Pierwszy dom Shinichi'ego

[Arii]

1/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Dziewięć miesięcy. Tyle minęło od pamiętnej Bitwy pod Kotei, która zakończyła się tragicznie dla kontynentu. Dzicy zza Muru osiedlili się na nim, dziesiątkując Zjednoczoną Armię, którą poprowadzili niezwykli dowódcy klanu Uchiha. W głowie młodego człowieka zostawić to mogło wiele traum, ale także mogło doprowadzić do rozwoju. Ze strachu, że popełni się podobne błędy, które kosztować mogły czyjeś życie. Wojna to nauka na całe życie, z której trzeba wyciągnąć, jak najwięcej. Nie każda bitwa może być wygrana, ale trzeba się przyszykować na wygranie wojny. To co zobaczył mogło tylko mu pomóc... A po całym zajściu mógł czuć niedosyt, że zrobił za mało.

Dziewięć miesięcy. Tyle wystarczyło, żeby wyszlifować swoje umiejętności. Tyle wystarczyło, żeby poczuć się w końcu na siłach, aby móc stawić czoło kolejny raz nieznanemu, ale całkowicie z innej pozycji. Tym razem mógł zmienić los czegoś, mógł być aktywnym działaczem, nie tylko biernie się przyglądać, jak jego i innych czyny zostają rozmyte przez wrogie siły, nieważne co by zrobili. Klęska była wpisana w udziale Bitwy o Kotei. Ale teraz młody ninja, który przed bitwą jeszcze nie wiedział, co chciałby robić, nie znał sensu swojego życia, mógł coś zdziałać. To było budujące.

I właśnie tak po dziewięciu miesiącach ciężkiej pracy nad sobą wykonywał swoje obowiązki, które zleciły mu głowy klanu Nara. Pracował, trenował, jadł, odsypiał i tak w kółko. I tak właśnie zaczął się kolejny dzień. Wstał, wyszykował się, zjadł. Kto by pomyślał, że będzie mieszkał w takiej Osadzie? Jakiś czas temu nie mógł się nawet tego spodziewać... Ale stał się cennym nabytkiem samego klanu, rozszerzył ich wachlarz możliwości, o coś całkowicie uniwersalnego. I wykorzystywali to bardzo dobrze.
Gdy miał posprzątać po posiłku, ktoś zapukał do jego drzwi, ale gdy je otworzył nikogo tam nie było. Jedyne co zobaczył to karteczkę pod drzwiami, zwiniętą i opieczętowaną znakiem klanu. Gdy postanowił ją odpieczętować zobaczył tylko krótką wiadomość.

Chcemy przebadać nowy trop związany z pewnym kultem. Spotkaj się z naszym informatorem w Wiosce Ukrytej Wśród Drzew, za dwa dni, kiedy słońce całkowicie się skryje usłyszysz dźwięk niczym pohukiwanie sowy a w najwyższym punkcie w wiosce ujrzysz kogoś, kto skupi całą Twoją uwagę. Rada

Kolejne zlecenie do wykonania właśnie przybyło i zapowiadało się dość intrygująco. Kult? Z czym mogło być to związane? W dodatku informator tak opisany? Znowu coś intrygującego. Przynajmniej wiedział, gdzie zmierza w końcu podana Wioska była jednym ze szlaków dla klanów Nara, które już nie raz w ostatnim czasie przemierzał. Ale nie musiał na kogoś czekać i w dodatku go wypatrywać. Im więcej doświadczenia się posiadało tym bardziej coś musiało go zaskakiwać, prawda?

---

Dialogi:
---

[Boukyaku Shinichi]

