Shinobi War PBF Naruto

~***~ Niewielka posiadłość z ogrodem, usytuowana na obrzeżach dzielnicy mieszkalnej Hayashimury. Budynek posiada dwa piętra. Na parterze, po prawej stronie głównego korytarza, znajduje się salon do przyjmowania gości wraz z jadalnią i kuchnia ze spiżarnią, zaś po lewej stronie, dwa pokoje gościnne. Idąc w głąb korytarza, trafimy na schody prowadzące na piętro i drzwi, przez które można wyjść do ogrodu. Piętro to dwa kolejne pokoje, które należą do rodziny tego domu, oraz zadaszony taras. Niewielki ogród, to w sumie dorodne drzewo kwitnącej wiśni, małe oczko wodne z kilkoma karpiami koi, trochę kwitnących krzewów i ławeczka. Jest też osobny budynek, przy ogrodzie, gdzie znajduje się łaźnia z drewnianym basenem i osobne pomieszczenie z wychodkiem. Całość może nie jest imponujących rozmiarów, ale za to wygody temu domostwu zdecydowanie nie brakuje.

1/7

[D] Listy Rida

Piękny dzień zapowiadał się w Hayashimurze. Przez gęste korony drzew przechodziły promienie słońca, temperatura też była odpowiednia, więc można było ubrać się zwiewniej i wygodniej. Dzisiaj miał być ten pierwszy dzień dla pewnej brunetki czego była jeszcze w pełni nieświadoma. Nikt nie chciał zdradzać jej tej małej tajemnicy, żeby nie zepsuć niespodzianki.
Kiedy tylko wstała i przygotowywała się do swojego dnia, tak jak zawsze. Ktoś zapukał do drzwi. Raz, dwa, trzy. Pukanie ucichło. A przez drzwi do drewnianego domu wpadła karteczka. Karteczka ze znaną jej pieczęcią jej klanu. Kiedy zaczęła czytać była w pełni świadoma, że czas ją goni i nie może się spóźnić.
Zostało jej trzydzieści minut na dotarcie do Siedziby władz. A tam lepiej się nie spóźniać, bo czekające zleceni nie może już dłużej czekać a ta chciała się wykazać na drodze do bycia wspaniałą kunoichi.

Z/T

Proszę opisz w poście swój poranek i dotarcie do siedziby ^^

Ciepłe dni zdecydowanie zachęcały do spędzania wolnego czasu na zewnątrz, dlatego też Rida korzystała z leśnych uroków i często zaszywała się gdzieś między drzewami, aby trochę poćwiczyć kontrolę czakry. Trochę średnio jej to szło, jednak dziewczyna zdecydowanie się nie poddawała. Chciała stać się silniejsza, a nie osiągnie tego, gdy będzie tylko leniuchować nad strumieniem.
Dziś jednak postanowiła spędzić czas w domu, a konkretniej we własnym ogrodzie. Wczorajszy trening trochę ją wyczerpał, dlatego dzisiaj pozwoliła sobie na regenerację i odpoczynek. Siedziała więc przy oczku wodnym i obserwując pływające w nim karpie koi, starała się farbami przenieść kolorowe rybki na płótno. Malowanie szło jej całkiem nieźle i chyba naprawdę miała do tego talent, bo każdy w rodzinie zachwycał się jej pejzażami, a także goście, którzy mieli okazję zobaczyć w domu jej malowidła. Przynajmniej miała jakieś zadatki na przyszłą panią domu, jednak póki co, jej ambicje kręciły się wokół zdobycia lepszej pozycji w Klanie jako Kunoichi.
A skoro już mowa o byciu kunoichi, to Rida zawsze kręciła się blisko domu, na wypadek gdyby zjawił się Masahiro i ponownie zabrał ją na jakąś misję. Nie chciała, żeby sensei szukał ją po całym lesie, dlatego też grzecznie oczekiwała na to, aż ponownie znajdzie dla niej czas. Chciała się szkolić, ale potrzebowała do tego pomocy. Ojciec nie zawsze miał dla niej czas z powodu pracy, zaś matka kilka razy zgodziła się ją nadzorować, ale również miała swoje obowiązki, dlatego też Rida najczęściej była zdana sama na siebie. Robiła jednak postępy. Powoli, ale zawsze to coś.

