Dom Yari

[Yari]

W końcu udało mi się złapać królika. Tak jak przypuszczałem - strumień wody skutecznie zmiótł go z nóg i wtedy bez większych problemów dopadłem go i podniosłem za futro na karku. W ten sposób nie mógł ani uciec ani mnie pogryźć, co było bardzo ważne, gdyż nigdy nie wiadomo co temu zwierzakowi mogło jeszcze przyjść do głowy, by móc kontynuować ucieczkę. W tym stanie udałem się niosąc dumnie zwierzaka w stronę gdzie zostawiłem kobietę wraz z jej wnuczką.
Po drodze zacząłem się zastanawiać nad zadaniem, które właśnie wykonałem. Bez wątpienia była to misja - część życia shinobi i ich źródło dochodu. Niemniej jednak zażądanie od kobiety zapłaty wydawało mi się niewłaściwe - nie ustalaliśmy w końcu na początku żadnej należności, nie wiedziałem też czy jej stan majątkowy pozwala na zapłacenie wynagrodzenia za misję. Zresztą samo zadanie również nie było jakoś wyjątkowo trudne. W końcu stwierdziłem, że poczekam na ruch kobiety. Jeśli sama wyjdzie z propozycją zapłaty to jej nie zaprzeczę ale również sam nie będę się jej domagał.
Z tym postanowieniem doszedłem do miejsca gdzie zostawiłem babcię wraz z wnuczką. Oddałem im królika.
-Proszę. Udało mi się znaleźć wasze zwierzę - powiedziałem.

[Gundan]

Misja D
15/15
Senju Yari

Zadanie dobiegało końca i na szczęście mogliśmy tu mówić o ewidentnym sukcesie jako że udało się dorwać cwane stworzenie bez uszkodzenia go jak również bez niszczenia posiadłości. Słowem, pełen sukces. Nic więc dziwnego, że nasz Senju niósł swoją zdobycz z dumą jak gdyby był to zabity gołymi rękoma niedźwiedź ale na pewno nie przewidział tego co się wydarzyło gdy zaczął zbliżać się do kobiet, wszakże dziewczynka też jest kobietą tylko że mniejszą.
Otóż z początku jeszcze nie tak dawno pełzająca po krzakach i nawołująca dziewczynka jakby gdzieś zniknęła lecz tylko na moment, ponieważ gdzieś w połowie długości jaką młody shinobi musiał pokonać by dostać się do staruszki dziewczę wręcz wyrosło z pod ziemi rzucając się prosto w Pana Kota jednocześnie zaburzając równowagę shinobiego.
Takiej radości jaką Yari mógł zobaczyć w tamtej chwili nie widuję się na co dzień, ponieważ dziecko wykonało kilka fikołków zasłaniając przy tym zwierzę własnym ciałem aż ostatecznie zatrzymała się na plecach unosząc do góry królika śmiejąc się przy tym radośnie. To co mogło zwrócić uwagę naszego Senju to fakt, że futrzak w rękach dziewczynki nie wyrywał się i sam wyglądał na zadowolonego, a wszystko to za sprawą naszego bohatera który przez dziecko został wręcz całkowicie zignorowany. Na szczęście ktoś inny dostrzegł starania naszego pomocnego ninji.
- Ahhh spójrz jacy są szczęśliwi, dziękuje, po stokroć dziękuje. - zaczęła staruszka zbliżając się do bohatera któremu obie kobiety zawdzięczały szczęśliwe zakończenie tej historii - Złociutki, dziękuję nie wiem co bym poczęła gdyby nie twoja pomoc. Proszę to dla ciebie kochany za twoją dobroć i za to że pomogłeś przywrócić uśmiech na twarzyczkę mojej kochanej wnuczki.
To mówiąc kobiecina dosłowne wcisnęła Yariemu mieszek wypełniony monetami i najpewniej w celu uniknięcia potencjalnego sprzeciwu w przyjęciu nagrody ruszyła w stronę dziewczynki. Co prawda kobiety nie odeszły ale ewidentnie dały do zrozumienia naszemu drewniakowi, że nie trzymają go i może iść zająć się swoimi sprawami.
Misja zakończona: Sukcesem

- Dziewczynka
- Babcia

[Yari]

No i udało się zakończyć te nieoficjalną misję sukcesem. Kot... tfu! znaczy królik został zwrócony dziewczynce a jej babcia w podziękowaniu dała mi nawet co nieco pieniędzy. No cóż - moje konto powoli powiększało się z misji na misję o coraz to nowe pieniądze. Może to i dobrze - w końcu już i tak od jakiegoś czasu planowałem uzbierać sobie na zbroję, a także na porządniejszy miecz niż tanto, które obecnie posiadałem. Kto wie - może po kilku kolejnych misjach kupię wreszcie upragniony pancerz i zacznę zbierać na katanę? Wszystko jest możliwe - moje oszczędności zależały tylko od mojej pracowitości, a skoro już o niej mowa... Może pójść za ciosem i udać się na kolejną misję? Z tą myślą poszedłem do siedziby władzy.

z/t