Szczyt Muru

[Keizo]

- Stworzenie żywicy nie powinno stanowić problemu - zastanowił się Keizo - Potrzebne byłoby jednak mechaniczne nacięcie kory, bo tylko wtedy drzewa ją wytwarzają - dodał, sięgając po cukierka i wrzucając go do ust. Siedząc obok mężczyzny obserwował wykarczowane tereny za murem a także lasy kilkaset metrów dalej. Gdzieś w nich czaiło się niebezpieczeństwo - zadaniem Shinsengumi było jak najlepiej się do niego przygotować.
- Dam z siebie wszystko - powiedział Senju, cały czas patrząc na linię puszczy, zastanawiając się co mogło być w środku. Od Wilka i innych strażników niższej rangi słyszał o dzikich i nukeninach, nie chcących poświęcać pół roku swojego życia w czerni i decydujących się na ucieczkę przed wymiarem sprawiedliwości na nieznane tereny. Ale czy było tam coś jeszcze? Na przykład dzikie bestie? Jakieś na pewno - czy jednak były to zwykłe wilki jakie można spotkać nawet w Shinrin, czy może jednak dziwne stwory, mogące równać się swoim wzrostem z murem? Senju miał nadzieję, że nieprędko przyjdzie mu się o tym dowiedzieć.

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 11/45 - Buduj, dziel, rządź.

-To interesujące, przyznaję. Nie można skaleczyć drewna drewnem zapewne, ale gdybyśmy współpracowali. Tak się składa, że jestem użytkownikiem futonu i dotonu. Ten drugi element jest doskonały jeśli chodzi o budowę wielkich kamiennych konstrukcji i fortyfikacji, ale twory nasycone czakrą niekiedy nie są dobrym pomysłem. Z drugiej stron takie żywiczne drewno... No, nie mieliśmy tutaj dawno senjuu i szczerze mówiąc zaczynam ubolewać. - Kolejny kuksaniec, bo Keizo na poprzedni zbytnio nie zareagował, a Wilk oczekiwał jakiegoś jednak zareagowania na to, co robi. Przekomarzał się nieco, by zobaczyć czy chłopak mimo spoufalenia się nie zapomina o panującej hierarchii na murze. Jednak podstawowa lojalność to najbardziej podstawowe, czego się wymagało od rekrutów. Bo to jest jednak ciężka służba, niektórzy tutaj naprawdę mają nieciekawą przeszłość, ale wszyscy jak jeden mąż muszą być wierni i poprawni jak żołnierze.
-Ciesze się. - Skwitował krótko mężczyzna siedzacy z Keizo i wyłapał kierunek w którym spogląda Keizo. Patrzy po chwili przez chwilę razem z nim na las i dalej i dalej.
-Kiedyś widziałem pająka mającego kilkanaście metrów wysokości. - Rzucił taką uwagę niby tak o, bez powodu. Widział, że chłopak z zaciekawieniem patrzy na tereny za murem, więc taka ciekawostka moze rozbuduje jego ciekawość.
-Zrób ile jeszcze muru zdołasz, i idź odpocznij. Jakby ktoś coś od Ciebie chciał, powiedz, że masz przepustkę na odpoczynek od Wilka Junshiro. Jutro z rana widzimy się tutaj, w tym samym miejscu. Będziesz pracował dla budowniczych. - Położył dłoń na ramieniu Keizo, obdarowując go usmiechem, po czym wstał, otrzepał się i udał w stronę budynku budowniczych.

[Keizo]