Misja rangi D

1/7
Rida

Ostatnia próba pokazania jak walczyć ze strachem zakończyła się w przy gorącym kubku herbaty podczas oglądania nocnego nieba. Od tamtego momentu minęło trochę czasu. Dzień, w którym Masahiro stanie u progu domostwa dziewczyny aby zabrać ją na kolejną magiczną wyprawę, kto wie może nawet poza terenami bezpiecznego miasta. Rida miała już 16 lat, bardzo długo była chroniona przez nadopiekuńczego ojca ale w końcu zaczęła swoją podróż w świecie shinobi. Jej umiejętności były jeszcze na niskim poziomie ale ciężką pracą może będzie w stanie nadgonić swoje zaległości.
- Witaj słońce. Tak się właśnie składa, że chyba znalazłem dla nas kolejne wyzwanie. Tym razem nie będziesz musiała się martwić, że poddam Ciebie jakiemuś testowi. Od początku będziesz wiedzieć o co chodzi. Dzisiaj poćwiczymy pracę zespołową. Spróbuję wyrównać swoje zdolności z Twoimi i zapolujemy na niewielką grupkę bandytów. Dostałem informację, że jest ich kilku ale nie korzystają z chakry. Znana jest też ich lokalizacja. A i tym razem to stary Masahiro będzie Ciebie słuchać.
Facet zaśmiał się głośno kładąc dłonie na swoich biodrach. Uniósł głowę wysoko ku górze tak, że mogłaś dostrzec jednego dłuższego włosa, który na kilka milimetrów wychodził poza dziurkę w nosie.
- Pora abyś przekonała się jak to jest przewodzić grupie i odpowiadać za los swoich towarzyszy. Tak więc zbieraj się a ja za chwilę opowiem co i jak, a potem... Ty mi powiesz co i jak.

Wyglądało na to, że dzień, na który tak czekała, wreszcie nadszedł. O mało nie wypuściła pędzla z dłoni, gdy dostrzegła znajomego mężczyznę, podchodzącego do ogrodzenia jej posiadłości. Uśmiechnęła się szeroko i zerwała na równe nogi, by następnie grzecznie się ukłonić na powitanie.
- Dzień dobry, Sensei. - Odpowiedziała mu na powitanie.
Słysząc, że Masahiro znalazł dla nich kolejne zadanie, Rida chwyciła za swoją sztalugę i przeniosła ją wraz z obrazem na taras domu, by na koniec podejść do swojego nauczyciela. A więc mieli zająć się bandą zwykłych rabusiów. Skoro nie posiadali chakry, to może rzeczywiście nie będzie to takie trudne, jak z początku się obawiała. Fakt, że miałaby sama decydować i poprowadzić ich dwuosobową grupę, poczuła lekki niepokój, ale jednocześnie zdawała sobie sprawę, co tym chce osiągnąć sam Masahiro, dlatego też ostatecznie skinęła głową.
- W porządku. - Zgodziła się i zgrabnie przeskoczyła przez płot. - Jestem gotowa.
Gdy Senju ruszył w drogę, Rida trzymała się obok, zastanawiając się nad tym, co właśnie jej powiedział. Mieli do czynienia z bandytami bez chakry i znali ich położenie, więc teoretycznie mieli nad nimi przewagę i mogli zastanowić się nad ewentualną zasadzką. Element zaskoczenia zawsze był dobrą opcją, żeby przechylić szalę i zwiększyć swoje szanse na powodzenie.
- Jeśli wiemy, gdzie są, warto byłoby ich podejść po cichu. - Zaproponowała. - Przyczaić się i zaatakować w odpowiednim momencie, zaskakując ich i dezorientując. Da nam to przewagę.
Była ciekawa, co Masahiro na to powie. Chętnie dowie się więcej szczegółów odnośnie sprawy, a mianowicie ilu dokładnie jest bandytów i gdzie dokładnie znajduje się ich kryjówka, żeby ustalić ukształtowanie terenu i obmyślić ostateczny plan działania.
- Znamy więcej szczegółów na ich temat? - Zapytała, chcąc poznać szerszy obraz sprawy. - Za co są ścigani i gdzie się ukrywają?

