Dom rodzinny Anzou

[Anzou]

Kolejna próba podejścia dziewczynki spełzła na niczym. Kaminari w głowie przetwarzał informację i analizował każdą możliwość. Starał się znaleźć odpowiednie rozwiązanie. Miał zamiar wywrzeć presję i opuścić poszkodowaną, jednak ta finalnie niewzruszona postanowiła wstać i pójść przed siebie. Co za uparta kobieta! Anzou prawdopodobnie by zainterweniował, jednak dziewczynka padła na ziemię. Chłopak nie miał najmniejszego pojęcia dlaczego tak się stało, ale musiał jej pomóc. Teraz czuł się jeszcze bardziej zobowiązany. Był też zły na siebie, bo to właśnie przez niego upadła. Swoją drogą, gdzie są rodzice?! Kaminari starał się podbiec jak najszybciej do dziewczynki.
- Słyszysz mnie?
Zapytał Anzou i czekał na reakcję. Wszystko było bardzo dziwne. Padła, tylko co było tego powodem? Była wycieńczona? Może nie jadła kilka dni, a cała grupka się z niej nabija i jej dokucza? Młodzieniec postara się obudzić dziewczynkę. To jest jego cel. Jeżeli ta nie zareaguje na komunikat głosowy, Kaminari najpierw przewróci ją na plecy, a następnie postara się ocenić, co może dalej zrobić by jej pomóc. Przede wszystkim istotne jest to, by odzyskała przytomność. Wtedy Anzou postara się dowiedzieć więcej. Będzie się też rozglądał za kimkolwiek dorosłym, może za rodzicami? Taki upadek raczej nie jest groźny, jednak dziecko pozostawione na pastwę losu to już podstawa do kłopotów. Był taki piękny dzień, Anzou spokojnie rozmyślał nad sobą i swoim życiem, a tu takie komplikacje... Teraz od jego decyzji i jego zachowania zależy conajmniej zdrowie osóbki...

[Kamiyo Ori]

Sprzeczka
Misja Rangi D dla Anzou
11/15

[/center]

Kiedy zbliżyłeś się do dziewczynki, to zauważyłeś że znajdowała się w podobnej sytuacji co poprzednio. Niby ktoś był w domu, ale wszystkie światła były wyłączone. Na twoje kontrolne pytanie odpowiedziała grobowa cisza. Fachowym okiem jednak zauważyłeś, że dalej oddycha, co chyba było dość pozytywnym akcentem, bo gdyby to się jej nie powiodło, to raczej krucho by było z dalszymi jej przygodami. Szczęśliwie jednak znajdowałeś się na posterunku i mogłeś opanować sytuacje. Tylko co było robić, skoro się nie budziła? Po przewróceniu na plecy zauważyłeś, że do wszystkich jej dolegliwości dołączył jeszcze krwotok z nosa. Poprzednie sposoby z oklepywaniem twarzy nie zdały jednak teraz rezultatu i byłbyś zostawiony sobie, gdyby tylko nie to, że zauważyłeś nadbiegającą grupkę dzieci ze znanego ci kierunku, które biegły w twoją stronę.

- Ty! Co ty jej robisz?! – Wykrzyczał jakiś większy chłopak, który wyraźnie się wybijał na tle grupy. Przynajmniej wzrostem i nieco ciemniejszym odcieniem skóry. Na widok waszej małej scenki część dzieci zupełnie zbaraniała, a część zaczęła płakać. I co teraz przyszły Władca Piorunów miał uczynić? Tłumaczyć się przed jakimiś dzieciakami? Walczyć o zdrowie dziewczynki? Tego wszystkiego i jeszcze więcej dowiecie się w następnym poście.

