Shinobi War PBF Naruto

DANE PERSONALNE

IMIĘ: Harumi
NAZWISKO: Kaguya
PSEUDONIM: Shiro, używane przez rodziców
KLAN: Kaguya
PRZYNALEŻNOŚĆ: Sabishi, Klan Kaguya
WIEK: 20 lat (17.06.367)
PŁEĆ: Kobieta
WZROST | WAGA: 165 cm, 55 kg
RANGA: Akoraito
GŁOS: *klik*

APARYCJA

WYGLĄD
Harumi wyróżnia się nie tylko charakterem, ale również aparycją. Ciężko jednak stwierdzić czy w pozytywny, czy też negatywny sposób. Wydawać by się mogło, że ciało białowłosej pozbawione jest melaniny, a ona sama cierpi na bielactwo. Bynajmniej ;to okaz zdrowia mierzący niespełna metr sześćdziesiąt pięć centymetrów. Jej obraz przypomina pejzaż zamarzniętego jeziora, malowany pędzlem maczanym w chłodnych barwach; niesamowicie blada, aczkolwiek gładka i pozbawiona większych skaz cera, która summa summarum sprawia, iż żyły pulsujące w jej drobnym ciele są nazbyt widoczne. Całość podbijana jest krzywo ściętymi, śnieżno—białymi, niesamowicie gęstymi włosami sięgającymi minimalnie poniżej łopatek. Została genetycznie obdarowana prostym, średnio—porowatym włosiem, które nie pozwala na żadne stylizacje. Z tegoż też powodu w znacznej mierze są one rozpuszczone tudzież związane w dwa warkocze z nań wpiętą złotą spinką w złotym kolorze. Odcień włosów tworzy spory kontrast dla dużych, przyozdobionych kaskadą czarnych rzęs, złotych tęczówek. Przez te zwierciadło wygląda dusza czysta i dobra, bowiem oczy są obrazem wnętrza człowieka, którego nie w sposób ukryć. Jej twarz posiada typowo żeńskie rysy; od zaokrąglonej żuchwy idącej w kształt litery V, poprzez lekko zadarty nosek, aż do zgrabnych, z wyraźnie zarysowanym łukiem kupidyna, nieco spierzchniętych ust zwieńczonych w czarującym, zagadkowym uśmiechu. Ma dziewczęcy typ budowy ciała; wąsko rozstawione ramiona, współmierny do wymiarów ciała biust, wąską talię, nieco zaokrąglone biodra oraz chudziutkie łydki. Z pewnością ćwiczenia fizyczne nie są obce jej ciału – bez problemu można dopatrzyć się mniej lub bardziej zarysowanych mięśni.

UBIÓR
Nie da się ukryć, że Harumi jest miłośniczką prostych, aczkolwiek skutecznych rozwiązań. Z pewnością nie znajdziemy w jej szafie wymyślnych strojów na różnorakie okazje. Temat mody jest jej obcy, czego skutkiem bywa banalność w doborze odzienia. Preferuje stroje funkcjonalne i pozwalające na swobodny ruch podczas wielogodzinnych treningów. Zwyczajowo brak jej czasu na codzienne zastanawianie się nad łączeniem barw i krojów; wybiera zatem bezpieczną opcję przywdziewania sprawdzonych kompletów. Niesamowicie ceni sobie czystość ubrań — oczywiście z wyłączeniem sytuacji, w których jest to najmniej ważny element — oraz ich prezencję.
Przebywając na terenie Atsui otrzymała od miejscowego znachora, Isobu, komplet ubrań, w odcieniach żółci, czerwieni, pomarańczu oraz, dominującej nad innymi barwami, czerni. Odzienie składa się z dwóch warstw. Punktem wyjściowym kreacji jest, wykonany z przewiewnej tkaniny, zapewniającej skórze odpowiednią przepuszczalność powietrza, czarny kombinezon, z wycięciami na ramiona, o niesamowicie elastycznym materiale, który stale przylega do zgrabnego ciała kunoichi. Daje to Harumi niesamowity komfort w przypadku wykonywania wszelakich obrotów, skoków czy też uników. Na takowej podstawie spoczywa jednolicie zszyty, elegancki materiał z wykrojonymi ramionami i rękawami przyszytymi jedynie od wewnętrznej strony. Ów "narzuta" sięga połowy uda i przy nich jest też rozcięta. Na nogach białowłosej nasunięte są cienkie, aczkolwiek porządnie wykonane, zakolanówki, natomiast stopy przyodziane są najzwyklejsze sandały z czerwoną podeszwą.

