Shinobi War PBF Naruto

Zbrojownia w Shi no gēto, znajdująca się w centrum miasta jest głównym punktem służącym do wydawania ekwipunku Shinobim służącym na murze. Shinsengumi dostarcza szprzetu swoim ludziom, dzięki czemu każdy rekrut wstępujący w szeregi obrońców muru dostaje odpowiedni dla swoich umiejetności oręż, oraz podstawowe narzędzia do przetrwania poza bezpieczną strefą. Ze względu na strategiczne znaczenie dla Muru jest ona dobrze strzeżona - zarówno przeciwko kradzieżom, jak i przeciwko próbom sabotażu. To tutaj żołnierze odbierają sprzęt i składają po wykonaniu swoich zadań - wszystko jest odnotowywane, żeby jakże cenne na murze zasosby nie znikały w tajemniczy sposób.

Shi no gēto
Rok 388, późna jesień. Aka zgodnie z radą Sokoła postanowił poprosić o pomoc jednego z przechodzących pod siedzibą strażników. Młody mężczyzna pokazał mu w którą stronę ma się udać, żeby dotrzeć do miejsca położenia zbrojowni. Aka podziękował i udał się we wskazanym kierunku. Nie miał większego problemu ze znalezieniem tego miejsca - w końcu było one dobrze oznaczone, a sami strażnicy znajdujący się w pobliżu. Uchiha wszedł do środka i przedstawił się, informując, że przybywa tutaj z polecenia Shirogane Tsuki i jest nowym Szczurem. Choć ranga nie brzmiała zbyt zachęcająco, to jednak chłopak został w tym miejscu całkiem miło przyjęty. Cóż - chyba nie mieli wyjścia, w końcu bardzo rzadko przybywali tutaj nowi rekruci, musieli więc chociaż udawać, że o nich dbają. Uchiha otrzymał więc swój sprzęt, w tym również łuk. Całkiem pożyteczna zabawka. Po podpisaniu kilku papierków pokwitujących pobranie broni z garnizonu, Aka opuścił budynek i udał się w jeszcze jedno miejsce.

z/t

Marionetkarz po rozlokowaniu się w kwaterach dla rekrutów szybko udał się do zbrojowni. Co prawda miał zrobić to rano, ale inne Szczury łaskawie poinformowały go, że jako nowy ma jeszcze obowiązek nauczenia się specjalnej techniki komunikacyjnej. Najwyraźniej przyjmująca go w szeregi organizacji kobieta wygodnie zapomniała o tym szczególe. A może stwierdziła, że i tak go poinformują? Mało istotne, w każdym razie chciał to załatwić jeszcze dzisiaj, by kolejnego dnia od razu przejść do obowiązków. W środku szybko wybrał kilka rzeczy, których potrzebował. W przyszłości sam kupi ten sprzęt, ale póki nie dostanie żołdu, musiał się zadowolić używanym. Następnie pokazał je urzędującej kobiecie i podpisał formularz z pokwitowaniem. Wtedy mógł się udać na plac.

z/t

Lista wypożyczonego sprzętu:

Ukryty tekst

Oshi skończył przeżywać własną porażkę, w chwili gdy jego żołądek przypomniał o swojej obecności. Właściwe to sam zarzucił sobie taki test, chciał sprawdzić co zwiastuje świat poza murami cywilizacji. Pierwsza styczność w wielkiej bitwie, zatarła się niby dawny sen. Razem z całą resztą udał się do bezpiecznej strefy, obiecując sobie ostatni raz, że już wkrótce będzie gotów. Anzou pożegnał się jako pierwszy, zmierzając wprost do szpitala z nieciekawym ugryzieniem. Oshi uśmiechnął się tylko szeroko, żałując że nie poznali się lepiej. Następnym był Irokezik, który jak to przystało na prawilniaka poszedł zdać raport. Na samym końcu Oshi zdał sobie sprawę że został sam z gościem który... Właściwie to jak on się nazywał?. Przez dłuższą chwilę wojownik klanu Senju stał z rękoma założonymi za głowę, pogwizdując cicho pod nosem. Wreszcie jako że nie mogli stać tu wiecznie odezwał się do młodego strażnika.

