Okolice muru

[Ayatsuri Yuu]

A więc jego plan okazał się skuteczny. Niewielkim nakładem sił pozbywał się jednego stwora za drugim. W końcu zdołał także unieszkodliwić tego, który krył się za nimi. Trochę nawet za bardzo się pośpieszył z tymi dwoma ciosami w uda, w retrospektywie wystarczyłby jeden, a tak mężczyzna, a właściwie nawet bardziej chłopak, tracił sporo krwi. Oby nie za dużo, trzeba go było w końcu jeszcze przesłuchać. Niestety okazało się, że był to także człowiek z Muru, co sprawiało, że cała sytuacja stawała się jeszcze smutniejsza
-Mordercze? - rzucił z pewną dozą zaskoczenia - A kto uniemożliwia tworzenie antidotum na truciznę dzikich? Że już o zaatakowaniu mnie nie wspomnę?Ale z ważniejszych spraw, masz jakiś bandaż?
Już nie tylko jedna, ale obie marionetki stały w gotowości obok zdrajcy, podczas gdy Ayatsuri górował nad nim z pająka. Jeśli ten czegoś spróbuje, szybko go unieruchomią, choć w to wątpił, biorąc pod uwagę jego stan. Jeśli wcześniej straci przytomność, kukiełki przeszukają jego rzeczy. Jeśli nie znajdzie się bandaż, wykorzysta część swojego, ucinając w miarę krótkie kawałki, by reszta dalej utrzymywała zwoje na jego plecach. Następnie wykorzysta jedną z marionetek, by obandażowała tamtemu nogi i ograniczyła upływ krwi.
-A teraz do rzeczy. Co zrobiłeś, że rośliny obumierają i jak temu zaradzić? Podaj też imię, stopień i jednostkę. - po usłyszeniu odpowiedzi na te pytania, lub jeśli tamten stracił przytomność w trakcie przesłuchania, wsadzi go na przednie siedzenie Kumo pilnowanego przez lalki i ruszy ku wiosce, zabierając oczywiście wszystkie jego rzeczy. Jedna z Shiriaru (Satoki) weźmie go wtedy, zasłaniając jego usta i zaprowadzi do zielarza, by powiedzieć mu, że problem rozwiązany i przedstawić odpowiedzialnego, w razie gdyby ten miał jeszcze pytania.

[Toshiro]

- Misja rangi C-
-31/30-

---

Niestety dziwne twory okazały się dużo mnie trwalsze niż dzieła Ayatsuri. Niestety tutaj jedna sztuka bezprecedensowo pokonała tę drugą. Chłopak, który posługiwał się dziwnymi biało-czarnymi stworami był teraz tak na prawdę na łasce Yuu, który postanowił spróbować wyciągnąć jeszcze parę informacji dopóki miał jeszcze okazję.
- Za Murem też żyją ludzie, wiesz? Dzicy to ludzie, na których terytorium wtargnęliście jak do siebie. Ale... Jest jeszcze nadzieja.- końcówkę mówił już bardziej do siebie niż do swojego rozmówcy. Wydawało się, że już nie wszystko do niego dochodzi. Ból na pewno nie był mały, a chłopak nie wyglądał na bardzo wytrzymałego. Chwilami było lepiej z jego kontaktowaniem, a innymi nieco gorzej.
-Tsss... Myślisz, że tak po prostu ci wszystko powiem? Zapomnij. Z resztą nawet jakbym wiedział to bym ci tego nie zdradził.Wolę zginąć niż wesprzeć mur. Co z resztą i tak nadejdzie, jeśli nie teraz z Twojej ręki to dobrze wiesz jak się kara zdradę, służbisto.- czarnowłosy wykorzystał swój moment przytomności, po czym odpłynął na dobre. Pomiędzy jego rzeczami mogłeś znaleźć pędzel, 3 małe zwoje, atrament wykorzystany mniej więcej do połowy, cztery fiolki z bliżej nieznaną ci substancją i parę kunai oraz shurikenów. Oprócz tego medykiem może Yuu nie był, ale widział, że bez odpowiedniej pomocy mężczyzna, którego pojmał najzwyczajniej zejdzie mu za jakiś czas. Krwotok nie został zatrzymany przez co z jego ran dalej lała się czerwona posoka. Choć prowizoryczny opatrunek został zaaplikowany to na pewno nie wyglądało to zbyt dobrze.
Gdy dotarłeś do wioski otrzymałeś oczywiście podziękowania, a także starzec chciał dowiedzieć się czy udało ci się ustalić coś więcej. Niestety zbyt wiele nie było tutaj do przekazania, więc po prostu zielarz zapewnił Cię, że jeśli to udało mu się pojmać sprawcę i przyczynę to być może ekosystem wróci do żywych. Być może fiolka, którą znalazł Yuu mogłaby być pomoca w tym wszystkim? Ale to zależało już od niego czy chciał się nią podzielić, czy nie. W każdym razie był już wolny i mógł udać się bez większego problemu tam gdzie chciał.

zt -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 53#p172553

Kougami Tanaka
Staruszek
Jiro
Hideo
???

