Domostwo rodziny Tachibana

[Ai]

Czyżby widok małej dziewczynki ich zaskoczył? Możliwe. Prawdopodobnie spodziewali się kogoś starszego, kogoś kto dla takiego dzieciaka będzie już z samej postawy oddziaływał w formie autorytetu. No cóż, ale trafili na Ai! Która na pewno będzie lepsza niż jakiś podstarzały, niespełniony artysta! A najpewniej kogoś takiego oczekiwali i już mieli pierwszą niespodziankę. Uśmiechała się przez cały czas, a na skinięcie głową chłopaczka odpowiedziała tym samym. Chwilka. Go-nii? Cholerka, aż przypomniała sobie o Poruczniku Go, niedźwiadku należącym do Mashisho! Aż dokładniej przyjrzała się młodzieńcowi, czy w czymś jej tego misia przypominał? No, może był troszkę krąglejszy od typowego chłopca w jego wieku, ale do bycia puszystym, leśnym stworzeniem mu zdecydowanie dużo brakowało. Miała jedynie nadzieję, że będzie tak samo potulny i nieszkodliwy, jak ten Go, którego już miała okazję poznać. Uzyskała również już całkowitą pewność, że dziewczyna, a właściwie Rii, jest siostrą tego chłopaczka. Uf, aż lżej się jej na serduszku zrobiło. Ciężki musiałby być żywot takiej młodej mamy!
-To ja! - Dumnie oznajmiła, że to właśnie ona jest tą osobą, która "zna się na rysunku". Temu chłopakowi brakuje podstaw? Cholerka, czy ona miała podstawy? Pewnie jakiś znawca by ją zwyzywał, że niektóre rzeczy robi nie tak jak powinna, ale cóż - pierwszych lekcji udzielał jej ojciec, a to i tak pobieżnie. Raczej była samoukiem, więc chyba nauka będzie dosyć eksperymentalna. No cóż. Jej rysunek działa? Działa. Więc u jej ucznia też zadziała. -Nie ma problemu, chętnie mu pomogę. Go-Kun! Chodź, nie traćmy czasu, będzie fajnie! - I jeżeli się zgodzi to prowadzi go na piętro, bezpiecznie miejsce do pracy - nic ważnego na pewno nie ubabra.

[Ryo]

~ 4/7 ~

Artysta
Misja D, Ai

Miejsce: Kōtei, Domostwo rodziny Tachibany
Pogoda: Burza mózgów

---

Jak przystało na pogodną ducha Ai, promieniała ona radością i chęcią do pracy. Jej przeciwieństwem był Go, który fizycznie był obecny, ale mentalnie był gdzieś w całkowicie innym świecie. Nie znaczyło to jednak, że nie słuchał tego, co się działo dookoła, bo też prawidłowo reagował na wszystkie słowa. Słysząc słowa dziewczyny postawił krok w przód i spojrzał na swoją siostrę. Ta widząc to szeroko się uśmiechnęła i położyła kolejny raz rękę na jego głównie. Możliwe, że w ten sposób jakoś go uspokajała albo pokazywała, że nie ma się czego bać, albo że zwyczajnie jest przy i z nim.
- Jeżeli to nie problem, to również wejdę i się rozgoszczę, ale proszę nie zwracaj na mnie uwagi, skup się w pełni na moim bracie - mówiąc to zdjęła rękę z głowy chłopaka, a ten swobodnie ruszył do przodu dając się zaprowadzić na górę. Wszyscy razem spokojnie weszli na górze, Go zaraz za Ai, a siostra kawałek za nimi. Rii starała się w niczym nie przeszkadzać, jednie stanowiła element prawdopodobnie uspokajający chłopaka i zapewniający mu spokój ducha, tak żeby w pełni mógł się skupić na tym, co będzie mu przedstawiała młoda członkini Gazo.

[Ai]