-Eeee... Właściwie to ja też miałem już spadać
Nawet sekunda nie minęła, gdy ruszył nie oglądając się za plecy. Miał teraz właściwie całkowitą pustkę w głowie, zwłaszcza że jego plany zawsze opierają się na czystych przypadkach. Jako że takie życie obcowało w większe możliwości, chłopak zmienił kierunek szukając na murze gościa od zaopatrzenia. Ostatnia misja na bagnach nieco wyczerpała jego zasoby. Musiał szybko załatwić sprawę, inaczej żołądek włączy drugi tryb, w którym ciężko o zrozumienie naturalnego zachowania... Po godzinie odnalazł odpowiednie miejsce, licząc że ten stos żelastwa i innych drobiazgów oznaczał sklep. Po przekroczeniu progu uniósł rękę do góry, życzliwie witając się z posępnym sprzedawcą. Wiedział czego potrzebuje więc szybko załatwił temat, odkładając na ladzie odliczoną sumę. Po wszystkim wymienił jeszcze ze sprzedawcą groźne spojrzenie, ze śmiechem ruszając w dalszą podróż... Kto wie co czeka go tym razem? Jak już zauważył świat obcuje w rzeczy których nawet nie śnił że zobaczy.

Ukryty tekst

Ostatni czas spędzał cały wewnątrz Shi no geto. Wpierw musiał odpoczywać by wrócić do pełni sił, ale nawet po tym nie chciał opuszczać strzeżonej fortecy. To, co stało się, kiedy ostatnio to zrobił było dla niego przypomnieniem, że był zwyczajnym słabeuszem. Dni spędzał więc na treningach i prostych obowiązkach, czując jak dzień za dniem rośnie powoli w siłę. Wciąż nie chciał angażować się w walki, ale po wielu dniach stwierdził, że jest gotów. Nie zamierzał jeszcze podejmować się trudniejszych zadań, ale już nie będzie wzbraniał się przed opuszczeniem Shi no geto. Nim jednak to zrobi, musiał zrobić jeszcze jedną rzecz. Udał się do zbrojowni, chcąc uzupełnić swój ekwipunek. Tam szybko wybrał to, czego chciał i podpisał dokumenty poświadczające odbiór. Przy okazji poinformował o zniszczeniu części wypożyczonego ekwipunku.

Ukryty tekst

MISJA 1/?
Ayatsuri Yuu: Przedstawienie z prawdziwego zdarzenia!
Do zbrojowni wbiegł zdyszany chłopak, na oko piętnastoletni, wyraźnie od dłuższego czasu kogoś szukał. Rozejrzał się po pokoju i wbił oczy w Yuu, a następnie podszedł do młodzieńca i rzekł

- Mam nadzieję, że się nie spóźniłem? Czy ty jesteś Yuu? Miałem tu kogoś takiego znaleźć.

Tak się składało, że Posłaniec dobrze trafił, ktoś musiał mu więc zdradzić, gdzie Yuu wcześniej przebywał lub jak go znaleźć. Wyglądało na to, że ktoś ma dla niego specjalne zadanie, które można było powierzyć jedynie jemu.
Jeśli młodzieniec otrzymał pozytywną odpowiedź, wręczył Ayatsuriemu zwój, w którym ten mógł przeczytać następującą treść.

Do Yuu Ayatsuri
Potrzebuję, żebyś zjawił się w szpitalu. Przedstaw się z imienia i nazwiska, a następnie poproś o wizytę z ordynatorem. Wie on o tym, że przyjdziesz.

