynkę, ognistowłosa wymieniła się z nią informacjami, mówiąc o tym co powiedziały jej dwie, miłe wiewiórki.

[Sasame]

Rozmowa z sarenką została zakończona, więc mogłam wrócić na spotkanie z Misaki aby wymienić się informacjami. Szczerze liczyłam że młodszej kuzynce szczęście dopisało nieco więcej niż mi i dowiedziała się jakichś istotnych konkretów w przeciwieństwie do mnie. Nie miałam oczywiście za złe sarence, to przecież nie była jej wina że nie była świadkiem jakichś konkretnych zdarzeń, niemniej jednak wolałabym dowiedzieć się czegoś bardziej przełomowego w kwestii porwań, jednak było co było. Rozejrzałam się jeszcze raz szybko po okolicy a następnie wróciłam do miejsca w którym rozdzieliłam się od młodszej kunoichi, w nadziei że ona również wróci tutaj abyśmy mogły podzielić się ze sobą nawzajem, tym czego się dowiedziałyśmy do okolicznych zwierząt.

[Kisuke]

Sasame i Misaki
Grupowa misja rangi B
Kolejka 11/17

Obie liczyły na więcej, obie czuły pewien niedosyt po tym czego się dowiedziały. Chciały, żeby zwierzęta powiedziały im wszystko, najlepiej ze wskazaniem adresu porywaczy. Tak dobrze jednak nie było i być nie mogło, inaczej każdy inny przypadkowy Jugo rozwiązałby tę sprawę, zanim wyszłaby ona na światło dzienne. Tutaj było widać, że Doktorek i jego ludzie odrobili pracę domową. Wiedzieli jak się przygotować do tego, żeby nie mieli żadnych nadmiarowych, nieproszonych gości. W tym także okolicznych zwierząt, które już zawczasu zostały przegonione. Nie oznaczało to jednak, że śledztwo umknęło w miejscu.

Trzeba było tylko zebrać wszystko do kupy. Dziewczyny spotkały się w miejscu, w którym zaczęły tutejsze podchody. Tym razem były bogatsze o kilka rozmów. Rozmów, które warto było ze sobą zestawić, aby porównać czy informacje jednej strony mogły zgrywać się z tymi otrzymanymi przez drugą. No i w istocie, coś w tym mogło być. Dwóch tajemniczych mężczyzn, którzy najprawdopodobniej kogoś tędy przeprowadzali i bywali tutaj kilkukrotnie. Do tego wieczorna pora, na którą zwierzęta zdawały się szczególnie zwracać uwagę. Mieli nawet pewien opis sprawców. Mężczyzna w kapeluszu w podartym bezrękawniku i to jesienią. Musiał on być bardzo zimnolubnym typem, skoro jesienna pogoda w Daishi mu nie przeszkadzała. No i jego towarzysz o śpiewnym głosie. Mogło to wskazywać jego pochodzenie z raczej odleglejszych rejonów. Trzeba było tylko ich jakoś odnaleźć albo znaleźć sposobność aby sami zjawili się w miejscu, w którym zdarzało im się pojawiać.

[Sasame]

Kiedy wróciłam do miejsca w którym się rozdzieliłyśmy, Misaki również właśnie wracała, wyglądając przy tym na dość zatroskaną. Przez chwilę przeszło mi przez myśl że kuzynce nic a nic nie udało się dowiedzieć, jednak liczyłam że jej sytuacja jest raczej zbliżona do mojej i po prostu cierpi ona na niedosyt informacji.
- Szczerze powiedziawszy to nie dowiedziałam się aż tak dużo jakbym chciała. Jedyne co to że najprawdopodobniej ludzie którzy stoją za porwaniami, zdają sobie sprawę z bliskości z naturą jaką przejawia nasz szczep, więc zawczasu wypłoszyli stąd większość zwierząt. Poza tym, dowiedziałam się również że najwięcej dzieje się tutaj wieczorami, co zdaje się być dość logiczne, jednak dobrze mieć potwierdzenie takich informacji z jakiegoś dodatkowego źródła. A jak twoje poszukiwania, Misaki-chan? Dowiedziałaś się czegoś wartościowego? - zapytałam się młodszą kunoichi, licząc szczerze że będzie miała ona jakieś konkretniejsze detale ode mnie.