-Nie ma problemu, zapraszam. - Odpowiedziała Rii, skoro chciała towarzyszyć bratu, jej sprawa, Ai na pewno tego zabraniać nie będzie. No i trafili na górę, od razu pokazała miejsce, w którym chłopak mógł malować, właściwie dwa stojaki - bo sztalugą, tego raczej nazwać nie można - stały obok siebie, jeden ze sporymi arkuszami papieru dla Ai, drugi dla Go. Oczywiście przy nich były też farby, pędzle, ołówki. Nie orientowała się co do tego, na jakim faktycznie poziomie ten młodzieniec się znajduje. Miała go uczyć jakichś podstaw, ale czym dla nich te podstawy będą? Nie wiedziała nawet za bardzo od czego zacząć, bo mogła go uczyć rysowania okręgów czy jakichś prostych linii, perspektywy. Mógł rysować talerz widoczny z lotu ptaka, ale po co? Chłopak z tego na pewno nie będzie zadowolony, nie ma wykonywać męczących, powtarzalnych czynności. Pewnie będzie, ale no. Ai będzie chciała mu to jakoś urozmaicić, co by nie narzekał na to, jak cholerne nudne to wszystko było. W pobliżu były również jej wcześniejsze artystyczne bazgroły, coś w czym trudno byłoby doszukać się największych z podstaw. Malowała jak czuła, a czuła różnie.
-Dobrze Go, najpierw zrobimy małą rozgrzewkę i chcę wiedzieć jak rysujesz, więc po prostu rysujmy, bądź sobą. Każdy ma swój styl, więc to co będziemy robić potem, dopasujemy do Ciebie. Dobrze? - Nie miała bladego pojęcia jak zacząć. Więc najpierw chciała się dowiedzieć czy rysunki Go są obiektywnie złe, czy coś w nich jest i tylko będzie to wymagało dopracowania. Może jego siostra nie była wystarczająco wrażliwa by dostrzec "to coś"? A też i Ai będzie sie na pewno lepiej pracowało, jak już pozna swojego ucznia. Jedno to wiedzieć o podstawach, drugie to znaleźć ich sens w odniesienie, do przypadku, z którym przyjdzie jej się zmierzyć. Może nawet te podstawy bardziej by mu przeszkadzały? Nie może przecież być więźniem okręgów, czy coś.

[Ryo]

~ 5/7 ~

Artysta
Misja D, Ai

Miejsce: Kōtei, Domostwo rodziny Tachibany
Pogoda: Burza mózgów

---

Kiedy w końcu weszli na górę i rozsiedli się w dogodnym miejscu, Ai chciała przejść do właściwej części tej specyficznej misji, czyli właściwiej nauki rysowania. Pytanie jednak od czego zacząć, skąd wiedzieć, czego właściwie oczekują od niej. Na pytanie chłopak zareagował jedynie kiwnięciem po czym wziął się za rysowanie. Oddał się temu w pełni, jakby całkowicie się wyłączył. Nic co było dookoła niego nie miało znaczenia. Na początku trudno było ocenić co właściwie wychodzi z pod jego ręki. Kształty zdawały się całkowicie abstrakcyjne. Coś wiło się po kartce, kwiat, pnącza? Nie do końca, bo plątały się z innymi liniami tworząc jakiś pokrzywiony kształt zwierzęcia. Nie było to raczej nic, co realnie żyło na tym świecie. Abominacja chaotycznych myśli, które wypluły się na kartę. Niecodzienny widok. Widać jednak było zdecydowane braki pod względem samego prowadzenia lini, chłopak nie potrafił rysować prosto, wszystko krzywiło się na boki. Miało to swój urok, ale sprawiało też, że całość była raczej szkaradna. Samo zwierzę było mieszkanką chyba psa, może jakiegoś ptaka, konia, ryby... Trudno było to ocenić. Siedząca kawałek dalej Rii spokojnie przyglądała się i czekała aż chłopak skończy.
- Jak widzisz, czasem trudno ocenić co ma na myśli. Nie potrafi też rysować prosto. Nikt nigdy go nie uczył, po prostu pewnego dnia zaczął rysować - chłopak niespecjalnie się odzywał, wszystko mówiła za niego siostra. On pogrążony był w dziwnym transie, odcięty całkowicie od świata zewnętrznego. Jego rysunki rzeczywiście były szkaradne, brakowało im podstaw, prowadzenia lini, też samego spokojnego przelania myśli na papier, tak żeby nie przecinało i nie nakładało się wszystko ze sobą. Pracy raczej dużo, raczej niemożliwe do naprawienia w jeden dzień, ale warto próbować, cokolwiek poprawić.

[Ai]