Keizo uśmiechnął się, otrzymując kolejnego kuksańca - z oczywistych względów jednak nie zrobił niczego podobnego. Wilk posługiwał się futonem, a Senju nie chciał wylądować gdzieś dwieście kroków dalej z powodu zbytniego spoufalania się z wierchuszką.
- Tak jest - powiedział, reagując na polecenie wybudowania jeszcze nieco muru. Chłopak zszedł więc jeszcze raz nieco niżej i stworzył barierę z posplatanych, grubych belek na długości jeszcze dobrych kilkudziesięciu metrów zanim poczuł, że zaczął wykorzystywać ostatnie pokłady chakry. Nie chciał oczywiście spaść z muru gdyby energii zabrakło mu w stopach, wrócił więc na szczyt, poobserwował chwilę swoje dzieło i odszedł do kwater, po drodze dając znać starszym stopniem o poleceniu Junshiro - zapewne jakiś inny Szczur został wysłany na jego miejsce by objąć wartę.
W nocy chłopakowi śniły się pająki wielkości siedziby Lorda Protektora. Nie były one oczywiście zbytnio przyjazne - bez problemu przebijały się też nie tylko przez drewniane, ale i kamienne umocnienia, wdzierając się do Sogen i na terytorium reszty kontynentu.
Rankiem, po śniadaniu i zbiórce, Senju zdecydował się tam, gdzie polecił mu Wilk. Czekał niecierpliwie na pierwsze zadanie w szeregach budowniczych - jeśli oczywiście został już do nich oficjalnie przyjęty. Może był to w końcu tylko jednorazowy rozkaz?

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 13/45 - Buduj, dziel, rządź.

Oficjalnie umówione miejsce, ma to do Siebie, że no, jest oficjalne. Nie no, żartuje. Wilka nie ma w umówionym miejscu. Czyżby Keizo został wykorzystany? Czyżby Keizo został oszukany? Liczy się tylko to, że w umówionym miejscu nie ma Wilka imieniem Junshiro. Nie ma nikogo. A przecież lokalizacja się zgadza - te same miejsce na szczycie muru, z takim seksownym widokiem na horyzont, na tereny zbrukane przez obecność nukeninów i dzikich i dzikich bestii... Keizo chodzi, rozgląda się. Podchodzi do krawędzi... A tam na skraju mokutonowego wzmocnienia stoi sobie Junshiro, z kanapką z ryżu i suszonego łososia, zawiniętych w glony w łapie.
-Długo wczoraj to jeszcze robiłeś? Jestem całkiem pod wrażeniem muszę przyznać. - Kolejny spokojny kęs, mężczyzna podziwia konstrukcję z drewna lekko tupiąc w miejscu, wypróbowując materiał.
-No, no. Pewnie padłeś wycieńczony spać, co? Nikt nie niepokoił? I tak była większa warta, bo myślałem, że jeden szczur zapomni cię zastąpic, poprosiłem drugiego, byli obaj... Wszyscy jacyś strasznie karni są. To chyba tylko ja mam jakiś problem, że nie przejmuje się tak bardzo tym wszystkim. I tak robimy doskonałą robotę, a spięcie się nie pomaga za bardzo w niczym. - Mężczyzna wrócił na mur i dokończył swoje śniadanie. Po wszystkim spojrzał na Keizo, przeciągając się w miejscu.
-Dzisiaj pomogę ci z czakrą. Mam pozwolenie od przełożonego. I co, będziemy budować dalej. To w sumie całkiem fajny projekt jest. To co, Keizo, zaczynamy? Może jakiś bunshin to sprawa pójdzie szybciej? - Ciepły uśmiech od Junshiro i można brać się do dalszej pracy.

[Keizo]

Na propozycję Wilka apropo bunshina Senju zmarszczył czoło i zerknął w dół, na barierę mającą już dobre pięćdziesiąt albo sześćdziesiąt metrów długości. Stworzenie klona zapewne przyśpieszyło pracę na chwilę - jednak chakra w końcu by mu się skończyła i zamiast kolejnych kilku jardów wzmocnień Shinsengumi zostałoby z drewnianą kukłą.
Keizo uznał jednak po chwili - składając już odpowiednie pieczęcie - że dodatkowa para oczu przecież nigdy nie zaszkodzi. Nawet jeśli klon nie będzie już w stanie używać technik, to zawsze będzie mógł obserwować otoczenie podczas gdy Wilk i Szczur będą zajęci swoim małym projektem.
Po chwili obok shinobi stał drewniany bunshin, któremu podczas tworzenia chłopak przekazał część swojej energii. Minutę później odpowiednie pozycje były już zajęte przez zarówno oryginał jak i kopię - mogli przystąpić do wznoszenia kolejnych części umocnień.

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 15/45 - Buduj, dziel, rządź.

Te klony Keizo to jakieś pechowe chyba są, no ja nie wiem co tutaj poradzić. Junshiro był zachwycony faktem, że Keizo się posłuchał i pokazał jak robi wspaniałego Mokubunshina, niezniszczalnego klona o niesamowitych możliwościach bojowych, jednakże gdy tylko Junshiro, Keizo i Kloneizo postąpili pare kroków w stronę umocnień - kilka strzał znikad wbiło się w ramię i bok klona, jedna strzała raniła także Keizo w brzuch. Na szczęście w nieszczęściu można zrzucić to, że te strzały były normalne, zwykle. Obok, w mokutonowe umocnienia powbijały sie płonące strzały które spowodowały powstanie kilku płonących punktów które pewnie niezgaszone zaczną się rozprzestrzeniać.
Reakcja Junshiro była szybka, złożył kilka pieczęci i wypuścił ze swoich ust dość duży podmuch wiatru który zdmuchnął i odbił następne nadlatujące pociski. Wskazał palcem najbliższy pagórek, do którego prowadziło coś na wzór wykopu wykonanego dotonem, który to wykop natomiast prowadził w stronę lasu na terenie już nie wykarczowanym. Zza pagórka wystawało - ledwo bo ledwo - kilku osobników, a mianowicie nie cali osobnicy tylko osobnicy od pasa w górę, a reszta za pagórkiem. Cała trójka z łukami, a czwarty tylko przygotowujący zapalające ładunki na grotach.
-Widać, że wczoraj nas obserwowali, nie spodobało im się umocnienie muru to postanowili dziś partyzantkę zrobić. Co za utrapienie. - Warknął wilk. Przeciwnicy byli daleko poza zasięgiem jego technik, tak jak i technik Keizo - dalej niż pozwoliłoby zrobienie czegokolwiek bez dania przeciwnikowi sporej ilości czasu na schowanie się w ziemi czy zwykłe odsunięcie się.
-Nie mogę cię tu zostawić, a jeśli mamy do nich zejść potrzebujemy jeszcze ze dwóch szczurów - mruknął po raz pierwszy widocznie niezadowolony Junshiro.

[Keizo]

Brzuch Keizo był ostatnio wyjątkowo pechowym miejscem - najpierw kunai Harumi, teraz strzały jakichś dzikich osobników, widocznie niezadowolonych z tego że Senju stworzył im dodatkową przeszkodę w przekroczeniu muru.
Chłopak przykucnął za jakąś blanką, obserwując napastników. Jego klon tymczasem wyjął z siebie strzały - nie robiły mu zbyt dużej różnicy - i także schował się za kamiennym prostopadłościanem. W końcu pociski zapalające byłyby zapewne wystarczające by posłać go do piachu na dobre.
Keizo, słysząc narzekania Wilka na ich zbyt małą ilość, złożył jeszcze raz trzy pieczęcie. Po chwili obok niego stawiły się jeszcze dodatkowe trzy bunshiny - jeden z nich zaś od razu pobiegł w stronę kwater w celu zameldowania, że w lokalizacji gdzie znajduje się Senju i Junshiro przyda się pomoc w starciu z dzikimi osobnikami zza muru. Pozostała dwójka zaś także zajęła miejsca za blankami.
- Dwóch szczurów, jest - powiedział do Wilka, wskazując podbródkiem na dwa dodatkowe klony oraz trzeciego, który wciąż miał całkiem przyzwoity zapas chakry - Co robimy? - spytał, wychylając się czasem zza osłony by zobaczyć co knują napastnicy.

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 17/45 - Buduj, dziel, rządź.

Chciałoby się powiedzieć, że Keizo nigdy nie miał łepszego brzucha. W sumie teraz jest taki - oh, ah, tu blizna tam rana. Jak dobrze wiemy wszyscy chyba, dla wielu ludzi blizna jest oznakiem doskonałości wojownika - Prawdopodobnie najstarszym pokazem rytualnym wśród samców alfa – wojownik ukazujący ciało pocięte bliznami i starymi ranami, wzywający obstającego na niego młokosa by ten pokazał swoje niepoznaczone bliznami ciało, jędrne i gładkie. W naszym świecie funkcjonuje szacunek do ran wojennych, pokazywanie ich publiczne jest akceptowalne i niekiedy niesie za sobą wielką moc jako argument. Nie mniej nie więcej oznacza to, że ktoś przeżył bardzo wiele, a mimo to śmierć nie upomniała się o niego. Jest zahartowanym wojownikiem który wielokrotnie ryzykował swoje życie więc trzeba liczyć się z jego zdaniem i jego poglądami nie tylko z szacunku do tego, co przeszedł, ale z szacunku do życia i niekochanej Shinigami, Pani śmierć. Do pewnego stopnia nawet poranione oblicze jest dowodem na to, że posiadacz zasługuje na szacunek polityczny - W ten sposób przecież mamy lidera Sabaku bez ręki, który budzi postrach swoją aparycją. W ten sposób blizny stanowią dowód nawet na ulicy, że ktoś jest wojownikiem.
Uwierz mi, jeśli masz blizny nie napadnie cię pierwszy lepszy złodziejaszek bo wie, że walczyłeś i w razie konfliktu z Tobą jest na przegranej fizycznie i psychicznie pozycji.
Widząc stworzone klony Junshiro ucieszył się z ofiarności chłopaka i tego, że jest on gotów do pomocy.
-Dobra, to jeden twój klon pognał do kwater. Niech reszta tu zostanie, a przybyli się zbiorą. Nie dajcie się trafić, gaście mur. Ja tylko udam się po pozwolenie na zejście i eksterminacje tych łuczników i zaraz wracam. - Kolejne piecżecie, kolejna posłana technika, kolejne strzały odbite, ale i kolejne trafiły znów podpalając mur. Junshiro gdzieś pognał pędem.

Klon zastał innych szczurów i ogara w kwaterach, szykujących się do swojej warty i obowiązków. Tylko co zrobi i co powie?
Keizo i reszta klonów na razie została na murze, regularnie ostrzeliwana. Ups.

[Keizo]

Gaście mur? Łatwo powiedzieć - pomyślał Keizo, zastanawiając się co tak naprawdę może zrobić by ochronić drewniane wzmocnienia. Co prawda chakra wciąż płynęła w drewnie, więc powinno wciąż być o wiele wytrzymalsze - ba, nawet zwykłe belki tej grubości nie zajęły by się od zwykłych, podpalonych strzał. Senju jednak nie wiedział czy pociski nie nasączone były jakąś substancją lub - co gorsza - chakrą Katonu. Wtedy nawet Mokuton zająłby się ogniem... jednak oznaczałoby to też, że przeciwnik wypruwa się powoli z energii, przelewając chakrę na strzały. Choć równie dobrze mógł wydrążyć groty i napełnić je niewielką ilością oleju - większa ilość strzał bez większego wydatku energii podpaliłaby umocnienia. Tylko czy dzicy wpadliby na takie pomysły?
Będąc nieco zdesperowanym by obronić swoje dzieło, Keizo przeczołgał się po kamiennym szczycie muru na mniej więcej środek linii wzmocnień. Tam wykonał jedną pieczęć i rozpylił dookoła gęstą, białą mgłę - co prawda bariery były duże, jednak wilgoć mogłaby nie tylko ugasić strzały, ale łucznikom powinna być zwyczajnie ciężej strzelać w coś, czego nie widzą. Sama tkwiąca w powietrzu woda będzie też łatwa do usunięcia gdy pojawią się już inne Szczury oraz Wilk.
Klon tymczasem ukłonił się przed spotkanym Ogarem - wciąż była to osoba starsza rangą - i powiedział:
- Bunshin Senju Keizo. Na miejscu wczorajszej warty i wznoszenia drewnianych wzmocnień zaatakowała banda dzikich. Wilk Junshiro z sekcji budowniczych prosi o wsparcie - po czym zastygł, czekając na odpowiedź oraz na to, by zaprowadzić na miejsce ewentualne posiłki.

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 19/45 - Buduj, dziel, rządź.

Pozwolę sobie podzielić fabułę i zacznę od klona, którego wdzięcznie nazwaliśmy na potrzeby tutaj uporządkowania wszystkiego Kloneizo. Kloneizo wbiegł zatem do kwater, zastając ogara i kilkoro szczurów w najbliższej z kwater. Kulturalnie przedstawił się, przedstawił problemowo czego dotyczy sytuacja i cała sprawa, wszystko wręcz podręcznikowo - gdyby oczywiście shinsengumi otrzymywali jakiekolwiek podręczniki. Życie na murze for dumbasses - pod redakcją protektora. Nie no, żarty. W humorze nie na żarty za był ogar, gdy usłyszał wieści. Na jego twarzy, niezasłoniętej maską, ujawniającej wiek około lat trzydziestu pojawił się grymas zadowolenia i widoczna chęć działania.
-No to wreszcie coś ciekawszego niż warta na murze. Wiara trochę rozruszamy kości! Tochi, Murino chodźcie z nami. Niech reszta z was - wskazał na pozostałą trójkę szczurów. - pilnuję muru na warcie i w razie gdyby ten atak o którym mówi Keizo był dywersją do innego ataku nie zawahajcie się wzywać pomocy i narobić alarmu na cały mur. Nie chcemy dywersji, gdy w terenie będzie Wilk. - Pozostała dwójka skinęła głowami. Do ogara podszedł zamaskowany chłopak, którego maska dziwnie sie układała sugerując dość szpetne blizny na połowie twarzy, a także kobieta z zasłoniętą twarzą, co sprawiało, że widac było tylko jej przeraźliwie lodowate błękitne spojrzenie i pojedyńcze czarne kosmyki włosów wydostające się spod ubioru. Kolejno Tochi i Murino.
Klon Keizo udał się z Ogarem i dwójką szczurów w stronę Main Keizo

Ogień zajmował drewno dość skutecznie, co oznaczało jedno - strzały nasączone były czakrą. To by oznaczało, że któryś z napastników posiada zaawansowane umiejętności posługiwania się Takedą i naturę czakry Katon. Nie wszystkie strzały były podpalone, a gdyby to był olej czy specyfik zapalający to przecież wszystkie by płonęły. Gdy tylko pojawiła się mgła, ustały ataki płonących strzał i zaczął się losowy ostrzał "tam, gdzie mniej więcej jest mur". Keizo bardzo rozsądnie zrobił czołgając się, osłaniała go więc blanka.
Obok niego po chwili pojawiła się czwórka ludzi, a widząc czołgającego się Keizo od razu padli na ziemie unikając ostrzału.
Ze strony kwater wyższych rangą shinsengumi biegiem poruszal się w ich stronę nieco wyższy człowiek od Junshiro, także noszący insygnia wilka. Ten jednak niósł też tarczę, którą się osłaniał bardzo skutecznie przed strzałami.
-Pozbądź się mgły i schodzimy na dół! Musimy widzieć strzały, najlepiej jakby wszyscy którzy mogą stworzyli cokolwiek czym będą mogli się osłaniać! - Krzyknął wilk. Jak miał na imię Keizo mógł się dowiedzieć od ogara który był blisko niego, a który na głos mężczyzny zareagował "Oren!" - Zasłaniacie sie jakkolwiek albo stajecie za kimś kto się zasłania, mgła spada, my zbiegamy po murze na dół. Nie zapominajcie o koncentracji czakry w stopach. Tu jest kurewsko wysoko! - Kolejne polecenie od osobnika z tarczą która już przypominała poduszkę na szpilki, ale on sam był nijak niewzruszony.

Mgła oczywiście wygasiła rozprzestrzenianie się ognia.

[Keizo]

Nic prostszego - po chwili mgła rozwiała się, ujawniając ugaszony mur i strzały lecące w ich stronę, wyraźnie strzelane jednak na oślep.
Keizo miał do dyspozycji teraz cztery klony - każdy zbudowany z drewna, jeden zaś, Bunshin Maximus, posiadał nieco chakry chłopaka, której ten nie chciałby głupio zmarnować. Przydzielił go więc sobie jako "żywą tarczę", samemu chcąc zostać nieco z tyłu.
Pozostała trójka trafiła zaś do dwóch Szczurów i Ogara - Senju nie wiedział czy posiadają oni jakieś defensywne techniki, jednak drewniana kukła krok przed nimi powinna wystarczyć jako ochrona przed strzałami.
Gdy mgła rozwiała się do końca, Keizo razem z resztą "oddziału" zerwał się z muru i zaczął zbiegać na dół, wcześniej oczywiście przelewając chakrę w stopy. Podczas pionowego biegu w kierunku ziemi był zdany raczej tylko na siebie - miał jednak nadzieję, że uda mu się zauważyć i uniknąć strzał lecących z tak dużej odległości.

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 21/45 - Buduj, dziel, rządź.

Na ten moment piątka z plusem

Można powiedzieć, że jeśli Keizo przeżyje to zadanie, to oblężenie dzikich na mur i próby sabotażu to awans na ogara będzie miał praktycznie w kieszeni. Chłopak wykazywał się wysoko rozwiniętym zmysłem taktycznym, chęcią poświęcenia i niesamowitą wręcz lojalnością - to wszystko w czasach pokoju i małego zagrożenia. Jeszcze tylko przed nami test tych wszystkich wspomnianych pochwał i umiejętności chłopca w boju i będziemy mieli jasny obraz z jakiej gliny ulepiony jest ten senju. Albo z jakiego drewna, jesteś tropikalnym niezniszczalnym pniakiem czy cholerną balsą?!
Dwójka szczurów chciała, i nawet zaczęła, coś kombinować z załatwieniem sobie tarczy. Tochi i Murino widząc jednak, że klony Keizo stają przed nimi skinęli tylko do chłopaka bez słowa, wyrażając więcej niż tysiąc słów. Więcej zaoszczędzonej czakry więcej możłiwości potem. Murino położyła dłonie na plecach kloneizo który został jej przydzielony, szczur i ogar nie widzieli konieczności takiego działania.
-Dobra robota, Keizo! - Krzyknął wilk imieniem Oren i z pleców ściągnął drugą tarczę. - Kto ma problemy z unikaniem strzał może się schować przy mnie. - Po czym cały oddział ruszył na dół. Klony Keizo stanowiły wdzięczny cel, zbierając na Siebie zdecydowaną większość tych ataków które miały szansę kogoś zranić, bo duża część trafiła w mur. Przeciwnik spodziewając się powrotu mgły nie postanowił po raz kolejny używać ognistych strzał. Keizo skrył się przy tarczy, jako osoba dla której strzały były nieco za szybkie by zareagować i już po krótkiej chwili wszyscy byli na dole, cztery klony, Keizo, Tochi, Murino i Oren i ogar którego imienia Keizo nie poznał, a który dopiero na dole przedstawił sie Keizo którego wcześniej nie spotkał bo wymijały im się warty i nie było jak porozmawiać jako Ishiki. W ten sposób wszyscy byli mniej lub bardziej znani, wszyscy mniej lub bardziej zdeterminowani... Dwie spore tarcze postawione przed wilkiem który jako pierwszy prze na przeciwnika dalej prowadzącego kilkuosobowy ostrzał zza pagórka do którego prowadzi dziwna transza. Ale czy to ważna informacja?
Strzały odbijały się od tarczy pokrytej cienką warstwą metalu, zostawiając tylko wgłębienia i mocne rysy.

Jakieś pięćdziesiąt metrów do wroga.

[Keizo]

Reszta drużyny doceniła wsparcie drewnianej, poruszającej się tarczy - ważne jednak jest to, że żadne nie oberwało pociskami. Od przeciwników dzieliło ich pięćdziesiąt metrów. Nie był to więc dystans który pokonać można było jednym susem - szczególnie, że musieli biec zygzakiem. Broniły ich jednak tarcze oraz bunshiny - musieli zdać się na to oraz refleks tych, którzy bronili reszty.
Gdy byli w odległości mniej więcej dwudziestu metrów od reszty, Senju postanowił wykonać pierwszy krok. Podczas gdy oryginał obserwował sytuację, ostrzegając przed nadchodzącymi technikami czy podobnym zagrożeniem, jego naładowany chakrą bunshin złoży pieczęć Węża i postara się złapać stacjonarnych, nie poruszających się przecież przeciwników w drewniane sidła, mające na celu unieruchomić ich jeszcze bardziej i dzięki temu odsłonić na ewentualny atak dwóch Ogarów i trójki Szczurów.
Oryginał tymczasem oczywiście ściągnie także z pleców naginatę - walka była w końcu coraz bliżej, czas był więc najwyższy zadbać o dobycie broni.

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

Misja B 23/45 - Buduj, dziel, rządź.

Tarcza ciasna, ale własna, chciałoby się rzec. Klony niejednokrotnie otrzymywały szarpnięcia korygujące ich tor poruszania się coby jasnym było gdzie mają skręcać i jak mają skręcać - Keizo na ten przykład nie był jednak zbyt szeroki w ramionach, nie był kolosem wazącym sto kilo na jedną łapę, więc nie był tak dużą tarczą jak to możliwe. Więc po przebiegnięciu kilku metrów Oren zasygnalizował by wszyscy zebrali szyk za nim i w ten sposób biegliście żółwiem praktycznie. Oren i dwie tarcze, a za nim kolejno Murino i Keizo, Ishiki i Tochi, a przed każdym z nich klon z drewienka bieży...

Ogólnie przeciwnicy widząc, że mają uj... do powiedzenia zaczęli pierzchnąć. W ten sposób, gdy Keizo znalazł się w zasięgu użycia techniki, jeden z mężczyzn zdążył zwiać do wykopu, poruszając się w nim znaną Keizo techniką dotonu, a na miejscu spętane zostało dwóch z trzech strzelców. Dwóch identycznych strzelców. Na widok całej cholernej armady z muru, wyprawy mającej spuścić im lanie, od razu złożyli obaj łuk. A gdy mężczyzna powoli, sugerując, ze nie ma złych zamiarów, złożył pieczęć, klon obok się rozpadł.

Outsider złożył ręcę na piersi, stojąc w swojej skórzanej i dość prymitywnie wykonanej kamizelce, patrząc się na oddział.
-I co, teraz zginę? Mówi się trudno. Życie za murem to i tak nie jest żadne życie. Ale lepiej tak, będąc wolnym, niż na murze jak maszyna bez duszy! - Splunął pod nogi Orenowi. Oren westchnął, zapierając się na tarczach. - Dobra, dzieciaki. Dla szczurów tu obecnych to pierwsza akcja za murem. Słucham państwa co chcecie z nim zrobić. - Słychać było wyraźne znudzenie w głosie.

[Keizo]

Udało się pojmać jednego z napastników - reszta czmychnęła. Ogar Oren widocznie chciał jednak sprawdzić umiejętności osądu młodych przedstawicieli Shinsengumi. Co mieli zrobić z mężczyzną, któremu śmierć najwidoczniej była niestraszna, ukaranie go więc w ten sposób zapewne nie przerazi żadnego z jego kamratów? Który zapewne niedługo po wypuszczeniu ponownie zacznie bruździć zarówno murowi, jak i w efekcie całemu światu znajdującemu się za nim? Ciężka decyzja - szczególnie, że Senju nie znał procedur obowiązujących w jego organizacji, gdyż była to jego pierwsza taka "potyczka".
Chłopak z zupełnie pustym wyrazem twarzy zerknął na "dzikiego":
- Zabierzmy mu łuk i strzały i puśćmy wolno - powiedział cicho, odwracając się do Orena - Jego śmierć i tak nic nie zmieni, a chyba nie trzymamy takich jak on w niewoli? Jeśli tak, karcer da się załatwić.
Jeśli mężczyzna przystanie na opcję "uwolnienia", Senju kucnął przy pojmanym mężczyźnie, udając że sprawdza jego drewniane więzy. W rzeczywistości jednak w dłoniach wytworzył kilkanaście niewielkich kulek, którymi przy okazji kontroli postarał się niepostrzeżenie oblepić jego buty.
Jeżeli zaś przeważy opcja "uwięzienia", chłopak wytworzy oczywiście odpowiednie, drewniane lokum. No, chyba że inni postanowią go zabić. Wtedy nie będzie zbytnio oponował.

  Ukryty tekst