Czy zachowanie Gan'a było niegrzeczne? To już raczej sporna kwestia... W końcu nikt nie powinien chcieć się przyznawać do takiego syfu, a tu proszę, znalazł się taki. Cóż, blondyn nie zamierzał tego komentować, więc po prostu stojąc z boku przyglądał się działaniom dziadygi. Może faktycznie rozejrzenie się dookoła nie będzie takim złym pomysłem? Przydałoby się dowiedzieć kto stoi za tą masakrą, ale czy to aby na pewno bezpieczne? Te okolice są nowe dla Kantaiczyka, nie zna tutejszych terenów i nie wie z czym może przyjść mu się zmóc. Choć tutejsze warunki nie są tak srogie jak te na Morskich Klifach, to nikt nie mówił, że tutejsza zwierzyna bądź ludność nie mogą być brutalni. Ciekawość tym razem wygrała, więc odział swój czarny płaszcz i bez słowa wyszedł na zewnątrz. Wraz ze swoją repliką ruszył w stronę pobliskich drzew i nie zwlekając wskoczyli na ich gałęzie. Warunki do szukania czegokolwiek nie były sprzyjające, dlatego też pozostali w ukryciu, kilka metrów od chaty. Oddalenie się i pozostawienie dwójki w takim stanie byłoby spisaniem ich na śmierć, jeżeli ten ktoś lub coś, włóczy się po lesie. Rzecz jasna oryginał co jakiś czas korzystając ze swoich zdolności sensorycznych, przeszukiwał okolicę chcąc móc się przygotować na ewentualne starcie. Czasami kilka sekund może świadczyć o finalnym werdykcie pojedynku, co zawsze było brane przez czerwonookiego pod uwagę.
Deszcz drąży skałę, jak to mówi stare powiedzenie i tym razem nie było inaczej. O ile sam deszcz nie był uciążliwy, to długotrwałe moknięcie i wymarzanie już tak. To też skłoniło blondyna do ponownych przemyśleń względem tego dziwnego dziadygi. Tak na dobrą sprawę los tego mężczyzny mógłby być Kantaiczyki całkiem obojętny, ale skoro udzielił mu już pomocy, to wyszedłby na głupca oddając go w ręce sprawcy. Pytanie brzmi ile w tym domysłach jest prawdy? Tego mógł dowiedzieć się tylko w jeden sposób. Nie zwlekając więc zaczął przeskakiwać po gałęziach dookoła budynku chcąc móc dostrzec coś więcej. Różne kąty możliwie pozwolą zajrzeć do środka, a to może całkiem ułatwić całą zagadkę. Od wyjścia z chaty minęło już trochę czasu, co dawało Ganowi element zaskoczenia. To zdecydowanie najlepiej opanowana część sztuk shinobi przez shinobi z Morskich Klifów. Zawsze nauczano go, że liczy się skuteczność, precyzja i przeciwnik na kolanach. Jeżeli jednak nie uda się dostrzec niczego w środku, wodny klon znów posłuży za przynętę i wyruszy w ukryciu w kierunku możliwego miejsca zbrodni. Jego zadanie to prosty rekonesans odnośnie stanu pacjenta. Zasadniczo rzecz biorąc po tak długim czasie, może być już martwy.
Zwątpienie zaczynało mącić już w głowie Kantaiczyka. Zebrał zbyt niewiele informacji, by móc w jakikolwiek sposób ruszyć na przód. Z tego też powodu zdecydował się spróbować zwykłego podstępu, może dzięki temu medyk będzie mógł ķontynuować swoją podróż. Złożył pieczęć tygrysa i stworzył z pobliskich kałuż dwie kolejne repliki samego siebie. Teraz było ich w sumie czterech, co znacznie zwiększało zasięg i czas poszukiwań. Dwie wodne kopie ruszyły w głąb lasu. Jedna w stronę miejsca wypadku, by rozejrzeć się za jakimś poszlakami, a druga wzdłuż szlaku w poszukiwaniu jakichś nietypowych zmian w naturalnym otoczeniu. Oryginał natomiast umiejscowił się pod jednym z okien, a do drzwi puścił znów mizu bunshina. Ten jak poprzednie zastukał w drzwi i wydarł się z wyczuwalną agresją, by mu otworzono. Był zdeterminowany, by zabrać pacjenta z rudery do szpitala w Sogen. Jeśli ten dziadyga nie jest niczemu winien, to nie powinien się przeciwstawiać...
