Hyōgashima 氷河島

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
53/x Wejście do ogromnej szczeliny było swojego rodzaju wybawieniem. Od potężnych wiatrów niosących chłód, które tylko pogarszały sytuację na zewnątrz. Wycieńczenie organizmu zrobiły swoje, czyniąc Natsume bezbronnego w obliczu tego, przed czym stał. Teoretycznie właśnie zmierzał w kierunku ogromnego legowiska tygrysów, a jeśli przyjmować że warkot był spowodowany wyrośniętym przedstawicielem tego gatunku, to Natsume miał praktycznie zerowe szanse na wyjście z tej groty za pomocą fizycznej siły. Jego losy stały pod znakiem zapytania, szczególnie jeśli przyjąć że u przedstawicieli tygrysiego ludu dominowała zwierzęca, drapieżna natura. Natsume nie widział wiele w absolutnych ciemnościach, w przeciwieństwie do dwunożnych kotów. Ich oczy były idealnie przystosowane do widzenia w ciemności. Początkowo nie było tak źle z uwagi na światło wpadające przez szczelinę, jednak im dalej wgłąb tym ciemniej. Ostatecznie Natsume nie był w stanie zobaczyć nawet czubka własnego nosa. Było to niezbyt miłe udogodnienie w przypadku nierównej powierzchni stale się zapadającej. Natsume kilkukrotnie natrafił stopą na pustą przestrzeń, ustając jedynie dzięki swojej szybkiej reakcji. Mimo braku wiatru temperatura nie malała, co nie było przyjemną okolicznością dla Natsume. Bez futra, bez ciepłego ubrania, był wyjątkowo podatny na tak ekstremalnie wręcz niskie temperatury. Z czasem oczy przyzwyczaiły się do mroku i członek klanu Yuki mógł zobaczyć lodowe ściany tunelu. Na którego końcu widać było jaśniejący punkt. Stopniowo coraz większy i większy, bardzo wyróżniający się w całkowitych ciemnościach. Po kilku minutach marszem oczom Natsume ukazała się ogromna grota.

Była to duża jaskinia podpierana przez kilkanaście ogromnych lodowych filarów, najpewniej naturalnie stworzonych. Po grocie nie hulał wiatr, jednak było tutaj światło. Skąd pochodziło? Być może z sufitu, który częściowo oblodzony dostarczał światła z góry. Jaskinia nie była pusta, było w niej kilka przedstawicieli tygrysów. Jedne chodziły na czterech łapach i swoim zachowaniem nie odbiegały od typowych przedstawicieli gatunku. Jedne leżały znudzone, inne szukały rozrywki w bezkrwawych walkach. Inne chodziły zaciekawione wokoło. Były też osobniki chodzące na dwóch łapach, niczym ludzie. Było to genetycznie uwarunkowane czy podyktowane siłą danego osobnika? Natsume nie miał dużo czasu na oglądanie, bowiem został poprowadzony wzdłuż ściany. Tygrysy obecne wokoło wyrażały żywe zainteresowanie złapanym człowiekiem. Przypatrywały się Natsume, wskazywały głową, żywo gestykulowały. Najwidoczniej była to sytuacja niecodzienna dla tego ludu. Kilka minut marszu i Natsume poprowadzony został do znacznie mniejszej groty, z wyjściem od strony tej, od której weszliście. Wejście także było mniej więcej rozmiarów człowieka. Była więc to mała, odizolowana od reszty groty, odnoga. Do której Natsume został wprowadzony.
- Poczekasz tutaj. Nie kombinuj, to tylko pogorszy twoją sytuację. Od dawna nie mieliśmy na naszej wyspie żywego człowieka. Hyogeki, pilnuj go. - powiedział tygrys odziany w szaty, po czym zniknął z pola widzenia zamkniętego. Skórzane sznury opadły swobodnie na ziemię, puszczone przez obydwa tygrysy. Najwidoczniej na swoim terytorium nie musiałeś być aż tak skrępowany, szczególnie w obecnym położeniu. Biały tygrys, najwidoczniej noszący imię Hyogeki, stanął centralnie przed wejściem do groty i zablokował ją swoim ogromnym ciałem.
- Yuki Natsume, żyjesz dzięki szczęściu czy przez twoją siłę? - ogromny tygrys patrzył się na Natsume oczami pełnymi żądzy mordu i chęci do walki. Jednak stał w miejscu, zasłaniając swoim ciałem wejście do komnaty. Ucieczka może mogłaby wchodzić w grę... Grota była w miarę okrągła, o promieniu 7 metrów. Nawet dużo miejsca do potencjalnej walki...

[Natsume Yuki]

Prowadzenie na sznurach akurat nie było wielkim problemem. W końcu chłopak kiedyś był niewolnikiem piratów, więc zdążył przywyknąć do więzów i nauczyć się, jak się z nimi poruszać by niczego nie prowokować. Może nie tyle, że odpowiadało mu bycie związanym, ale potrafił rozpoznać swoją sytuację, i był w stanie się ukorzyć. Czasem tylko tak można wyjść z czegoś cało. Nie można przechodzić przez całe życie za pomocą tylko i wyłącznie dumy.
Otoczenie, choć klimatycznie cholernie nieprzyjazne, było naprawdę... ładne. Jaskinia, choć wnioskując z różnic wysokości musiała być głęboko pod ziemią, była idealnie oświetlona i każdy najmniejszy element był doskonale widoczny, tak jakby znajdowali się na powierzchni. Dodatkowo, otrzymał możliwość ujrzenia zaskakująco dużej i zróżnicowanej społeczności inteligentnych tygrysów, zamieszkujących Hyogashimę. Chyba będzie musiał przestać się dziwić wszystkiemu, co zobaczy...
-Niesamowite...
Praktycznie od razu został zaprowadzony do oddzielnego pomieszczenia, tudzież groty, w której został osadzony. Przynajmniej tyle, że przestali go prowadzić jak na smyczy. Potarł nadgarstki, by sprawdzić czy w tym chłodzie w ogóle jeszcze funkcjonują. Następnie spojrzał zarówno na noszącego szaty, jak i na olbrzyma nazwanego Hyogekim.
-Jeśli nie zejdę z chłodu, to poczekam - odparł spokojnie, starając się tak dobrać ton, żeby cyniczna wypowiedź nie zabrzmiała jak zarzut albo prowokacja. - I nie musicie się obawiać, nie będę kombinować. W chwili obecnej i tak nie mam szans stąd wyjść bez waszej zgody.
Cóż, stwierdził tylko fakt.
Gdy odziany w szatę odszedł, Natsume usiadł przy ścianie, pocierając dłonie, by je chociaż trochę ogrzać. Podniósł spojrzenie dopiero, gdy Hyogeki zadał mu pytanie.
-Staram się odpowiednio dawkować obydwa - odparł z lekkim uśmiechem. - Ale przez większość życia przeszedłem głównie dzięki temu, że szkolenie pośród mojego ludu jest dość rygorystyczne i uczy, jak przeżyć w każdej sytuacji. Czyli w sumie głównie dzięki sile. - westchnął cicho. - Którą obecnie odebrał mi mróz Hyogashimy.