Słownik

Postacie
1) Dziewczynka
2) Chłopiec

Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Anzou]

Kaminari Anzou ma jednak pecha. Od samego początku to zajście nie szło po jego myśli. Najpierw zbuntowana i ranna dziewczynka, która padła, a teraz do tego wraca grupka bohaterów. Jednym słowem - masakra. Krwotok z nosa i leżenie na plecach to nie jest zbyt dobry pomysł. Kaminari usłyszał słowa jednego z chłopców. Niedoszły Władca Piorunów był lekko poddenerwowany, więc jego reakcja może pozostawić wiele do życzenia.
-Wiadro, nie wiesz co! Zamiast stać jak baran rusz się i przynieś jakąś szmatkę. Nie widzisz, że krwawi?! Niech ktoś z Was zawoła jej rodziców!
Anzou nie zamierzał z nimi dyskutować. Postanowił wydać kilka poleceń. Czy się posłuchają? Nie ma co się zbytnio na to nastawiać. Niestety, z posłuchem wśród dzieciaków ciężko. W międzyczasie Białowłosy postara się oprzeć ranną dziewczynkę o drzewo tak, by ta siedziała, a krew spływała jej dalej w dół. Odchylanie głowy do tyłu nic tutaj nie da. Krew najzwyczajniej w świecie musi wylecieć w całości.
-No wstawaj, śpiąca królewno, wstawaj!
Powiedział głośno Anzou, nie ruszał jednak jej ciałem, które swoje już wycierpiało. Najpierw jakiś cios, a potem ta wywrotka twarzą prosto w ziemię. Na pewno nie było to nic przyjemnego. Anzou ma tylko nadzieję, że wszystko niedługo się skończy, a on sam będzie mógł wrócić do siebie i w spokoju zająć się swoim rozwojem. Cała sytuacja z sekundy na sekundę stawała się coraz bardziej skomplikowana, a przez to bardziej upierdliwa. Płaczące dzieciaki, które nie wiedzą co zrobić... Czy może być jeszcze gorzej?

[Kamiyo Ori]

Sprzeczka
Misja Rangi D dla Anzou
13/15

[/center]

Znawcy bajek i baśni dobrze wiedzą, że Śpiąca Królewna nie wstawała ot tak. Do tego potrzebny był pocałunek prawdziwej miłości. Te silne emocje, które wykazywała dziewczynka, jednak nie leżały nawet obok tego gorącego uczucia. Siedziała zatem omdlała i powoli wylewała z siebie krew dziureczkami od nosa.

Banda dzieciaków okazała się być wbrew pozorom dobrze zorganizowana. Poznałeś już naczelnego chłopaka z grupy i ten wyjątkowo trzeźwo myśląc zawołał do reszty dzieciaków, by te pobiegły po rodziców. Kilku bardziej rozgarniętych to nawet zrobiło. Sam ciemnoskóry dzieciak pomimo znacznie młodszego wieku od ciebie dzielnie znosił chęć do rozpłakania się, ale niestety ta sama sztuczka nie powiodła się co bardziej młodszym z gromadki.

Siedzieliście zatem zebrani wokół wykrwawiającej się dziewczynki, pod drzewem. Otępiały trochę od szoku, nieco po fakcie, przywódca bandy wręczył ci materiałową chusteczkę, którą wyjął z kieszeni. W jego oczach mogłeś zobaczyć prawdziwą troskę o dziewczynkę i jej dalsze samopoczucie.

Słownik

Postacie
1) Dziewczynka
2) Chłopiec

Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Anzou]