Przyglądała się temu co robi Go, sprawiała wrażenie wyjątkowo skupionej i zamyślonej nad tym co oglądała. Powagi jej postawie dodawało również gładzenie się po brodzie, jakby faktycznie poważnie rozmyślała obserwując sposób pracy chłopca. Czy faktycznie jakoś szczególnie to analizowała? Nie. Obserwowała tylko ruch jego ręki, mniej skupiając się tym co spod niej powstaje. Sprawiał wrażenie jakby miał jakiś zamysł do tego, co chce narysować, ale we wszystko wkradał się chaos. Za dużo myślał. Miał pomysł co narysować, tylko po to by, w jednej chwili ten pomysł zmienić i przerwać jego wykonanie, aby natychmiastowo przejść do realizacji kolejnego. W żaden sposób nie zważając na to, w jaki sposób wpłynie to na odzwierciedlenie tego co chciał stworzyć. Tam gdzie urywał się jeden pomysł, natychmiast zaczynał się kolejny. Pomijając trudność rozwikłania zagadki pod tytułem "co autor miał na myśli", faktycznie miał braki techniczne, w aspekcie czegoś co przychodziło jej względnie neutralnie. Linie proste? Nawet jak lekko się by przekrzywiały, nie byłoby problemy. Każdemu ręka może zadrżeć. Jednak jego kreski raczej nie były efektem drżącej ręki, a po prostu braku umiejętności "nie uciekania" w każdą stronę jednocześnie.
-Brawo Go. Miałeś dużo ciekawych pomysłów. - Uśmiechnęła się do chłopaka, pochwaliła go za jego pracę - choć nie zrobił niczego imponującego. Chciała go tym sposobem po prostu zachęcić do dalszej pracy, nie będzie go oceniać czy krytykować. Tak przynajmniej początkowo założyła. -W malowaniu pomysły są bardzo ważne. One sprawiają, że to co stworzymy będzie wyjątkowe. Natomiast musisz pilnować by nie dać się za bardzo ponieść swojej wyobraźni. Każda kolejna myśl może wprowadzić chaos do pracy, co utrudni Ci wyrażenie siebie, Go-Kun. Dlatego teraz, mam do Ciebie duuuuuuużą prośbę. Spróbuj przez moment nie myśleć. Wyłącz swój umysł, to jest ważne do wykonywania pozornie prostych rzeczy, które przy natłoku myśli mogą być o wiele trudniejsze niż się to początkowo wydaje! - Czy wiedziała co mówi? Improwizowała. Kierowała się swoim doświadczeniem, może niezbyt dużym, ale jednak. Starała się w swojej głowie trzymać jednego pomysłu, ewentualnie go rozwijać o kolejne elementy. A gdyby chciała rysować wszystko wszędzie naraz, wtedy na pewno by jej zamysł szlag trafił. -Zanim damy się ponownie rozwinąć wyobraźni, musimy zrobić ćwiczenie rozgrzewkowe! Proszę, powtarzaj ruchy za mną. I powoli pokazywała jakie należy wykonywać ruchy aby po prostu malować linie. Nawet jeżeli uciekała mu ręka, były one krzywe - nie zwracała na to większe uwagi. To wyjdzie z praktyką i czasem, którego teraz tyle nie mieli. Sama czasem też specjalnie falowała swoją linię, robiąc coś na wzór szlaczków, jakie dzieci często rysują. Nieprzerywane zaokrąglenia też mu się na pewno przydadzą. Przez cały czas ignorowała siostrę jej ucznia. Nawet jak wcześniej się odezwała, Ai jej nie odpowiadała. Zachowywała się tak, jakby w pomieszczeniu była sama z Go. Rii sama przecież powiedziała "proszę nie zwracaj na mnie uwagi", to też się do tego teraz szczególnie dostosowała. Nie chciała by ta dziewczyna ją dekoncentrowała, całą swoją uwagę poświęcała chłopakowi.

[Ryo]

~ 6/7 ~

Artysta
Misja D, Ai

Miejsce: Kōtei, Domostwo rodziny Tachibany
Pogoda: ducha

---

Skupienie nie schodziło z twarzy młodzieńca. Wciąż obecny ciałem, ale umysłem daleko w swoim świecie. Jego wizja na rysunek mogła być czymś, czego nie był w stanie do końca oddać. Jednocześnie to, co stworzył mogło być dokładnie tym, co chciał narysować. W przypadku takich ewenementów, trudno jest czasem dostrzec, która odpowiedź jest prawidłowa. Nie dało się jednak zaprzeczyć, że czego chłopak by nie chciał przelać na kartę, to mógł polepszyć sposób, w jaki to robił. Niezdarnie rysowane kreski mogły zmienić się w proste linie, gdzie każde pociągnięcie było prawidłowo wykonane, a nie przerywane w połowie, co utrudniało dokończenie. Na pierwsze rady od Ai chłopak nic nie powiedział. Tak zasadniczo do tego momentu nigdy nic nie powiedział, zawsze siedział cicho. Kiedy jednak doszli do momentu naśladowania ruchów i nauki podstaw potrafił on perfekcyjnie odtworzyć to, co robiła dziewczyna. Mogło się to zdawać dziwne, bowiem nieczęsto zdarzał się ktoś, kto już za pierwszym razem tak dobrze sobie radził, chłopak jednak był wyjątkowy, temu nie dało się zaprzeczyć. Siedząca kawałek dalej dziewczyna nie odzywała się więcej patrząc spokojnie na to, co działo się na kartce, a działa się prawdziwa magia. Najprostsze rady od razu były widoczne na kartce. Wiadomym było, że był to dopiero początek lekcji, bo jedna prosta linia rysunku nie czyni, ale już teraz można było być pozytywnie nastawionym do kolejnych zadań, jakie zostaną przed nim postawione