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
55/x Podziemna lodowa grota wypełniona przedstawicielami rodziny kotowatych różnego rodzaju, wielkości i nawet budowy. Potrafiące mówić i chodzić na dwóch łapach, zresztą ich anatomia znacząco odbiega od zwykłego dachowca. Taki ewenement byłby ogromnym zaskoczeniem dla całego świata. Nie miałoby to większego znaczenia w ogólnym rozrachunku - ot kotki nauczyły się chodzić, w sumie fajnie wiedzieć - ale ich spokój byłby kwestią wątpliwą. Nic dziwnego że są tak ostrożni w kwestii ludzi, że zachowują maksymalne środki ostrożności. Innym powodem mogły być umiejętności Natsume, który zaprezentował piękne cięcie na ofierze w postaci ogromnego,tłustego ptaka. Zabić istotę która nie miała żadnych naturalnych mechanizmów obronnych? Brzmi jak wyczyn godny największej chwały.
W tym momencie jednak był skazany na ślęczenie w lodowej komnacie, bez jakichkolwiek wygód, miękkich materiałów czy nawet okna na zewnątrz. Wszędzie tylko lód, miejscami skały, lodowe sople zwisające z sufitu wielkości przynajmniej 50cm. Ogromne bydlaki zdolne wbić się w ludzie ciało niczym włócznie i przebić je na wylot. Niezbyt przyjemna perspektywa. Tygrys słysząc odpowiedź Natsume warknął niczym kot, którym w sumie był, zadowolony z odpowiedzi:
- Słaby człowiek nie przeżyłby nawet godziny. Kilka razy na Hyogashime trafiali ludzie, ale żaden z nich nie zdołał dojść do naszego schronienia. - czy była to swojego rodzaju pochwała czy wyróżnienie dla Natsume, że udało mi się tutaj dotrzeć? W sumie mogło być to też przyznanie racji co do siły wojownika. Odporności na zimno raczej nie można było nazwać siłą samą w sobie, aczkolwiek mogła być jednym z czynników to pokazujących. Tygrys uderzył w ścianę, co było lekkim zaskoczeniem. Najpierw raz, potem drugi, potem trzeci. Za każdym razem coraz to mocniej, przy ostatnim siła uderzenia zatrzęsła lodową ścianą. Wtedy to Natsume usłyszał coś niepokojącego. Dźwięk pękającego lodu. A właściwie to lodowych sopli. Poruszone przez wibracje uderzenia tygrysa zaczęły pękać jeden po drugim. Sprowadzając na uwięzioengo Natsume lodowy, śmiercionośny deszcz.

[Natsume Yuki]

Słysząc słowa Hyogekiego, Natsume uśmiechnął się pod nosem. Cóż, była to swego rodzaju pochwała. Musiał przyznać, że warunki na Hyogashimie były nieludzko ciężkie, a dodatkowo tygrysy mieszkające tutaj muszą mieć jakiś rodzaj mechanizmów obronnych, pomagających im w mrozie. Yuki takowych nie miał, jedynym co mogło mu pomóc w ciężkich warunkach były jego własne umiejętności, chakra, miecz i rygorystyczne szkolenie pośród swoich pobratymców na wyspie Hyuo. No i fakt, że był dobrze przystosowany do zimnych warunków. Pomimo tego, że nikomu nie życzył przechodzenia tego typu nauk, musiał przyznać że były one bardzo skuteczne i dawały szanse przetrwania na tym zapipidopustkowiu.
-Gdyby nie Twoi pobratymcy, pewnie też nigdy bym nie znalazł wejścia. Może bym dożył dotarcia tutaj, ale ta grota jest bardzo dobrze zamaskowana - powiedział spokojnie.
Wtedy tygrys podszedł do ściany i zaczął w nią uderzać. Początkowo Natsu zastanawiał się, co to do cholery było, lecz odpowiedź przyszła zaskakująco szybko. Usłyszał dźwięk trzaskających sopli, które śmignęły z powały prosto na niego. Z zaskakującą szybkością. Młodzieniec nie zdążył nawet pomyśleć o swoich ruchach. Jego organizm zadziałał odruchowo, na tyle na ile był w stanie w tych nieprzyjemnych warunkach. Spróbował wykonać odskok, unikając deszczu sopli, starając się przy tym nadal oceniać sytuację. Jeśli uzna, że jest to na tyle możliwe do wykonania, dobywa Shiroi Shi (do tej pory zatknięte za pasek i wyglądające jak zwykły kij - zabrali mu Hakuhyo, Śmierci nie ruszyli) i stara się zbić sople na boki, schodząc im w miarę możliwości z drogi. A gdyby było ich za dużo, by uniknąć obrażeń... za pomocą Hyotonu wytwarza ze ściany coś w rodzaju dachu, od którego sople będą się po prostu odbijać.
-Dlaczego to zrobiłeś? Testujesz mnie? - spytał, nie tracąc spokoju, lecz i nie pozwalając sobie na dekoncentrację. W końcu sam tygrys również mógł spróbować zaatakować, i lepiej być wtedy przygotowanym na unik i ewentualną kontrę.

  Ukryty tekst

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
57/x Sytuacja zmieniła się tak nagle, jak zachowanie tygrysiego strażnika. W jednej chwili rozmawiał o środowisku na wyspie i jego wpływie na ilość żywych ludzi dopływających do brzegu, a w drugiej zsyła na Natsume deszcz lodowych kolców. Takiego przebiegu zdarzeń nie dało się przewidzieć, ale szybka reakcja uwięzionego uratowała go od zguby. No, może niekoniecznie, sople spadły po kilku sekundach mocnego uderzania. Tygrys musiał dysponować dużą siłą, skoro czystą mocą mięśni potrafił naruszyć stabilność lodu w takim stopniu, by ten się oderwał od sufitu. Godne podziwu, ale już po samym wyglądzie dwunożnego kota można było spodziewać się ogromnej krzepy. Natsume zareagował na spadające sople tak szybko, jak był w stanie w obecnej sytuacji. Wszędobylski mróz odebrał mu znaczne pokłady energii i spowolnił jego działania. Może i wewnątrz groty nie było aż tak zimno, jednak ujemna temperatura nadal robiła swoje. Mimo tego Natsume mógł z łatwością unikać większości niebezpiecznych sopli, niekiedy korzystając ze swojego zapasowego ostrza. W pewnym momencie jednak lodu zrobiło się tak dużo, że ucieczka czy zablokowanie wszystkiego było niemożliwe. Istna ściana lodowych odłamków pędzących w dół, grawitacja robiła swoje. Członek klanu Yuki stworzył lodową barierę w formie kopuły, na której lodowe sople po prostu się porozbijały. Niektóre co prawda wbiły się w nią i tam utknęły, jakby nie patrzeć struktura lodu nie jest specjalnie wytrzymała.
W tym samym czasie tygrys który spowodował całe to zamieszanie stał w bezpiecznym miejscu, w wejściu do groty. Tam kolce nie miały nawet szansy go drasnąć. Jego oczy bez przerwy patrzyły na Natsume, jego postawę, szybkie ruchy. Zupełnie jakby analizował każdy jego ruch. Być może szukał potwierdzenia tego, że więzień uważał się za silnego? Cały pokaz zakończony efektownym finałem a także pytanie Natsume, tygrys skwitował jedynie pomrukiem zadowolenia.
- Lód. Tworzysz lód. Dlatego jeszcze nie zamarzłeś. - po tych słowach tygrys ryknął przeraźliwie i błyskawicznie zaszarżował. Jego szybkość była podobna do tej reprezentowanej przez Natsume w normalnych warunkach, jednak w swoim środowisku zachował pełną sprawność swoich mięśni. Szarża była szybka, co chwila zmieniał swoje położenie i tor biegu. Cały czas mając oczy utkwione w Natsume.