Wiosenny piękny dzień rozpoczął się podobnie do innych. Mężczyzna o blond włosach i oszpeconej twarzy ocknął się z koszmaru będąc całkowicie spoconym. Jeszcze pół roku temu zrywał się niekiedy z krzykiem, a teraz jego umysł dostroił się wystarczająco, aby czerpać odpoczynek z conocnych mar. Możliwość przyzwyczajenia się do tego stanu rzeczy pozwalała mu jego wytrzymałość psychiczna. Właściwie było to być albo nie być. Jeśli Shinichi nie wykazałby się siła ducha, to po prostu by oszalał. Koszmary o demonach podsycały jego determinację i nie pozwalały zapomnieć o wyznaczonym celu.
Misa z ciepłą wodą zakołysała się, kiedy to mężczyzna zaczerpnął z niej, aby obmyć twarz po goleniu. Chwiejne odbicie prezentowało surową twarz z blizną na brodzie i o wiele większą na boku głowy. - Coraz bardziej przypominam bandytę. - Stwierdził do siebie lekko nienawykłym do używania głosem. Kiedy skończył swoją poranną toaletę udał się do kuchni, gdzie przyrządził syte śniadanie. Jego umiejętności gotowania znacznie poprawiły się. W tym konkretnym aspekcie podświadomość siedziała cicho, tak jakby poprzedni użytkownik tego ciała nie należał do znawców kulinarnych tajników. Shinichi uczył się od zera i z uśmiechem satysfakcji przyjmował coraz to bardziej zjadliwe posiłki.
Ceramiczne naczynia wpadły jedne po drugich do dużej drewnianej bali, gdzie miały chwilę się namoczyć. Oczywiście w przypadku Shinichi'ego ta chwila z reguły mogła zamienić się w kilka dni. Mężczyzna wyjątkowo nie lubił mrocznej strony gotowania - zmywania. Prawdopodobnie nie byłoby to takie straszne, gdyby nie dodatkowe jamy ustne na dłoniach. Dotykanie rozmokłych resztek własnymi wargami nikogo by nie zachęcało. Przypadkowe wlanie takiej wody po zmywaniu do ust tym bardziej. Niestety odstawianie tejże czynności na później było jeszcze gorszym doświadczeniem, bo ów woda stawała się jeszcze obrzydliwsza. Nic więc dziwnego, że Shinichi z radością przywitał pukanie do drzwi, które mogłoby go odciągnąć od znienawidzonej czynności.
Przed domem nikogo nie było, a blondynowi zdawało się, że zareagował nader szybko. Na progu leżały rozkazy na piśmie. Od dawna Shinichi nie otrzymał żadnych nowych zadań, co zaczęło lekko martwić. Wiadomość oznaczała, że jeszcze ród Nara nie postawił na nim kreski. Błękitne oczy prędko przewertowały niezbyt obszerny tekst, po czym uniosły się w poszukiwaniu doręczyciela pośród drzew. Nikogo nie było widać. - Tylko gdzie jest ta cała wioska ukryta wśród drzew. - Wypowiedział słowa na głos mając cichą nadzieje, że ten kto dostarczył rozkazy jeszcze gdzieś tu jest. Shinichi nie miał bladego pojęcia czym była i gdzie leżała rzeczona wioska. Zmarszczył brwi krzywiąc się przy tym i podrapał w czubek głowy. W każdym razie misja wyglądała na skomplikowaną. Z pewnością najpierw trzeba będzie dozbroić i koniecznie podpytać o wioskę miejscowych. Blondyn zniknął w głębinach swojego domostwa w poszukiwaniu sprzętu. Minął przy tym bale z wodą w której topiły się naczynia, błękitne oczy od razy umknęły w innym kierunku, tak jakby wcale nie spojrzały prosto w otchłań zmywania. Na zewnątrz pojawił się po kilku minutach, mając na sobie wszystkie niezbędne kabury i bronie. Ruszył w stronę centrum Yokukage, aby zaopatrzyć się w sklepie i powypytywać rdzennych Midorijczyków o wioskę ukrytą wsród drzew.

[Arii]

3/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Zniknięcie dostarczyciela wiadomości mogło dziwić. Szczególnie jeżeli wziąć pod uwagę braki w znajomości prefektury i okolic. Ale czy warto by było się przez to powstrzymywać? A gdzie tam! Zamiast robić rzeczy z codziennej rutyny młodzik ubrał się w strój shinobiego będąc w pełnej gotowości i wyruszył w centrum osady, aby zdobyć trochę informacji. Ludzie od czasu do czasu patrzyli się na niego niepewnie, ale da dużej ilości osób stawał się stałym elementem okolicy, jak wszyscy inni mieszkańcy. W końcu przysłużył się również podczas ostatniej bitwy i dzielnie bronił imienia klanu. Miał również zaufanie jednej z radnych, dla której wykonał zlecenie w zleceniu.
Dlatego nie miał też większych problemów, aby zagadać do kogoś i móc z nim trochę podyskutować, zdobyć trochę informacji. Podszedł pierw do starca sprzedającego jakieś gliniane naczynia, niezbyt urodziwe. -Hmmm... Rzeka Ukryta w Lesie? Nie nic takiego nie kojarzę. Jesteś pewien, że to o to Ci chodziło?- i zwrócił się do następnego klienta w kolejce. Nie uzyskał odpowiedzi, ale tyle ludzi wokoło, że nie zamierzał się zniechęcać!
Od następnej kobiety z szaloną fryzurą i zadziornym uśmiechem dostał trochę więcej. -Hoooo... To wioska, która znajduje się u ujścia strumienia rzeki. Prawdopodobnie jedyna. Jak skierujesz się na północ naszej osady to powinieneś podążać cały czas na wschód, aby zobaczyć wysokie budowle z drewna. Możliwe, że się w nich zakochasz! Mają piękne ornamenty jeleni na budynku swoich władz! Powinieneś to zobaczyć!- kobieta podekscytowała się, wyobrażając sobie to o czym mówiła. Czyżby już miał cel wyznaczony? Ch...