[Ai]

Obserwowała pracę Go, swoje ruchy robiła niemalże automatycznie to też malując takie linie nie musiała się nad tym zanadto skupiać. Była zaskoczona tym z jaką łatwością wykonywał to co mu zleciła. Czyli tak naprawdę miał jakieś umiejętności! Czy wyćwiczone, czy nie. Potrafił to, zjawiskowo szybko się uczył. Problemem faktycznie wydawał się być natłok myśli u młodzieńcza. To, że nie był w stanie tego wszystkiego uporządkować oraz zająć się w pełni wykonaniem rysunku swojego pierwszego wyobrażenia. Więc mamy jeden drobiazg opanowany, nie wiedziała też na ile to wynikało z jej ruchów, które mógł naśladować. Mógł przecież być doskonałym naśladowcą, czy samodzielnie będzie to kontynuować? Możliwe.
-Super Go! To teraz jeszcze troszkę to zmienimy, poza liniami, będziesz musiał rysować okręgi i inne wzory. O tak. - i pokazała mu rysowanie najprostszego możliwego kwiatka. Łodyga narysowana na delikatnie skrzywionej linii, okrąg jako "środek" kwiatka i od niego półkola udające jego płatki. Nie musiało być to ładne, ale miało być czytelne. To dla niej było najważniejsze. Jeżeli sama by chciała ten rysunek komplikować, obawiała się, że chłopiec może temu nie podołać i się zniechęcić. -Jedno namalujemy razem, tak jak wcześniej razem robiliśmy linie. Potem jeszcze samodzielnie namalujesz dwa. - I z takim poleceniem na chwilę go zostawiła by obserwować jego pracę. Jeżeli będzie w stanie te polecenie zrealizować jak należy, nawet jeżeli nie będzie to nic szczególnie równego, płatki będą się różniły rozmiarami czy cokolwiek takiego, to jej nie interesowało. Ważne by jego dzieło przypominało te proste kwiatki. Kiedy to zrobi, zakładając oczywiście, że zrobi to w stopniu, który będzie możliwy do określenia jako "zadowalający" zleca mu kolejne zadanie! -To teraz Go, musisz narysować krowę! Nie pokażę Ci jak, ale wystarczy, że połączysz te rzeczy, które teraz zrobiliśmy i będzie dobrze! - Uśmiechała się do chłopca i obserwowała jego pracę. Padło na krówkę z jednego, prostego powodu, ten zwierz wydawał się być raczej prosty. Prosty w takim aspekcie, że krowa jaka jest, każdy widzi. Nie ma miliardów wariantów kolorystycznych, rasowych i innych takich, które temu chłopcu mogłyby wszystko dodatkowo komplikować.

[Ryo]

~ 7/7 ~

Artysta
Misja D, Ai

Miejsce: Kōtei, Domostwo rodziny Tachibany
Pogoda: opad sił

---

W pracownik panowała praktyczna cisza. Jedynym dźwiękiem, który echem odbijał się w pokoju był głos Ai instruującej chłopaka w jaki sposób malować. Ten może i nie reagował słownie, jednak wykonywał wszystkie polecenia co do linijki. Patrząc z boku nie trudno było odnieść wrażenie, że młodzieniec jest pewnego rodzaju geniuszem. Nie każdemu z taką łatwością przychodziłoby nie tylko przyswajanie nowej wiedzy, ale także prawidłowe jej wykorzystanie w praktyce. Początkowe specyficzne, chaotyczne bazgroły były niczym przy tym, jak pięknie teraz prowadzona była każda linia. Pojawił się jednak pewnego rodzaju problem. O tyle o ile chłopak doskonale radził sobie z wdrażaniem instrukcji, tak zatrzymywał się na poziomie kreatywnym. Odtwarzał ruchy, polecenia, to co zostało mu zadane, ale nie dodawał do tego czegoś od siebie. Jego rysunki były wykonane od linijki kropka w kropkę tak, jak zostało mu to przedstawione, niemal idealne kopie. Kiedy przyszło do rysowania krowy bez podanego przykładu znów do jego pracy wdrażał się chaos, kiedy do elementów prawdziwego zwierzęcia dodawane były przeróżne abstrakcyjne kształty. Miało to swojego rodzaju urok, jednak zdecydowanie odbiegało od tego, jak powinna wyglądać krowa. Abstrakcje Go miał opanowaną, tak samo jak tworzenie kalki, nie potrafił sobie jednak ewidentnie pojawić z wytworzeniem prawidłowego obaru w głowie i przelania go na papier. Czy Ai poradzi sobie z uporządkowaniem jego myśli? Nie była przecież najęta do pracy nad tym, a nad samym rysunkiem. Z drugiej strony może nie było potrzeby wymagania od chłopaka rysowania poprawnych rysunków odtwarzających rzeczywistość. Jego proces kreatywny daleko wybiegał poza ramy realnego świata i trudno będzie z tym walczyć. Wciąż jednak pracować można nad podstawami, czy drobnym nakierowaniem prac.