[Natsume Yuki]

Nawet pomimo dość brutalnych temperatur, które osłabiły młodego shinobi, był on w stanie zachować na tyle dużo szybkości by móc unikać bez większych trudności prawie wszystkich sopli, czasem tylko się wspomagając mieczem wysuniętym z tego, co początkowo wydawało się być tylko ordynarną laską. Ostatecznie jednak lodowy deszcz okazał się mieć drastyczną przewagę nad tym, na co mógł sobie pozwolić, i został zmuszony do wykorzystania Hyotonu do obrony. Tygrys wydawał się być zadowolony tym faktem, po czym wyjawił swoje podejrzenia co do umiejętności chłopaka. Czyli ten skurwiel go tylko testował.
Natsu poczuł, że zaczyna nie mieć cierpliwości do tygryska i jego zabaw.
-Kurwa mać, cóż za trafne spostrzeżenie - odparł, już się nie uśmiechając. W oczach był tylko chłód.
Natsume przesłał chakrę Hyotonu do ziemi, planując wytworzyć w powietrzu aurę zimna. Po co? By początkowo drastycznie spowolnić, a później zamrozić tygrysa. Najpewniej z całym pomieszczeniem przy okazji. Wciąż miał świadomość, że zabicie pobratymca raczej nie pozwoli mu spokojnie opuścić terenów wyspy, a takie zatrzymanie go może pokaże, że nie ma wobec nich złych intencji i uwierzą, że to Hyogeki sprowokował tę walkę. A co do wytrzymałości wytworu? Cóż, może i zdoła się wbić w lód, ale grubość powłoki mająca dobre 18 metrów, to nie jest w kij pierdział. Tym bardziej, że on straci przestrzeń na nabieranie impetu.
Wbił miecz w śnieg i złożył pieczęć, skupiając się na ekspresowym pokrywaniu pomieszczenia lodem. Zaczynając od siebie, zmierzając w kierunku tygrysa. Planował po prostu upewnić się, że zanim tygrys dotrze, powłoka będzie już dostatecznie gruba by odgrodzić go od Yukiego. Później pokrywa lodem również jego. A gdyby tygrys jakimś cudem dostał się do środka, cóż... najpewniej nadzieje się na Tsukisasu, technikę - wiertło, jedną z własnych technik szermierczych Natsumego. Chłopak nie chciał, by do tego doszło, ale tygrys sam się tego domagał...
Przez cały czas stara się mieć ruchy tygrysa na oku, i być w stanie zareagować unikami/kontrami za pomocą miecza, by uniknąć obrażeń. I może dożyć powrotu dwójki tygrysów.

  Ukryty tekst

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
59/x Zachowanie białego tygrysa było wyjątkowo chaotyczne. Co prawda od początku nie wzbudzał on swoim zachowaniem zaufania, szczególnie jeśli wziąć pod uwagę jego wygląd. Tak tak, nie można generalizować, oceniać po pozorach... Ale w sumie wszystko pasuje. Tamten drugi przynajmniej wyglądał na cywilizowanego. W miarę. Ten tutaj miał najwidoczniej więcej barbarzyńskiego instynktu. Strącenie sopli można było zinterpretować jako przetestowanie zdolności więźnia, potwierdzenie jego deklaracji o sile. Gdybać można było w nieskończoność, tworzyć setki portretów psychologicznych i analizować zachowania bestii. Mijało się to z celem, liczyło się to co było teraz.Jużli tak bardzo chciał walki, to trzeba mu było dać czego chciał. Nawet jeśli Natsume nie miał chęci na uśmiercanie bestii, to musiał się z nią zmierzać. Tygrys nie był bytem któremu można odmówić, szczególnie kiedy ten leci na ofiarę z pazurami. Jednak celem nie było zabicie tygrysa, w miejscu pełnym jego współziomków było to niemal jak samobójstwo. Chyba że Natsume jest aż tak pewny swoich umiejętności, że jest w stanie porwać się na grupę przeciwników o nieznanej liczebności i nieznanym potencjale bojowym. Szczyt głupoty czy odwagi?
Bez względu na to trzeba było jakoś poradzić sobie z kupą mięśni o morderczych intencjach. Pierwszym pomysłem była próba zamrożenia tygrysa stworzoną niską temperaturą. Spacyfikowanie bez czynienia krzywdy mogło być oznaką chęci pokojowego rozwiązania problemu związanego z nieproszonym gościem. Niestety próba ta była dość ciężka z uwagi na błyskawicznie przemieszczanie się bestii. Dodatkowo tygrys przystosowany do niskich temperatur chyba nawet nie przejął się nagłą zmianą temperatury. Po prostu biegł przed siebie, co chwila robiąc odskoki w bok i zmieniając tor, ani na chwilę nie czyniąc go dłuższym. Natsume wbił miecz w śnieg, a właściwie to w lód. Śnieg był jedynie delikatną warstwą, ukrywającą lodowe podłoże. Jakby nie patrzeć znajdowali się w lodowej komnacie pod ziemią. A właściwie pod tonami lodu i śniegu. Tygrys wykonał jeden, krótki sus. Uderzył swoją łapą i tym samym mocno nadszarpnął strukturę bariery. Natsume pokrył ją jeszcze dodatkową warstwą lodu, co nie umknęło uwadze tygrysa. Ten przymierzał się do kolejnego ciosu, ale w tym momencie obydwoje usłyszeliście ryk, tygrysa oczywiście. Nienależący do Hyogekiego.
- USPOKÓJ SIĘ HYOGEKI! CO TY ODSTAWIASZ? - ryk odbił się echem po grocie, aż Natsume poczuł delikatne ukłucie bólu w głowie. Z sufitu delikatnie oderwało się kilka malutkich kawałków lodu. Tygrys który nie tak dawno atakował kopułę odwrócił się do swojego współziomka.
- NIE PRZESZKADZAJ! TO MOJA WALKA! - jego ryk był zdecydowanie mniej donośny, ale i tak budził podziw. Był bardzo zirytowany tym że ktoś mu przeszkadza w jego małej zabawie z człowiekiem. Zabawie która mogła w każdej chwili przerodzić się w bardzo poważną walkę na śmierć i życie. Może dobrze że tygrys w tunice się wtrącił? Natsume mógłby przysiąc, że bardziej cywilizowanemu kotkowi miała za chwilę pęknąć żyłka. Mimo tego lekko się uspokoił.
- Rozmawiałem z Hyojinem, mamy go do niego przyprowadzić. Masz z tym jakiś problem? JEŚLI TAK TO SŁUCHAM! - imię Hyojin zadziałało na białego tygrysa niczym piorun. Zatrzymał się gwałtownie i przez kilka sekund milczał. Analizował? Łączył fakty? Jego szare komórki powoli się rozpędzały, po kilku sekundach wspólnie dochodząc do wniosku, że lepiej skończyć walkę. Hyogeki schował pazury, zmienił swoją postawę na bardziej pasywną. Jego mięśnie, mimo że nadal napięte, już nie wyglądały na gotowe do ataku. Tygrys mruknął głośno niezadowolony.
- Dokończymy to na spokojnie. Czasu mamy raczej dużo. - po słowach tych opuścił komnatę. Bez słowa stanął przed wejściem twarzą do zewnątrz. Najwidoczniej było to dla niego wyzwanie, by przerwać już zaczętą walkę. W każdym razie na zadowolonego nie wyglądał. Tygrys ubrany w tunikę popatrzył z wielkimi oczami na lodową barierę z więźniem w środku. Podszedł trochę bliżej, wcześniej podnosząc z ziemi skórzane obręcze na ręce.
- Dobrze się trzymałeś. Kilka sekund później i któreś z was skończyłoby kiepsko. Wybacz jego zachowanie, od jakiegoś czasu ma dziwną obsesję na punkcie walczenia z kim popadnie. W każdym razie idziemy do naszego przywódcy. Zainteresował się tobą i chce cię zobaczyć osobiście. - po słowach tych tygrys rzucił w twoją stronę obręcze ze skóry. Kiedy je nałożyłeś, co najwidoczniej było wymogiem by wyjść z jaskini, obydwa tygrysy ponownie chwyciły po jednej linie. Hyogeki w milczeniu szedł naprzód, w jego zachowaniu nie można było zauważyć niczego niepokojącego poza tym że nie odzywał się przez cały czas. W okolicy pojawiło się znacznie więcej tygrysów niż wcześniej, być może zwabione zostały dzikimi rykami dobiegającymi z groty. Tak, to zdecydowanie mogło być to. Z żywym zainteresowaniem obserwowały one Natsume.
Spacer nie był długi, około dziesięciu minut śpiesznym spacerem. Marsz prowadził przez ogromne lodowe kompleksy jaskiń. Jedne mniejsze, inne gigantyczne. Raz schodziliście w głąb poprzez lodowe zbocza, czasami przechodzące w ładnie wyrzeźbione schody. Innym razem te same schody, tylko w większej ilości, prowadziły do góry. Był to istny labirynt, nie do zapamiętania. Było tutaj tyle podobnych sobie dróg i ścieżek, że znalezienie tej odpowiedniej dla niewprawnego oka było zadaniem praktycznie niemożliwym. W końcu jednak trafiliście do właściwego miejsca. Były to drzwi. Zrobione z drewna, z metalowymi elementami. Zaskakujący widok, jak dotąd praktycznie wszystko tworzone było z lodu, śniegu i kamieni.
- To tutaj. Wchodź. - słowa wypowiedziane bez absolutnie żadnego zabarwienia emocjami. Bardzo rzeczowe, bardzo krótkie. Tygrys chwycił uchwyt i popchnął drzwi. Na tyle, by Natsume mógł przejść. Co było po drugiej stronie tych drzwi? Komnata mniej więcej rozmiarów tej, w której zamknięty był Natsume. A przynajmniej to była jedynie jej część. Po drugiej stronie znajdowała się kolejna, połączona przerwą w ścianie. Na jednym z bezkształtnych bloczków lodu siedziała istota mniej więcej rozmiarów człowieka (nie wiem dokładnie, 3 linijkowy opis w pakcie był g warty w tej kwestii). Istota ta była oczywiście tygrysem, jednak różnił się od tych widzianych przez Natsume, czy z bliska czy daleka. Z wyglądu był niczym człowiek w kostiumie tygrysa. Niesamowicie realistycznym, najlepsze Henge na świecie. Poza tym, że jego postura była najbardziej ludzką ze wszystkich mutantów obecnych tutaj. Jego ciało zdobiła żelazna zbroja. Mutant popatrzył się na Natsume z widoczną inteligencją w oczach. Milczał, jedynie wskazując dłoniołapą na drugi kawałek lodu o podobnych rozmiarach. Nadal milczał. W absolutnej ciszy przypatrywał się Natsume.

[Natsume Yuki]

Natsume mógł w końcu chociaż trochę odetchnąć, widząc że przeciwnik nie jest w stanie przebić tak grubej warstwy lodu. Oczywiście, taka góra mięśni bez problemu była w stanie naruszyć stworzoną przez młodzieńca ścianę, lecz najważniejsze było to, że jej nie przebił. Tu jednak bardzo duże znaczenie miały dwa aspekty - po pierwsze, otoczenie, które było czymś w czym Natsu jako Yuki się specjalizował, oraz podejście do walki - podczas gdy Kenshi starał się na bieżąco analizować wszystkie możliwe ruchy i starać się je dobierać tak, by dopasować się do sytuacji, podczas gdy Hyogeki ze sposobu walki przypominał bardziej zwierzę - polegał w pełni na swojej druzgocącej sile i sprawności, nie patrząc na taktykę i po prostu szarżując w stronę przeciwnika, próbując go dorwać jak najszybciej i jak najboleśniej. W walce jeden na jednego taki nieprzewidywalny przeciwnik to było najgorsze, co się mogło przytrafić. I dlatego właśnie Natsu się cieszył, że ściana wystarczyła mu na tyle, by powrócił jeden z tygrysów.
Słysząc ogłuszający ryk, brzmiący pomiędzy ludzkim i tygrysim, Yuki odruchowo przysłonił jedno ucho, w którym poczuł nieprzyjemne ukłucie wywołane głośnością. Widząc, że nic mu już nie grozi, rozbił lodową ścianę i spojrzał na odchodzącego z wściekłością olbrzyma, z którym jeszcze przed chwilą walczył. Uśmiechnął się, wsuwając Shiroi Shi z powrotem do pochwy.
-Skoro tak mówisz - odparł zdawkowo, po czym nałożył sobie więzy na nadgarstki.
-I tak się powstrzymywałem, bo nie chciałem go przesadnie zranić - powiedział bez większych emocji, pozwalając przybyszowi wziąć sznury z jego skórzanych kajdan. - Oficjalnie wciąż jestem więźniem, a gdybym pozwolił sobie na coś takiego, byłbym trupem tak czy owak. Po ocenieniu sytuacji uznałem, że tak będzie bezpieczniej.
Idąc mrocznymi i chłodnymi korytarzami podziemnego miasta białych tygrysów, Natsume miał okazję poczuć się jak zwierzę wyprowadzone na spacer. Po prostu szedł, nie wyrywając się ani niczego nie kombinując, bo i tak szanse na powodzenie tego typu akcji były równe zeru. Irytowały go tylko ciekawskie spojrzenia innych tygrysów, ale cóż... cena bycia pojmanym. W sumie jako więzień wcale nie miał lepiej.
W końcu dotarli jednak do jakiegoś pomieszczenia, w którym Natsume miał spotkać się z liderem tygrysów. Zziębnięty na kość (co dla Yukiego nie było zbyt komfortowe) i zmęczony używaniem chakry, wyglądał pewnie jak siódme nieszczęście, a dodatkowo miał porozmawiać z najsilniejszym przedstawicielem ich klanu. No pięknie. Na pewno zrobi dobre pierwsze wrażenie, krowia nać. Dzięki, Hyogeki.
-Cóż, mam nadzieję że do zobaczenia - odparł z lekką nutą cynizmu w głosie, po czym wkroczył do pomieszczenia. Osobnik siedzący we wnętrzu komnaty był zdecydowanie najdostojniej wyglądającym osobnikiem ze swej rasy z Hyogashimy. Na dodatek najbardziej z nich wszystkich przypominał człowieka, i opancerzeniem, i uzbrojeniem. Czując jego ciężkie spojrzenie na swojej osobie, Yuki poczuł ochotę skurczenia się do rozmiarów pyłka, lecz wiedział że to raczej będzie wyczuwalne, dlatego pozwolił swojemu przeszkoleniu wziąć górę, i zachował kamienną twarz. Starał się wyglądać tak, by był po nim widoczny szacunek, lecz nic poza tym.

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
61/x Kim mógł być przywódca tego plemienia humanoidalnych tygrysów? Z pewnością dobrym wojownikiem, w końcu prymitywne instynkty każą słuchać się osobnikowi najsilniejszemu. Bo jeśli ktoś jest słabszy, to żeby przeżyć będzie musiał się podporządkować. Tak samo było tutaj. Więc Natsume za kilka chwil miał stanąć twarzą w twarz z najpotężniejszą istotą na tej wyspie. Stresik? To zależało od samego Natsume. Wcześniejsza sytuacja sprowokowana przez białego tygrysa była co prawda niebezpieczna dla Natsume, ale wszystko zostało zażegnane. Deklaracja potencjalnej ofiary o powstrzymywaniu się nie zrobiła na nikim wrażenia. Puścili to mimo uszu. Ogólnie tygrysy stały się trochę mniej rozmowne po otrzymaniu nowych rozkazów, czego nie dało się zinterpretować. Po prostu trzeba było szykować się na najgorsze albo też najlepsze. Natsume wchodząc do lodowej komnaty miał pewnie już jakiś obraz lidera tygrysów. Może była to bestia wielkości całej wioski? Widok całkiem przyzwoitego tygrysa o dziwacznej anatomii mógł nie być to końca tym, co budziło grozę. Ale jak wiadomo niebezpieczne rzeczy często bywają niepozorne.
[Natsume widząc odzianą w zbroję i milczącą bestię, postanowił nie poddać się presji i zachować kamienną twarz. Tygrys patrzył na Natsume od samego początku, swoim ciężkim spojrzeniem budując napięcie. Ani jeden nie odstąpił. Tutaj zasady dyktował gospodarz i trzeba było się temu poddać. Po dłuższej chwili znoszenia ciężkiego spojrzenia ten wskazał Natsume jeden z kamieni. Najwidoczniej chciał, by jego gość na nim usiadł. Kiedy ten to uczynił, nadal nastąpiła dłuższa chwila milczenia. Kąciki ust tygrysa uniosły się nieco do góry. Wtedy to nagle ni z tego ni z owego zaczął się śmiać. Zasłonił nawet usta łapą. Nie był to śmiech szyderczy, a bardziej serdeczny i ciepły. A przynajmniej jako śmiech można było interpretować dźwięki wydobywające się z tego osobnika.
- Hehe... Wybacz moje chłodne zachowanie. Po prostu chciałem zobaczyć jak zareagujesz. Ludzkie reakcje są niesamowicie różne, a dawno z żadnym człowiekiem na oczy się nie widziałem. Albo marzną, albo podcinają sobie żyły w oczekiwaniu na spotkanie. Strasznie przykre, szczególnie kiedy po prostu chce się porozmawiać. Jeden nawet poważnie zranił moją rodzinę, a tego się nie wybacza. Umarł z wykrwawienia kikuta. No ale mniejsza, ty! - wskazał palcem na Natsume, jednocześnie wstając - Idziesz ze mną. Jak rozmawiać to w odpowiednich warunkach. Moje legowisko z pewnością bardziej przypadnie ci do gustu. - nadwyraz życzliwe zaproszenie padło z ust tygrysa. Przywódca był z charakteru nieco inną personą niż się spodziewano. Ten powinien być raczej archetypem zimnego, niczym wszystko na tej wyspie, lidera. Dbającego o każdego podwładnego, mający w interesie przede wszystkim dobro swojego plemiona. Chociaż o tym nie miał się jeszcze okazji przekonać przymusowy gość, nie postawił bowiem wojownika w takiej sytuacji. Najpewniej zmasakrowałby ciało Natsume gdyby tylko ten odważyłby się zabić jakiegoś tygrysa, tym bardziej jeśli nie chodziłoby o obronę własną. Kiedy Natsume przeszedł przez lodowy łuk, natrafił na małe rozwidlenie. 4-5 kolejnych łuków w okrągłej lodowej komnacie. Tygrys bez zastanowienia wszedł do kolejnego pomieszczenia. A w nim...
Dziwa nad dziwy. Miejsce to wyróżniało się niemalże pod każdym względem. Zamiast lodu podłoga pokryta była ociosanymi kamieniami przypominającymi nieco cegły. Idealnie dopasowanymi, ciężko było zauważyć poszczególne szczeliny pomiędzy nimi. Z podobnych bloczków zrobiony został mebel przywodzący na myśl fotel. A właściwie to kilka ich sztuk. Biało-czarna skóra mogła świadczyć o wykorzystaniu tego dziwacznego ptaka. Fotele rozłożone były wokoło lodowej bryły w kształcie koła, czyli prawdopodobnie stolika. Sama komnata była dość mała, znacznie mniejsza od poprzednich. Jednak w jakiś sposób było tutaj nawet przytulnie. Nie było co prawda kominka, natomiast na ścianach wisiały jakieś proste malowidła. Dziwna sztuka, niedokładna i pełna luk, tworzona na wygarbowanej skórze. Mimo tego cieszyła oko. W pomieszczeniu znajdowało się jeszcze kilka odpowiedników dla sprzętu w domach ludzkich. Jakiś dywan, również ze skóry, tym razem szarej, zamarznięte na kość drewienka ułożone w dziwnych konfiguracjach. Kilka butelek nieznanego pochodzenia wykonane ze szkła. Coś z pewnością tam było. Na suficie niemalże przeźroczyste kryształy lodu połączone w ładną, małą kopułę.
- Robi wrażenie, nie? Lekki smaczek ludzkiej kultury w tym odizolowanym od świata miejscu. Szczególnie dumny jestem z obrazów. Zdobycie farb to było samo w sobie małym sukcesem. I nawet nie wiesz jak ciężko trzymać pędzel w łapach. Ale czerwony był prosty, drobne nacięcie i już jest farba. Rawr! - tygrys ryknął serdecznie, na tyle głośno by wyraźnie to odczuć, ale na tyle cicho by pozostawić bębenki całe i zdrowe. Następnie zajął miejsce w jednym z foteli, wskazując łapą na drugi. Którykolwiek.
- Jakby coś, to tam trzymam jakieś skóry. Dobrze chronią przed zimnem. A przynajmniej taką mam nadzieję. - tygrys kiwnął ręką w miejscu gdzie leżał stosik ładnie złożonych w kostkę skór. - - Jestem Hyojin. Pełnię funkcję przywódcy tej gromadki. Kilku pewnie zdążyłeś poznać, mam nadzieję że nie chcieli cię zabić czy coś. Już kilku im się udało zanim się o nich dowiedziałem. Hmmmm... to skoro już tutaj jesteś, to opowiadaj o czymś. Dawno nie byłem na terenach zajętych przez ludzi, kontynent to już całkowita dzicz. Ciekaw jestem co się tam dzieje, jak się tam żyje... było nie było kilkadziesiąt lat zejdzie. To może powiesz też coś o tym, jak tutaj się pojawiłeś? Hyoso coś tam wspomniał o statku, ale dość biednie. - tygrys przejechał łapą po głowie, wyciągając niebo pazury. Zupełnie jakby człowiek drapał się po głowie. Hyojin był wyjątkowo gadatliwym tygrysem, do tego wyraźnie interesujący się kulturą ludzi. Do żadnego innego wniosku nie można było dojść po zobaczeniu tego, co znajdowało się w tej komnacie. Tygrysi lider był całkowicie inny od swoich podwładnych, którzy wykazywali niechęć i agresję.

[Natsume Yuki]

