Dom Yari

[Yari]

Yari mieszka nieco na uboczu wioski gdzie ma dostatecznie dużo miejsca, by z dala od ciekawskich oczu i bez narażania innych może trenować swoje zdolności shinobi. Dom składa się z części mieszkalnej mieszczącej w sobie kuchnię łazienkę oraz sypialnie oraz z części, która spełnia rolę sali ćwiczeń bądź w zależności od sytuacji - można ją szybko dostosować do przyjęcia gości. Niedaleko domu stoi pod zadaszeniem gong, który jednak spełnia jedynie funkcje dekoracyjne. Oprócz tego dom jest w otoczeniu ogrodu, który również może służyć zarówno do celów rekreacyjnych jak i do treningu.

Dom znajduje się co prawda na uboczu wioski ale wystarczy zaledwie kilkuminutowy spacer, by do niej dotrzeć. Pozwala to na szybkie zaopatrzenie się we wszelkie niezbędne do codziennego życia rzeczy.

[Yari]

Przybyłem do swojego domu po ostatniej misji. Zajęła ona cały dzień i noc a nawet część następnego ranka tak więc musiałem zdecydowanie wypocząć. Udałem się do swojej sypialni, gdzie położyłem się do łóżka i nawet nie zdejmując ubrań szybko zasnąłem. Obudziłem się dopiero popołudniu. Udałem się do kuchni gdzie zjadłem szybko przyrządzone śniadanie.
Po posiłku wyszedłem na dwór i patrząc w niebo zastanowiłem się nad moją ostatnią misją. Co prawda moje umiejętności w jutsu nie mogły się równać z umiejętnościami złodzieja-shinobi, którego spotkałem ale znacznie bardziej ważną sprawą dla mnie było podniesienie swoich umiejętności fizycznych. Szczególnie moja siła była znacznie niewystarczająca na obecny poziom mojego rozwoju i poważnie odstawała od innych atrybutów, które posiadałem. Z tego też powodu urządziłem sobie trening, który obejmował wszystkie ćwiczenia ogólnorozwojowe na poszczególne partie ciała- od wspięcia na palce na łydki aż po pompki w staniu na rękach na barki i tricepsy.
Po skończonym treningu usiadłem spokojnie w cieniu drewna i przymykając oczy z radością oddałem się wypoczynkowi.

[Gundan]

Misja D
1/15
Senju Yari

Odpoczynek po treningu rzecz święta i chyba nie ma nikogo kto by się z tym nie zgodził, a jeszcze gdy jest opcja odpocząć na łonie matki natury to nawet mimo znikomego zmęczenia warto to zrobić ot dla samej przyjemności. I właśnie tej przyjemności oddał się nasz drogi Yari który schronił się przed zbyt intensywnym światłem słońca w cieniu jednego z drzew na którym dwa niewielkie paszki postanowiły uwić sobie gniazdko.
Niestety to co dobre nigdy nie trawa wiecznie i tu nie miało być inaczej, ponieważ gdy tak nasz shinobi wypoczywał mogąc się rozkoszować śpiewem pierzastych towarzyszy raptem jego uszu dobiegł krzyk. Choć może bardziej trafnym określeniem było by wołanie.
- Panie Kooocieee! - głos należał do jakiejś dziewczynki i dobiegał gdzieś zza ogrodzenia posesji Senju.
- Panie Kocie! - drugi głos brzmiał znacznie słabiej i jakby starzej, więc nawet bez specjalnych zdolności dedukcji można było odgadnąć, że należy do jakiejś staruszki, która zapewne była babcią dziewczynki słyszanej chwile wcześniej. Obie kobiety zdecydowanie potrzebowały pomocy tylko czy naprawdę do czegoś takiego potrzebny był ktoś pokroju Yariego?
Ot, zwykłe szukanie zagubionego kota w końcu nie mogło być jakoś specjalnie trudne, więc czy warto było się tym przejmować? Cóż decyzja należała tylko i wyłączenie do Senju i jego sumienia. Choć może warto było jeszcze pomyśleć w inny sposób, w końcu taka pomoc może zaowocować dodatkowymi kilkoma monetami prawda?