Pozdrawiam
*niewyraźnie napisane*

Posłaniec

Na początku nawet nie zwrócił uwagi, że ktoś jeszcze wszedł do zbrojowni, lecz nie mógł dłużej tego ignorować, gdy chłopak do niego podszedł. Spojrzał na niego z zaciekawieniem i rzucił spokojnie:
-To ja, o co chodzi? - po czym otrzymał zwój, który szybko rozwinął i zaczął czytać. Zmarszczył brwi. W tym szpitalu był w ogóle jakiś ordynator? Do tej pory spotykał tylko jedną pracującą tam kobietę, ale w zasadzie nie zwiedził wiele, a tylko małą jego część. No nic, skoro dostał rozkazy, należało je wypełnić. Irytowało go jednak, że nie był w stanie odczytać niewyraźnego podpisu. Chciałby chociaż wiedzieć od kogo pochodzi polecenie. Jednak tak czy siak ruszył w kierunku szpitala, ciekaw jakie zlecenie go dzisiaj czeka. Wbrew pozorom każdy dzień był inny i dzisiaj też może natrafić na ciekawe wyzwanie.

z/t

Poprzedni temat
____________

Misja rangi C
Kagutsuchi
11/30
Szaleństwo lub odwaga Dowódca chwilę zastanawiał się nad odpowiedzią jaką miał Ci udzielić, jakby sam nie był pewien co należałoby zrobić. Najpewniej chętnie sam zająłby się tym zadaniem i decyzję podjął na miejscu biorąc pod uwagę różne czynniki, jednak to nie było niestety możliwe.
- Nakatomi-san, ufam w Twój zdrowy rozsądek. Oceń sytuację, przemyśl to dokładnie na miejscu, rozpatrz wszystkie możliwe skutki decyzji jaką zechcesz podjąć. Pamiętaj jednak co jest najważniejsze - bezpieczeństwo Muru oraz tego co znajduje się po drugiej jego stronie. Niech to prowadzi Cię podjęcia jak najlepszej decyzji. Odmaszerować. - powiedział wreszcie, po tym znowu zwrócił wzrok w kierunku tajemniczego wzgórza na które Was wysyłał.
Kiedy dotarliście do zbrojowni, zauważyłeś że Twoi podkomendni nie wyglądali już na takich żwawych i pełnych energii. Najwyraźniej zaczęło do nich docierać to, w jak poważnym miejscu są i jak poważne zadanie ich czeka. Kiedy zadałeś pytanie, jeden z nich, ten którego głosu jeszcze nie słyszałeś odwrócił się do Ciebie i zaczął mówić za wszystkich.
- T-tak jest! Pochodzimy z jednej osady nieopodal Kaigan więc dobrze znamy się na naturze, zwierzętach i roślinności. Ja opanowałem techniki Suiton, zaś oni kolejno techniki medyczne oraz Taijutsu, którym zachwycał każdego w naszych rodzinnych stronach. Od dawna trenowaliśmy całą trójką, staraliśmy się współpracować, aby stać się potężnym trio i teraz chcemy wykorzystać to do ochrony całego kontynentu. Zanim tu dotarliśmy, napotkaliśmy wielu shinobi, o różnych umiejętnościach więc staraliśmy się uczyć od nich ile tylko się dało, analizować to co potrafią i rozmyślać nad możliwymi taktykami z użyciem takich umiejętności, gdyby przyszło nam walczyć przeciwko komuś takiemu. Jesteśmy gotowi do tej misji, nie zawiedzie się Pan na nas. - powiedział najniższy z chłopaków, na koniec uśmiechając się nieco sztucznie, jakby wciąż tkwiła w nim większa panika i strach niż pewność siebie.
- A Pan, Nakatomi-san? Co Pan potrafi, że dotarł tak wysoko w hierarchii? - spytał Twój najbardziej zaznajomiony towarzysz z całej trójki, ten który posługiwał się Taijutsu i faktycznie był najbardziej umięśniony i najwyższy. W jego głosie wyczułeś lekką ironię i przekonanie, że wcale nie potrafisz na tyle dużo, by być ich przywódcą.

Kagutsuchi przed wymaszerowaniem dostał odpowiedź, na której tak bardzo mu zależało. "Wybierz to co uważasz za najlepsze", brzmiało mniej więcej tak: Sam nie wiem co tam jest, czego nie zrobisz i tak będzie źle. Nie napawało to optymizmem czarnowłosego chłopaka, który do tej wyprawy był bardzo sceptyczny. Podejrzewał, że zapadliska są tworem ludzkim, od silnej techniki uwolnienia ziemi. Jeśli trzeba będzie się z kimś takim zmierzyć to sam nie wiedział czego oczekiwać albowiem jego biegłość była zamknięta w jednej dziedzinie.
Zbrojownia nadeszła dosyć szybko co wiązało się z koniecznością rozmowy z rekrutami. Nakatomi dowiedział się o ich specjalizacjach, które poza zdolnościami medycznymi były dla Niego bardziej przeszkodą niż pomocą. Wątpił żeby ten chłopak posiadał Suiton na takim poziomie żeby móc zatrzymać jego ogień. Jeśli jednak będzie mógł dystansowo to i tak będzie dodatnią wartością. Rozgadany gagatek był zwykłym chamem. Wyjątkowe taijutsu? Kagutsuchi pokręcił głową na wieść o jego zdolnościach. Jeśli nie będzie słuchał rozkazów i wybiegnie ku zagrożeniu to wtedy wsparcie dystansowe prawdopodobnie go zabije. Ciężka trafiła się tym razem grupa. -Zarys działania jest jasny. Ja oraz kolega z Suitonem trzymamy zagrożenie jak najdalej od siebie. Medyk jako wsparcie najlepiej za mną no i Brat od taijutsu. Będziesz Naszą ostatnią linią obrony, jeśli coś się do Nas przebije to musisz za wszelką cenę chronić życie Medyka. Postępowanie w ten sposób dawało maksymalną efektywność grupy o takich umiejętnościach jakie posiadali.
Walczący w zwarciu chciał dowiedzieć się o umiejętnościach swojego dowódcy, co było całkiem uczciwe. Musieli to wiedzieć żeby czasami nie otrzymać ciosu jakiego mogliby nie wytrzymać. -Korzystam z bardzo zaawansowanych technik ognia oraz w stopniu mistrzowskim kontroluje własną energię. Dlatego korzystajcie z chakry oszczędnie i tylko w konieczności. W innych sytuacjach polegajcie po prostu na mnie. Odpowiedział dość jasno nie zostawiając miejsca na czyjeś dopowiedzenia. Liczył, że rekruci będą zdyscyplinowani i uda im się wrócić w komplecie. -Jesteście gotowi? Możemy ruszać? Zadał naglące pytanie, sam chciał mieć już to za sobą, a po rekrutach widać było lekka utratę wcześniejszego entuzjazmu. Żeby tylko nie sprawili problemów, te słowa krążyły cały czas po głowie Ogara. Teraz dowodził i musiał być odpowiedzialnym za kogoś więcej niż siebie samego.

Misja rangi C
Kagutsuchi
13/30
Szaleństwo lub odwaga Na wieść o Twoich umiejętnościach, gagatek od Taijutsu delikatnie się uśmiechnął, jakby myślał że Twoje umiejętności nie są niczym specjalnym i jego niegdysiejsze słowa jakoby mieli zrównać się z Tobą albo nawet przegonić w hierarchii, miały się spełnić prędzej niż zakładał. Mimo to nie powiedział nic i tak jak pozostali, udał się do zbrojowni by odebrać należne mu ubranie oraz sprzęt. Każdy z chłopaków dostał również flary, które okazały się dla nich totalną zagadką - przyglądali się im i zastanawiali czy powinni to oddać czy też zostawić, bo i po co im przedmiot, którego przeznaczenia nie znają.
Wreszcie cała trójka była gotowa do drogi i ruszyli za Tobą do wyjścia ze Zbrojowni, ubrani jak należy, prezentowali się dość dumnie gdy tylko spojrzało się na nich pierwszy raz; Ty dobrze wiedziałeś jak mierne to istoty i jak wysokie mniemanie mają o sobie, a to nie wróżyło dobrze.
Szli za Tobą, niemal równo jednak tym razem już milczeli jakby z każdą chwilą zaczynało docierać do nich coraz bardziej w jak poważnej są sytuacji. Im bliżej podchodziliście Muru, im większy cień rzucał on na Wasze postacie, tym mniejsi zdawali się być mniejsi, cichsi, bardziej wystraszeni.
Wreszcie jednak przyszedł ten moment, kiedy musieliście opuścić bezpieczną stronę kontynentu i wejść na nieznane, groźne tereny, gdzie spotkać mogło Was dosłownie wszystko.
To gdzie teraz, dowódco? - spytał już dziwnie naturalnie, bez krzty ironii, Twój najmniej lubiany podwładny. Co chwilę poprawiał swój strój oraz przywieszone u pasa wyposażenie, jakby bardziej mu wadziły niż poprawiały poczucie bezpieczeństwa.

ZT - następny temat

Bezpośrednio po wyjściu z siedziby Protektora i jego podwładnych, Ayatsuri skierował się ku zbrojowni, skąd mógł wypożyczyć więcej sprzętu. W zasadzie chciał trochę uzupełnić sprzęt, ale nie była to główna kwestia, która go w to miejsce sprowadzała. Bez żadnej zwłoki skierował się ku człowiekowi, zajmującemu się wydawaniem broni.
-Jestem Yuu Ayatsuri z Sekcji Badawczej, zostałem awansowany na Ogara, poproszę specjalny pancerz. - rzucił spokojnie, rozglądając się wokoło. W końcu jego wzrok padł na to, czego poszukiwał. Wyciągnął parę rzeczy i od razu zwrócił się do tej samej osoby:
-Przy okazji, to oddaję, a to sobie wezmę. - rzucił, umieszczając nowy ekwipunek w torbie. To mu z pewnością trochę ułatwi życie. Następnie musiał poczekać chwilę na otrzymanie oficjalnego ubioru, który to od razu przymierzył, by określić czy mu pasuje i zadowolony skinął głową. Podpisał szybko pokwitowanie i opuścił pomieszczenie.

Ukryty tekst

z/t

Genzou przywędrował na życzenie swojego opiekuna do zbrojowni. W celu odebrania przydziałowego wyposażenia które miało mu służyć w momencie przebywania na terenie Muru. Każdy żołnierz muru zobligowany jest do zdania ekwipunku w momencie opuszczenia miejsca organizacji, ale wtedy będzie mógł odebrać swoje rzeczy z magazynku. Z zewnątrz, budynek nie wyróżniał się niczym szczególnym na tle pozostałych budynków, surowy i zwykły bez żadnych dodatkowych ozdób. Nasz bohater przekraczając próg zbrojowni przywitał się głośnym i donośnym:
- Dzień dobry - i podszedł do lady gdzie stał opiekun przybytku
Zbrojmistrz lekko skłoniwszy głowę odpowiedział tym samym odzewem na przywitanie, wpatrując się z obojętna mina w naszego bohatera. Mężczyzna ten był około pięćdziesięciu lat, bardzo dobrze zbudowany, w okularach z siwą brodą
- W czym mogę pomóc chłopcze? - podjął zarządca zbrojowni, gdy strażnik dotarł do lady
- Jestem Genzou, strażnik z piątego Shinsenu. Przyszedłem po przydziałowy ekwipunek. - wyraził swoje potrzeby młodzieniec
- W porządku, a więc co potrzebujesz ? - kontynuował zarządca
- Po proszę:

Ukryty tekst

Opiekun owego miejsca zapisał sobie wszystko na kartce po chwili wrócił ze wszystkim co zażyczył sobie Genzou. Przed samym wydaniem uzupełnił formularz i poddał biało okiemu do podpisania.
- Podpisz się tutaj. Jak będziesz wychodził poza Mur nie zapomnij tego zdać, zapominalscy płacą surowe kary. - Z przestrogą nie tylko w słowach, ale i w głosie mężczyzna podsunął siedemnastolatkowi kwit, który okazał się dokumentem zaświadczającym o pobraniu rzez młodzieńcza całego ekwipunku. Nie namyślając się zbyt długo, chłopak podpisał się Genzou, zabrał wszystko ze sobą i wyszedł ze zbrojowni

Z/T

Rozliczone

Shinobi War PBF Naruto

Zbrojownia

Zbrojownia

Re: Zbrojownia

Re: Zbrojownia

Re: Zbrojownia

Re: Zbrojownia

Re: Zbrojownia

Re: Zbrojownia

Re: Zbrojownia

Re: Zbrojownia

Re: Zbrojownia

Re: Zbrojownia

Re: Zbrojownia