Siedziba władzy

[Sasame]

Rozmyślania na temat tego w jaki sposób dziewczyna została doprowadzona do swojego aktualnego stanu musiałam zostawić sobie na później. Teraz był czas i miejsce na pełne skupienie na kobiecie i tym co mówi. Nie chciałam czegokolwiek przepuścić co mogłoby zawierać choćby najmniejszy skrawek wartościowych informacji. Zadałam pierwsze parę pytań aby rozpocząć rozmowę i wyczuć nieco lepiej stan psychiczny w jakim jest kobieta. Jak się okazało, ponownie, nie musiałam nawet zbytnio się starać aby palnęła ona nieuważnie jakimiś strzępkami ważnych poszlak. Jednak to nie to zwróciło najbardziej moją uwagę. O czym ona w ogóle mówiła? Ataki na ludzi? Zaniedbywanie ludności cywilnej? Wszechobecne cierpienie ludności? Musiałam na chwilę się zatrzymać i przetrawić jej słowa. Jej słowa wydawały mi się kompletnie oderwane od rzeczywistości.
- Ja jestem Sasame. - odpowiedziałam jej z uwagi na... Sama nie wiem do końca na co. O czym ty w ogóle mówisz? Jakie ataki na ludzi? Jakie zaniedbywanie cywilów? Kto cierpi? No i w jaki niby sposób im pomagacie? Czy ty w ogóle słyszysz swoje słowa? Co tam robiłaś na dachu wczoraj? Obserwowałaś Fusanoriego? Czy na prawdę w takim stanie powinien być ktoś komu "udzieliło się pomocy"? - zapytałam spokojnie, kładąc nacisk na ostatnie zdanie i podeszłam do Yoty. - Co robicie z ludźmi? Co zrobiliście Fusanoriemu? Jak byłam na miejscu to sprawdziłam i nie było to żadne genjutsu. Jakaś trucizna? Jak to odwrócić? - zapytałam się nieco ostrzejszym tonem. Nie chciałam się uciekać do przemocy fizycznej, zwłaszcza jeżeli Yote, póki co wbrew pozorom nie sprawiała większych problemów. Niemniej jednak bezpieczeństwo mieszkańców Nawabari było moim absolutnym priorytetem i jeżeli zajdzie taka potrzeba to nie zawaham się aby użyć bardziej drastycznych środków aby wydobyć z niej informacje. Jednak widząc jej zachowanie, od razu czułam że coś dziwnego jest na rzeczy. Wydawało się jakby kobieta była święcie przekonana do swojej racji i tego że rzeczywiście jakoś pomagają tym ludziom. Tylko dlaczego? Czyżby w szeregach podżegaczy była stosowana jakaś ciężka indoktrynacja albo pranie mózgu? Cóż, miałam nadzieję że dalsza rozmowa pozwoli mi nieco lepiej to wszystko zrozumieć.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
11/45

Przemyślenia był dobre, ale był takie momenty, gdy należało odstawić na bok wszelkie metafory, myślenie o motylkach, wylatujących z jaskini, by wzbić się w wysoko w przestworza czy różnego rodzaju odwołania do innych sytuacji. Nie liczyło się w tym momencie nic. Równie dobrze Sasame mogła teraz być jedynie małą mrówką w ogromnym terrarium, którą obserwuje mnóstwo ludzi, sprawdzając, czy każdy jej ruch jest prawidłowy albo, czy nie popełnia żadnych błędów. Myślenie o ulotności, zastanawianie się nad sensem wszystkiego i tego typu pierdoły musiały poczekać. Sasame miała zadanie do wykonania i na nim chciała się skupić.

-Niczego wczoraj nie zrobiłam. Stałam tylko na dachu, a Ty mnie zaczęłaś gonić- Trochę czasu na przemyślenie sobie paru spraw pozwoliło przygotować sobie swoją wersję wydarzeń. Zarzucenie jej pytaniami z początku przyniosło pewien efekt, ale Yote szybko zorientowała się w sytuacji. Stała się bardziej opanowana. Próby przyciśnięcia jej dawały pewien rezultat. Przejście ze zwykłego zadawania pytań, do ostrzejszego tonu sprawiło, że dziewczyna zaczęła bardziej się niepokoić. Jej ręce delikatnie drżały, oddech stał się głębszy i bardziej niespokojny, a ona sama przeskakiwała ciągle oczami z Sasame na Moritakę, który ciągle jeszcze nie dołączył się do przesłuchania, a jedynie samym swoim autorytetem i postawą wywierał nacisk na przesłuchiwaną.