- Dziewczynka
- Babcia

[Yari]

Kiedy usłyszałem wołanie dwóch głosów poszukujących kota początkowo chciałem to zignorować. W końcu taka już kocia natura - chodzić własnymi ścieżkami. Zresztą jakie korzyści mogłoby to przynieść dla mnie? Miałem wszystko to co potrzebowałem do życia a zadanie poszukiwania kota w żaden sposób nie sprawiłoby, że stałbym się lepszym shinobi. Ewentualnie mogło to być zadanie dla tropiciela ale nie specjalizowałem się w tej dziedzinie. Sprawa nie była jednak taka prosta jak mogłoby się wydawać na początku. Byłem członkiem klanu Senju. Mój klan był blisko związany z naturą, a i jeśli tylko mógł starał się udzielić pomocy potrzebującym. A ja nie chciałem zepsuć dobrego imienia klanu. Jakby to wyglądało? Starsza kobieta i dziewczynka szukają kota, a shinobi Senju w tym czasie w najlepsze wyleguje się pod drzewem? O nie. Tak być nie może. Ciężko westchnąłem, gdyż nie chciało mi się wystawać ale obowiązki wzywały. Otrzepałem ubranie z resztek ziemi i wyruszyłem, by pomóc w szukaniu kota. Po pierwsze musiałem znaleźć właścicielkę kota. Ta część zadania akurat była prosta - ruszyłem w stronę skąd dochodziły głosy. Miałem niejasne przeczucie, że ze znalezieniem samego kota już tak łatwo nie pójdzie...

[Gundan]

Misja D
3/15
Senju Yari

Każdy powód do udzielenia pomocy osobom w potrzebie jest dobrym powodem. Dla jednym może to być nadzieja na dodatkowy zarobek, dla innego sprawdzian umiejętności bądź naturalny odruch. Dla Yariego jednak żaden z wcześniej wymienionych powodów nie był zbyt istotny, dla niego liczyło się dobre imię rodu. Choć mało prawdopodobne by ktoś mógł zauważyć, że nasz Senju nie zdecydował się pomóc niewiastom w opałach. Gdyby dobrze się postarać to pewnie dał by radę tak się skryć na swojej posesji, że nikt by nawet nie wiedział że ten się tam znajduje.
Więc może to też przejaw dobrego serduszka do którego nasz bohater nie chciał się specjalnie przyznawać? No ale cóż nie nam to oceniać, ważne było tylko to że ostatecznie zdecydował się ruszyć swoje cztery litery by zabawić się w polowanie na kota. Jednak by do tego polowania mogło dojść trzeba było udać się do białogłowych, których wytropił by nawet ślepy, kulawy i przygłuchy borsuk z astmą.
Gdy Yari zbliżył się do drogi biegnącej obok posiadłości należącej do niego ujrzał dwie postacie, babcie z wnuczką. Dziewczynka o długich prostych włosach w kolorze smoły, w które wpleciony był niewielki kwiat lotosu biegała z w poprzek ulicy w niebieskiej sukience nawołując tajemniczą postać jaką był "Pan Kot". Nieco dalej stała już zgarbiona kobiecina wspierająca się o jakiś pokrzywiony badyl z posiwiałymi włosami upiętymi w kok w który wetknięte były dwa szpikulce. Odziana w ciemnobrązową suknie rozglądała się w kierunku posesji naszego pomocnego drewniaka i krzyczała co jakiś czas te same dwa słowa co jej wnuczka. Lecz gdy zobaczyła zbliżającego się shinobi szybko postanowiła by zwrócić się do niego, choć może bardziej z powodu, że wyglądał na mieszkańca tejże posesji? Ciężko powiedzieć.
- Przepraszam pana, Kochanieńki. Nie widziałeś tu gdzieś takiego mniej więcej królika? - tak, Yari się nie przesłyszał bo kobieta mówiła dość wyraźnie, powiedziała "królika" - Taki łaciaty, jedno uszko ma czarne, a drugie białe. Pomóż proszę uciekł mojej biednej Yuiko to jej najlepszy przyjaciel.
Dziewczynka w tym czasie jeszcze nie zdążyła zauważyć Senju gdyż zaglądała pod jakieś krzaki śmigając na czworaka, nie zwracając uwagi na to czy zniszczy sukienkę krzycząc co i rusz "Panie Kocie".