[Tanaka Misaki]

Miała dość podobne wyczucie czasu co swoja kuzynka, którą dostrzegła, zbliżającą się do miejsca zbiórki. Oczywiście, był to przypadek, jednak, w innych okolicznościach, Misaki by się nawet z tego zaśmiała. Sasame nie wyglądała jak ktoś kto poczynił znaczne postępy w dochodzeniu, więc Tanaka uznała, że był w podobnej sytuacji. Pozwoliła swojej kuzynce odezwać się jako pierwszej i wysłuchała jej uważnie. Gdy tylko nadeszła jej kolej, młoda kunoichi również zabrała głos.
-Porywaczy jest dwóch, conamniej. Jeden nosi podniszczczoną i pozbawioną rękawów koszulkę, kapelusz i ma ostry głos, o drugim dowiedziałam się, że jego głos jest tak miły dla ucha, że mógłby śpiewać. Wiewiórki widziały ich tylko raz, najpewniej z jedną z porwanych osób. Oboje nietutejsi.
Przekazała w dość krótkiej i treściwej formie to co usłyszała. Nie dodała do tego żadnych swoich przemyśleń na temat tożsamości. Nie chciała przypadkiem wprowadzić kuzynki w błąd, poza tym sądziła, że to właśnie Sasame wyciągnie najlepsze wnioski. Misaki mogła jedynie zgadywać, że osobnik o podniszczonym stroju raczej walczy w zwarciu. Najmniej informacji miały o tym drugim. Tworzenie przypuszczeń na podstawie jednej cechy nie miało chyba większego sensu.
Jako, że nie byli stąd, to mogli posiadać jakieś dziwne, nieznane młodej przedstawicielce szczepu Jugo umiejętności. A jeśli mieli jakąś kontrę na użytkowników Senninki?
Przynajmniej będzie dwoje na dwoje
Pocieszyła się w myślach i pokręciła głową, odganiając od siebie niepewność i przywołując do porządku.

[Kisuke]

Sasame i Misaki
Grupowa misja rangi B
Kolejka 12/17

Czas ich gonił, nie było przecież wiadomo czy porywacze znowu nie wyciągną kogoś z tłumu tak po prostu w środku miasta. Opieszałość nie była już więc wskazana, z drugiej jednak strony, powołując się na informacje od wiewiórek, istniała szansa, że kolejną ofiarę porywacze także będą musieli w jakiś sposób przetransportować do kryjówki, a z tej kryjówki poza tereny miasta. Dwóch podejrzanych już miały. Porę dnia, gdy to robili także. Jak na tak krótkie rozmowy, wydawać by się mogło nieistotne, dwie przedstawicielki Jugo zebrały całkiem dużo informacji. Dobrze, że to one został wyznaczone do tego zadania, bo zwyczajni strażnicy by sobie po prostu nie poradzili z takim zebraniem informacji. Możliwe, że inni Jugo też by mieli okazję na przeprowadzenie takich rozmów, ale w ten sposób to dwóch kuzynkom przyjdzie zebrać całą chwałę. O ile się postarają.