ZNAKI SZCZEGÓLNE
• Dwie, czerwone kropki pośrodku czoła typowe dla klanu, z którego pochodzi,
• Białe włosy,
• Złociste tęczówki.

OSOBOWOŚĆ

CHARAKTER
Kaguya wyjątkowo ceni sobie dotrzymywanie obietnic i prawdomówność. Z całą pewnością jest to swego rodzaju zasada, bowiem nigdy nie rzuca słów na wiatr i tego też oczekuje od innych. To niesamowicie opiekuńcza, troskliwa i oddana ludziom, których darzy sympatią, młodą dziewczyna. Można rzec — prawdziwa altruistka. Nic bardziej mylnego. Rok na wygnaniu nauczył ją odpłacać pięknym za nadobne, a tym samym wyzbyć się skrajnie dobrodusznych pobudek. Na życzliwość odpowiada jeszcze większą życzliwością, natomiast w obliczu zagrożenia kieruje się czystą logiką i oceną zamierzeń przeciwnika. W pracę i kontakty z ludźmi, które uznaje za ważne, angażuje się z entuzjazmem i wielkodusznością. Dominuje w niej spokój i harmonia, rzadko kiedy wybucha i wymachuje łapami chcąc sprowokować bójkę. Haru ma towarzyską naturę, znakomicie korzysta z własnej pamięci, nie po to, by przechowywać w niej zbędne dane czy błahostki, lecz zapamiętywać ludzi i szczegóły z ich życia. Kieruje się własnymi zasadami w większym stopniu niż logiką, fascynacją lub praktycznością. Decyzje dotyczące przyszłości są podyktowane poczuciem honoru, moralnością i cnotą, której wyznacznikiem jest ona sama — wybiera rozwiązanie pod kątem czystości swoich zamierzeń, a nie nagrody czy kary. Obowiązku traktuje bardzo osobiście, stale podwyższa poprzeczkę i robi wszystko, co w jej mocy, aby przekroczyć oczekiwania i zadowolić innych. Nie boi się brać na siebie odpowiedzialności w powierzonych jej zadaniach; ma dość silnej woli, by podejmować zamierzenia, których realizacja wymaga długotrwałej pracy, tudzież nakładów cierpliwości. Nigdy nie poddaje obranych ścieżek w wątpliwość. Na przestrzeni lat jej charakter zmieniał się niczym kalejdoskop. Początkowa, dziecięca niekonsekwencja w działaniu została bardzo szybko zniwelowana, by wraz z biegiem czasu rozpocząć proces wewnętrznych zmian. W następstwie poczynionych kroków stała się kowalem własnego losu doskonale wiedząc czego i z jakiego powodu oczekuje od życia. Wykształtowała w sobie niezależność i siłę, przy tym unikając zblazowania i pyszności, wzbogaciła się także o umiejętność racjonalnego i klarownego łączenia faktów. Całkowicie wyeliminowała, typowe dla okresu nastoletniego, zachowania. Dojrzała, jak na dwudziestolatkę przystało.

CIEKAWOSTKI
• „Harumi” (晴美) znaczy „piękna wiosna”,
• Pochodzi spod chińskiego znaku Królika,
• Ulubioną potrawą Harumi jest Dango,
• Jej grupa krwi, to A.

NINDO
„Największe jest to zwycięstwo, które obyło się bez rozlewu krwi.”