-Nic nie rozumiecie. Ja mu miałam pomóc... Nic złego mu nie zrobiliśmy. Po prostu potrzebował czasu. Pomogłabym mu, gdybyś się tam wtedy nie zjawiła- Mała zmiana w przedstawianym wariancie. Korzystająca z dziwnej gliny w czasie walki przyznała się teraz, że jej powód przebywania w tamtym miejscu był znacznie ważniejszy niż tylko obserwacja, czy nikt nie przybył. Jeśli mówiła prawdę, to faktycznie miała tam do wykonania ważne zadanie. Dlaczego jednak w takim razie obserwowała wszystko z dystansu? Miała mnóstwo czasu wcześniej, aby to zrobić. Obecność czerwonowłosej nie powinna być okolicznością, która uniemożliwi niesienie pomocy. O ile w ogóle dziewczyna oraz ci, którzy ją wysłali, chcieli mieć jakąkolwiek styczność z obecnymi władzami.

[Sasame]

Póki co czułam się dość pewnie z tym jak przebiegało przesłuchanie i czułam że cały czas idziemy do przodu. Pełna nadziei że może uda się to wszystko dokończyć bez żadnych zbędnych utrudnień, słuchałam tego co Yote miała do powiedzenia w związku z moimi zarzutami. Oczywiście, kobieta nie chciała się do niczego przyznać i zaraz się jeszcze okaże że w ogóle nie była w tamtym miejscu w żadnym konkretnym celu a tym bardziej nie zaczęła uciekać kiedy ją zobaczyłam, po prostu zwykły przypadek. Ale nie ze mną te numery.
- Ah tak? Z tego co ja pamiętam to było troszeczkę inaczej. Ja sprawdzałam co się dzieje z Fusanorim i cię zauważyłam kątem oka i ruszyłam w pogoń dopiero kiedy ty zaczęłaś uciekać... No bo przecież inaczej nie miałabym powodu żeby w ogóle cię gonić, nie uważasz? - zapytałam się kobietę, wskazując na błędy w jej wersji wydarzeń. Widząc jednak że najwyraźniej lepszym sposobem aby coś z niej wyciągnąć będzie nakładanie większej presji, zdecydowałam się przejść do większej ofensywy słownej w nadziei że ponownie popełni ona jakiś głupi błąd i palnie coś bez przemyślenia tego, zwłaszcza że nie była ona w najlepszym stanie psychicznym na ten moment.
- Skoro nic nie rozumiemy, to może nas oświeć, co? Jak chciałaś mu pomóc? No i skoro tak to czemu zaczęłaś uciekać? Przecież nic bym ci nie zrobiła jakbyś chciała pomóc stolarzowi, nie uważasz? Do czego potrzebowałaś więcej czasu? I skoro wiedziałaś jak mu pomóc to pewnie w takim razie zdajesz sobie sprawę co mu dolegało... A właściwie dalej mu dolega. No i jeżeli wiesz to pamiętaj że zawsze możesz jeszcze odkupić swoje winy i udowodnić swoją prawdomówność za pomocą współpracy. - powiedziałam ostrzym głosem, na koniec dodając jeszcze dość lukratywną w moim mniemaniu propozycję dla wymęczonej kobiety. Po tym wszystkim zerknęłam ukradkiem w stronę Moritakiego aby upewnić się czy aby na pewno mój sposób rozumowania jest odpowiedni i czy popiera on przyjętą przeze mnie taktykę.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
13/45

Rozmowa, choć nie szła idealnie, to jednak postępowała do przodu. Yote nie była zbyt wytrzymałą psychicznie osobą, aby móc wytrzymać wywieraną na nią presję. Lawirowała, pomiędzy tym, co sobie wcześniej ustaliła oraz tym, co było prawdą, a co bardzo ją wzburzało. Niechęć do Jugo, kipiąca wściekłość na ludzi u władzy, którzy doprowadzają zwykłych ludzi na skraj biedy.

-Bo mówili nam o was. Łapiecie niewinnych ludzi, zamykacie ich w miejscach takich jak to, tortujecie, a na koniec zabijacie. Nie chciałam dać się złapać komuś takiemu jak Ty- Wyjaśnienie nie było takie oczywiste, jak można się było spodziewać. Dziewczyna próbowała się tłumaczyć. Uciekała, bo mogła zostać złapana. No w sumie co w tym dziwnego. Każdy wolałby uciec, niż trafić do miejsca, które według przekazanych jej opisów było piekłem. Tylko że przecież nikt nie gonił niewinnych ludzi, nikt nie dopuszczał się takich rzeczy. Shinobi stali na straży porządku i łapali tylko tych, którzy coś przeskrobali. Bandytów, złodziei, morderców i oprychów. Niewinny człowiek nie powinien się niczego bać. A jednak. Yote zdawała się mówić prawdę i święcie wierzyć w wypowiadane przez nią słowa.