- Dziewczynka
- Babcia

[Yari]

Tak jak myślałem - właścicielki kota nie było trudno znaleźć. Cały czas nawoływały biednego zwierzaka więc trafiłem do nich jak po nitce do kłębka. Tak jak się spodziewałem - głosy należały do starszej kobiety i dziewczynki. Kiedy w końcu zobaczyłem właścicielki kota zobaczyła mnie również starsza kobieta. Dziewczynka była tak zajęta zaglądaniem w każdą możliwą kryjówkę i nawoływaniem kota, że nawet nie zauważyła mojego przybycia. Kiedy tak stałem i zastanawiałem się jak zaproponować swoją pomoc, by nie wyjść jednocześnie na osobę wtrącającą się w nie swoje sprawy starsza kobieta podeszła do mnie i jakby nigdy nic oznajmiła, że poszukują... królika!
No tak przecież każda osoba nazwałaby królika imieniem Pan Kot. Nie ma się co dziwić. Ale tak na serio to po krótkiej chwili zastanowienia się odczułem ulgę - królik nie wdrapie się na drzewo więc teren poszukiwań ograniczył się do ziemi jeszcze zanim na dobre rozpocząłem poszukiwania. Postanowiłem poinformować o wszystkim kobietę.
-Niestety nie widziałem nigdzie królika. Chętnie pomogę w poszukiwaniach. Nazywam się Yari Senju i jestem shinobi. Mam nadzieję, że moje umiejętności mogą się w czymś przydać. Początkowo kiedy usłyszałem imię Pan Kot byłem przekonany, że chodzi o innego zwierzaka. W zasadzie to dobrze, że chodzi nam o królika a nie o kota. Króliki nie umieją włazić na drzewa co pozwoli nam szybciej znaleźć zwierzaka. Niech pani powie mi coś więcej o okolicznościach ucieczki królika. Kiedy to się stało? Z jakiego powodu? W jakim kierunku się poruszał? Czy takie bądź podobne sytuacje zdarzały się wcześniej i jeśli tak to gdzie się wtedy ukrywał?

[Gundan]

Misja D
5/15
Senju Yari

Na twarzy starszej kobieciny zaobserwować można było widoczną ulgę gdy nowo przybyły mężczyzna zadeklarował, że pomoże w poszukiwaniach futrzaka. Jeśli się dokładniej przyglądał jej twarzy Senju mógł dostrzec nawet kręcącą się w oku łezkę, a taki widok mógłby chyba rozwalić nawet najtwardszego gangusa. No chyba że w trakcie jazdy wozem gdy taka by próbowała wyżebrać miejsce siedzące. Wtedy zero litości i serce z kamienia.
- Niech Jurōjin ma cię w swej opiece dobry człowieku i błogosławi ci za twą dobroć. Dziękuję, dziękuje naprawdę. Nazywam się Yuriko Takizawa, a ta urocza dziewczynka to moja wnuczka Yuiko Takizawa. Pan Kot uciekł dosłownie chwilę temu dobry panie, Yuiko ganiała się z nim tutaj i w pewnym momencie chciała nazrywać mu czegoś do jedzonka. Ja wtedy dosłownie na chwile spojrzałam w niebo, a tu raptem Yuiko zaczęła wołać Pana Kota. On nigdy nie uciekał wcześniej, to bardzo mądry królik, zawsze czekał na Yuiko w domu i zawsze widział kiedy to akurat ona idzie. O Amaterasu jak ja mogłam do tego dopuścić, przecież jeśli coś się stanie temu królikowi nie będę mogła spojrzeć wnuczce w oczy. No sam pan spójrz na te dziewczę. - babunia odwróciła się by samej spojrzeć na dziewczynkę która dzielnie pomykała na czworaka szukając swego pupila cała już rozczochrana i pobrudzona od wpychania główki w krzaki, a gdy ponownie spojrzała na Yariego ciężka łza spływała już kobiecinie po policzku - Ale wydaje mi się, że widziałam jak coś pomknęło na pańską posesję młodzieńcze. Proszę rozejrzyj się u siebie czy go gdzieś nie ma. Może gdzieś się wystraszył i teraz się chowa w krzakach albo może gdzieś znajdziesz świeżo wykopaną norę. On lubi sobie czekając na Yuiko wykopać norkę.
Dalsze przesłuchanie kobiety nie miało już sensu gdyż słyszałeś po głosie, że bliska jest płaczu, a jeszcze tego brakowało by ktoś przechodził obok i pomyślał sobie że: O jaki niedobry ten Senju, starą kobietę do łez doprowadził. Wtedy to pewnie by powstały nawet żarty wśród Uchiha o podłych Senju i by straszyli nimi dzieci ... No o ile już tak nie robią.
W każdym razie jedno na pewno taka rozmowa mogła uświadomić naszemu dzielnemu ninji, króliki może nie wspinają się na drzewa ale kopią norki i są cholernie szybkie i płochliwe, a ten który miał stanąć na przeciw Pana Yariego, Pan Kot był do tego ponoć piekielnie inteligentny. Więc kto wie czy zaraz nie okaże się, że zwierzak zastawił na nic niepodejrzewającego shinobiego jakieś pułapki?