Plan musiał być jednak już ustalony, bo uciekanie od tego kolejnymi rozmowami to tylko odwlekanie tego co nieuniknione. Nadal miały do dyspozycji plan (niechętnie) zaproponowany przez Moritakę, czyli posłużenie się podstępem, aby porywacze złapali Misaki. Bardzo ryzykowna opcja, bo istniała szansa, że to tylko marnowanie czasu, a gdyby doszło jednak do porwania, to wiele rzeczy może pójść nie tak. Mogli też po prostu zaczekać. Wieczorna pora jest zasłoną dla porywaczy, więc skoro wytworzyli sobie tak idealne warunki na transport więźniów, to musieli z tej opcji korzystać często. Będą miały wtedy przewagę zaskoczenia, przewagę terenu ale okupionego potencjalnie kolejną ofiarą porwania. No ale skoro uda im się złapać porywaczy podczas przenoszenia pojmanej osoby, to ryzyko to zostanie zminimalizowane do minimum.

[Sasame]

Wysłuchałam uważnie tego czego dowiedziała się Misaki i na koniec pokiwałam twierdząco głową. Cóż, przynajmniej wiemy że będziemy mogły się spodziewać walki dwie na dwie. W przypadku jakby do tego doszło, będę musiała szybko rozeznać się który z przeciwników jest silniejszy aby zająć go sobą a Misaki-chan w tym czasie będzie mogła się zmierzyć z tym drugim.
- W porządku, w takim razie będzie wyrównana walka... Przynajmniej pod względem ilości wojowników. - powiedziałam do kuzynki po czym puściłam jej sugestywne oczko. - Myślę że możemy teraz nieco odpocząć i jak zacznie się ściemniać to wtedy będziesz musiała się pokręcić po okolicy, wydawać się zagubiona i tak dalej. Ja będę cały czas w pobliżu, więc jak tylko pojawią się przeciwnicy to od razu będziemy mogły się za nich zabrać i rozwiązać problem. - powiedziałam do młodszej kunoichi, już nieco poważniejszym tonem.

[Tanaka Misaki]

Sasame miała chyba podobne zdanie co jej kuzynka co do sposobu walki z przeciwników. Misaki musiała po prostu przytrzymać dostatecznie długo słabszego przeciwnika lub, jeśli się jej poszczęści, obezwładnić go. Kluczowe z pewnością okaże się użycie Senninki we właściwym momencie. Szczególnie, że sama Tanaka specjalizowała się tylko w walce w zwarciu. Nie było więc opcji na wyeliminowanie wroga z bezpiecznego dystansu.
-Damy sobie radę, Sasame-san. Wystarczy, że wytrzymam dopóki nie skończysz swojej walki
Odezwała się z pewnością w głosie. Dziewczyna czuła jednocześnie ekscytację jak i niepokój z powodu nadciągającego starcia. Starała się jednak utrzymać kamienny wyraz twarzy. Pokiwała głową na kolejne słowa kuzynki i zajęła miejsce pod jednym z drzew. Korzystając z chwili wolnego czasu przylepiła swoje dwie notki do kunaiów. Więcej przygotowań poczynić nie mogła toteż, wraz z Sasame, oczekiwały na wieczór.

[Kisuke]

Sasame i Misaki
Grupowa misja rangi B
Kolejka 13/17

Miały jeszcze sporo czasu na rozmowy, ustalanie szczegółów, omawianie planu walki, wzajemne przekazywanie sobie zasłyszanych plotek, a także dzielenia się doświadczeniem bojowym. Wieczór nadszedł jednak szybciej niż się mogły spodziewać. Sasame powoli zaczynała się przyzwyczajać, że czasami po prostu trzeba na swój cel poczekać, aż ten sam wieczorem przyjdzie robić swoje. Tak to już było, że w środku dnia raczej ciężko kogoś dorwać. Zwłaszcza, gdy ktoś dokładnie planuje swoje ruchy i przygotowuje ścieżkę do wyprowadzania porwanych ludzi z miasta.