-Nie mogę wam nic powiedzieć. Wszystko byście zepsuli. Wypuśćcie mnie, wypuśćcie tych, którzy przetrzymujecie. My im pomożemy. Oni im pomogą. Próba musi dobiegnąć końca. Jeśli nie, to marny będzie nasz los. Tego właśnie chcecie? Śmierci zwykłych ludzi?- Kobieta przez chwilę się zawahała, gdy zaproponowana jej została oferta współpracy. Już prawie można było sądzić, że się złamie, ale wtedy zaczęła kręcić głową na boki, przecząco. Nie zgadzała się na współpracę. Nie zgadzała się, aby cokolwiek istotnego im powiedzieć. Moritaka najwyraźniej także miał już nadzieję, że ten plan wypali, bo na jego twarzy przez chwilę pojawił się grymas złości. Zaczął przechadzać się po pokoju, od jednej ściany do drugiej. Potrzebował chwilki, bo pewnie wybuchnąłby złością, a to mogłoby zakończyć rozmowę.

[Sasame]

Może i nigdy nie prowadziłam przesłuchania, jednak miałam dosyć bujną wyobraźnię i mogłam sobie po prostu spekulować odnośnie tego co byłoby a moim mniemaniu najgorsze podczas czegoś takiego. Zdecydowanie upór przesłuchującego a także ciągłe wałkowanie jednego tematu może po prostu prowadzić do różnych błędów w zeznaniach, plątaniu się wersji. Owszem, w tym wypadku już zdążyłam ustalić że Yote najpewniej została bardzo mocno zindoktrynowana i właśnie to było powodem jej zachowania jakiego mogłam doświadczać teraz. Mimo tego że właściwie raczej nic złego się z nią nie działo, mimo tego że próbowałam wyciągnąć do niej pomocną dłoń, zaproponować ugodę, ta w dalszym ciągu szła w zaparte, nie chcąc pozwolić aby wszystko się łatwo i dobrze ułożyło. Prychnęłam niezadowolona i zastanowiłam się nad jej słowami.
- Nic mi nie wiadomo o żadnych złapanych niewinnych osobach a tym bardziej o torturowaniu ich czy zabijaniu. Nie wiem kto naopowiadał ci te wszystkie bajeczki wyssane z palca ale zdecydowanie powinnaś zmienić źródło z którego czerpiesz informacje na temat naszego społeczeństwa. - powiedziałam w dalszym ciągu niezadowolonym tonem a widząc że Moritaka najwyraźniej również nie jest w najlepszym humorze, odwróciłam się z powrotem do kobiety. - Jeżeli nie powiesz nam co się dzieje to właśnie ty będziesz miała krew Fusanoriego i całej reszty na rękach. Teraz masz jeszcze szanse pokazać że rzeczywiście jesteś dobrą osobą, uratować tych wszystkich ludzi a nie tylko rzucasz puste słowa, które nic, ale to kompletnie nic nie znaczą. Ty, czy też ci ludzie o których mówisz, jeżeli potraficie pomóc osobom, które zostały dotknięte tą... Tym czymś, ale nic w związku z tym nie zrobicie, to na waszych rekach będzie ich krew jeżeli coś im się stanie. My próbujemy im pomóc ale bez wiedzy co dokładnie im się dzieje, nie jesteśmy w stanie nic zaradzić. - powiedziałam szorstko do kobiety.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
15/45

Przekonanie kogoś do swoich racji nigdy nie było sprawą prostą. Przekonanie kogoś, kto został całkowicie okłamany i chciał trwać w tym kłamstwie, było właściwie niemożliwe. W tym przypadku mogło być podobnie, Yote dobrnęła do takiego momentu, że teraz musi już podążać śladami tej grupy oraz słuchać słów tych postawionych wyżej. Inaczej okazałoby się, że to nie władza była zła, ale ona sama. Zawiodła jako ninja i dałą się przekupić marnymi obietnicami oraz dobrymi słówkami. Ślepo zaufała im, a teraz nie miała drogi powrotu. A może jednak istniał jeszcze cień szansy na jej rehabilitację?

-Nawet gdybyś wiedziała, to mówiłabyś tak samo. On o tym wie, dlatego tak się zachowuje- Kobieta kontynuowała swoją wersję o nękaniu niewinnych i maltretowaniu ich w tajemnych pokojach, gdzieś w piwnicach takich budynków jak ten. Kiwnęła także głową w kierunku Moritaki, który chodził z miejsca w miejsce. Wtedy jednak zatrzymał się, a na jego twarzy pojawił się pogodny uśmiech. Cała złość zniknęła, jakby była tylko nałożoną maską, która ma zmylić drugą stronę. Był Jugo. Musiał potrafić nad sobą panować. Ci, którzy tego nie potrafią, bardzo szybko źle kończą. Tymczasem on musiał mieć na swoim liczniku setki walk.

-Gdyby tak było, taki los spotkałby już i Ciebie. Nikogo nie krzywdzimy, a podjęte środki zaradcze miały jedynie uniemożliwić Ci ucieczkę. Nikt Cię nie uderzył, nikt Ci nie groził. Jesteś przesłuchiwana, bo posiadasz bardzo cenne informacje. My ich potrzebujemy, by ocalić tych ludzi. Fusanori potrzebuje pomocy, lekarze robią, co mogą. Inni, których znaleźliśmy wcześniej, nie byli w tak złym stanie. Dlaczego?- Usiadł naprzeciwko kobiety i wreszcie dołączył się do rozmowy. Mówił bardzo spokojnym tonem, krok po kroku, metodycznie wyjaśniając, w jakich sprawach kobieta się myli. To było dla niej tak mocne, jak uderzenie z otwartej dłoni w twarz. Wręcz wstrząsnęła nią ta nagła zmiana zachowania u tego mężczyzny.

-Próba. Próba. On musi dokończyć próby. Inni je ukończyli i czekali na dar. On uciekł. Miałam mu pomóc i go przyprowadzić, aby kontynuował swoje zadanie. Wypuśćcie mnie i jego, można go jeszcze uratować- Zwiesiła głowę, wpatrując się w ziemię tuż koło swoich nóg. Wreszcie jakieś konkrety. Choć zaprowadzenie kogoś, aby doprowadził do końca coś, co wprowadziło go w tak zły stan, ciężko nazwać pomocą, to i tym razem nie wyglądało na to, że kobieta kłamała. Chciała pomóc temu człowiekowi z całego serca. Kilka kropel spadło z jej twarzy. To były łzy. Chyba powoli zdawała sobie sprawę, że jest w kiepskiej sytuacji.

[Sasame]

Rozmowa z Yote, póki co wyglądała bardziej jak wzajemna zabawa w kotka i myszkę, do tego kobieta cały czas mimo lawirowania pośród pytań i odpowiedzi, w dalszym ciągu powstrzymywała się od zdradzenia jakichkolwiek informacji o swoich kompanach a przecież to właśnie ta informacja była najbardziej kluczowa w tej chwili. Mimo że kobieta wydawała się wiedzieć co dolega mieszkańcom, to zdecydowanie nie szliśmy w kierunku, który wskazywałby na to że niebawem dowiemy się od niej czegoś ważnego. Mało tego, Yote zaczęła jeszcze dodatkowo obrzucać oskarżeniami zarówno mnie jak i Moritakę, twierdząc że niby coś było przede mną zatajane i w rzeczywistości gdzieś przetrzymywani są niewinni cywile. Spojrzałam wtedy kontrolnie na mojego kompana i zauważyłam że cała złość i frustracja jaką jeszcze chwilę temu okazywał swoją postawą, zniknęła niczym ręką odjął. Uśmiechnęłam się pod nosem i odsunęłam aby zrobić miejsce dla mężczyzny, który teraz przejął pałeczkę w przesłuchiwaniu. Stanęłam na uboczu i patrzyłam jak mężczyzna rozpracowuje wszystko co Yote mówiła do tej pory, wbijając kolejne szpile w jej dziurawą teorię a w tym samym czasie Yote wydawała się co raz bardziej tym wszystkim zdruzgotana. Musiałam przyznać, po odpowiedzi Moritaki, w psychice pojmanej kobiety nie mógł pozostać kamień na kamieniu, czego efekty ujrzałam dosłownie chwilę po tym, kiedy całkowicie wybuchnęła, wylewając na nas swoją rozpacz. No i w końcu zaczęła rzucać jakimiś konkretami. Po wysłuchaniu słów Yote, odciągnęłam mężczyznę na bok aby zamienić z nim słówko poza zasięgiem słuchu kobiety.
- Dalibyśmy radę ją wypuścić, dać jej Fusanoriego i potem ich śledzić żeby sprawdzić dokąd go zabierze na tą próbę? Rozumiem że jest to ryzykowne zagranie i narażamy w ten sposób życie i zdrowie stolarza, jednak biorąc pod uwagę jego obecny stan to jakakolwiek szansa na ratunek jest lepsza niż czekanie na nieunikniony koniec, prawda? Ta tutaj jest w takiej rozsypce że zaraz zacznie pleść trzy po trzy i niczego więcej już z niej raczej nie wyciągniemy. - powiedziałam cichym szeptem na ucho mężczyzny, tak aby na pewno Yote nie słyszała moich słów.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
17/45

Kolejny raz współpraca pozwoliła osiągnąć o wiele lepsze rezultaty. Moritaka sprawnie włączył się w przesłuchiwanie, całkowicie zaskakując podejrzaną. Straciła ona grunt pod nogami, gdy nagle sytuacja odwróciła się o sto osiemdziesiąt stopni. Myślała, że dwóch Jugo, wysłanników władzy, będzie ją torturować, zastraszać, bić i maltretować. Tymczasem cały czas prowadzona była z nią rozmowa. Momentami mocniejsza, tak że w całym pokoju prawie zaczynało iskrzyć od emocji. To było konieczne. Sasame trzymając się zasad i swojej moralności wymusiła na kobiecie, aby ta zaczęła gadać. Wtedy było już prosta, a Moritaka, który musiał być przekonany o tym, że kobieta jedynie sądzi, że mówi prawdę, mógł całkowicie zniszczyć jej pogląd. I to się udało.

