Siedziba władzy

[Sasame]

Bolał mnie fakt że na arenie międzyklanowej, mój szczep zajmował jeden z możliwie najniższych szczebli i nawet jeden większy błąd mógł sprawić że zostaniemy od ręki unicestwieni. Zacisnęłam jednak zęby i wiedziałam że najlepsze co mogę zrobić to ciężko pracować i może kiedyś przerodzi się to w jakieś efekty, które będą mogły pomóc Juugo stanąć na nogi i zająć silniejszą pozycję względem reszty świata.
Wysłuchałam dokładnie dalszych informacji jakie oferował mi urzędnik i starałam się wszystko jak najlepiej zapamiętać, później każda zapamiętana informacja może być na wagę złota, więc nie mogłam niczego przeoczyć. Kiedy Moritaki przysunął do mnie listę, bardzo dokładnie i uważnie całą ją przestudiowałam a później jeszcze dokładniej przeczytałam tą drugą, mniejszą i mniej oficjalną. Jeżeli któryś z tych osobników okaże się jednym z podżegaczy to najlepiej będzie wiedzieć od razu kto to jest, z kim się mógł zadawać i wszelkie inne tego typu informacje.
Kiedy wykułam już w mojej pamięci wszystkie imiona i nazwiska osób, które zostały mi podane, oczywiście z zapamiętaniem czy są w grupie podżeganych czy podżegających, odsunęłam od siebie listę aby Moritaki mógł ją z powrotem zabrać.
- No dobrze, rozumiem sytuację w jakiej się znajdujemy i jeżeli nie ma nic więcej co powinnam wiedzieć to raczej bym się już zabierała do roboty. Trzeba przejść się po tych ludziach i popytać, mam nadzieję że jeszcze nie dali się do końca wciągnąć w to bagno i dalej będą skorzy do pomocy. No a później jak już będę wiedziała coś więcej to postaram się zająć tymi z drugiej listy, oczywiście dopiero jak będę pewna że maczają oni w tym palce. - powiedziałam do mężczyzny i jeżeli on nie miał nic więcej do dodania pod względem potrzebnych i ważnych informacji to żegnam się z nim i zgodnie z tym co wcześniej powiedziałam, ruszam aby popytać ludzi z pierwszej listy.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi C
11/30

Nie tylko Sasame mogła czuć się małe pośród swoich ludzi, ale przecież podobną sytuację miał jej klan na arenie regionalnej czy wręcz światowej. Długa historia i wiele przejść sprawiło, że obecna sytuacja Jugo nie była najlepsza. Musieli wystrzegać się błędów i pamiętać, że obecnie ich pozycja oraz zapewnienie miasta było w kwestii Koseki. Gdyby Ci także się od nich odwrócili i planowali ponownie w całości kontrolować cały region Daishi, to na żadnych większych sojuszników Jugo nie mają co liczyć. Muszą być samowystarczalni, a każdy, kto ma na to siły, musi robić wszystko, aby przywrócić dawną chwałę Jugo.

-Możesz spróbować z kilkoma porozmawiać. Kilka osób już próbowało, popytaliśmy rodzinę czy też innych, którzy chociaż trochę kojarzyli tych ludzi. Niczego konkretnego jednak nie ustaliliśmy. Kimkolwiek jest ta grupa, raczej pilnują swoich spraw i ściśle przestrzegają własnych tajemnic. Nawet po tym, gdy pozbędą się już całkowicie niepotrzebnych ludzi, to sposób, w jaki ich zmanipulowali, nie pozwalał tym ludziom na zbytnią współpracę z nami- Nie spodziewał się, żeby wszystko poszło tak sprawnie, jak się spodziewała dziewczyna, dlatego szybko uspokoił jej temperament, wyjaśniając, w czym rzecz. Mogła być nawet najlepszą mówczynią, która potrafi dotrzeć do takich ludzi, ale nie uda jej się tego zrobić jedną rozmową. Tutaj trzeba długiej systematycznej pracy. Na taką nie mieli czasu i nie po to wezwał Sasame.

