[Event] Pył wojny

[Gin]

Biegł ile sił mu zostało do potencjalnego schronienia. Był już u progu lecz w ostatniej chwili przeciwnik rzucił shurikenem, który ugodził go w plecy. Na twarzy Gina pojawił się wyraz bólu i opuszczających sił, z bezradnym spojrzeniem upadł jak kłoda do środka budynku. Ostatkami sił podpełzł by choć trochę schować się przed napastnikiem, który stał już w drzwiach i mierzył go wzrokiem. W tym momencie wkroczył nie kto inny jak Reiji, który trafił bandziora shurikenem i nie czekając na odpowiedz z jego strony wymierzył dwa potężne ciosy naładowane paraliżującą mocą. Zagrożenie osób trzecich minęło w momencie gdy wyznawca najwspanialszego wykończył zmorę swojego kompana. Widząc w jakim stanie jest czarnowłosy, popędził z pomocą. Młodszy Jashinista miał teraz paskudny czas w swoim życiu. Obrażenia jakie zadali mu ci matkojebcy z początku nie wydawały się aż tak groźne lecz ich ilość sprawiła już poważne zagrożenie. Oddech stawał się coraz płytszy, oczy stawały się mętne i powoli traciły swoje światło. Myśląc już tylko o tym, że nastąpi tu jego koniec, nie stracił wiary w Jedynego i tym razem własną krwią narysował symbol swojej wiary na podłodze przy twarzy, po czym stracił przytomność. Gdy Gin w swoim przekonaniu dokonywał ostatnich aktów swego życia ku chwale Jashina, ledwo dostrzegał działania swojego kompana. Nigdy by nie pomyślał, że spotka kogoś i praktycznie po nie długim czasie jaki razem spędzili, będzie jego życie w zupełności leżało w rękach obcego, lecz jednak brata wiary. Czuł, że jeśli z tego wyjdzie zaciągnie ogromny dług. A może wszystko było wolą okrutnego Boga, któremu służyli? W końcu, nagle spotkało się dwóch wyznawców, a ich losy splotły się do takiego poziomu, że jeden ratuje drugiemu życie. A może była to pewnego rodzaju wiadomość. Na pewno się tego dowie, jeśli zginie zapyta Jedynego o wszystkie nurtujące go pytania, a jeśli przeżyje na pewno będzie miał trochę czasu na rozmyślaniu nad tym.

Poziom Chakry: 85%
Statystyki: Siła 1|11, Szybkość 65|75
Reszta statystyk: 1
Klanowe: D
Kenjutsu: D
Reszta dziedzin: E

[Rokuramen Sennin]

Mapka

Biała kropka - grupa główna
Bordowa kropka - Ichirou i Ryuji
Szara kropka - Reiji
Limonkowa kropka - Toshio i Shigeru

Grupa Główna

Sytuacja w trakcie walki faktycznie nie zapowiadała się zbyt ciekawie. Wszyscy obecni praktycznie od razu ruszyli do walki, zarówno po jednej, jak i drugiej stronie barykady. A wyglądało na to, że wbrew pozorom ta grupa shinobi z ugrupowania Oni no Mori nie była wcale taka słaba... Czego najlepszym przykładem była właśnie dwójka wojowników, stojąca obecnie naprzeciw Yoshimitsu i Inoue. Dwójka demonicznych wojowników zaczęła zmierzać w kierunku przedstawicieli dziwacznej organizacji, którzy najwidoczniej również się palili do walki. Podczas gdy Yoshi aktywował swoje pierwsze genjutsu, Inu wytworzyła na swoim ramieniu tarczę z własnego ciała, kontynuując ruch w kierunku oponentów. I faktycznie było widać, że aktywacja technik Juugo mogła powstrzymać pieczęć tylko jednokrotnie - gdy te dziwne znaki już się pojawiły, oponent mógł zostać schwytany najnormalniej w świecie. Dlatego ciało mężczyzny z irokezem zatrzymało się w miejscu, a jego twarz skrzywiła się nieprzyjemnie. To mógłby być koniec...
... tylko w tym momencie wkroczyła jego towarzyszka, doskakując w dwie sekundy i prostym ciosem dwoma dłońmi zaatakowała Yoshiego. Pewnie złamane żebra połączone z tym ruchem wyeliminowałyby go z walki... gdyby nie to, że zamiast niego cios przyjęła Inu, która zasłoniła go własnym ciałem. Skończyło się to tak, że Juugo została cofnięta o kilka metrów, a Yoshimitsu, za pomocą jakiegoś kopniaka od dołu, rozbrojony i wystawiony na następne ataki... lecz dziewczyna po prostu prostym ciosem łokcia cofnęła go na dystans kopnięcia.
-To genjutsu było użyte całkiem sprawnie. Muszę cię pochwalić.
Yoshiego mogło zastanawiać, jakim cudem dziewczyna nie została schwytana. I dopiero teraz, na bliski dystans, zauważył dziwny szczegół w jej oczach. Nie dziwota, że wcześniej patrzyła zupełnie beznamiętnie.
Jej źrenice były matowe. Dziewczyna była ślepa.
A co u Yoichiego i Nikusui? Obydwoje szybko wybrali następny cel i wykonali swoje techniki, lecz nie spodziewali się tego, że osobnicy którzy pozostali na dachu dołączą do swojego kompana. A ten, jak się okazało, potrafił wykorzystywać jutsu nadzwyczaj płynnie - zanim Yoichi zdołał się zbliżyć na odpowiedni dystans, ten zaczął już wykonywać pierwsze techniki. Nie przerywał przy tym pieczęci, czyli od razu szykował następne...
W kierunku oponentów poleciały błyskawice Nikusui. Niestety, techniki zaczęły się aktywować.
-Doton: Doryū Jōheki! Suiton: Takitsubo!
Pod stopami przeciwnika pojawiła się wysoka, ziemna ściana, która pomimo tego, że przyjęła na siebie wyładowania dziewczyny, wyglądała na prawie nienaruszoną. Zza jej krawędzi wystrzelił też solidny wodospad, tworząc niemałą ilość wody. A sekwencja wciąż trwała... Dodatkowo, oponenci którzy postanowili pomóc starszemu shinobi, włączyli się do ataku - jeden z nich wypluł z siebie silny wir wody, mierząc w parę Inuzuka, a drugi zaczął wymachiwać wachlarzem, tworząc wietrzne cięcia, zmierzające w kierunku Nikusui...
A na niedalekim dachu nagle zasiadł jakiś mężczyzna odziany w szkarłat, który, ujrzawszy pobliskie pojedynki, tylko się lekko uśmiechnął i usiadł, tak jakby właśnie zdążył na jakieś widowisko...

---

Ichirou i Ryuji

Dwaj shinobi, razem ze strażnikiem, zostali praktycznie przyszpileni. No, może nie dosłownie, ale z pewnością ich sytuacja nie zapowiadała się zbyt różowo... Kolec, który wbił się w ścianę, wcale nie należał do tych słabych, więc rzut notką wybuchową ze strony Ichirou praktycznie nic nie zrobił. No, nie licząc kilku Kaguya, którzy zostali po prostu zrzuceni z tegoż prowizorycznego mostka prowadzącego na mury. Za nimi było kilku następnych, lecz rzut piaskową włócznią ze strony strażnika zdołał w jakiś sposób zabić dwóch i strącić resztę. Przez ten czas klony obsadziły balistę i kontynuowały przeładowywanie, lecz przestawienie balisty wymagało ingerencji zewnętrznej. Dlatego teraz tymczasowo wystrzeliły kolejny pocisk gdzieś w tłum, raniąc kolejnego przeciwnika.
Z pałacu wybiegła kolejna grupa Sabaku, przygotowując się do odparcia oblężenia. Za nimi zaś spokojnie kroczył Jou, prowizorycznie opatrzony i widocznie mniej blady. O ile to było w ogóle możliwe. Za nim zaś wybiegła jakaś kobieta w podobnym wieku co on, trzymając w ręku bandaż, którym właśnie wykonywała opatrunek na uciętych palcach lidera. Gdy Sabaku zauważył Ichirou i Ryujiego, którzy najwidoczniej postanowili zbadać drugie zagrożenie, tylko kiwnął głową i gestem pokazał, by się pospieszyli, oraz by Asahi dezaktywował klony - nie będą już tu potrzebne.
Dwójka shinobi dostała się na róg zigguratowatego pałacu, lecz niestety, to nie o ten punkt chodziło - mury były nieco dalej, a dzielił ich od niego ogród. Czyli jakieś 10 metrów przestrzeni. I faktycznie, w rogu stała już przygotowana balista.

---

Reiji i Gin (*)

Reiji zdołał w swój, dość nieprzyjemny dla oka i duszy sposób, pozbawić kolejnego przeciwnika swojej ziemskiej egzystencji. I po niejakiej chwili dotarł też do leżącego za progiem Gina, całego pokrytego krwią i z wieloma ranami na ciele. Oponenci potwornie pokiereszowali jego ciało. Zanim jednak czarnowłosy stracił przytomność, zdążył własną krwią wymalować na deskach podłogi symbol swojego Boga. Wierny aż do samego końca. Takich właśnie dusz potrzebował Pan Krwi. Reiji podszedł do jego ciała i zaczął proces zabezpieczania jego ran - ostrożnymi ruchami wydobywał fragmenty pocisków, utkwionych w ciele jego brata w wierze, po czym przykładał do nich skrawki materiału, wydobywanego z ciał poległych. Taktyka dobra, i opatrunki również troszeczkę pomogły na krwawienie, lecz sam Gin stracił już bardzo wiele krwi.
Minęło kilkanaście minut, a Reiji zdołał prowizorycznie opatrzyć zarówno obrażenia na ciele Gina, jak i swoim - o ile ruchy nogami wciąż były problematyczne, o tyle teraz był w stanie przynajmniej normalnie biec. Pod ręką półmartwego czarnowłosego wciąż znajdował się jego miecz, zdobyty od zabitego wieśniaka, a nieopodal wciąż leżała kusza, odrzucona przez starszego Jashinistę. Gdyby nie ten brak amunicji, może obyłoby się bez tego wszystkiego...
Oddech Gina zaczął stopniowo wracać do normy, a palce młodzieńca, teraz leżącego już na plecach, poruszyły się lekko. Narysowały kolejny krąg Jashina w prochu pokrywającym deski, a na usta chłopaka wypłynął lekki uśmiech...
... i wtedy przestał oddychać, a jego ciało jakby zapadło się w sobie. Tak odszedł wierny sługa Jashina - w bitwie, pokryty krwią, której jego pan tak pożądał. To był prawdziwy znak wiary.

Gin - śmierć postaci. PH za udział w evencie dostaniesz już na nową postać.

---

Shigeru i Toshio

Wiadomość o ataku Uchiha i najprawdopodobniejszej śmierci Senju Isoshiego trafiła dwójkę shinobi niczym grom z jasnego nieba. Jakkolwiek by nie spojrzeć, taka strata była potwornym ciosem zarówno dla samego duetu, jak i dla całego Rodu, jeśli i nawet nie dla świata - teraz, kiedy Senju będą pogrążeni w chaosie wywołanym utratą swego Shirei-kana, Uchiha będą mieli wolną rękę w niektórych aspektach - jak chociażby mogli swobodnie osłabiać siły Senju na granicy, lub skupić się na walce z Rodem Akimichi, z którym również właśnie wypowiedzieli sobie wojnę. A jeśli czerwonoocy spadkobiercy Indry jeszcze zdołają faktycznie zniewolić szczep Juugo... aż strach było w ogóle o tym myśleć. Dlatego trzeba było jak najszybciej zakończyć tę potyczkę, wydostać się z miasta i przeprowadzić konieczne zmiany, aby zapobiec temu chaosowi.
I właśnie dlatego, choć podświadomie, dwójka Senju postanowiła kontynuować ostatnią misję, którą zlecił im Isoshi. Musieli jak najszybciej dostać się do Wieży Południowej. A zważając na rozmiary osady, trzeba było się naprawdę cholernie pospieszyć... Dlatego też zostali zmuszeni do przyspieszenia kroku. Tereny przed nimi teraz przeszukiwał klon, więc mogli kroczyć w miarę spokojnie - gdyby coś się miało wydarzyć, zostaną ostrzeżeni przez replikę starszego Akolity.
Na szczęście tunele były dobrze oświetlone, i najwidoczniej ktoś całkiem niedawno dolewał oliwy do poszczególnych lamp - światło było mocne i ciepłe. A korytarze, choć pokręcone i długie, były dobrze oznakowane, dlatego dość łatwo utrzymywali się na odpowiedniej ścieżce. Po chwili zaś usłyszeli jakiś gwar przed nimi. Okazało się, że była to grupa piętnastu ludzi, rozglądających się wokół siebie w panice i najwidoczniej szukających wyjścia z tych jaskiń. Czyli jednak ludzie dobrze wiedzieli o istnieniu tego systemu tuneli, i potrafili go wykorzystać...
-Przepraszam - powiedział jeden z nich, najwidoczniej szef tej małej grupy, na widok Senju. - Czy wiedzą panowie, gdzie znajdziemy północne wyjście z podziemi? Miał tam na nas czekać nasz przewodnik, który ruszył górą w poszukiwaniu następnych uchodźców...

