Shinobi War PBF Naruto

Po pobycie w Ryokanie cała nasza grupa wyruszyła do domu Yasuo w celu rozwiązania powstałego podczas turnieju konfliktu. Kiedy przybyliśmy do domostwa rodziny samuraja, okazało się że Harisham także właśnie tam przybył, więc i ja zatrzymałam się przed wejściem. Dom okazał się być relatywnie spory a dziwne dyniowe ozdoby wyglądały dość niestandardowo.
- Ohayou Harisham-san, widzę że udało ci się znaleźć dom Yasuo. Zakupy udane? - zapytałam się Houzukiego a na moich ustach rozkwitł uśmiech. - Dziwny dom, nieprawdaż? Zastanawia mnie, kto w ogóle wpadł na pomysł z tymi wszystkimi dyniami, wygląda to bynajmniej niepokojąco. To jakieś ozdoby w hołdzie jakiemuś nieznanemu bóstwu czy zwykłe ozdoby? - zapytałam się resztę, może ktokolwiek inny będzie nieco bardziej zorientowany w tym temacie.

Droga nie była zbyt długa, ale atmosfera która się tworzyła w tej przedziwnej grupce, była dla Yosuke bardzo nieswoja. Shins już od dawna wydawał mu się bardzo dziwnym kolesiem, a jednak postanowił on nadal przyglądać się dyspucie o Hachimana. Poprzednio próbował jedynie dolewać oliwy do ognia, nie było więc niczym dziwnym to, że Rekinek spodziewał się podobnego zachowania i tym razem. Najwyraźniej robienie wybuchów szło mu równie dobrze, jak tworzenie wybuchów agresji u innych.

-Hari!- Ucieszył się na widok swojego mentora. Co prawda rozłąka nie była długa, a po wielu dniach w Yinzin i wcześniejsza wspólna podróż powinna sprawić, że po tak długim czasie mogliby pomału mieć siebie dość. Tak się jednak w przypadku Hoshigakiego nie stało, wręcz przeciwnie. Z każdym kolejnym dniem coraz bardziej dziękował losowi i Hachimanowi, że postawił ich na tej samej ścieżce oraz doprowadził do spotkania.

-Bardzo dziwne ozdoby, to ma odstraszać czy przywoływać jakieś demony?- Zapytał, przyglądając się bardzo dziwacznie wykrojonym dyniom. Jak na tak staroświeckie i dbające o tradycje społeczeństwo, ten dom był niesamowicie wyróżniający. Niestety nie w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Yosuke nie wiedział co o tym myśleć. Czyżby to było kolejne dziwactwo samurajów? Jakaś sekta? Ukryte wierzenia? Chłopiec nie był zbyt obeznany z tutejszymi panteonami bóstw, toteż wolał póki co nie wydawać głośnych werdyktów. Póki Harisham był spokojny, Rekinek powinien zachowywać się tak samo.

Shins, jak chcesz, to możesz założyć, że Twoja postać przybyła zanim matka Yasuo Was wpuściła .

- Muszę się tutaj zgodzić, Harisham-san, co jak co ale sklepy tutaj są wyśmienicie wyposażone, sama również wydałam w nich... Cóż, dużo. - zgodziłam się z komentarzem Houzukiego.
Nasze oczekiwanie skończyło się w momencie kiedy jakaś kobieta krzątająca się po ogródku podeszła w naszą stronę, zainteresowana najwyraźniej niespodziewanym zbiorowiskiem. Słysząc jej słowa uśmiechnęłam się nieco, czując ukłucie dumy jak i nutę rozgoryczenia.
- Nie ma najmniejszego problemu. - powiedziałam pogodnym tonem - Udało mi się zająć drugie miejsce na całym turnieju. - dodałam a rozmowa na tym się skończyła i zostaliśmy zaproszeni do środka. Kobieta wprowadziła nas do środka gdzie czekał na nas jakiś starszy mężczyzna, który okazał się być o wiele mniej przyjazny od kobiety, jednak było to w pewnym sensie zrozumiałe jednak mimo tego, wciąż nietaktowne. Nie komentując tego zbytnio, zaczekałam aż Hina przyniesie poduszkę po czym usiadłam w oczekiwaniu na Yasuo, który chwilę później zjawił się w pomieszczeniu. Teraz była kolej na rozmowę Harishama z młodym samurajem, więc siedziałam cicho i czekałam na rozwój wypadków...