-Śmiały plan... Ale chyba masz rację. Trzeba działać- Odciągnięty na bok mężczyzna kiwnął kilkukrotnie głową, pogrążając się w chwilowej zadumie. Możliwość śledzenia kobiety była planem dobrym, bo wtedy szybko dotarliby w odpowiednie miejsce. Natomiast wystawienie Fusanoriego na kolejny kontakt z tymi ludźmi był już olbrzymim ryzykiem. Czy życie tego człowieka warte jest poświęcenia, aby ich dorwać? Czy wtedy nie staną się właśnie tacy, jak sądziła Yote?

-Mam pewien pomysł. Czekajcie tutaj- Odparł wreszcie, lekko uradowany. Jego twarz rozpromieniała, prawie jakby ktoś zaświecił nad nim światło. Puścił oczko do Sasame, po czym wyszedł z pokoju, pozostawiając dwie kobiety same ze sobą. Przetrzymywana nie bardzo rozumiała, co się dzieje, dopiero dźwięk zamykanych drzwi skłonił ją do podniesienia wzroku. Pełna niezrozumienia oraz zaskoczenia spojrzała na Sasame, jakby pytając się co dalej. Jugo mogła więc wyjaśnić, jaki był plan.

[Sasame]

Wspólnymi siłami udało nam się właściwie chyba doszczętnie skołować Yote, która już chyba nie miała pojęcia co się dzieje. Po cichu przekazałam mój pomysł Moritakiemu i zaczekałam aż przemyśli on wszystkie jego implikacje oraz wyrazi swoje zdanie na jego temat. Owszem, mój plan był dość ryzykowny, jednak pomimo usilnych starań medyków, stan Fusanoriego ani trochę się nie poprawiał, mało tego, nawet było ze stolarzem co raz gorzej. Jeżeli była szansa na uratowanie go poprzez oddanie go w ręce Yote aby zabrała go do tej tajemniczej grupy, byłam gotowa ponieść to ryzyko. Będziemy oczywiście z ukrycia kontrolować sytuację a także była szansa że uda się nam zrozumieć co dolega ludności i w jaki sposób możemy to naprawić. Moritaka nieco niechętnie zgodził się z moją propozycją po czym samemu wpadając na jakiś pomysł, zdecydował się opuścić na chwilę pomieszczenie, zostawiając mnie sam na sam z drugą kobietą. Yote kompletnie nie rozumiejąc co się dzieje rzuciła mi pytające spojrzenie na które odpowiedziałam delikatnym uśmiechem i podeszłam bliżej uwięzionej.
- Czy jeżeli byśmy puścili cię wolno i oddali pod twoją opiekę Fusanoriego to czy byłabyś w stanie go jakoś wyleczyć? Przywrócić do normalności. Musiałby dokończyć tą jakąś próbę, zgadza się? - zapytałam się spokojnym głosem, chcąc aby kobieta nieco się przede mną otworzyła. Nie miałam żadnego lepszego pomysłu a czekanie w ciszy na powrót Moritakiego nie wydawał się nazbyt przyjemną opcją. Byłam również ciekawa jaki to pomysł wpadł do głowy mężczyzny, jednak tego pewnie dowiem się dopiero niebawem.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
19/45

Czasami trzeba było zaryzykować, aby coś osiągnąć. Tym razem jednak chodziło o życie zwykłego cywila. Czy to sprawiało, że Sasame mniej się wahała? Chyba wprost przeciwnie. Jej także nie mógł się podobać taki plan, ale jeśli była w tym szansa na poprawę jego stanu zdrowia oraz zyskanie informacji, w jaki sposób doprowadzono go do takiego stanu, to trzeba to było zrobić. Nie puszczą go przecież samego, bo nadal będą ubezpieczać go z dystansu, a w sytuacji zagrożenia, natychmiast zainterweniują. A przynajmniej tak ten plan widziała czerwonowłosa. Co jednak z tym "pewnym pomysłem", o którym wspomniał Moritaka? No to dziewczyna będzie miała okazję się przekonać.

-Tak, pomogę mu. Musi skończyć swoją próbę. Wypuśćcie nas- Ciche łkanie momentalnie ucichło, gdy Yote usłyszała kolejną propozycję. Podniosła wzrok prosto na przesłuchującą. Teraz z lekko czerwonymi oczami oraz kilkoma płynącymi po policzkach łzami, nie wyglądała już na tak twardą i mocną wojowniczkę jak wcześniej. Jej stan był bardzo niestabilny, co także sugerowało, że i ona przeszła podobną ścieżkę co wielu ludzi. Po czasie jednak wyglądała lepiej niż taki na przykład Fusanori. Chociaż może to też zasługa jej układu chakry. Ninja bywają odpowiednio wytrzymalsi od zwykłych ludzi. Nadal jednak dziewczyna nie zachowywała się w pełni racjonalnie, nadal miała dziwne momenty, a teraz jeszcze chyba nie zdawała sobie sprawy z tego, za jaką przynętę posłuży.

Wtedy też otworzył się drzwi. W pierwszej chwili przesłuchiwana znowu zwinęła się w kulkę, ze strachu i w obawie przed tym, co nastąpi. Do pomieszczenia wszedł jednak Fusanori, wprowadzony przez strażnika, który wcześniej pilnował Yote. Stan mężczyzny wydawał się podobny do tego, który widziała i opisywała wcześniej Sasame. Jednak gdy spojrzała na niego, puścił on do niej oczko. Dokładnie w ten sam, charakterystyczny sposób, co Moritaka chwilę wcześniej. Szybko jednak ponownie przybrał twarz zmęczonego człowieka. Nie przedyskutował tego wariantu planu, ale najwidoczniej zrezygnował z ryzykowania życiem innego człowieka. Samemu podstawiając się za cel. Jeśli Sasame miała obiekcje, to ostatni moment na wtrącenie się. Jeśli nie, mogła odprowadzić oboje do wyjścia.

[Sasame]

Czas w pokoju przesłuchań mijał nieubłaganie a napięcie rosło z każdą chwilą kiedy oczekiwałam aż kobieta odpowie na moją propozycję. Do tego Moritakiego nie było z nami, więc nie miałam bladego pojęcia czy pomysł mężczyzny będzie pasował do tego co ja zaproponowałam czy może wpadł on na coś kompletnie innego i propozycja jaką złożyłam kobiecie była kompletnie oderwana od rzeczywistości i teraz wróci Moritaka i zaproponuje coś całkowicie innego i wyjdziemy na niekompetentnych. No cóż, pozostało mi jedynie liczyć na to że nasze pomysły się będą ze sobą pokrywać i uzupełniać wzajemnie. W międzyczasie udało mi się również nakłonić Yote do współpracy, więc pierwszy krok w kierunku rozwiązania sprawy mieliśmy już za sobą. Uśmiechając się ciepło podeszłam do kobiety i położyłam jej pokrzepiająco rękę na ramieniu.
Niedługo później wreszcie coś zaczęło się dziać. Otworzyły się drzwi wejściowe do pomieszczenia i weszły dwie osoby. Pierwszą z nich był sam Fusanori a drugą osobą był prowadzący go strażnik, który wcześniej pilnował Yote. Z początku zastanawiałam się o co chodzi i gdzie podział się Moritaka, jednak ten, sprytnie wykorzystując moment podczas którego Yote skuliła się w strachu, aby jasno zakomunikować mi że to właśnie on przebrany za Fusanoriego i wtedy już wszystko zrozumiałam i dyskretnie skinęłam do niego głową. Plan urzędnika był idealny w swej prostocie i żałowałam że sama na niego nie wpadłam. Czyli teraz wystarczyło po prostu dalej ciągnąć ten fortel i liczyć na fakt że kobieta się nie połapie i zaprowadzi nas prosto do swoich przełożonych.
- O, Fusanori-san, dobrze że pan przyszedł. Zakładam że poznał się pan już wcześniej z Yote, obiecała ona że pomoże panu wyzdrowieć. Chodźmy, wyprowadzę was na zewnątrz i pójdziecie załatwić wszystko co trzeba żeby pański stan wrócił do normy. No i zadbam żeby strażnicy nie przeszkadzali ci, Yote-san. - powiedziałam serdecznym tonem do kobiety i uwolniłam ją z kajdanek a następnie zgodnie z tym co powiedziałam, wyprowadziłam ich przed wejście do budynku władzy i tam pozwoliłam jej odejść, sama kierując się na dachy budynków aby móc stamtąd dogodnie obserwować tą dwójkę, nie narażając się przy tym na zostanie wykrytą.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
21/45

Nieoczekiwany rezultat tej rozmowy mógłby zaskoczyć chyba wszystkich, którzy obserwowaliby tę sytuację. Spokojne przesłuchanie, które miało pozwolić wyciągnąć informacje z Yote, zamieniło się w oferowanie jej niezwykłej propozycji. Kobieta chyba sama jeszcze do końca nie zrozumiała, na co się pisze, ale sam fakt, że będzie mogła dokończyć swoje zadanie i pomóc temu człowiekowi przysłonił jej cały świat. Musiała być w to głęboko wierząca i zaślepiona kłamstwami, które jej wpajano. Tak samo, jak inni, tak i ona jest też ofiarą tej grupy, a nie jedną z winowajców. Warto to było brać pod uwagę w przyszłości, podczas ewentualnych procesów oraz ewentualnej walki, do której może dojść dzisiejszego dnia, jeśli coś poszłoby źle.

Teraz przesłuchanie przeszło już do historii, a można było się skupić na kolejnym etapie planu, który zakiełkował w głowie Sasame i został nieznacznie ulepszony przez Moritakę. Szybkie puszczenie oczka było jasnym sygnałem, a młoda Jugo w mig pojęła, o co chodzi. Mogła mieć pretensje do siebie, że na to nie wpadła, ale właśnie po to miała pomoc kogoś bardziej doświadczonego. No i nie należało zapominać, że to był jej plan, a jedynie delikatnie zmodyfikowany przez przełożonego.

-Dzi... Dziękuje- Odparła jedynie na słowa czerwonowłosej. Fusanori, czy właściwie podający się za niego wojownik, jedynie skinął głową, nadal przyjmując pozycję przestraszonego i niewiedzącego co się wokół niego dzieje rzemieślnika. Yote ruszyła przodem, jedynie co jakiś czas odwracając się, aby upewnić, że potrzebujący pomocy idzie za nią. Nie poganiała go, nie ciągnęła, po prosto szła, będąc przy tym pewna, że ten człowiek sam za nią pójdzie. Moritaka nie miał więc zbytnio wyboru i ruszył za nią, zaś kunoichi ze szczepu Jugo skierowała swoje kroki na dachy, aby stamtąd śledzić pozostałą dwójkę z bezpiecznej pozycji. Wkrótce dostrzegła, że zmierzali w stronę Rynku, choć nieco innej części niż ta gdzie znajdował się warsztat stolarski.

[z/t]

[Sasame]

Pościg za uciekającym więźniem był wręcz formalnością, jednak nie można było tego odpuścić. Nie wiadomo jakich czynów dopuścił się ten mężczyzna, więc dla pewności, za samą przynależność do tajemniczej grupy kultystów, należało go pochwycić a następnie w kontrolowanych warunkach przesłuchać. Udało mi się dogonić mężczyznę przy samym wyjściu z kryjówki, gdzie ten porażony w oczy światłem słonecznym, wyłożył się jak długi na ziemię, dodatkowo ułatwiając mi zadanie. Sprowadziłam go więc z powrotem do reszty grupy i po ustaleniu z Moritaką dalszego planu działania, dezaktywowałam Senninkę, licząc że już nikt więcej nie będzie próbował uciekać.
Kiedy wreszcie cała nasza grupa wykaraskała się już na powierzchnię, ruszyliśmy w stronę siedziby władzy a pochód składający się z czternastu osób, w tym dwójki shinobi szczepu Juugo, szybko przyciągnął uwagę gapiów a także strażników miejskich, którzy szybko dołączyli do eskorty, całkowicie już niwecząc szanse ucieczki któremukolwiek więźniowi. Kiedy dotarliśmy już do budynku siedziby, Moritaka przekazał w moje ręce bezwładnego kultystę z którym wcześniej walczyłam i udał się w kierunku swojego gabinetu, gdzie miałam zamiar niebawem do niego dołączyć, lecz wpierw musiałam zająć się moją "wesołą gromadką". Z pomocą strażników odprowadziłam grupę kultystów do miejsca gdzie zostaną oni przetrzymani na czas przesłuchań a także wyszczególniłam Yote oraz nieprzytomnego jako tych, którzy będą wymagać szczególnej uwagi ze względu na opanowane przez nich umiejętności. Upewniłam się że wszystko przebiega zgodnie z planem po czym udałam się do miejsca gdzie cała ta przygoda się rozpoczęła, gabinetu Moritaki.
- No dobrze, wszyscy odprowadzeni na swoje miejsce i od razu też ostrzegłam strażników przed Yote i tym z którym walczyłam. Ostatnie czego potrzebujemy to wybuchające cele i zbiorowe ucieczki więźniów. - powiedziałam do mężczyzny po wejściu do jego biura. - Mam nadzieję że uda się czegoś od nich dowiedzieć i odkręcić ten bajzel z cywilami. - dodałam po chwili, siadając na krześle naprzeciw biurka mężczyzny.

[Kisuke]

Sasame
Misja rangi B
41/45

Pewien przypadek ułatwił dziewczynie zadanie, ale prawda była taka, że nawet gdyby był on mistrzem sprinterów wśród zwykłych obywateli, to nie miał żadnych szans w ucieczce przed kunoichi. Tym bardziej że dziewczyna wykorzystywała swoje klanowe zdolności. Przewaga była znacząca, a ona potrafiła to wykorzystać. Zarówno w czasie takich pościgów, jak i w czasie walk. Już niejednokrotnie pokazała, że ktokolwiek zechce się z nią zmierzyć w walce wręcz, będzie miał niezwykle trudne zadanie. Nie sprostał jej samuraj, podczas akcji w lesie, nie sprostał jej młodzieniec, podczas walki w okolicach Kurhan, nie sprostał też ten wojownik z możliwością tworzenia wybuchów.