HISTORIA
PROLOG
Cisza. Promienie porannego słońca dopiero zaczynają zaglądać w okna, powoli wdzierając się między mikroskopijne dziurki w starych, finezyjnie splecionych firanach. Swą wędrówkę kończą na policzkach śpiących w kolebce niemowląt. Kołyska rozpoczyna leniwe kreślenie toru prawo-lewo wprawiana w ruch, rzec by można, niewidzialną dłonią Morfeusza. Maluchy śpią i wydają się nie drgać, ani poruszać. Zupełnie tak, jakby były kukłami prezentującymi piękno żłobień w metaforycznej freblówce. Zewsząd dobiegają przytłumione baśniowe szepty ptaków. Niektóre z melodii są tak czarujące, jakoby słowik grał swą pieśń dla chwytającego ostatnie oddechy cesarza narodów.
Narodziny nowego pokolenia Shinobi niechybne zwiastują nowe możliwości uspokojenia sytuacji na świecie. Od zawsze w naturze występuje potrzeba harmonii; jeśli jest śmierć, jest i życie. Patrząc na śpiące dzieci, wydawać by się mogło, że wszystko to, co działo się kilka lat wstecz jest tylko złym snem i nocną marą. Niestety, nie dla wszystkich. Wokół gęstnieje mgła rozpaczy i żalu, wielu cywili skraca swój żywot, a jeszcze większa część doprowadza się do stanu szaleństwa. Zasady gasną, morale giną. Sens... umyka.
Haru urodziła się w średnio-zamożnej rodzinie zamieszkującej tereny Sabishi. Przyjście na świat bliźniaczej pary niemowląt było swoistym ewenementem w kartach historii. W ów darze miejscowi dopatrywali się błogosławieństwa bóstw, w szczególności Okame. Zaś sami rodzice opatrzeni są aurą dobrze dobranej i kochającej się pary. Owszem, dobranej. Wszak na tamten moment małżeństwa rzadko kiedy były efektem miłości. Wszystko zostawało ustalane już przy narodzinach; kto z kim, dlaczego i z jakim posagiem. Liczył się dorobek historyczny rodziny i jej miejsce w hierarchii. Stroniono od zezwoleń na różnice w statusie majątkowym. Niemniej jednak młodzi, mimo przymusu, czuli realne uczucia względem siebie. Szacunek, oddanie i przede wszystkim, poczucie przynależności do drugiej osoby nie było im obce. Nic więc dziwnego, że bliźniaki rosły otoczone miłością i troską. Zarówno ze strony swych rodziców, jak i dziadków. W szczególności seniora rodu, zwanego również Ojiisanem.
Pierwsze lata w życiu dziewczynki i jej niemniej urokliwego brata mijały beztrosko i sielankowo. Daremne doszukiwać się dramatów i ckliwych momentów. Rodzina starała się, mniej lub bardziej, by latoroślom włos z głowy nie spadł. Cudownym przywilejem był fakt, iż linia krwi, z jakiej się wywodzili, cieszyła się wśród szczepu Kaguya szacunkiem i poważaniem. Jirō, ojciec dziewczyny, był drugim w kolejności synem jednego ze znakomitszych shinobich tegoż klanu. Ciężko przyrównywać go do Jasności, ale pierdołą też nie był. To właśnie po nim dziewczę odziedziczyło urodę, a przede wszystkim umiejętności, które wkrótce zakwitną niczym pąki wiśni wiosną. Jeśli zaś mowa o matce, Asami, niewiele o niej wiadomo, bowiem skąpo się wyrażała, skąpo okazywała emocje i równie skąpe miała umiejętności. Wciąż jednak pochodziła z majętnej rodziny. Pozory zachowane.
Towarzystwo brata sprawiało, iż od najmłodszych lat przejawiała silne poczucie empatii i obowiązku wobec drugiej osoby. Więź między nimi była, jak na dwuletnie dzieci, niesamowicie silna. Tak silna, jak miecze Samurajów. Yin i Yang. Jedno nie mogło istnieć bez drugiego, tak jak dzień nie może istnieć bez nocy, światło bez ciemności czy śmierć bez życia. Właśnie, śmierć...
