Siedziba władzy

[Haruzen]

Sasame Misja C
1/30 Ruszyłaś w stronę okienek, przy których zlecano misje chętnym shinobim z twojego szczepu. Zazwyczaj były to zwykłe misje C. Ludność cywilna z jakiegoś powodu wolała kierować swoje prośby o misje niższego stopnia, czyli te rangi D, do innych klanów, niż do szczepu Jugo. Z jakiegoś powodu shinobi Jugo wysyłani byli raczej od razu do trudniejszych zadań, niż do banalnych misji polegających na szukaniu kotków, koszeniu trawy, czy przenoszeniu rzeczy z jednego miejsca do drugiego. Te najtrudniejsze misje jednak również nie były zlecane tutaj. Misje rangi A, czy S, zazwyczaj nie były zlecane przypadkowym shinobim i nie powierzano ich szeregowym urzędnikom. Dlatego mogłaś być pewna, że najprawdopodobniej zostanie ci zlecona misja rangi C.

Dłuższą chwilę stałaś w kolejce wraz z innymi shinobimi. Nie było ich wielu, jednak przydzielanie misji szło nadzwyczaj powolnie. Gdy w końcu dotarłaś do okienka poznałaś tego przyczynę. Urzędnik, przydzielający misję był mężczyzną w średnim wieku o blado-szarej twarzy i rozczochranych, przetłuszczonych włosach i dwudniowym, nieregularnym zaroście. Cała jego prezencja była dosyć niechlujna, a jego ruchy bardzo powolne. Widać było, że jest bardzo znudzony wykonywaniem swojej pracy, by nie rzec, że najzwyczajniej w świecie cierpi. Z tego powodu działał powolnie i niedbale. Gdy podeszłaś, nawet na ciebie nie spojrzał, tylko rzucił niedbale:
- D, C, czy B?

[Sasame]

W trakcie oczekiwania na ruch kolejki, zastanawiałam się nieco nad rozmową, którą prowadziłam z Haruzenem. Czy rzeczywiście wszystko było takie czarno-białe jak on to przedstawiał? Niezbyt mi się to podobało, jednak Yamanaka miał trochę racji. Oboje byliśmy shinobi i nasze zadania w znacznej mierze skupiały się na wykonywaniu dość brudnej roboty, takiej właśnie jak zabójstwa różnych osób z różnych powodów, niemniej jednak ja czułam że sposób przedstawienia tego przez blondyna był w dalszym ciągu nieco skrzywiony. Wiedziałam że dbam do dobro mieszkańców Nawabari i byłam pewna tego że moje działania pomagają im w taki albo inny sposób.
Kiedy wreszcie nadeszła moja kolej na przyjęcie zadania od urzędnika, ujrzałam dość nieprzyjemny widok. Osoba siedząca za biurkiem wyglądała bardzo nieprzyjemnie a jego zapał do pracy praktycznie nie istniał. Mężczyzna był zaniedbany i zachowywał się trochę jakby był tutaj za karę.
- Rangę C poproszę. - odpowiedziałam spokojnym i uprzejmym tonem, nie chcąc zbytnio przedłużać czegokolwiek i jak najszybciej wyruszyć w drogę.

[Haruzen]

Sasame Misja C
3/30 Oczekiwanie w kolejce często sprzyja różnym rozmyślaniom. Jest to ta chwila czasu, gdy z jednej strony spieszymy się i jesteśmy w trakcie robienia czegoś istotnego, jednak z drugiej strony stoimy w miejscu i możemy zająć swoje myśli czymś innym, niż nadążaniem za pędem dnia codziennego. Ty myślałaś o swoim zawodzie i jego słuszności. Uznałaś, że swoją pracą pomagasz ludziom. Po prostu wierzyłaś w to, co robisz.

Urzędnik, przed którym stałaś ewidentnie miał do tego inne podejście. Ewidentnie nie wierzył w sens swojej pracy i każda sekunda nad nią spędzona była dla niego bolesną karą. Być może jednak było inaczej? Może po prostu miał gorszy dzień, czy tydzień i było tak źle, że oddziaływało to na jego pracę? Trudno powiedzieć. Sam urzędnik też nie wyglądał na takiego, który chciałby o tym rozmawiać.
- Kolejna C... Znowu jakiś nastolatek nie wytrzymał burzy hormonów stracił nad sobą panowanie i zdziczał. Zajmij się nim. - odpowiedział urzędnik rzucając przed tobą cieniutką teczkę dokumentów, po czym zaczął notować coś w papierach, które leżały przed nim, kompletnie cię ignorując.

[Sasame]

Mężczyzna w dalszym ciągu wydawał się być zdecydowanie nie w sosie, jednak nie mi oceniać co było powodem takiej postawy u urzędnika. Bez słowa wzięłam dokumenty i pobieżnie przejrzałam zawarte w nich informacje, poszukując kluczowych danych, takich jak miejsce zdarzenia czy jakieś szczegóły odnośnie samego nastolatka, który był celem zadania a także kto był samym zleceniodawcą.
- Wiadomo cokolwiek odnośnie miejsca gdzie to się wydarzyło? Łatwiej będzie mi znaleźć gagatka jak będę mogła pójść i zbadać ślady, podążać za nim. - powiedziałam do urzędnika, jeżeli nie było informacji na ten temat.
Jeżeli otrzymałam informacje o które poprosiłam, bądź po prostu znajdowały się one we wręczonej mi dokumentacji, odmeldowuję się z siedziby i ruszam na miejsce zdarzenia aby rozpocząć poszukiwania gagatka.

[Haruzen]

Sasame Misja C
5/30 Widok na twarz urzędnika i całą jego wyłaniającą się zza biurka sylwetkę, nie należał do najprzyjemniejszych. Być może dlatego właśnie szybko zanurzyłaś swój nos w rzucone przed tobą papiery. Pierwsze na co trafiłaś, to informacje na temat twojego celu. Yamada Toshiyuki, urodzony niedaleko farmy Watari w 375 roku, od maleńkości przygotowywany i szkolony na shinobiego. Akta zawierały również jego podobiznę, która ukazywała uśmiechniętego, niedużego blondwłosego chłopca. Na następnych kartkach były raporty ze zniszczeń jakie dokonał na farmie Watari. Zwróciłaś uwagę, że większość raportów mówiła, że po zniszczeniu sporej części sprzętu gospodarczego uciekł w kierunki Seiyamy i terenów kontrolowanych przez klan Koseki. Wszystkie raporty pochodziły sprzed co najmniej dwóch dni. Na końcu akt widniała notatka sprzed dwóch dni właśnie, sugerująca, że cel najprawdopodobniej w przeciągu trzech dni przedostanie się na tereny Koseki i należy jak najszybciej go wyeliminować.
Przejrzawszy akta zapytałaś urzędnika o miejsce wybuchu i zdziczenia nastolatka.
- A ty co? Czytać nie umiesz? Ja mam ci tylko przekazać te papiery. Tam wszystko powinno być napisane. To twoja pierwsza misja, że nie masz pojęcia jak to działa? - odwarczał ci zirytowany urzędnik, po chwili jednak spojrzał w swoje papiery i dodał - Przyszła jeszcze krótka notka do tej misji. Masz ją wykonać unikając Koseki, najlepiej tak, aby kryształowi nawet się o niej nie dowiedzieli i żeby nie wybuchł z tego incydent międzyklanowy. Im szybciej i ciszej zabijesz gówniarza, tym lepiej.

[Sasame]

Pomimo dość dokładnego przejrzenia otrzymanych dokumentów, musiała mi umknąć wzmianka na temat miejsca zdarzenia, więc dopytałam się uprzejmie urzędnika. Ten jednak już w dość nieuprzejmy sposób mi odpowiedział, zupełnie jakby wyżywał się na mnie z powodu jakiegoś wielkiego nieszczęścia jakie mu się przytrafiło w jego życiu prywatnym. Jeszcze raz przejrzałam informacje zawarte w teczce i tym razem już znalazłam to czego szukałam. Słysząc również dopowiedzianą informację o Kosekich, musiałam przyznać mężczyźnie rację, takie incydenty najlepiej jakby nie wychodziły poza okolice Nawabari i lepiej żeby klan sprawujący pieczę nad Daishi nie musiał się kłopotać jakimś zbłąkanym, zdziczałym członkiem naszego szczepu. Nie byłam co prawda przekonana odnośnie zasugerowanych przez urzędnika metod, jednak to jak to się potoczy, wyjdzie już w praniu. Skinęłam więc głową i odmeldowałam się aby szybkim krokiem ruszyć w kierunku Seiyamy w nadziei że uda mi się zatrzymać chłopaka nim ten wpakuje się jeszcze głębiej w bagno. Ze względu na częste patrole okolicy zdałam się na moje obeznanie w terenie i obrałam kurs, który powinien przecinać się z trasą, którą podążał rozszalały chłopak, skoro wyruszył z farmy Watari i szedł w stronę stolicy klanu Koseki.