Zadaniem Sasame na teraz było zabezpieczenie więźniów. Z większością nie będzie problemów. Nie posiadali umiejętności kontroli chakry, dlatego zwykłe cele jak najbardziej dla nich wystarczą. Problem pojawiał się z wybuchowym duetem. Każda z nich prezentowało odmienne zdolności, które w gruncie rzeczy opierały się na tym samym, kontrolowaniu wybuchów. To bardzo niebezpieczne zdolności i w obecnych warunkach mocno utrudniające ich pilnowanie. Ponownie jednak do akcji wkroczył strażnik, który odpowiadał za pilnowanie Yote. Otrzymał on bezpośrednie rozkazy pilnowania tej dwójki, a Sasame, upewniając się, że wszystko jest zrobione, mogła wracać na górę.

-No, chyba czekać mnie będzie mnóstwo roboty z tymi przesłuchaniami. Ale na to jeszcze przyjdzie czas- Siedział za biurkiem, a przy jego ramieniu stała jakaś kobieta i sprawdzała stan ręki. Krwawiło, niezbyt obficie, ale rana robiła się dziwnie zapaskudzona. Medyk miał pełne ręce roboty z tym, dlatego nie ingerował w rozmowę.

-Znalazłem te fiolki przy tym, z którym walczyłem. Jak sądzisz, co to może być?- Powiedział, sięgając drugą ręką do swojej torby i wyciągając kilka flakoników. Postawił je na blacie swojego biurka, gdzie Sasame mogła im się lepiej przyjrzeć. Kilka różnokolorowych płynów o różnych konsystencjach. Pytanie o to, co może się w nich znajdować padło w kierunku czerwonowłosej, choć medyczka także spojrzała kątem oka. Te specyfiki mogły mieć znaczący wpływ na rozwiązanie całej tej sprawy i poprawienie stanu tych wszystkich ludzi, których ta grupa skrzywdziła.

[Sasame]

Po dotarciu do siedziby władzy, z wielką chęcią przekazałam wybuchową parkę strażnikowi, który wcześniej pilnował samej kobiety i mogłam w spokoju już udać się do gabinetu Moritaki. Kiedy weszłam do środka, okazało się że przy jego boku już znajdowała się medyczka i zajęła się opatrywaniem rany, której dorobił się mężczyzna. Co dziwne, pomimo iż była ona dość drobna, wyjątkowo brzydko zaczynała wyglądać i wymagała natychmiastowego zajęcia się nią. Kobieta była w pełni skupiona na opatrzeniu rany Moritaki, więc nie chciałam jej przeszkadzać.
- Cóż, to chyba nieuniknione przy sprawach takiej skali i takiej wagi. No ale mam nadzieję że wybuchowy zacznie szybko sypać i będzie wszystko wiadomo. A co do reszty to pewnie będzie z nimi jak z Yote. Nie będą nic wiedzieć i nie będzie dało się z nimi normalnie rozmawiać. - powiedziałam i wzruszyłam ramionami, siadając naprzeciw biurka urzędnika po czym przyjrzałam się fiolkom, na które zwrócił on moją uwagę. Każda z nich miała w środku płyn innego koloru ale również były one różnej konsystencji. Niektóre podobne do zwykłej wody a inne przypominające bardziej olej. Obejrzałam dokładnie każdą z małych buteleczek po czym odstawiłam je z powrotem na biurko. - Tak właściwie to nie znam się zbytnio na tego typu rzeczach, jednak myślę że mogą to być jakieś trucizny. Jedna z nich może na przykład być odpowiedzialna za twoją ranę, kto wie w czym było maczane ostrze tamtej kosy. Mogłabym po nią pójść i zanieść ją do medyków aby się temu przyjrzeli dokładniej. Może któraś z nich pozwala na takie manipulowanie cywilami? Kto wie. - odpowiedziałam nieco zamyślona.
Świat ninja był bardzo rozległy i z pewnością były w nim różne rzeczy, które nie przyszłyby mi ani trochę do głowy, dlatego zawsze trzeba być ostrożnym, ponieważ nie wiadomo z czym przyjdzie nam się zmierzyć. Nic innego jak właśnie taka przezorność pozwala doświadczonym shinobim i kunoichi przetrwać wiele misji i zdobywać kolejne doświadczenia oraz większą wiedzę. To właśnie jest to co oddziela żółtodzioba od weterana. Nie czysta siła fizyczna czy umiejętności chakry. To wiedza, doświadczenie i jak się z tego korzysta pozwala poznać w kimś zaprawionego w bojach wojownika. I taka również chciałam się stać.