  Ukryty tekst

[Ayatsuri Yuu]

Czyli musi spodziewać się przynajmniej czterech. Oczywiście może się okazać, że jakimś szczęśliwym zbiegiem okoliczności liczba ta będzie mniejsza, ale no nie mógł tego oczekiwać. Do tego okazało się, że Wilk zaokrąglił liczbę ludzi, którym ma w miarę możliwości pomóc, co prosiło się o wzrok pełen dezaprobaty, jednak Yuu się powstrzymał. Takie niedokładne informacje mogły być zabójcze dla tego, kto je otrzymywał. Do tego połowa grupy to zaopatrzeniowcy, to był zły znak, znając życie na niewiele mu się przydadzą, jeśli w ogóle jeszcze żyli. Zwiadowcy wręcz przeciwnie, była to grupa, na której członków najbardziej można było liczyć w podobnej sytuacji, o ile, ponownie, wciąż żyją. Nadzieją napawało jednak to, że nie powinien spodziewać się nikogo wyższego rangą. Cztery marionetki, czterech przeciwników? Do zrobienia, jeśli tamci nie byli na zbyt wysokim poziomie. Cóż, zobaczy się, może zdoła całkowicie uniknąć walki. Zbytnia pewność siebie już go kiedyś prawie zgubiła, nie powtórzy tego błędu.
Pierwszym śladem czyjejś bytności była pusta notka. Z początku spiął się, obawiając pułapki, ale kolejny rzut oka zapewnił go, że nawet gdyby tylko wydawała się pusta, a miała wybuchnąć, gdyby się zanadto zbliżył, była na to zbyt wilgotna. W tym przypadku jednak oznaczało to jedynie utratę możliwie cennych informacji. Zostawił więc notkę i przyjrzał śladom, które dostrzegł. Nie był może wybitnym tropicielem, ale dostrzegł, że jedne ze śladów się dublowały, choć kierując w przeciwnym kierunku. Wniosek był prosty, grupa musiała się wrócić po śladach i pójść inną drogą. Tylko czy na pewno? Powrotny trop był słabo dostrzegalny, ale zwiadowcy z pewnością by go nie przegapili, dezerterzy nie mogli się spodziewać czego innego. Czy mogli próbować ich jeszcze bardziej przechytrzyć? Gdyby stawiali stopy dokładnie w miejscach odcisków butów nie byłoby to tak łatwo dostrzegalne. Czy może przekombinowywał? Możliwe, jednak mógł sprawdzić jeszcze jedno. Wilgoć, która utrudniała próby odczytania kartki tu z kolei mogłaby być pomocna - w starszych śladach powinno być więcej wody niż w nowszych, prawda? Może niewiele, ale jego zwierzyna nie mogła być daleko, cała trudna sytuacja dopiero co się odbyła. Oceni ślady i ruszy za nowszymi, jeśli zaś nie będzie w stanie tego określić, wybierze ślady po lewej.

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, duża torba (z tyłu przy pasie), torba (na lewym boku), dwie kabury na broń (lewe udo), dwie kabury na broń (prawe udo), 10m bandaża zawinięte na rękach, płaszcz, Yakei (oficjalny strój Shinsengumi), duży pojemnik na substancję (na ramieniu - pełen piasku), plecak (na plecach)

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

/na przyszłośc jak dajesz linka przy z/t to daj do ostatniego posta w wątku

[Sukuna]

Misja C
Ayatsuri Yuu

---

5/30

---

Iść w nieznane za nieznanym

Ayatsuri Yuu, Ogar o dość młodym wieku nie należał w żaden sposób ryzykować. Ba, był świadomy zagrożenia, dlatego też do wszystkiego podchodził w sposób poważny i nie zamierzał sobie odpuszczać podobnych tropów jak na przykład ten z notką. Sama jej treść nie była w żaden sposób pomocna jeśli chodzi o to, co tak naprawdę nasz członek Shinsengumi miał wykonać, ale kto wie, może w przyszłości się przyda.
Ważniejszą kwestią był wybór ścieżki jaką miałby się udać. Bowiem opcji są dwie i tak naprawdę to udanie się którąkolwiek mogło nieść za sobą poważne konsekwencje. Bo co jeśli właśnie tam toczy się walka, gdzie każda sekunda jest na wagę złota, bowiem tylko ona miała tak wielką siłę, że mogła decydować czy ktoś umrze czy przeżyje.
Nie czyniło to jednak Yuu niecierpliwym. Wielu powiedziałoby, że to bardzo dobrze, inni zaś, że nie myśli w ogóle o swoich kamratach z Muru, od których zdążył się już raz odwrócić. Przynajmniej w ich oczach.
Zaczął od czegoś absolutnie nieszablonowego, czyli sprawdzenia czy ślady są wystarczająco napełnione wodą jak reszta. Ostatecznie z wszystkich tropów pozostawionych przez tych, których śledził wynikało jedno – to ta lewa ścieżka miała być tą poprawną. Yuu ruszył tym tropem i chwile szedł nim trafił na pierwszą poważniejszą poszlakę.
Bowiem pod drzewem naprzeciwko leżało ciało. Młody marionetkarz nie widział jeszcze lica owej postaci, była ona w odpowiedniej odległości od niego, oparta o konar drzewa, odwrócona tyłem. Yuu widział tak naprawdę jedynie zarys ramienia ciała zarysowującego się na tle. Oprócz tego nic nie było widać, lecz kto wie, może przeciwnik krył się w pobliżu? Co zamierzał uczynić Yuu? Czy zignoruje potencjalne zagrożenie i ruszy ku trupowi, bądź nieruszającemu się ciele, czy będzie baczyć na każdy swój krok w poszukiwaniu pułapek?

[Ayatsuri Yuu]

Mogło się wydawać, że dokładniejsze oględziny śladów są zbędne, że tylko straci na nie cenny czas, co może kosztować życie któregoś z kamratów. Jednak nie był porywczym zwiadowcą, a perspektywicznie myślącym badaczem. Tak, trochę czasu mógł na tym stracić, ale gdyby wybrał niewłaściwy trop do podążenia, uciekłoby mu go jeszcze więcej, kolejne cenne minuty, a pewnie i jeszcze więcej. Uciekinierzy mieli trochę czasu, nie dało się od razu wysłać oddziałów w pościg, więc fałszywy trop mógł być dosyć długi. Do tego nie byłoby niczym dziwnym zakończenie takowego pułapką, a o swoje zdrowie też musiał dbać. Martwy nikomu nie pomoże, a rannemu będzie mu trudniej.
To, co zobaczył dalej, upewniło go, że wybrał właściwą ścieżkę - a przynajmniej tę, którą wybrali jego poprzednicy. Niezależnie od tego, do której strony należało, najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem było starcie między dwiema grupami albo pułapka. Oczywiście zakładając, że to jeden z Shinsenów, a nie cywil. Nie zbliżając się, spróbował ocenić czy ciało nosi charakterystyczny ubiór Muru, a jeśli tak to spróbuje wypatrzyć oznaczenia sekcji, z której pochodził mundur, a więc i jego właściciel. W dalszej kolejności odczepi jedną z linek od swojego wierzchowca, by następnie przyczepić ją do ciała i pociągnąć w swoim kierunku - nie znał jeszcze się na tym na tyle, by móc kontrolować ludzi, ale wszystko wskazywało na to, że to trup, więc mógł traktować go jako obiekt nieożywiony. Co prawda pewnie ciało będzie dosyć ciężkie, zbyt ciężkie, by je podnieść, ale nie zamierzał go przesuwać, a jedynie obalić na plecy - a do zdestabilizowania powinno wystarczyć jedynie lekkie pociągnięcie. Jeśli zabezpieczono je notką czy innym rodzajem pułapki, od razu będzie o tym wiedzieć. A jeśli nie, to wtedy z pewnością pozna sekcję nieszczęsnej ofiary. Linkę zaraz po tym ponownie przyczepi do kukły. Oczywiście cały czas zachowywał ostrożność. Niewiele dostrzegał, więc choć obserwował okolicę, zwłaszcza miejsca, które uznałby za dobrą kryjówkę, przede wszystkim nasłuchiwał czegokolwiek, co sugerowałobt obecność jeszcze kogoś żywego.

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, duża torba (z tyłu przy pasie), torba (na lewym boku), dwie kabury na broń (lewe udo), dwie kabury na broń (prawe udo), 10m bandaża zawinięte na rękach, płaszcz, Yakei (oficjalny strój Shinsengumi), duży pojemnik na substancję (na ramieniu - pełen piasku), plecak (na plecach)

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Sukuna]

Misja C
Ayatsuri Yuu

---

7/30

---

Iść w nieznane za nieznanym

Yuu traktował swoją misję poważnie, lecz i zdecydowanie. W jego głowie oczywiście pojawiła się myśl, że mógł narażać swoich kamratów na śmierć poprzez tracenie cennych sekund, ale doszedł do prawidłowej konkluzji, że były one niezbędne, żeby dobrze zbadać, w którą stronę ma się udać i nie zmarnować jeszcze więcej czasu ruszając potencjalnie lepszą drogą, która w rzeczywistości okaże się tą nieprawidłową.
Poszedł więc drogą, którą uznał za prawdziwą i opłaciło mu się to, następny widok poniekąd upewnił go, że jego dedukcja była trafna i podążał odpowiednim tropem. Zobaczywszy ciało, Yuu nie zachował się jak niejeden by się właśnie zachował i podbiegł pospiesznie do ciała i sprawdził do kogo ono należało. Ayatsuri zachował zimną krew i zachował wszelkie środki ostrożności. Z daleka mógł dostrzec ciemną barwę ubrań nieboszczyka, lecz przez nocne światło trudno było powiedzieć, czy były to ubrania Shinsengumi czy może były po prostu w ciemniejszych odcieniach i należały do cywila. Następnie bez podchodzenia Yuu postanowił naruszyć spokojną pozycję zwłok i opłaciło mu się to – mniej niż sekundę po dotknięciu ciała usłyszeć można było wielki huk towarzyszący nagłemu błyskowi światła pochodzącego z wybuchu. Dym uniósł się ku niebu, zasłaniając na chwilę księżyc, zaś po ciele nie zostało tak naprawdę niczego. Drzewo również zostało naruszone, przewróciło się, spopielone z jednej strony. Można by rzec, że Yuu był już bliżej niż dalej, choć w zasadzie to nie wiedział ile jeszcze drogi przed nim i czy na niej nie spotka się z kolejnymi pułapkami. Jednego mógł być pewien – jeśli jego przeciwnicy byli stosunkowo blisko, to zostali właśnie zaalarmowani o zdetonowaniu notki, więc byli z pewnością bardziej przygotowani na jego przyjście niż gdyby Yuu zostawił ciało w spokoju. Mógł więc kierować się dalszą drogą naprzód, bowiem ścieżka była tylko jedna, którą mógłby się kierować (chyba że chciałby taplać się w błocie), bądź też mógł jeszcze zbadać tutejsze otoczenie, poszukać śladów, które mogłyby go nakierunkować na to, z iloma przeciwnikami mógłby się mierzyć. Na jego szczęście, nic innego się tutaj nie zdarzyło – żadna notka, żaden shuriken nie wystrzelił w jego kierunku, więc mógł wydedukować, że nikogo więcej tu nie było. A przynajmniej nikogo, kto chciałby wyrządzić mu krzywdę na tym etapie pogoni.

[Ayatsuri Yuu]

Skrzywił się, gdy ciało wybuchło. Mógł się spodziewać, że była to pułapka, ale nie przypuszczał, że siła wybuchu będzie aż tak wielka, że praktycznie nic nie zostanie z ciała. Jednak teraz był już całkowicie pewien, że jest na dobrym tropie. Pytanie było tylko jedno - jak wiele mu brakuje do dogonienia przeciwników. Po tym wybuchu, jeśli nie byli niesamowicie daleko, musieli wiedzieć, że ktoś za nimi podąża. Chyba że uznają, że wybuch wyeliminował pościg, ale nie mógł liczyć na taką beztroskę z ich strony. Opcje były trzy, albo przyśpieszą ucieczkę albo przygotują zasadzkę na trasie albo wrócą się by mieć pewność, że jest czysto. W tę ostatnią opcję wątpił, jeśli już ktoś by tu przybył to ktoś wyznaczony do sprawdzenia terenu i zobaczenia, czy pułapka spełniła swoją rolę. Nie mógł natomiast tego wykluczyć, już nieraz brak ostrożności stawiał go w tarapatach. Do tego nie znał się tak bardzo na śladach, by móc stwierdzić, jak bardzo dezerterzy go wyprzedzają, a idąc w ciemności łatwo wpakować się na pułapkę. Oczywiście mógłby użyć światła, ale ono zdradziłoby jego położenie, gdyby faktycznie ktoś na niego czekał. No i nie można było zapomnieć, że jechał praktycznie cały dzień. Nie było to tak wyczerpujące jak pokonanie trasy pieszo, ale mimo to potrzebował odpoczynku, jeśli nie chciał być padnięty, gdy dotrze do dezerterów. Pościg mógł w końcu zająć parę dni, jego przeciwnicy raczej nie marnowali czasu. Konkluzja mogła być tylko jedna - musiał trochę odpocząć. Niestety bagienna okolica nie zwiastowała znalezienia dobrego miejsca do snu. Oddalił się więc od miejsca wybuchu paręset metrów, prostopadle do ścieżki, którą wcześniej podążał. Rozglądał się za miejscem, gdzie mógłby się wygodnie umościć, a jednocześnie nie byłby odsłonięty, do tego musiało znajdować się przynajmniej dwieście metrów od drogi. Następnie zapieczętuje lalkę i spożyje część zabranego ze sobą prowiantu - nie ryzykował jednak rozpalenia ognia. Jeśli znalazł jakieś dogodne miejsce, rozłoży się tam i zapadnie w lekki sen, gotowy przebudzić się na najmniejszy nietypowy dźwięk. Ninja w czasie misji nie mogli pozwolić sobie na to, by mocno odpłynąć. Jeśli nie znajdzie dobrego miejsca, użyje chakry, by wspiąć się na jedno z okolicznych drzew i usadowi się na którejś z gałęzi osłoniętych przez liście, gdy tylko upewni się, że ta utrzyma jego ciężar. Do tego wykorzysta bandaże zawinięte wcześniej na rękach, by przywiązać się do drzewa. Wątpił w to, żeby miał w nocy spaść, raczej nie ruszał się zbyt wiele podczas snu, ale dodatkowy środek ostrożności nie zawadzi. Obwiązał się jednak tak, by mieć wolne ręce (jeden bandaż wokół pnia i pasa, drugi wokół gałęzi i nóg) i dostęp do kabury z bronią. W razie potrzeby będzie mógł szybko przeciąć bandaże. Wreszcie mógł zasnąć, choć podobnie jak byłoby na ziemi - nie był to głęboki sen.

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, duża torba (z tyłu przy pasie), torba (na lewym boku), dwie kabury na broń (lewe udo), dwie kabury na broń (prawe udo), 10m bandaża zawinięte na rękach, płaszcz, Yakei (oficjalny strój Shinsengumi), duży pojemnik na substancję (na ramieniu - pełen piasku), plecak (na plecach)

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Sukuna]

Misja C
Ayatsuri Yuu

---

9/30

---

Iść w nieznane za nieznanym

Wybuch, którego doświadczył młody Ayatsuri był dowodem tego, że przeciwnicy, których ściga się nie patyczkują i jeden błąd i mogłoby być po nim, albo znacznej części którejś z jego kończyn. Na tyle dobrze, że podchodzi do misji poważnie i do samego pościgu i nie brakuje w nim pomysłów jak ominąć niektóre przeszkody. Jednak rozwiązując jeden problem, może pojawić się kilka potencjalnych nowych kłopotów, które wcześniej nie brały udziału w tejże grze. Tym razem również tak właśnie się stało. Możliwe, że ścigani już wiedzą o jego obecności, a także to, że po ciele nie pozostało niemalże nic nie dawało Yuu możliwości sprawdzenia kogo to były zwłoki. Od zleceniodawcy wiedział, że w pościg ruszyło czterech Shinsengumi, czy to był jeden z nich, czy może jednak cywil? Mógłby się nad tym zastanawiać, lecz czy to mu cokolwiek dawało? Kto wie.
Ayatsuri postanowił, że nie rzuci się w bezlitosny pościg za zbiegłymi, czego skutki mogłyby być niepodważalne i surowe, wolał najpierw skupić się na własnym przetrwaniu. Znalazł odpowiednie drzewo, na które się wspiął i ujrzał objęcia Morfeusza, zapadając w płytki sen. Shinobi poświęcają się również treningom odpowiedniego snu. Spać tak, żeby zregenerować siły, ale jednocześnie, żeby być wciąż na tyle uważnym, by móc w odpowiedniej chwili zareagować.
Jeśli Yuu spodziewał się, że dotrwa w spoczynku do rana, to się przeliczył. Na tyle dobrze, że obwiązał się bandażami, ponieważ to one uratowały go przed bolesnym upadkiem. Lecz czym spowodowanym zapytacie? Ano, już tłumaczę.
Gdy księżyc powoli zachodził za horyzont, a inni nazwali by tę porę wilczą godziną, do uszu Yuu dotarł nagły i gwałtowny dźwięk wybuchu, którego fala poniosła się nawet do niego, co właśnie normalnie spowodowałoby, że by spadł z drzewa. Jeśli obudziwszy się, rozejrzał się po okolicy, w oddali niecałego kilometra mógł dojrzeć wielki i szary dym unoszący się ku nocnemu niebu. Co więc w tej sytuacji postanowi? Jak na jedną misję, to był już drugi wybuch, którego doświadczył lalkarz, czyżby mógł się spodziewać, że to jest za sprawą czyjś umiejętności? To, co postanowi w tym momencie zależy tylko i wyłącznie od jego woli.

[Rei Uta]

Rei spędził trzy dni w siedzibie czarnych jegomości, lecząc do końca swoje rany. Ostatniego dnia postanowił ponownie spojrzeć na dzikie tereny rozciągające się daleko za murami, kierując swoje kroki do najbliższego pasma drzew. Wciąż był zły na siebie za ostatnie wydarzenia, widział w swoich snach twarze ludzi pozostawionych za plecami nad brzegiem mrocznej wody. Ile czasu zajmie piratom, aż wrócą, by ściągnąć swoje zadłużenie, czy do jego uszu dotrą informacje o masakrze w miejscu gdzie nie powinni byli nigdy ingerować. Rei nie wiedział, czy jego kolejne pomysły będą równie nieudane, nie wiedział w jakim kierunku chce by podążało jego życie. Chłopak dotarł wreszcie do miejsca gdzie obozowali z Tatsuo, po czym usiadł pod jednym z drzew spoglądając przed siebie. Mimowolnie zebrał w sobie odrobinę energii, unosząc z ziemi kulę wielkości główki niemowlaka. Zamykając oczy, wyciągnął przed siebie obie dłonie wprawiając obiekt w ruch obrotowy. Sam nie wiedział, co właściwie chce osiągnąć, jednak liczył, że poprawa kontroli własnej energii, wpłynie znacząco na kolejne walki, do których może dojść w nadchodzącym czasie. Nie miał pojęcia ile czasu spędził samotnie kontrolując się tylko na tym jednym punkcie, jednak gdy otworzył na powrót swój wzrok… Nad jego głową świecił jasny księżyc, a w oddali można było ujrzeć zapalające się pochodnie. Chłopak ledwo wstał z ziemi, czując jak zdrętwiałe kości odmawiając posłuszeństwa…

– Hahaha… Chyba jednak warto czasami się uspokoić.

Mimo że nie było widać skutków jego medytacji, to Rei czuł, że coś się jednak zmieniło. Wiedział, że każda porażka będzie dla niego jak rozpęd do dalszych działań… Nie mógł się poddawać, wciąż idąc przed siebie, myślał tylko o kolejnym posunięciu. Zamierzał teraz wrócić do siedziby shinsengumi, po czym obrać właściwy kurs na najbliższy czas. Pozostało wciąż wiele do zrobienia, jednak żadna z możliwości nie brała pod uwagę powrotu do osady… Czy właściwie jeszcze kiedyś zobaczy rodzinne strony, co szykował dla niego los.

  Ukryty tekst

[Mujin]

Krew
Misja C
1/30+ Rei po udanej operacji, pod pewnymi względami przynajmniej, zażył nieco odpoczynku. Wakacje ninja, gdzie nie trzeba się martwić niczym, poza własnym zdrowiem. Teraz mógł martwić się innymi aspektami swojego życia. Poszukiwanie sensu. Swoje poprzednie występki. Babka z melonami, czy tam morelami? Ale zdecydował się na trening, z jakiegoś powodu. Jaki i jakiej dziedziny, tego już nie warto roztrząsać. Ważnym dla tej sytuacji, i dla tych z niej wynikających, że Rei miał swoją błogą chwilę spokoju do wykorzystania. I że ktoś postanowił tą przerwę brutalnie wykorzystać do wtrącenia swojego interesu w życie młodego bohatera..
W pewnym momencie swojego treningu, pod samą końcówkę, Rei mógł zobaczyć tajemniczą postać na horyzoncie. Nie na samym jego końcu, trening mimo wszystko zajął większość jego uwagi i rozglądanie się po oddalonych elementach otoczenia nie było tak ważne, jak konkretne wpojenie zasad jutsu. Postać z początku nie była wyrazista, ale szybko nabierała ostrości. Był to łysy mężczyzna w dość młodym wieku, ale ewidentnie dojrzały. Ubrany w coś na wzór czerwonego szalika z materiału, luźno owijającego szyję. Reszta to czarne body, grubsze w kluczowych miejscach celem zapewnienia ochrony. Mężczyzna nie wydawał się śpieszyć, ale biegł lekkim truchtem. W stronę Raia. Nie miał przy sobie żadnych widocznych broni, wyciągniętych ani w pochwach. Ot jak zwykły, nieszkodliwy cywil. Będąc wystarczająco blisko, by nawiązać komunikację, mężczyzna zaczął machać ręką. Szerokimi wymachami, nad swoją głową, najwidoczniej dawał znać o czymś drugiej stronie.
- HEEEEEEJ! REI-SAN! TO TY? - zawołał, będąc jakieś 40 metrów od swojego "celu" i najwidoczniej się nie pomylił. To w istocie był Rei, co do tego nie było wątpliwości. Co on, kurier jakiś? Wysłany przez kogoś, kto ewidentnie wiedział, gdzie go szukać. Co ciekawe, nie przybył ze strony Muru. Więc to raczej nie był ich człowiek, mimo noszenia podobnego, czarnego kostiumu. Ktoś z pustyni? Koleś miałby przebiec dosłownie cały kontynent by przekazać wiadomość? Wyraz niezwykłego poświęcenia na pewno byłby jakoś widoczny, prawda? A może... pirat. Człowiek wysłany przez nich. Czy wyglądał jak ktoś, kto życie spędził na morzu? Ciężko powiedzieć, ale opalenizny nie miał. Cokolwiek w jego ubiorze mogło świadczyć o czymkolwiek.

[Rei Uta]

Rei wciąż przebywał w miejscu, gdzie jeszcze niedawno omal nie stracił życia. Siedząc na zimnej ziemi spoglądał przed siebie, wciąż kontrolując kulę czarnej materii. Chciał jedynie stać się silniejszym, obiecał przecież, że kiedyś będzie miał dość siły by samotnie pomóc każdej gnębionej istocie… Wciąż było tyle zła na świcie, tylu niegodziwców pragnących jedynie by inni cierpieli przez ich własne cierpienia. Rei odetchnął głośno, czując jak pierwsze krople potu zbierają się na czubku jego nosa. Martwiąc się wcześniej o brak widocznej drogi przed sobą, nawet nie przypuszczał, że ona sama go odnajdzie. Pierwszym co przerwało jego medytacje był głośny krzyk, gdy otworzył oczy mógł nawet dostrzec sprawcę. Z początku gapił się jak lunatyk wyrwany ze snu, nie do końca zdając sobie sprawę, czy cała heca dotyczy jego potrzeby ingerencji… Niestety dotyczyła. Rei wyciągnął obie nogi przed siebie, podpierając się na ramionach. Z początku próbował zidentyfikować gościa, jednak tylko ubiór w owym miejscu nawet ekscentryczny… Mógł świadczyć, że przybył z daleka.
– HEJJJJ!
Szczerząc zęby w szerokim uśmiechu, pomachał na przywitanie wciąż obserwując poczynania nieznajomego. Właściwie to miał tylko nadzieję, że jego gość ma coś do żarcia, jednak patrząc po ubiorze to strach pomyśleć gdzie mógł to schować. Może to pustynia wreszcie się o niego upomniała, chociaż przecież nie było go raptem kilka dni. W domu z pewnością wszyscy zaczęli się martwić, jednak jeśli wiedzą chociaż trochę jaki jest… Musieli wiedzieć, że świat wreszcie zbyt mocno go zaciekawi. Chłopak przez sześć lat swojej służby stacjonował jedynie w granicach własnej prowincji. Rodzice wciąż twierdzili, że musi podchodzić się z odpowiedzialnością jaką w nim pokładali. Rei wciąż słuchał wszystkiego czego go uczyli, szanował starszych, którzy wybierani przez rodzinę przekazywali swoją wiedzę. Ród Maji posiadał specyfikę rodzinny w cieniu Sabaku, chłopak wiedział, że wielu chętnie by zmieniło tę kolej rzeczy… Mimo całego respektu do wszystkiego w co wierzyli inni, młody shinobi od zawsze chciał znaleźć własną drogę. Spoglądając na nieznajomego, który wykrzykiwał jego imię, ponownie poczuł okowy łańcuchów na nadgarstkach… Sam nie wiedział czego właściwie spodziewać się po samym sobie. Myśląc o wolności widział tylko jedno rozwiązanie, przecież nikt za niego nie może przeżyć tych kilku niepewnych chwil... No cóż, czas miał pokazać co się spełni z jego planowania.

[Mujin]

Krew
Misja C
3/30+ Reakcją na agresywne machanie z daleka było... odmachanie. Czemu nie? Co mógł mu zrobić całkowicie obcy człowiek, kierujący się w jego stronę z przyjazną gestykulacją. Ktoś wredny albo ktoś, kto pragnie jego śmierci? Czy nie jest to nieco zbyt beztroskie zachowanie ze strony bohatera? Za chwilę może wejść w bezpośrednią konfrontację z najemnikiem czyhającym na jego życie. Rei mógł przypuszczać, że pojawienie się tego człowieka coś zwiastuje. I słusznie zresztą, bo gdy tylko dotarł do niego na odległość około dwóch-trzech metrów, nieznajomy wyjawił swoje intencje.
- W końcu. Długo cię szukałem. Kukui, prywatny kurier, kłaniam się. Mam wiadomość zaadresowaną do ciebie, Rei-san. - mężczyzna przywitał się skinieniem głowy, dość głębokim, a następnie odchrząknął kilka razy. Co, wiadomość przekazana tylko ustnie? Niektórzy faktycznie korzystali z takich usług. Listy mogły wpadać w niepowołane ręce, a kurier mógł szybko wybić sobie z głowy wiadomość. Nie po drodze, rzecz jasna, bo kurier zapominający wiadomości w trakcie ich dostarczania musiał być naprawdę słabym kurierem.
- Maji Rei, chciałbym się z tobą spotkać i porozmawiać w ramach propozycji zatrudnienia. Czekam na ciebie w Kōtei przez siedem dni od teraz. W karczmie "Ō no Shi". Poproś karczmarza o pieczeń z batatów i zajmij wolny stolik. Życzliwy. - mężczyzna przekazał wiadomość w całości, prężąc się jak słup wbity w ziemię. Czy można było zaufać, że niczego nie pominął? Kurier, znaczy się? Jak najbardziej, chyba był na tyle profesjonalny. Wszak znalazł Reia w takim miejscu. Czy można było zaufać "Życzliwemu", że jest to oferta zarobku, a nie pułapka? Znał jego imię i nie tylko, wiedział gdzie jest. Mógłby, w teorii, przysłać tutaj draba albo dwóch i go porwać. Zabić. Okaleczyć. Cokolwiek, właściwie. Skąd on tak właściwie to wiedział?
- I to tyle z mojej strony. Dziękuję i żegnam. - mężczyzna raz jeszcze się ukłonił, po czym skierował się w stronę Muru, o dziwo. Co, miał tak od razu wracać skąd przybył? Kurierowi należał się odpoczynek przed wyruszeniem w drogę. Zwłaszcza, że przyszedł tutaj na piechotę. Z Kōtei, co prawda, ale nadal. Jeśli Rei nie miał żadnych pytań więcej, to Kukui po prostu odszedł i zostawił go samego.

[Rei Uta]

z/t

[Ayatsuri Yuu]

Zbudził go kolejny wybuch. Jak to zwykle po przebudzeniu bywa, zaczęło się od pewnej dezorientacji, jednak trening shinobi pozwolił mu szybko uporządkować myśli. Zanim się ruszy, powoli przesunie wzrokiem po okolicy, rozglądając się, czy nic się nie zmieniło. Niestety słońce jeszcze nie wzeszło, więc widoczność była ograniczona, a do śpiącego Ogara dałoby się podejść zdecydowanie łatwiej. Dlatego musiał się upewnić, czy jest w miarę bezpieczny. Z drugiej strony póki było ciemno raczej nie był zbyt widoczny, bez światła po śladach też będzie ciężko dojść, gdzie jest, jako że oddalił się od miejsca poprzedniego wybuchu. No ale ostrożność przede wszystkim. Dopiero gdy uznał, że w pobliżu nie ma żadnego zagrożenia odwiązał się od drzewa i zszedł na dół. Tam trochę się rozciągnie, jako że zdrętwiał, śpiąc w niewygodnej pozycji, po czym spojrzał na mapę, chcąc zorientować się, na ile sensowne wydaje się podążenie w kierunku wybuchu. Czy to w tamtym kierunku mógł podejrzewać podróż dezerterów? Sytuacja mogła być przecież całkowicie niepowiązana, nawet jeśli niebezpieczna. Instynkt podpowiadał mu, że to to, ale nie chciał stracić czasu na bieganiu wte i wewte. Rozejrzał się też za śladami w pobliżu miejsca wczorajszego wybuchu, czy kierowały się mniej więcej w stronę, z której dźwięk go obudził. Odpieczętował też Kumo, by szybko na nią wsiąść, po czym ruszy w kierunku, gdzie coś wybuchło. Mógł zaoszczędzić na tym mnóstwo czasu. Ruszy z pełną prędkością kukły, by zwolnić, gdy będzie już w zasięgu, z którego można by go usłyszeć, by wtedy zwolnić. Choć chciał dotrzeć szybko na miejsce, by dowiedzieć się, co się stało, nie mógł zaniedbać własnego bezpieczeństwa, więc rozglądał się cały czas, by nie przegapić jakichś pułapek.

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
odznaka ninja, duża torba (z tyłu przy pasie), torba (na lewym boku), dwie kabury na broń (lewe udo), dwie kabury na broń (prawe udo), 10m bandaża zawinięte na rękach, płaszcz, Yakei (oficjalny strój Shinsengumi), duży pojemnik na substancję (na ramieniu - pełen piasku), plecak (na plecach)

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Yami]

Misja Rangi C
Ayatsuri Yuu
6/14

---

Metodyka działania wpojona za sprawą treningów i szkoleń ale również dzięki zdrowemu rozsądkowi pozwoliła stworzyć listę priorytetów podejmowanych działań. Pierwszym z nich było oszacowanie najbliższego otoczenia. Pomimo przygotowania odpowiedniego miejsca na wypoczynek i braku ataku we śnie nie było pewności czy nikt nie kręcił się w pobliżu, zostawiając chłopaka samego bądź zastawiając zmyślną pułapkę, która rozstrzygnie jego przyszłość w ułamku sekundy. Po wstępnych jak i bardziej dokładnych badaniach młody Ogar upewnił się co do swojego bezpieczeństwa.
Drugim punktem przyjętego planu było oszacowanie czy ślady z miejsca, w którym doszło do pierwszego wybuchu mogły prowadzić do miejsca, gdzie doszło do drugiej. Na miejscu czekały go porozrzucane trzewia człowieka, którego rozsadziła notka wybuchowa. Czuć było jeszcze zapach spalenizny, a ciało... ciało jeszcze nie zaczęło na szczęście gnić. Tak jak mógł spodziewać się chłopak ślady, choć przysypane ziemią, trawą i drzazgami prowadziły do miejsca, w którym doszło do drugiej eksplozji. Nie pozostało więc nic innego jak sprawdzić kolejne ślady.
Pomimo, że dym już ulotnił się Yuu był w stanie określić mniej więcej położenie miejsca eksplozji. Zbliżając się nie dostrzegł niczego niepokojącego. Dopiero kiedy powoli i bezpiecznie zbliżył się do miejsca... ciężko było uwierzyć co tam znalazł. Krater o średnicy dobrych 5 metrów i prawie głęboki. Drzewa w okolicy przekrzywione pod kątem 45 stopni tak jakby obrzydzone widokiem w kraterze. W nim zaś znajdowały się spalone kawałki materiału oraz coś co przypominało rękę. Pozostałe kawałki ciała rozrzucone były na obszarze o średnicy 20m. Pod jednym z bardziej oddalonych drzew, po prawej stronie dostrzegłeś postać w stroju Shinsegumi, zakrwawioną i bez prawej ręki, lewą kurczowo trzymając kikut próbując nie stracić więcej krwi.