Krótki wygląd: Młody chłopiec z Byakuganem, średniego wzrostu jak na swój wiek, krótkie czarne włosy, delikatna porcelanowa twarz. Odziany w białe kimono.
Niewielka chatka położona przy stawie. Mieszka tu Zakata Hyuga wraz z rodzicami. Zakata wychowywał się w tym miejscu. Chatka jest otoczona przez nieduży lasek, jest to miejsce dosyc zaciszne położone na skraju Shiroi-iwa.
Chatka nie jest duża pozwola na mieszkanie niewielkiej liczby osób. Zakata przy stawie trenował całe dzieciństwo ze swoją ciotką ćwicząc i szlifując swoje umiejętności.
Mieszkanie tutaj miało swój urok zdala od zgiełku, niewiele się tu działo jest to też miejsce pozwalające na wypoczynek i odpoczynek od misji.
Krótki wygląd: Młody chłopiec z Byakuganem, średniego wzrostu jak na swój wiek, krótkie czarne włosy, delikatna porcelanowa twarz. Odziany w białe kimono.
Wróciłem po misji lekko styrany. Mama zapytała się co takiego tam robiłem.
- Pomogałem pani Lee, niesamowita staruszka! Tyle mi opowiedziała co się dzieje za granicami klanu. - odpowiedziałem podekscytowany.
- Chciałbym kiedyś też tyle zwiedzić i móc się takimi historiami dzielić. - dodałem.
Następnie wyczerpany zjadłem kolacje którą już zastałem w domu, była przepyszna.
- Na dzisiaj to koniec idę się położyć spać, bo jest ciężko, a jutro kolejny dzień kolejne wyzwania muszę mieć siłę! - Powiedziałem, odstawiając i dziekując za posiłek.
Następnie położyłem się do mojego łóżka. Nie mogłem zasnąć nie wiem czemu tak ciężko mi się spało, może od emocji? Jakoś się udało przespać noc.
Jak rano wstałem od razu się ubrałem w mój strój i wybiegłem z domu do siedziby po kolejną misję w końcu muszę jakoś zarobić na wyjazd w dalekie wioski!
Zakata zaczął podchodzić do dzieciaków z wyprzedzeniem. Przeanalizował na szybko możliwości i utwierdził się tylko w przekonaniu, że trzeba ich jakoś zająć. Gdy tylko wspomniałeś o tym, że masz dużo miejsca na zabawę i ogólnie - o planie, to dzieciaki wstały chętne i były już gotowe do akcji.
- TAK! Ruszajmy szybko! - Onryou był gotowy odrazu do wyprawy.
- Kagugi gotowa do wyprawy! - wtórowała mu jedna z dziewczyn, która zasalutowała.
No i wybraliście się w trasę. Szli za Tobą w miarę grzecznie, ale było to podyktowane chyba tym, że miały wizję jakiejś atrakcji, a niżeli to, że byłeś ich tymczasowym mentorem. Zagaiłeś ich o temat kto kim chce zostać, sam mówiąc o dalekosiężnych planach bycia liderem. Na to każdy z nich miał swoją wersję.
- Chcę zostać malarką. - powiedziałą Suzuwara.
- Ja będę strażnikiem i będę łapać złych ludzi! - dodała Kagugi.
- Strażnikiem? Ja będę Shinobi! Będę ochraniać szlaki i zostanę najlepszym ninja na świecie! - dodał.
Aramida i Kinotsu nie odzywali się wstępnie, dopiero po chwili dziewczyna zabrała głos.
- Będę pracować z mamą i szyć piękne suknie. - oznajmiła.
W tej miłej atmosferze doszliście do wyznaczonego miejsca.
- To co będziemy robić? Jaka jest ta zabawa? - zapytał
Krótki wygląd: Młody chłopiec z Byakuganem, średniego wzrostu jak na swój wiek, krótkie czarne włosy, delikatna porcelanowa twarz. Odziany w białe kimono.
Szybko zdałem sobie sprawę że, te dzieci są pełne energii i trzeba wykazać się sprytem i od samego początku jak najbardziej je zacząć męczyć w zabawie by potem im się nie chciało latać.
- Słuchając waszych planów tak mnie naszło zrobimy wam trening ale nie takie nudny tylko w formie zabawy! Poczujecie się dzisiaj jabyście się przygotowywali do swoich przyszłych zawodów. – powiedziałem z entuzjazmem.
- Każda praca wymaga precyzji i refleksu, jako shinobi nie możesz dać się trafić i musisz być dokładny, jako strażnik, źli ludzie będą sprytni i szybcy więc też musisz szybko reagować. Malarka musi być niesamowicie dokładna i mieć refleks by czasami jej się farba nie wylała. A jak ktoś szyje suknie musi mieć piekielnie dokładne oko, i musi być opanowany do końca. Dla tego też zagramy na rozgrzewkę w grę która was i rozbudzi i zadba o koncentracje. – Powiedziałem dzieciom, starając się wyjść na takiego mentora, chociaż prawda jest taka, że jestem od nich tylko kilka lat starszy i mogą nie czuć takiego respektu.
- Poczekaj sekundkę, muszę pójść po coś do domku. – poszedłem do domku po line albo jakiś kawałek sznura jednocześnie odpalonym byakuganem na dzieci bo nie byłem w stanie im zaufać że będzie w porządku, ale przecież to tylko chwila nic nie może się złego stać.