[Shigeru]

Klon, który został puszczony przodem i weryfikował trasę pod kątem możliwych pułapek, lub innych ustrojstw, które mogłyby nam zaszkodzić. Moku Bunshin jak na razie jednak na nic takiego nie trafił stąd poruszaliśmy się dalej wgłąd tuneli, znacząco podnosząc tempo podróży. Podróż pozwalała oderwać myśli od ponurej rzeczywistości, która z całą pewnością uderzy w nas gdy tylko opuścimy głębie tuneli.
- Powinniśmy wyjaśnić co tutaj się dzieje. Takie było życzenie Isoshiego i powinniśmy zrobić wszystko co w naszej mocy, aby dotrzeć do Południowej Wieży - odpowiedziałem Toshio, nie zwalniając tempa. Chłopiec ponadto pokazał stan swojego inwentarza, a następnie podzielił się planem swojego działania. Kiwnąłem na wznak zrozumienia, bo również wydawało mi się, że Toshio pownien trzymać się na uboczu. - Pamiętaj, że informacje które posiadamy.. o śmierci Ishoshiego, nie mogą trafić w niepowołane ręce. To może wywołać panikę w naszych szeregach i dać silny oręż przeciwnym nam klanom. Gdyby zaistniało ryzyko... że nie powiedzie się nam ta misja, kupie Ci wystarczająco dużo czasu, abyś mógł się stąd wydostać. Ta informacja nie może przepaść wraz z nami. Shinrin musi wiedzieć co się wydarzyło. Muszą się na to przygotować.
W chwili gdy skończyłem mówić, usłyszeliśmy w oddali gwar rozmów. Niedługo po pierwszych dźwiękach zawidniały przed nami pierwsze sylwetki, które okazały się być większą grupą przerażonych ludzi, którzy najwyraźniej dążyli wprost do wyjścia którym sami weszliśmy. Uważnie ich zlustrowałem, próbując doszukać się w ich zachowaniu jakieś nieautentyczności - czegoś co mogło zdradzić ich prawdziwe zamiary wobec nas.
- Kierujcie się dalej wgłąb korytarza, ciągle na północ, a dotrzecie do wyjścia. Nim jednak opuścicie bezpieczne schronienie, upewnijcie się czy aby na zewnątrz jest bezpiecznie. Na górze wciąż trwają krwawe walki. Dostaliście się do korytarzy poprzez południowe wejście przy Wieży? - odpowiedziałem, przy okazji zadając istotne pytanie, które mogłoby rzucić dla nas światło na kwestie tego jak wyglądała sytuacja po drugiej stronie miasta. Jeżeli i tam toczyły się równie zażarte walki, może warto było pomyśleć nad innym sposobem dostania się do wieży.

W dalszym ciągu mam aktywowane Moku Kawariami, a klon znajduje się w pobliżu, za plecami grupki wieśniaków, mając na nich oko. W przypadku gdyby nie wydarzyło się nic interesującego, a grupka postanowiła po udzieleniu odpowiedzi ruszyć dalej wgłąb do wyjścia, puszczam ich i dalej ruszamy w stronę Południowej Wieży.

ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 60
WYTRZYMAŁOŚĆ 70
SZYBKOŚĆ 100 | 110
PERCEPCJA 50 | 60
PSYCHIKA 40
KONSEKWENCJA 50

KONTROLA CHAKRY: B
POKŁADY CHAKRY: 76%
MNOŻNIKI: Gōken (+10 Szybkości, +10 Percepcji)

[Nikusui]

Niestety, ich plan się nie powiódł. Nie mieli zbyt dużego pola do popisu i chociaż próbowali, ich działania zostały zniwelowane. Nim jej błyskawica doleciała do przeciwnika, tuż przed nim pojawiła się ściana, która przyjęła na siebie wyładowanie. Nie drgnęła, nie pojawiło się na niej nawet jedno pęknięcie. Nieciekawa perspektywa i zapowiadało się na to, że mają przed sobą żywiołowców. Parka, która z nimi przybyła zajęła się innymi oponentami, dlatego na głowie jej, Yoichiego i Akiry, pozostało trzech, bo dwóch postanowiło włączyć się do akcji. Wyglądało to tak, jakby dwójka, która się świeżo do walki dołączyła, próbowała ich chociaż na jakiś czas zająć, dzięki czemu tamten staruszek będzie mógł kombinować dalej. Niezbyt zadowalająca perspektywa, ale cóż mieli zrobić? Kapitulacja nie wchodziła w grę i chociaż miała tu zginąć, da z siebie wszystko. Nie byłaby tu przecież jedyna ofiarą, wiele rzeczy wymaga poświęcań i może właśnie trafi na nią, kto wie.
Jej oczy rozszerzyły się, kiedy zarejestrowały jakieś wietrze cięcia, wykierowane w jej stronę. Nie miała tak naprawdę żadnej techniki, która mogłaby to zatrzymać, więc pozostanie w tym samym miejscu byłoby samobójstwem. Nie wiedziała jak silne jest to jutsu, ale na pewno nie pozostawiłoby na jej ciele jedynie małych siniaków. Nie chciała jednak, żeby jej poczynania były zbyt oczywiste, chociaż w pewnym sensie będą. Na momencie chciała wyrzucić ukryte w pończosze dwa shurikeny, by wyglądało to tak, jakby kombinowała jakąś technikę właśnie z tymi broniami i nie przejmując się wietrznymi pociskami, wyrzuciła je, doskonale zdając sobie sprawę z tego, że wiele szkód one nie narobią i mogą zostać strącone. Po ich wyrzuceniu zaczęła składać pieczęci, przez co liczyła, iż przeciwnik może być nieco zdekoncentrowany taką sekwencją i mógłby się spodziewać czegoś więcej po wyrzuceniu broni. Nie mógł tego być pewny jej wróg z wachlarzem, bo przecież nie znał jej umiejętności, więc liczyła na to, że skupi się na wyrzuconych shurikenach i możliwościach związanych z ich pojawieniem się. Sama zaś stała w miejscu, jakby była pewna, że jej ruch sprawi, iż będzie bezpieczna.
Gra pozorów. Tak to można było nazwać, bo była przygotowana by jednak przyjąć atak na siebie. W odpowiednim momencie chciała jedynie podmieć się z jakimkolwiek głazem czy czymkolwiek w innym, w miarę bezpiecznym miejscu, ale też takim, by nie znajdowała się zbyt daleko i mogła dalej atakować. Co jeśli niczego takiego w zasięgu jej wzorku nie było? Wtedy w grę wchodzi plan B, gdzie złożyła pieczęci do zwykłych bunshinów, a nie do Kawarimi. Tu też chciała użyć elementu zaskoczenia i chociaż możliwe było, iż jej jakaś iluzja zostanie zniszczona po zetknięciu się z techniką fuutonu, to jednak miała nadzieję, że jej w miarę sprawna reakcja umożliwi chwilową dezercję i uniknięcia spotkania z jutsu przeciwnika, również dzięki przelaniu swojej chakry do stóp, gdyby była taka konieczność.
W obu przypadkach jej poczynania były już takie same, o ile okazałyby się możliwe do wykonania. Z bezpieczniejszego już miejsca, zamierzała wykonać naprawdę bardzo krótką sekwencje pieczęci, chcąc wytworzyć burzową chmurę, tuż za staruszkiem, który ukrył się za ścianą z ziemi. Czuła, że może sprawić zbyt dużo problemu, więc przydadzą mu się delikatne pieszczoty. Zaletą tej techniki było to, że celowała w nieprzyjaciela, a i jej zasięg był zadowalający, by może też przy okazji załatwić kogoś innego. Musiała jednak uważać na strumień wody, który został wytworzony, by ta nie przyciągnęła błyskawicy i by Yoichi nie został porażony. Na celowniku miała jedynie swoich przeciwników. No, ich przeciwników.

  Ukryty tekst

[Kaori]

Cóż, Reiji zrobił co mógł. Nie chciał dopuścić myśli, że jego zapominalstwo i w jego efekcie niezabranie ze sobą amunicji do kuszy mogło zadecydować o śmierci Gina. Po prostu stwierdził, że starał się jak najbardziej, by go uratować. Szybko i sprawnie opatrzył rany, ułożył go w miarę komfortowo. No ale niestety, nagle ręka czarnowłosego ruszyła się, rysując znak Jashina na podłożu, by po chwili uleciała z niej dusza, tak jak z reszty ciała. Co ciekawe wyznawca nie był zdenerwowany śmiercią swojego brata. Wraz ze sobą zabrał trzech innych niewiernych, a więc miał wręcz gwarantowane zbawienie. Jednocześnie przez to, że wierzył, że to nie z jego winy, wierzył też, że nie spotka go żadna kara od Jashina. Po kilku minutach zorientował się, że siedzi ciągle w tym samym miejscu, uspokajając zmęczony walkami oddech i regenerując się powoli. Musiał ruszać, ale nie wiedział właściwie, co zrobić. Czy poszukiwać kolejnych człeczyn, których dusze mógłby oddać Bogu, czy może uciekać stamtąd, zanim zrobi się zbyt gorąco. W końcu wojna trwała w najlepsze, a on był ranny. Wreszcie, po dłuższym zastanowieniu, podjął decyzję.
Podniósł się z ziemi i rozglądnął się uważnie. Chciał odzyskać tyle ze swoich shurikenów ile zdoła znaleźć i wrzucić je z powrotem do kabury, bo po co ekwipunek miałby się marnować, prawda? Dodatkowo, wciąż uważny i gotowy do uniku, przeszukał ciało niedawno zabitego bandyty, szukając czegoś, co mogłoby się przydać. Na sam koniec podszedł do zmarłego Gina i wyciągnął spod ręki miecz, który po chwili wbił w jego tors, na wylot wycinając kolejny symbol Jashina. Otworzył usta, jakby chciał coś powiedzieć, ale chyba nic sensownego nie przyszło mu do głowy, bo odrzuciwszy ostrze na bok nagle ruszył szybkim truchtem w stronę południowej bramy, chcąc wydostać się z wioski. Przecenił swoje umiejętności albo po prostu nie docenił przeciwników. Dwukrotnie został głupio raniony, nie miał już tu czego szukać i ryzykować nagłego zakończenia swojej służby u Pana. Podczas biegu rozglądał się czujnie, był gotów nagle zerwać w bok w jakąś alejkę, odskoczyć czy zablokować cios kunai, gdyby miał więcej czasu. Starał się też utrzymywać ciężar ciała głównie na zdrowej nodze, by nie przemęczać tej zranionej.

Siła: 10|20
Wytrzymałość: 20
Szybkość: 20|10
Percepcja: 10|20
Psychika: 5
Konsekwencja: 5

Mnożniki:
- Kusarijutsu (Chēn) - +10 siła; +10 percepcja;
- rana w nodze - -10 szybkość.