[Ai]

I chłopiec malował, okazywało się, że z samodzielną pracą nie był tak dobry, jak w naśladownictwie. Ponownie do tego co robił zaczynał wkradać się chaos, a jego natłok myśli nie pozwalał na najpoprawniejszy wariant wykonania polecenia. Nie mogła jednak powiedzieć, że to co zrobił jest złe. Nie było takie jak oczekiwała, to prawda. Jednak coś w tym co tworzył um... było. Tak, to dobre słowo. Sama aż taką abstrakcją, jaką on tworzył się nie interesowała, więc raczej nie była najodpowiedniejszą osobą, do oceniania tego tak w stu procentach, ale no cóż. Trafili do niej, więc i tak się postara najbardziej jak może. Nie miała jakiegoś konkretnego pomysłu co tu jeszcze poradzić, przynamniej nie narzekał. Prawda? To ją trzymało na duchu. No i jego siostra również się już dłuższy czas nie odzywała, to też nie wybijała chłopaka z transu, a Ai z jej myśli, gdy to zastanawiała się, jak sobie poradzić z chłopakiem. Ale była już pewna, że nie powinna skupiać się i marnować czasu, na kolejne polecenia z cyklu "namaluj to zwierzę", "namaluj siostrę". Ona zawsze działała i tworzyła mając określony zamysł. On natomiast zdaje się ciągle improwizować. Cóż.
-Dobrze Go, ciekawe podejście! Musisz pamiętać tylko, by najpierw kończyć jeden element by dodać kolejny, ale możemy też robić to bardziej otwarcie. Masz talent, którego nie musimy zamykać w pokazywaniu jak najbardziej realnego świata. Teraz powtórz znowu po mnie, byś wiedział jak niektóre rzeczy początkowo powinny być robione, potem dostosujesz je do siebie. Dobrze? - Ponowni malowała razem z nim, tym razem były to też podstawy, czyli rysowała różne figury geometryczne - mniej oraz bardziej foremne, dorzucając gdzieniegdzie jakieś bazgroły, które łączyły je w coś na wzór kanciastych drzew, którego koronę stanowiły okręgi wypełnione częściowo bazgrołami. -Bo możesz robić tak, albo jakkolwiek przyjdzie Ci też to wszystko do głowy. - I jeszcze malowała dalej pozwalając mu to naśladować. To co tworzyła pozornie wydawało się jakimś totalnym syfem wyrzuconym na kartki. Mazała różnymi odcieniami niebieskiego, chlapała żółtą farbą co miało w teorii przypominać gwiazdy - jak wyszło, to inna sprawa. Nie była w tym najlepsza. Też gdzieś tam zostawiła białą przestrzeń, która miała być czymś przypominającym księżyc. Nie była to najpiękniejsza praca, nie były to jej artystyczne klimaty, ale starała się dostosować do chłopaka - choć, to co tworzyła, też nie do końca było jego pracą, ale to wydawało się ciekawsze od zabawy figurami geometrycznymi... No. Przynajmniej miało to bardziej otwartą i chaotyczną formę, przynajmniej według niej. Choć koniec końców - jakiś zamysł tym ciągle kierował. Gdy skończyli, wróciła do mówienia. -Był taki artysta, Porokku - jego prac nie można zamknąć w sztywnych ramach. Ty w tym będziesz pewnie lepszy niż ja, Go-Kun. Spróbuj sobie wyobrazić coś. Nie wiem co to będzie, może być droga, którą tutaj szliście z siostrą. Tak jak ją widziałeś. Stosując to co robiliśmy teraz, którąkolwiek formę, możesz łączyć. Pamiętaj, możesz tworzyć co chcesz, ja tylko staram się Ci przekazać jak możesz siebie wyrazić, ale dalej to Twoje dzieła i siebie przez nie możesz wyrazić.