Zrobiło się ciemniej i ciszej. Zwierzęta faktycznie poznikały z okolicy. Nawet te, które powinny nocą polować nie wyściubiły nosa ze swoich kryjówek. Pod każdym względem ta misja musi zostać zakończona poprawnie, bo bandyci czują się tutaj aż zbyt pewni, skoro ustawiają pod siebie absolutnie całą okolicę, przy okazji trzęsąc ludnością cywilną potencjalnymi porwaniami. Dziewczyny zajęły pozycje i dostrzegły ruch. W okolicy ktoś był, próbując się cicho przemknąć. Odpowiadali rysopisowi, który zdobyła młodsza z kuzynek, a dodatkowo mieli kogoś ze sobą. Kolejna porwana osoba. Tym razem był to chłopak, młodszy nawet od Misaki. Nie szedł on na własnych nogach, a miał go przerzuconego przez ramię, jeden z bandytów, ten w kapeluszu.

[Sasame]

Czas na przygotowania minął nam bardzo szybko i nim się obejrzałyśmy, zapadał już zmrok. Zgodnie z oczekiwaniami, stało się również o wiele ciszej i mogłam widzieć jak bardzo opustoszałe w zwierzęta zrobiło się to miejsce, co zdecydowanie mi się nie podobało. Z naturą trzeba było współistnieć a nie wypierać ją dla swoich korzyści. Przygotowane na pozycjach, obserwowałyśmy okolice aż wreszcie paskudy się pojawiły. Od razu aktywowałam Klątwę, pozwalając aby zawiłe wzory pokryły moje ciało, wspomagając równocześnie moje zdolności fizyczne. Zerknęłam jeszcze kontrolnie na Misaki, dając jej skinieniem znak że wkraczamy do akcji po czym ruszyłam ukradkiem w kierunku dwójki porywaczy. Przygotowując się do walki, przelałam również chakrę Senninki do mojej prawej ręki, sprawiając że ta się wydłużyła a po chwili ukształtowała w podłużne, jednosieczne ostrze. Starałam się jak najbardziej zbliżyć do mężczyzn zanim ci się zorientują co jest grane co umożliwiłoby nam atak z zaskoczenia i możliwe że nawet szybką eliminację jednego z nich. Wiedziałam również że będziemy musiały uważać na chłopca, który mógł zostać wykorzystany w formie zakładnika bądź żywej tarczy, czego zdecydowanie chciałam uniknąć.
- W pierwszej kolejności musimy zająć się tym który trzyma chłopaka. Spróbuję wskoczyć tam i go uwolnić a następnie przekazać go tobie. - szepnęłam jeszcze do Misaki abyśmy obie były na bieżąco z ustaleniami przed rozpoczęciem starcia.

  Ukryty tekst

[Tanaka Misaki]

Czas stopniowo acz nieprzerwanie mijał im na oczekiwaniu. Misaki starała się przez ten oczyścić umysł i korzystała z ciszy póki jeszcze mogła. Jej pierwszy poważny test miał nadejść już niedługo. W końcu jednak nastał ten moment. Dziewczyna dostrzegła dwójkę oponentów, którzy pasowali do opisu podanego przez wiewiórki. Niestety, znaleźli już kolejną ofiarę. A zatem dochodziła kwestia odbicia zakładnika. Misaki spojrzała na swoją kuzynkę, z niemym pytaniem o to co teraz zrobią. Mogły próbować się skradać lub od razu atakować i próbować uwolnić chłopaka. Sasame najwyżej wybrała tę drugą opcje bo oto Misaki miała okazję zobaczyć swoją kuzynkę w stadium Klątwy. Młodsza z dziewczyn pospieszyła więc w jej ślady. Czarne linie pokryły jej skórę, przechodząc pionowo przez jej ciało. Ognistowłosa pokiwała głową w stronę Sasame na znak tego, że rozumie i skradała się razem z nią, tak długo jak pozostawały nie wykryte.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Sasame i Misaki
Grupowa misja rangi B
Kolejka 14/17