W końcu działania Białowłosego przyniosły jakiś konkretny efekt! Grupka dzieci dość szybko mu się podporządkowała i wykonywała jego polecenia bez żadnego ale. O to w tym wszystkim chodziło. Tutaj nie było miejsca na jakieś bunty, nieporozumienia. Dziewczynka była w potrzebie, stało się coś, może jakiś niefortunny wypadek, może jakaś sprzeczka, jednak to teraz nie było istotne. Pech jednak chciał, że Anzou miał niewiele wspólnego z udzielaniem pierwszej pomocy, jednak starał się jak mógł, by zapewnić odpowiednią opiekę. Kaminari wziął chusteczkę i otarł krew z twarzy, a głowę pochylił delikatnie do przodu tak, aby cała krew, która znajduje się w nosie najzwyczajniej w świecie spłynęła. Nie są to ilości, które zagrażają życiu. Tak przynajmniej myśli młodzieniec z klanu Kaminari. Chłopak, który podał mu chusteczkę również miał nieco ciemniejszą karnację. Zapewne też jest z klanu.
- Co się tutaj właściwie stało? Powiedz mi wszystko.
Powiedział Anzou na tyle głośno, by każdy dzieciak to usłyszał. Miał prawo wiedzieć, został we wszystko wplątany, więc na to zasługuje. Pozostałą grupa dzieciaków płakała. Było to irytujące. Azuma czy Anzou nie należą jednak do dzieciaków, które przy pierwszej lepszej okazji się rozklejają. Wybrali inną drogę. Drogę, która prowadzi przez ból, cierpienie i masę wyrzeczeń, tylko po to, by osiągnąć chwałę i przynieść ją swojej rodzinie. System, w którym przyszło żyć wszystkim jest brutalny. Na każdym kroku czeka zagrożenie, każde zadanie może być tym ostatnim, tym, z którego nie ma już powrotu...
- Nie macie powodu by płakać. Nic się jej nie stało. Odzyska przytomność, złamała pewnie nos. Wyjdzie z tego i będziecie mogli się razem bawić!
Kaminari chciał nieco uspokoić całą grupę. Panika i złe emocje nic tutaj nie pomogą. Prawda jest taka, że niedługo zjawią się rodzice i zajmą poszkodowaną. Zanim jednak to się stanie chłopak może tylko czekać i monitorować stan zdrowia dziewczynki...

[Kamiyo Ori]

Sprzeczka
Misja Rangi D dla Anzou
15/??

[/center]

No oczywiście uspokajanie dzieci przy pomocy logicznych argumentów zawsze przynosi spodziewany efekt. W końcu są one podatne na dobrze zbudowaną argumentacje i odpowiednie przedstawienie. Twoje próby jednak zostały szybko dostrzeżone przez przywódcę bandy, który na chwilę przestał się patrzeć zmartwionym wzrokiem na dziewczynkę, aby odwrócić się do grupy i głośno krzyknąć.

- CICHO! – Większa część dzieciaków, zwłaszcza tych płaczących momentalnie zamilkła zaskoczona nagłą komendą ciemnoskórego dzieciaka. Część już zaraz zamierzała wrócić do dalszego histeryzowania, ale szczęśliwie oddelegowane dzieciaki do sprowadzenia kogoś dorosłego i odpowiedzialnego wróciło. Wiodło ze sobą postać starszej kobiety, która z wyraźnie zmartwionym wyrazem twarzy od razu przepchała się przez grupkę do dziewczynki i po szybkim obejrzeniu dziewczynki skupiła swój wzrok na tobie.

- Co tutaj się właściwie stało? – Nie zdając sobie z ironii tego pytania, które wcześniej zadawałeś dziewczynce, a później grupie, kobieta wybrała sobie ciebie jako najlepsze źródło informacji. Zanim jednak zdążyłeś coś powiedzieć o zaistniałej sytuacji, wtrącił się przywódca bandy. - Jak ją zostawiłem, to powiedziałem jej, że nie powinna wspinać się po drzewach, bo nie umie. – Pokręcił głową, mając mocno nietęgą minę. Kobieta na to tylko westchnęła ciężko. - To teraz nie ważne. - Odpowiedziała chłopakowi, po czym odwróciła się znów w stronę młodego Kaminari - Czy pomożesz mi ją przetransportować do szpitala? – Zwróciła się do ciebie, jako tego największego w grupie.

Słownik

Postacie
1) Dziewczynka
2) Chłopiec
3) Kobieta

Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Anzou]