[Ryo]

~ 8/7 ~

Artysta
Misja D, Ai

Miejsce: Kōtei, Domostwo rodziny Tachibany
Pogoda: przejaśnienie umysłu

---

Trudno było określić ile czasu będzie potrzebne, żeby nauczyć chłopaka rysować 'poprawnie'. Zasadniczo patrząc na dotychczasowe próby, to trudno było powiedzieć, czy to kiedykolwiek będzie to możliwe. Nie było też wiadomo na ile i czy w ogóle jest intencją chłopaka nauczyć się prawidłowo rysować, czy to jednak rodzina podcina mu skrzydła i stara się zamknąć w ramy tego, co oni uważają za słuszne. Ai podeszła do talentu chłopaka otwarcie, ze zrozumieniem. Ani razu nie powiedziała, że chłopak zrobił cokolwiek źle, co zdecydowanie było bardzo pozytywnym i zdrowym podejściem. W chaosie dawało się też dostrzec wcielanie w życie tych drobnych rad, które mu ona przekazywała. Mimo, że dalej jego rysunki okazywały się abstrakcyjne, to widać było drobny progres. Najwidoczniej nikt wcześniej nie siadł z nim do rysowania, jedynie dał narzędzia do ręki. Samemu można nauczyć się wiele rzeczy, ale dojście do czegoś samemu może zająć lata. Nawet najprostsze odpowiedzi mogą nie być tak oczywiste, jak może się zdawać kiedy je znamy. Rysunki Go zdecydowanie nie były czymś co dało się zrozumieć przy pierwszym spojrzeniu, jednakże zaznajomiona z samym malunkiem Ai potrafiła w nich dostrzec to, co chłopak miał w głowie. Jego pierwsze rysunki były chaotyczne, burzliwe, przepełnione wieloma gwałtownymi pomysłami, w miarę nauki całość się uspokoiła, była bardziej spójna. Na papierze pojawiało się mniej elementów, dzięki czemu łatwiej było odnaleźć sam przekaz. Widać było spokój. Przejawiało się też trochę zmęczenia. Teraz jednak wsłuchany w głos Ai, chłopak zaczął rysować schludnie i prosto, wcielając w życie wszystkie rady, które mu ona dała. Jego umysł całkowicie się oczyścił. Mimo, że rysunki dalej nie były 'poprawne', to jednak ten cały chaos miał w sobie coś, co przyciągało wzrok i opowiadało jakąś historię. Niektórzy mogli tego nie rozumieć, ale każda praca była odbiciem jego myśli i jako takie zawsze powinno być docenione, co zdawała się doskonale rozumieć Ai, ale pytanie czy jedocześnie rozumiała to rodzina, która go tutaj przyprowadziła.

[Ai]

Wytężała się przepotężnie obserwując prace młodzieńca, aż nie pamiętała tego, kiedy ostatni raz wymagała od siebie takiego skupienia. Wszystko po to, aby dokładnie przeanalizować dzieło młodzieńca. To czy jej instrukcje były wdrażane to jedno, a to czy jego chaotyczny umysł wydaje się być bardziej kontrolowany przez niego czy nie to drugie. Gdyby znowu dał się całkowicie ponieść, wszelkie wcześniejsze instrukcje byłyby po prostu na nic, tak jak miało to miejsce z wcześniejszą próbą namalowania najnormalniejszej w świecie krowy. Teraz było lepiej. To jest pewne. Nie było perfekcyjnie, ale perfekcji w czymś bardziej wymagające niż najzwyklejsze w świecie linie nie będzie dało się osiągnąć w ciągu całego dnia, a co dopiero w ciągu kilku godzin. W jego przypadku wydają się najważniejsze być odpowiednie instrukcje i po prostu... zaufanie i wiara. Zaufanie samemu chłopcu i wiara w jego wizję sztuki - nawet jeżeli dla postronnego widza wydawała się być chaotyczna, miała ona sens, a w swoich działaniach chciał jednak coś na papier wyrzucić, niezależnie od tego jak bardzo będzie to umiejscowione w rzeczywistości, lub w jego przypadku - jak mogło to być abstrakcyjne dla chociażby jego siostry.
-Bardzo dobrze Go-Kun! Ciekawa praca, widać, że nasza wspólna praca przynosi efekty. - To powiedziała, nazwijmy to, normalnym tonem. Nie wiedziała tylko czy ich efekty są zadowalające dla jego siostry, która w dalszym ciągu siedziała w milczeniu - z czego Ai była jednak zadowolona. Jednak! Nasza bohaterka widziała zmęczenie chłopca, był zapewne przyzwyczajony po prostu do malowania jak go na to najdzie, bez większego skupiania się na wszystkim dookoła, raczej dawał się ponieść swojej wyobraźni, niezależnie od tego jak chaotyczne to było. Ai można powiedzieć, że zwiększyła pewne obciążenia ciążące na chłopcu, aby ten jednak starał się bardziej skupiać na tym co robi, zamiast ponownie "robić wszystko". Ze względu na to, że właśnie nie była pewna co do oceny jego pracy przez Rii, już ciszej powiedziała, tak aby tylko chłopiec to usłyszał -Teraz wróćmy do figur, jak je powtórzysz to możemy kończyć - Mogą kończyć, zakładając, że oboje z rodzeństwa uznają to za koniec, ale jak dla niej - na dziś Go osiągnął swój limit, mogli ćwiczyć dalej, ale im bardziej będzie zmęczony, tym cała praca będzie mniej efektywna. Więc namalowała kilka figur, linii prostych i falowanych, które Go też miał powtórzyć, a z tych figur przy okazji miała być stworzona prosta podobizna Rii - linie falowane jako włosy, prostokąty jako ręce, mniejsze jako palce, tułów z wąskiej elipsy - aby jednak była szczupła. I tak kontynuowała cały rysunek, aby Go to naśladował. Jeżeli ładnie po Ai powtórzy, nawet nie perfekcyjnie to tym razem zwraca się do jego siostry -I jak?