-Mam podejrzenia, szczególnie mocne co do jednej osoby z tego grona. Ten, Fusanori, to okoliczny rzemieślnik. Bardzo dobry. Zajmował się obróbką drewna i ma do tego smykałkę. Ostatnio jednak interes gorzej mu idzie. Nie otwiera swojego warsztatu, nie przyjmuje klientów. Poobserwuj go. Może doprowadzi cię do czegoś więcej- Zanim jeszcze dziewczyna rzuciła się w kierunku wyjścia, zatrzymał ją ostatni raz. Wreszcie padły jakieś konkrety, wspomniane imię znajdowało się na drugiej z list i rzeczywiście, patrząc po słowach Moritaki, istniały uzasadnione obawy, że także i ten osobnik mógł wpaść w łapska tej niecnej grupy. Sasame poszła jednak szukać najpierw informacji, które chciała uzyskać, przepytując ludzi z pierwszej listy. Na całe szczęście oprócz ich nazwisk, znajdował się na liście także ich krótki opis oraz miejsca, gdzie ich szukać. A jak wiadomo, o tej porze najprościej wszystkich szukać na Rynku. Tam też powinien znajdować się ten warsztat stolarski Fusanoriego, więc będzie mogła całkiem sprawnie przejść do działania.

[z/t]

[Sasame]

Odpowiedź kobiety nie była dla mnie ani trochę zaskakująca, na ogół jak ktoś jest silnie utwierdzony w jakichś przekonaniach to nawet nóż na gardle nie odwiedzie go od nich. Co było jednak dla mnie miłą niespodzianką to fakt że kobieta prawdopodobnie nieumyślnie nie zaprzeczyła i potwierdziła moje przypuszczenia odnośnie jej przynależności do grupy podżegaczy, którzy byli odpowiedzialni za szerzenie niepokojącej postawy wśród cywilów. Nie mając więc teraz zbytnio innego wyjścia co do następnych kroków, podniosłam się a następnie również podniosłam kobietę po czym wykręciłam jej obie ręce do tyłu i złapałam jedną swoją ręką. Teraz jak o tym myślę to pewnie dobrym pomysłem mogłoby być noszenie ze sobą kajdanek albo chociażby jakiejś mocnej liny aby w razie czego mieć unieruchomić potencjalnego więźnia, jednak nad tym zastanowię się jak już zajmę się tą sprawą do końca. Dezaktywowałam już całkowicie Senninkę i "pilnowałam" kobietę trzymanym w zanadrzu tanto, które było gotowe aby z jego pomocą spacyfikować kobietę w przypadku jakby próbowała jakoś się wyrwać. Ruszyłam więc prowadząc pojmaną przeze mnie kobietę do siedziby władzy gdzie liczyłam że będę mogła ją przekazać komuś kto wyciągnie z niej więcej informacji.
Po dotarciu do budynku przekazuję więźniarkę strażnikom, ostrzegając ich również o umiejętnościach kobiety a także zwracając ich uwagę na jej otwory gębowe na dłoniach. Po bezpiecznym przekazaniu więźnia i upewnieniu się że strażnicy będą się z nią odpowiednio obchodzić aby nie zagrażała ona już nikomu więcej, ruszyłam do biura Moritakiego aby zdać raport z zadania i przekazać mu zebrane przeze mnie informacje.
- No dobrze. Wróciłam. Miałeś rację, obywatele nie byli nazbyt skorzy do rozmowy i właściwie nic z nimi nie udało mi się ustalić... No ale na szczęście mam też dobre wieści. Kiedy przeszukiwałam pracownię Fusanoriego, znalazłam mężczyznę w opłakanym stanie... Yyy, to nie jest ta dobra wiadomość jeszcze. No więc dobrą wiadomością jest to że podczas rozmowy ze stolarzem zobaczyłam że ktoś nas obserwował, więc ją pojmałam, jest już w rękach strażników i mam nadzieję że uda się z niej coś wyciągnąć, chociaż mi nie poszło zbyt dobrze. Mam nadzieję że uda się coś dalej ustalić i będę mogła zająć się dalej tą sprawą. A no i jeszcze ta kobieta posługiwała się dość dziwnymi technikami. Ma usta na wewnętrznych częściach dłoni i robiła jakieś ruchome figury które eksplodowały. Pierwszy raz w ogóle widzę coś takiego, więc lepiej z nią uważać. - zadałam sprawozdanie urzędnikowi.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi C
31/30

Zdrowy rozsądek tracił trochę na znaczeniu, gdy chodziło o twoje życie. Najwidoczniej próba wygarnięcia komuś, kto właśnie cię pokonał, była dla tej kobiety ważniejsza. Możliwe też, że ideały, które stały za jej zachowaniem oraz które przyświecały całej tej dziwnej grupie, były na tyle ważne i wielkie, że bez reszty im zaufała, sądząc, że ich podejście jest prawidłowe. Ratowanie ludzi to przecież nic złego i nie mogą za to karać. No niestety, chyba trochę się przeliczyła, bo Sasame w tym momencie zabierała ją ze sobą. Złapała ją pewnym chwytem za nadgarstki i w ten sposób prowadziła do Siedziby. Oczywiście w okolicy zebrał się mały tłum, zwabiony wybuchami oraz dziwną białą bezkształtną masą gliny na ziemi. Tłum ten jednak odprowadził obie kobiety wzrokiem, wyraźnie zdumiony tym, co zaszło. Dopiero gdy się oddaliły, zaczęły się szepty i plotki. Ktoś nawet rozpoznał czerwonowłosą, przez co częściowo udało im się ustalić, co tutaj zaszło. Z całą pewnością w okolicy przez jeszcze jakiś czas będzie się rozmawiać o tym wydarzeniu, choć tajemnicza kobieta z kapturem nie była znana, to z automatu uznaną ją za przestępczynią, skoro zadarła z kunoichi.

Spacyfikowana kobieta całkowicie poddała się, rezygnując z dalszego wyrywania i posłusznie idąc we wskazanym jej kierunku. Oczywiście nie należało jej ufać, dlatego środki zapobiegawcze w postaci trzymania były konieczne, na co mimochodem uwagę zwróciła Sasame, zastanawiając się czy nie byłoby sensowne zakupić jakieś kajdany albo przynajmniej linę. Ta druga mogła jednak nie wystarczyć na ninja, którzy przecież na samych początkach swojej kariery uczyli się jak wydostać się podczas bycia związanym liną.

-Dobrze, zaraz pójdę sprawdzić, czy zabezpieczenia zostały odpowiednio zastosowane przy jej osobie. Tylko tego jeszcze by brakowało, żeby nam wysadzili siedzibę. Fusanori... Cholera, musieli już do niego dotrzeć. Wyślę do niego medyków, może oni będą w stanie jakoś mu pomóc. Sporo tego do zrobienia, a jeszcze przesłuchanie. Chyba obecnie nie ma sensu go prowadzić. Wróć jutro, ogarnę wszystko, co potrzebne, pogadam z "górą", jak dostaniemy zielone światło, będziemy kontynuować. To twoja nagroda za dzisiaj- Mirotaka przyjął wszystko ze spokojem, choć niezbyt podobała mu się obecna sytuacja. Mieli jednak już jakiś punkt zaczepienia, a to oznaczało, że działania Sasame popchnęły ich do przodu. Jak widać, zawołanie jej do tego zadania okazało się słusznym pomysłem i tak samo słusznie będzie kontynuować prace nad rozpracowaniem tej grupy wspólnie. Ale to już w inny dzień. Teraz otrzymała wynagrodzenia i mogła iść odpocząć.

KONIEC

[Sasame]

Po udanym odprowadzeniu więźnia do siedziby, mogłam spokojnie iść do Moritakiego i zdać pełny raport z wykonanego przeze mnie zadania. Mężczyzna wydawał się być w miarę usatysfakcjonowany rozwojem wydarzeń i również od razu zapewnił mnie że zajmie się przypadkiem stolarza, któremu dolegało... Coś. Ja nie miałam bladego pojęcia i jedyne co udało mi się ustalić to że nie znajdował się on pod wpływem jakiegoś genjutsu o przedłużonym działaniu, co samo w sobie było zawsze czymś, jedna mniej opcja do rozważań. Niemniej jednak teraz zrobiłam wszystko co w mojej mocy i będę musiała znowu zaczekać aż coś się ruszy w danej sprawie. Z racji że to czym się teraz zajmowałam było zdecydowanie bardziej naglącą i pilną sprawą niż temat Doktorka, liczyłam że w tym wypadku o wiele szybciej uda się załatwić wszystkie sprawy formalne i zakulisowe i rzeczywiście jutro już będę mogła kontynuować zadanie, mając do dyspozycji informacje wyciągnięte z kobiety. Podziękowałam Moritakiemu za dzisiejszą współpracę i po odebraniu zapłaty za kolejne wykonane zadanie mogłam w relatywnym spokoju udać się z powrotem do domu aby odpocząć przed następnym dniem.

[z/t]

[Sasame]

Następnego dnia obudziłam się w domu jako pierwsza i sprawnie przygotowałam się do wyjścia, zgarniając po drodze również przygotowane zeszłego wieczoru przez moją matkę śniadanie, które na spokojnie zjadłam już idąc do siedziby władzy. Kiedy dotarłam na miejsce od razu udałam się w stronę biura Moritakiego, witając się oczywiście z napotkanymi strażnikami, urzędnikami czy znajomymi po fachu, innymi shinobi i kunoichi, którzy działali dla szczepu Juugo. Z racji że była wciąż dość wczesna godzina to nie było zbyt dużo ludzi większość, która była wyglądała albo na wciąż trochę niewyspaną albo na bardzo zmęczonych, prawdopodobnie w zależności czy niedawno wstali czy po prostu całą noc byli na chodzie i dopiero niebawem będą mogli położyć się do łóżek.
Po wejściu do budynku siedziby władzy, skierowałam się prosto do biura mojego na ten moment ulubionego urzędnika i zapukałam w drzwi po czym oczekiwałam na zaproszenie do środka bądź inną odpowiedź.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
1/45

Poprzednio:
Sasame zostaje wezwana do siedziby klanu, tam dowiaduje się o działalności pewnej grupy, która negatywnie wpływa na ludzi. Brak jednoznacznych dowodów oraz żadnych poszlak co to za grupa sprawia, że trzeba przedsięwziąć dodatkowe kroki. Dziewczyna zostaje wysłana do jednego z ludzi podejrzewanego o kontakty z tą grupą. Na miejscu znajduje go w tragicznym stanie, jednak dostrzega kogoś, kto obserwował dom. Rozpoczyna się pościg, zwieńczony walką oraz pojmaniem uciekinierki. Kobieta zostaje zaprowadzona do więzienia, zaś Sasame zdaje raport z tego zdarzenia i otrzymuje polecenie, aby wkrótce stawić się na kolejny etap rozpracowywania tej grupy.

Wydarzenia poprzedniego dnia mogły, chociaż na chwilę odejść w zapomnienie. Sasame dopilnowała wszelkich starań, aby wykonać wszystko, najlepiej jak tylko potrafiła. Choć nie udało jej się dowiedzieć wszystkiego, to jednak wstępnie zdobyła nieco informacji. Grupa nie posługiwała się żadnym genjutsu do ogłupiania zwykłych ludzi, to musiało być coś innego. Medycy mieli zostać wysłani do stolarza, jeśli podany mu został jakiś środek, oni będą w stanie go wykryć oraz zapewne usunąć. W ciałach innych nie znaleziono żadnych śladów dziwnych substancji czy trucizn, ale z racji na upływ czasu, mogły się już po prostu rozłożyć, bądź wydalić. Rzemieślnik był więc szansą na poznanie sposobu działania tej grupy. Jeśli jednak chcą dobrać się do przywódców tego ugrupowania, potrzebują więcej informacji.

Następnego dnia, Sasame nie czekała zbyt długo, tym bardziej nie czekała na kolejnego posłańca. Sama zdecydowała się udać do biura, gdzie Moritaka powinien na nią czekać. Tak się przecież umówili, choć nie podano żadnej konkretnej godziny ich spotkania. Nie miało to jednak znaczenia, bo gdy zapukała do drzwi jego gabinetu, odpowiedział jej znajomy głos, który pozwolił jej wejść do środka.

-Jesteś wcześniej, niż sądziłem. Ranny ptaszek, czyż nie?- Mężczyzna grzebał i szukał czegoś po swoim biurku, ale co jakiś czas wyglądał ponad blat, aby spojrzeć na dziewczynę.
-Ale to dobrze, przydasz mi się. Gotowa na dzień pełen wrażeń?- Wyciągnął coś z najniższej szuflady, obrócił to sobie w palcach kilkukrotnie, a Jugo mogła zauważyć, że wyglądało to, jak odznaka ninja. Mężczyzna chwilę się tym pobawił, przerzucając pomiędzy palcami jednej dłoni, po czym schował to do kieszeni.

[Sasame]

Po zjedzonym w drodze śniadaniu udało mi się dotrzeć do biura Moritakiego i zapukałam aby uprzejmie zaczekać na pozwolenie na wejście, które również dość szybko uzyskałam. Urzędnik najwyraźniej nie spodziewał się mnie o tak wczesnej porze, jednak wnioskując po jego zachowaniu, musiał mieć jakieś informacje, które pozwolą kontynuować śledztwo.
- No jakoś tak wyszło, przestępczość nie śpi, więc trzeba działać. - odpowiedziałam uprzejmie po czym z zaciekawieniem obserwowałam jak mężczyzna szuka usilnie czegoś w swoim biurku. Kiedy wreszcie to znalazł, mogłam przyjrzeć się nieco lepiej obracanemu w jego palcach niewielkiemu przedmiotowi a po chwili udało mi się ustalić iż w rzeczywistości było to nic innego jak odznaka shinobi. Uniosłam nieco brew a moja twarz przejawiała zaintrygowanie sprawą. Najwyraźniej Moritaki nie przeszedł jeszcze w pełni na emeryturę i czasami można było go jeszcze spotkać w terenie. A przynajmniej mi się o tyle poszczęści.
- Zawsze jestem gotowa. - odpowiedziałam pewnym siebie głosem, uśmiechając się lekko. - Udało się wyciągnąć cokolwiek więcej z tej kobiety, którą wczoraj przyprowadziłam? - zapytałam się zaciekawiona, licząc że właśnie to jest powodem dla którego mężczyzna, który na codzień zajmuje się bardziej formalną stroną zadań, dzisiaj zdecydował się wziąć sprawy w swoje ręce i wyruszyć "na miasto" aby działać w pierwszej linii wraz ze mną. Właściwie to byłam bardzo ciekawa umiejętności Moritakiego i tego jak wypadnę w porównaniu do niego. Z jednej strony był on z pewnością o wiele bardziej doświadczony ode mnie, jednak z tego co mi się wydawało to chyba już od jakiegoś czasu mężczyzna stronił od zadań terenowych, więc mógł wypaść z formy, czego o mnie zdecydowanie nie można było powiedzieć. Wszystko jednak się pewnie okaże w bliskiej przyszłości.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
3/45

-Doskonale, właśnie takich ninja potrzeba nam więcej- Pochwalił ją za to, że w taki sposób podchodzi do swoich obowiązków. Przestępczość faktycznie nie śpi, a żeby być o jeden krok przed bandytami, należy myśleć przyszłościowo i starać się za dwóch. Wcześniejsze wstawanie to zawsze kilka dodatkowych godzin, które można spędzić na treningach, aby lepiej walczyć z oprychami, na patrolowaniu ulic, żeby móc złapać złodzieja za rękę, gdy będzie próbował okraść niczego niespodziewającego się kupca, który dopiero rozkłada swój towar.

-No to będzie właśnie nas pierwszy punkt dzisiejszego dnia. Przesłuchanie- Odpowiedział, licząc, że w ten sposób zaspokoi ciekawość Sasame. Nie był to jednak koniec niespodzianek, które dla niej miał. Wprost teraz przyznał, że będą dzisiaj pracowali wspólni. No i rzeczywiście można było mieć pewne obawy co do możliwości Moritaki. Sporo czasu siedział za biurkiem, gdy pierwszy raz się poznali, miał ranną rękę. Możliwe, że nie wrócił jeszcze do pełni swoich możliwości po wcześniejszych wydarzeniach. Może jednak właśnie po to potrzebował tak sprawnej i gotowej do walki Sasame. On będzie głową operacji, ona zaś rękami, które będą okładać rabusi i innych zbójców.

-Mamy zgodę na działania, właściwie to nawet wolną rękę, co do tego, jak chcemy to zadanie zrobić, o ile nie przegniemy pały całkowicie, to nikt z Jugo nie powinien nam się wtrącać- Te słowa właściwie miały uzmysłowić dziewczynie, że nie będzie w żaden sposób ograniczana. Ich współpraca nie będzie na zasadach mistrza i ucznia, a dwóch równoprawnych ninja. Każdy z nich ma takie same możliwości, taką samą możliwość wypowiadania swojego zdania i taką samą możliwość podejmowania działań.

-Odwiedziłem także Fusanoriego. Przeniesiony został do szpitala, bo jego stan fizyczny i psychiczny strasznie się pogarszał. Nic nie mówi, praktycznie nie je. Mówiłaś, że znalazłaś go w opłakanym stanie. A czy pamiętasz coś, co mogłoby nam pomóc?- Zanim przejdą dalej, to samego przesłuchania, to trzeba było w jasny sposób zebrać całą dostępną wiedzę o tej dziwnej grupie, każda, nawet najmniejsza poszlaka może mieć znaczenie.

[Sasame]