Nazwa
Suiton: Mizu Bunshin no Jutsu
Ranga
C
Pieczęci
Tygrys
Zasięg Zasięg prowincji, w której klon został stworzony. Aby stworzyć klona musimy mieć bezpośredni kontakt ze zbiornikiem wodnym z którego powstaje.
Koszt E: 18% | D: 13% | C: 9% | B: 5% | A: 3% | S: 2% | S+: 1% za klona + to, co przekażemy
Dodatkowe Siła = 1/2 siły użytkownika; reszta jak użytkownik za wyjątkiem wytrzymałości.
Zasoby
Wymaga małych zasobów wody
opis Technika żywiołowa polegająca na uformowaniu wody w idealną kopię użytkownika, która nie posiada własnej woli i wykonuje zadania powierzone mu przez swojego twórcę. Aby stworzyć Bunshina konieczny jest bezpośredni kontakt ze zbiornikiem wodnym, z którego ma powstać. Ponadto, klon może zostać wytworzony tylko w najbliższym sąsiedztwie użytkownika, nawet jeśli zbiornik obejmuje większą powierzchnię. Klon potrafi wykonywać wszelkie techniki Suiton i Tai/Buki (bez wykorzystywania chakry) znane oryginałowi. Stworzona kopia nie posiada ekwipunku swojego twórcy, za wyjątkiem tej, która jest uzbrojona na wierzchu i przez to utrudnia odróżnienie oryginału od kopii. Tak skopiowany ekwipunek jest równie groźny co oryginalny, lecz po opuszczeniu dłoni klona rozpada się na wodę. Magiczne właściwości wyekwipowanych artefaktów nie zostają skopiowane, tak samo jak np. wybuchowe właściwości notek.
Ta podróż miała być nietypowa, niezwykła, wręcz nierealna. I głupia. Chaby tak można było określić to, co młody Uchiha teraz robił. Przecież to było pchanie się do paszczy lwa, bo jak inaczej nazwać rzucenie wszystkiego co się ma - nawet jeżeli to niewiele - i ruszenie w stronę Hana, Antykreatora, osoby, której sługus chciał Cię zabić? Naprawdę, cienka była granica między głupotą a odwagą. A Aka? Cóż. Aka chyba był zarówno głupi jak i odważny. Dosyć wybuchowa mieszanka, a jeżeli dodać do tego jego irytujący-wszystkich-wokół charakter, to już mamy gotowy przepis na dramat.
Ale hej! Któż nie lubi dramatów, prawda? Kierunek - Akatori. Karmazynowe szczyty. Nigdy tam nie był. To jego pierwszy raz. A przecież pierwszy raz jest najgorszy.
Dokąd: Daishi Czas podróży: 1h Środek transportu: Wierzchowiec
0 x
I'd rather watch my kingdom fall
I want it all or not at all
Krótki wygląd: -Niebieskie włosy. -Całe ciało pokryte tatuażem w motywach lasu. -Zlote oczy. -Wakizashi na plecach, przy pasie. -Czerwony płaszcz, przewiązany w pasie rękawami. -Typowe sandały do połowy łydek. -Bandaże na dłoniach, sięgające do samych łokci.
Oshi znalazł sklep gdzieś w środku całego tego rozgardiaszu, po czym skierował się w stronę bramy. Właściwie to sam nie potrafił stwierdzić do końca gdzie ma dalej podążać, zwłaszcza że wioska obecnie wydawała się bezpieczna. Siedzenie na dupie też nie leżało w jego naturze, gnany chęcią ciągłej przygody. Każdy napotkany przeciwnik którego pokonał to dodatkowe doświadczenie. Ostatnimi czasy zrozumiał jednak jak bardzo polegał na własnej lini krwi, jak dużo energii pochłaniały techniki które oznaczone były jako zakazane. Teraz właściwie pozostało mu skupić się na wspomnianym aspekcie, licząc że kiedyś spotka kogoś kto pomoże mu lepiej zrozumieć własne znaczenie. Zakładając ręce za głowę ruszył wolnym krokiem, przenosząc swoje myśli na bardziej przyziemne tory. Jeśli dalej ruszy głównym trakiem za bramą, to powinien znaleźć się w mieście podobnym do zniszczonego Ryuzaku... A wiadomo że skoro miasto było pokaźne musieli mieć tam też pokaźny zapas wszelkiego papu. Wojownik zaśmiał się na samą myśl o tych wszystkich serwowanych rarytasach. Mijając kolejnych strażników nie zwracał uwagi na ich groźne miny, zwłaszcza że do drugi miałby pewnie problem przetrwać w walce z nim kilku sekund. Senju instynktownie położył swoją lewą rękę na piersi, czując że tam właśnie spoczywa głowa Buru.
-Przyjacielu... Wydaje mi się że coś czeka tam za horyzontem
Otulając się szczelniej płaszczem, przyśpieszył gnając na spotkanie z przygodą.
0 x
Towarzysz podróży •<~
•Imię: Burū
•Wiek: 5 lat
•Płeć: Męska
•Wielkość: 80 cm ...*Wąż ukrywający się przeważnie gdzieś na ciele Oshiego, owinięty wokół szyji przyjemnie syczy mu do ucha gdy krew niemal wisi w powietrzu. Złote spojrzenie pionowych źrenic, niebieskie łuski mieniące się w słońcu zielonym odcieniem. Chłopak nadał mu miano Burū... Było to pierwsze co przyszło do jego głowy, gdy ujrzał jak mały gad wydostaje się z rozciętych wnętrzności większej besti.*...
Krótki wygląd: -Niebieskie włosy. -Całe ciało pokryte tatuażem w motywach lasu. -Zlote oczy. -Wakizashi na plecach, przy pasie. -Czerwony płaszcz, przewiązany w pasie rękawami. -Typowe sandały do połowy łydek. -Bandaże na dłoniach, sięgające do samych łokci.
Oshi zdecydowanie wolał świeże powietrze, zwłaszcza że obecna zima nie była tak dotkliwa. Czerwony płaszcz którym okrywał swoje ciało był dobrą osłoną, jednak wiedział że już wkrótce będzie musiał uzupełnić zapasy. Podążając w dalszym ciągu głównym traktem, chłopak rozglądał się w poszukiwaniu potencjalnej karczmy. Rozpierająca energia wciąż pchała go do przodu, a dziecięca ciekawość świata nawet na chwilę nie pozwoliła spoważnieć. Jakiś czas później gdy brzuch Senju wykazywał nadmierną chęć przypomnienia o swej oddzielnej egzystencji, chłopak ujrzał z daleka kilka postaci. Z odległości w której się obecnej znajdował ciężko było stwierdzić kim były majaczące sylwetki, jednak na bank mogli wiedzieć gdzie szukać najbliższego przybytku z pieczystym. Bez myśli o możliwości zagrożenia, Oshi ruszył ich kierunku ukrywając głowę Buru pod płaszczem.
-Schowaj się przyjacielu... Nie wiadomo jaką Ci goście stosują dietę
Śmiejąc się do siebie zrównał z nimi pozycję, zatrzymując się kilka kroków przed dziadziem i paskudnym dryblasem. Krótka ocena pozwoliła mu stwierdzić że z pewnością byli na jagodach, albo grzybach... Coś z tych dwóch.
-Dzień dobry panowie grzybiarze jestem Oshi, czy orientują się panowie gdzie mogę znaleźć najbliższą karczme?
Oshi jak zawsze był miły i wyluzowany, całkowicie oderwany od otaczającego świata. Liczył że poczciwi ludzie udzielą mu szybkiej pomocy, a on sam będzie mógł ruszyć w swoją dalszą podróż. Właściwie to kto zbiera grzyby zimą... Chyba są jacyś przygłupi, no ale nie jemu było to oceniać. Zwłaszcza że sam chętnie by się wybrał, tylko ta pogoda... Zimno jest
0 x
Towarzysz podróży •<~
•Imię: Burū
•Wiek: 5 lat
•Płeć: Męska
•Wielkość: 80 cm ...*Wąż ukrywający się przeważnie gdzieś na ciele Oshiego, owinięty wokół szyji przyjemnie syczy mu do ucha gdy krew niemal wisi w powietrzu. Złote spojrzenie pionowych źrenic, niebieskie łuski mieniące się w słońcu zielonym odcieniem. Chłopak nadał mu miano Burū... Było to pierwsze co przyszło do jego głowy, gdy ujrzał jak mały gad wydostaje się z rozciętych wnętrzności większej besti.*...
Krótki wygląd: -Niebieskie włosy. -Całe ciało pokryte tatuażem w motywach lasu. -Zlote oczy. -Wakizashi na plecach, przy pasie. -Czerwony płaszcz, przewiązany w pasie rękawami. -Typowe sandały do połowy łydek. -Bandaże na dłoniach, sięgające do samych łokci.
Oshi uśmiechnął się do starszego z mężczyzn, całkowicie olewając dryblasa który mu towarzyszył. W gruncie rzeczy odpowiedź dziadka była bardzo pomocna, gdyż nawet określił czas potrzebny by trafić do najbliższej karczmy. Rozmowa obcych mu ludzi obeszła go całkowicie, jako że młody dziedzic mokutona nie należał do ludzi wścibskich i specjalnie poszukujących nowych plotek. Odsłaniając zęby w szerokim uśmiechu, ponownie zwrócił się do najstarszego z obecnie zgromadzonych.
-Bardzo dziękuję panie dziadziu, może zobaczymy się na miejscu!
Dodał jeszcze na koniec, unosząc dłoń w geście pożegnania. Tak jak wcześniej mina dryblasa nie bardzo go interesowała, jako że już na pierwszy rzut oka było widać że owa małpa nie miała nic ciekawego do zaprezentowania. Zdziwiła go tylko jedna jedyna rzecz... Jeśli był poszukiwaczem najlpeszych grzybów, to gdzie do diabła podział się jego koszyk. Chłopak czuł że cała sytuacja była godna interwencji takiego detektywa jak on... Jednak nie bardzo miał teraz czas, a żołądek jasno wskazywał że dwie godziny marszu to i tak zbyt dużo jak na jego wytrzymałość. Ostatni raz spojrzał na tajemniczą sprawę braku koszyków, po czym zawinął się w stronę wskazaną przez staruszka... Hej hej przygodo!
0 x
Towarzysz podróży •<~
•Imię: Burū
•Wiek: 5 lat
•Płeć: Męska
•Wielkość: 80 cm ...*Wąż ukrywający się przeważnie gdzieś na ciele Oshiego, owinięty wokół szyji przyjemnie syczy mu do ucha gdy krew niemal wisi w powietrzu. Złote spojrzenie pionowych źrenic, niebieskie łuski mieniące się w słońcu zielonym odcieniem. Chłopak nadał mu miano Burū... Było to pierwsze co przyszło do jego głowy, gdy ujrzał jak mały gad wydostaje się z rozciętych wnętrzności większej besti.*...