[Ryo]

~ 9/7 ~

Artysta
Misja D, Ai

Miejsce: Kōtei, Domostwo rodziny Tachibany
Pogoda: promienny uśmiech

---

W doborowym towarzystwie przy dobrej zabawie szybko płynął czas, to też nikt dotychczas nie zwracał uwagi na to, ile tak naprawdę siedzieli przy tym treningu. Siostra chłopaka ani razu się nie odezwała po swojej ostatniej wypowiedzi. Spokojnie siedziała kawałek dalej przyglądając się wszystkiemu, co się dzieje. Zbliżający się nieuchronnie koniec nauki zwiastowało ostatnie zadanie, jakie Ai zleciła. Chłopak ponownie miał przećwiczyć to, czego się już nauczył. W spokoju więc wziął się do pracy powtarzając najprostsze kształty. Tak jak można było się spodziewać, w przypadku pracy przy czymś, co już poznał, potrafił bardzo dobrze sobie poradzić. Zawsze największą przeszkodą, jaka mogła się przed nim pojawić było narysowanie czegoś z pamięci albo wręcz wymyślenie całego rysunku. Tutaj jednak nie było takiej potrzeby, to też wszystkie linie idealnie układały się w całość. W momencie, w którym Ai zwróciła się do siostry, chłopak nie przestawał rysować, żyjąc sobie w swoim świecie.
- Nie widziałam, żeby ktokolwiek miał z Go tak dobry kontakt. Jeżeli pozwolisz, to w przyszłości znów przyjdziemy na lekcje albo po prostu, żebyś stworzyła z nim coś fajnego - mówiąc to szeroko się uśmiechnęła. Zabrzmiało to trochę jak propozycja niańczenia chłopaka, a nie dalszej nauki, ale trudno było się dziwić, skoro według siostry Ai złapała z nim tak dobry kontakt. W czasie, kiedy obie rozmawiały Go dalej rysował i kiedy tylko Ai zwróciła wzrok na kartkę, mogła zobaczyć znajome jej kształty, swoją własną twarz. Może nie dokładną, może nie w pełni taką jak w rzeczywistości, ale wciąż było to coś, co zdecydowanie łatwiej było rozpoznać w porównaniu do całej reszty rysunków. Chłopak widząc, że Ai spojrzała na rysunek wymamrotał - I jak? - było to pytanie, które Ai zadała wcześniej w stronę siostry, brzmiało trochę jakby chłopak ją naśladował.
- Go-nii musimy wracać do domu, zbieraj się - chłopak słysząc to wstał i podszedł w jej stronę bez słowa. Rii po chwili także wstała z ziemi stając obok chłopaka i kładąc mu rękę na głowię. Byli gotowi do wyjścia, więc zasadniczo czekali tylko na odprowadzenie do drzwi.

[Ai]