Dalsze obserwacja domu oraz ozdób umieszczonych na widoku musiała poczekać. Oto ich oczom ukazała się kobieta, dużo starsza niż goście, którzy zostali tutaj zaproszeni. Rekinek nie miał okazji jej wcześniej poznać, na trybunach podszedł do nich jedynie ojciec oraz syn, jednak bardzo prosto można było wywnioskować, że jest to matka Yasuo. Na dodatek, zamiast skupić się na istotnych sprawach, to zaraz zaczęła wypytywać Tamaki, o to jak poszło jej na arenie. Trzeba było pokazać się całą rodziną na finałach, a nie chować się w swoim domu, uciekając od odpowiedzialności za własne słowa. Yosuke nic takiego jednak na głos nie wypowiedział, próbując nadal trzymać język za zębami, chociaż coraz mniej podobał mu się pomysł przyjścia do rodzinnego domu Ineko.

Harisham, jako główny zainteresowany, postanowił przewodzić tej małej grupce i wytłumaczyć pani gospodarz, jaki jest powód ich wizyty. Co prawda słowa Kapłana były dość enigmatyczne i nie wyjaśniały niczego, aczkolwiek, jeśli samuraj wytłumaczył swoim rodzicom sytuację, to nie powinno być większych problemów ze wzajemnym zrozumieniem. Wyglądało jednak na to, że wszyscy się zrozumieli, aczkolwiek wyraźne zniknięcie uśmiechu z twarzy "starszej pani" było dla chłopca nieco dziwne. Owszem, mocno pożarli się wcześniej na trybunach, wzajemnie sobie grozili, powodując, że cała sytuacja nie była zbyt przyjemna. Nie było jednak powodu, aby to dotykało bezpośrednio tej kobiety. Czyżby aż tak zamartwiała się niewłaściwym zachowaniem syna i męża? A może dotarło do niej, że przybysze z innych krain poznali się na tym, jak fałszywe jest społeczeństwo samurajów? Hoshigaki skłaniał się jednak ku wersji, że jest to jedynie udawany smutek, który idealnie wkomponowuje się w sztuczność, której pełno w Yinzin.

Skierowali się krokami Hinaty do pewnego pokoju. Pokoju, w którym siedział już ktoś im znajomy. A przynajmniej kojarzył go Rekinek. Sytuacji z trybun zapewne nie zapomni nigdy. To właśnie wtedy, pierwszy raz w swoim życiu miał okazję na własne oczy przekonać się jacy samurajowie są naprawdę. Groźby, zastraszanie i niezbyt miłe zachowanie, a wszystko to z powodu przyłapania jego syna na oszustwie. Samuraj nie popisał się ani wtedy, odciągnięty przez syna, ani tym razem, oskarżając "nieznajomych" o to, że są zwyczajnymi złodziejami, a powodem ich przyjścia do tej posiadłości może być, próba zabrania kilku przedmiotów w kieszeniach. Yosuke zmrużył oczy, wbijając swój gniewny wzrok w mężczyznę. To była oczywista potwarz w kierunku całej grupki, a Hoshigaki potraktował ją bardzo personalnie, być może ze względu na dzierżony przy pasie miecz. Nawet po tamtej sytuacji ten wojownik niczego się nie nauczył i w dalszym ciągu ma ten sam agresywny ton, którym rzuca kolejne groźby pod adresem dużo młodszych od siebie.

Słowa ojca zostały jednak zignorowane przez Hozukiego, co niesamowicie zaimponowało jego młodszemu rodakowi. Dobroć, wychowanie oraz wiara prowadziły Harishama, a Yosuke postanowił nie sprawiać mu dodatkowych problemów. Wzorując się więc na swoim mentorze, próbował nie wdawać się w pyskówki, oczekując we względnym spokoju. Mimo wszystko, w środku aż się w nim gotowało. Trzeba to było jednak przezwyciężyć. Samuraj w oczywisty sposób chciał ich sprowokować do nikczemnego zachowania, aby wyszło, że to goście, a nie gospodarze zachowują się niewłaściwie. Teraz pozostało jedynie poczekać, aż zjawi się ostatni potrzebny. Yasuo. Na jego widok, Rekinek jedynie delikatnie skinął głową na powitanie wojownikowi. Czy ten dalej żywił urazę? Może nieco się uspokoił i zrozumiał błąd? A może jedynie dalej się nakręcał w błędach od pokoleń przekazywanych wśród samurajów? Wkrótce miało się okazać jak było w rzeczywistości.

Cała ta sytuacja zdawała się dla Yosuke tak abstrakcyjna, że nawet gdyby w tym momencie próbował włączyć się do dyskusji, to nie byłby w stanie. Tak go zatkało zachowanie całej rodziny samurajów, że zabrakłoby mu słów by wyrazić swoje zdziwienie i niezrozumienie do ich podejścia. Zostali zaproszeni do tego domu przez jednego z domowników, stawili się tak jak obiecali chcąc przedyskutować w spokojniejszej atmosferze wszelkie nieporozumienia i wątpliwości, a także wyjaśnić sobie kwestię oszustw. Mimo tego, że byli tutaj gośćmi, od samego początku zarówno rodzice, jak i ich syn, byli niesamowicie niemili. Nawet na powitalne pozdrowienie Harishama zareagowali wrogością. Dlaczego ta kobieta groziła śmiercią Hozukiemu, skoro on jedynie powitał jej syna. Dlaczego tak ostro reagowała i z jakiego powodu tak bardzo bulwersowała się całą sytuacją. Rekinek coraz mniej rozumiał tych całych samurajów. Dużo gadają o tradycji, przeszłości, honorze i tego typu rzeczach, a na samo słowo "Hachiman" reagują jakby im ktoś rozgrzanym prętem po plecach przejeżdżał.

Rekinek był jednak pod pełnym wrażeniem spokoju swojego starszego kolegi. Mimo tego, że notorycznie go obrażano, wyszydzano oraz grożono, w tym śmiercią, on nadal był spokojny i gotowy by bronić dobrego imienia Hachimana. Nie poddawał się próbie prowokacji ze strony Yasuo, który za wszelką cenę próbował zdyskredytować Kapłana. "Fanatyzm jest niebezpieczny" Powtórzył w myślach po samuraju. Co miało samo pozdrowienie i próba obrony przed szydzeniem z Boga Ośmiu Chorągwi do fanatyzmu? No i przede wszystkim, czemu to miało stanowić zagrożenie dla tutejszego społeczeństwa, które jak żadne inne na świecie wyznaje tradycyjne wartości. Przecież, z tego co Hoshigaki zauważył przez czas swojego pobytu na Yinzin, to właśnie tutaj jest ogromna ilość przydrożnych kapliczek, duża ilość świątyń oraz olbrzymia ilość osób do niej uczęszczających. W obecnym świecie wiara jest dość powszechna, choć co prawda wiele krain zapomina o swoich korzeniach, wychodząc w stronę jakiejś dziwnej nowoczesności, próbując udawać jacy to oni oświeceni nie są. Yosuke szybko spojrzał jeszcze po pozostałych co robią, ale jego uwaga była głównie skupiona na osobniku, który oddał mu miecz. Nigdy nie wiadomo do czego może on być zdolny.