Anzou i jego grupka dzieciaczków wiernie trwała przy rannej i krwawiącej dziewczynce. W międzyczasie pewnie pozostali członkowie gangu dzieciaków pędziły po rodziców poszkodowanej. Ach, taki piękny i spokojny dzień. Kto by przypuszczał, że sprawy przyjmą taki obrót? Kaminari stale monitorował wszelkie sygnały ze strony dziewczynki, nie chciał, by cokolwiek złego się jej jeszcze stało. Wycierpiała już swoje. Sam też poznał całą historię. To musiał być bolesny upadek. Kto wie, może dziewczynka ma połamane kości. To oceni jednak już lekarz. Zjawiła się matka, również o ciemnej skórze. Prawdopodobnie Kaminari.
- Ja nie mam pojęcia, co się tutaj stało, usłyszałem tylko hałas, mieszkam tutaj, za ogrodzeniem.
Białowłosy skinął głową i wskazał kierunek, z którego przybył. Chciał po prostu zaznaczyć, że z całym zajściem, z tym wszystkim co się stało nie ma nic wspólnego. Utożsamianie go z grupą dzieciaków mogłoby zaszkodzić jego reputacji. Przynajmniej on sam tak uważał. Oczywiście, z zaniesieniem dziewczynki do szpitala nie będzie problemu. Zaangażował się już w całą akcję, więc doprowadzi wszystko do końca. Inaczej miałby do siebie pretensje.
-Jasne, mogę ją zanieść, to nie jest problem. Chodźmy tam jak najszybciej!
Kaminari bardzo delikatnym ruchem wziął na ręce dziewczynkę i czekał na jej matkę by razem z nią ruszyć do miejsca, gdzie ta uzyska pomoc odpowiedniego człowieka, który zna się na rzeczy i w odpowiedni sposób się nią zajmie. Chłopak dostosuje tempo, nie wyrwie się do przodu przed szereg. Jego zadanie powoli dobiega końca. Chyba...

[Kamiyo Ori]

Sprzeczka
Misja Rangi D dla Anzou
17/??

[/center]

Zawsze najgorzej być posądzonym o współudział poprzez nieprawidłowe powiązanie z inną grupą. Dlatego właśnie podkreśliłeś swoją odrębność od całej tej zbieraniny dzieciaków, którą wcześniej posądzałeś o znęcanie się nad dziewczynką. A jak w istocie to wszystko się wydarzyło? Teraz trudno było to jednoznacznie stwierdzić.

Tak czy inaczej najważniejsze było dostarczenie dziewczynki w bezpieczne miejsce. Nikt z dzieciaków nie oponował, a obecność kogoś dorosłego uspokoiła te co bardziej wrażliwe jednostki grupy. Z resztą poradził sobie ich przywódca, który wiódł spojrzeniem za wami, kiedy udaliście się do szpitala.

Całą drogę dziewczynka nie odzyskała przytomności, ale wciąż mogłeś słyszeć jej miarowy oddech. Jej sytuacja była więc zatem stabilna, przynajmniej w twoim pojęciu medycyny. Gdy już dotarliście do szpitala kilku wykwalifikowanych medyków dokonało sprawnej obdukcji. Z tego co się dowiedziałeś, to dziewczynka uderzyła się dość mocno w głowę i miała wstrząs mózgu. Póki co dalej się nie obudziła, ale szczęśliwie dotarła pod lekarską obserwacje dość szybko. Dość szybko również się pojawili rodzice dziewczynki.

Już chciałeś się zabierać do swojego domu, kiedy na boku podszedł do ciebie ojciec poszkodowanej. - Dziękuje, że zająłeś się naszą córką. – Zatroskany mężczyzna sięgnął do swojej sakiewki i podał ci kilka monet. – To w ramach podziękowania. – I zanim zdążyłeś coś powiedzieć, to wrócił do swojej małżonki, która chlipała na boku. Twoja rola się tutaj jednak skończyła. Co było dalej z dziewczynką? To tylko czas pokaże…

Misja zakończona sukcesem

Słownik

Postacie
1) Dziewczynka
2) Chłopiec
3) Kobieta
4) Ojciec dziewczynki
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Anzou]

Cała akcja przebiegła bardzo sprawnie. Transport do medyka nie zajął za wiele czasu. Tam odpowiednie osoby zaopiekują się poszkodowaną, która spadła z drzewa. Początkowe teorie młodzieńca nie sprawdziły się. Trudno, czasami tak w życiu bywa. Kaminari wyciągnął złe wnioski na temat zachowania grupy dzieciaków.
- Bardzo dziękuję za nagrodę... Cieszę się, że byłem w stanie pomóc. Życzę zdrowia!
Kaminari Anzou uśmiechnął się i ruszył w swoim kierunku. Czas odpocząć, zregenerować siły i przygotować do poważnego zadania. Chłopak musi zaistnieć w szeregach klanu i sprawić, że będą o nim mówić. Oczywiście, w samych superlatywach! Czas zacząć nowy rozdział. Treningi nie pójdą w las.