Żadnym zaskoczeniem było to, iż rodzice starali się z początku nie przywiązywać do dzieci. Wszelkie dane ukazywały, jak bardzo życie, w otoczeniu piasku oraz wydm, a nawet drapieżników, rzutuje na skalę umieralności dzieci. Co drugie pisklę gasło z racji nieprzystosowania się organizmu do panujących warunków. Wokół panowała atmosfera, która przygotowuje na takową możliwość. Wszystkich bez wyjątku, bowiem śmierć nie wybiera, czy jesteś młody, czy stary, biedny, czy bogaty. Żadne pieniądze nie są w stanie uiścić opłat żniwiarza.
W zimę chłopca dopadają powracające duszności, w dalszym stadium również paskudne krwioplucie. Natychmiastowo zostaje odizolowany od siostry. Choroba, zdiagnozowana przez medyków, nie pozostawia złudzeń. Oczywiście, szukano leku i sposobów na wyleczenie malca; od konwencjonalnych, do tych mniej konwencjonalnych. Z marnym skutkiem. Umiera parę miesięcy później. A jego śmierć... Pozostaje jedynie śmiercią. Naiwnie doszukiwać się korowodu żałobnego, nikt nie rozpacza, nie traci zmysłów. Sytuacja wydaje się przejść zupełnie obojętnie wokół społeczności. Cóż, ludzie pustyni nie należą do sentymentalnych.
Początkowo mała Shiro, bo tak zwykli nazywać ją rodzice, odznacza się poczuciem straty. Dziecięcy umysł nie jest w stanie wyjaśnić nagłego zniknięcia kompana zabaw, a wszyscy dorośli unikają tegoż tematu jak ognia. Brzmi okrutnie, jednak zarówno ojciec, jak i matka, wiedzą, iż wychowywanie Harumi w żałobie może skutkować późniejszymi ograniczeniami w jej psychice. Po latach, z dawnych uczuć względem nieżyjącego brata nie pozostał nawet ślad. Dziewczynka dorasta w przeświadczeniu bycia pierwszym i jedynym dzieckiem. Wspomnienia rozmywa czas, myśli znikają niczym przeterminowane. A przecież jako jedyny, na ten moment, spadkobierca ichniego dobytku, musi podążyć śladami wyrytymi przez cały ród. Przyszłość dziewczęcia zostaje bardzo szybko przesądzona. Starszyzna postanawia uczynić dziewczynkę swoistym reprezentantem rodziny.
Ciężko zliczyć godziny treningu oraz łzy wylane w momentach, kiedy dziewczynka bynajmniej nie miała ochoty na czytanie kolejnych zwojów z zasadami, technikami i wielu innych arkuszy. Nacisk nie słabnie, a wręcz przeciwnie. Tworzy to kolejne, bardzo wyraźne, cechy charakteru Harumi; nieustępliwość i perfekcjonizm. Co prawda, można uznać to za zalety, ale wraz z oczekiwaniami rosną kompleksy. Wciąż wisząca nad białą czupryną myśl, że robi za mało, zbyt mało, by zadowolić rodzinę, spędza jej sen z powiek. Dziewczę stroni od pojedynków uparcie twierdząc, że pacyfizm jest jej bliższy, niźli wojowanie. Prawdę powiedziawszy, to zwykła wymówka. Kaguya nie jest w stanie widzieć prawdziwego obrazu swych umiejętności, a wizja splamienia honoru, cóż, skutecznie zamyka ją w klatce własnych, wyolbrzymionych, słabości.
Celem wyodrębnienia pożądanych cech w dziewczynce, zostaje jej przydzielony opiekun, który ma za zadanie towarzyszyć ośmioletniej, kościanej księżniczce w zabawach oraz wędrówkach po wiosce. Nikt, poza wtajemniczonymi, nie wie skąd wziął się chłopak o przebiśniegowych włosach i szkarłatnych oczach, jednak żaden członek rodziny nie podważa decyzji starszyzny. Strach, szacunek? Któż to wie. Opiekun staje się nieomal członkiem rodziny. Harumi spędza z nim praktycznie całe dnie. Włącznie z czasem przeznaczonym na sen. W końcu jest skarbem. A skarb trzeba pilnować.
Wraz z biegiem lat dziewczyna jeszcze bardziej zapatruje się na ambitnego i silnego młodzieńca. Jego zdanie staje się istotniejsze niż te, które wypowiadają "stwórcy". Jego rady ważniejsze, niźli te wysławionego dziadka. A jego towarzystwo... Pocześniejsze.