[Haruzen]

z/t

[Haruzen]

Sasame Misja C
29/30 Niemal bez skrupułów zabiłaś jednego ze swoich. Urzędnik klanowy nakazał ci zrobienie tego, a więc zapewne było to moralnie słuszne. Na całe szczęście okazało się, że natrafiłaś na odpowiedniego rozszalałego Jugo i chłopak, którego zabiłaś, był tym, którego poszukiwałaś. Postanowiłaś jednak okazać tym zwłokom odrobinę szacunku. Przeszukałaś je dokładnie, zabierając jego zakrwawioną odznakę shinobiego, a następnie odprawiłaś coś na wzór ubogiego pogrzebu. Ostatecznie pozostawiłaś ciało zakopane w ziemi w nieoznakowanym miejscu i ruszyłaś z powrotem do Nawabari.
W siedzibie władzy szybko znalazłaś urzędnika, który zlecił ci twoje zadanie i podeszłaś do niego. Ten widząc cię oraz czerwoną od krwi odznakę shinobiego w twojej ręce, przygotował już sobie sakiewkę z pieniędzmi, za twoje zadanie.

Ode mnie tyle, daj jeszcze posta kończącego. Dzięki za misję, cieszę się, że udało się dokończyć, pomimo problemów.

[Sasame]

Po zakończeniu prowizorycznego pogrzebu i zabraniu ze sobą odznaki chłopaka udałam się prosto do siedziby władzy. Przez całą drogę mniej lub bardziej moje myśli krążyły wokół tematu zlecenia, jednak zastosowałam taktykę wyparcia i usprawiedliwienia, która zadziałała zadziwiająco dobrze. Kiedy dotarłam do budynku siedziby, weszłam do środka i skierowałam się do pomieszczenia w którym zostało mi zlecone zadanie. Ku mojemu zadowoleniu, mężczyzna, który zlecił mi zadanie w dalszym ciągu się tam znajdował, więc bez zbędnego kombinowania ustawiłam się w kolejce do jego okienka. Kiedy nadeszła moja kolej, bez słowa wręczyłam mu zakrwawioną odznakę ninja, którą miał przy sobie Toshiyuuki a w zamian za nią odebrałam sakiewkę z zapłatą za wykonanie zadania. Zatrzymałam się jeszcze na chwilę, jakby chcąc coś powiedzieć do mężczyzny, jednak rozmyśliłam się i odwróciłam na pięcie, kierując się w stronę wyjścia z budynku. Kiedy zostawiłam siedzibę już za sobą, ruszyłam prosto do mojego domu rodzinnego, chcąc odpocząć po tej misji, mimo że nie była wcale tam bardzo fizycznie wyczerpująca.

[z/t]

[Sasame]

Nieco spięta podeszłam otworzyć drzwi wejściowe do mojego domu. Z jednej strony nie wiem właściwie czego miałabym się obawiać, przecież byłam przykładną kunoichi i z tego co się orientowałam nie miałam żadnych wrogów w Nawabari o ile jakichkolwiek miałam w całym Daishi. No i oczywiście, byłam w domu, a mój domy znajdował się w osadzie mojego szczepu. Kto o zdrowych zmysłach zaatakowałby kunoichi w samym środku jej ojczystej osady? Jednak przecież nie wszyscy na świecie byli o zdrowych zmysłach, prawda? Stąd też zawsze przy otwieraniu drzwi pozostawała ta drobna szansa iż tym razem kiedy bylibyśmy nieprzygotowani, mógłby ktoś właśnie czychać na nasze życie... Jednak nie był to dla mnie ten raz. Mężczyzna stojący za drzwiami zdecydowanie musiał być shinobi, co poznałam od razu po jego ubiorze, jednak nie był on wrogo nastawiony a nawet okazał się być posłańcem z Siedziby Władzy. Odebrałam przekazaną przez niego wiadomość i również skinęłam mu głową po czym zamknęłam drzwi kiedy zamaskowany mężczyzna się ulotnił. Nie marnując czasu na nic co nie było potrzebne, zabrałam ze sobą moje bentou i narzuciłam na siebie płaszcz, założyłam wysokie sandały po czym wyszłam z domu, zamykając za sobą drzwi.
W drodze do siedziby szybko zjadłam śniadanie, wiedząc iż następna okazja ku temu może się przytrafić dopiero za jakiś czas a wykonywania zadań o pustym żołądku zdecydowanie nie należało do moich ulubionych kombinacji. Kiedy dotarłam do budynku skończyłam również zjadać ostatnią kanapkę ryżową onigiri, więc byłam zwarta i gotowa na wszystko co tylko możliwe. Weszłam więc do budynku i starałam się ustalić z krążącymi osobami, gdzie znajdę osobnika zwącego się Jugo Moritaka.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi C
5/30

Informacja została przekazana, a posłaniec spełnił swoje zadanie. Sasame przyjęła to do swojej wiadomości a ich kontakt, tak nagle, jak się zaczął, tak się urwał. Zapewne w przyszłości z tym posłańcem będzie miała jeszcze kilkukrotnie przyjemność się spotkać, zapewne na gruncie zawodowym, bo jeśli będzie on tak pilnował swojej tożsamości, jak można się spodziewać po noszonej masce, to pewnie nie pozna nawet jego imienia. A istniała przecież szansa, że niegdyś spotkali się na ulicy czy na targu.

Posiłek, który miał zapewnić siłę na następne godziny, był bardzo ważny, dlatego Sasame pozwoliła sobie po drodze zjeść coś, co pozwoli jej mieć więcej sił. Słusznie zakładała, że misja, która ją czeka, ponownie zabierze jej wiele godzin, w których czasie nie będzie zbytnio czasu ani sposobności na stosowne pałaszowanie czegoś do jedzenia. Wreszcie jednak dotarła do siedziby i natrafiając na przypadkowego urzędnika, poprosiła go o wskazanie drogi do Moritaki ze szczepu Jugo. Wskazany został jej korytarz, na którego końcu czekały jedne drzwi i właśnie tam się udała.

-Ohh, jesteś. Dobrze Cię widzieć- Po przekroczeniu progu drzwi Sasame mogła usłyszeć znajomy głos. Gdy spojrzała, kto siedział za biurkiem, dostrzegła tego wojownika, który jakiś czas temu poznała w głównym holu, a który przyznał jej już kilka misji. Tym razem z jego ręką było już chyba lepiej, a sądząc po lokalizacji, w której przesiadywał, powodziło mu się w jego karierze urzędnika. Przywitał dziewczynę, podając jej dłoń na przywitanie oraz wskazał później dłonią, aby usiadła na krześle przygotowanym specjalnie dla petentów.

[Sasame]

Krótka podróż wieńczona dotarciem na miejsce, czyli do siedziby władzy, szybko przerodziła się w poszukiwania osoby, która potrzebowała abym stawiła się właśnie tutaj w trybie niemal natychmiastowym. Weszłam do budynku i posiłkując się pomocą od innych osób, udało mi się wreszcie dotrzeć do pomieszczenia w którym najpewniej czekał nie kto inny jak sam Moritaki Juugo. Kiedy weszłam do pokoju, od razu zostałam powitana dość znajomym głosem. Miło zaskoczona skierowałam moją uwagę na mężczyznę, który kilkukrotnie zlecił mi już wykonanie paru misji w ostatnim czasie. Uśmiechnęłam się zadowolona i skinęłam mu na powitanie głową.
- Jaka miła niespodzianka, Moritaki-san. Cieszę się że to właśnie ty przydzielisz mi moją następną misję. - powiedziałam podchodząc do biurka i siadając na wskazanym przez urzędnika krześle. - W czym mogę dzisiaj pomóć? Jacyś bandyci? Może jakieś nowe informacje o Doktorku? - zapytałam się, w nadziei że może cokolwiek ruszyło się w sprawie tego popaprańca, który wymyślił sobie że będzie porywał członków mojego szczepu aby następnie przeprowadzać na nich jakieś niecne eksperymenty. Zdecydowanie liczyłam na to że będę mogła położyć kres jego działalności i uwolnić świat od chociaż jednego takiego podłego człowieka.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi C
7/30

Dziewczyna także się przywitała, jednak zignorowała wystawioną jej dłoń. Mężczyzna jednak nie zraził się i szybko ją schował, aby nie było powodów do niezręcznej sytuacji, choć ta właśnie wystąpiła. Może jednak Sasame się nie zorientowała w tym, co przypadkiem zrobiła, przez co ten drobny incydent odejdzie w zapomnienie.

-Podobno jakiś kolejny urzędnik potrzebował zastępstwa, więc jak widzisz, mam, póki co trochę lepsze biuro. No i nie musimy siedzieć na korytarzu- Wykorzystał tą chwilę, aby nieco porozmawiać o obecnej sytuacji. Taka luźna gadka na wstęp, zanim przejdą do meritum ich spotkania. Dziewczyna jednak była niezwykle bezpośrednia i po tym, jak zasiadła na wskazanym krzesła zapytała, w czym jest problem.

-Nie, nie. Sprawa Doktorka jeszcze jest w toku, na razie mamy jakieś szczątkowe informacje, inny zespół próbuje połączyć te puzzle w całość. Ale potrzebuję twojej pomocy w zupełnie innej sprawie- Niestety sprawa eksperymentującego na Jugo człowieka nadal czekała na swój wielki finał. Odpowiedni ludzie pracowali nad tym, więc chociaż w tym aspekcie Sasame mogła być spokojna, że nie odstawiono tej sprawy na bok. Nadal ktoś się nią zajmował, ale wymagało to mnóstwa pracy i zajmowało wiele czasu.

-Zauważyliśmy ostatnio, że pojawia się coraz więcej przypadków ludzi, którzy coraz gorzej sobie radzą. Przestają pracować, ignorują prawa i obowiązki, podupadają na zdrowiu i duchu. Mamy pewne podejrzenia, że wszystkich tych ludzi łączy pewna rzecz. Mianowicie w wielu historiach pojawia się wzmianka o jakiejś tajemniczej grupce. Nie wiemy, kim są, nie wiemy, co próbują osiągnąć. Nie udało się ich złapać za rękę, bo też nie bardzo wiemy, kto do nich należy. Nie możemy jednak tej sprawy tak zostawić, bo coraz więcej ludzi marnuje sobie życie- Czas na uśmiechy i pozdrowienia się skończył, mężczyzna przybrał bardziej poważną minę, zatroskaną wręcz. Z jego słów wynikało, że coś bardzo niedobrego dzieje się w Nawabari i to najwyraźniej właśnie ta sytuacja skłoniła Moritakę, aby bezpośrednio poprosić Sasame o pomoc.

[Sasame]

Po podejściu do biurka mężczyzny, przywitałam się z nim słownie i od razu chciałam już usiąść przy krześle, jednak zauważyłam jak ten wycofuje swoją rękę, która najpewniej jeszcze przed chwilą była wyciągnięta w moim kierunku aby się przywitać. Uświadamiając sobie że musiałam nie zauważyć tego gestu a teraz było za późno aby na to areagować, poczułam że moje policzki mocno się czerwienią, przybierając pewnie kolor zbliżony do tego jakim odznaczały się moje włosy. Całe szczęście, przynajmniej urzędnik nie przejął się tym aż tak bardzo i oboje mogliśmy przejść dalej do rzeczy.
Ku mojemu niezadowoleniu, okazało się że sprawa Doktorka w dalszym ciągu była jeszcze w przedbiegach i cieżko było jakkolwiek się za to zabrać. Owszem, to dobrze że ktoś się tym zajmował na bierząco, jednak każdy następny dzień kiedy ten świrus grasuje na wolności to każdy następny dzień kiedy coś złego może spotkać jakiegoś z moich rodaków. Tyle że jakaś byle Doko jak ja, nie miała żadnego wpływu na to żeby to jakkolwiek przyśpieszyć albo nałożyć temu większy priorytet. Jedyne co mogłam zrobić to siedzieć jak na szpilkach w oczekiwaniu na kolejne informacje i ewentualnie robić wszystkie inne zadania aby nie zajmowały one czasu nikomu innemu, wtedy może będę mogła mieć wpływ na rozwój sytuacji w sprawie Doktorka.
Mimo moich chęci do dalszych działań w kwestii Doktorka, musiałam się teraz w pełni skupić na powierzanym mi zadaniu. Wysłuchałam słów Moritakiego przyswajając sobie informacje i od razu je analizując.
- Hmmm, czyli mówisz mi że w Nawabari grasują jacyś... Podżegacze? Starają się zniszczyć nasze społeczeństwo od środka? No muszę przyznać że rzeczywiście nie prezentuje się to nazbyt dobrze. Czy wiadomo o tym wszystkim cokolwiek? I czy mogłabym na przykład dostać listę takich "zaobserwowanych" przypadków jeżeli chodzi o cywili? Bo chyba nie zaczęło się to od tak sobie, ci podżegacze musieli w jakiś sposób zdobyć rozgłos wśród prostych ludzi i dlatego mają w ogóle na nich wpływ. - powiedziałam również zatroskanym tonem kiedy urzędnik skończył mówić.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi C
9/30

Obecna pozycja Sasame nie dawała jej specjalnych możliwości, żeby wpłynąć na poszukiwania Doktorka. Starsi stażem, doświadczeniem oraz rangą ninja zajmowali się tą sprawą i to oni wydawali rozkazy. Na własną rękę dziewczyna także niewiele mogła osiągnąć. Szukanie pojedynczej osoby, znając właściwie tylko jego pseudonim, było jak szukanie igły w stogu siana. Ogromnym stogu siana. Nie pozostawało więc jej nic innego jak czekać, a żeby w międzyczasie zająć czymś swoją głowę, postanowiła przysłużyć się Jugo, poprzez wykonywanie kolejnych zadań.

-Nie byliby pierwszymi, którzy chcieliby doprowadzić Jugo do upadku. Wiele regionów nie ma o nas dobrego zdania, możliwe więc, że ktoś z naszych wrogów wysyła taki element wywrotowy do naszej osady. Bez oczywistych dowodów nie możemy jednak nikogo wskazać, bo wywołamy niepotrzebny konflikt, a jeśli winą za całą sprawę obarczy się nas, to możemy być pewni, że wiele wielkich rodów rzuci się na nas jak na padlinę- Na sytuację lokalną mogli mieć wpływ też ludzie z zewnątrz. Wcale to jednak nie oznaczało, że osobami stojącymi za działaniami tej grupy są ludzie należącymi do innych klanów. Przecież wiele takich grup powstaje samoistnie. Czasami zbierają się wokół jakiegoś nukenina i tworzą grupy bandytów, czasami jakaś sekta nakłania innych do wstąpienia w ich szeregi. Takie możliwości też trzeba było brać pod uwagę.

-Oto lista ludzi, od których wszystko się zaczęło. Po ich przypadkach byliśmy w stanie połączyć to w całość i znajdywać kolejnych. Część to przybysze z mniejszych wiosek, zwykli parobkowie, biedota, bezdomni, ale są też ludzie lepiej sytuowani. Oprócz tego mamy też kilku potencjalnych członków tej grupy. Pasują do pozostałych przypadków, pojawiają się pogłoski o ich dziwnych zachowaniach i tak dalej- Odwrócił kartkę, którą miał przed sobą i przesunął ją w stronę Sasame, prezentując listę kilkunastu nazwisk, kobiet i mężczyzn, którzy należeli do tej grupy i źle skończyli, następnie pokazał drugą, dużo mniejszą karteczkę, z odręcznie zapisanymi kilkoma imionami. Ten drugi "dokument" był dużo mniej oficjalny, ale jego ważność mogła być o wiele większa, bo dawało to już pewien punkt zaczepienia. Zanim jednak przeszedł dalej, czekał na reakcję Sasame oraz jej opinię.