[Ame Uchiha]

Misja rangi C dla Anzou
1/30

Było popołudnie. Anzou siedział w swoim małym, drewnianym domku i nic nie zwiastowało kłopotów. Dlaczego miałoby? W końcu był dzielnym bohaterem pomagającym dzieciom. Taki po prostu dzień jak co dzień z dodatkami. Czy mogło wydarzyć się coś co zmieni jego życie o 180 stopni? o 360? O 720 zapewniając dodatkowe wirowanie? Oczywiście, że tak. Nigdy nie wiadomo co się wydarzy.
Otóż do małego, drewnianego domku ktoś zapukał. Głuche, miarowe potrójne zapukanie w małe, drewniane drzwi. Pac. Pum. Bac. Czy chłopak się kogoś spodziewał? Być może. Czy jest to gość? Posłaniec? Nie wiadomo, ale tylko przez krótką chwilę, bo za pukaniem podążyło wołanie.
- Hej Anzou! - głos mógł się wydawać znajomy. Był to głos kogoś mniej więcej w wieku Kaminari. W zasadzie nie wyjaśniło kim jest pukający. Wiadomo tylko, ze to rówieśnik płci męskiej.
- Wyłaź, mam sprawę! - ponownie rozległo się pukanie do drzwi. Tym razem pięć razy. Bez odrobiny wstydu i zawahania ktoś dobijał się do drzwi.

[Anzou]

Po dotarciu do domu młodzieniec szybko napił się zielonej herbaty. To było coś, czego zdecydowanie potrzebował w tamtym momencie. Samo zadanie nie było zbyt męczące, ot, zwykła pomoc poszkodowanej, nic skomplikowanego. O ile w ogóle można nazwać to pomocą, bo tak na dobrą sprawę Anzou nie zrobił nic, co wykraczałoby poza umiejętności przeciętnego człowieka. Tak, człowieka, nie Shinobi. Na całe szczęście Białowłosy nie otrzymał tyle czasu na rozmyślania, ponieważ ktoś postanowił zakłócić jego spokój. Chłopak usłyszał pukanie do drzwi. Pac. Pum. Bac. Młodzieniec westchnął głęboko. W jego życiu ostatnio dział się bardzo wiele, a wcale nie zapowiadało się na to, że tym razem uda mu się odpocząć i zwolnić. Kaminari zanim otworzył drzwi upewnił się, że wygląda nienagannie. Ah, dla jednych może się to wydawać chore, jednak taki już urok Władcy Piorunów. Anzou uchylił drzwi.
- Już, spokojnie, bo jeszcze drzwi mi rozwalisz! A więc, co to za sprawa?
Zapytał chłopak spokojnym głosem pozbawionym wszelkich emocji. Wzrokiem przejechał po osobie, która dobijała się do jego drzwi. Chciał zweryfikować kim jest, jak wygląda. Pierwsze wrażenie jest niezwykle istotne, dlatego Kaminari stał wyprostowany i czekał na odpowiedź. Istnieje szansa, że to kolejna misja. Ciekawe na czym będzie polegało zadanie i jakiego stopnia trudności ono będzie. Anzou czuł, że teraz jest gotowy by sprostać samemu zleceniom, które wymagają walki. Poświęcił sporo czasu na treningu, zdobył odpowiednie doświadczenie, widział wielu wrogów i dzielnie stawiał im czoła! Co więcej, jego Reberu już jest gotowe, by wymierzyć sprawiedliwość każdemu, kto postanowi krzywdzić niewinnych ludzi. Oby tylko wystarczyło mu Chakry, by każdy zły człowiek oberwał wiązką... Zniecierpliwienie narastało. Anzou chciał wiedzieć co jest grane. Już. Teraz.

