Sklep z wyposażeniem

[Yasuo]

Moje nogi poniosły mnie daleko w świat. Już od jakiegoś czasu planowałem podróż do Daishi, nie wiedząc nawet czemu. Być może los tak chciał... być może los chciał, bym pomógł dwóm dziewczynkom odszukać ich mamę. Z nimi jednak rozstałem się w Yusetsu, a sam powędrowałem dalej. Słońce świeciło nad moją głową, dodając mi humoru. W zupełności nie zwróciłem uwagi na klimat tej krainy. Byłem wojownikiem z mroźnych krain, więc trochę wiatru i chłodu nie robiło mi specjalnie różnicy. Zawędrowałem do pierwszej lepszej osady. Nie miałem pojęcia jaki szczep nią władał. Osada jak osada. Domy, karczmy, sklepy. Nic ciekawego. Bardzo dużo się takich widywało.
Jednakże o uszy obiła mi się jedna rzecz. Akurat przechodziłem obok sklepu z wyposażeniem. W jego wnętrzu właściciel zachwalał swój towar. Klient z którym ten rozmawiał nie był jednak przekonany i tylko kręcił głową.
- Panie! Toż to najlepszy łuk na świecie! Sprzedawany tylko w Daishi i Ryuzaku! - Na nic to jednak się zdało. Kupiec, będący prawdopodobnie szlachcicem nie potrafił docenić wysokiej jakości oręża i po chwili wyszedł ze sklepu. Zdenerwowany kupiec odłożył przedmiot.
- Ja go kupię - powiedziałem, a mężczyźnie zaświeciły się iskierki w oczach. Widać tracił nadzieję na sprzedaż tego łuku. Sam się sobie dziwiłem. Ja? Samuraj? A to przecież jest łuk... Czy to wypada? Nie było czasu jednak o tym rozmyślać. Słowo się rzekło, może nazbyt szybko i nazbyt nieprzemyślanie, ale jednak. Z drugiej strony warto było mieć broń dystansową w swoim arsenale. Z pewnością ułatwiłaby walkę.
- Oh! To będzie 3000 Ryo! - Pomyślałem, że to trochę drogo... Jednak łuk podobno był najlepszy na świecie. Ryzyko było warte podjęcia. Na pierwszy rzut doświadczonego oka broń sprawiała piorunująco dobre wrażenie. - I do tego kołczan i 20 strzał za 400 Ryo. Uczciwa cena.
- Co Pan powie na kołczan i 40 strzał za 700? - Zgodził się bez najmniejszego problemu. Dodatkowo do tego wszystkiego dokupiłem trzy średnie zwoje.
To były całkowicie spontaniczne zakupy. Po prostu wszedłem, wybrałem towar, zapłaciłem i wyszedłem. Kupiec był zadowolony, a ja miałem pamiątkę. Czy powinienem jakoś ten Łuk nazwać? Czy powinienem postąpić z nim tak jak postępowałem z mieczami, nadając im imiona? Było to warte rozważenia. Póki co jednak musiałem spędzić trochę czasu na porządkowaniu swojego ekwipunku. Raz na jakiś czas dobrze było wykonać sprawdzanie sprzętu i zapasów i układanie wszystkiego tak, żeby było łatwo dostępnie. Po wszystkim ruszyłem dalej.

z/t

  Ukryty tekst

[Kizuna]

Po wyjściu z domu, Kizuna skierowała swoje kroki prosto do sklepu z wyposażeniem. Dopiero co odwiedzała ten przybytek, a już wróciła po więcej. Stało się to za sprawą jej ostatniego szybkiego wzbogacenia w wyniku wykonanych zleceń. Ciężko zarobione pieniądze zawsze wydaje się trudniej, chociaż z dozą satysfakcji. Satysfakcja ta niestety nie sprawiała, że jej ręka czuła się lżej, kiedy kładła na ladzie sklepu ciężką sakwę wypełnioną monetami. Wskazała właścicielowi sklepu przedmioty, które chciała nabyć.

  Ukryty tekst

Rozejrzała się jeszcze raz po wystawionych na półkach i w gablotach częściach uzbrojenia. Nie potrzebowała już niczego więcej do swojego arsenału, a przynajmniej nie teraz. Mimo to lubiła popatrzeć na rzeczy, które były jej kompletnie niepotrzebne. Odebrała zakupione rzeczy i opuściła sklep.

  Ukryty tekst

Po wykonaniu tej czynności, udała się w inne miejsce.

  Ukryty tekst