Shinobi War PBF Naruto

Jeden z mniejszych pokoi w wieży, ale nie było czemu się dziwić. Yuu był obecnie tylko Szczurem, później na pewno dostanie lepsze mieszkanko. Tu znajdowało się jedynie łóżko, wąskie biurko z chwiejącym się krzesłem i dosyć spora szafa, ale nie było to problemem dla Yuu. Nigdy nie potrzebował wielkich wygód, teraz też poradzi sobie bez nich. W zasadzie jedynym akcentem wskazującym na to, że ktoś tu mieszka był niewielki portret ukazujący matkę z dwójką dzieci. Poza tym wszystko było utrzymywane w porządku, a mieszkaniec i tak w zasadzie tylko tu sypiał, większość czasu spędzał czy to w warsztacie czy na placu treningowym czy też misji.

Przybywszy do swojej kwatery po pierwszym treningu od razu rzucił się na łóżko. Był strasznie zmęczony tym wszystkim: podróż, patrol, przyjęcie na Mur, trening. Dobrze, że przynajmniej całkiem porządnie tu karmili. Po chwili odpoczynku porozkładał bardziej swoje rzeczy, tak by nie zagracać za bardzo tej niewielkiej przestrzeni, którą dysponował. Kiedy już większość rzeczy schował do szafy, a to, co będzie mu potrzebne jutro umieścił na krześle lub biurku, ponownie położył się na łóżku, pozwalając by całe zmęczenie z niego opadło. Wreszcie mógł zastanowić się, czemu nie zastał tu swojej siostry i gdzie właściwie się teraz znajdowała. Na szczęście dziewczyna wiedziała jak o siebie zadbać, ale wciąż się niepokoił - w końcu to teraz jego najbliższa rodzina. Myśląc o Miyoki powoli odpłynął w świat snów, by kolejnego dnia wstać w pełni sił. W końcu przed nim był pierwszy dzień reszty jego życia.

Ayatsuri Yuu
Misja rangi D
1/15
Pierwsze dni na Murze nigdy nie były prostym czasem dla nowych rekrutów. Wielu zdawało się nie wytrzymywać, z bardzo różnych powodów. Niektórym nie pasowało traktowanie jak zwyczajnego pomagiera, który ma przyjść i pozamiatać, inni poddawali się lokalnym warunkom. Pogoda tutaj nie rozpieszczała. Jeszcze inni traktowali przybycie tutaj i pobyt jako swojego rodzaju wakacje albo przygodę, podczas gdy duża ilość zajęć, misji i treningów potrafiła wymęczyć nawet największych twardzieli.

Yuu jednak zdawał się powoli przyzwyczajać do nowej rzeczywistości, doszukując się nawet pewnych plusów, tam gdzie sporo innych znajdywałoby jedynie powody do narzekania. Kolejny dzień zaczął jednak dość wcześnie. Obudziło go pukanie do drzwi, bardzo głośno, choć bez wyraźnego pośpiechu. Ktoś chciał mieć pewność, że obudzi rekruta, ale nie był przy tym irytująco-wkurzającym służbistą.

Marionetkarz został dosyć niespodziewanie wyrwany z objęć Morfeusza. Nie było to jakoś niezwykle gwałtowne, ale trzeba było przyznać, że oczekiwał możliwości pospania dzisiaj chociaż trochę dłużej niż zazwyczaj. Przez chwilę chciał dalej leżeć w łóżku, zacisnąć oczy i wrócić do krainy snu, ale było już za późno. Wiedział, że w tym momencie już nie zaśnie, był zbyt przytomny. Nie sprawiało to jednak, że zaprzeczenie sile grawitacji i podniesienie się było jakkolwiek łatwiejsze. Westchnął cicho i otworzył oczy. Na początku obrócił głowę i zmrużył oczy skierowane w kierunku okna. Próbował szybko określić przybliżoną godzinę, ale jeśli był wciąż za bardzo przymulony po śnie po kilku sekundach przerwał tę próbę. Po kolejnym głębokim oddechu wysilił swoją wolę i szybko podniósł się, siadając na łóżku. Potrząsnął głową, próbując pozbyć się z głowy resztek snu, po czym rzucił za drzwi:
-Już idę, moment! -już krzycząc szybko narzucił na siebie wierzchnie ubranie i po chwili zastanowienia jeszcze przeciągnął kilkakrotnie ręką po włosach, by pozbyć się ich porannego nieładu. Kiedy w końcu będzie gotowy, co starał się osiągnąć jak najrychlej, włożył tylko nogi w buty i podszedł do drzwi, otwierając je na oścież.
-Tak?

Ayatsuri Yuu
Misja rangi D
3/15
Pierwsze chwile nowego dnia zawsze były trudne. Organizm zawsze walczył sam ze sobą o to, czy należy mu się jeszcze czas na odpoczynek, czy też należy zebrać wszystkie partie mięśni do pełnej gotowości. Stukanie do drzwi oraz wizja jakiejś kary za opieszałość czy też nawet zlekceważenie były dobry powodem aby wstać. Krótkie spojrzenie przez okno, skąd dochodziły już różne dźwięki, zapewne wielu trenowało albo było zajętych swoimi obowiązkami.

-Yuu, Szczur? Jest dla Ciebie kolejne zadanie- Za drzwiami czekał mężczyzna w pełnym czarnym pancerzu. Raczej nie szykował się na wyjazd Sekcji Strażników, więc można było wnioskować, że posiada on nieco wyższą rangę od marionetkarza.

-Za dziesięć minut na placu- Dodał po chwili, a zanim uzyskał jakąkolwiek odpowiedź, odwrócił się na pięcie i ruszył w stronę wyjście z budynku. Nie było szansy na sprzeciw. Skoro Ayatsurii dołączył do Shinsengumi, musiał liczyć się z tym, że będzie tutaj od wykonywania rozkazów, a nie ich kwestionowania. Miał jeszcze chwilę czasu na ogarnięcie swoich porannych spraw i udanie się we wskazane wcześniej miejsce.

[z/t] -> Pisz tutaj

Marionetkarz zmęczony przybył wreszcie do swojego pokoju. Za nim był dzień pełen wrażeń. Dobra, może nikt nie zaatakował Muru i nie było ogromnej bitwy, ale i tak się nie nudził. Najpierw sprzątanie, de facto najnudniejsza część dnia, ale zaraz potem ratował życie, a po treningu znalazła się jeszcze okazja do małych napraw, dzięki którym miał okazję trochę więcej zarobić. To jednak wystarczało jak na jeden dzień, w związku z tym szybko przebrał się do snu i już po chwili leżał w łóżku jak kamień. Dawno już tak dobrze nie przespał nocy, jednak jak widać, ciężka praca potrafiła zdziałać cuda. Obudził się wcześnie, doskonale wypoczęty i gotowy na kolejny dzień. Co go czeka? Nie wiadomo, ale dzień za dniem pracował nad sobą, by jak najszybciej awansować z rangi Szczura.

Misja D
1/15[/size][/center]

Ciężki dzień pełen najróżniejszych zadań i zmęczenie z nich wynikające było najlepszą kołysanką i lekiem na bezsenność. Każdy ma w końcu swoje granice wytrzymałości i ograniczone zasoby sił, które trzeba było regenerować w nocy, zaś młody Ayatsuri zdecydowanie miał co nadrabiać. Jednak nie było to wymówką do długiego wylegiwania się, na Murze praca zaczynała się przecież od świtu! Już od wczesnego ranka z dworu dochodziły odgłosy treningów, okrzyków, pracy, rozmów..
Ale odgłosy te zostały zdominowane przez nagłe, szybkie pukanie do drzwi. Było jeszcze wcześnie, ale na szczęście Ayatsuri był już obudzony, zwarty i gotowy do dalszego działania! Jednak nie zdążył nawet wstać, gdy usłyszał jak ktoś go woła zza drzwi.
- Yuu-kun, wiem, że tam jesteś, wchodzę! - melodyjny, męski i nieco znajomy głos poprzedził rzeczywiście proste wkroczenie do środka. Na pierwszy rzut oka mógł rozpoznać osobę, która weszła do środka: długie, ciemne włosy i białe oczy należały do przedstawiciela rodu Hyuuga, Shota, ale wyglądał nieco inaczej. Jego oczy otaczały grube żyły, oczy były jakby wytrzeszczone, ale uśmiechał się delikatnie i skłonił na przywitanie.
- Dzień dobry, Yuu-kun! - przywitał się - Wybacz, że tak z samego rana, ale dostałem polecenie byśmy się udali do czwartej strażnicy, potrzebują pomocy przy konserwacji sprzętu i musimy ruszyć jak najwycześniej, bo czeka nas cały dzień drogi - powiedział nie owijając w bawełnę.

Marionetkarz nawet nie zdążył zareagować na pukanie, a Shota już zdążył wkroczyć do jego pokoju. Kto inny pewnie mógłby się pogniewać na takie naruszenie prywatności, ale akurat Ayatsuriego nieszczególnie to ruszało. Jeszcze co innego jakby to była jakaś dziewczyna, no ale skoro miał do czynienia z innym facetem to po prostu puścił to w niepamięć. Była inna kwestia, która znacznie bardziej go zirytowała. Mianowicie, czemu Hyuuga był taki radosny od samego świtu? Sam potrafił wstać wcześnie, nie był to dla niego w zasadzie żaden problem, ale bywał wtedy markotny, z braku mniej pejoratywnego określenia, przynajmniej do wypicia pierwszej porcji herbaty lub przez pierwsze dwie-trzy godziny dnia.
-O wszystkim dowiaduję się ostatni. - rzucił pod nosem z delikatną dezaprobatą, ale przeciągnął się, wypędzając z organizmu resztki wpływu Morfeusza i szybko podniósł się z łóżka, narzucając na siebie kolejne ubrania. Na szczęście utrzymywał tu porządek, przynajmniej na razie, więc szybko mógł wziąć ze sobą wszystkie potrzebne mu rzeczy. Kiedy jednak przygotowywał się do drogi, poczuł delikatny ucisk w żołądku.
-Mam nadzieję, że zdążymy chociaż coś zjeść? - rzucił pytająco, wciąż nie wesolutki jak skowronek, ale w trochę lepszym stanie. - Albo przynajmniej wypić kubek herbaty? - zakończył błagalnie. Ciepły napar był mu potrzebny do prawidłowego funkcjonowania, a nie potrafił pić tej lury, którą niektórzy w siebie wlewali przed pracą.

Misja D
3/15[/size][/center]

Bycie radosnym po wstawaniu było taką wrodzoną chyba cechą niektórych ludzi, którzy potrafili dobrze się czuć wstając wcześnie, nie potrzebując się rozbudzać, wypoczęci i gotowi do działania.. Ale czy Shoto był jedną z tych osób czy po prostu wstał na tyle wcześnie, że zdążył już się pobudzić, zjeść coś i być teraz u niego? Ciężko było powiedzieć. Uśmiechnął się lekko, słysząc marudzenie kolegi.
- Wiesz jak to jest. Kto rano wstaje.. - zaśmiał się -...tego pierwszego łapie Wilk po drodze na śniadanie - wyjaśnił, splatając ręce przed sobą. Czekał spokojnie aż Ayatsuri się ubierze i ogarnie, w międzyczasie zniknęły żyły na jego twarzy i odwrócił taktowanie wzrok w drugą stronę, choć żaden z nich nie okazywał oznak zażenowania. Na pytanie Yuu jednak uniósł lekko brew do góry.
- Śniadanie przed całodzienną wędrówką? Dziwaczny pomysł, ale myślę, że da się zrobić - mimo że pozostał idealnie uprzejmy, słychać było ironię w jego głosie. Złośliwy bardzo jednak nie był, widać było na jego twarzy, że pozostał w dobrym humorze i przyjacielskim nastawieniu. Skinął głową, przeciągając się dyskretnie.
- Sam jeszcze nic nie jadłem, więc z chęcią - powiedział tym razem jasno, po czym machnął w jego stronę dłonią i zaczął powoli iść w stronę stołówki. Schodząc po schodach poprawił ułożenie ubrania na ramionach i pedantycznie ułożył włosy, oglądając się na Yuu po drodze.

/zt do stołóweczki!

Marionetkarz zmęczony wszedł do swojego małego pokoiku i po prostu padł na łóżko. W zasadzie zmęczony to było złe słowo, chłopak był po prostu wyczerpany, może nie tyle fizycznie, choć wędrówka za Mur i z powrotem pozbawiła go części sił, ale głównie psychicznie. Poczucie zagrożenia, które odczuwali przez ostatnie kilka godzin wewnątrz twierdzy trochę osłabło, ale wciąż miał je gdzieś z tyłu głowy. Po chwili podniósł się, wiedząc że jeśli teraz nie zrzuci z siebie grubych ubrań, to z każdą chwil ąbędzie to trudniejsze i bardziej wymagające. Przygotowany do snu położył się z powrotem i próbował odpłynąć, ale obawy były wciąż zbyt realne. Rzucał się przez dłuższy czas, obracając co chwila z boku na bok i pr9bując znaleźć bardziej komfortową pozycję, ale w końcu zmęczenie go zmogło.
Obudził się rano, żywy i całkiem dobrze wypoczęty. Przespana noc pozbawiła go części obaw, więc postanowił udać się na trening. Wiele mu brakowało do poziomu monstrum, które spotkali, dlatego musiał dużo ćwiczyć, by nie zostać w przyszłości jego potrawą.

Z/t

Shinobi War PBF Naruto

Kwatera Yuu

Kwatera Yuu

Re: Kwatera Yuu

Re: Kwatera Yuu

Re: Kwatera Yuu

Re: Kwatera Yuu

Re: Kwatera Yuu

Re: Kwatera Yuu

Re: Kwatera Yuu

Re: Kwatera Yuu