[Ame Uchiha]

Misja rangi C dla Anzou
3/30

Niestety nie można wiecznie delektować się zieloną herbatką. Świat nie śpi i zawsze czegoś chce. Przynajmniej świat shinobi. Zdarzenia z poranka wypadało zostawić w malutkim, drewnianym domku i oczyścić z nich umysł. Herbatka zapewne jest w tym pomocna, niestety nie zawsze jest czas, żeby ją wypić. Zwłaszcza jak ktoś dobija się do drzwi. Młodzieniec zdecydował się zaryzykować i najpierw zadbać o wygląd. Tajemniczy osobnik pukał co raz mocniej. Czy mały, drewniany domek to wytrzyma? Zapewne tak. Po otwarciu drzwi Anzou zobaczył chłopaka w mniej więcej swoim wieku. Miał rozczochrane, jasne włosy, niebieskie oczy oraz chustę w grochy zawiązaną na szyi. Reszta jego ubioru specjalnie nie wyróżniała się detalami. Normalna koszula i standardowe spodnie. Lekko się speszył widząc białowłosego w drzwiach. Jakby spodziewał się bardziej przyjaznego powitania. Może spodziewał się też kogoś bardziej potulnego, a nie pewnego siebie, wyprostowanego wojownika, który jest pewny efektów swojego treningu. Szybko jednak nieznajomy odzyskał fason.
- Jestem Ken. - przedstawił się uśmiechając się serdecznie
- Może mnie pamiętasz, jesteśmy w tym samym wieku. Ostatnio zostałem Akoraito. - powiedział pełen dumy.
- Ale do rzeczy... dziś rano do siedziby zgłosił się mężczyzna proszący o ochronę. - przedstawił sytuacje.
- Senotki powierzył to zadanie mi. Powiedział, że powinienem znaleźć przynajmniej jednego towarzysza, który chciałby się wykazać. - dopowiedział całą resztę.
- Wchodzisz w to? - zapytał.

[Anzou]

Anzou otworzył drzwi i może faktycznie nieco zbyt oschle powitał Kena. Chłopak, gdy ten się przedstawił uśmiechnął w jego kierunku, by nie wyjść na takiego sztywniaka. Bez przesady, Anzou wciąż jest młody, więc może pozwolić sobie na nieco luźniejszą relację z rówieśnikiem.
- Anzou Kaminari. Bardzo mi miło! Gratuluję Awansu, Ken!
Białowłosy ponownie się uśmiechnął. W głębi serca nawet mu zazdrościł faktu, że ten już miał awans za sobą. Opcja wykonania misji z wyższym rangą Shinobi to doskonała okazja, by w boju sprawdzić swoje umiejętności i pokazać się z dobrej strony. Młody Kaminari nie mógł odmówić. Odpowiedź była tylko jedna. Spokój może poczekać.
- Pewnie, że wchodzę! Ostatnio te zlecenia spadają niemal z nieba, a pieniądz zawsze się przyda. W zasadzie, to jestem gotowy, by ruszać.
Chłopak miał wszystko, co potrzeba, by zacząć zadanie. Czuł, że to jest jego czas, jego szansa. Pora rozpocząć nowy rozdział w życiu. Po serii zadań dla klanu Uchiha, za Murem pora napisać kawałek historii związanej z Kaminari. Zlecenie od Sentokiego? To ogromny zaszczyt!
- Wybacz, że tak oschle Ciebie potraktowałem na początku. Czasami jestem za bardzo formalny... Opowiesz mi o tym zleceniu? Kogo mamy ochraniać? Kto mu zagraża?
I sztywny Anzou ponownie przeszedł do kwestii formalnych. Chwilę pobył normalny, a teraz służbista i formalista ponownie przejął kontrolę. Niby nic w tym złego, im wiadomości, tym mniej potencjalnych problemów w trakcie wykonywania zadania. Przecież każdy normalny człowiek chce wykonywać swoją pracę jak najlepiej i wyjść ze wszystkiego bez szwanku. Ryzyko należy ograniczać do absolutnego minimum. Kaminari czekał na odpowiedź i był gotowy, by podążyć za Kenem.