Uśmiechnęłam się słysząc pochwałę z ust Moritakiego i zaczekałam chwilę aż ten się oporządzi i razem wyruszymy na ten dzień pełen wrażeń o którym przed chwilą wspominał. Zawsze głęboko wierzyłam że mój zapał oraz determinacja zostaną zauważone oraz docenione, więc słowa od osoby takiej jak Moritaki, którego szanowałam najbardziej ze wszystkich urzędników z którymi miałam do tej pory do czynienia, zdecydowanie uznałam niemal za order za zasługi dla szczepu Juugo. Kiedy mężczyzna wspomniał o przesłuchaniu, poczułam jak moje ręce pokrywają się na chwilę gęsią skórką. Nigdy nie brałam jeszcze udziału w czymś takim i byłam bardzo ciekawa jak to wszystko wygląda "od kuchni". Liczyłam również że Moritaki z racji że jest z pewnością bardziej doświadczony ode mnie, będzie mógł mnie poniekąd wprowadzić w cały temat, pokazać jak w takich sytuacjach się zachowywać i inne triki tego fachu.
- Rozumiem. W takim razie, mam nadzieję że pokażesz mi jak to wszystko działa, nigdy jeszcze nikogo nie przesłuchiwałam, więc będę zdawać się na twoje wyczucie, Moritaki-san. - odpowiedziałam po czym skinęłam głową, słysząc że mamy właściwie całkowitą wolność jeżeli chodzi o sposób wykonania całego tego zadania. Koniec końców, wychodzi na to że póki co są tylko same plusy z tego że wyruszam na misję z innym, wyższym rangą shinobim szczepu. Bardzo podobała mi się taka perspektywa działania. Kiedy mężczyzna wspomniał również o Fusanorim i zapytał czy było cokolwiek co zauważyłam z mogłoby pomóc to zastanowiłam się nad rzeczami jakie rzuciły mi się w oczy podczas pobytu w pracowni stolarskiej.
- Hmmm, szczerze powiedziawszy to nic konkretnego nie przychodzi mi do głowy. W warsztacie był mocny burdel ale nie wyglądało to na szamotaninę a bardziej na wyładowywanie czyjejś frustracji. Poza tym, nie miałam aż tyle czasu żeby się później jeszcze raz rozejrzeć, bo ruszyłam w pogoń za tamtą kobietą... - odpowiedziałam, nieco zawiedziona że nie byłam w stanie bardziej pomóc.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
5/45

Ich współpraca była bardzo interesująca. Przedstawiciel starszego pokolenia, który zjadł już zęby na wielu misjach, po latach nie był już w pełni sprawny, przez co trafił za biurko. Mogło to wynikać z jego chęci podjęcia się takiej pracy, ale równie dobrze mogło to oznaczać próbę zatrzymania takiego doświadczonego shinobiego przy życiu. Teraz połączył siły z osobą z młodszego pokolenia. Sasame, oraz wielu jej podobnych ninja, miała być nadzieją dla Jugo. Ich siły, porywczość, chęci i marzenia były tym, czego szczep potrzebował, jeśli chciał wrócić do swojej dawnej chwały. Przekazywanie doświadczenia takim właśnie ludziom było więc koniecznością. Tutaj takie współdziałanie narodziła się samoistnie, Moritaka dostrzegł jednak możliwości, jakie ma czerwonowłosa, dlatego zdecydował się prosić ją o ścisłą kooperację.

-To też szansa dla Ciebie. Pamiętaj, że patrzą na nas. Patrzą zwłaszcza na Ciebie. Jeśli się wykażesz, z całą pewności zostaniesz za to nagrodzona- Słowa miały zachęcić dziewczynę do aktywnego uczestnictwa w przesłuchaniu. Nigdy nie przesłuchiwała nikogo, ale to nie miało znaczenia. Nie powinna tak się tym przejmować, tylko zaufać samej sobie i robić to, co uważa za słuszne. Tak samo, jak w środki walki, musiała panować nad sobą, żeby ją pojmać, tak teraz będzie musiała przedsięwziąć odpowiednie kroki, aby kolejne starcie wygrać. Bez użycia siły.

-Wyślę kogoś, aby jeszcze raz przeszukał mieszkanie. Sam stolarz się nie odzywa, a patrząc po jego stanie, grupa poczyna sobie coraz śmielej- Mężczyzna także nie był zadowolony z tego, co usłyszał. Gdyby dopiero teraz odkrywali pierwsze przypadki działań tej grupy, właściwie niczego by się nie dowiedzieli. Pokazywało to także postępujący trend. Bardzo niebezpieczny trend całkowitego niszczenia zdrowia ludzi. Trzeba to powstrzymać, zanim zrobią krzywdę jeszcze komuś.

-Dobrze, to chodźmy- Zdawało się, że Urumi nie ma żadnych pytań, bo takowych nie zadawała, więc nie było chyba nic więcej do przegadania przed samych przesłuchaniem. Mężczyzna wstał zza biurka i ruszył w kierunku drzwi. Otworzył je, przepuszczając młodszą koleżankę, po czym sam wyszedł i zamknął drzwi. Zanim skierował ich do pokoju przesłuchań, poszedł jeszcze w jedno miejsce, aby wysłać kogoś do pracowni stolarskiej, zgodnie z tym, co ustalili. Później ruszył już we właściwym kierunku, patrząc kątem oka czy dziewczyna idzie za nim, czy koło niego.