- Dziewczynka
- Babcia

[Yari]

Słuchałem z uwagą starszej kobiety, która posłuchała mojej prośby i właśnie opowiadała o ucieczce królika. Dowiedziałem się z jej wypowiedzi wielu ciekawych rzeczy. Po pierwsze królik miał być inteligentną bestią. Z jednej strony mogło to być dobre, gdyż gwarantowało to, że nie będzie to akcja, która całkowicie urągałaby godności shinobi z klanu Senju. Z drugiej strony jednak oznaczało to, że poszukiwania mogły się przeciągnąć w czasie. No cóż - coś za coś. Kolejne informacje były jeszcze ważniejsze. Otóż królik uciekł dopiero niedawno co znaczyło, że nie mógł się zbytnio oddalić więc i zakres poszukiwań znacznie się zmniejszał. Jednak ostatnie i najważniejsze dwie informacje podała na koniec. Otóż starsza kobieta widziała jak coś przemyka na teren mojej posesji, a także dodała, że ich królik (jakoś po informacji o jego rasie nie mogłem go nazywać Panem Kotem nawet w myślach) lubi sobie wykopać norkę czekając na jej wnuczkę - Yuiko. Teraz przynajmniej wiedziałem co mogę szukać i gdzie. Skinąłem głową w stronę starszej kobiety.
-Proszę się nie martwić. Znam moja posesję tak więc jeśli na nią uciekł to nie będzie problemów z jego odnalezieniem. Jeśli pani chce może w tym czasie usiąść z wnuczką na werandzie mojego domu i odpocząć. Ja niezwłocznie biorę się do poszukiwań póki jesteśmy pewni, że zwierzę jest blisko.
Odwróciłem się i szybko ruszyłem na teren mojej posesji. Przez chwilę uśmiechnąłem się pod nosem wyobrażając sobie w myślach kota kopiącego norkę a następnie wpychającego się do środka. Tym bardziej, że kot w moich myślach miał spory brzuch i zaklinował się w wejściu do norki i teraz kręcił się na wszelkie strony starając się wydostać. Koty to zabawne stworzenia. Jednak musiałem opanować swoją wyobraźnię i skupić się na misji. Kroczyłem więc przez moją posesję w jedną i drugą stronę przeszukując wzrokiem każdy jej kawałek w poszukiwaniu zwierzęcia bądź jakiejś norki, w której mógłby się zmieścić królik. Raczej nie bałem się, że zwierzak mi ucieknie. Byłem znacznie szybszy od przeciętnego człowieka więc możliwe, że i królika uda mi się dogonić.

  Ukryty tekst

[Gundan]

Misja D
7/15
Senju Yari

- Oj dziękuję kochanieńki ale zostanę tu z wnuczką jakby Pan Kot miał się tu pokazać. - odparła z lekkim uśmiechem na propozycję odpoczęcia na werandzie, a jej odpowiedź świadczyła tylko o tym jak bardzo zależało jej na odnalezieniu królika.
Jednak to nie jej determinacja była teraz ważna lecz to co robił Yari, a on zdecydował, że Pojedynek Mistrzów czas zacząć i ruszył czym prędzej ponownie na swoją posesję aby przeszukać ją kamień po kamieniu. Niestety sprawa nie była taka prosta jakby można założyć, w końcu gdyby Senju tak śmigał po ogrodzie to raz, że szło by przegapić zwierzaka, dwa można by go spłoszyć przez co uciekł by gdzieś dalej. Z tego powodu poszukiwania zajmowały nieco czasu lecz bez przesady. Mowa tu była o dwudziestu minutach do pół godziny w końcu teren poszukiwań to nie było pole o powierzchni dwóch hektarów.
Na szczęście cierpliwość popłaca ponieważ na tyłach domu w okolicach jakiegoś krzaka skryte było kilka dziur w których mógłby się zmieścić królik albo gruby kot. Niestety tu się szczęście młodzieńca kończyło ponieważ kilka dziur w liczbie czterech oznaczało, że futrzak może kryć się w jednej z nich ale z drugiej strony skoro ta mała bestia w tak krótkim czasie wykopała sobie cztery norki to może oznaczać że mogła wykopać ich więcej!
W końcu nie mówiliśmy tu o króliku półgłówku tylko o króliku który może nawet teraz stał za plecami naszego bohatera i wcinał marchewkę w oczekiwaniu na to aż ten się odwróci by zadać słynne pytanie zadawane przez króliki "Co jest doktorku?". Nigdy nie wiadomo lecz to co było pewne to to że stojąc i wpatrując się w dziury jak sroka w gnat nie uda się złapać tego małego słodkiego futrzaka. Jednak warto było pomyśleć jak tu sprawdzić te dziury tak aby podczas sprawdzania jednej z nich nie spłoszyć bestii do ucieczki inną. Znaczy no oczywiście można było na pałę po prostu wsadzić rękę ale zwierzę może chcieć się bronić czy uciec inną dziurą jeśli tunele są połączone.

- Dziewczynka
- Babcia
Mapka:

[Yari]

Babcia wraz z wnuczką zostały na drodze i zostało mi jedyne modlić się, że kobieta przestanie płakać albo, że nikt z przechodniów nie pomyśli, że płacze ona z mojego powodu. Niestety tak to już czasami bywa, że mimo szczerych chęci pomocy to świat na podstawie niewłaściwych obserwacji uważa nas za tych złych. Nie ma jednak tego złego co by na dobre nie wyszło - przynajmniej nie musiałem się martwić, że wnuczka kobiety owładnięta gorączką poszukiwań królika zdemoluje mi dom. Tak więc spokojnie mogłem przystąpić do tropienia bestii, która wkroczyła na teren mojej posesji.
Chociaż starałem się wykonać zadanie najszybciej jak się dało nie mogłem sobie pozwolić na pełną prędkość. Zwierzę mogłoby się spłoszyć i niepostrzeżenie opuścić moją posesję. A wtedy szukaj wiatru w polu. Co prawda w przyszłości zamierzałem poświęcić nieco czasu na udoskonalenie tropienia ale chwilowo poświęcałem się innym celom. Niemniej po pewnym czasie udało mi się odnaleźć norki, które wykopało jakieś zwierzę. Najprawdopodobniej rzeczony królik. Problem w tym, że otworów było kilka. Jeśli wsadzę rękę do jednego z nich to królik może uciec innym. Postanowiłem więc postąpić inaczej - zacząłem szukać kamieni dostatecznie dużych, by zastawić nimi wszystkie wejścia oprócz jednego. Wtedy królik nie będzie miał innej drogi ucieczki i prędzej czy później będzie musiał nimi wyjść. Zostanie mi tylko wymyślenie jak go wypłoszyć.

[Gundan]

Misja D
9/15
Senju Yari

Niestety tak to już jest w życiu, że nie zawsze doszukujemy się prawdy i często wydajemy osądy mając przed oczami jedynie wierzchołek góry lodowej jednak czasem ciężko jest powstrzymać się od osądu i zapewne prędzej czy później każdemu w życiu zdarzyć się może. Na szczęście nikogo ponad waszą trójkę widać nie było, a że w Shinrin szczęścia lubią chodzić parami to dodatkowo nasz bohater mógł być pewny że na jego posesji nie będzie śladów zniszczenia i dewastacji jakich mogła by się dopuścić mała dziewczynka, która z godną podziwu determinacją poszukiwała swego zwierzaka.
Znalezienie potencjalnej kryjówki Pana Kota też przyszło całkiem łatwo dzielnemu Senju lecz tu tak naprawdę pojawił się pierwszy problem lecz nie był on na tyle wielki by móc stawić dłuższy opór potędze umysły Yariego. Zagrywka z kamieniami była prosta zarazem skuteczna, ponieważ żaden królik nie będzie w stanie ruszyć tak ciężkiej przeszkody, prawda? A samo znalezienie kamulców na własnej posesji to też żaden problem więc tak jak ninja postanowił tak też uczynił odcinając drogę ucieczki w dziurach numer dwa, trzy i cztery.
Wydawać by się już mogło, że w związku z tym cel był już na wyciągnięcie ręki jednak doświadczony wojownik wie, że choćby pojedynkować się miał z znacznie mniejszym przeciwnikiem to nie można lekceważyć jego umiejętności. Zwierzątko co prawda miało być bardzo inteligentne ale zdecydowanie miało też przynajmniej dwa duże siekacze przez co wepchnięcie ręki do dziury mogło skończyć się nieprzyjemnością sprawdzenia siły zacisku szczęk naszego gryzonia.
Właśnie dlatego Yari postanowił zastanowić się nad dziurką jak tu wywabić tego oto przeciwnika. Co prawda opcji było całkiem sporo jednak która okaże się tą najlepszą? Czy potęga umysłu członka rodu Senju i po tej przeszkodzie przejedzie jak rozpędzona riksza? Te i wiele innych odpowiedzi poznamy już niebawem w kolejnym poście!

- Dziewczynka
- Babcia
Mapka:

[Yari]

Po niedługiej chwili udało mi się znaleźć kamienie i zastawić nimi pozostałe nory królika. Teraz została jeszcze jedna sprawa - a mianowicie wyciągnięcie królika z nory. Stanąłem więc nad norą i na chwilę się zadumałem. Mogłem zaczekać po prostu aż zwierzak wyjdzie. Raczej nie przekopałby się dalej, gdyż tą ziemię musi gdzieś wysypywać prawda? Jednak nigdy nie wiadomo kiedy zwierzak wyjdzie z własnej woli a ja nie miałem zamiaru spędzić kilka godzin wpatrując się w dziurę. Inną opcją było wsadzenie ręki do środka i wyciągnięcie zwierzaka. Jednak ten mógłby się wystraszyć i najzwyczajniej w świecie mnie pogryźć. Musiało istnieć jakieś inne wyjście. Wtedy przyszło mi do głowy początkowo genialne rozwiązanie, które wymagało jednak dopracowania dokładniejszego planu.
Otóż na jednej z moich pierwszych misji wystraszyłem pacjenta w szpitalu naśladując dzięki jutsu ryk dzikiego kota. Mogłem podnieść jeden z kamieni, którymi przed chwilą przykryłem wyjścia od norki, następnie w nie ryknąć i kiedy zwierzę ucieknie rzucić się za nim w pogoń. Królika raczej powinienem być w stanie dogonić ale tutaj pojawiał się kolejny problem - gdyby uciekł w jakieś krzaki to tyle bym go widział. Tak więc mimo początkowego pomysłu plan jednak nie był taki wspaniały na jaki wyglądał.
Zastanowiłem się jeszcze przez chwilę i w końcu mnie olśniło. Przecież rozwiązanie było takie proste! Od czego to jestem członkiem klanu Senju? Stanąłem nad norką i złożyłem pieczęć. Z ziemi wyrosła gałązka, która miała za zadanie wsunąć się do norki, owinąć ciasno wokół królika i wyciągnąć go stamtąd. Musiałem tylko uważać, by nie ścisnąć zwierzaka ani za mocno, by nie zrobić mu krzywdy, ani za lekko, by nie mógł uciec.

  Ukryty tekst

[Gundan]

Misja D
11/15
Senju Yari

Cóż jak powszechnie wiadomo najskuteczniejsze są proste rozwiązania z tego tytułu, że zwyczajnie nie ma w nich zbyt wiele rzeczy które mogą pójść nie tak. Choć pierwszy plan jaki przyszedł do głowy naszego shinobiego o złotym sercu po dłuższym zastanowieniu mógł być nietrafionym. W końcu krzycząc na zwierzę te wcale nie musiało by wychodzić z bezpiecznej kryjówki tylko wręcz przeciwnie, jeszcze bardziej się tam skryć.
Na szczęście do głowy Yariemu przyszedł super pomysł, a może lepiej można by to ująć stwierdzeniem, że chłopak przypomniał sobie o swoich korzeniach. Hehe, Senju, korzenie... I to właśnie był strzał w dziesiątkę. Mężczyzna złożył jedną pieczęć po czym z ziemi przed kryjówką wyrosła niespodzianie mała gałązka która pomknęła w głąb tunelu tworząc coś na kształt spirali. Shinobi nie chciał uszkodzić zwierzęcia więc chciał zrobić to delikatnie i wtedy stało się coś wręcz niesamowitego!
Z krzaku dookoła którego Pan Kot wykopał tunele wystrzeliło coś niczym strzała pędząc w głąb posesji Yariego. W normalnych okolicznościach najpewniej zaraz po wyjściu z ukrycia zwierzak wpadł by w ręce naszego bohatera jednak futrzak wykorzystał chwilę gdy jego przeciwnik uwagę skupił na czymś innym i przemknął między jego nogami.
Jednak co by nie mówić plan wypłoszenia królika wypalił, jedyne co zostało teraz zrobić to go dopaść bez wyrządzania mu krzywdy i dostarczyć do dziewczynki z babcią. Czy coś mogło by teraz pójść nie tak? Cóż wszystko w rękach głównego bohatera tejże opowieści.