---

Kontrola chakry: E
Chakra: 61,5%

Proszę o napisanie ile shurikenów udało się odzyskać. Tak tylko piszę na wszelki wypadek.[/center]

[Yoichi]

Szczęście tego dnia miało Yoichiego w opiece, lecz wszystko co dobre kiedyś się kończy. Nie otrzymał obrażeń większych niż już miał, lecz właśnie działo się coś gorszego - jego przeciwnicy wiedzieli jak sobie z nim poradzić. Szybki atak wcale nie był tak szybki, a przynajmniej nie na tyle szybki, by przerwać jutsu mężczyźnie. Nagle wyrosła wielka ściana wykonana z żywiołu ziemi, a później z jej krańca wypłynęła woda i nawet niemałe jej ilości. Wodospad zaczął zalewać trasę duecie Inuzuka, który został zmuszony ponownie kombinować. Rudowłosy odczuwał jak jego asortyment technik jest ubogi. Przydałoby się coś takiego "z pierdolnięciem", a on miał jedynie jutsu pozwalające mu stylowo eliminować. O ile rozrywanie ludzi przez wiertło zrobione z obracającego się człowieka może być stylowe. No, ale przynajmniej potrzeba było trochę umiejętności, a nie zrobi sobie ogromną skałę z ogromnym wodospadem.
Należało działać i to szybko, bo jeden ze stojących nie próżnował. Na Yoichiego i Akirę leciał silny wir wodny. Był wymierzony w ich dwójkę, lecz oni biegli z lewej i prawej strony, więc wystarczył szybki unik w bok. Ot zwyczajny odskok między budynki albo dalej na ulicę najszybciej jak się dało. Szpony Akiry nagle w tym momencie wydłużyły się do pięciu centymetrów, zaś rudzielec zawiązał kilka pieczęci. Zaraz po uniku biegli dalej, a najlepiej było uniknąć w taki sposób, aby nie przerywać zbliżania się. Cóż, priorytetem było jednak zachowanie się w całości, więc nie będą wybrzydzać jak na chwilę trzeba będzie przystanąć. Planem było zbliżyć się pod samą ścianę, korzystając ze specjalnych jutsu, umożliwiających bieg po wodzie oraz pionowych powierzchniach. Jeżeli jednak w jakiś sposób ich plan został zakłócony, to przechodzą do kolejnego kroku - tego ryzykownego. Młody Inuzuka miał rzucić spojrzeniem do swojego Ninkena, który wiedział co się szykuje w tym momencie i przygotował się. Yoichi cisnął kunaiem z notką błyskową wprost w twarz stojącego na środku przeciwnika, aby wtedy aktywować pułapkę. Niesamowity błysk w ciemną noc pustynną powinien oślepić wystarczająco mocno przeciwników, by dać dwójce czas. Ale chwila - oni też byliby oślepieni. Otóż nie, gdyż obaj mieli na prawym oku opaskę, a pod nią źrenicę przystosowaną do ciemności. Zaraz po błysku szybki ruch i mają zakryte lewe oko! W ten sposób znów widzieli idealnie w ciemnicy jaka ich otaczała, a to oznaczało krok trzeci - atak. Ruszyliby pionowo po ścianie, aby w połowie użyć znów Gatsuugi - dwa wiry przylegałyby do ściany. Jeżeli dobrze rudzielec myślał, to trójka przeciwników musiałaby się wychylić, aby ich dostrzec, gdyż ściana była idealnie pionowa, a oni sunęli w górę. Na załamaniu, na brzegu wodospadu mieli ich zaskoczyć - Yoichi uderzał w gościa od Suitonów, a Akira w faceta od wachlarza. Jak mieli ich namierzać? Wspaniały węch Inuzuka pozwalał doskonale wyszukiwać zapachy nawet podczas ruchu. Jak korzystać z mocy, to z całej. Największym ryzykiem była możliwość oślepienia białowłosej od strzelania z nieba błyskawicami, ale młodzieniec liczył na to, że zwyczajnie ta jest za daleko od całego błysku. Dodatkowo z tego co widział kątem oka, to biegła bokiem. Cóż, jak ona zostanie oślepiona, to z pewnością przeciwnicy też, więc groźni nie będą wtedy.
A co dalej? Jak Gatsuuga zaprowadziłaby ich na szczyt, a dwójka zaatakowanych jakimś cudem uniknęłaby, to zawróciliby i znów spróbowali trafić. Chociaż raczej liczyli na element zaskoczenia. W razie dotarcia na szczyt i przerwania techniki - Akira korzysta ze swoich ostrych jak brzytwa szponów, by zwierzęcym stylem walki rozwalić krtań przeciwnika, a Yoichi ściąga z pleców swoją kosę i wykonuje cięcie. No tak było.

Chakra Yoichiego: 48% (-2% za Shikyaku, które wciąż jest)

AKCJA I UŻYTE/PRZYGOTOWANE JUTSU:

Wyjaśnienie:
1. W skrócie - biegli po przeciwnych stronach, więc skoro technika była wycelowana w ich dwójkę, to znaczy, że gdzieś w środek - zatem unikają, odskakując na boki lub chowając się, między budynki. Później wyskakują/biegną dalej i zbliżają się pod samą ścianę - tam rzucają pod sam nos przeciwnikom kunai z notką i aktywują go. Jak nie mogą dobiec, to rzucają wcześniej. Nawet aktywują go wcześniej jak ten miałby być strącony. Po aktywacji - opaska na drugie oko, aby widzieć w ciemności i ruszają pionowo do góry, aż w końcu Gatsuuga - Akira na celu ma gościa z wachlarzem, a Yoichi od suitonów.
2. Jakby znaleźli się na górze i przyszło im walczyć bez Gatsuugi, to Yoichi korzysta z kosy i techniki Gairaishū Kaiatari tnąc na wysokości pępka. Akira zaś korzysta ze zwierzęcego stylu + wydłużonych, ostrych jak brzytwa i twardych jak stal szponów. Jak przeciwnik, by unikał ataku, to wydłuża o dodatkowe 5 centymetrów je, aby sięgnąć mimo uniku.
3. Technika przygotowana na samym początku, w trakcie uniku to Kawarimi - podmiana za jakikolwiek głaz w bezpiecznym miejscu.
4. Co do uników - wciąż są gotowi w trakcie zbliżania odskakiwać na boki, ale wciąż się zbliżać. Po użyciu Gatsuugi są znacznie mobilniejsi, więc uniki powinny być prostsze.
5. W razie ostateczności może skorzystać z kosy - blok, odbicie broni, zasłonienie lub zwyczajnie dobicie/atak.
6. Pasywnie działa podstyl Mokuzaia - Ogama, który sprawia, że Yoichi jest znacznie lepszy w posługiwaniu się kosami.
7. Nos wciąż sprawny - zarówno on jak i Akira starają się wyczuć cokolwiek co może im pomóc w przeżyciu/ataku. Dodatkowo jest wzmocniony Shikyaku.
8. Yoichi jest szybszy i silniejszy dzięki Shikyaku no Jutsu. Dodatkowo też potrafi poruszać się jak zwierzę co może zaskoczyć przeciwników lub dać mu lepszą szansę na atak/obronę/unik.
9. Nie wrzucam Suimen Hoko no Waza i Kinobori no Waza, bo to oczywiste, że z tego korzystają.
10. Gatsuuga Akiry jest silniejsza przez jego dodatkowe szpony z WT.

Nazwa

Kawarimi no Jutsu

Pieczęci

Tygrys → Świnia → Wół → Pies → Wąż

Zasięg Max.

30 metrów

Koszt

E: 5% | D: 4% | C: 3% | B: 2% | A: 1% | S: 1% | S+: 1%

Dodatkowe

W pobliżu musi się znajdować przedmiot możliwy do podmienienia

Opis Kolejna pomocna technika, która niejednokrotnie może uratować życie. Otóż jest to technika podmiany która pozwala w momencie ataku podmienić nasze ciało z zawczasu przygotowaną podmianą z beczką, kłodą bądź innym przedmiotem który znajduje się luźno na powierzchni oraz rozmiarami jak i wagą nie przekracza ½ naszego ciała. Kolejnym ograniczeniem techniki jest świadomość nadchodzącego ciosu. Użytkownik może podmienić się tylko w momencie gdy widzi nadchodzący atak. Wtedy tuż przed zadaniem ciosu następuje podmiana i nasze ciało zajmuje przedmiot wcześniej przez nas wybrany do podmiany.

Nazwa Jutsu: Dōbutsume
Pieczęcie: Brak
Dziedzina: Klanowe
Ranga Jutsu: D
Zasięg Jutsu: Na ciało - od 5 do 10 centymetrów
Koszt chakry: E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2%
Opis: Prosta i przydatna technika, gdy pod ręką nie ma ostrej broni. Jutsu polega na utwardzeniu i wydłużeniu swoich paznokci do rozmiarów szponów przypominających kształtem te psie, lecz znacznie dłuższe. Minimalnie wydłużają się do dodatkowych pięciu centymetrów, lecz w dowolniej chwili mogą jeszcze wydłużyć się o kolejne pięć, lecz już nie skrócić. Aby je skrócić należy zaprzestać używania techniki, wtedy wracają do normalnej długości. Szpony są znacznie lepsze niż te podczas Shikyaku no Jutsu (klanowa), gdyż są ostre jak brzytwa i wytrzymałe niczym stal oraz dłuższe. Utrzymanie tej techniki zużywa tyle chakry, że nie jest to zupełnie odczuwalne.

Nazwa

Gatsūga

Pieczęci

Brak

Zasięg

20 metrów

Koszt

Brak

Dodatkowe

Wymaga znajomości Tsūgi

Opis Szersza wersja Tsūgi. Shinobi tym razem jednak porusza się szybciej, a żeby tego było mało - jednocześnie ze swoim czworonogim towarzyszem. Dzięki temu mogą we dwóch zadać dosyć znaczące obrażenia przeciwnikowi, na którego natrafią, a ich siła spokojnie pozwala na zniszczenie kamiennej ściany. Pies może poruszać się niezależnie od właściciela, dzięki czemu mogą oni zaatakować z różnych stron, utrudniając unik.

Nazwa

Gairaishū Kaiatari

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni, na długość broni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Do wykonania potrzebna jest broń drzewcowa z ostrzem.

Opis Pomimo że niskopoziomowa, dosyć silna technika bojowa. Użytkownik bierze solidny zamach, a następnie wyprowadza szybkie, płaskie, horyzontalne uderzenie. Jeżeli uda się ominąć blok przeciwnika i wyprowadzić celny cios, może on nawet rozciąć przeciwnika na pół. Najprościej je wykonać za pomocą kosy, ale inną bronią ostrą (jak np. naginatą lub yari) również można ją wyprowadzić. Kij nie wchodzi w grę.

Nazwa

Shikyaku no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2% (2% utrzymanie)

Specjalizacja

Walka wręcz w zwierzęcym stylu

Opis Proste jutsu, dostępne tylko dla klanu Inuzuka. Technika ta pozwala na wyostrzenie użytkownikowi zmysłów do poziomu, który standardowo osiągnąć mogą tylko zwierzęta. Tym jednak, co poprawia się najbardziej, jest węch - staje się on niezwykle wyczulony, co pomaga np. w tropieniu. Technika pozwala również wydłużyć sobie pazury i biegać na czworaka, przy zwiększeniu siły i szybkości. Sygnałem aktywacji jest otoczka chakry.

Bonusy

Wzmocniony węch, +10 Szybkość, +10 Siła na czas aktywacji

Nazwa

Ōgama

Zasięg

Zależny od długości broni

Specjalizacja

Kosy

Opis Odmiana Mokuzai'a, polegająca na walce kosą. Ōgama idealnie komponuje się z KusariJutsu, dlatego większość użytkowników tego stylu walki rozwija tą drugą dziedzinę, dla możliwości lepszej kontroli łańcuchów/lin/żyłek w kosie.

Właściwości Użytkownicy szkoły Ōgama potrafią sprawniej korzystać z kos, zaś używanie takowej broni daje u nich lepsze skutki niż u osób bez wyuczonych umiejętności.

Nazwa

Tsūga

Pieczęci

Brak

Zasięg

25 metrów

Koszt

Brak

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jedno z podstawowych jutsu ofensywnych klanu Inuzuka. Użytkownik po aktywacji tej techniki zaczyna kręcić się wokół własnej osi z dość znaczącą prędkością. Gdy podczas obracania natrafi on na cel (np. człowieka), zadaje mu dość duże obrażenia, działając nieco na zasadzie wiertła. Technika jest na tyle silna, by używający jej shinobi mógł bez problemu przeszyć sobą dość grubą gałąź.

STATY I EQ:

YOICHI - Zasięg węchu: 1200m

KEKKEI GENKAI: Inushiro
NATURA CHAKRY: Fuuton
STYLE WALKI: Mokuzai (KiJutsu)
UMIEJĘTNOŚCI: Brak
PAKT: Brak
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50 + 10 (Shikyaku) = 60
  WYTRZYMAŁOŚĆ 33
  SZYBKOŚĆ 50 | 60 + 10 (Shikyaku) = 70 (-10 z ran) = 60
  PERCEPCJA 45 | 55
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

KONTROLA CHAKRY D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Mokuzai (+10 Szybkość, +10 Percepcja)
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  FUUTON C
  KIJUTSU D
  KLANOWE B

EKWIPUNEK

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Wielka, czarna kosa - Zetsumei (na plecach)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Lewa kieszeń - 2x Kunai, 5x Shuriken, 2x Bomba Dymna, 1x Notka Świetlna
Prawa kieszeń - 1x Kunai, 7x Shuriken, 1x Bomba Dymna, 1x Kunai z przyklejoną Notką Świetlną

AKIRA - Zasięg węchu: 1600m - Aktualnie forma ludzka.
CHAKRA AKIRY: 88% - Odejmuje za WT Dōbutsume

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 75 | 94
  WYTRZYMAŁOŚĆ 75
  SZYBKOŚĆ 65
  PERCEPCJA 65
  KONSEKWENCJA 45

MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Hardość (+25% siła)
Akira ma przy sobie: 1 kunai.

[Inoue]

Szli pospiesznie na spotkanie ze swoimi przyszłymi ofiarami, dziewczyna stąpała twardo będąc przygotowanym na każdy cios w ich stronę, była jak potężny rycerz chroniący króla przed najmniejszym zadrapaniem. Spoglądała z zaciekawieniem na przeciwników, którzy odpalili dziwną namiastkę jej pieczęci. A może to ona była podróbą? O tym się zapewne niedługo przekona. Jeden z wrogów stanął jak wryty w ziemię, Yoshi wykonał swój ruch. Ruda uśmiechnęła się jadowicie lecz szybko zmieniła wyraz twarzy na mocno zdziwiony, kiedy zauważyła że drugi wróg nic sobie nie zrobił z iluzji. Mało tego, w jednej chwili zdołała doskoczyć do dwójki i wyprowadzić błyskawiczny cios, który był wycelowany w Yoshiego. Kurwa, czemu znowu on! Rzuciła się do obrony niczym lwica zasłaniając Czerwonego swoim ciałem, głównie tarczą. Szok przeszył jej ciało kiedy została cofnięta o kilka metrów. Nie był to słaby atak, musiała przyznać że ciosy tej wywłoki były silne. Spojrzała z przestrachem na dalszą walką gdzie Yoshi został sam na sam z wrogiem. Na szczęście krótka potyczka skończyła się na uderzeniu łokciem, co nie zrobiło zbyt dużo szkód. Inu zacisnęła mocno zęby, ściągnęła brwi, z jej gardła wydobyło się tubalne warknięcie. Miarka się przebrała, ta baba pozwalała sobie na zbyt dużo. Miała ochotę doszczętnie ją zmiażdżyć, szczególnie że cały czas chciała wyeliminować Yoshiego oraz skupiała na nim najsilniejsze ataki. - Ty poczwaro...- Syknęła zaciekle przez zaciśnięte kły równocześnie odpalając jedną ze swoich prostych aczkolwiek zabójczych technik. Nie miała zamiaru czekać, po prostu ruszyła pełną prędkością tuż po tym, jak została uderzona przez swoją podróbkę. Na jej drugiej - prawej ręce błyskawicznie wyrósł ostry jak brzytwa topór, którym miała ochotę ściąć łeb swojemu wrogowi. Pędziła jak strzała by zająć się w końcu dziwnym przeciwnikiem odpornym na genjutsu. To nie było istotne, teraz to ona przejęła pałeczkę ekhem. Przynajmniej odwróci jej uwagę od Yoshiego. Rzuciła się na kobietę chcąc spełnić swoje skromne marzenie, celując w szyję przeciwnika by odrąbać głowę. Inne kończyny również wchodziły w grę, jeżeli obetnie którąś z nich też będzie fajnie. Ogólnie Inu zamienia się w krwawego drwala z ogromnym toporem na przedramieniu, oraz wielką tarczą na lewym ramieniu. Jej priorytetem był wróg, z którym chciała wdać się w ciągłą walkę nie dając mu wytchnienia ani na sekundę. Parła naprzód by dopaść swój cel, by przeszkodzić mu w dalszych atakach, by dać Yoshiemu trochę czasu oraz bezpieczeństwa. Miał on być nietknięty, nikt nie mógł go choćby zadrapać.



PS. Mega ten mroczny ninja na dachu <3
---------

Staty:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 40 + 45
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50 + 55
  SZYBKOŚĆ 100 (+10 ze stylu) = 110
  PERCEPCJA 10 (+10 ze stylu) = 20
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1
  KONTROLA CHAKRY B
  
  Chakra: (100% + 50%) - 15 = 135%

Techniki:

Poziom

Przemiana

Opis Drugi poziom przemiany, w którym ciało użytkownika całkowicie zostaje całkowicie pokryte przez czarne wzory. Na tym etapie następuje znaczący wzrost siły oraz wytrzymałości użytkownika kosztem znaczącej kontroli nad swoim zachowaniem. To czy użytkownik rozróżni przeciwników od sojuszników zależy jedynie od jego kontroli chakry. Członek szczepu Jūgo ponadto potrafi w znacznie większym stopniu manipulować tkankami swojego ciała.

Wymagania

Dziedzina klanowa na randze B

Bonusy

Bonus Siły

+45

Bonus Wytrzymałości

+55

Bonus Chakry

+50%

Inne Gwałtowny przyrost agresji. W przypadku kontroli chakry niższej niż ranga B, użytkownik atakuje zarówno sojuszników jak i przeciwników.

Nazwa

Karada Shīrudo

Pieczęci

Brak

Zasięg

Przedramię użytkownika

Koszt

E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 5% | S+: 4%

Dodatkowe

Wymaga dziedziny klanowej na randze B

Opis Tym razem rozpatrujemy technikę stricte defensywną, wymagającą nieco lepszej kontroli swojego Kekkei Genkai - transformacji poziomu drugiego. Po aktywacji chakry natury w ciele użytkownika, całe ciało zmienia kolor na szary, zaś na czole i policzkach pojawiają się zgrubienia, mające tę samą właściwość co hełm. Techniką właściwą jednak jest co innego - otóż na ramieniu członka tajemniczego klanu Jūgo pojawia się szeroka, prostokątna tarcza, którą można się posłużyć do zablokowania nadchodzącego uderzenia. Jest ona bardzo wytrzymała i tylko naprawdę solidny cios jest w stanie ją uszkodzić lub przebić. Ze względu na swoje rozmiary nie można jej użyć w ofensywie - a nawet jeśli by się próbowało, to i tak nie miałoby to sensu, bo siła ciosu byłaby znacząco zmniejszona.

Nazwa

Akkusu Ken o Hakai Suru

Pieczęci

Brak

Zasięg

Przedramię użytkownika

Koszt

E: 25% | D: 20% | C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3%

Dodatkowe

Wymaga dziedziny klanowej na randze C

Opis Następna już z rzędu możliwa transformacja przedramienia członka klanu Jūgo. Tym razem chakra natury pobrana poprzez Senninka dostaje się do ręki, wzmacniając mięśnie i powiększając kończynę. Brzmi podobnie jak Jigoku Burō, co? Tyle że tutaj mamy jedną, za to znaczącą różnicę - większość chakry trafia do jednego segmentu skóry, tworząc na ręce narośl w kształcie topora. Poczekajcie - to nie jest zwykła narośl, a prawdziwy, naturalny topór! Uderzenie taką bronią jest w stanie rozkruszyć kamienne płyty lub ściąć dość grube drzewa, a także sama struktura jest na tyle silna, by umożliwić zablokowanie ciosu bronią sieczną, nie odnosząc obrażeń. Dodatkowo na reszcie ręki pojawiają się kolce, będące bonusową ochroną ręki, lecz nie są one tak wytrzymałe jak sam topór.

[Ichirou]

Zaklął pod nosem, kiedy notka wybuchowa okazała się niewystarczająca do zniszczenia prowizorycznego, kościanego mostu. Fakt, eksplozja powaliła kilku wrogów, jednak pieprzeni Kaguya wciąż mieli łatwy dostęp na mury. Z pewnością nie był to dobry prognostyk, szczególnie że Ichirou zamierzał opuścić obecne stanowisko i sprawdzić zagrożenie, które przed momentem pojawiło się po zachodniej stronie pałacu. Brązowowłosy bohater znalazł się zatem między młotem a kowadłem i był zmuszony do zmierzenia się z którymś z problemów, mając wciąż na karku drugi z nich. W obliczu takiej sytuacji optymizm niewątpliwie malał, bo niemożliwym było prowadzenie skutecznej walki samodzielnie na kilku frontach. Na całe szczęście na murach z niesamowitym wyczuciem czasu pojawiła się odsiecz. Co bardzo istotne, wśród grupy Sabaku znajdował się sam lider szczepu. Najwyższa pora, bo Asahi już zaczął się zastanawiać, gdzie on jest i czy w ogóle pojawi się na polu bitwy. Ale teraz, z liderem i wsparciem w postaci kilku kolejnych krewniaków, szanse się zwiększyły, a młodzieniec o bursztynowych oczach mógł przynajmniej być bardziej spokojny, że Kaguya nie zaatakują go od tyłu, kiedy ten będzie zajmować się drugim źródłem zagrożenia.
Plan właściwie się nie zmienił. Akoraito skinął głową na gesty Jou, rozpraszając piaskowe klony przy baliście i narzucając dodatkowe tempo biegu. Wszystko to, byleby jak najprędzej dostać się do kolejnego stanowiska z machiną wojenną zaprojektowaną przez Ayatsuri. Razem z kuzynem dotarli na róg twierdzy, z którego musieli się jakoś przedostać na mury wysunięte nieco dalej. Tutaj najszybszym rozwiązaniem było wykorzystanie sprawdzonego już wielokrotnie tego dnia środka transportu, wizytówki szczepu.
- Wskakuj, blondasku, to tylko parę metrów, a szkoda marnować siły - odrzekł, tworząc już z drobin kwarcowych mobilny podest pod stopami. Pokonanie tak krótkiego dystansu i dotarcie na mury nie powinno stanowić problemu. Zanim zdążą zwrócić uwagę wroga, który ewentualnie kręci się gdzieś w pobliżu, będą już na bezpiecznej pozycji, by przejść do dalszego działania. Jeżeli jednak pojawi się jakiekolwiek zagrożenie w drodze, Ichirou będzie oczywiście polegać przede wszystkim na szybkości swojego piasku, omijając zagrożenie. W razie potrzeby zawsze będzie mógł wytworzyć tarczę, by się zasłonić.
Gdy dotrą na miejsce, trzeba będzie oczywiście w pierwszej kolejności rozpoznać zagrożenie, bo te wciąż było niesprecyzowane. Kaguya, sprzymierzony z nimi ród, czy zupełnie inne cholerstwo? Tak czy inaczej, prawdopodobnie zaaplikowanie dwumetrowych pocisków w cel będzie najlepszym rozwiązaniem, więc bez zwłoki z Ryujim przejdą do operowania balistą, co mieli już całkiem przyzwoicie opanowane i zgrane. Ichirou gestem wskaże kuzynowi, by ten zajął się naciągnięciem strzały, a sam w tym czasie wytworzy piaskowe oko, które było niezawodne przy szacowaniu odległości i celowaniu. Zaraz po tym powinni przejść do najefektowniejszej czynności - wystrzelania strzały i siania zniszczenia w szeregach wroga.

  Ukryty tekst

[Senju Toshio]

Wątpliwości nawiedzały umysł młodego Senju w związku z niedoszłym morderstwem, przez co znowu trudno było się skupić. Wątłe ciało mimo wszystkie kierowało się za starszym kuzynem, widząc w nim wystarczająco silne podparcie. Z Shigeru nic mu nie groziło mimo, że obojga sytuacja mogła w każdej chwili przerosnąć. Już teraz tragedia dotknęła wystarczająco głęboko, aby wyczuć drżenie w głosie za każdym razem, kiedy chciało się ułożyć jakieś zdanie.
Toshio przytaknął na znak zrozumienia i pełnej zgody. Podzielenie się z Shigeru pewnymi wzmiankami o uzbrojeniu było czymś, z czego początkujący shinobi jest dumny. Można było porzucić smętne myśli i mieć na moment jasność umysłu, co do swoich umiejętności bojowych. Nikle szukać ich u trzynastolatka, jednak nie należało go też lekceważyć. Stąd płynęła siła chłopca, tylko musiał ją w sobie odnaleźć.
- Postaram się, jak mogę. - upewnił się jeszcze, co do zgodności własnego ciała z umysłem. I gdy bez przeszkód mógł to wypowiedzieć, wtedy nie było jeszcze tak źle. Lekkie powlekanie nogami dawało pogłos w pustym tunelu. Ten z kolei zaczynał się powoli zmieniać i zrobiło się bardziej jasno. Zastanawiał się nad owym zjawiskiem i doszedł do wniosku, że jedynym rozwiązaniem była ingerencja człowieka. To z kolei niepokoiło, bowiem nie wiadomo było jakie ów ktoś miał intencje. Na razie jednak ocenę sytuacji i w zasadzie przez cały ten czas pozostawi Shigeru. Jemu pozostanie czujnie reagować na poczynania kuzyna, aby zrobić niemal ten sam - w założeniu skuteczny - ruch, którym unikną pierwszego zagrożenia. Jeden czy dwóch ludzi mogłoby wyglądać niewiarygodnie, jednak cała ich grupa powodowała, że byłby to dziwny plan. Napotkanie zwykłych ludzi, chcących schronić się przed terrorem dziejącym się w mieście dodawała nadziei na to, że nie wszyscy zwariowali. Wielu nieciekawych typów skorzystało na ataku shinobi, aby ciemiężyć bezbronnych. Toshio przez moment zastanowił się, że w grupie nie ma dzieci. Czyżby akurat ocaleli nie posiadali nikogo pod opieką? Ta podejrzliwość utkwiła w nim bardzo dosadnie, ale mimo wszystko nie stanowiła teraz nic ważnego.
- Żadnych dzieci, sami dorośli. - szepnął do Shigeru, dzieląc się swoimi spostrzeżeniami. Tylko tyle, aby nie wtrącać się za bardzo i nie mieszać w teoretycznie klarownej sytuacji. Wyminą się i pozostawią losowi dalsze ich problemy. Mieli własne zadanie, dlatego nie było możliwości o zatroszczenie się o wszystkich. Nie zaszkodziło dodać do siebie pewnych szczegółów. Ludzie, lampy, znaki prowadzące do wyznaczonego punktu - równa się podejrzenie lub trzeźwe myślenie. W dalszym ciągu chłopiec będzie równo stąpał poprzez korytarze, aby na nic nie wdepnąć i nie potknąć się. Coś mu podpowiadało, że brak pułapek w tej części wcale nie znaczy, iż na żadną nie trafią. Może klon miał szczęście bo były dobrze ukryte, a im czy także fortuna dopisze?

Chakra: 95%

Zastosowane: Kawarimi no Jutsu.

ATRYBUTY PODSTAWOWE:
Siła 10
Wytrzymałość 10
Szybkość 20
Percepcja 21
Psychika 5
Konsekwencja 5

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Percepcja: 21 | 41

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
BUKIJUTSU
Shurikenjutsu D
ELEMENTARNE
Suiton D

[Ryūji]

Mocny wybuch notki, kłąb dmymu i latający Kaguya, tak w skrócie można było opisać sytuację po murem, niestety to było za mało żeby powstrzymać nacierającego wroga. Kościana droga wciąż się utrzymywała i można było spokojnie się po niej wspinać, kuzyni zdecydowali się ruszyć na rekonesans oraz zająć stanowisko z balista po zachodniej stronie muru przez co mogli zostać odcięci na szczęście problem został rozwiązany niespodziewanymi posiłkami i to nie byłe jakimi. Na czele wojowników szczepu Sabaku kroczył nie kto inny jak ich lider, powracając na scenę w idealnym momencie by odciążyć swoich młodzików i pozwolić im swobodnie działać. Ryuji ruszył za kuzynem, który narzucał mocne tempo, na szczęście już całkowicie zapomniał o odniesionych wcześniej ranach, które widocznie były bardzo powierzchowne. Największą niewiadomą było to czego mogą się spodziewać gdy dotrą na miejsce a co jeśli to będzie ponad ich siły? Czy i tym razem ktoś zjawiska się w ostatnim momencie? A może to będzie ich ostatni moment? Droga którą biegli młodzi Sabaku w pewnym momencie po prostu się skończyła i trzeba było wymyślić inny sposób by dostać celu, który jak się okazało był już tuż tuż. Ichirou podjął szybkie działania i utworzył piaszczystą platformę na którą zaprosił blondaska. Ryuji posłusznie wskoczył na piaskowy twór, po czym przylecieli nad przeszkodą wprost do stanowiska z balistą, blondynowi zdawało się iż jego kuyn chyba po prostu ma w naturze podejmowanie szybkiego działania. Lądując niezwłocznie zabrali się do pracy nad oddaniem kolejnego strzału mimo iż dalej nie zlokalizowali celu ale oczywiście lepiej być gotowym niż guzdrać się gdy pojawi się idealną szansa na atak. Niebieskooki chłopak pozostawał w ciągłej gotowości, nawet naciagajac ogromną kuszę, teraz z nieznanym przeciwnikiem w środku bitwy to nie miejsce na to by się rozluźniać, w każdej chwili był gotów na odskoki, uniki czy wykorzystanie swojego atutu i utworzenie piaskowej ochrony w postaci zasłony czy tarczy by odeprzeć atak. Kiedy tylko Ichirou namierzy przeciwnika i da sygnał do ataku blondasek będzie gotów by oddać strzał uderzając z całej siły drewnianym młotem.

SIŁA 14|14
WYTRZYMAŁOŚĆ 1|1
SZYBKOŚĆ 20|30
PERCEPCJA 20|30
PSYCHIKA 14|14
KONSEKWENCJA 1|1

Chakra: 56%

[Yoshimitsu]

Duet rozpoczął swój taniec, w którym to Yoshi zrobił pierwszy krok, prosto w rytm otaczającej ich wojny. Sharingan zakręcił się w jego ślepiach, kiedy to spojrzał w oczy pierwszej ofiary. A tym był człek, który przed moment zadał mu delikatny cios. Nie trzeba było czekać nawet ułamka sekundy na efekt, który to towarzyszył ów iluzji. Oponent stanął w miejscu, nie mógł zrobić dosłownie nic, gdyż tak głosił rozkaz Czerwonego Króla. To również miało zadziałać na drugiego wroga, lecz niestety coś poszło nie tak i gdyby nie Inu, w tym momencie mógłby mieć problem z poruszaniem się. Przyjęła na swoje ciało potężny atak, tym samym odlatując kawałek do tyłu. Chwilowa wymiana ciosów, po czym nastał moment, gdzie obydwoje wpatrywali się na siebie... Można tak to powiedzieć, jednak ta nie widziała go. Uśmiech na twarzy towarzyszący mu od początku walki nie zmienił swojego kształtu nawet na sekundę.
Wiedział co też zaraz nastąpi, pierwszym będzie koniec kontrolowania jednego z przeciwników, na co niestety nie mógł pozwolić tak więc aktywował Magen: Nijū Kokoni Arazu no Jutsu, by aktywować identyczną iluzję, sprawiając by oponent dalej znajdował się w tym samym położeniu, jak i również rozkazując mu by ten cały czas wpatrywał się w Sharingana. Co było następne? Nic specjalnie trudnego w wykonaniu, bowiem miał zamiar gwizdnąć i wywołać iluzję również znanej mu techniki mokutonu, gdzie ów wariacja miała obezwładnić całkowicie ślepego przeciwnika, by następnie kolejny pal przebił jej serce, szyję jak i sam łeb... By wywołać ostateczny efekt Kogi, jeśli jednak ten nie działa, to ta i tak ma problem w postaci braku możliwości wyjścia z tejże iluzji. Co spowoduje całkowity bezruch i śmierć z rąk Inu, a tymczasem Yoshi po prostu zabije użytkownika podróbki przeklętej pieczęci, przy pomocy kunaia i wbicia mu go w głowę.

//Słabo bo szybko... Żeby nie było czekania na mnie no dłuższego ;c

Magen: Nijū Kokoni Arazu no Jutsu - aktywuje się od razu po dezaktywacji Hidari Suteppu, tworząc znów Hidari Suteppu, z identycznym rozkazem.

Kogi-jutsu - opisane dobrze w poście, tak mi się wydaje.

Poza tym dochodzi oczywiście Sharingan, który kontroluje pole pojedynku, dający mu możliwość na unik, skontrowanie ataku czy ocenienie najlepszego wyjścia z sytuacji i wybraniu ów najlepszej możliwości, nawet jeśli będzie to wykonanie Kawarimi. Dodatkowo pamięta by ewentualnie ostrzec Inu, prostym wykrzyknięciem jej imienia, ta znając jego zachowanie wie czego może się spodziewać czyli nadchodzącego ataku.


Sharingan aktywowany

Chakra 74% - 12% = 62%

Nazwa

Sharingan: San Tomoe

Środkowy i ostatni powszechnie znany poziom Sharingana - powyżej niego sięgają już bardzo nieliczni. Na tej randze Uchiha staje się niezwykle niebezpiecznym przeciwnikiem. Po pierwsze, znacząco rośnie jego możliwość kopiowania jutsu. Nie tylko może on kopiować praktycznie wszystkie jutsu i wykonywać je jednocześnie z wrogiem - wygląda to tak, jakby czytał on w jego myślach. Miażdżąco rośnie jego percepcja, a talent w kontrolowaniu Bijuu staje się już zadowalający.

Możliwości

• Widzenie chakry przeciwnika
• Rozpoznawanie genjutsu
• Odróżnianie klonów od oryginału - Klony rangi B w dół
• Wejście do umysłu Jinchuuriki - Shinobi zyskuje możliwość uspokojenia Demona, a także zdarcia trzech pierwszych ogonów z Jinchuuriki. Koszt: 6% chakry.
• Bonus atrybutów - percepcja użytkownika rośnie o 40 punktów
• Kopiowanie technik - Można kopiować wszystkie widziane techniki (oprócz innych KG i Hijutsu, rzecz jasna) i wykonywać je w tym samym momencie co przeciwnik. Koszt: 4% od techniki.

Wymagania

Dziedzina klanowa na B, misja rangi A z zagrożeniem życia.

Koszt

2% za turę

[thide]Nazwa Jutsu: Hidari Suteppu
Dziedzina: Klanowa
Ranga Jutsu: B
Zasięg Jutsu: Wzrokowe - max 10 metrów
Koszt chakry: E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 5% | S+: 4%
Opis: Prosta technika zahaczająca oczywiście o iluzję. W momencie kiedy oponenta ślepia spotkają się z Sharinganem użytkownik może aktywować prostą technikę. Jeden rozkaz! Tak ją można nazwać i tłumaczyć. Wysyłany jest jeden impuls chakry mający na celu wprowadzić lekkie zamieszanie w mózgu. Działa to na zasadzie Genjutsu które posiada już Yoshi, czyli Junjin Rokju pozwalająca na wprowadzenie mózgu w błąd i postrzeganie kierunków świata odwrotnie itp. Na tej samej zasadzie impuls wprowadza jeden rozkaz (wraz z impulsem chakry), który oponent musi wykonać. Nie może być to rozkaz typu: zabij się, pobiegnij 100 km przed siebie. Jest to prosty rozkaz, jak krok w lewo, w prawo, nie ruszaj rękoma, rusz ręką do góry itp. Komendy jakie można wydać:
-Zrób krok w prawo/lewo/przód/tył/odwróć się
-Zatrzymaj się/stój
-Wszystko z rękoma (prócz wiadomo zabij się/dźgnij)
-Zamknij oczy
-Powiedz jakieś zdanie (max 10 słów)

Zalety:
-Up
-Kontrola trwa jedną turę

Wady:
-Nie możemy kazać mu się zabić/dźgnąć bronią

Nazwa

Magen: Nijū Kokoni Arazu no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Dowolny

Koszt

E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 4% | S+: 4%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika dzięki której użytkownik Genjutsu może czuć się pewniej w swoich sztuczkach. Dzięki temu Jutsu jesteśmy w stanie nałożyć dwie te same iluzje. Z tą różnicą, że druga aktywuje się dopiero po wyjściu z pierwszej. Przykład: użytkownik Genjutsu rzuca technikę iluzji A, jak i również Magen: Nijū Kokoni Arazu no Jutsu. Następnie ofiara techniki dezaktywuje iluzję A za pomocą Kai, może wydawać się jej, że już nie jest pod wpływem żadnej techniki tego typu, jednak wtedy aktywuje się Magen: Nijū Kokoni Arazu no Jutsu, nakładając znów użyte jutsu A. Aby wyjść z Magen: Nijū Kokoni Arazu no Jutsu trzeba po prostu znów postarać się dezaktywować technikę A.

[center][img]Obrazek[/img][/center]

Nazwa

Kogi-jutsu

Dziedzina

Genjutsu

Ranga

B

Pieczęci

Brak

Zasięg

Tak jak niesie się dźwięk.

Koszt

E: 25% | D: 20% | C: 15% | B: 10% | A: 5% | S: 3% | S+: 1%

Dodatkowe

Wyjście z Genjutsu za pomocą Kai. | Użytkownik musi znać "używaną" technikę. | Łapiemy za pomocą gwizdnięcia (ofiara musi usłyszeć dźwięk).

Opis Technika iluzji mająca na celu stworzenia genjutsu odpowiedniej techniki... Prosty przykład: użytkownik chce wyprowadzić przeciwnika w pole i tworzy iluzję ataku pali Mokutonu, te obwiązują go i obezwładniają. Wtedy przeciwnik nie może się ruszyć, czuje ucisk itp. Jednak po dezaktywacji techniki np siniaki czy ból spowodowany przez silne zaciśnięcie się tej iluzji Mokutonu znika. Dla podania większego zrozumienia. Użytkownik używa kuli ognia, która perfekcyjnie trafia. Oparzenia (iluzja ich), pojawia się na ciele. Oponent czuje smród spalonego ciała, odczuwa dany ból itp. Wychodzi z techniki i jedyne co pozostaje po technice to wspomnienie. Efekt kuli ognia jak podpalona trawa przez którą leciała ognista technika również jest towarzyszem, jak i inne zmiany w otoczeniu. Oczywiście jedynie ofiara to wszystko widzi, jak i również przestaje widzieć po wyjściu z techniki.
Jest też inny efekt uboczny można powiedzieć, ponieważ jak wiemy iluzje mogą doprowadzić do różnych rzeczy, zmiany w psychice omdlenia itp. W tym wypadku, jeśli oponent w rzeczywistości nie przeżyłby ów użytej techniki w iluzji, straci on przytomność.
Efekt omdlenia możliwy jedynie jeśli przeciwnik posiada mniej konsekwencji od psychiki użytkownika o 60. Czyli użytkownik posiada 60 psychiki, natomiast przeciwnik 0 konsekwencji = omdlenie. Jeśli natomiast posiadałby 1 konsekwencji, wtedy takowego efektu nie ma.

Link do tematu postaci KLIK!

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA1 (+10 Styl) = 11
  WYTRZYMAŁOŚĆ 20
  SZYBKOŚĆ 84 (+10 Styl) = 94
  PERCEPCJA 32 + 40 (shar) = 72
  PSYCHIKA 100
  KONSEKWENCJA1

KONTROLA CHAKRY B
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: +10 Siła i Szybkość ze stylu

[Rokuramen Sennin]

Mapka

Biała kropka - grupa główna
Bordowa kropka - Ichirou i Ryuji
Szara kropka - Reiji
Limonkowa kropka - Toshio i Shigeru

Grupa Główna

Sytuacja na polu walki zaczynała wyglądać coraz mniej przyjemnie. Okazało się, że tym razem przeciwnicy wcale nie byli zwykłymi pachołami, takimi z jakimi mieli do czynienia w poprzednim starciu z shinobi ugrupowania Oni no Mori - oficerowie udowodnili, że są naprawdę niezwykle silnymi shinobi, co tym razem cała czwórka miała dotkliwie odczuć. Zacznijmy jednak od Nikusui i Yoichiego, którzy jako pierwsi nawiązali poważniejsze próby powstrzymania skomplikowanych sekwencji, wykonywanych przez oponenta. Niestety, nie wszystko poszło zgodnie z ich planami.
Jako pierwsza nadchodzący atak zauważyła Nikusui. Kilkanaście wietrznych ostrzy, wytworzonych za pomocą wachlarza, śmignęło w powietrzu i praktycznie natychmiast nakierowało się prosto na dziewczynę. Ta rozejrzała się szybko, wyszukując kawałków gruzu leżących w pobliżu, lecz niestety niczego nie zauważyła - jako że ta strona była blisko piaskowcowych klifów i daleko od wszelkich wyjść z osady, tę część miasta nie dotknęły aż tak wielkie zniszczenia. Złożyła więc na szybko kilka pieczęci, by uformować swojego klona, mającego chociaż odrobinę ukryć jej plan ucieczki. Tutaj jednak przeciwnik przewidział podobny ruch. Szybko złożył kolejne pieczęci:
-Fuuton: Taigyoku no Jutsu!
W kierunku białowłosej ruszył olbrzymi wietrzny pocisk, strącając przy tym jej naładowane Raitonem shurikeny na boki. Wiatr ponownie okazał swoją wyższość nad żywiołem błyskawic. Przynajmniej tyle, że dziewczyna zdołała się trochę wycofać i umiejscowić na jednym z budynków, za solidnym, kuźniowym kominem. Zauważyła jednak, że uderzenia wachlarzem były jednak szybsze, niż się spodziewała - całe jej ciało pokryte było krwią. Jak się okazało, otrzymała trochę rozcięć na ciele, przy czym jedno - na prawym ramieniu - dość głębokie. Na dodatek silny błysk w okolicy muru trafił również ją, osłabiając zmysł wzroku.
Yoichi zaś? Zdołał przez ten czas uniknąć suitonowego wiru i ruszyć biegiem do muru, na którym stała trójka wrażych shinobi. Podrzucił bombkę świetlną, która sprawiła, że przeciwnicy na murze zostali oślepieni... i w sumie oni też. Gdyby nie jeden mały fakt - mieli opaski na oczy, które natychmiast odsłoniły drugie oko u obydwu - złote oko Yoichiego zdawało się lekko błysnąć. Ruszyli oni więc w górę, oczekując łatwego trafienia. Okazało się jednak, że przeciwnicy nie byli tacy tępi.
Suitonowiec, najwidoczniej bardziej rozważny od pozostałych, zdołał zauważyć bombkę na czas i zasłonił oczy. Następnie złożył kilka pieczęci i krzyknął:
-Suiton: Suijinheki!
Kolejna fala wody, kształtująca się na istną ścianę, szybko przesłoniła wzrok obu Inuzuka i osłabiła ich wyprawę na górę... dezaktywując też technikę wiertła. Przez ten czas zdążył on wyciągnąć zanbatou zza pleców, a pięćdziesięciolatek zakończył sekwencję.
-Suiton: Suiryudan no Jutsu!
Olbrzymi wodny smok przejął całą wodę wytworzoną przez wodospad i uniósł się w powietrze, szarżując na zbliżających się do krawędzi muru oponentów...
A przez ten czas u Yoshiego i Inu...
-Wyeliminuj Uchihę - syknął młodzieniec z irokezem, wciąż siłując się z techniką Yoshiego. - Jego genjutsu będą tylko irytować.
-Wiem. Widzę jego chakrę, już mi nie ucieknie - odparła ślepa kunoichi, przygotowując się na wykonywanie kolejnych ataków. W tym jednak momencie w jej drogę wbiegła Inu, szarżując z olbrzymim toporem prosto na dziewczynę. Ta jednak najwidoczniej była doskonale świadoma tego, że Juugo planuje ją wyeliminować, dlatego bez większego problemu uniknęła jej uderzenia. W tym momencie jednak miało się aktywować kolejne genjutsu z asortymentu technik Yoshiego, lecz... dziewczyna nie przerwała techniki, wirując w lekkim przykucnięciu, po czym wyprowadziła jeden potężny kopniak, posyłający Inoue w bok. Co jednak było najdziwniejsze... chrupnęło. Kopnięcie było na tyle silne, by złamać kości rudowłosej. Gdy przeciwniczka się zatrzymała, wyszedł sposób w jaki ominęła genjutsu i wzmocniła się na tyle, by zadać obrażenia Inoue - dopiero teraz aktywowała pieczęć, a jej skórę pokryły znaczki przypominające wiązki błyskawic.
Pacnęła irokezowca w policzek, a ten wzdrygnął się lekko.
-Rusz się w końcu, bęcwale - warknęła, a ten natychmiast doskoczył do Yoshiego, i uderzając go "z byka" praktycznie wbił go w ścianę pobliskiego budynku. Z ust Uchihy trysnęła krew. Zabolało mocniej, niż się spodziewał. Mężczyzna ponownie zaszarżował na Uchihę, podczas gdy ślepa dziewczyna rzuciła się na leżącą i obolałą Inu.
A człowiek na dachu tylko patrzył. I uśmiechał się, widząc pojedynki.

---

Ichirou i Ryuji

Dwójka Sabaku zaś po chwili dotarła do krawędzi muru pałacu, widząc też na znajdującym się nieopodal murze głównym balistę. Za obronną ścianą zaś dało się usłyszeć odgłosy niemałej walki, lecz trzeba było przy tym zauważyć, że nie były to dźwięki podobne do tych, które wydobywały się z poprzedniego pola bitwy. Tutaj zamiast syku piasku i kości, wszędzie można było dosłyszeć... trzeszczenie, niczym drewna? I trzaski ognia. Czyli wyglądało na to, że tym razem nie była to walka związana z Sabaku i Kaguya. Ale zawsze lepiej się upewnić! Ichirou wytworzył piaskowy obłok, na który weszli obaj, akolita i uczeń.
Po krótkim locie dwójka shinobi w końcu dostała się do balisty. Ruchem prawie automatycznym rozpoczęli przeładowywanie, nakładając olbrzymi pocisk na machinę oblężniczą, naciągając z niemałym mozołem nieco już zastaną przez chłód pustynnej nocy cięciwę, i przygotowując odpowiedni kąt. W końcu Ichirou wytworzył piaskowe oko, by móc lepiej określić przez blanki, z czym mają do czynienia...
Niemały oddział żołnierzy z symbolami Uchiha na mundurach raz po raz wytwarzało kolejne techniki ognia, wymierzane w inne ugrupowanie wojskowe, wśród których Asahi zauważył też ojca Reiki, Kazuo. Mężczyzna był w widocznej furii, jako że nie bacząc na rany które otrzymał (jedna ręka była zdruzgotana, cały był też zalany krwią - swoją i cudzą) wciąż zarządzał kolejnymi ruchami oddziałów Senju. I chyba tylko dzięki jego taktykom shinobi z Shinrin tak długo się utrzymali: znakomicie przewidywał, gdzie polecą następne pociski, i umiejętnie wyprowadzał kontry. W końcu dwóm Senju udało się wytworzyć coś w rodzaju niewielkiego lasu, który przystopował ogień Uchiha. I po części utrudnił celowanie, o ile młodzieńcy dalej planowali atakować...

---

Reiji

Jashinista zdecydowanie nie miał dobrego dnia. Nie dość, że jego brat w wierze po prostu zginął, odchodząc do ich wspólnego Pana, to jeszcze on sam siedział teraz poraniony... i w środku batalii. Na szczęście, sądząc z dźwięków, główne dźwięki bitew nieco się oddalały, pozostawiając pięćdziesięciolatka we względnej ciszy, w budynku ze śladami krwi i zwłokami czarnowłosego shinobi. W końcu jednak podniósł się, aby wykorzystać chwilę spokoju i przeszukać ciało świeżo zabitego oponenta. I widok, którego uświadczył, wywołałby u normalnego człowieka trafienie jasnym szlagiem. Okazało się, że ten shurikenowiec był chyba medykiem, bo w jego sakwach dało się znaleźć kilka słoiczków z różnorakimi pigułkami - w tym jedną, którą oznaczono jako "skrzepła krew". Przynajmniej tyle, że oprócz tego znalazł też trochę bandaży, dziesięć shurikenów i jeden sztylet. Ot, najzwyklejszy nóż, którego zazwyczaj się używało do samoobrony. Zebrał więc te fanty i zbliżył się do zwłok Gina.
Korzystając ze zdobycznego miecza, którym posługiwał się jego pobratymiec, wyrąbał w korpusie zmarłego Jashinisty kolejny symbol Jashina, po czym odrzucił broń i ruszył na zewnątrz. Omijając wcześniej odrzuconą kuszę i kilka pozbawionych na różne sposoby truchł, ruszył na tyle szybko, na ile pozwalała mu zraniona noga, w kierunku bramy. Na szczęście tym razem na jego drodze nie stanęła mu żadna grupa bandytów ani nie spotkały go inne tego typu przyjemności. W końcu po chwili udało mu się wydostać poza osadę. Ku wolności. I ku kolejnym latom służby u Jashina.

конец
10h szpitala.

  Ukryty tekst

---

Shigeru i Toshio

-Nie, musieliśmy uciec wejściem zachodnim... niedaleko stąd, zachodnie wyjście jest w warsztacie kowalskim nieopodal Południowej Wieży, wystarczy wyjść z budynku. Jak wchodziliśmy, było tam zupełnie spokojnie... Dziękujemy! Dziękujemy bardzo!Cóż, najwidoczniej tak prosta informacja wystarczyła, żeby ich ucieszyć. Grupa dość szybko ominęła dwójkę Senju, ruszając tą samą ścieżką którą tamci wcześniej przyszli. A Senju nie pozostało nic więcej, niż po prostu ruszyć dalej. A czasu było coraz mniej, nie wiadomo czy na górze nie zaczęła się już jakaś kompletna eradykacja miasta, razem z wszystkimi obecnymi...
Przyspieszywszy więc kroku, ruszyli w kierunku wskazanym przez uchodźców. W sumie, to jakby nie spojrzeć, znaki pokazywały, że trasa prowadząca zarówno do wyjścia południowego, jak i do kuźni, prowadziły w tym samym kierunku, więc tak czy owak musieliby podążać tą drogą. Tunele zaczęły widocznie zmierzać głębiej, opadając przez kilkanaście metrów, po czym ponownie się unosiły, również podobną długość. Czyli pewnie właśnie przechodzili pod fosą.
I wtedy dotarli do rozstajów grot, między drogami do Wieży i kuźni. Shigeru poczuł, że klon, który na skrzyżowaniu ruszył ścieżką do Wieży, został zaatakowany. A po kilkudziesięciu sekundach stracił z nim kontakt. Albo został zniszczony, albo zablokowany. Tak czy owak, dotarł do nich również dźwięk szyderczego, głębokiego śmiechu, a w korytarzu wychodzącym na Wieżę pojawiła się jakaś męska sylwetka. I z sylwetki tej najmocniej wyróżniały się świecące w mroku oczy. Szkarłatne, z łezkami. Uchiha.
-W końcu, znalazłem uciekiniera o którym powiedział mi Hisato - powiedział głosem równie głębokim, jak jego śmiech. - Myślałeś, że tak po prostu pryśniesz tunelami, dzierżąc jakieś rozkazy od swojego martwego lidera? Niedoczekanie, kolego. Katon: Endan!
Tunelem śmignęła kula ognia, obejmując całą jego szerokość. Teraz pozostały tylko dwie rzeczy - albo atak, albo obrona. Tylko trzeba uważać, bo ten piaskowiec, może i stary, ale nie wiadomo jak dobrze wytrzymałby pękanie... Może wytrzyma, może się zawali? Szanse były 50/50.

Macie czas do niedzieli, do 12:56. Tak orientacyjnie, po prostu żebyście mieli jakiś termin do pisania postów. Zostało już tylko kilka postów z mojej strony, nie ma obaw.

[Shigeru]

Grupa uchodźców wyraźnie się ucieszyła, gdy otrzymała od nas informację odnośnie sposobu wydostania się z tych katakumb. Ich reakcja, a także postawa i ubiór, spowodowały, że w pewnym momencie zeszło ze mnie napięcie oczekiwania na walkę, mimo słusznej uwagi jaka padła ze strony Toshio, którą jednak można było wytłumaczyć wieloma różnymi powodami. Kiwnięciem głowy oznajmiłem mu jej przyjęcie, a następnie uzyskaliśmy interesującą nas informację odnośnie sposobu dotarcia od drugiej strony do podziemnych korytarzy. Po tym też chwilowym dialogu, grupa cywili nam podziękowała, a następnie ominęła szerokim łukiem co było nam jedynie na rękę, bo mogliśmy ruszyć dalej.
Podróż podziemnymi tunelami jak na razie mijała nad zaskakująco spokojnie, co oznaczało, że wszelkiej maści osobnicy spod ciemnej gwiazdy, albo nie znali tego miejsca, albo nie wpadli na to, aby tutaj zajrzeć. Z drugiej jednak strony, biorąc pod uwagę zamieszanie jakie na powierzchni się działo - z pewnością o ofiary na górze było łatwiej. Nie byłem jednak zrażony żadną z tych myśli, bo wciąż napędzał żarzący się we mnie gniew. Klon, który został puszczony przodem, nie sygnalizował w żadnym z momentów o tym, że napotkał jakąś trudność w postaci wrogów bądź pułapek, tak wiec wraz z Toshio mogliśmy spokojnie przeć dalej naprzód. - Pomału zbliżamy się do celu Toshio, bądź czujny, pamiętaj o co Cię prosiłem i co sygnalizowałem zarówno przed wejściem jak i po wejściu do tunelu - rzuciłem w biegu w stronę młodszego kuzyna, nie chcąc by wskazówki jakie mu udzieliłem i prośba jaką na jego barki złożyłem - zdążyły mu z sumienia ulecieć.
Sytuacja uległa zmianie dopiero w chwili gdy dotarliśmy do rozwidlenia korytarzy, z których jedno prowadziło do wyjścia zachodniego, a drugie do wyjścia południowego. Klon, skierował się wprost do tego drugiego tunelu z racji bezpośredniego połączenia z Wieżą Południową i po pewnym czasie straciłem z nim kontakt. Nie wyczuwałem jego obecności, a w końcu posiadał moją chakrę co musiało oznaczać, że albo został zniszczony, albo wpadł w jakąś zasadzkę, która zakłóciła możliwość wyczuwania przeze mnie umieszczonej w nim mojej chakry. - Będziemy mieć towarzystwo - mruknąłem cicho do młodzieńca, chwilę przed tym jak z głębi korytarza doszedł nas głęboko niosący się wśród ścian śmiech.
Chwilę po tym z ciemności wyłoniła się sylwetka wysokiego mężczyzny, którego pochodzenie zdradzić nam mogły w pierwszej kolejności jego oczy. Czerwone z czarnymi tomoe. Uchiha. Ścierwo do uśmiercenia.
Słowa jakie chwilę po tym padły tylko utwierdziły w tym przekonaniu. Wspomnienie słowne o Uchiha Hisato i zmarłym Liderze spowodowało, że tylko mocniej zacisnąłem dłoń na rękojeści kunaia, którego po chwili musiałem się pozbyć bo w naszą stronę pomknął potężny strumień ognia, który nie pozostawiał wątpliwości co do tego jak mieliśmy skończyć. Nie wiedziałem za pomocą jakich sztuczek Uchiha zdążył dotrzeć w to miejsce, skoro wraz z Toshio niemalże przez całą drogę pędziliśmy ile sił w nogach, aby przybyć do Południowej Wieży, wiedziałem jednak, że oto mamy śmiertelnego wroga przed sobą, który tak jak jego Lider, nie będzie miał żadnych oporów przed zamordowaniem nas. Sam też nie zamierzałem ich mieć.
- Suiton: Mizurappa - krzyknąłem, po uformowaniu odpowiedniej odpowiednich pieczęci i chwile po tym w stronę kuli ognia pomknął równie silny strumień wody, który miał być kontroofensywą na poczyniony przez oponenta ruch. Klepnąłem Toshio, przelewając odrobinkę chakry - chcąc się w ten sposób upewnić, że ten nie wpadł w żadno Genjutsu w momencie gdy spojrzeliśmy w stronę wroga. Nie wątpiłem też ani przez chwilę w to, że wróg się mógł spodziewać się zagrania z Suitonem skoro miał do czynienia z Senju, dlatego postanowiłem poczynić kolejny ruch, inny od tego czego mógł się spodziewać. Zamiast wykorzystać Element Drewna, zamierzałem skorzystać z innej sztuczki, która miała doprowadzić do bezpośredniej konfrontacji między nami, zwłaszcza że woda w kontakcie z ogniem w takim korytarzu powinna stworzyć tumany pary wodnej, która winna utrudnić widok na poczynania drugiej strony. Oczywiście ani przez chwile nie wątpiłem w to, że przeciwnik będzie widział mój układ chakry, ale nie mógł wiedzieć tego co zamierzam przygotować. Natychmiast wyskoczyłem do przodu, ruszając sprintem w stronę wroga, chcąc jak najszybciej skrócić wynikłą między nami odległość i nie tracąc czasu na zbędne rozmyślania złożyłem dłoń do pieczęci węża by doprowadzić do przemiany własnego ciała w... kamień. Będąc w takiej postaci nie musiałem się obawiać Katonu, a także zwiększałem swoją wartość bojową. Kierując się korytarzami, nie było szansy, by oponent też mnie minął bokiem. Tym samym ograniczałem Uchiha kontakt z młodzieńcem, za którego życie byłem odpowiedzialny.

1. Forumowy wykaz żywiołów wskazuje na przewagę Żywiołu Suitonu nad Żywiołem Katon, wiec wykorzystana technika Suitonu powinna zgasić ogień.
2. Shigeru ze względu na bliskie sąsiedztwo zna specyfikę Klanu Uchiha (potwierdzoną fabularną walką w misji) stąd wie, że ma unikać kontaktu wzrokowego. Z tego względu wzrok ma zwrócony przede wszystkim na wysokości nóg i pasa (biegnąc w obłokach pary - do czasu zarysowania sylwetki) - dopiero wtedy przenosi wzrok na tors, aby mieć również pojęcie w poczynaniach dłoni oponenta. Dzięki temu unika wpadnięcie w Genjutsu i ma pojęcie o poczynaniach wroga.
3. W momencie gdy się zbliżę do wroga opieram swoje działania o styl walki Gōken i poczynania Taijutsu. Zwiększywszy swoją siłę, zbliżywszy się do Uchiha wyskakuje w powietrze aby jeszcze szybciej znaleźć się przy wrogi i wykonuje Konoha Raiken, w celu posłania ciosu w klatkę piersiową. Gdyby mi się to udało używam następnie Konoha Daisenkō, w celu całkowitej elminacji, a gdyby nie mogło do tego dojść stosuje blokadę Kōsa Hō, w celu zablokowania poczynania wroga, gdyby ten zamierzał przeprowadzić w jakiś sposób uzasadnioną kontrę.
4. W czasie biegu posyłam w oponenta shurikeny (jeden po drugim), aby uniemożliwić mu wykonanie w tym czasie jakiejkoolwiek techniki. Korytarz utrudnia wykonanie uniku, stąd mimo powstałej mgły posyłam je nie w jedno miejsce, a w chwilowych odstępach w różnych odległościach między sobą, tak by odskakujac na bok, również nie miał czasu właściwie zareagować.
5. Stan chakry: 74% - 7% (Suiton: Mizurappa) - 15% (Doton: Domu) = 52%

ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 60
WYTRZYMAŁOŚĆ 70
SZYBKOŚĆ 100 | 110
PERCEPCJA 50 | 60
PSYCHIKA 40
KONSEKWENCJA 50

KONTROLA CHAKRY: B
MNOŻNIKI: Gōken (+10 Szybkości, +10 Percepcji)

Nazwa

Suiton: Mizurappa

Pieczęci

Smok → Tygrys → Zając

Zasięg Max.

20 metrów

Koszt

E: 25% | D: 20% | C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Niezbyt skomplikowane jutsu, będące wodną wersją techniki Katon: Goukakyuu no Jutsu. Użytkownik wytwarza wewnątrz swojego ciała dużą ilość wody, a następnie wystrzeliwuje ją pod ogromnym ciśnieniem w kierunku przeciwnika. Technika sama w sobie jest dosyć łopatologiczna, za to skuteczna - może zadać dość dobre obrażenia, jeżeli przeciwnik nie jest daleko. Kolejnym plusem jest to, że wytwarzamy w ten sposób wodę, której możemy użyć do innych technik!

Nazwa

Doton: Domu

Pieczęci

Wąż

Zasięg

Na całe ciało

Koszt

E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 5% | S+: 4% (4% co turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo przydatna technika Dotonu, polegająca na zamianie własnego ciała w kamień. Tracimy w ten sposób na szybkości i zręczności, ale zyskujemy za to na wytrzymałości i sile ciosów. Doskonała technika, jeśli widzimy, np. lecący w naszym kierunku grad pocisków. Nie trzeba wykonywać uników, wystarczy być twardym jak skała. W tym przypadku twór(ciało) jest odporne na wszelakie ciosy bronią, większość technik do rangi B. Dodatkowo Szybkość i Zręczność maleją o 50%, ale Siła i Wytrzymałość rosną o 50%, na czas korzystania z Jutsu.

Nazwa

Konoha Raiken

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Uderzenie musi nastąpić z wyskoku

Opis Prosta, lecz bardzo silna jak na ten poziom technika. Użytkownik najpierw wyskakuje w powietrze, następnie zaś zaczyna opadać w kierunku przeciwnika. W odpowiednim momencie wykonuje skręt swojego ciała, wyprostowując pięść w stronę wroga. Dzięki temu cała energia uderzenia przechodzi na oponenta, który przy takim ciosie może nawet otrzymać poważne obrażenia w stylu złamań kości.

Nazwa

Konoha Daisenkō

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Znajomość Konoha Senpū

Opis Proste rozszerzenie techniki Konoha Senpū, tym razem jest ono jednak skierowane w inną stronę. W tym wypadku, gdy jesteśmy w powietrzu, wykonujemy kopniak wycelowany bezpośrednio w głowę lub szyję oponenta. Ze względu na to, że dodatkowo wysyłamy do nogi chakrę, pojawia się delikatny błysk, który może utrudnić przeciwnikowi unik (musi zmrużyć oczy). Po udanym uderzeniu przeciwnik najczęściej pada oszołomiony.

Nazwa

Kōsa Hō

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

~15 Percepcji więcej od oponenta

Opis Kolejny cios defensywny, który może również troszkę pomieszać szyki przeciwnika. Przeciwnik wyprowadza kopniak, który następnie zostaje zablokowany poprzez zakleszczenie nogi wroga między własnym kolanem i łokciem użytkownika. Pomimo defensywnego charakteru ruchu, jest on w stanie zadać dość spory ból oponentowi. Aby jednak dało się ten blok wykonać, trzeba mieć lepszą percepcję od agresora.

/Ech... mam nadzieję, że tak nagle nie uleciało ze mnie 20% chakry, którą przekazałem klonowi, skoro nawet nie miałem szansy nim pokierować w starciu z Uchihą

[Senju Toshio]

Czyż nie byłoby bezpiecznym rozwiązaniem przeczekać całe to zamieszanie tutaj, pod ziemią? Załatwiłoby to wszelkie problemy związane z ucieczką i niechcianym niebezpieczeństwem. Oczywistym było, że tak płytkie myślenie chłopca miało pełno wad. Wymienianie ich zajęłoby pewnie dłużej niż dotarcie tam, gdzie właśnie mieli zmierzać. Przebrnęli już przez dobre kilka kolejek i znaleźli w kolejnym, ciekawym na swój sposób terenie. Wpierw z wolna w dół, aby się nie zabić, a następnie wytężając mięśnie, by oprzeć się stromemu podejściu. Nie znając pomyślunku budowniczych i konstruktorów tych tuneli prędko zrezygnował ze zbędnych myśli. Gorączkowanie się w tym momencie to zły pomysł. Tym bardziej, że zdołał w trakcie wytężonego przemierzania podziemnych korytarzy unormować swój oddech. Tętno także nie było wstrząśnięte. Niestety nie potrafił wyrzucić z siebie bólu, który dokuczał po usłyszeniu wieści o zmarłym już Isoshim. Shirei-kan to bardzo zasłużony tytuł, który od razu wzbudził w Toshio respekt, gdy tylko zgłębił wiadomości o rodzie i ustalonej dla shinobi hierarchii. Znaczenie każdego z poziomów wyszkolenia sprawiało, że ninja mógł stawiać sobie cele. Nie zniechęcał się. Tym razem ani na moment nie zamierzał.
Przytaknięcie Shigeru było najodpowiedniejszym rozwiązaniem. Aura kuzyna zapewniała o ważności tego, czym zostali wręcz uhonorowani. Było ich dwóch i jeśli nie daj komuś z nich stanie się nieodwracalna krzywda, wtedy mieli szanse na powrót tego drugiego. Rzadko, jak się zdaje z zabobonnych kazań giną wszyscy powiernicy danej informacji. Nie w tak mało prawdopodobnych okolicznościach. Ktoś zawsze zdoła uchować się i wyślizgnąć śmierci, aby móc wyznać prawdę.
Wszak podczas starannego kroczenia za Shigeru w bardzo pilnym tempie Toshi nie miał nic innego do roboty, jak chyłkiem wypatrywać rozwidlenia, które wreszcie musiało się zaraz im pojawić. To znak, że mogli liczyć na kolejny drogowskaz. Prawie wyrwało mu się i chciał z tego zrobić zabawę dla zabicia nudy, jednak powstrzymany został przez złowrogi głos. Nie dało się ukryć, że każdy nieproszony dźwięk czy odgłos stanowił potencjalny dyskomfort. Brakowało tylko kapania wody. Kropelka za kropelką, wywołując nieprzyjemne ciarki. Lękanie się u malucha nie powinno wyglądać już tak groźnie. Tym bardziej, kiedy odruchowo spojrzał w jedyną widoczną oznakę przebywania w ciemności osobnika o czerwonych oczach. Ślepia przykuły jego uwagę, a nagłe dotknięcie pozwoliło otrzeźwieć. Wiedział już, co próbował przekazać Shigeru i ucieszył się na ten znak. Od teraz należało być ostrożniejszym bo i bez wymiany zdań domyślić się można, z kim mieli do czynienia. Jasnym było, że dojdzie do walki. Niepewność powoli stawała się przeszkodą dla młodego ciała. Musiał coś zrobić. Najlepiej chciałby być pożyteczny. Wypadało jednak nie denerwować Shigeru i jemu zostawić każdą decyzję. Przybliżający się z każdym metrem ognisty twór rozjaśniał ich otoczenia, ale także powodował wzrost temperatury. Walka zagorzała po błyskawicznej odpowiedzi ze strony Shigeru. Akolita podjął się ryzyka, w którym nie obowiązywały żadne reguły. Nie mógł zatem być pewny, czy zdoła obronić trzynastolatka. Toshio pod wpływem tego zamieszania pozostał na miejscu. Cały napięty i obawiający się braku widoczności. Wybrał jednak odważnie kurs ku przodowi. Nie zostając za bardzo z tyłu, ale też próbując mierzyć odległość. Wyczuwać odgłosy i znaleźć lepszą pozycję. Ważne było, żeby czekać na polecenia od starszego kuzyna. Każda wzmianka o ucieczce była bezprecedensowa, lecz nie wiadomo było, czy ciało usłucha takiego wezwania. Wolałby raczej pomóc mu i jakoś odwrócić uwagę Uchihy. Za wszelką cenę, bowiem taka była droga shinobi, obrane przezeń własne nindo.

Chakra: 95%

Toshio nie mógł być pewny, w którym momencie może nadejść napaść na jego osobę. W tym zamieszaniu Uchiha także zastosuje własne sztuczki. Podejrzewał to. Podmiana była zatem ryzykowna, gdyby w pobliżu nie znajdowało się nic, z czym dałoby się wykonać efektywnie technikę. Czy mogłaby to być ewentualna pochodnia czy lampa oświetlająca tunele? Podczas szukania odpowiedniej pozycji wystarczyłoby znaleźć coś pasującego, a tym przedmiotem najchętniej byłby głaz. Drobne ciało nie wymagało wiele, jednak to pierwszy raz kiedy tak naprawdę może mu być potrzebne zastosowanie w boju Kawarimi.
Głównym ruchem Toshio stało się jednak przejście na bardziej dogodną pozycję i tego musiał się trzymać. Uważanie na epicentrum walki oraz jej konsekwencje związane ze zbyt ostrym zaburzeniem otoczenia. Znajdowali się pod ziemią, zatem nie będzie trudno o zawał. Shigeru chyba dobrze wybrał walkę wręcz, co nie spowoduje strat. Jednak Toshio w wyniku jakichkolwiek poważniejszych wstrząsów wymyśliłby coś, co na pewno zaaprobowałby Shigeru i czmychnął do tunelu prowadzącego do Wierzy czy kuźni. Stawiał, że zdołałby uchronić się przed pozostaniem pogrzebanym pod gruzami. W takich okolicznościach wyobraźnia snuła własną opowieść o rozdzieleniu i zawalonym przejściu. Bohaterską pieśń o dzielnym Toshio.

Zastosowane: Kawarimi no Jutsu.

ATRYBUTY PODSTAWOWE:
Siła 10
Wytrzymałość 10
Szybkość 20
Percepcja 21
Psychika 5
Konsekwencja 5

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Percepcja: 21 | 41

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
BUKIJUTSU
Shurikenjutsu D
ELEMENTARNE
Suiton D

[Ichirou]

W realizacji tej części planu trudno było o jakiekolwiek komplikacje, więc wszystko poszło pomyślnie. W ciągu krótkiej chwili dwójka Sabaku zdołała przedostać się na mury, na których mogli przygotować balistę do wystrzału i zorientować się po polu walki. Piaskowe oko okazało się w tym bardzo pomocne, umożliwiając brązowowłosemu przyjrzenie się z bliska całemu zamieszaniu. A działo się sporo, choć faktycznie, nie było tutaj wroga numer jeden w postaci Kaguya. Dwa klany toczyły ze sobą zażartą bitwę, która powodowała wiele zniszczeń w całej okolicy. Asahi nie posiadał jednak wystarczającej wiedzy, by dokładnie rozpoznać oba te rody, które najwyraźniej nie pochodziły z Samotnych Wydm. Jedna strona wydawała się mieć lekką przewagę, jednak druga w pewnym momencie odpowiedział niezwykle efektowną techniką, która przyczyniła się do powstania rozległego lasu na placu boju.
I co teraz? Akolita nie mógł pozwolić sobie na bezmyślne działanie. Na obecny moment priorytetem była obrona pałacu i odparcie natarcia kościanego klanu. Walczące ze sobą tamte rody nie stanowiły bezpośredniego zagrożenia, stąd też nie było istotnych powodów, by angażować się w wojnę między nimi. Fakt, wykorzystując balistę mogliby niespodziewanie wywołać zamęt u którejś ze stron, ale automatycznie zyskaliby ich wrogość bez stuprocentowej pewności, że drugi z rodów stanie się ich sojusznikiem. Poza tym, decydując się na ten dość pochopny krok Ichirou grałby zupełnie w ciemno. Posiadał zbyt mało informacji o toczących bój rodzinach, a na dodatek ze względu na swoją długą absencję nie miał zielonego pojęcia o aktualnej polityce Sabaku i relacjami szczepu z innymi wielkimi rodzinami. Zresztą, w tym całym zamieszaniu i świeżo powstałej puszczy ciężko było dobrze wycelować.
- Wiesz cokolwiek o nich? Nie widzi mi się pchanie na trzeciego i ściąganie na kark dodatkowego zagrożenia. Nawet nie wiem, po której ze stron opowiedzieliby się Sabaku. Niech się sami wybiją między sobą. Lepiej poinformować o tym Jou, najwyżej za jego decyzją podejmiemy walkę - stwierdził, decydując się na opuszczenie stanowiska. Chyba, że ktoś faktycznie prowadził szarżę na mury szczepu, to wtedy z balisty można było zrobić użytek, by przeszyć na wylot nadciągające zagrożenie. Prawdopodobnie jednak nie było sensu pozostawać tu na dłużej, więc Ichirou nie zamierzał tracić czasu i ukrócił sobie podróż tak jak wcześniej, tworząc piaskowy podest. Jeżeli kuzyn wyraził chęć, zrobił mu miejsce na platformie, by ten nie marnował swoich sił na tworzenie tej samej techniki. Należało więc prędko wrócić do lidera i pozostałych, gdzie zapewne toczyła się prawdziwa walka. Jeżeli akolita napotkał jakieś zagrożenie na swej drodze, oczywiście użył swojego piasku, by go schwytać i zneutralizować. Priorytetem było jednak dotarcie do Jou i zdanie raportu z dokonanych obserwacji.
- Na zachód od murów dwa klany toczą ze sobą ostrą bitwę. Jedni mają zdolność tworzenia drzew, drudzy, o czarnych włosach, władają katonem - zaczął od krótkich wyjaśnień, po których lider zapewne powinien wywnioskować, o które z rodów chodzi. Jeżeli było to potrzebne, opisał klanowe herby, które dostrzegł za pomocą piaskowego oka. - Są zajęci sobą, aktualnie nie stanowią dla nas większego problemu, więc zachowaliśmy względem nich bierność. - Nie było sensu się nad tym więcej rozwodzić, skoro wszędzie wokół rozpętało się istne piekło. Teraz należało dostosować się do ewentualnych rozkazów lidera. Jeżeli takowych nie było, to najrozsądniejszą opcją było zrobienie z siebie użytku i wspomożenie krewniaków w walce z Kaguya. W takim wypadku ruszy więc w stronę flanek (albo do balisty, jeżeli jest jakaś nieobsadzona), by przeprowadzić atak na wroga.

  Ukryty tekst