[Sasame]

Słowa Moritakiego były zdecydowanie logiczne, już zrobiłam dość sporo misji w mojej karierze kunoichi szczepu Juugo i spodziewałam się że w każdej chwili mogłabym już awansować na rangę Akoraito, co było dla mnie już samo w sobie sporym wyróżnieniem i docenieniem moich umiejętności. Najważniejsze to było aby teraz nie nawalić na obecnej misji, ponieważ mogłoby to odbić się nieprzyjemnym echem na mojej opinii wśród władz szczepu a co gorsza, mogłoby to być później katastrofalne w skutkach dla ludności Nawabari. Owszem, pewnie prędzej czy później ktoś wyższy rangą by się zajął tym problemem, jednak kto wie czy niektóre jego skutki nie stałyby się do tego czasu nieodwracalnymi szkodami. Nie mogłam pozwolić aby nasz już teraz mocno osłabiony szczep, pozwolił sobie na kolejne straty. Czułam jak rośnie we mnie determinacja aby pokazać się na obecnej misji z jak najlepszej strony i aby zażegnać ten kryzys.
- Zrobię co w mojej mocy aby wszystko udało się jak najlepiej. - odpowiedziałam mężczyźnie krótko acz stanowczo i ruszyliśmy razem w kierunku pokoju przesłuchań a ja już starałam się wymyślić jakiś sposób aby nakłonić kobietę do mówienia, nie chcąc jednak uciekać się do przemocy czy zastraszania. Przynajmniej tak długo jak nie będzie to konieczne, mimo wszystko, bezpieczeństwo ludności Nawabari było na mojej liście priorytetów o wiele wyżej niż zdrowie jakiejś przestępczyni.
- Postaram się z niej wyciągnąć ile się da ale kiedy stwierdzisz że nie uda się po dobroci to proszę, powiedz. - zwróciłam się z prośbą do Moritakiego zanim weszliśmy do pomieszczenia.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
7/45

Zleconych przez samego Moritakę miała całe mnóstwo misji, a przecież współpracowała także z innymi urzędnikami, którzy przydzielali jej zadania. Na swoim koncie ma mnóstwo mniejszych i większych dokonań. Jej czerwone włosy dają jej niezwykłą rozpoznawalność w tłumie, zaś jej umiejętności i sprawność, z jaką pokonuje kolejne problemy, które stają jej na drodze, są chwalone przez wielu ludzi. Nie można było jednak popadać w samozachwyt. Najmniejszy błąd w obecnej misji mógłby mieć tragiczne skutki i Sasame doskonale o tym wiedziała. Musiała być skupiona na obecnej misji, zamiast rozmyślać ciągle o swoich dawnych sukcesach.

Przedstawiciel Jugo uśmiechnął się, gdy jego młodsza koleżanka zapowiedziała, że postara się zrobić tak dużo, jak to tylko możliwe. Miała czuć presję, ale najważniejszym co miała zrobić, to nie dać się jej przezwyciężyć. Zawsze miała pomocną dłoń, która pomoże jej, gdyby nawaliła. Jeszcze miała pewnego rodzaju płaszcz ochronny, ale nadal potrzebny była jej czynny udział w tym wszystkim. W walce radziła sobie wyśmienicie. Nigdy nie miała problemu z pokonaniem przeciwnika, co jednak z innymi zadaniami? Czy w czasie przesłuchań będzie sobie radzić równie sprawnie, jak na polu walki?

-Spodziewaj się, że od początku po dobroci nic z niej nie wyciągniemy- Ostatnie ustalenia przed wejściem do pomieszczenia. Tego należało się spodziewać. Przesłuchiwani niezbyt często są wylewni i raczej niczego nie mówią. Czasami wystarczy jednak jakiś sposób na nich znaleźć, aby palnęli coś przypadkiem. Urumi już się to udało, gdy złapała dziewczynę, a ta przypadkiem wygadała się, że należy do grupy. Może i tym razem jej się uda?

-Ok, dzięki, zostaw ją nam- Po wejściu do środka, Moritaka skinął głową i wydał rozkaz znajdującemu się tam innemu shinobiemu, aby ten mógł opuścić pokój. Wcześniej trzymał cały czas rękę na ramieniu kobiety, która siedziała przykuta. Ręce szeroko rozstawione na stole, tak żeby nie miała możliwości złożyć pieczęci, choć patrząc po jej stanie, to była mocno zmęczona. Tak jakby byłą po długiej walce, choć nie była w żaden sposób ranna. Oddychała ciężej, jej ruchy wydawały się nieco opóźnione i wolne.