Były u siebie. Na własnym terytorium, gotowe bronić każdego kto tego potrzebuje. A teraz ktoś tego potrzebował. Nie było więc już czasu na podchody. Miał przed sobą cel i musiały go zrealizować. Odbicie zakładnika i zlikwidowanie zagrożenia. Trzeba było jednak pamiętać, że tych dwóch może być ważnym elementem w układance, a jeśli ich dobrze przesłuchają, to w przyszłości mogą zdobyć namiary na Doktorka. O ile w ogóle wygrają tę walkę, a przeciwnicy będą w jednym kawałku, gdy dwie Jugo skończą swój pokaz umiejętności. Seninka została aktywowana. Kuzynki wreszcie miały okazję zobaczyć co potrafi ta druga. Nawet jeśli kiedyś zdarzyło im się ujawnić drugiej swoją Klątwę, to było to dawno temu i od tego czasu sporo mogło się zmienić.

-Kolejne dziwadła. Pozbądź się ich- Jeden z nich, ten z kapeluszem, rzeczywiście miał bardzo ostry akcent. Gdy dziewczyny go usłyszały musiały przyznać, że wiewiórki mają całkiem dobry słuch. Drugi jedynie mruknął coś niezrozumiale pod nosem, niestety jego śpiewnego głosu nie dane im było usłyszeć. Zamiast tego będą miały okazję zobaczyć innego jego zdolności. Złożył pieczęć, a z ziemi przed nim zaczęły wyrastać drewniane pale, które zaczęły mknąć w kierunku obu Jugo. Odległość pomiędzy walczącymi to około 10 metrów, ale należało się spodziewać, że wkrótce się to zmieni. Dalszy bieg frontalnie nie był jednak już tak prosty, no chyba, że ktoś chciał ryzykować spotkaniem z kawałkiem drewna.

  Ukryty tekst

[Sasame]

Razem z Misaki ruszyłyśmy w kierunku przeciwników, starając się zbliżyć możliwie najbardziej nim zostaniemy wykryte, jednak było to dość nieuniknione i chwilę później nasi przeciwnicy już zdawali sobie sprawę z sytuacji w jakiej się znaleźli i jeden z nich rozpoczął atak w naszym kierunku za pomocą drewnianych pali, które wręcz wyrosły z ziemi. Nieco mnie to zaskoczyło, jednak nie pozwoliłam aby wybiło mnie to z rytmu i już w biegu aktywowałam najwyższe stadium Senninki, które już znacznie zmieniło mój wygląd. Paznokcie w mojej niezmienionej ręce wydłużyły się i przybrały ostrzejszy kształt a spomiędzy włosów wyłoniły się rogi. Moja skóra pociemniała a włosy weszły w nieco głębszy odcień. Jednak kluczową zmianą był ogromny zastrzyk siły jaki poczułam kiedy tylko przemiana dobiegła końca. Ruszyłam czym prędzej dalej prosto przed siebie i przygotowanym wcześniej ostrzem cięłam zbliżające się drewno, tak aby nie przepuścić za siebie żadnego z pali a także aby przebić się do mężczyzny o domniemanie śpiewnym głosie. Może jeszcze przyjdzie nam go usłyszeć, już ja zadbam o to żeby coś z siebie wykrzesał. Jeżeli uda mi się przebić przez drewniany atak mężczyzny to czym prędzej staram się do niego dobiec i uderzyć nim w ziemię nim przejdę do kolejnego z przeciwników.

  Ukryty tekst

[Tanaka Misaki]

Niestety, dwie kunoichi zostały w końcu zauważone i przeciwnicy przeszli do kontrataku, a przynajmniej jeden z nich. Misaki zanotowała sobie w głowię by dorzucić wiewiórkom kilka orzechów za dobre informacje. Zarówno ubiór jak i ton głosu się zgadzał. Nazwanie dziwadłami sprawiło, że Doko zacisnęła mocniej zęby. Nie dość, że polowali na ich pobratymców to jeszcze ich obrażali i lekcważyli? Póki co do walki przystąpił tylko jeden z nich, który wykorzystał jakąś dziwną technikę związaną z drewnem? Sasame zaprezentowała zaś najwyższy poziom Senninki - Przeobrażenie. Misaki pierwszy raz miała styczność z tym takim, jednak nie miała czasu na podziw lub strach. Jej kuzynka parła do przodu a ona sama także musiała jakoś zareagować. Misaki odbiła w bok by znaleźć się dokładnie za Sasame po czym zaczęła przekształcać lewą rękę i skoczyła do przodu. Gdy była 'w locie' wydłużyła swoją kończynę, by w ten sposób odbić się od ziemi i wylecieć ponad technikę oponenta i znaleźć się nad nimi. Dzielił ich pewien dystans, dlatego też Misaki musiała poświęcić trochę sił by odpowiednip przedłużyć swoją rękę. Gdy znalazła się już nad użytkownikiem drewna, Doko spróbowała zaprezentować jeden z ataków stylu Rakanken - Girochin Doroppu.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Sasame i Misaki
Grupowa misja rangi B
Kolejka 15/17

Żarty się skończyły. Najwidoczniej słowa Kapelusznika trafiły w samo sedno. Jugo bardzo nie lubili gdy się z nich nabijano, zwłaszcza z ich Seninki. On musiał o tym wiedzieć i najwidoczniej o to mu chodziło. Nie ma nic prostszego w sianiu zamętu niż rozzłoszczenie Jugo. Jeśli któraś z nich da się ponieść, istnieje szansa, że zaczną walczyć między sobą. Prosta taktyka. Problem w tym, że nie docenił tych dwóch dam. To nie były przypadkowe dwie kunoichi. Jedna z nich co prawda dopiero stawiała pierwsze kroki na drodze ninja, ale prezentuje znaczne umiejętności bojowe. Druga z nich, Sasame, ma na koncie niezliczoną ilość misji i pewne szkolenie, które całkowicie uodparnia ją na takie irytującego zagrywki.

Sasame ruszyła do przodu jak pocisk. Przecinała lecące w jej stronę pniaki jakby były z papieru, nie zatrzymując się nawet na chwilkę. Gałązki próbowały ją złapać, ale ona po prostu je wyrywała pędem swojego biegu. Już prawie była przy celu i miała wykonać potężny cios, który już niejednokrotnie kończył wiele walk, ale za bardzo skupiła się na jednym celu. Solidne uderzenie trafiło w jej bok, co odczuła i nieco odrzuciło ją od Drewniaka. To Kapelusznik dołączył do walki. Problem w tym, że wyglądał jakoś nieco inaczej. Jego ciało wyglądało na znacznie bardziej umięśnione niż jeszcze chwilę temu. Dziury na luźnej koszulce teraz prawie się powiększały przez znaczną muskulaturę tego osobnika, brak rękawów też się wyjaśnił. Gdyby je nosił, to i tak w tym momencie po prostu by je rozerwało. A na dodatek jedna z jego rąk zamieniła się w wodę, a dokładniej wodnego bąbla, w którym tkwiła głowa zakładnika. Na jego twarzy pojawił się uśmieszek zwycięstwa. Miał zakładnika, miał potężną muskulaturę. Czego chcieć więcej?

W międzyczasie jednak Misaki nie próżnowała. Wykorzystała moment, gdy wszyscy skupili się na Sasame i wykonała swoje powietrzne akrobacje. Znalazła się nad przeciwnikiem, który nie dostrzegł jej w porę. Nie było szansy, żeby zdążył się teraz zasłonić. Spróbował. Ale było za późno. Kopnięcie spadło prosto na jego plecy, przerywając pieczęć, którą trzymał i powalając go na ziemię. Natychmiast po tym próbował się podnieść i odskoczyć, ale stojąca Jugo może mu to łatwo uniemożliwić.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst