Główna siedziba sił Shinsengumi, umiejscowiona w samym środku długości muru, jednocześnie strzegąca jedynej istniejącej bramy. Składa się z licznych budynków mieszkalnych dla strażników, stanowią one mniejszość w porównaniu do licznych magazynów, spiżarni, zbrojowni, szpitali, miejsc bożych i wszelkich innych budowli służących jednemu celowi. Samowystarczalności Muru.
To co czeka mieszkańca Kantai nie należy do najprzyjemniejszych przeżyć... Na widok litrów krwi i pociętego zwierzęcia zmarszczyl czoło i policzki, lekko odwracając wzrok. Tak jak wcześniej planował, przywiązał zwierzę do jednej z gałęzi i zwrócił się w stronę konającego mężczyzny. Wystarczyło kilkanaście kroków, by znalazł się się przy ofierze potrzebującej pomocy.
- Suiton: Mizu bunshin no jutsu. - powiedział cicho składając pieczęć tygrysa. Z kałuży obok powinna pojawić się dokładna replika blondyna odzianego w czarny płaszcz. Od razu wyciągnęła z kabury kunai i zaczęla rozglądać się, dając oryginałowi czas na zajęcie się nieszczęśnikiem na ziemi. W pierwszej kolejności zdjął z siebie narzutę i nakrył nią wyziębionego i wykrwawiającego się pacjenta. Zaraz po tym odciął kunai'em obydwa rękawy jego odzienia i dokładnie przepłukał je w dłoniach, na świeżym deszczu. Pierwszy materiał miał posłużyć za opaskę uciskową, którą zawiązał tuż nad linią rany. Użył wszystkich sił chcąc powstrzymać krwawienie. Następnie chwytając nieprzytomnego pod ramiona, zsunąl jego tors na ziemię, a nogi uniósł do góry. To brudna robota, trzymanie odciętej kończyny na ramieniu na pewno nie należy do codziennych obowiązków, jednak tu chodzi o ludzkie życie. Dookoła dłoni Nakiri'ego pojawiła się turkusowa poświata lekko rozjaśniająca mrok dzisiejszej nocy. Powoli pokrył nią opatrzoną ranę i poświęcając całe swoje skupienie, próbował dokonać cudu. Wiedział, że jest zdolny zmusić krew do krzepnięcia. Pytanie tylko, czy to wystarczy? Stan nieznajomego był wręcz opłakany, ale nieudzielenie pomocy byłoby gorsze niż życzenie mu śmierci...
Widząc efekty swoich starań, medyk kontynuował próbę zasklepienia tej paskudnej rany. Mimo spływających po twarzy strużek wody, przemokniętego do ostatniej nitki odzienia i dreszczy atakujących coraz częściej, ciągle kumulował w dłoniach życiową energię spuszczając wzrok z rany tylko przy mrugnięciach. Gan doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nie jest w stanie uratować życia tego mężczyzny w takich warunkach. Właśnie dlatego tak usilnie próbował zatamować krwawienie i zabrać pacjenta na wierzchowcu w jakieś ciepłe i sterylne miejsce z dostępem do wody, a może i nawet środków medycznych... Zwykła pigułka ze skrzepniętą krwią byłaby gwarancją dla tego człowieka na przetrwanie, jednak istnieje mała szansa, że można zdobyć ją gdzieś w okolicy. Kantaiczyk musiał myśleć naprzód, gdyż w tak drastycznych sytuacjach nie ma czasu do stracenia. O ile uda mu się zatamować krwawienie do tego stopnia, by podróż na koniu nie otworzyła rany ponownie, powoli podniesie nieprzytomnego z ziemi i dokładnie obmyje jego twarz wcześniej przygotowanym rękawem. Następnie złoży go w prowizoryczny okład i opatrzy nim odciętą nogę chcąc uniknąć kolejnych infekcji. Tak przygotowanego mężczyznę zaniesie na rękach do rumaka i ułoży go na brzuchu, podkładając pod głowę swój plecak. Przez jego paski przełożył lejce i zasiądzie na koniu, obejmując udami nieprzytomnego, tym samym przytrzymując go na siodle. Wtedy pozostanie tylko znaleźć jakiś dom lub chociaż budynek, oczywiście zamierzał kierować się szlakiem wzdłuż muru licząc, że w końcu na kogoś trafi...
Nana przechadzała się w okolicach Muru. Nie znała tych terenów, była tutaj po raz pierwszy. Kiedy ktoś się jej przyjrzał mógł spokojnie zauważyć, że była obca. Mur zrobił na niej duże wrażenie. Co znajdowało się po drugiej stronie? Właśnie po to tutaj przyszła, żeby zobaczyć wszystko to co zakazane. Nauczyć się nowych technik, stylów. Stać się silniejszą. Zresztą perspektywa spotkania potworów i demonów bardzo ją ciekawiła. Nana lubiła takie mroczne scenerie. Szła powoli rozglądając się. Poznawała nowe tereny, jednak pozostawała w miarę czujna. Była przecież sama, nie wiedziała co mogło tutaj na nią czekać. Nie była w ogóle pewna, czy uda jej się dostać na drugą stronę i czy było to dobry pomysł. Od zawsze podróżowała sama, więc była nauczona radzić sobie ze wszystkimi niespodziankami losu. Podchodziła do życia jednak dosyć realistycznie. Nie przeceniała swoich możliwości.
W końcu dotarła do małej polanki. Usiadła gdzieś z boku na trawce oddychając świeżym powietrzem. Wyciągnęła z torby kilka leśnych owoców, jakie zebrała po drodze z Kotei. Skończyło się chodzenie po karczmach! Musiała sama szukać jedzenia, szczerze nie przeszkadzało jej to. Tęskniła za zdrową dietą, w porównaniu z alkoholem i tłustym jedzeniem serwowanym w karczmach w Sogen. Całkiem coś innego niż w Hyuo.
Krótki wygląd: Czarnowłosy młody mężczyzna będący w świetnej kondycji fizycznej. Blizna na lewym oku wyróżnia go z tłumu.
Widoczny ekwipunek: Czarny mundur Shinsengumi połączony ze zbroją, na której przy prawym barku była przymocowana odznaka w kształcie głowy Wilka. Saya była przymocowana na wysokości odcinka lędźwiowego do pancerza.
No więc kiedy Nanula miała chwilę odpoczynku, oczywiście coś musiało go zakłócić. Jej mini piknik nie trwał długo, bo jakiś burak postanowił pluć na nią ogniem. Dosłownie! Oczywiście nie była zbytnio z tego faktu zbyt zadowolona. Wręcz przeciwnie, była wściekła. Nie chciała zostać spalona na kupkę popiołu, więc grzecznie odsunęła się na bok, dając mężczyźnie miejsce do treningu. Odczekała chwilę, jak prawdziwa grzeczna dziewczynka. Nie przerwała mu. 1, 2, 3 sekundy jednak po tym jak skończył doskonalić nową technikę ruszyła w jego stronę. Podwinęła długie rękawy kimona po drodze do łokci, jak gdyby miała się zaraz z nim bić.
- Co to ma kurwa być?! - Przerwała mu jak tylko zaczął otwierać buzię. Była od niego znacznie niższa, więc musiała zadrzeć nos ku górze. Zaciskała pięści aż pobielały jej kłykcie. Czarne oczy wpatrywały się w niego w widocznym wyczekiwaniu na jakieś wyjaśnienie. Kiedy w końcu takie padło rozluźniła się odrobinę. Nie spodziewała się przeprosin od obcej osoby. Był widocznie lepiej wychowany niż ona, więc trochę spuściła z tonu. Otworzyła dłonie i położyła je płasko na swoich udach biorąc kilka wdechów. Wspominałam już, że miała problemy z gniewem? Taki mały prezent z dzieciństwa. W końcu traumatyczne wydarzenia zawsze miały jakiś wpływ na nasz stan psychiczny, czy byśmy tego chcieli czy nie. Nana nie była inna. Chwilę później padły pytania na jej temat. Oczywiście niezręczne. Dziewczyna od razu zmieniła pozycję z ofensywnej na defensywną. Założyła ręce na piersi unosząc delikatnie jedną brew.
- Czy to przesłuchanie? - zadrwiła. Kilka sekund wpatrywała się w strażnika w milczeniu, przewróciła jednak oczami wzdychając głośno. - Chciałam przejść na drugą stronę , Ka-gu-tsu-chi - odparła ciszej, już zdecydowanie mniej agresywnie. Posłała mu delikatny uśmiech, specjalnie sylabując jego imię.. Obcowanie z Naną było jak rollercoaster, ale bez pasów bezpieczeństwa. Teraz wróciła miła Nanusia. Podłapała, że był zwiadowcą. Na pewno w takim razie wiedział więcej na temat Muru i tego co znajdowało się tuż za nim.
- Jaki jest ten dziki świat? - Dodała ewidentnie ciekawa. Nie potrafiła tego nawet ukryć.
Krótki wygląd: Czarnowłosy młody mężczyzna będący w świetnej kondycji fizycznej. Blizna na lewym oku wyróżnia go z tłumu.
Widoczny ekwipunek: Czarny mundur Shinsengumi połączony ze zbroją, na której przy prawym barku była przymocowana odznaka w kształcie głowy Wilka. Saya była przymocowana na wysokości odcinka lędźwiowego do pancerza.
No serio, chłop sobie technikę poćwiczył, a Nana mogła skończyć z łysą głową przez spalone włosy. No w końcu jakoś mu to 'wybaczyła'. Nie zamierzała kłócić się z nieznajomym bez powodu, zwłaszcza, że był Strażnikiem Muru, a ona była tutaj całkiem obca. Zdecydowanie znajdowała się w gorszej sytuacji. Ten zawsze mógł zawołać jakieś posiłki i pewnie polana zaroiłaby się od innych strażników. Nana nie chciała kusić losu, więc postanowiła być trochę bardziej grzeczna niż normalnie. Każdy jej gest, zachowanie czy sam ubiór, jak zauważył Pan K, wskazywało, że nie była stąd.
Na szczęście Strażnik okazał się całkiem znośny. Ewidentnie nie szukał zaczepki, wręcz przeciwnie uspokajał jej temperament. Dziewczyna wysłuchała go zakładając niesforne pukle czarnych włosów za ucho. Wiatr niestety nie był zbytnio łaskawy i zaraz rozwiał je z powrotem.
- Nana, nazywam się Nana - powiedziała w końcu, ustępując i chowając do kieszeni tą całą niedostępność jaką dzierżyła niczym broń. Od razu poczuła się jakoś mniej obco. Sogen na prawdę źle na nią wpływało. Poznawała coraz więcej innych ludzi i przestawała być taka zamknięta w sobie. Wzdrygnęła się na samą myśl o bliskich kontaktach z innymi. Z jednej strony fujka, z drugiej zżerała ją ciekawość. Jak zawsze zresztą. Nana była bardzo ciekawską osobą, dlatego też dotarła do Muru. Chciała zobaczyć co było dalej. Sama przecież uważała, że na świecie nie istniały grancie. Jedynie ludzie je sami tworzyli, ograniczając samych siebie. Jego następne słowa jeszcze bardziej ją zainteresowały, aż nie umiała powstrzymać uśmiechu. Po to tutaj przyszła! Dzikość i niebezpieczeństwo.
- Byłeś na drugiej stronie? - Zagadnęła nonszalancko dalej uśmiechając się jak nastolatka. Uh, aż sama się za siebie wstydziła. Bez większych zahamować obeszła strażnika dookoła dokładnie go lustrując. - Wszyscy strażnicy są tacy wysocy? - Dodała, kiedy już skończyła oględziny i wróciła na swoje miejsce przed Kagu. Powoli szykowała sobie w głowie plan, a Strażnik mógł być do jego wykonania całkiem pomocny.
Krótki wygląd: Czarnowłosy młody mężczyzna będący w świetnej kondycji fizycznej. Blizna na lewym oku wyróżnia go z tłumu.
Widoczny ekwipunek: Czarny mundur Shinsengumi połączony ze zbroją, na której przy prawym barku była przymocowana odznaka w kształcie głowy Wilka. Saya była przymocowana na wysokości odcinka lędźwiowego do pancerza.
Nana była rzeczywiście skryta. Było to uwarunkowane czujnością i obawą przed pułapką. Tak jak Pan K zadawał pytania tak ona jeszcze bardziej uciekała od odpowiedzi. Niestety w tym przypadku wiedziała, że musiała mu odpowiedzieć. Znajdowała się przecież w okolicach Muru, gdzie rządzili Strażnicy. Była przygotowana na taką rozmowę, konfrontację, skoro już zapuściła się na ten obcy jej teren. Westchnęła w końcu wzruszając drobnymi ramionami.
- Podróżuję. Wyruszyłam z Hyuo, trafiłam do Sogen - zaczęła swoją mini historię. Mogła oczywiście skłamać, ale nie widziała ku temu powodu. Prawda była już sama w sobie bardzo dziwna dla postronnych osób. - Słyszałam opowieści o potworach i demonach żyjących za Murem - spojrzała na niego ukradkiem - Chciałam się przekonać na własne oczy.
Skończyła w końcu. Czekała kilka sekund w ciszy. Nie wiedziała czy taka odpowiedź usatysfakcjonuje Strażnika. Nie miała jednak nic do dodania. Tak na prawdę przybyła na te tereny z własnego widzimisię. Od zawsze dążyła do bycia silniejszą, chciała nauczyć się zakazanych technik, poznać wszystkie tajniki tego świata. To co znajdowało się za Murem było niczym zakazany owoc. Nana rzeczywiście chciała się przekonać czy było tam jeszcze bardziej niebezpiecznie niż po tej stronie.
Zarumieniła się delikatnie, kiedy wspomniał o jedzonku. Widocznie zauważył jej mały zestaw leśnych owoców, z którego była tak dumna. Oczywiście każda cząsteczka jej ciała krzyczała: powiedz mu, żeby się wypchał, przecież świetnie sobie radzisz sama. Jednak wbrew sobie powoli pokiwała głową na tak. Była głodna, trochę zmęczona, mega podekscytowana nowym światem czekającym za Murem. Zamierzała trzymać się Strażnika.
- Zjem z Tobą kolację - zaczęła poważnym tonem podchodząc do chłopaka niebezpiecznie blisko. Zachowywała się trochę, jak gdyby targowali się o jakąś mega ważną rzecz. Pan K chciał po prostu być miły dla zagubionej niewiasty, a ta stawiała mu jeszcze warunki.
- Jeśli potem pokażesz mi co znajduje się za Murem - dodała na koniec milknąć i znów wlepiając w niego te swoje czarne proszące oczęta. Po prostu nie mógł jej odmówić! Jeśli spróbuje Nana pewnie zamieni się w typową furiatkę i potem będzie już tylko k a t o n. Szkoda by było przypalić mu te lśniące włosy, no nie?
Krótki wygląd: Czarnowłosy młody mężczyzna będący w świetnej kondycji fizycznej. Blizna na lewym oku wyróżnia go z tłumu.
Widoczny ekwipunek: Czarny mundur Shinsengumi połączony ze zbroją, na której przy prawym barku była przymocowana odznaka w kształcie głowy Wilka. Saya była przymocowana na wysokości odcinka lędźwiowego do pancerza.
Krótki wygląd: szczupły, delikatnie umięśniony, czarnowłosy, zielonooki
Widoczny ekwipunek: odznaka ninja, duża torba, bandaże na rękach, dwie kabury na broń, duży pojemnik na substancję na ramieniu (pełen piasku), Yakei, płaszcz
Krótki wygląd: szczupły, delikatnie umięśniony, czarnowłosy, zielonooki
Widoczny ekwipunek: odznaka ninja, duża torba, bandaże na rękach, dwie kabury na broń, duży pojemnik na substancję na ramieniu (pełen piasku), Yakei, płaszcz
Krótki wygląd: Czarne lub szarawe włosy, brudnoczerwony kolor oczu. "Szeroki" uśmiech. Wystające dwa kiełki. Na szyi materiałowa opaska z krzyżem i trumną. Zabandażowane lewe przedramię, pod którym znajduje się tatuaż 2 głowego węża
Widoczny ekwipunek: Futerał na plecach, wachlarz w pokrowcu przyczepiony do paska, rękawica łańcuchowa na lewej ręce, dziwna rękawica na prawej ręce, pasek z biczem, laska