Spojrzenie wielkiego tygrysa sprawiało, że Natsume miał coraz większą ochotę zapaść się pod ziemię i nie wychodzić. Ostatni raz, gdy czuł się tak nieswojo, zdarzył się... cholera, szczerze, to sam nie potrafił sobie przypomnieć żeby mieć aż takie problemy z zachowaniem zimnej krwi. Odnosił wrażenie, że spojrzenie stwora przewierca go na wylot. Starał się jednak zachować jak najwięcej samokontroli, aby nie wyjść na człowieka o kruchym duchu. Chociaż, miał jakieś takie dziwne wrażenie że tygrys mógł to już z niego wyczytać. Cóż, aura tego stworzenia była zatrważająca. Przez chwilę chłopak zastanawiał się nawet, czy nie położyć dłoni na rękojeści Shiroi Shi (którego i tak nazywał Białym Mnichem - bo i w sumie to był ten sam miecz, tylko w innej formie), ale powstrzymał się. Jeszcze by pomyśleli, że spróbuje ataku, i byłby... jak to mówią młodzi w Ryuzaku? Przypał?
Tygrys po chwili wydał mu polecenie, by usiadł na jednym z głazów. Cóż, to on tu jest gospodarzem... młodzieniec odetchnął lekko, po czym zbliżył się do wskazanego kamienia i usiadł na nim. Była to w sumie lekka ulga po tachaniu najpierw przez lodowe pustkowia, później jeszcze przez groty... o walce nie wspominając. Co prawda nie było to najwygodniejsze siedzenie, ale nie miał co narzekać. Było całkiem w porządku. Dla zmęczonego wszystko jest w porządku.
Wtedy tygrys wybuchł gwałtownym śmiechem, a Natsume, kompletnie zbity z pantałyku, aż spadł z głazu. Straciwszy wszelkie zahamowania i zimną maskę, młodzieniec spojrzał na ryczącego ze śmiechu stwora i w iście kreskówkowy sposób sam odpowiedział krzykiem:
-Co to miało być, do cholery! Prawie mnie do zawału doprowadziłeś, skurkowańcu!
Westchnął ciężko i pozbierał się ponownie, otrzepując strój, po czym, widząc wesołość stworzenia, w końcu sam pozwolił sobie na cichy śmiech. Cóż, tu go miał.
-Cóż, mogę ich chociaż trochę zrozumieć, przynajmniej tych co nie atakowali. Najpierw lodowata wyspa, później ponaddwumetrowe tygrysy o spojrzeniach chłodniejszych niż zima na kontynencie i chcących zaatakować dla rozrywki, a na koniec czekanie na spotkanie z ich liderem. Nie każdy wytrzymuje psychicznie, kurde.
Musiał przyznać, że pomimo początkowej paniki, zaczynał powoli czuć zalążki sympatii do pasiastego olbrzyma. Z zachowania był zupełnie inny niż pozostali przedstawiciele swego rodu, z poczuciem humoru zahaczającym o bezczelność i nonszalancją przy rozmowie o ucinaniu kończyn. Może przynajmniej z nim będzie mógł na spokojnie porozmawiać o tym, gdzie się tak właściwie znajduje i jak można się wydostać z tej przeklętej wyspy.
Pokój, do którego później zaprowadził go lider Hyogashimy, różnił się od reszty kompleksu dość zauważalnie. Powiedziałby nawet, że zawitał tu jakiś rodzaj... cywilizacji? Podłoga z materiału mogącego się pokojarzyć z kostką podłogową, ozdoby, meble, nawet cholerny dywan by się tu znalazł. Co prawda wszystko to było w stanie, mówiąc ogólnikowo, surowym, ale i tak jak na te nieprzyjazne warunki utworzenie czegoś takiego musiało być niemałym osiągnięciem. Na dodatek, po spędzeniu tak długiego czasu czy to na średnio wygodnym okręcie, czy to w lasach, czy w jaskiniach, nawet tak niewielki pokoik mógł uzyskać miano przytulnego. Młodzieniec poprawił wiszący na jego plecach wachlarz, i podszedł z zainteresowaniem do obrazów.
-Sam je malowałeś? - zapytał z lekkim zaskoczeniem w głosie, po czym wypuścił nieco głośniej powietrze przez nozdrza, uśmiechając się. - Znawcą sztuki to ja nie jestem, bo sam znam się tylko na szermierce i szczątkowo na muzyce, ale i tak robi wrażenie. Jest to taki... powiew nowości.
Otrzymując pozwolenie od tygrysa, który - jak się okazało - nazywał się Hyojin, młodzieniec wziął jedną ze skór i usiadł na jednym z foteli, próbując się otoczyć jedną z dość sztywnych osłon. Cóż, lepsze to niż nic, prawda? Wysłuchał słów lidera, po czym uśmiechnął się pod nosem.
-Co, że pozostali? Skądże, przeurocza grupa. Zwłaszcza Hyogeki, charakterek iście anielski. - odparł z ledwo wyczuwalnym sarkazmem w głosie. Sarkazmem żartobliwym, rzecz jasna. - Cóż, jestem Yuki Natsume, shinobi rodu Yuki, zarządzającego wyspą Hyuo na wschód od kontynentu. I by być szczerym, kontynent nie zmienił się zbyt wiele - jaki burdel tam przypuszczalnie był dziesiątki lat temu, taki też panuje obecnie. Cały czas ktoś się bije, prowokuje, liderzy umierają, słońce zachodzi, wino się kończy... tego typu.
Przerwał, by odgarnąć włosy z ramion (cholerstwa zaskakująco urosły od oficjalnego zwolnienia z Ryuzaku... cóż, trzy lata były wyczuwalne) i odchrząknąć.
-Cóż... sposób, w jaki tu trafiłem, nie jest najlepszą historią do opowiadania bez trunku, ale spróbuję. Zostałem wysłany przez właściciela jakiejś firmy transportowej, bym przyjrzał się sprawie znikających statków. Przebywając na jednym z nich, marynarze zboczyli na Czarny Archipelag, nie wiem, skrócić chcieli czy coś... Tylko nie przewidzieli tego, że na okręcie będzie sabotażysta. Poczekał, aż nastanie sztorm, i wtedy wysadził okręt gdy reszta była zajęta walką z żywiołem. Sam przeżyłem tylko dlatego, że Yuki potrafią kontrolować lód, i animować go do życia. Najpierw zamknąłem się w lodowej kopule, a później wyłowiłem się własnym, stworzonym wielorybem. Po drodze wyłowiłem kilku rozbitków, ale wszyscy byli ledwo żywi, później poumierali lub musiałem ich dobić, by więcej nie cierpieli, bo nie dałbym rady ich uleczyć... Gdy sztorm się skończył, postanowiłem wylądować na najbliższej wyspie. Tą okazała się Hyogashima... i cóż, reszta jest historią.