W roku trzysta siedemdziesiątym szóstym, w krajach kupieckich powstają ośrodki kształcenia shinobi. Ich otwarcie nie umyka uwadze rodziny Harumi. W nowych okolicznościach dopatrują się okazji, by odizolować dziewczynkę od Jina, który zdaje się, wedle plotek, podążać uczuciem innym, niż opiekun z osady względem uczennicy. Pozwolenie na rozrastanie się ziaren kłamstwa mogło zamknąć jej drogę do wżenienia się w wybranego, już z chwilą narodzin, chłopca. A na to nie mogli pozwolić. Postronni dukali, że wynikły jakieś fakty z jego życia, które sprawiły, że nie miał prawa dowiedzieć się, gdzie dziewczynka wyrusza. Summa summarum, wszyscy sumiennie dbali o powolne odsuwanie Harumi od opiekuna. A jemu samemu, cóż, zabroniono jakichkolwiek prób kontaktu z białowłosą z chwilą, w której uda się do wyznaczonego ośrodka. A kara za złamanie polecenia, cóż, wybryki Adolfa Hitlera, to przy tym nic.
Wraz z przekroczeniem czternastego roku życia zostaje oddelegowana do kraju kupieckiego Shigashi no Kibu, a następnie na rok do Ryuzaku no Taki. W tym też momencie mimowolnie traci kontakt z nauczycielem, a równocześnie przyjacielem. Spędza tam cztery, pełne przygód, lata. Gromadzi wokół siebie mnóstwo przyjaciół, znajomych. Znacznie wzrasta jej świadomość na temat ludzi i ich postępowania. Ta wiedza z pewnością będzie niejednokrotnie przez nią wykorzystywana. Kontakt z rodziną był utrzymywany listownie. Rozłąka miała wspomóc proces samodzielności. A tak przynajmniej twierdziła starszyzna. Wraz z ukończeniem nauczania Harumi miała wstawić się w swej ojczyźnie. Oczywiście jako osoba niezwykle posłuszna i zasadnicza, nie zamierzała się buntować.
Powód sprowadzenia dziewczyny do domu był prozaiczny. Osiągnęła wiek dojrzałości, kandydat na męża był gotów od dawna. Czas na ślub! Czy Harumi o tym wiedziała? Oczywiście, że nie. Któżby się przejmował tym, czego chce osiemnastoletnia dziewczyna?
KOMU W DROGĘ, TEMU BUT W TYŁEK
List, otrzymany poprzedniego dnia, sprawił, iż uśpiona tęsknota za domem odżyła z dziesięciokrotną siłą. Harumi zdała sobie sprawę, jak wiele wydarzeń ją ominęło, jak bardzo pozmieniali się ludzie z Sabishi, a przede wszystkim, że mimo powierzchownej gruboskórności po prostu chciałaby w końcu zobaczyć swoją rodzinę.
Pogoda zachęcała do przechadzek. Sama Haru popadła już w pewien trans chodzenia, nie myśląc o niczym konkretnym. Spoglądając na tablicę informacyjną, dziewczyna spostrzegła, iż jest już całkiem spory kawałek poza miejscem, z którego rozpoczęła swój spacer. Niepewnie rozejrzała się po okolicy poszukując wzrokiem miejsca, w którym mogłaby na krótką chwilę spocząć.
Wcześniej wspomniany odpoczynek nie trwał zbyt długo, w zasadzie nie trwał wcale. Harumi obróciła głowę lokalizując źródło odgłosów; ktoś coś tnie, ktoś krzyczy. Zmarszczyła brwi obserwując całą sytuację z poczuciem lekkiego dysonansu. Niespecjalnie miała ochotę na obciążanie samej siebie czyimiś problemami, niemniej jednak wewnętrzna walka z empatią zakończyła się szybką kapitulacją. Okazuje się, iż kupcy, w obawie przed bandytami, korzystają z nieprzejezdnego traktu. Nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności wóz nieomal się rozpada.
Bohaterka Harumi pomaga zgrai kupców wydostać wóz i udać się do miasta. Po drodze napotykają rodzinę, początkowo definiowaną jako bandyci, w potrzebie. Również i im dziewczyna stara się pomóc.
TRUDNE SPRAWY
Dziewczyna ofiaruje pomóc rodzinie, którą poznała podczas naprawy i ochrony wozu. Matka rodziny prosi ją o leki, których nie może sama kupić. Harumi cała sprawa śmierdzi, więc próbuje ją ugryźć od drugiej strony.
Będąc świadkiem zatarczki między synem kobiety, a synem właścicieli herbaciarni, wyraźnie wpadłszy mu w oko pije, zatrutą herbatkę i trafia w szpony zła. Dziewczyna jest bliska zostania wykorzystaną jak wiele kobiet przed nią, w tym siostra chłopaka (co było powodem zatargu).