- Dziewczynka
- Babcia
Mapka:

[Yari]

Początkowo wszystko szło zgodnie z moim planem. Wszystkie dziury zastawione a gałąź powoli zaczęła zanurzać się w norkę wykopaną przez zwierzęcie, by owinąć się wokół niego i dostarczyć wprost w ręce oczekującego na to mężczyznę z klanu Senju... Czyli moje. Pierwszy raz przyłapałem się na tym, że myślę o sobie w trzeciej osobie. Mogłem mieć tylko nadzieję, że nie zaczęło mi odbijać od nazywania królika kotem. Tylko, że wtedy wszystko się rypło...
Otóż z krzaka wyskoczyła puchata strzała, która w niesamowicie szybkim tempie przemknęła pomiędzy moimi nogami i pokicała wgłąb mojej posesji. A więc to bydle od samego początku zamiast siedzieć w norze było pod krzakiem! No rzeczywiście zwierzak wykazał się sprytem, jednak tym razem był to koniec jego szczęścia. A może właśnie tu się ono zaczynało? W końcu wychowany w niewoli królik raczej nie pożyje długo na wolności.
Ruszyłem biegiem za zwierzęciem jednak shinobi nie przystoi przecież takie bieganie niczym pierwszy lepszy hycel. Na moim poziomie szybkości mógłbym co prawda najprawdopodobniej dogonić każde małe zwierzę niezależnie od szybkości ale nie zamierzałem marnować w ten sposób sił. Dlatego biegnąc za zwierzęciem zebrałem chakrę w ustach a następnie wyplułem w kierunku zwierzaka strumień wody, by go przewrócić.

  Ukryty tekst

[Gundan]

Misja D
13/15
Senju Yari

Zwierzę było sprytne to był fakt z którym kłócili by się tylko Ci którzy nie mierzyli się z nim oko w oko tak jak teraz nasz dzielny Senju. Lecz nawet mimo Pan Kot nie miał zbyt wielkich szans w otwartej walce i jego przeciwnik wiedział o tym doskonale. W końcu króliki nie miały jak formować pieczęci tym samym wszelkie, nawet te najprostsze techniki odpadały. I właśnie dlatego zamiast ujrzeć chmurę białego dymu z którego wyłonił by się niewielki kamień w momencie trafienia wodnym strumieniem Yari zobaczył tylko jak gryzoń wywraca się wykonując kilka niezgrabnych przewrotów w przód z powodu prędkości.
Następnie nim królik zdołał się zebrać na równe łapy Yari znalazł się przy nim i pochwycił go z grzbiet tak by zwierzę nie mogło mu już uciec. Szybkie spojrzenie na zwierzaka upewniło shinobiego co do tego iż faktycznie tego gryzonia poszukiwał. Tak więc misja której się podjął była prawie że ukończona, zostało tylko dostarczyć zbiega do właścicielki i wystawić rękę po zapłatę. No chyba, że nasz drogi Senju w dalszym ciągu uważał że to był jego obowiązek, a znalezienie królika to zbyt łatwe zadanie jak dla ninji jego klasy.
Cóż na pewno rezygnując z wynagrodzenia wypadłby lepiej w oczach babci i jej wnuczki ale czy altruizm w tym świecie popłacał? Jeden Senju powie tak, drugi Senju powie nie. Wybór należał tylko i wyłącznie do tego trzeciego, do dzielnego pogromcy królika Pana Kota, Yariego.

- Dziewczynka
- Babcia
Mapka: