Lokal Kurikara

[Ryuujin Kodai]

Gdzie śledczych sześciu tam coś tam coś tam, w każdym razie tłum ludzi który zastaliśmy wraz z Kizuną, a także pojawienie się straży zapowiadało całkowity chaos i zdecydowanie utratę większości poszlak. Niestety czasem nadgorliwość jest gorsza od faszyzmu, a zwłaszcza gdy usilnie próbuje pomóc ktoś bez zdolności i wiedzy. Choć z drugiej strony widok tylu chętnych do pomocy nawet napawał pewną dumą.
Widząc że moja partnerka ruszyła zagadywać jakąś dziewczynę ja również postanowiłem spróbować się czegoś dowiedzieć kierując się do strażników. Raczej nie mieli problemu w dostrzeżeniu gdy zacząłem iść w ich stronę gdyż mój wzrost nawet na standardy wioski czynił mnie całkiem sporym.
- Kolejne zniknięcie co? Ryuujin Kodai, niegdyś jeden ze strażników obecnie shinobi chciałbym pomóc w sprawie ale znajdujący się tu tłum nie ułatwia tego. Wiemy gdzie człowiek który zgłosił zaginięcie? Nalezałoby sporządzić rysopis poszukiwanych i dać znać strażnikom przy bramach jeśli opuścili wioskę oni powinni coś wiedzieć czyż nie? - po przedstawieniu się od razu przeszedłem prawie że do zarządzania strażnikami lecz nie w taki bezpośredni sposób aby się nie zaczęli obrażać gdyby mnie nie skojarzyli.

[Rei Uta]

Misja C
Kizuna/Ryuujin
3/14

Ślepy los sprowadził na wojowników kolejne zmartwiania, tym razem w postaci misji, która wiązała się z tajemnicą, która ostatnio spędzała sen z powiem zarządcą miasta potworów. Ryuujin był obecnie najbardziej charakterystyczną osobą na placu przed domostwem biednego człowieka. Jego kroki zaraz poprowadziły go do strażników, którzy już z pewnej odległości wskazywali go sobie palcami. Gdy wojownik zbliżył się na odległość sprzyjającej rozmowie, mężczyźni odziani w skórzane pancerze zasalutowali z szacunkiem. Jeden z nich, którego Kodai nie miał szans rozpoznać, przemówił jako pierwszy, wbijając trzonek halabardy w ziemię.

– Ryuujin-dono, wiemy, kim jesteś nie musisz się przedstawiać. Chłopaki opowiadają sobie do dzisiaj wieczorami jak zniosłeś z tej przeklętej góry naszych kamratów. Wiedz, że straż wioski będzie zawsze stała za tobą murem, możesz na nas liczyć.

Reszta strażników zasalutowała, jednak nie tak standardowo. Każdy z nich przyłożył pięść do piersi, stukając w nią kilka razy. Był to znak ludzi z tego miasta, którzy przebyli w bojach bardzo długą drogę. Kodai otrzymał właśnie najwyższą formę szacunku, której nie sposób było zdobyć polityką i słodkimi słówkami. Wojownik o czerwonym spojrzeniu stał się bratem krwi dla nich wszystkich, stawał się człowiekiem, który powoli zdobywał coraz większy szacunek za wszelkie podjęte decyzje. Dowodzeni przez wielkoluda szybko opanowali teren wokół domu poszkodowanego, odciągając przypadkowe osoby, które mogły jedynie zatrzeć wszelkie ślady. Kizuna w dalszej części rozmawiała z Okami, która obecnie posiadała tyle samo informacji co jej znajoma.

– Znam Sangoro i jego dzieciaki… Kiedyś często sprzedawał mi warzywa, które udało mu się wyhodować na poletku gdzieś za miastem. Jego synowie zawsze pomagali z chęcią we wszystkich pracach i nigdy nie grymasili, gdy trzeba było poświęcić ładny dzień na robotę.
Kobieta posmutniała lekko, przenosząc ponownie swój wzrok na miejsce, w które wcześniej spoglądała.

– To dziwne… Ale wydaje mi się, że tego nie powinno tu być.
Gdy wreszcie Kizuna miała szansę spojrzeć tam, gdzie Okami, mogła zauważyć, że część ziemi spod fundamentów zapadła się. Mimo że otwór pozostawał niewielki, to widać było, że biegnie głęboko w głąb ziemi. Nie było szans by ktoś miał wpaść przez taką szparę, jednak dawało to informacje, że pod domem znajduje się coś, czego wcześniej nikt mógł nie zauważyć. Obecnie tylko Kizuna oraz Okami widziały jaskinię, jako że cała reszta zajęła się zabezpieczaniem tego miejsca. Ryuujin rozmawiał w tym czasie o rysopisie i wyznaczał kolejne zadania dla strażników, którzy przybyli na miejsce. Kizuna mogła obecnie zrozumieć, że ten człowiek nie był przypadkowym shinobim z osady. W jego postawie obecnie widać było siłę przywódcy, który wiedział, jak radzić sobie w takich sytuacjach. Ludzie wykonywali jego polecenia bez sprzeciwu, a rudy lis jedynie obserwował wszystko z widocznym uśmiechem…

Sangoro
Barmanka
Strażnik
Okami

[Kizuna]

Wyglądało na to, że faktycznie Ryuujin był kiedyś członkiem straży i to najwyraźniej nie byle jakim, skoro był tak traktowany przez swoich dawnych współpracowników. Miała wyrobioną opinię na temat mundurowych i nie była ona zbyt pozytywna, a mężczyzna zdawał się nieco potwierdzać jej teorię. Nie zwykła oceniać ludzi po okładce, więc była na siebie zła, że tak łatwo przyszło jej zaszufladkowanie nowopoznanego Juugo. Może miło się zaskoczy co do niego i okaże się, że nie ma racji. Skoro mieli pracować razem nad rozwikłaniem tej tajemnicy, to oby tak było.
Kiedy dwumetrowy gigant z lisem był zajęty rozdawaniem autografów żandarmom, Kizuna rozmawiała z byłą pracownicą swojego taty. Okami, jak się okazuje, jako pierwsza znalazła pod domem coś, co przypominało tunel. Jakie były szanse, że taka konstrukcja była naturalną częścią tego domu? Raczej bardzo niska, więc pewnie było to dzieło porywaczy. Dziewczyna wątpiła, że coś takiego było wykopane ręcznie. Przypuszczała raczej, że jest to dzieło kogoś, kto manipuluje chakrą Dotonu. Więcej raczej nie uda jej się ustalić bez pakowania się do środka, ale nie miała zamiaru robić tego sama. Co, jeśli ta dziura się zawali? Dobrze jest wtedy mieć ze sobą kogoś, kto pewnie potrafi zmienić swoją rękę w łopatę, czy coś.
- Hej, Ryuujin! Czy mógłbyś tu proszę na chwilę pozwolić? Znalazłyśmy coś, co może cię zainteresować - Zawołała swojego przypadkowego towarzysza, żeby ten razem z nią mógł wejść do tunelu.

[Ryuujin Kodai]

Reakcja strażników nieco mnie zaskoczyła co ewidentnie zdradzała moja mina. W końcu myślałem że wieści o tamtej sprawie zostaną dość mocno zatuszowane ale jak widać nie wszystko udało się skryć przed moimi niegdysiejszymi towarzyszami.
- Przestańcie chłopaki, przecież każdy z was zrobiłby na moim miejscu to samo. - odparłem łapiąc się za tył głowy by następnie kontynuować przekazywanie im moich sugestii - W razie gdyby udało wam się coś ustalić przekażcie to mi albo Taiyō. Taiyō zostaniesz w lokalu Kurikara, licze na ciebie, a i Taiyō postaraj się nie zjeść wszystkich ich zapasów bo nie wiem czy mi starczy pieniędzy.
- Dobra, dobra. Znów wszystko na mojej głowie. No ale skoro prosisz niech ci będzie.
Tylko nie skop tego. - odpowiedział lisek zaskakując ze mnie, a na koniec puszczając mi oczko o cokolwiek mu chodziło bo nie było czasu na dalsze pytania gdyż Kizuna mnie zawołała w wsprawie jakiegoś odkrycia. Nim jednak odszedłem od strażników złapałem delikatnie jednego z nich za ramię i rzuciłem bardziej do nich wszystkich niż do niego konkretnie.
- Liczę na was. - poklepałem po ramieniu odwracając się do kobiet.
Gdy zbliżyłem się wystarczająco blisko by zauważyć co takiego pokazywała mi towarzyszka przekrzywiłem nieco głowę że zdziwienia kucając przy dziurze i nieco się nad nią pochylając próbując dostrzec w niej jak najwięcej szczegółów które mogłyby uciec mniej wyszkolonym shinobim jednocześnie oceniając czy owy tunel mógłby uszkodzić ten budynek oraz czy dałoby się go łatwo poszerzyć. Na przykład jakby walanąć odrobinę mocniej z pięty.
- Ciekawe... tego chyba nie powinno tu być, choć budowlańcem nie jestem. Kizuna dowiedziałaś się czegoś od pani? Na przykład czy w tej rodzinie nie działo się nic podejrzanego w ostatnim czasie? Czasem się zdarza że mężowie po pracy piją na tyle dużo, że później nie pamiętają co robią. Według nich jest wszystko super, rodzina się nie skarży ze strachu, a później uciekają bez słowa. - zapytałem przy okazji tak by koleżanka Okkotsu usłyszała moje pytanie i mogła odpowiedzieć.

[Rei Uta]

Misja C
Kizuna/Ryuujin
4/14

Okami spojrzała na Ryuujina z wyraźnym niezadowoleniem. Jego słowa na temat Sangoru były na miejscu, jednak najwidoczniej ona znała farmera lepiej niż można było się spodziewać. Strażnicy zajęli się wykonywaniem rozkazów, w chwili gdy obca kobieta przemówiła do wielkoluda.

-Wiem że musisz brać pod uwagę wszelkie możliwości, jednak ten człowiek nie ma w sobie nic ze stereotypowego rolnika. Razem z żoną przenieśli się tu z jakiegoś zapomnianego przez świat miasteczka, w którym to co mieli zostało im zabrane przez migrujące oddziały wojskowe. Mimo wszystko nie poddali się i z niczego zrobili to co tu widzicie... Może to niewiele w oczach ludzi sukcesu, jednak ta rodzina szczerze się kochała
Zanim Ryuujin zdążył odpowiedzieć na którekolwiek z jej wypowiedzianych słów, tak pochyliła się nisko by zbadać sprawę tajemniczej jamy. Nie było szans by wiedziała o podobnych zjawiskach więcej niż oni, jednak po chwili ponownie ich zaskoczyła.

-W skałach za osadą znajduje się kompleks jaskiń który prowadzi bóg jeden wie gdzie... Kiedyś gdy byłam młodsza bawiłam się tam z kilkoma osobami z wioski. Może jest to jakoś powiązane z tym co tu widzimy... Jeśli dom został zbudowany na ciągnących się tunelach, to prędzej czy później zacznie się zapadać
Kizuna mogła jedynie słuchać i analizować. Część tematów o którym tu rozmawiano była jej obca, jednak przynajmniej miała głowę na karku co pozwoliło połączyć kropki w całość. W pewnej chwili ten sam strażnik podszedł do nich, spoglądając teraz w to samo miejsce na które zerkali zebrani.

-Ryuujin-dono, zabezpieczyliśmy wszystkie ślady które udało się uchronić przed pomocnymi mieszkańcami. W gruncie rzeczy nie mamy nic, chociaż jeden z naszych chłopaków który stał od rana na bramie, mówił że nie było szans by rodzina opuściła miasto naturalną metodą
Strażnik klęknął obok Okami, przystawiając dłoń do dziury w ziemi.

-Czuć wiatr... Jeśli się nie mylę to mamy tam sporą jaskinię. Jeśli chcecie to sprawdzić zaraz zbiorę ludzi i sprzęt
Sytuacja nabierała tempa, a decyzja pozostawała w rękach dwójki bohaterów. To ślepy los ich tutaj zesłał, jednak to nie przeszkadzało w tym by znowu mogli wpakować się po uszy w problemy... No ale czego nie robiło się dla cennego doświadczenia. Ludzie z pewnej odległości spoglądali na to co wywołało całe to zamieszanie, wskazując niepewnie palcem całą grupę. Ich szepty cicho rozchodziły się na wietrze, niesione hen daleko by na wieki zatrzymać swą tajemnicę.

Sangoro
Barmanka
Strażnik
Okami

[Ryuujin Kodai]

Nie mogłem mieć za złe tonu z jakim kobieta się do mnie zwróciła w odpowiedzi jednak musiałem brać pod uwagę więcej niż jeden scenariusz, a dodatkowo pozyskać jakieś informacje by móc wytypować ten najbardziej prawdopodobny. Na szczęście mieszkanka nie obraziła się na tyle by sobie pójść zostawiając nas samych z tym całym bałaganem, a nawet zdecydowała się podzielić informacjami o których nie miałem pojęcia. No ale w końcu jeden człowiek nie mógł wiedzieć o wszystkich aspektach świata, a przynajmniej nie tak krótko żyjący jak ja.
- Ciekawe. - odparłem zafascynowany tym odkryciem gdy zaraz zjawił się również strażnik mający wnieść jeszcze parę informacji - Czyli naszym głównym śladem jest ten tunel... dobra robota chłopaki. Kizuna co myślisz? Chyba warto będzie tam zejść i zobaczyć o co tu chodzi. Chłopaki jeśli da radę z tym sprzętem to byście nam bardzo pomogli przy okazji ktoś tu musi zostać i przypilnować aby nikt z mieszkańców nie wpadł do środka. Jeśli mógłbym mieć też prośbę niech jeden z was przekażę informację Młotorękiemu. Po wszystkim zdam mu pelen raport zesprawy ale warto żeby mieszkańcy uważali na takie dziury. Cholera wie z czym mamy doczynienia.
Byłem ciekaw z czego jest naprawdę zrobiona moja nowopozmama towarzyszka i jej odpowiedzi na wizję penetrowania tajemniczej jaskini w której zapewne, o zgrozo znów przyjdzie błąkać się bez światła...cholera. Przy okazji zdecydowałem się też podjąć kilka innych działań w tym poinformowanie Thoji'ego-dono o sprawie z zaginięciem rodziny i tunelami pod wioską gdyż mogło to mieć coś wspólnego z wcześniejszą sprawą zniknięcie o której mi wspominał.Czyżby tunele prowadziły w ciągu jaskiń poza miasto... tylko dlaczego ludzie mieli by tego nie pamiętać... przeszło mi przez myśl dość istotne pytanie gdy próbowałem sobie przypomnieć szczegóły tamtej sprawy.
Spojrzałem na blond dziewczynę z wachlarzem gotów w każdej chwili rozpocząć zchodzdnie na dół jeśli ta się zgodzi i zostanie przekazany nam odpowiedni sprzęt, liny, uprzęże może jakieś pochodnie lub lampiony i cokolwiek miał na myśli strażnik. Jeśli tak się stanie to oczywiście schodzę tam pierwszy gdyby w środku miał czekać jakiś niedźwiedź co by go trzeba było przeprosić za najście.

[Kizuna]

Żartobliwy komentarz na temat rolnika, który właśnie w niewyjaśnionych okolicznościach stracił całą rodzinę, był co najmniej nie na miejscu. Może Ryuujin miał po prostu taki styl bycia, a może nie miał za grosz wyczucia. Wyraźnie nie spodobało się to Okami, ale chociaż strażnicy jedli mu z ręki. Historia rodziny, którą podzieliła się z nimi kobieta, poruszyła Kizuną. Ci, którzy nigdy nie stracili domu i bliskich, często nie znali ich wartości. Była zdeterminowana, by pomóc odszukać zaginionych. Dziewczyna błędnie oceniła tunel, zakładając, że został on świeżo wykopany w celu dokonania porwania. Kompleks jaskiń najwyraźniej był tutaj na długo przed budową domu. Być może ziemia się przesunęła, konstrukcja po prostu zawaliła, a żona i synowie zapadli pod ziemię razem z nią. W takim wypadku powinni ich znaleźć od razu po zejściu w dół, żywych lub martwych. Chociaż gdyby żyli, to pewnie słychać byłoby jakieś krzyki lub wołania o pomoc. Odrzucając w myślach najczarniejszy scenariusz, istniała jeszcze jedna opcja, która nasuwała się na myśl. Być może ktoś korzystał z opuszczonych tuneli by dokonywać porwań. W końcu to podobno nie było pierwsze zniknięcie w ostatnim czasie, chociaż wtedy na pewno ktoś połączyłby kropki, jeśli pod każdym takim domem byłyby stare jaskinie. A może strażnicy nie byli na tyle rozgarnięci? Kto wie.
- Jeśli rodzina wpadła do tej dziury, to powinniśmy znaleźć ich od razu, żywych lub martwych. Skoro zniknięć było więcej, to czy ktoś z twoich ludzi może zweryfikować, czy pokrywają się one z obecnością tych tuneli w okolicy? Jeśli tak, to mamy pierwszy trop, który można zbadać. Oby to jednak było porwanie, a nie katastrofa naturalna. Większe szanse na przeżycie. Nie marnujmy więcej czasu, prowadź - Odpowiedziała na propozycję zbadania jaskini i zanurkowała zaraz za swoim towarzyszem.

[Rei Uta]

Misja C
Kizuna/Ryuujin
5/14

Bohaterowie podjęli niemal jednostronną decyzję, nie dając szans by nowy trop tak po prostu przepadł. Strażnicy natychmiast zaczęli wykonywać rozkazy powierzone im przez Ryuujina, a Okami spojrzała na wielkoluda, który całkowicie olał to, co do niego powiedziała. Potrząsając głową uśmiechnęła się cierpko, z pewnością, wyrabiając sobie właśnie zdanie na temat tego gagatka. Kizuna zaczęła wypytywać o techniczną stronę całego kompleksu tuneli, jednak Okami najwyraźniej średnio siedziała w temacie.

– Wiem, tylko że jaskinie wychodzą jeszcze daleko poza wioską. Może nie prowadzą bezpośrednio, jednak to istny labirynt. Nie wiem, czy ktokolwiek zbadał je kiedyś dość dokładnie by wiedzieć co kryją, jednak z pewnością nie były do tej pory tak istotne.
Okami spojrzała w przepaść, w momencie gdy na placu przed domem zaczęli zbierać się strażnicy wysłani do zebrania rzeczy potrzebnych przy eksploracji groty. Część niosła grube konopne liny, inna przygotowane pochodnie, które wystarczyło potraktować krzemieniami. Strażnik, który nadal nie podał swego imienia spojrzał na wszystko niepewnie, po czym przemówił z pewną powagą w głosie.

– Spuścimy kilka osób na dół, ale nie wiemy, co właściwie może nas tam spotkać…
Mężczyzna zabrał jedną z pochodni zabranych od swojego podwładnego, po czym odpalił ją zręcznie, spuszczając przez dziurę w ziemi. Podpalona laga opadła szybko na sam dół, wywołując głuche stuknięcie, które rozniosło się pod ich stopami. Najwidoczniej sama grota nie była wcale taka mała.

– Ja i jeden z moich ludzi pójdziemy na dół, ktoś jest jeszcze chętny?… Może przydałoby się też, żeby wasza znajoma zaprowadziła część ludzi pod te jaskinie, o których wspomniała. Jeśli się nie mylę, to znajdziemy tam coś, co może nieco wyjaśnić, co się tu właściwie dzieje.
Strażnik chciał podzielić grupę, jednak nie powiedział otwarcie jak miałoby to wyglądać. Z pewnością czekał, aż to Ryuujin podzieli ich grupę, lub nawet zadecyduje całkiem inaczej. Jeden z pozostałych wojowników zaczął powiększać dziurę w ziemi, tak by zmieścił się przez nie ciało człowieka. Po chwili widniała przed nimi dość spora wyrwa, która w istocie okazała się jedynie niewielkim pęknięciem w litej skale, na której zbudowane całe to miasto. Przypadek albo szczęście, które pozwoliło im jednocześnie odkryć tajemnice, o której z pewnością wiedziało niewielu… Czas naglił, należało szybko podjąć decyzję.

Sangoro
Barmanka
Strażnik
Okami

[Kizuna]

Kizuna zauważyła reakcję Okami na słowa wielkoluda. Była pracownica jej ojca nie kryła się zbytnio z niechęcią do ogromnego Jugo, chociaż ten pewnie nawet nie zwróci na to uwagi. Może miał do nich taki stosunek, bo były kobietami, a może po prostu traktował tak każdego, kto nie paradował po ulicach w mundurze. Kobieta nie wiedziała nic więcej o sieci podziemnych tuneli, ale i tak odegrała tu kluczową rolę, naprowadzając wszystkich na trop. Kizunę bardzo dziwił fakt, że jaskinie nie zostały wcześniej przez nikogo zbadane, skoro znajdują się bezpośrednio pod miastem. Po pierwsze, takie coś chyba odgrywało dużą rolę przy decyzji odnośnie rozmieszczania budynków. Gdyby zbudowali coś kilkupiętrowego, na przykład siedzibę władzy, a potem ta zawaliła by się pod ziemię pod ciężarem konstrukcji? Wioska mogłaby stracić dużą część swoich liderów w jednej krótkiej chwili. Po drugie, skoro kompleks tuneli prowadził aż poza osadę, to stanowił on dużą dziurę w obronie. Szczególnie teraz, w obliczu ataku Dzikich na Sogen, którzy podobno mają iść dalej w głąb kontynentu. W perspektywie potencjalnego oblężenia, możliwość nagłego pojawienia się jednostek wroga w samym sercu miasta była okropną wizją. Kim jednak ona była, by kwestionować bezpieczeństwo, jakie zapewniają jej strażnicy i ich kierownictwo. Skoro nikt wcześniej nie zbadał tego labiryntu, to może oni będą pierwsi.
- To jak panie dowódco? Schodzimy? - Zapytała ironicznie swojego towarzysza, próbując przy tym zabrzmieć możliwie najbardziej autentycznie

[Ryuujin Kodai]

Informacje jakie napływały w dość krótkim czasie zaczynały składać się w całość, być może nawet przez całkowity zbieg okoliczności udało się zrobić ogromny krok na przód w sprawie która spędzała sen z powiek Thoji-dono. Była to naprawdę optymistyczna wizją i choć w głębi serca chciałem aby to było to aby móc pomóc swojemu dawnemu mentorowi to jednak czułem że na tą chwilę muszę jeszcze zachować zdrowy dystans i skupić się na tym co było teraz najważniejsze.
Mimo że wydawałem polecenia choć sam nazwałbym to bardziej prośbami bądź sugestiami to ogólnie sam fakt iż strażnicy je wykonywali był dla mnie jednocześnie imponujący i trochę niezręczny. W końcu byłem tylko zwykłym Dōkō w naszej wiosce. Dodatkowo sprawiało to, że czułem się jeszcze bardziej odpowiedzialny za wszystkich którzy w tej akcji chcieli wziąć udział. Słowa mojej nowej towarzyszki też nie specjalnie pomagały... Gdy pracowałem z Taiyō wszystko było prostsze...
- Nie nazywaj mnie tak to krępujące... - zwróciłem się do blondynki po czym skierowałem się ku strażnikom - Dziękuję przyjaciele za waszą pomoc ale nie musicie schodzić, waszym głównym obowiązkiem jest bezpieczeństwo w wiosce, a tam w dole nie wiemy co spotkamy. Ponadto ktoś musi wciąż pilnować tego miejsca żeby nikt z mieszkańców przypadkiem nie wpadł do środka. Jednak jeśli taka jest wasza wola i jesteście gotowi oddać życie za naszych ludzi nie będę was powstrzymywał ale obiecuję, że postaram się zrobić co w mojej mocy by was ochronić. Przemówiłem do mundurowych tak jak czułem następnie podszedłem do koleżanki Kizuny która ewidentnie martwiła się bardziej o swoich znajomych czy może nawet przyjaciół.
- Sprowadzimy ich z powrotem, obiecuję. - nic więcej nie miałem do dodania jedyne co mogłem obecnie zrobić to ruszyć w dół i tak też zrobiłem wskakując do tunelu łapiąc w locie line aby zaamortyzować upadek - No dobra to komu w droge tomu hop.

[Rei Uta]

Misja C
Kizuna/Ryuujin
6/14

Strażnicy spojrzeli na wielkoluda, który zręcznie postarał się załatwić to tak by nie poczuli się niepotrzebni w dalszej części zadania. Ten który przemawiał za wszystkich tu obecnych wojowników uśmiechnął się do Ryuujina, po czym zwrócił się bezpośrednio do Okami.

-Nie mieliśmy pojęcia o tym że te jaskinie mogą wychodzić poza osadę, jeśli to co mówisz jest prawdą, grozi nam większe niebezpieczeństwo niż znikający ludzie. Trzeba sprawdzić na czym my właściwie stoimy. Jeśli możesz chciałbym cię poprosić żebyś poszła z nami w to miejsce o którym mówisz, skoro Ryuujin-dono nie potrzebuje tu naszej pomocy, to postaramy się zrobić by chociaż nieco ułatwić jego zadanie
Gdy wszystko było wyjaśnione, Ryuujin razem z Kizuną zostali spuszczeni na grubych linach, które obecnie przymocowano do fundamentów domu. Zanim ich nogi dotknęły zimnego kamienia, Kizuna mogła przysiąść że w ostatniej chwili Okami rzuciła jej smutne spojrzenie... Jak u kogoś kto wiedział co też mogło się wydarzyć w kolejnym rozdziale książki. Bez większych problemów dostali się na sam dół, jednak tym razem nasz wielkolud uzbrojony był w drewnianą pochodnię. Korzystając z krzemieni otrzymanych przez strażników, już po chwili całe to miejsce otulił ciepły blask ognia.

-Musicie kierować się na północ, to tam znajdują się groty które mogą mieć połączenie z tym miejscem.. Uważajcie na siebie, nikt nigdy nie badał tych tuneli
Krzyknął do nich głos z góry, który należał do strażnika odpowiedzialnego za organizację ich ekspedycji. W ostateczności do wnętrza podziemnego świata dostała się tylko dwójka bohaterów. Ryuujin ostatnio miał częste doświadczenia z pdobnymi miejscami, a Kizuna nawet jeśli nie to przecież mogła skryć się za plecami swego wielkiego towarzysza. Rozglądając się wokół mogli ujrzeć to co zwykle misja się w takich miejscach... Stalagmity, stalaktyty, wilgotne skały z których ciekła krystaliczna woda. W kierunku który wskazała im głos z góry, mogli poczuć przyjemną bryzę. Najwidoczniej faktycznie to miejsce było jakoś powiązane z jaskiniami o których mówiła Okami. Mogli oczywiście wpierw rozerzeć się w grocie w której się znaleźli, lub iść prosto do wyścia szukając śladów. Decyzja jak zawsze należała do nich.

Sangoro
Barmanka
Strażnik
Okami

[Kizuna]

Kizuna i jej towarzysz znaleźli się pod ziemią. Strażnicy, na prośbę Ryuujina, postanowili nie dołączyć do nich w eksploracji sieci jaskiń. Mimo, że nie był już oficjalnie jednym z nich, dalej w ich oczach był liderem i wzorcem. Zamiast tego mieli zamiar sprawdzić miejsce, gdzie tunele wychodzą za osadę. Jeśli będą iść za wiatrem, prawdopodobnie spotkają się na końcu. Skoro Juugo miał doświadczenie w zarządzaniu ludźmi, dziewczyna postanowiła zdać się na niego w kwestii ratowania zaginionych. Pochodnię dostał tylko on, więc nie miała innego wyboru, niż pozwolić mu prowadzić. Ona w tym czasie zabezpieczy tyły, gdzie jest mniej światła i bardziej niebezpiecznie. Wzrok, jaki posłała jej Okami sprawił, że po jej plecach przeszedł zimny dreszcz. Chociaż kobieta miała nie wiedzieć więcej o podmiejskich tunelach, coś w tym spojrzeniu powiedziało jej, że mogła to do końca nie być prawda. Postanowiła mieć się na baczności.
- Hej, Ryuujin, możecie zorganizować pochodnię też dla mnie? Na wypadek, gdybyśmy musieli się rozdzielić. Nie wiadomo co lub kto kryje się w tych odmętach - Zwróciła się z racjonalną prośbą do tymczasowego lidera. Nie powiedziałaby, że boi się ciemności, ale przecież dopiero co w tym tygodniu, jakiś wariat próbował ją zamordować atakiem z zaskoczenia. Jeśli to nie zniknięcia, a porwania, to może szli prosto w objęcia wroga. Zapasowa pochodnia na pewno nie zaszkodzi w przypadku jakiegoś starcia - Masz większe doświadczenie w takich sprawach, niż ja, więc zdaję się na twoje rozkazy.

[Ryuujin Kodai]

Chcieć nie chcieć zostałem głównodowodzącym operacją. Czy się nadawał na takie stanowisko? Raczej nie, czy miałem wybór - żadnego. Ot, ludzie wokół uznali chyba że sami nie chcą dźwigać tej odpowiedzialności więc wrobili w to mnie.
Całe szczęście, że udało mi się odwieść strażników od zapuszczania się w głębiny tych tuneli bo w ten sposób miałem potencjalnie mniej osób do ochrony, a z racji że nie umiałem być w kilku miejscach na raz taki stan rzeczy był dla mnie zwyczajnie prostszy.
- Jasne, tak będziemy się kierować. Zrzuccie nam jeszcze tylko zapasową pochodnie i zabieramy się do roboty! - odkrzyknąłem do strażnika uwzględniając prośbę mojej niewielkiej towarzyszki, a gdy już się znalazła z nami wręczyłem ją jej - No dobrze to dla ciebie, a teraz żeby było prościej. Oczywiści mogę dawać ci sugestie ale nie jestem twoim przełożonym ani nauczycielem by dawac rozkazy Kizuna-chan. Nie wiemy co się wydarzy jak już ruszymy więc liczę też na Ciebie, a gdyby doszło do walki to najważniejsze jest uratować zaginionych o mnie się nie martw, a w razie konieczności możesz schować się za mnie. Nie pozwolę by coś ci się stało. Uśmiechnąłem się dość beztrosko mówiąc o kryciu się za mną by po krótkiej chwili ruszyć jako pierwszy korytarzem kierując się na północ zgodnie z instrukcją strażnika bądź w stronę najbardziej odpowiadającej mojemu kierunkowi. Kroki stawiałem ostrożnie starając się trzymać pochodnie tak by jej blask rozjaśniał mi jak najwięcej terenu przed jak i wokół mnie. Nasłuchiwałem odgłosów jakie towarzyszyły naszemu marszowi by móc się zaznajomić z rytmem naszych kroków i następnie je "wyłączyć " interesował mnie każdy inny dźwięk mogący świadczyć o jakimś zagrożeniu bądź czyjejś obecności. Ponadto wypatrywałem śladów przed sobą które mógłby świadczyć o ciągnięciu kogoś. Wolną rękę z kolei miałem położona na rękojeści mojego ostrza gotów w razie czego blokować frontalny atak tak aby nie odsłonić mojej towarzyszki znajdującej się za mną.

[Rei Uta]

Misja C
Kizuna/Ryuujin
7/14

Znaleźli się razem w totalnej ciemności. Kizuna oczywiście otrzymała swoją pochodnię, nie musząc prosić się o odrobinę światła zza pleców swego kompana. Obecnie otaczała ich praktyczna cisza, przerywana jedynie cichym kapaniem wody. Poruszając się ostrożnie, wypatrywali potencjalnych śladów zaginionych. Mrok, który poruszał się za nimi równym tempem, nie pozwalał właściwie ocenić jak głęboko się znaleźli. Wielkość miesca, w którym się znaleźli również nie była widoczna z ich aktualnej pozycji. Szum wiatru stawał się coraz bardziej donośny, co dawało jedyną szansę na określenie swego położenia. Po czasie, który nie był im znany dokładnie, znaleźli wreszcie przed sobą drobny punkt światła. Idąc za swym przewodnikiem, dotarli do litej ściany… Przez pojedynczą szczelinę mogli ujrzeć spore zbocze, które kończyło się wysoko nad ich głowami. Tunele, o których mówiła Okami były niewidoczne z tego miejsca, jednak coś innego mogło zwrócić teraz uwagę bohaterów. Na horyzoncie pojawiła się wspomniana kobieta w asyście zbrojnych mężczyzn. Dziewczyna prowadziła ich wąską ścieżką, która obecnie wiodła prosto pod wysoką ścianę. Jeśli jaskinie faktycznie znajdowały się tam, gdzie mówiła, to faktycznie musiały być bardzo dobrze ukryte… Zanim, jednak mogli podjąć własne decyzje, coś innego przykuło ich uwagę. Okami w pewnej chwili przeszła na tyłu orszaku, wskazując coś ręką przed sobą. Mężczyźni równo spojrzeli w tamtym kierunku… Po czym dziewczyna bez większych problemów obezwładniła wszystkich, wyciągając jedynie ręce przed siebie. Cała piątka padła martwa jak kłody, uderzając twarzami o ziemię. Scena, która przypominała bardziej atak techniką złudzenia, nie mogła być przecież prawdziwa… Dziewczyna w pewnej chwili spojrzała centralnie w miejsce ich pozycji, jak gdyby doskonale zdawała sobie sprawę, gdzie się znajdowali. Dzielił ich dość daleki dystans, jednak znajdując się nad nią mieli dobry widok. Okami uniosła swą prawą dłoń, po czym pomachała wesoło uciekając drogą, którą tam przybyła. Ciała mężczyzn potraktowała jak śmieci rzucone w lesie, całkowicie nic sobie z tego najwyraźniej nie robiąc. Ta scena skończyła się bardzo szybko… Ryuujin wpatrywał się jak na jego życzenie umierają dobrzy kamraci. Strażnicy, których nie zapytał nawet o imiona umarli, bo on tak zdecydował… To kolejny raz, gdy nie wszystko idzie po jego myśli… A Kizuna, no ona to mogła obecnie myśleć o wszystkim. Jeśli chcieli coś zrobić, to należało działać… zwłaszcza że nie mieli już jak wrócić przy pomocy wcześniejszych lin. O co w tym wszystkim chodziło, dlaczego ten świat musiał być tak bardzo skomplikowany…

Sangoro
Barmanka
Strażnik
Okami

[Kizuna]

Idąc przez podziemne jaskinie nic nadzwyczajnego nie przykuwało ich uwagi. To nie tak, że często bywała w jaskiniach i wiedziała jak normalnie wyglądają. Po prostu nie było tam niczego, co wskazywałoby na porwanie. Żadnych śladów, krwi, strzępków ubrań, poszlak, po prostu nic. Wszędzie tylko skały i woda. Nawet żadnych rozwidleń. Cały dystans udało im się pokonać w kilka minut, więc jednak tunele nie były takie długie, jak jej się wydawało. Udało im się trzeć do małej szczeliny w ścianie, przez którą wpadało światło. To raczej nie było to całe wejście zewnętrzne, bo taka mała dziura nie mogła powodować tego całego przeciągu, który czuć było aż przy zniszczonym domu. Patrząc przez nią ujrzeli Okami i prowadzonych przez nią strażników. To, co stało się potem, wstrząsnęło zupełnie Kizuną. Na jej oczach kobieta, którą miała za zwykłego przeciętniaka i byłą pracownicę ojca, powaliła całą grupę mundurowych jednym ruchem ręki. Dziewczyna nie mogła uwierzyć w ten obraz. Wydawał jej się zupełnie absurdalny, a jednak działo się to przed nią.
- Co do kurwy! - Wykrzyknęła odruchowo - Czy ona ich właśnie..? Nie, to niemożliwe. Musimy jakoś znaleźć drogę do nich i im pomóc. A potem ją dopaść. Mogę spróbować zrobić nam przejście techniką, ale nie wiem na ile solidna jest ta jaskinia. Jeśli się na nas zawali, to nikogo nie uratujemy.