Przez swoje sprytne na początku podejście zyskuje czas, który potem traci bezpowrotnie, interpretując zachowanie zwykłego zboka jako psychopaty. Na szczęście zostaje wybawiona przez syna kobiety której miała pomóc. W wyniku całej sprawy syn właścicieli zostaje ranny i okradziony, a Harumi ucieka z synem kobiety imieniem Ishi. Nie bierze od niego grosza. Kupują leki, które chłopak zanosi matce.
KOSZMARNY ŻART
W centrum targowiska stoi kij. Na kiju są deski. W deskach są gwoździe. Zbijają deski do kupy, tworząc ładną kwadratową płaską przestrzeń. I na tej przestrzeni jest farba. Farba układa się w wielki znak ryou. Co to oznacza? No bardzo mało subtelny sposób na ogłoszenie, że jest praca do wzięcia.
Haru wraz z Keizo podejmują się zlecenia zostania osobistymi bodyguardami kupców. Wędrują na spotkanie z anonimową spółką, tam rozgrywa się niebywała jatka. Oboje shinobi łączą swoje umiejętności, by całą sytuację zakończyć możliwie jak najmniejszym kosztem. Misja kończy się podpisaniem umowy między kupcami, a tyczkabolec spółka.
I ŚMIESZNOŚĆ CIAŁEM SIĘ STAŁA
Otóż wóz jedzie, wóz Keizo i Harumi, z kupcami na pokładzie z Ryuzaku do Sabishi. I nagle wóz podskakuje. Jeden z ludzi zeskakuje ogarnąć co to się kuhwa podziało, może będzie powtórka z rozrywki? Harumi już może mieć przebłyski stresu, że znów będzie musiała sobie rękę wyjmować coby wóz naprawić, bo znów się coś zepsuło... Ale nic bardziej mylnego. Wóz podskoczył na przeszkodzie. Na drodze jest coś na wzór... misy? Lekko wgniecionej, metalowej misy. Przez ciężar przejeżdżającego po niej wozu - dość zakopanej w piachu misy. A pod misą wystający z ziemi kawałek głowy.
Głowa okazuje się całkiem żywa, a w przyszłości problematyczna. Za uratowanie pijanego jegomościa dwójka shinobi będzie musiała stoczyć walkę na śmierć i życie. Dzięki nieprzyjemnemu wydarzeniu dziewczyna poznaje przyjaciela dawnego nauczyciela, Bliznę. Otrzymuje od niego tajemniczą spinkę. W wyniku złego osądu sytuacji dziewczyna musi zbiec z wioski.
STRACH OCZYŚĆMY OGNIEM
Etsuya i Harumi w długiej drodze, czują już ciężar podróży w każdej nodze. Przeszli wiele, lecz nie są z nich zbyt dobrzy przyjaciele... I tak dalej i tak dalej...
Z centrum kilku budynków, gdzie jest puste pole ziemi, nagle wystrzeliwuje szkarłatny, wielki, lepki jakby mokry... wąż? Bestia wyglądająca jakby była stworzona z krwi wyleciała ponad domki wysoko, rozbryznęła się w powietrzu i skapnęła krwawym deszczem na zebranych.
Pomiędzy kilkoma budynkami jest sporej wielkości gurda, przy której stoi dwóch ludzi. Wokół nich jest kilkanaście osób, krzyczą z przerażenia. Oprócz gurdy jest też zadaszony kramik obwoźny z różnymi pierdołami. Okazuje się, iż są to naciągacze. Pod przykrywką bycia kapłanami zjednują sobie ludzi. Etsuya, z racji nienawiści do tejże kasty, postanawia przerwać proces naciągania ludzi.
KOŚCI NIEZGODY
Będąc w karczmie, a raczej już ją opuszczając, Harumi, Etsuya i Kuroi są świadkami dziwnej sytuacji, gdzie trójka zbirów twierdzi, że wygrała lokal w kości. Przez chamskie zachowanie ów ludzi, postanawiają pomóc karczmarzowi. W lokalu dość przypadkowo zjawia się też Yami, który także się tam zadokowuje.
Po spędzonej tam nocy cała czwórka układa plan jak nie tylko odzyskać karczmę, ale i zapobiec podobnym napaściom w przyszłości. Grupa rozdziela się, co owocuje tym, że Kuroi odkrywa oszustwo trójki nowych właścicieli, a pozostali załatwiają właścicielowi ochronę mafii na korzystnych warunkach.

WIEDZA

KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI
Wiedza o Ayatsuri
Przeważnie bezpośrednio nie uczestniczą w walce, ale świetnie panują i manipulują nad swoimi wytworami – kukłami, często noszą ze sobą wielkie zwoje, dzięki którym owe kukły się pojawią, raczej milczący.

Wiedza o Kaguya
Członkowie tego klanu, oprócz wiedzy o charakterystycznych cechach przypisanych każdemu Kaguya, posiadają również informacje o umiejętnościach klanowych. Kaguya w większości przypadków mają dwie charakterystyczne kropki na środku czoła, walczą własnymi kośćmi, specjalizują się w walce bezpośredniej – taijutsu.

Wiedza o Akimichi
Charakteryzują się nieco większą masą tłuszczową, często spożywają posiłki, jednak potrafią zaskoczyć i są dobrymi wojownikami mimo pozornej nieprzydatności, wyspecjalizowani w taijutsu, potrafią manipulować swoim ciałem, zamieszkują tereny tereny Sakai.

Wiedza o Dōhito
Charakteryzują się otworami gębowymi na dłoniach, korzystają z gliny, która ma właściwości wybuchowe, co też jest ich znakiem rozpoznawczym, spotkać ich można na terenach Tsurai.

Wiedza o Haretsu
Porywa ich wir walki, ale nie posiadają charakterystycznych cech wyglądu, panują i manipulują wybuchem, lubią walkę bezpośrednią, zamieszkują tereny Tsurai

Wiedza o Inuzuka
Często charakterystyczny tatuaż na policzkach, jakby na kształt kłów, towarzyszą im, jak i walczą z nimi psy, preferują walkę bezpośrednią, wyszkoleni w taijutsu, zamieszkują tereny Yustsu.

Wiedza o Sabaku
Są dość tajemniczy, potrafią władać nad piaskiem, bywają brutali, przez co często budzą respekt swoich przeciwników, dążą do celu bez względu na przeszkody, zamieszkują tereny Atsui.

Wiedza o Maji
Grawitacja dla nich nie istnieje, jakby mieli władzę nad bronią, którą posiadają, dodatkowo ich umiejętności przypominają umiejętności Sabaku, jednakże tylko silniejsi Szczepowcy mogą kontrolować czarny piach, szczep nastawiony pokojowo, nie miesza się niepotrzebnie w konflikty, ich siedziba znajduje się w Atsui.

Wiedza o Senju
Manipulują drewnem, zamieszkują tereny Shinrin.

Wiedza o Towarach Luksusowych
W Sabishi można zakupić substancje Shōko i Hādoheddo.
RELACJE
Godność: Senju Keizo
Typ relacji: Neutralna
Opis: Poznali się przy okazji wykonywania zadania dla, znanych Harumi, kupców. Senju jawił się jako osoba niezwykle silna, ale jednocześnie spokojna i opiekuńcza. Być może, gdyby nie fakt, iż jego działania doprowadziły do wygnania Kaguyi z wioski, ich relacja wyglądałaby nieco bardziej przyjacielsko.
Wydarzenia
• [MISJA] „Koszmarny żart”
• [FABUŁA] Wspólny nocleg
• [FABUŁA] Podróż do Sabishi
• [MISJA] „I śmieszność ciałem się stała”
Godność: Kuroi Kuma
Typ relacji: Neutralna
Opis: Trafili na siebie w drodze do Shigashi no Kibu. Mężczyzna okazał się całkiem sympatycznym przedstawicielem Sabaku. Bez namysłu pomógł w mafijnych zagwozdkach, czym zapunktował u dziewczyny. W oczach białowłosej, Kuroi widnieje jako zabawny, nieco dziwny, facet o niesamowicie indywidualistycznej naturze. Czyli tak, jak przystało na Sabaku.
Wydarzenia
• [FABUŁA] Podróż do Shigashi no Kibu
• [FABUŁA] Wspólny posiłek, alkoholowe libacje
• [MISJA] „Kości niezgody”