-A wcale, że nie! tak to właśnie jest z wami młodymi! On nie mówił o tej wiosce. Powtarza biedny pytanie o WIOSCE UKRYTEJ WŚRÓD DRZEW! A ty mu przekazałaś pół-prawdę! Ma poruszać się wzdłuż rzeki, ale na zachód! Wtedy zobaczy niezwykłe, wiszące wśród drzew budyneczki, drabinki i wiszące mosty! Czego was uczą rodzice? Wygadujecie głupoty a mogłaś gdzieś źle chłopaka poprowadzić! Biedny się jeszcze zgubi przez takie głupie gadanie! - zagotowała się staruszka przyglądająca się towarom na straganie obok. Prawdopodobnie dostał to co chciał, ale... Którą informację powinien uznać za dobrą? W dodatku chciał się jeszcze trochę przygotować pod względem ekwipunku to mogła być długa misja. W dodatku nie wiedział, gdzie go los poprowadzi. W poszukiwanej wiosce ma tylko spotkać się z dziwnym informatorem... Ciekawe kto to był i dlaczego akurat tak go opisano... Musiał spełnić jakieś warunki, aby go zobaczyć... Zupełnie jakby to była jakaś atrakcja dla turystów. A to oznaczać mogło, że mógł poznać lepiej kulturę swoich ludzi, do których dołączył i z którymi zaczął tworzyć społeczeństwo.

---

Dialogi:
Randomowie

[Boukyaku Shinichi]

Shinichi miał słabość do starszych ludzi. Miało to swoje korzenie w ciężkich początkach na tym świecie. To właśnie poczciwa, samotna starowinka przyjęła rannego mężczyznę i opiekowała się nim jak członkiem własnej rodziny. Nie brakowało więc mu sympatii i cierpliwości dla wszelkiej maści babci i dziadków. Nic dziwnego zatem, że to właśnie starszych ludzi postanowił wypytać Shinichi. Jego szczery, życzliwy uśmiech nie znikał z twarzy, kiedy słuchał uważnie co wiekowi Midorijczycy mają mu do powiedzenia. Niestety pamięć ludzi słabnie z płynącymi latami, co nie znaczyło, że nie posiadają naprawdę szerokiego wachlarzu wiedzy. Każdy z nich żył pewnie ponad dwakroć tego co ciało Shinichi'ego - bo sam Shinichi liczył sobie zaledwie kilka lat. Wystarczyło poczekać, pozwolić im rozruszać zakurzone zwoje wewnątrz pomarszczonych głów. - Bardzo państwu dziękuję. - Powiedział pochylając się głęboko w pasie. Informacje może i były sprzeczne, ale były. To i tak więcej niż posiadał na początku. Jego błękitne oczy opadły na dość brzydkie gliniane rękodzieła starowinki. Najpewniej nie miała zbyt wiele pieniędzy i próbowała dorabiać jak tylko mogła. - Przy okazji chciałbym kupić jeszcze to. - Wskazał palcem na naczynie o największej cenie na straganie. Nie było mu ono zupełnie potrzebne i wyrzuci to przy najbliższym zakręcie, ale jeśli miał możliwość to chciałby wspomóc tą starszą osobę bez ewidentnego litowania się nad nią.
Misją na którą ród Nara postanowił oddelegować Shinichi'ego zdecydowanie nie mogła należeć do prostych. Przynajmniej patrząc po wszystkich zadaniach otrzymanych do tej pory. Najpewniej też sprawa była lepka i znacznie lepiej było wysłać kogoś kogo w razie czego dałoby się bardzo łatwo wyprzeć. Shinichi doskonale zdawał sobie sprawę z pozycji w której się znajdował i nie miał wobec niej większych odczuć. Właściwie gdyby klan Nara nie traktował tak blondyna to wtedy można byłoby zacząć doszukiwać się głupoty. Nara znani byli z wielu rzeczy, ale na pewno nie głupoty. Trzeba było więc przygotować się na najgorsze i najcięższe. To oznaczało dokupienie ekwipunku. Jak okazało się podczas bitwy pod Kotei, pigułki żywnościowe i ze skrzepnięta krwią potrafią odwrócić sytuację diametralnie. Poza tym warto byłoby potwierdzić informacje o poszukiwanej wiosce jeszcze z kimś innym. Być może sam sprzedawca wiedziałby więcej na ten temat. Tak czy owak Shinichi skierował się w stronę sklepu z wyposażeniem.

[Arii]

5/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Dobroć serca młodzieńca niezwykle zaskoczyła staruszkę, która ze łzami w oczach podała mu wybrane naczynie i pożegnała go długim uściśnięciem dłoni. Nie każdemu jak widać się mogło powodzić, nawet w tak dobrze prosperującej osadzie. Miał jakieś urywki informacji, ale nie zamierzał poprzestawać na tym, mógł za to się przygotować za ruszeniem w drogę nieznane a z tyłu głowy trochę siedziały myśli o tym, że Nara będą chcieli go tylko wykorzystać a jak go stracą to tego nie odczują, jako czegoś ważnego. Takie myśli powinny szybko zniknąć, ponieważ pewność siebie była najważniejsza i nie bez powodu też tutaj był i nie przyjęli go ot tak. Spełnił pewne warunki i niektórzy również za nim musieli się wstawić, aby mógł tutaj żyć i tworzyć się na nowo.
Sklepik wyglądał tak jak zawsze. Był pełen niezwykłego sprzętu a starszy mężczyzna stał za ladą z uśmiechem obsługując kolejnych klientów, którzy nie oszczędzali pieniędzy na jego towarze. Sakiewka musiała się w końcu zgadzać. Gdy tylko przekroczył próg wejścia był bacznie przez niego obserwowany. Widział, jak oblizuje wargi. Przyjrzał się jego kaburą i posturze. Tak, zdecydowanie wyczuł ninję. -W czymś paniczowi pomóc? Jakaś nowa broń, kilka ciekawych okazów z Ryuzaku przybyło w ostatniej dostawie.- wskazał dłonią pobliską półkę z katanami i innymi ostrzami.

---

Dialogi:
Randomowie

Z/T

Możesz w sklepie zakupić potrzebne Ci rzeczy. Opisz to w poście i rozlicz

[Minoru]

Misja A:
“Cena pokoju” Boukyaku Shinichi

---

Kolejka 1:
Boukyaku Shinichi: 0
Minoru: 1

---

Tego dnia pogoda była piękna. Bezchmurne niebo, słońce wiszące wysoko, grzejące z całą swą potęgą a do tego lekki wiatr, który delikatnie pieścił rozgrzaną skórę. Iście idealny dzień by leniuchować i nie przejmować się niczym więcej. Niestety takiego szczęścia nie miał Shinichi, który od jakiegoś czasu przebywał w swoim mieszkaniu, oczekując na kolejne zadanie, których ostatnimi czasy mu nie brakowało.
Zaczęło się niewinnie. Ot ktoś zapukał w jego drzwi. Początkowo zrobił to delikatnie, z wyczuciem. Szybko jednak zaczął nabierać na niecierpliwości, zupełnie jakby właścicielowi tego pukania brakowało cierpliwości. W końcu jednak obie osoby, po dwóch stronach drzwi, zostały zaspokojone, gdy tylko drzwi zostały otworzone. Shinichi mógł dostrzec wysokiego i dość szczupłego mężczyznę, który niewątpliwie przebijał go swym wiekiem o wiele wiosen. Choć na pewno postarzał go bardzo jego zadbany wąs, który ozdabiał jego górną wargę i rozciągał się niemalże do żuchwy. Nie wiele lepszy efekt dawała jego poważna, lekko naburmuszona mina. Mężczyzna nosił się w typowym dla Nara mundurze, w kolorze zieleni wymieszanej z błotnistym odcieniem ziemi. Do tego kamizelka, dużych rozmiarów, bordowa, chusta która przepasała jego strój w połowie, na czole blaszka z wygrawerowanym znakiem rodu Nara i co ciekawsze, peleryna.
- Boukyaku Shinichi? - Zapytał, wyciągając przed siebie zwój, którego wcześniej Shinichi nie dostrzegł. Mężczyzna rozwinął go, nie pokazując zawartości naszemu bohaterowi, i zaczął spoglądać to na niego, to na Shinichiego. Słońce było jednak łaskawe dla Dohito i padające na niego promienie powodowały, że stawał się on odrobinę przeźroczysty. Dzięki temu mógł on dostrzec, że na zwoju znajduje się rycina przedstawiająca jakąś sylwetkę. Więcej szczegółów nie było widocznych, lecz połączenie kropek nie było zbyt trudne.
- Masayoshi Nara. Czy mogę wejść? - Przedstawił się, jednocześnie zwijając zwój i chowając go do jednej z kieszeni w swojej kamizelce. Następnie wykonał krok do przodu, pokonując próg domu Shinichiego. Zatrzymał się zaledwie kilka kroków dalej, rozglądając po domku, w którym się znalazł. Niestety, niemożliwym było odczytać o czym teraz myślał, jego twarz nie wyrażała dosłownie niczego, jakby wykonano ją z gliny. Nie mówiąc nic, ruszył w kierunku jakiegoś siedziska.
- Przychodzę z polecenia rady. Zostało mi przydzielone zadanie wyjaśnienia serii zgonów, które od jakiegoś czasu nawiedzają wioskę Hitomura. Dla zwiększenia powodzenia misji, do tego zadania zostaną przypisane dwie osoby. Rada wytypowała na drugiego uczestnika ciebie. Podobno jesteś specjalistą od zadań pilnych. - Wyjaśnił, wyciągając z kolejnej kieszeni, niedużą fajkę oraz worek pełen suszonej tabaki. Podniósł swój wzrok na Shinichiego, jakby chciał zapytać czy może odpalić ją w jego domu.
- Wczoraj wieczorem zamordowano Jina Akiego. Był on właścicielem kilku spichlerzy w Hitomura i wiódł dostatnie życie. Musimy udać się tam niezwłocznie i dowiedzieć się kto stoi za tym zabójstwem i dlaczego. Sprawa ma jednak drugie dno. Jak wszędzie na świecie, tak w Hitomurze dochodzi od czasu do czasu do jakiegoś morderstwa. Ktoś jednak zaczął łączyć kropki i doszedł do wniosku, że to morderstwo i kilka poprzednich są ze sobą połączone. Nie znam szczegółów, ale jeśli rzeczywiście te morderstwa są ze sobą połączone, to możemy się spodziewać, że nastąpi kolejne. Pozbieraj więc co potrzebujesz i zadaj swoje pytania. Postaram się odpowiedzieć na to co wiem. - Kolejne wyjaśnienia i nakreślenie sytuacji. Wiadomo było niewiele, a stawka wydawała się dość wysoka.

[Boukyaku Shinichi]

Dzień rozpoczął się leniwie, jak każdy dzień następujący po dniu treningu. Mięśnie dalej paliły w satysfakcjonujący sposób, szczególnie kiedy umysł powoli pokrzepiany był pozytywnymi wynikami. Shinichi trenował swoje ciało, starając się ścigać z własnymi glinianymi tworami. W większości był w stanie prześcignąć niszczycielskie figurki, ale dalej brakowało mu wiele do swoich najsilniejszych technik. Po ostatnim zadaniu przydzielonym przez radę klanu Nara, miał on wiele do przemyślenia i nadrobienia. Tego dnia natomiast uciekł myślami od ciągłej pogoni za poprawą. Siedział w ciszy w skromnym salonie z otwartymi drzwiami na ogród. Niewielka sadzawka pluskała co jakiś czas, mącona przez kilka drobnych rybek. Najnowsze dzieło Shinichi'ego napajało spokojem ducha. Jego domostwo z każdym kolejnym miesiącem stawało się coraz bardziej jego własnym. Oddającym charakter właściciela.
Pukanie do drzwi było niespodziewane, ale nie dziwiło. Czyż nie zawsze nasze nowe zadania napływają w chwilach przeznaczonych na relaks i kontemplacje? Tak samo było i teraz. Oszpecony bliznami blondyn podniósł się pozostawiając kubek stygnącej herbaty na drewnianej, lekko poskrzypującej podłodze. Pukanie nasiliło się, a tempo zbliżania się do drzwi wzrosło wprost proporcjonalnie. W końcu stało się i w progu pukający jak i otwierający mogli spojrzeć sobie w oczy. Mężczyzna klanu Nara, który swoim wyglądem i sposobem noszenia po prostu krzyczał swoją przynależnością zadał proste pytanie. Shinichi poprawiając swój medalion rodowy na piersi najpierw przytaknął głową. - Zgadza się. W czym mogę pomóc? - Dodał po chwili w formalnym i grzecznym tonie. Czego trudno było się spodziewać to zwoju z ryciną przypominającą Shinichi'ego. Choć ciężko było mieć pewność w stu procentach. Serce zabiło mocniej. Czyżby po raz kolejny służby klanu Nara chciały zabrać go na przesłuchanie? A może jego zupełnie obca mu przeszłość w końcu dogoniła nowego właściciela ciała? - Naturalnie, proszę tędy. - Z zamyślenia wyrwało go pytanie, na które pośpiesznie odpowiedział. Zaprowadził przybysza do swojego salonu, gdzie kilka poduszek robiło za siedziska. Tam też przygotował dodatkową czarkę i nalał już ostygłej herbaty członkowi klanu Nara. Po chwili przyszło wyjaśnienie tego nagłej wizyty. Kolejna seria zgonów. Tajemniczy morderca, sekta, bądź inne niewyjaśnione przyczyny. Ostatnia misja na której Shinichi był poddany testowi najwyraźniej zakończyła się sukcesem. Od zwalczenia kultu Jashina w ukrytej wiosce pośród drzew, nie otrzymał żadnej informacji zwrotnej, więc Shinichi oceniał test jako niezdany. Nowa misja natomiast sugerowała coś zupełnie innego. Blondyn skinął głową w zamyśleniu i pojął czarkę do ust. - Proszę się nie krępować. - Zezwolił na palenie w domostwie po pociągnięciu płytkiego łyka zimnej już herbaty. Błękitne oczy wpatrywały się w chyboczący zielonkawy płyn w naczyniu, próbując chłonąć i przetwarzać jak najwięcej przekazywanych informacji. Klan Nara uchodził za niezwykle inteligentny i ciężko było dotrzymywać im kroku w zawiłych procesach myślowych. - Postaram się pana nie spowalniać w pracy i wesprzeć jak tylko mogę. - Zaczął skromnie, acz nie było to fałszywa skromność. Shinichi zdecydowanie nie posiadał genów klanu Nara i jego umysł nie umiał tak sprawnie i efektywnie analizować faktów. Najpewniej Masayoshi nie był zbytnio zadowolony z przedzielenia przybłędy do tak delikatnego zadania. W dodatku Shinichi rozwiązał swoją ostatnią zagadkę siłowo, niszcząc przy tym polowe okolicy. Tym razem musiał być delikatniejszy i wyważony. - Nie chce wysnuwać pochopnych winsoków, które później mogą zaćmić nam prawdę. Może być to zarówno praca mafii obejmująca wpływy w wiosce jak i zwykły seryjny morderca. Musimy dostać się na miejsce i zbadać pozostawione poszlaki. - Skwitował nie chcąc zadawać niepotrzebnych pytań. - Zanim jednak ruszymy, wypadałoby zrozumieć istotę naszej współpracy. - Zaczął ponosząc się i powoli zbierając potrzebne rzeczy, które jak się okazało głownie służyły do destrukcji i sztuczek shinobich. - Zdecydowanie nie będę mógł dorównać pańskiej dedukcji, ale za to wyglądam jak nie tutejszy więc możliwe, że łatwiej będzie mi pozyskać informacje. Poza tym moje zdolności nie należą do dyskretnych. Jeśli miałbym stanąć do walki to raczej w ostateczności i może na tym ucierpieć miasteczko. Czego oczekiwałbyś ode mnie panie Masayoshi? - Skończył zarówno swój monolog jak i przygotowania. Nie zabrał wiele, ale za to niezbędne rzeczy. Głownie chodziło o gline, bez której byłby bezbronny.