[Sasame]

Ostatnie wymiany słów pomiędzy mną a Moritaką i za chwilę będziemy mogli wejść do środka. Czułam narastającą ekscytację wymieszaną z niepokojem kiedy zbliżałam się do drzwi za którymi był pokój przesłuchań. Z jednej strony było to dla mnie ciekawe, nowe przeżycie podczas którego liczyłam że będę miała szansę się wykazać, jednak z drugiej strony, mocno wychodziłam poza moją strefę komfortu. Nigdy nie przesłuchiwałam nikogo, nawet nie miałam młodszego rodzeństwa, które mogłoby chcieć coś przede mną ukrywać, dosłownie, nie miałam pod tym względem żadnego doświadczenia. Jednak prawda była taka, że jeżeli chciałam zostać silną i skuteczną kunoichi to nie mogłam zawsze być w mojej strefie komfortu. Bez wychodzenia z niej po prostu nigdy nie mogłabym osiągnąć szczytu moich umiejętności. Dlatego też byłam zdeterminowana aby dać z siebie wszystko.
Weszłam wraz z Moritaką do pomieszczenia w którym znajdowała się pojmana przeze mnie kobieta i od razu mogłam zwrócić uwagę na jej stan. Była cholernie wymęczona, jednak po jej ciele nie było widać żadnych śladów ani ran. Zakładałam że była to pewnie zasługa jakichś specjalnych technik do wyciągania informacji z więźniów albo po prostu jakieś techniki, które działały mocno na jej umysł. Urzędnik z którym weszłam odesłał shinobiego, który pilnował kobietę i po chwili zostaliśmy w pomieszczeniu tylko we trójkę. Zmierzyłam powoli wzrokiem przestępczynię, zastanawiając się nad pierwszym sposobem aby ją podejść.
- No dobrze, skoro my już się poznałyśmy wczoraj to może powiesz mi coś o sobie? Jak masz na imię? Co robisz w Nawabari? Swoją drogą, bardzo ciekawe umiejętności prezentowałaś wczoraj, to jakieś wrodzone Kekkei Genkai? - zadałam na spokojnie pierwsze parę pytań.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
9/45

Wychodzenie poza swoje limity to właśnie cecha charakteryzująca dobrych ninja. Sasame miała obawy przed przesłuchaniem, ale wiedziała, że musi się tego podjąć. Pokonywanie barier, uczenie się nowych rzeczy i podejmowanie się rzeczy, w których nie czujemy się w pełni pewnymi to dobra droga. Sasame kroczyła nią, jednak dbając o każdy krok. Presja, która byłą na nią wywierana była znacząca i łatwo zauważalna. Mirotaka sam jej przecież zwrócił uwagę, żeby dziewczyna zdawała sobie z tego sprawę. Nie mogła jednak dać się tak po prostu poddać. Musiała wytrzymać i pokazać, z jakiej gliny ulepieni są Jugo.

To trochę zabawne, że jej stan tak przypominał stan ludzi, którzy trafili w łapska tej grupy. Bardzo ironiczne i jakże wymowne. Ciekawym było, jakimi sposobami do tego doprowadzili. Medykamentami? Bardzo możliwe. Może techniki? Gdyby posiadali takie do wyciągania informacji, taka rozmowa nie byłaby tutaj potrzebna. Dziewczyna wyglądała jednak jak typowa osoba, która wykorzystała większość swojej chakry. Wyciągnęli ją z niej? A może nie dają jej zregenerować swoich sił? Wszystko było możliwe. W jakiś sposób trzeba przecież przetrzymywać pojmanych bandytów, gdy tak wiele osób na świecie potrafiło kontrolować chakrę. Zwykłe kajdanki nie wystarczały na tych poważniejszych.

-Jestem Yote. A dlaczego miałabym w ogóle z wami gadać? Atakujecie ludzi bez powodu. Nie dbacie o zwykłych ludzi. Mnóstwo osób cierpi, a wy, zamiast tego wolicie się czepiać tych, którzy im pomagają- Dziewczyna, podobnie jak wcześniej, była bardzo rozgadana i ponownie rzucając kolejnymi obelgami w stronę drugiej strony, przyznała się do kilku rzeczy więcej. Niby nie chciała z nimi rozmawiać, ale pomimo jej zmęczenia organizmu, aż ją nosiło, żeby wyrazić swoją złość i niezadowolenie. Może przesłuchanie nie będzie aż tak trudne?