Kuźnia

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz nie znalazł żadnego problemu ze szczelnością miecha, więc musiało to być coś innego. No a skoro z zewnątrz nie było żadnych problemów, usterka musiała być natury wewnętrznej, domyślenie się tego nie było niczym skomplikowanym. Szybko rozebrał mech na tyle, by móc spojrzeć, jak wygląda on w środku. Nie miał wcześniej do czynienia z takim urządzeniem, więc trochę się denerwował czy dostrzeże usterkę, ale jak się okazało, nie było powodu do zmartwień. A może właśnie był, jak zauważył jego wspólnik. Kuglarz skoncentrowany był na tym, jak naprawić miech, przyczyna usterki w tym momencie trochę mniej go interesowała. Ryuji jednak miał bystre oko i po jego słowach Ayatsuri zorientował się, że może on mieć rację. Inne wyjaśnienie to była zła budowa miecha, przez co na ten element byłby wywierany zbyt duży nacisk przy pracy, ale wtedy kowal z pewnością usłyszałby jakiś trzask przy używaniu po raz ostatni sprawnego jeszcze miecha. No i nie wyglądało na to, by miech miał jakieś wady konstrukcyjne, ale te często nie wypływały "na oko".
-Możesz mieć rację, ale kto by chciał to zrobić? - zarzucił pytaniem ku Uchisze, po czym odezwał się do kowala:
-Znajdą się tu jakieś deski i narzędzia do obróbki drewna? A jak nie to gdzie jest jakiś warsztat? - gdyby był tu dłużej z pewnością potrafiłby trafić w najważniejsze dla Ayatsuri miejsce, ale jeszcze nie miał potrzeby ani naprawiania, ani usprawniania swoich kukiełek.

[Sayona Kidori]

---

Misja D
13/15[/size][/center]

---

Uchiha podrapał się po tyle głowy, zastanawiając nad pytaniem kolegi, swoją drogą bardzo trafnym. Bo w końcu po co uszkadzać coś takiego? Nie było to nic krytycznego dla działania Muru, a i sama usterka była nie dość, że stosunkowo łatwa do odkrycia to jeszcze i naprawa nie była skomplikowana. Nie wyglądało to więc na sabotaż, chyba, że bardzo nieudany.
- Może ktoś, kto nie lubi kowala - powiedział, wzruszając ramionami - I nie byłoby to nic dziwnego.. - dodał ciszej, zerkając znad ramienia na pijącego potężnego mężczyznę. Sądząc po tym, co wcześniej na ten temat padło trudny charakter mężczyzny mógł mu spokojnie przysporzyć różnych wrogów, nawet i wśród samej załogi Muru. Kto wie, może to jakiś rozgoryczony złym traktowaniem i obdarzony dziwnym poczuciem humoru Szczur tak go postanowił załatwić?
Na pytanie Yuu kowal machnął ręką, niedbale wskazując głębię kuźni, po prawej stronie.
- Gdzieś tam powinny być i deski i narzędzia, nie krępuj się - stwierdził nieco kpiąco, podnosząc się - Daje wam wolną rękę - stwierdził jeszcze, po czym wyszedł, rzeczywiście zostawiając ich samych. Na szczęście jego obecność nie była zbytnio potrzebna, zwłaszcza, że we wskazanym przez niego miejscu leżało wszystko, czego było trzeba do naprawy miecha, a i dużo więcej. Ayatsuri mógł się tym spokojnie zająć.

[Ayatsuri Yuu]

Trochę wątpił w teorię Uchihy. Niby faktycznie za kowalem można było nie przepadać, jak zresztą za każdym innym człowiekiem, ale żeby manifestować to w taki sposób? Były z pewnością prostsze drogi na odegranie się na nim, tak samo jak opcje trwalsze i bardziej irytujące. Sabotaż Muru? I ta oocja była raczej zbyt kuriozalna, by rozważać ją na poważnie w tych okolicznościach. Przestał się jednak nad tym zastanawiać, wiedząc że pewnie trochę go to podręczy, ale nie takie było jego zadanie. Dokończył rozmontowywanie miecha, segregując odpowiednio wszystkie elementy. Przy okazji wyrzucił ze środka wióry i odłożył na bok uszkodzoną przegrodę, by pójść po materiały i narzędzia. Dysponując już wszystkim, przyjrzał się przegrodzie, by ocenić czy będzie w stanie jeszcze wykorzystać nieuszkodzoną część i tylko dodać do niej trochę desek czy też potrzeba wszystkiego nowego, w jakim to przypadku wykorzysta starą jako wzór do porównania. Wszystko musiało w końcu mieć odpowiednie wymiary. Jeśli jednak chociaż część będzie wydawała się sprawna, sprawdzi wpierw wytrzymałość desek, by nie poszły do lamusa w trakcie pracy. Potem oczywiście wszystko złoży z powrotem.

[Sayona Kidori]

---

Misja D
15/15[/size][/center]

---

Ayatsuri mógł na spokojnie zająć się naprawą, ponieważ Uchiha widząc, że ten zaczyna pracować odsunął się w bok by mu nie przeszkadzać. Zapewne nie miał za dużo wiedzy na ten temat, mógłby mu tylko przeszkadzać, ale został w razie gdyby potrzebował jeszcze jednej pary rąk. Szybko się jednak okazało, że takiej potrzeby nie ma.
Najpierw uporządkował to, co został na miejscu, wyczyścił dno miecha, by zachować wszystko w odpowiednim porządku gdy wróci z narzędziami i materiałami. Niestety wyglądało na to, że dość leciwe drewno pozostałe z uszkodzonej przegrody nie będzie się nadawało do ponownego użycia, było zbyt zniszczone, potrzeba było wykonać zupełnie nowe. Nie było to jednak wyzwanie dla Ayatsuri, przyzwyczajonego do tworzenia lalek i znacznie bardziej skomplikowanych mechanizmów. Po stworzeniu przegrody, umieszczeniu jej w odpowiednim miejscu i złożenie wszystkiego z powrotem do końca..

Widząc zakończenie prac, Ryuji nie czekał za długo, odważnie sięgnął po koniec miecha, upewnił się czy Yuu nie skrzyczy go za to, po czym praktycznie musiał uwiesić się na miechu, by go poruszyć, a potem zaprzeć się z całej siły, by go poruszyć do góry, jednak wydawało się, że wszystko jest w porządku.

- Wygląda dobrze - odezwał się nagle głos. Yuu widział wcześniej jak kowal wchodzi do kuźni, poruszając się zdecydowanie za cicho jak na osobę o jego posturze, ale Uchiha nie zauważył go i niemal podskoczył do góry, łapiąc się za serce i patrząc na niego jak na ducha. Przyłożył dłoń do serca, patrząc na niego z wyrzutem.
-Tetsuo-sama - powiedział skrzywiony i widocznie niezadowolony, że dał się podejść - Po co się tak skradać? Zawału można dostać. Ale miech działa dobrze! - zmienił szybko temat, widząc uniesioną brew mężczyzny. Sam przestąpił parę kroków w miejscu, czując się nieco niezręcznie kiedy kowal sam zaczął sprawdzać pracę urządzenia i poruszał nim dużo sprawniej i z mniejszym wysiłkiem.
- Hm.. Hm - mruczał przy tym, aż w końcu się wyprostował i z przyzwyczajenia zapewne wytarł dłonie w koszulę - Zaczekajcie tu - burknął, po czym podszedł do jednej z szafek. Wyciągnął z niej kartki, oblizał końcówkę ołówka i zaczął coś powoli na nich pisać. Po dłuższej chwili skończył, spojrzał na swoją pracę krytycznie i pokiwał głową sam do siebie. Podał karteczki najpierw Yuu, potem jego koledze.
- Zlecenie wypłaty dodatkowej na 250 Ryo, dajcie to kwatermistrzowi. Zasłużyliście - powiedział, po czym zmarszczył brwi - A teraz mi wynocha stąd, robotę mam! - huknął, machając na nich ręką i zwalniając z obowiązków.

---

Misja skończona! <3

[Ayatsuri Yuu]

Przeciągnął się delikatnie i ziewnął, kiedy skończył planowane naprawy. Na szczęście Ryuji, najwyraźniej chcąc się do czegoś przydać, postanowił sam sprawdzić czy wszystko dobrze działa. No i nie było zarzutu, spokojnie można było z tym pracować. Nie przejął się zbytnio wchodzącym do środka kowalem, choć Uchiha wyraźnie został zaskoczony. Poczekał chwilę, oparłszy się o ścianę, aż w końcu zobaczył swego rodzaju zadowolenie na twarzy "klienta" i otrzymał obietnicę zapłaty. Skinął głową, nie do końca wiedząc co powiedzieć. Nie chciał wyjść na zarozumialca, z drugiej strony "Dziękuję" też nie było do końca pasujące, skoro to on wykonał tu pracę, a nie kowal. Uniósł brew, słysząc ostatni komentarz, ale posłusznie wyszedł. I tak chciał skierować się do łóżka,godzina w końcu już nie wczesna.
-Lecę do spania, to był wyczerpujący pierwszy dzień. - rzucił do drugiego Szczura i jak zapowiedział, ruszył ku swojemu skromnemu pokojowi.

Z/t

[Kyohei]

MISJA 5/?
Ayatsuri Yuu: Potrzebne Zapasy!

---

Krótko i na temat, Yuu przyjął robotę. Ryo nie leżało przecież na ziemi, nie rosło na drzewach i nie spadało magicznie na mur. Każda robota była coś warta, szczególnie dla marionetkarza, który aby spełnić swoje wszelkie artystyczne wizje musi nie raz, właśnie w tym miejscu, w kuźni, zostawić setki, ba, tysiące Ryo. Wybranie się do kuźni po sprzęt dla szpitala było dzisiejszym zadaniem młodego lalkarza.

- O witam! Witam ponownie, co Cie do mnie sprowadza?

Powitał go entuzjastycznie, jak większość swoich klientów kowal. Zostawiali u niego w pracowni przecież niejednokrotnie sumy cztero czy nawet pięcio zerowe. Kuźnia była jednak wyjątkowo... pusta. Nikt nie przeglądał broni, nikt nie pomagał kowalowi, skąd więc ten problem z dostarczeniem sprzętu do szpitala? Miejsce leczenia chorych powinno być przecież brane za klienta priorytetowego!

Ordynator
Kowal

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz szybko dostał się do kuźni i dostrzegł, że wyjątkowo mężczyzna nie miał zbyt wiele do roboty. Dzisiaj nie zamierzał co prawda zostawiać u niego swoich pieniędzy, ale i tak jego wizyta powinna wyjść mężczyźnie na plus, jeśli pomoże mu w wypełnianiu jego obowiązków. Zwłaszcza że za usługi płacił dziś ordynator szpitala, kowal nie będzie musiał wydać nawet złamanego grosza.
-Przysłano mnie ze szpitala. Oczekują na dostawę, która nie przybyła, by móc efektywnie działać. Jest jakiś problem? - wyjaśnił spokojnie i spróbował wyciągnąć od mężczyzny przyczynę opóźnienia.

[Kyohei]

MISJA 7/?
Ayatsuri Yuu: Potrzebne Zapasy!

---

- W chuj jest problemów!

Odkrzyknął na pytanie furiatycznym głosem kowal, rzucając jednocześnie narzędzia dzierżone przez niego w dłoniach. Huk i brzęk było słychać pewnie nawet ulicę dalej. Wyglądało na to, że nie był w humorze. Eufemistycznie powiedziane, oczywiście. Nie był to raczej jego dzień czy nawet tydzień. Jednak nie wyglądał na zapracowanego, był zły z jakiegoś innego powodu. Nawet
to nie wyjaśniałoby jednak tajemnicy zniknięcia dostawy szpitalnej. Skoro nie było wiele pracy czy klientów w kuźni, mógł przecież pójść sam lub posłać kogoś ze sprzętem do ratowania ludzkiego życia, prawda?

- Dostawy nie ma i jej nie będzie, BO NIE MA MOJEJ DOSTAWY! Konwój z moją stalą został napadnięty przez jakichś bandytów w lesie. Chłop nawet nie spojrzał dokładnie na tych ludzi, uciekał jakby gonił go sam Jashin. Tchórz. A ja nie mam ani stali, ani pieniędzy za stal. Zasadzili się, rozumiesz, na niego ciemną nocą w lesie i ograbili go tak, że biegnąc zgubił buty i narobił w gacie.

To akurat doskonale wyjaśniało sytuację. Nie było materiału - nie było z czego kuć. Wyglądało na to, że sprawa paczki szpitalnej była bardziej skomplikowana niż na to początkowo wyglądało.

Ordynator
Kowal

[Ayatsuri Yuu]

Cóż, okazało się, że entuzjazm kowala był tylko na pokaz, wystarczyło wspomnienie o zobowiązaniach, by ten od razu wybuchł. Widać było, że nerwy miał napięte jak postronki i w końcu musiały puścić. Niestety sprawa była wyjątkowo problematyczna. Zakładając nawet, że Yuu byłby w stanie pokonać bandytów i odzyskać porwane materiały, pozostawała kwestia znalezienia ich, co do której nie miał odpowiednich zdolności. Pewnie, jakieś oczywiste ślady wypatrzy, ale wiele spodziewać się po nim nie można w tej materii.
-Czy mogę jakoś pomóc? - zapytał spokojnie. Może kowal ma jakiś inny sposób na zdobycie więcej stali, może ma coś zachomikowane i po prostu czeka na czarną godzinę, zobaczymy.

[Kyohei]

MISJA 9/?
Ayatsuri Yuu: Potrzebne Zapasy!

---

Po Kowalu widać było, że jest na skraju wytrzymałości. Stracił przecież całość swojej stali, bez której nie może pracować. Yuu postanowił jednak nie wciągać się w spiralę krzyku, a spokojnym i grzecznym tonem zaproponować mężczyźnie swoją pomoc. Właściwie postawił teraz mężczyznę bez innej opcji, jak tylko się zgodzić. Nie miał przecież właściwie lepszej opcji.

- Weź to.

Wręczył mu do ręki worek, ciężki jak cholera. W środku były zardzewiałe narzędzia i inne metalowe kawałki, które przeżywały już swoją którąś z kolei młodość, a dla których ratunku już dawno nie było.

- Idź do lasu i licz, że Cie napadną. Jak napadną, odbierz co moje. Jak zginiesz, przeproszę twoją rodzinę. Inaczej mi nie pomożesz.

Widać było, że sytuacja była... napięta i poważna. Zadanie z pozoru proste, odbiór zapasów potrzebnych szpitalowi powoli przeradzał się w niemal heroiczny czyn. Nie pozostało Yuu nic innego jak spróbować wypełnić życzenie kowala, jeśli miał zamiar spełnić dane Ordynatorowi słowo i załatwić jego sprawę.

Ordynator
Kowal

Jeżeli zgadzasz się na pójście do lasu, zapraszam tutaj: PYLON i Z/T Yuu Ayatsuri

[Ayatsuri Yuu]

Młody Ayatsuri zamrugał, patrząc się cały czas na kowala. Nawet się nie odezwał ani nie poruszył, gdy ten przedstawił mu swój plan - jeśli w ogóle można to było nazwać planem. Czy ten człowiek był poważny? Przecież Yuu był tylko Szczurem! No i co to za pomysł "Idź i licz, że cię napadną"? Jakby miał robić za przynętę i ktoś by go osłaniał to by to zrozumiał, ale tak? Przyznał, że trochę go pokusiło, by posłuchać mężczyzny. Dużo trenował po poprzedniej swojej porażce i chętnie by zobaczył, jak by sobie poradził z tymi bandytami.
Ale nie. Momentalnie spoliczkował się w myślach, gdy uświadomił sobie, że na poważnie zaczął o tym myśleć. Obiecał sobie jeszcze trochę treningu, nim zacznie angażować się ponownie w trudniejsze zadania. Jeszcze nie był na to czas.
-Zrobimy inaczej. Nie będzie żadnego przepraszania rodzin, pójdę do administracji i zgłoszę konieczność odzyskania materiałów, co pewnie będzie zadaniem rangi C. Dzięki temu zajmie się tym ktoś odpowiedni, kto będzie przy okazji wiedział, jak tamtych znaleźć, a nie stał w środku lasu jak jakiś idiota, co ja byłbym zmuszony zrobić, bo nie mam zielonego pojęcia o żadnym tropieniu ani niczym takim. Pasuje?

[Kyohei]

MISJA 11/11 ZAKOŃCZONA NIEPOWODZENIEM!
Ayatsuri Yuu: Potrzebne Zapasy!

---

Zadanie, które nabrało znacznych komplikacji wydawało się dla Yuu zbyt trudne, a zarazem absurdalne. Ewoluowało z przyniesienia zapasów do próby utrzymania się przy życiu, aby odzyskać stal dla kowala. Ten, nie ukrywając, nie był zadowolony z odpowiedzi młodego shinobi, jako, że Ci często kierowali się odwagą czy dumą. Tak jednak się nie stało. Chłodna kalkulacja pozwoliła lalkarzowi dojść do wniosku, że parę ryo od Ordynatora nie jest warte ryzykowania życia. Może słusznie, może niesłusznie. To była jednak jego decyzja. Zostawił jednak Kowala z dodatkowym opóźnieniem, a także z trudami administracyjnymi: musiał wszak poczekać na złożenie takowego wniosku, przydzielenie osoby i w ten właśnie sposób, kolejny dzień mija bez pracy - a co za tym idzie bez pieniędzy.

- Zrobisz jak uważasz. Jeżeli nie możesz mi pomóc, sam się mogę przejść. Nie mam tu za wiele do roboty. Jedyne co mi przychodzi na myśl... to się powiesić.

Zakończył depresyjnie zdanie, ale miał przecież właśnie na szali dobytek swojego życia, a także perspektywę popadnięcia w długi. Wyprosił czym prędzej młodego Ayatsurii, a sam udał się po pomoc kogoś bardziej wykwalifikowanego.

Ordynator
Kowal

Bywa i tak, przepraszam Yuu!

[Ayatsuri Yuu]

Marionetkarz uniósł brwi, słysząc komentarz kowala. Czy ten wariat nie mógł poczekać, aż znajdzie się ktoś lepiej przystosowany do zadania? Yuu może i byłby w stanie pokonać tych bandytów, ale problemem było samo znalezienie ich. Z pewnością jednak szybko znalazłby się jakiś tropiciel, który mógłby odkryć gdzie są i odebrać to, co należy do kowala. Pośpiesznie więc udał się do administracji i poinformował o całej sytuacji, składając ją na barki bardziej doświadczonych strażników. Sam potem, z poczuciem dobrze spełnionegi obowiązku wyszedł na zewnątrz i zaczął przechadzać się po fortecy, pozostając w pobliżu kuźni. Kto wie, może tropiciel, który podejmie się tego zadania, będzie chciał jeszcze z nim porozmawiać, a tu był łatwy do znalezienia.

[Ame Uchiha]

Misja rangi D dla Yuu
1/15 Ostatnie zadanie z jakim mierzył się chłopak nie poszło po jego myśli. Może by poszło gdyby nie nadwrażliwość kowala, ale widocznie nie było czego już roztrząsać. Zwłaszcza, że kowal wyprosił go z kuźni, a jemu samemu zostało tylko włóczenie się po terenie fortecy jak zbitemu i niechcianemu psu. Yuu postanowił, że pozostanie gdzieś w pobliżu w przypadku, gdyby jednak ktoś uznał, że może jeszcze pomóc przy sprawie z bandytami. Tak się składało, że czekał już kilka godzin, a niebo zdążyło się zachmurzyć. Minę mógł zrobić podobną, gdyż jego perspektywy na stanie się komuś przydatnym malały z każdą chwilą. Wyglądało na to, że lada chwila rozpęta się konkretna ulewa, a pojedyncze kropelki pojawiające się na policzkach chłopaka tylko potwierdzały te przypuszczenia.
Zanim ten jednak zdążył podjąć jakieś decyzje, zaczepił go mężczyzna w średnim wieku. Miał brązowe włosy i rzadki zarost. Na ramionach miał czarną pelerynę chroniącą go przed deszczem. Widać też było przyłączony do niej kaptur, który naturalnie był zdjęty, bo inaczej chłopak nie zobaczyłby koloru włosów.
- Ty jesteś Yuu? - zapytał. Nie było jednak nikogo innego w okolicy.
- Jak chcesz się przydać to może w barze pójdzie Ci lepiej. Podobno karczmarz ma jakieś problemy. - rzucił i obrócił się w kierunku kuźni. Chyba pojawił się właściwy człowiek na właściwym miejscu, a sam chłopak był zbędny, chyba że niezbędne będzie zaczepienie go i próba przekonania go co do swojej przydatności. Jeżeli nie, to kierunek karczma wydawał się najwłaściwszy. W najgorszym wypadku najwyżej nie zmoknie, a to już jakaś wartość dodana.

[Ayatsuri Yuu]

No cóż, przechadzka po okolicy nie wydawała się niczym złym, gdy ostatnie dni spędziło się prawie wyłącznie na treningach i tylko wypełnianiu podstawowych obowiązków. Marionetkarz z ulgą przywitał tę odskocznię od swojej rutyny, tym bardziej zadowolone mogło wydawać się jego ciało, gdyby oczywiście odczuwało emocje poza jego własną świadomością. Na pewno nawet taka forma wypoczynku coś dawała.
Mimo to, Ayatsuri zdążył już przyzwyczaić się do tempa życia tutaj i takie przedłużające się nicnierobienie wydawało się mu trochę, chyba najlepiej określić to można jako "nie na miejscu". Do sprawnego działania całej jednostki potrzebne było dużo pracy i on też musiał się do tego przysłużyć. Dlatego też z pewnym zadowoleniem przywitał osobę, która właśnie zapewniła mu jakieś zajęcie. Skinął tylko delikatnie głową w odpowiedzi na słowa brązowowłosego, by dać znać, że przyjął do wiadomości jego słowa. Sam był człowiekiem, który ograniczał mówienie, jeśli nie widział w nim potrzeby. Dlatego też w sytuacjach towarzyskich radził sobie trochę gorzej. Ruszył więc pośpiesznym krokiem w stronę karczmy, gotów tam przydać się swoim współbraciom z Shinsengumi.