Posłusznie wykonał jej polecenie, wszystko zrobił tak jak należy i mogłaby jedynie się do czegoś przyczepić, gdyby była najbardziej upierdliwą osobą na świecie, więc oczywiście nie narzekała. Rii nie widziała by ktokolwiek miał z tym chłopcem taki kontakt? W sumie Ai jakoś tego tak nie odczuwała. Rozumiał polecenia, wykonywał je najlepiej jak potrafił, gdzie w przypadku naśladownictwa było to naprawdę bardzo dobre. Ale czy mieli jakiś szczególnie dobry kontakt? Może chłopiec z innymi tak chętnie nie współpracował? Możliwe. Niezależnie od tego, jaki ten kontakt był to praca z Go nie była jakimś trudnym zajęciem, zwłaszcza, kiedy udało się jej do niego jakoś trafić, a co najważniejsze, udało się go w pewnym stopniu zrozumieć. Nie mówił, więc pod tym względem było to w pewnym stopniu utrudnione.
-Jasne, chętnie z nim znowu popracuję! Dobry z niego chłopak - I również się uśmiechała. Czy nauka, czy niańczenie. Mało istotne, ale miło było jej dla odmiany mieć jakiegoś partnera do malowania, nawet jeżeli działał w całkowicie innym stylu niż ona sama. Obróciła się ponownie do chłopaka i... można powiedzieć, że zaparło jej dech w piersiach. Była zaskoczona tym co zobaczyła. Go namalował coś w pełni samodzielnie! I to nie byle coś, ale coś co nie było przepełnione przez jego natłok myśli i pomysłów, który towarzyszył mu wcześniej. Wiadomo, nie było to perfekcyjne dzieło, ale było bardzo ładne! Zwłaszcza, że namalował to w pełni samodzielnie, gdzie najbliższy rysunek temu wcześniej wydawał się móc zrobić tylko naśladując jej ruchy! A tu proszę, namalował swoją nauczycielkę! Już nawet wiedziała, że jeżeli chłopiec nie będzie chciał tego zabrać to ten malunek najpewniej umieści w swoim pokoju! Gdyby tego było mało, to dodatkowego szoku doznała kiedy, chłopiec przemówił! Jedynie powtórzył pytanie, które zadała jego siostrze, ale jednak! Wcześniej ciągle milczał, jedynie wykonywał wszelkie polecenia i się nie odzywał. -Świetnie Ci to wyszło Go! Jeżeli pozwolisz, będzie to w moim pokoju. - A kiedy Rii go zawołała, oczywiście. Odprowadziła ich, nie zamierzała ich dłużej zatrzymywać, bo sam chłopiec pewnie był zmęczony całą tą nauką i takim malowaniem bez większych przerw. Ale jak już wcześniej wspominała, kolejnymi takimi wizytami na pewno nie pogardzi.

[Ryo]

~ 10/7 ~

Artysta
Misja D, Ai

Miejsce: Kōtei, Domostwo rodziny Tachibany
Pogoda: Słonecznie

---

Widać było, że chłopak był bardzo przywiązany do swojej siostry, bo za każdym razem stawał bardzo blisko niej, niemal się skrywając przy niej. Tak samo Rii zdawała się bardzo dbać o swojego młodszego brata starając się zadbać o to, by czuł się możliwie jak najbardziej komfortowo. I tak też było teraz, kiedy to Go podszedł do siostry, a ta delikatnie pogłaskała go po głowie. Specyficzny to był duet, miejscami trudny do zrozumienia. Na swój jednak sposób urokliwy.
- Dziękuje bardzo, jeżeli na pewno jeszcze się odezwiemy, bo Go ewidentnie się tutaj spodobało - mówiąc to ukłoniła się delikatnie na znak podzięki. Prostując się sięgnęła po wcześniej przygotowaną sumkę pieniędzy i kucnęła przy bracie.
- Zapłać proszę i podziękuj Ai za te wszystkie wskazówki - zwróciła się do swojego brata, po czym delikatnie poklepała go po plecach. Ten bez słowa podszedł i wręczył zapłatę za udzielone nauki. Nic nie powiedział, ale widać było, że był wdzięczny. Może to nieśmiałość, może to specyficzny styl bycia. Chłopak na pewno nie był osobą, którą na codzień spotyka się na ulicy. Kiedy było po wszystkim rodzeństwo zeszło z piętra, po czym ostatni raz pożegnało się przy wyjściu i ruszyli powolnym krokiem w stronę swojego domu.

Misja zakończona sukcesem

[Ai]

-Dziękuje Go i do zobaczenia - Powiedziała przyjmując od chłopca pieniądze i oczywiście pożegnała go szerokim uśmiechem, a nawet pomachała! Może i kontakt początkowo nie był najłatwiejszy, ale koniec końców, cieszyła się, że taka praca akurat jej przypadła. Mogła dzięki niemu spojrzeć na sztukę inaczej niż to miała w zwyczaju, więc było to rozwijające również dla niej! Jednak koniec tego relaksu i przyjemności, musiała posprzątać wszystko po takim zleceniu. Więc wróciła na piętro i zaczęła zbierać cały zużyty papier aby go wywalić, użyte pędzle umyła, aby w przyszłości dalej były używalne do tego rodzaju ćwiczeń. A ostatni obraz, który namalował chłopiec? Tak jak powiedziała wcześniej, wzięła do swojego pokoju i tam zmieściła go na ścianie. Prawda. Nie było to najpiękniejsze dzieło, ale ją urzekło. Urzekło ją to, że ten małomówny chłopiec, który miał problem ze skupieniem się na malowaniu jednej, realnie istniejącej rzeczy w sposób "normalny", potrafił namalować ją! Bez zostania zdominowanym chaosowi, jaki zdawał się rządzić w jego głowie! Więc taki portret z wielką przyjemnością zachowała. Po tym, jak już wszystko zostało uporządkowane, zjadła prosty obiad, ogarnęła się i wyruszyła! Na drobne zakupy, przyda się dokonać pewnych inwestycji.

z/t