Godność: Nakiri Etsuya
Typ relacji: Pozytywna
Opis: Początek ich relacji zaczyna się od rozmytych obrazów, zasłabnięć i, cóż, niezbyt przyjemnej konwersacji. Do tego wszystkiego należy dorzucić rozjuszony charakter Harumi i to, że czuła się niesamowicie zagubiona wydarzeniami z Sabishi. Tragedia murowana? No nie do końca. Z braku innych możliwości, a przede wszystkim z rozsądku, Haru postanawia podążać śladami tajemniczego chłopaka. Koleje losu sprawiają, że stają się nieomal zespołem wspierając i martwiąc się o siebie nawzajem.
Wydarzenia
• [FABUŁA] Zasłabnięcie na pustynii
• [FABUŁA] Podróż do Atsui
• [MISJA] „Strach oczyśćmy ogniem”
• [FABUŁA] Zerwanie z zasadami
• [FABUŁA] Podróż do Shigashi no Kibu
• [FABUŁA] Wspólny posiłek, alkoholowe libacje
• [MISJA] „Kości niezgody”
Godność: Yami
Typ relacji: Neutralna
Opis: Przypadkowy świadek zamieszania w karczmie. Początkowo nie wtrącał się w dywagacje nad taktyką wobec mafii. Ostatecznie jednak podsunął wiele kluczowych rozwiązań i włączył się w walkę o odzyskanie przybytku.
Wydarzenia
• [MISJA] „Kości niezgody”

ZDOLNOŚCI

KEKKEI GENKAI: Shikotsumyaku
NATURA CHAKRY: Raiton (雷遁)
STYLE WALKI: Gōken
UMIEJĘTNOŚCI:
PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 52
WYTRZYMAŁOŚĆ 81
SZYBKOŚĆ 81
PERCEPCJA 60
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1
SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 274
KONTROLA CHAKRY: C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 108%
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSU E
GENJUTSU E
STYLE WALKI 1
Taijutsu: Gōken (A)

...

...

IRYōJUTSU E
FūINJUTSU E
ELEMENTARNE
KATON E
SUITON E
FUUTON E
DOTON E
RAITON D
KLANOWE C

JUTSU

Ninjutsu
E
Bunshin no Jutsu
Henge no Jutsu
Kai
Kawarimi no Jutsu
Kinobori no Waza
Suimen Hoko no Waza
Nawanuke no Jutsu

Gōken
D
Konoha Reppū
Konoha Senpū
C
Konoha Daisenkō
Konoha Daisenpū
Konoha Kaiganshō
Konoha Raiken
Konoha Shōfū
B
Konoha Toppū
Konoha Tsumuji Senpū

Taijutsu Uniwersalne
D
Dainamikku Akushyon
Dainamikku Entorī

Fūinjutsu
E
Fūin no Jutsu

Klanowe
E
Akuma no tsuno
D
Hokkotsu no Yaiba
Yanagi no Mai
Hone kēji
C
Tsubaki no Mai

Raiton (雷遁)
D
Raiton: Dendō Hando
Raiton: Hiraishin

EKWIPUNEK

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE)
Torba przymocowana do pasa (z przodu), duża torba na wysokości lędźwi (z tyłu)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE)
Torba przymocowana do pasa
4x Kunai

5x Shuriken

1x Trójkunai
Torba przymocowana na wysokości lędźwi
1x Pigułka żywnościowa

ROZLICZENIA

PIENIĄDZE: *klik*
PH: *klik*

MISJE

D - 3
1) Komu w drogę temu but w tyłek.
2) Trudne sprawy, niech twoje serce, rozwiąże jeee.
3) Po pierwsze prezencja - Koszmarny żart.
C - 4
1) I śmieszność ciałem się stała...
2) Strach oczyśćmy ogniem.
3) Kości niezgody
4) Odkupienie
B - 0
A - 0
S - 0
[/list]
PREZENTY OD ADMINISTRACJI
Święta, święta i dziewczynka z zapałkami, Dzień Kobiet, Zimowa Gala 2019, Wielkanoc 2019

Bumc, można sprawdzać.

No i takie KP to ja lubię! ♥
Bardzo ładnie i zaradnie (:
A K C E P T!

Ukryty tekst

Śmierć postaci
link

Shinobi War PBF Naruto

Harumi Kaguya

Harumi Kaguya

Re: Harumi Kaguya

Re: Harumi Kaguya

Re: Harumi Kaguya