[Ame Uchiha]

Misja rangi C dla Anzou
5/30

Wszystko wskazywało na to, ze rówieśnicy się dogadają. Ken najwidoczniej pamiętał Anzou. Bardzo starzy znajomi pojawiają się w życiu, gdy czegoś potrzebują lub chcą zaprosić do udziału w jakimś niecnym przedsięwzięciu jak piramida finansowa. Czy Anzou pamiętał Kena? Chyba nie miało to znaczenia. Znajomych z dzieciństwa łatwo zapomnieć.
- Nie było łatwo! - odpowiedział entuzjastycznie przyjmując gratulacje z okazji awansu. Białowłosy zauważył srebrną zawieszkę klanową przytwierdzoną do torby chłopaka.
- Najgorsze było jak ojciec zabrał mnie na misje. Sam powaliłem bandytę przekradającego się od tyłu. - wyjaśniał szczegóły swojego awansu. Widocznie była to jakaś bardziej skomplikowana operacja. Zapewne miał się tylko przyglądać, a przez przypadek udało mu się coś osiągnąć. Z oczekiwaniem wpatrywał się w Anzou szukając potwierdzenia udziału w kolejnej eskapadzie. Odpowiedzi też szybko się doczekał.
- Super! - krzyknął widocznie ucieszony. Nie będzie musiał szukać nikogo innego, a jeśli będzie musiał to przynajmniej nie sam.
- Nic się nie stało. Nie byłem pewny czy będziesz chciał ze mną rozmawiać. Fajnie, że idziesz. - uśmiech nie schodził mu z twarzy.
- Mamy eskortować człowieka, który będzie czekał na nas pod bramą razem z sentokim. - odpowiedział, jednocześnie nie wskazując nic nowego.
- Dostałem instrukcje, że nie możemy zbaczać z wyznaczonej trasy. Mam wszystko na mapie. Najpierw mamy trafić do miasteczka portowego Hitsugaya, a następnie iść do głównego portu i dopilnować, żeby wszedł na statek do Teiz, Yinzin albo Soso i poczekać, aż zniknie na horyzoncie. - wytłumaczył.
- Znasz kogoś jeszcze kto mógłby pomóc? - zapytał bez większej nadziei.
- Mamy jeszcze chwilę czasu, może chcesz coś dokupić na drogę? Jeżeli nie to chyba możemy iść pod bramę. - kontynuował.

[Anzou]

Kaminari Anzou nawiązał swego rodzaju nić porozumienia z osobą, która zakłóciła jego spokój. Dziwne by było, gdyby Białowłosy nie potrafił się porozumieć z osobą w swoim wieku. Wtedy trzeba byłoby się zastanowić nad normalnością młodzieńca. Interakcje z ludźmi nie stanowiły dla niego większego problemu, jeżeli ktoś jest z rodu, to automatycznie zasługuje również na szacunek. I tak właśnie zamierza żyć i postępować Anzou jako Shinobi.
- Jestem gotowy, mam wszystko, czego potrzebuję. Możemy ruszać na spotkanie z Sentokim.
Anzou pierwszy raz w życiu na własne oczy zobaczy kogoś o tak wysokiej rangi pochodzącego z Kaminari. Młodzieniec aspiruje właśnie na to miejsce. Sentoki, to po prostu brzmi dumnie. Chłopak już wizualizował sobie całą misję. Skoro ma nie zbaczać z trasy - nie będzie tego robił. Niebezpieczeństwo jest wszędzie, więc najlepiej jest trzymać się tego, co bezpieczne, czyli w miarę sprawdzonych dróg. Oczywiście, jeżeli w grę wchodzi wątek ochrony to można założyć, że eskortowany człowiek ma z kimś nieciekawe relacje. Oby obyło się bez większych komplikacji.
- Znam jedną osobę, która chętnie by się z nami wybrała, jednak nie mieszka tutaj. Niestety, jesteśmy zdani sami na siebie. Ruszajmy!
Anzou wyszedł z domu, był gotowy pójść za Kenem. Niestety, Azuma był w Sogen, a byłby z całą pewnością pomocny. Młody Uchiha posiada ogromny potencjał i pewnie podobnie jak Ken został awansowany. Duet idealnie się uzupełniał, Białowłosy dobrze walczył na krótszym dystansie, a Azuma używał technik dystansowych. Oby w przyszłości było mu dane jeszcze wykonać kilka misji. Dobra okazja do zarobku i zacieśniania więzi pomiędzy rodami. W końcu wszyscy żyją blisko siebie i warto, aby taka współpraca była owocna. Kaminari teraz miał zamiar pójść za swoim nowo poznanym równieśnikiem na spotkanie z Sentokim i osobą do ochrony.