Plan był dosyć prosty gra z dziećmi w tzw. Szczura ja w środku kręcę się w kółko ze sznurkiem a dzieci muszą podskakiwać tak by ich sznur nie dotknął. Oczywiście z zamysłem nie takim by je jak najbardziej zgnoić tylko by sama gra trwała jak najdłużej bo zasada jest prosta: „zmęczone dzieci, posłuszne dzieci” albo coś w tym stylu.
Tylko z tyłu głowy było takie co jak to się im nie spodoba, ale też nie pogodzę wszystkiego. - Może też wykorzystam zaraz wodę, jest gorąco to się trochę popluskać, głęboko nie jest, może chociaż by się popluskać. – pomyślałem co chwilę zerkając na dzieci byakuganem ale to nie jest proste by na nie patrzyć i jednocześnie czego szukać
Po dotarciu na miejsce odrazu przejąłeś stery jeżeli chodzi o wymyślanie zabawy. Poinformowałeś wszystkich o tym, że dziś będzie trening w formie zabawy, jednakże na hasło trening dzieciaki nieco mniej chętnie podeszły do tematu. Finalnie jednak przekonałeś je zabawą, a w związku z tym, te mimo tego, że były dzieciakami, to byli z klanu Hyuuga. Dumny klan co jak co zawsze stawiał na tradycjonalizm, stąd nawet najmłodsi byli nauczeni w miarę dyscypliny. Byłeś ich opiekunem i to się liczyło najbardziej.
Poszedłeś do domu i wróciłeś z jakaś liną, mając szczęście, że akurat nikogo nie było w domu, więc uniknąłeś pytań co tu się w ogóle dzieje. Wróciłeś z uruchomionym Byakuganem, na co dzieci złapały zachwyt.
- Ooo, potrafisz używać byakugana! Moja siostra tez umie! - powiedziało jedno z nich.
Następnie nadszedł czas wyjasniania reguł i zasad gry. Wszystkie wydawały się rozumieć i tym samym przeszliście do pierwszej aktywności. Co prawda byłeś zaskoczony, bo Twoi tymczasowi podwładni nie wydawali się być wcale niewiadomo jak zmęczeni, bardziej chyba Ty to zaczynałęś to odczuwać.
W każdym razie w pewnej chwili wszyscy byli już znudzeni i chcieli jakiejś zamiany.
- Chcę teraz w coś innego.
- Tak, ja też. Co teraz porobimy?
Krótki wygląd: Młody chłopiec z Byakuganem, średniego wzrostu jak na swój wiek, krótkie czarne włosy, delikatna porcelanowa twarz. Odziany w białe kimono.
Na reakcje dziecka na Byakugana odpowiedziałem. – Możliwość posługiwania się Byakuganem jest jak dar albo jak prezent nawet nie wiecie w jak wielu sytuacjach jest to niesamowicie użyteczne, a swoją drogą kim jest Twoja siostra?
Podczas zabawy spojrzałem na te dzieci i miałem tylko w głowie – ile one mogą tak skakać gdzie one kumulują tyle siły? – rozmyślałem w głowie. - Przecież taktyka na wymęczenie ich nie ma sensu. Trzeba jakoś inaczej to ugryźć, bo jeszcze sam padne.
Zdałem sobie jednocześnie sprawę, że pokazanie dzieciakom Byakugana to był błąd mogłem go nie pokazywać i teraz z nimi zagrać w chowanego z przewagą taką, że mogłem to ciągnąć w nieskończoność ale trudno trzeba się zastanowić co dalej. - Ganianie… po prostu nie.
- Woda… nie bo będą mokre i sobie roboty dołożę.
- Sklep… nie bo się zanudzę.
- Wiem…. Albo i nie.
W końcu spojrzałem na te dzieciaki i zapytałem – A umiecie skakać na skakance?
Plan był taki by po prostu użyć linii z poprzedniej zabawy i zrobić z niej skakankę dla kilku osób. W końcu nic tak nie męczy jak skakanka. Aż sobie sam w głowie piątki zacząłem przybijać takie to było dobre, przynamniej miałem takie wrażenie.
- Jeszcze jak byście chciały to mogę was nauczyć puszczać kaczki z kamyczków na wodzie. – dodałem z uśmiechem na twarzy.
Zapytałeś jedno z tymczasowych podwładnych kim jest jego siostra. Dzieciak dumnie wyprostował pierś.
- Moja siostra jest teraz na wojnie. Dzielnie walczy, żeby powstrzymać atak najeźdzców, a potem wróci i obiecała, że nauczy mnie stylu walki Hyuuga! Będziemy trenować cały dzień! - wyjaśnił. - Asugi Hyuga! Zostanie kiedyś Shirei-kanem, jestem tego pewny! - dodał.
W międzyczasie zastanawiałeś się jak podejść do zabawy z dzieciakami. Zmęczenie ich to jedno, ale każdy kij ma dwa końce i w porę zorientowałeś się, żeby nie przesadzać z tą aktywnością. Nie ma co się kopać z koniem, trzeba ich wziać sposobem. Twój sposób skakanki jednak okazał się średni, bo przywitały go buczenia.
- Skakanka jest nudna!
- Właśnie! Nudna! NUUUUDA
Nagle jedno z nich podskoczyło do drugiego i klepnęło w ramię.
- BEREK! - krzyknał chłopak po czym rzucił się w długa i wszystkie naraz się rozbiegły, wraz z tym klepniętym, który dotknął Ciebie krzyczał, że jesteś wolny jak mucha w smole i ruszył pędem w innym kierunku jak wszystkie.
Wydawało się, że mają to dobrze obcykane bo każde biegło w trochę innym kierunku.
Jak używasz technik, typu Byakugan to musisz dawać hajdy w których rozpisujesz wykorzystanie chakry i statystyki.