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
63/x Zachowanie przywódcy było dość zaskakujące. Nie był agresywny, nie wykazywał jakichkolwiek niechęci do gatunku reprezentowanego przez Natsume. Jego postawa, mowa, mimika twarzy. Wszystko to było bardziej podobne do człowieka, może dlatego tak dobrze dogadywał się ze swoim gościem? Ba, wydawał się dobrze zaznajomiony z kulturą ludzi. Jego grota z meblami i innymi rzeczami typowo ludzkimi była tego niepodważalnym dowodem. No i miał dość pogodny charakter, lubił sobie żartować. Niczym najprawdziwszy człowiek. Przy śmiechu Hyojina Natsume pozbył się z siebie całego napięcia. Magicznie, ot tak. Tygrys był też genialnym artystą. No, może artysta to za dużo powiedziane. Aczkolwiek jego malowidła były zachwalane przez człowieka. Znajdowało się na nich w miarę dokładnie odwzorowane rzeczy. Zielony las, pomarańczowe wydmy z palącym słońcem, ogromna błękitna plama znacząca pewnie ocean. Na niektórym portrety tygrysów. Wyjątkowo interesujące. Składały się one z pociągnięć i pojedynczych plam kolorów, które układały się w konkretną całość. Oryginalna technika, ale jak widowiskowa!
- No ba! Swojego czasu sporo podróżowałem po świecie i postanowiłem sobie uwiecznić te niesamowite widoki. Co prawda jeszcze sporo mi brakuje, to trochę prymitywne. Ale cieszy oko. - Hyojin aż jaśniał z dumy. Szczególnie długo, około kilku sekund, poświęcił jednemu obrazowi. Przedstawiał on kilka domów, brązowy kolor pewnie świadczył o użyciu drewna jako budulca. Z dość karykaturalnymi postaciami ludzi, przedstawionymi jako kilka połączonych kropek. Kto by pomyślał, że humanoidalny tygrys może być wielkim podróżnikiem. Na wzmiankę o Hyogekim i jego przykładnym zachowaniu, tygrys ryknął ponownie wesoło. Śmieszek.
- No taki już jest. Maniak walk, z każdym by się nawalał do ostatniej kropli krwi. To pewnie jego mordercze instynkty, ale wyjątkowo szanuje osobniki o większej sile od niego. W sumie to na podstawie siły decyduje kto jest wart jego zaufania. Więc akurat w jego przypadku nie zdziwiłbym się, gdyby postanowił cię przetestować. - jego słowa faktycznie miały sporo sensu. Opisany charakter pokrywał się z wydarzeniami wcześniejszymi. Wyjaśniało to nagły i nieprzewidywalny atak ze strony Hyogekiego. Teraz układało się to w miarę logiczną całość. Tylko czy skoro Hyogeki został powstrzymany nie znaczyło to, że przegrał? Albo że jego walkę trzeba będzie wznowić? Problematyczna sprawa, ale może tygrysi dyktator zechce ją poruszyć?
- Yuki, no tak. To wiele wyjaśnia, na przykład dlaczego niczego sobie nie odmroziłeś. A co do kontynentu to fakt, wiele się najwidoczniej nie zmieniło. Ludzie to jednak prymitywny gatunek. - ciężko było zaakceptować te słowa padające od kogoś, kto samemu wyglądał jak żywy relikt przeszłości. Do tego mieszkający w jaskiniach, jeszcze lepiej. Ale faktycznie może mieć rację, ludzie poprzez ciągłe wojny i zmniejszanie liczebności swoich społeczności od wielu lat swoją w miejscu. A może wręcz przeciwnie, cały czas rosną siłę przez rozmnażanie się osobników najsilniejszych? Nie było to jednak pytanie przedstawiające jakąkolwiek wartość w tym momencie. Jeszcze przed opowieścią Natsume tygrys wstał i chwycił dwie szklane butelki. Chwycił jedną z nich i rozbił o stół, zostawiając jedynie szyjkę i nienaruszoną lodową strukturę koloru szkarłatu. Tygrys liznął zamrożony płyn swoim językiem. Wyglądało to conajmniej komicznie. Wysłuchiwał całej historii Natsume, po czym przerwał kosztowanie lodowego, alkoholowego specjału.
- Czyli przypadek. Jak większość którzy tutaj przybyli. Praktycznie nikt nie poszukiwał tej wyspy z uwagi na nasz lud. I całe szczęście, izolacja od świata zewnętrznego oszczędziła nam wielu kłopotów. Wojny i inne pierdoły... My tutaj żyjemy spokojnie, głównie walcząc między sobą i dobrze się bawiąc. Spokojna egzystencja nieskażona niczym. Ale chętnie bym się skaził, bo brakuje mi trochę ludzkiej kultury. Jest pasjonująca dla kogoś mojego pokroju. A i inni z mojego plemienia nie są zbyt dobrze zaznajomieni z ludźmi i różnie na nich reagują. - tygrys spojrzał na swoje lodowe wino i liznął potężnie. I kolejny raz. I kolejny. Następnie zwyczajnie odgryzł górną część zawartości butelki. Brutalne, ale niewątpliwie skutecznie. Hyojin zacząć gryźć resztki loda i szybko go przełknął, z niewypowiedzianą radością na twarzy.
- Ejej, mam genialny pomysł. Co powiesz na to, by trochę przyzwyczaić niektórych z naszego plemienia do świata zewnętrznego? Swojego czasu dużo podróżowałem, ale dzięki mojej sile mogłem zachować niezależność. A oni nie są aż tak silni. Nadal potrzebują doświadczenia, a spędzanie czasu w twoich warunkach może zwiększyć ich potencjał. No i ty byś miał jakąś pomoc. Tylko nie wiem czy jesteś odpowiedni do tego. Planowałem to od dawna, ale nikt wystarczająco silny się nie pojawił na wyspie, o przeżyciu nie wspominając. - tygrys zakończył swoją propozycję głębokim pomrukiem zastanowienia. Jeszcze analizował swoja decyzję, ponownie patrzył na ciebie swoimi oczyma. Jakby cała jego swoboda i radość zniknęły, pozostawiając jedynie pełną powagę. Śmiertelną powagę. Nawet odłożył na stolik loda, praktycznie wbijając go w powierzchnię lodu.

[Natsume Yuki]

Cóż, jak już powiedział - nie znał się na sztuce na tyle, by teraz móc wystawić jakąkolwiek bardziej skomplikowaną ocenę. Młodzieniec akurat nie należał do ludzi, którzy podchodzili do każdej możliwej sytuacji w stylu "nie znam się, to się wypowiem". Dlatego uznał, że nie ma sensu kontynuować wywodu na temat obrazów, które były namalowane w stylu ciężkim do nazwania dla człowieka, ale przy tym w sposób dość przyjemny dla oka. Oparł się o fotel, otaczając się szczelniej otrzymaną skórą. Faktycznie, trochę pomagała.
Zdziwiony sposobem wytworzenia lekkiej przekąski vel napitku, młodzieniec sięgnął dłonią po drugą butelkę i w podobny sposób co Hyojin rozbił ją o krawędź stołu, pozostawiając tylko zamrożoną zawartość. Zastanawiając się, co to może być, lekko przejechał językiem po kolorowym, zamrożonym płynie. Poczuł lekki posmak alkoholu, do tego coś smakującego jak... cholera wie, owoce jakieś czy co? Zaskoczony, otworzył nieco szerzej oczy, próbując sobie wyobrazić sposób wytworzenia tej chłodnej przekąski. I przy okazji uświadomił sobie, jak zimno tutaj musi być zimą. Skoro nawet na Hyuo nie jest na tyle zimno, by alkohol zamarzł, to co musi się wyprawiać tutaj... strach pomyśleć. Korzystając ze swych nieco dłuższych kłów, Yuki odgryzł kawałek lodu (loda?) i poczekał, aż ten się rozpuści w jego ustach. Bardzo przyjemny posmak.
-Bardzo ciekawa przekąska - skomentował z uśmiechem, po czym wrócił do poprzednich tematów. - Cóż, w takim razie będę musiał najwidoczniej rozwiązać ten problem z Hyogekim. Ale dopiero wtedy, gdy będę w pełni sił. W obecnym stanie nie dałbym mu rady.
Cóż, zawsze lepiej patrzeć realnie na swoje szanse, niż oceniać "spoko, jakoś sobie poradzę". Przynajmniej znacząco zwiększa się swoje szanse przeżycia.
-Cóż, jak to mówią - świat nigdy się nie zmienia, i tylko dwie rzeczy są nieskończone - Niebiański Ocean i ludzka głupota, przy czym nie można być pewnym tego pierwszego. - westchnął. Cóż, w końcu pojechał też sam po sobie. - Niekiedy, gdy zaczyna się prawdziwy burdel, warto się utrzymać z tyłu.
Wtedy usłyszał propozycję Hyojina, i zmarszczył czoło. Przyzwyczaić plemię śnieżnych tygrysów do zewnętrznego świata? Jak by to miało wyglądać? Jakoś nie potrafił sobie wyobrazić, żeby nie przyciągał uwagi, mając za plecami chmarę tygrysów szwendającą się za nim po mieście. Miał ochotę parsknąć śmiechem na samo wyobrażenie, ale się powstrzymał i przekierował to na kaszlnięcie.
-Cóż... z chęcią bym pomógł. Ale nie wiem gdzie miałbym ich przechować, tym bardziej że mój dom jest mały... no, i nie wiem czy bym był wystarczającym autorytetem, by podróżowały ze mną bez wahania...

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
65/x Rozmowa z tygrysem przy winowym lodziku zdecydowanie była przyjemniejszą częścią pobytu na Hyōgashimie. Nie było aż tak chłodno, z uwagi na ochronę przed wiatrem i grubą skórę. A i przekąski były pyszne, rozmowa się kleiła, tygrysi lider miał gadane i był towarzyskim wesołkiem. Mówiącym o śmierciach i morderstwach jak gdyby nigdy nic. Połączenie beztroski i zabójczej pewności siebie, z czego o drugie nie może pochodzić znikąd. Natsume mógłby w każdym momencie podjąć próbę zabójstwa. Jedno płynne cięcie mieczem w zupełności by wystarczyło. Ale Natsume nie znał jego umiejętności, tygrys mógł być niesamowicie potężny. Tak też pewnie było, wyglądał na morderczą bestię i tylko jego charakter nie pozwolił Yukiemu na zakosztowanie jego ostrych pazurów i, przypuszczalnie, monstrualnej siły. Na trafne wątpliwości kandydata na opiekuna Hyojin zareagował głębokim pomrukiem zastanowienia.
- Stworzymy coś co nazywacie paktem. Nie wiem czy wiesz, ale kiedyś jeden człowiek stworzył przymierze z tygrysami. Przeszedł inicjację, dzięki czemu mógł w dowolnym momencie przyzywać członków mojego plemienia. I w taki sposób tygrysy chłonęły ludzką kulturę, a powiernik paktu miał pomoc w swoim trybie życia. Brzmi supcio, co nie? - tygrys ponownie solidnie się uśmiał. Faktycznie wizja niesamowicie radosna, nie ma co. Hyogeki zmywający naczynia czy grzejący wodę, to byłby widok warty grzechu. Hyojin nagle znacząco spoważniał.
- Trochę nad tym myślałem ostatnio. W końcu czasy robią się niespokojne, a dalsza izolacja naszej społeczności nie jest dobra. Przesiąknięcie kulturą ludzką mogłoby... oddziczyć niektórych moich współbraci, jeśli wiesz o czym mówię. Przykładowo Hyogeki. Kryje w sobie duży potencjał, ale nie umie go wykorzystać przez jego zaburzające racjonalne myślenie instynkty. - coś mogło być w słowach starego lidera. Jego twarz nadal była dość pochmurna. Nawet wtedy gdy oblizał swój pysk, zbierając resztki loda którego chwilę temu spożył. Zdecydowanie w przypadku bestii która zaatakowała Natsume mógł rację mieć. Ale ucywilizowanie każdego tygrysa z osobna wiązałoby się ze sporymi problemami. Trzeba było poświęcać dużo czasu, ale z drugiej strony takie tygrysy mogą być dobrymi sparingowymi partnerami i realnymi pomocnikami w walce. Ciężki wybór.

[Natsume Yuki]

Natsu w końcu zaczął ponownie czuć normalne krążenie krwi w swoim organizmie. Wcześniej, osłabiony przez potworną pogodę i wyczerpany po pełnej emocji nocy, mógł sobie pozwolić na chwilę oddechu w nieco lepszych warunkach. Zauważył już jakąś chwilę temu, że tygrysy najprawdopodobniej nie zamieszkały tutaj przez przypadek. Pod ziemią, w grotach, dało się wyczuć że temperatura była nieco wyższa, co automatycznie zwiększało szanse przeżycia w tej zapomnianej krainie. Dodatkowo, zważając na to że oni mieli grube futra, było to dla nich znacząco prostsze... On sam zaś, teraz mając na sobie parę warstw dodatkowego stroju, czuł że w końcu przestaje czuć dyskomfort. Teraz tylko porządny posiłek, przespać się, i znając samego siebie, znów miałby wystarczająco sił by ruszać dalej.
Na wspomnienie o pakcie, Yuki potarł się po brodzie, zastanawiając się nad plusami takich rozwiązań. Rzeczywiście, możliwość przywołania kogoś w każdej chwili, przypuszczalnie za pomocą jakiejś techniki, miała sens zarówno logistyczny, jak i taktyczny. Stworzenia mogłyby po prostu w każdej chwili pojawić się obok niego, a większość czasu spędzać w swojej krainie. W ten sposób nie musiałby mieszkać z dziesiątkami tygrysów i ich utrzymywać, a dodatkowo możliwość przywołania jakiegoś bojowego stwora, pokroju Hyogekiego, mogłoby mieć dobre przełożenie na pole walki, zależnie od sytuacji.
Młodzieniec pokiwał głową.
-Faktycznie, zamknięcie się na dziesiątki lat w niewielkiej społeczności nie jest najlepsze. Regres społeczny, ludzie również tak mają - albo stają się zamkniętym stronnictwem, które opiera swoją siłę o samotność, albo dochodzi do całkowitego zezwierzęcenia. Alienacja, te sprawy - powiedział, drapiąc się po podbródku. - Cóż, jeżeli mogę w jakiś sposób pomóc tygrysom ponownie otworzyć się na inne kultury, z chęcią się tego podejmę. Chociaż, przypuszczam że w tym przypadku dużo też zależy od tego, jak mi wyjdzie ta... jak to było? Inicjacja, to co wspominałeś? Na czym by to polegało?

[Jawa]

Lwy, tygrysy i niedźwiedzie? O RANY!
Wyprawa dla Natsume
67/x Natsume w ostatnim czasie miał wyjątkowo dużo wrażeń, tego nie można było zakwestionować. Wysłanie na statek, przeżycie katastrofy, wylądowanie tutaj i zostanie przechwyconym, rozmowa z krzyżówką człowieka i tygrysa przewyższającą inteligencją niejednego człowieka... Za dużo emocji związanych z tym wszystkim. Za dużo. I teraz jeszcze pojawia się opcja kooperacji przedstawiciela gatunku ludzkiego z ludem tygrysim. Wiązało się to oczywiście z ogromną ilością korzyści, ale pozostawało też kilka niewiadomych. Na przykład o co chodziło z tajemniczą inicjacją.
- Oho, to też wesoła sprawa. Więc na wyspie żyje kilka gatunków ziół, głównie w naszych jaskiniach. Z tych ziół przygotowujemy specyfik, o którego składzie trochę mi się zapomniało. Serio, ostatni raz przygotowywał to jakieś dziesięć lat temu, łatwo zapomnieć. No i ten specyfik podaje się kandydatowi. I zapada on w sen, z którego się budzi. Zazwyczaj, muahaha~ - tygrys ryknął donośnym śmiechem. Faktycznie zabawne. Ktoś podał biedakowi wywar z trujących grzybków i temu się zmarło. O jak wesoło. Faktycznie poczucie humoru miał. - Nie no, ale na serio to nie. Po prostu powodują, że stajesz się bardziej odporny na zimno. Twoja temperatura ciała nieco maleje. No i co najważniejsze - będziesz lepiej się dogadywał z tygrysami. Będą uważały cię za trochę bardziej "swojego". Co prawda sen trwa jakiś czas, podczas którego widać różne rzeczy. Coś jak wizje, całkowicie niegroźne dla życia. - po słowach tych podszedł do jednej z lodowych półek i wyciągnął z niej jeden zwój skóry. Obcięty w odpowiedni kształt. Rozwinął go i zaczął czytać. Długi, prostokątny płat skóry zawierał na sobie delikatne, czarne znaki. A także rysunki. O wiele dokładniejsze niż malowidła na ścianach, więc można było dojść do wniosku, że to nie Hyojin jest ich autorem. Przez dłuższą chwilę przeglądał zawartość zwoju, po czym położył go na stoliku przed Natsume i rozwinął. Skóra zaczęła się zwijać w rulonik, ale silne łapy przytrzymały go w odpowiedniej pozycji. Zwój pokryty był czarnym, delikatnym pismem. Natsume rozumiał to, ale rękopis ciężko było zrozumieć przez nietypowy charakter pisma. Członek klanu Yuki poznał nazwy wykorzystywanych roślin i sam proces przyjęcia specyfiku - wprowadzenie go do organizmu, narkotyczne wizje, czas trwania i następstwa. W tym barwienie się włosów na unikalny kolor przy korzystaniu z chakry. Po dwunastu godzinach snu. Brzmiało jednocześnie niepokojąco i bezpiecznie, bowiem nigdzie nie było wzmianki o możliwym zgonie.