Misja rangi D

2/7
Rida

Rida miała zostać kapitanem tej eskapady. Wiedziała czego będzie dotyczyła jednak nie znała szczegółów. Wiązało się to z zadaniem senseiowi kilku pytań nim Rida stanie się głównodowodzącą. Swoją drogą sensei oglądając sztalugę dziewczyny z uśmiechem pokiwał głową dając swoje poparcie w sztukę dziewczyny, ale my teraz nie o tym.
- Mówi się, że między pięć a dziewięć osób, źródła nie są zgodne. Grupa bandycka składa się tylko i wyłącznie z męskich przedstawicieli gatunku - Masahiro zaśmiał się lekko na swój własny... żart? - Co się zaś tyczy położenia, znany jest obszar działań jednak nie jest aż tak dobrze sprecyzowany, obszar o powierzchni między dwa a cztery kilometry, okolice Wąwozu Shiratani, od strony wioski.
Spokojnie odparł Masahiro wręczając Tobie przy okazji niewielki zwój. Znajdowały się w nim przedstawione przez niego informacje. W przypadku zaś opisu spodziewanego miejsca natrafiłaś na niewielką mapkę z zaznaczonym możliwym obszarem.
- Raz na jakiś czas przejeżdżają tamtędy mniejsze transporty do trudniej położonych wiosek. Niemiarowość ataków opóźniła odpowiedni transport informacji, więc działali na tym obszarze około dwóch tygodni. Co się zaś tyczy planów... już nie podpowiadam, tylko słucham... czy jesteśmy gotowi i możemy ruszać, pani kapitan?
Staruszek zaśmiał się a na jego twarzy pojawił się trochę szelmowski uśmieszek. Sensei miał słuchać uczennicy kto by to widział. Chyba ze starości już całkowicie coś mu się we łbie poprzestawiało.

Rida westchnęła z rezygnacją, słysząc te informacje na temat bandy zbirów. Były tak strasznie nieprecyzyjne, że gorzej już być nie mogło. Była spora różnica między pięcioma, a dziewięcioma osobami, nawet jeśli nie korzystali z chakry. Ich było tylko dwoje i musieli sobie z tym jakoś poradzić. Ta sama sprawa dotyczyła położenia, jednak tutaj można było się domyślić, że może chodzić o wąwóz. To ukształtowanie terenu było wręcz idealne do stworzenia zasadzki na wozy kupieckie, dlatego też warto było zacząć od tego. Mimo wszystko przeczytała dokładnie zwój, który przekazał jej Masahiro, aby sprawdzić, czy nic nie zostało pominięte. To samo zrobiła też z mapka, przyglądając się uważnie ukształtowaniu terenu.
- W sumie to mam dwa pomysły i potrzebuję Twojej opinii, Sensei. - Odezwała się wreszcie i spojrzała na Masahiro. - Możemy udawać podróżnych i przespacerować się wąwozem. Jest to ryzykowne, bo może wprowadzić nas w ich zasadzkę, ale dzięki temu ujawnią się i będzie można się z nimi rozprawić. Raczej nie będą się spodziewać, że podróżujący ojciec z córką, mogą się okazać shinobi.
Uważnie obserwowała reakcję Senju na jej słowa. Znając Masahiro, ten pomysł mógłby mu mocno przypaść do gustu, ale w razie czego postanowiła przedstawić mu drugą opcję, która też jej się nasunęła. Jeszcze raz spojrzała na mapkę, po czym wskazała na miejsce, gdzie droga zaczyna wchodzić w wąwóz.
- Druga opcja, to przyczajenie się w okolicy tego miejsca i poczekanie, aż sami się ujawnią, chcąc zastawić na kogoś pułapkę. - Wyjaśniła. - Gdy oni będą się szykować do napadu, my napadniemy na nich.
No i w sumie to było na tyle, jeśli chodzi o jej pomysły. Nie miała w tym żadnego doświadczenia, dlatego też to były jej pierwsze kroki w tym temacie. Oba plany były tylko ogólnym zarysem, zaś szczegóły będzie trzeba dopracować już na miejscu. Nigdy przecież nie wiadomo, jak sytuacja się rozwinie i jakie niespodziewane czynniki będą miały wpływ na przebieg procesu.

Rabusiowy Wąwóz - Opowieść o Ridzie i Masahiro [D]

5/...

Masahiro przysłuchiwał się swojej uczennicy. Rozpierała go duma, przy tak nikłych informacjach stworzyła nie jeden a DWA plany! I to całkiem nie najgorsze. Pokiwał zachęcająco głową i pomierzwił jej włosy. –Nie mogę być bardziej dumny, Rida-chan! Dwa plany! DWA! Cudownie Ci to wyszło. Teraz jeszcze jedna wiadomość! Klepnął dłońmi o swoje uda, robiąc dźwięk, jakby bębnów. I nagle wskazał na nią w przebojowej pozie. –Ja się nie wtrącam dzisiaj w dowodzenie. zaśmiał się ruszył dalej, normalnym krokiem. Nie zamierzał być takim wsparciem dla Ridy. Dzisiaj oddał jej pałeczkę, żeby sprawdzić, jak myśli, jak czuje się w ciężkich sytuacjach. –Zdolność logicznego myślenia. Nie myślę o Tobie, jak o zwykłej kunoichi, Rida-chan. Posiadasz predyspozycje, które zamierzam rozwinąć do granic możliwości. Zaczniemy od takiej misji. Ty o wszystkim decydujesz. Ja się nie wtrącam. pomachał rękoma w powietrzu, całkowicie umywając się od odpowiedzialności. Dzisiaj on w tej kwestii odpoczywa i wykonuje zadania. Nagle przybliżył się do dziewczyny i szepnął jej do ucha. –Możesz zrobić ze mną co tylko chcesz. zaśmiał się w niebogłosy docierając do rozwidlenia. Droga kierowała się w prawo i lewo. Nie było żadnego oznakowania a to oznaczało, że czas na podjęcie szybko dwóch decyzji. Pierwsza – zdecydowanie się na plan. Druga – wybór ścieżki. Jakby los już chciał spłatać jej figla. A wyglądało na to, że Masahiro nie śpieszył się z pomocą.

Dialogi:
Senju Masahiro

Rida uśmiechnęła się promiennie, gdy Msahiro pochwalił ją za to, co zdołała wykombinować, mając tak niewiele niepewnych informacji. Poczuła, jak w tym momencie jej skrzydełka nieco się rozwijają, ale szybko opadły, gdy Sensei stwierdził, że nie będzie się wtrącać w dowodzenie. Wcale go o to nie prosiła. Chciała po prostu zwykłej opinii, tak jak czasami pyta się innych członków drużyny, żeby się naradzić, jednak ostatecznie to ona decydowała. Skoro jednak nie mogła liczyć chociaż na taką pomoc z jego strony, to będzie musiała decydować sama.
- W takim razie wybieram drugą opcję. - Zdecydowała stanowczym głosem. - W mniejszym stopniu naraża drużynę na niebezpieczeństwo niż bezpośrednie i świadome pakowanie się w pułapkę.
No i postanowione. Przyczają się tuż przy wlocie ścieżki do wąwozu i zaczekają, aż bandyci się ujawnią i będą próbowali zastawić na kogoś pułapkę. Wtedy oni ruszą od akcji. Jakie jednak będzie szczegółowe postępowanie, to będzie zależeć od sytuacji, a tymczasem, skoro mogła zrobić z Masahiro, co tylko chciała, to pacnęła go papierami w twarz, zanim ten odsunął ją od jej ucha.
- Nie wiadomo, jak długo będziemy musieli tam na nich czatować. - Zawróciła się do Senseia. - Trzeba wziąć jakieś lekkie zaopatrzenie.
Co do ścieżki, to nadal byli w mieście, więc Rida bez problemu orientowała się, gdzie są, dlatego też wybrała to rozwidlenie, które kierowało ich do odpowiedniej bramy, przez którą będą mogli wyjść poza Hayashimurę i udać się następnie do wąwozu. Po drodze na pewno uda im się kupić kilka ciasteczek i suszonych owoców, oraz coś do picia, żeby mieć na wypadek, gdy przyszło im się zbyt długo czaić na drzewach. Miała mapę, więc bez problemu powinni dotrzeć na miejsce.
- No dobrze, coś do jedzenia i picia, a potem wypad za miasto. - Zakomunikowała. - Jakieś dodatkowe sugestie?
Spojrzała na Masahiro w oczekiwaniu. Nie podobało jej się, że kompletnie wszystko tak na nią zwala. Gdy dojdzie do starcia, też nic nie zrobi, póki ona nie zdecyduje? Tak nie powinno być i powodowało u młodej kunoichi narastający stres i frustrację.

Rabusiowy Wąwóz - Opowieść o Ridzie i Masahiro [D]

7/...

Kiedy dostał papierami w twarz, westchnął i zrobił minę zbitego psa. –Jesteś okropna, Rida-chan! Mamy taką okazję na wspólny czas a Ty mnie tutaj bijesz, co jest ze mną nie tak? otarł dłonią twarz i słuchał dalej uczennicy. Wybrała plan, poprowadziła sprawy dalej i wiedzieli, co będą robić. Lepiej być nie mogło, prawda? Ale będzie jedzenie i picie a On nie będzie musiał się niczym przejmować. –Pierw Herbaciarnia Pani Rise, złamałaś mi serce, Rida-chan. Muszę je naprawić czymś słodkim. nadal udawał skruszonego, ale po chwili się wyprostował. –A Ty będziesz chciała jakieś ciasteczko? Raczej nie pomyślałaś o normalnym prowiancie, co, kwiatuszku? przyjrzał się jej. Na pewno myślała o ciasteczkach, jak On! Ale w końcu nie ruszali w daleką podróż. Ale dał już jej pierwszą wskazówkę, co do misji. –Będę Ci czasami dawał wskazówki, jeżeli coś mi się nie spodoba, bo widzę i czuję, jak Twoje kobiece feromony wręcz z Ciebie biją i chcą mnie zabić. uśmiechnął się, myśląc o tym, jakby go dusiła. –Zawsze, jako dowódca zapewniasz jak najlepsze przygotowanie na misję. Ciastka – między nami, mogą być. Ale jak pójdziesz z kimś innym – nie. Zapamiętaj. Ale na pewno to wiesz. Nie mam o co się martwić. wyszczerzył do niej kolejny raz zęby, zacieszając się od ucha do ucha, że idzie po swoje ulubione kremowe, ciastka.

Dialogi:
Senju Masahiro

z/t

Minęła doba od jej misji w Wąwozie, a emocje Ridy nadal nie były w stanie się uspokoić. Wczoraj, gdy wróciła do domu, wkurzona jak osa, ledwo powstrzymując łzy, zdołała tylko oznajmić matce, że nie chce więcej widzieć Masahiro, by potem zamknąć się w pokoju i dać upust swojemu gniewowi w postaci łez. Oczywiście zaniepokojona Hotaru próbowała dobijać się do drzwi pokoju córki, ale dała sobie spokój, gdy ta gniewnie kazała jej odejść. Dopiero gdy wieczorem Katsuro wrócił do domu i dowiedział się o sytuacji, nie dał tak łatwo za wygraną i był gotowy rozwalić drzwi w drzazgi, gdyby Rida nadal upierała się ich nie otworzyć. Kunoichi zmuszona więc była stanąć twarzą w twarz z rodzicami i opowiedziała o dwóch ostatnich misjach i o tym jak potraktował ją Masahiro i jak sama się czuła. Gdy skończyła, Katsuro był gotowy rozmówić się poważnie ze swoim przyjacielem, jednak obie panie stanowczo go powstrzymały. Hotaru uznała, że Rida podeszła do sprawy zbyt emocjonalnie, jednak rozumiała presję, jaką Sensei na nią nałożył i ostatecznie zostawiła decyzję córce. Ojciec, chociaż niechętnie, również odpuścił, ale widać było po nim, że jest mocno niezadowolony z obrotu sytuacji. Rida jednak zapewniła, że sama da sobie radę i będzie trenować jeszcze ciężej niż do tej pory. To trochę ugłaskało Katsuro, który zdeklarował się, że będzie jej pomagać najlepiej jak tylko będzie potrafić. Tak więc sprawa Masahiro została zamknięta, przynajmniej na obecny moment.

Ukryty tekst

Ukryty tekst
- Rida, wystarczy! - Warknął ojciec, wchodząc do ogrodu. - Jutro też jest dzień. Koniec na dzisiaj.
- Daj mi...jeszcze chwilę. - Poprosiła zdyszanym i słabym głosem. - Jeszcze tylko...jeden raz...
Była właśnie blisko szczytu drzewa i już miała skoczyć w stronę kolejnej gałęzi, gdy momentalnie zrobiło jej się ciemno przed oczami. W tym momencie nie była już świadoma, że nie sięgnęła ręką gałęzi i właśnie spada z impetem w dół. Na szczęście nie uderzyła o ziemię, bo w porę została złapana przez ojca, niemal w ostatniej chwili.
- Rida! - Krzyknął, ale nie dostał odpowiedzi. - Rida!
Chwilę potrząsał bezwładnym ciałem córki, ale ta nie ocknęła się. W międzyczasie z domu wybiegła przerażona Hotaru, a widząc co się dzieje, przykryła usta dłonią. W jednej chwili podjęli wspólną decyzję, że należy Ridę jak najszybciej dostarczyć do szpitala. Z racji tego, że Katsuro był szybszy i silniejszy, to on błyskawicznie wystartował z córką w ramionach, za nim zaś biegła roztrzęsiona Hotaru, zostając coraz bardziej z tyłu.

[zt]

Misja rangi D

1/7
Rida
Dzisiejszy trening musiałaś zakończyć wcześniej niż początkowo zakładałaś. Nie tak dawno temu z powodu przetrenowania Rida trafiła do szpitala. Ojciec od tamtego momentu zdecydowanie bardziej zwracał uwagę na Twoje zdrowie. Ojciec wiedział jednak, że nie będzie w stanie zmusić ciebie do dłuższego wypoczynku dlatego pozwolił na trening, kiedy w końcu chciałaś się za niego zabrać, tylko przy przysiędze szybszego powrotu do domu i poszanowaniu swego zdrowia.
Dziś jednak wróciłaś szybciej ze względu na zniszczenie własnego ekwipunku, który od dłuższego czasu Tobie służył. Jeśli chciałaś dalej trenować trzeba było go wymienić a wiedziałaś, że znajdziesz go w swoim domu. Kiedy więc weszłaś do domu usłyszałaś rozmowę dwóch mężczyzn. Pierwszym z nich z całą pewnością był Twój ojciec. Drugi głos znałaś jednak nie mogłaś go skojarzyć z konkretną osobą. Musiał być to ktoś z osób pracujących z Twoim Ojcem.
Nic nie wskazywało na to aby usłyszeli Twoje przybycie bądź uznali je za Twoją mamę. Najważniejsze, że nie przerwali rozmowy, którą przykuła Twoją uwagę bowiem padło w niej Twoje imię.
- Całe szczęście, że wróciła do zdrowia. Co się martwisz? Ma charakter, że tak szybko wróciła do treningów.
- Pytanie tylko jak to się zakończy. Nie ma umiaru i ta sytuacja z Masahiro…
- Też taki byłeś w jej wieku.
- W jej wieku byłem Akoraito z półtorarocznym stażem. Widzę ile trenuje i jak ciężko trenuje. Dlaczego więc nie ma rezultatów? Twój Kuniichi jest młodszy od niej o prawie dwa lata i gdyby mieli stanąć przeciw sobie… nie wiem czy Rida by zwyciężyła. Co jeśli ona robi to wszystko dla mnie? Co jeśli ma inne marzenia i plany ale z powodu mojej osoby jedynie zaciska zęby i brnie pod wiatr do przodu? Co jeśli największą kulą u nogi do jej szczęścia jestem ja sam? Może powinienem jej zabronić.[/color]
- Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości może powinieneś z nią porozmawiać?

Incydent z jej wyczerpaniem i pobytem w szpitalu, odbił się niestety na nadopiekuńczości rodziców, którzy jeszcze bardziej zaczęli pilnować jej treningów, aby sytuacja więcej się nie powtórzyła. Nie dziwiło jej to i wcale nie miała im tego za złe, choćby nie wiem, jak bardzo ją to irytowało. To była jej wina i obiecała sobie, że więcej nie doprowadzi się do takiego stanu. Niemniej, dzięki tamtej sytuacji, wreszcie zrobiła postępy, na których jej zależało. Jej kontrola chakry była teraz znacznie lepsza, niż wcześniej, a to oznaczało, że mogła spróbować poprawić własny Mokuton bez obawy, że coś jej się wymknie spod kontroli. Powoli, małymi kroczkami, próbowała ruszyć do przodu. Oczywiście nie skupiała się tylko na swoich możliwościach chakrowych, ale także trenowała samo ciało, żeby wzmocnić się fizycznie.
Dzisiejszy trening rzucania shurikenami, skończył się jednak szybciej niż zakładała, gdy jedna z gwiazdek wyszczerbiła się o kamień, a dwie pozostałe wylądowały gdzieś na dnie rzeki. Chcąc nie chcąc, musiała więc wrócić do domu po nowy sprzęt. Może uda jej się skubnąć z kuchni jakiś przysmak, zanim nadejdzie pora obiadowa. Wróciła więc do domu, ściągnęła buty w przedsionku i już miała ruszyć do swojego pokoju na górę, gdy usłyszała głosy. Jeden należał do jej ojca, zaś drugi do innego mężczyzny, najwyraźniej którego z jego znajomych. Nie byłoby w tym nic interesującego, gdyby nie fakt, że padło jej imię, na co młoda kunoichi zamarła.
''W jej wieku byłem Akoraito z półtorarocznym stażem. Widzę ile trenuje i jak ciężko trenuje. Dlaczego więc nie ma rezultatów?'' Te słowa zabolały i to cholernie mocno. Zupełnie jakby słyszała Masahiro na ich ostatniej misji. Czy oni nie rozumieją, że takimi słowami tylko ją ranią i wywierają jeszcze większą presję? Może to właśnie to od dłuższego czasu tak ją blokuje? Może przez to wszystko na siłę próbuje udowodnić, że się mylą i dlatego jej nie wychodzi? Prawda była taka, że zaczęła szkolenie później, niż jej rówieśnicy i była to prośba jej matki, żeby Rida miała coś więcej z dzieciństwa, nauczyła się wrażliwości, ogłady, dobrego wychowania, empatii i innych przymiotów, które cechują dziewczynkę z dobrego domu, a w przyszłości dobrą Panią Domu. Dopiero po tym miała wejść w świat walki i przemocy. To właśnie przez to była sporo do tyłu i teraz ze wszystkich sił próbowała nadrobić zaległości. Miała być przede wszystkim kobietą, żoną i matką, a że postanowiła być także kunoichi, ku zgrozie matki i zadowoleniu ojca, to już osobna kwestia. Jeśli ktoś już miałby być tutaj winny, to właśnie Hotaru. Ona chciała dla córki innego życia, jednak Rida podjęła własne decyzje, zafascynowana ojcem i skończyło się na kompromisie, który brzmiał następująco. Ona będzie mogła zostać kunoichi, ale w zamian za to nie sprzeciwi się, gdy przyjdzie czas na wybranie przyszłego męża. Katsuro doskonale zdawał sobie z tego sprawę, ale najwyraźniej nie potrafił pojąć, dlaczego tak opornie to wszystko idzie. Nieświadomie wywierał tym presję na Ridę, porównując ją do wcześniejszych pokoleń, zamiast pozwolić jej działać swoim tempem i motywować ją na każdym kroku. Tak, rozmówca ojca miał rację. Powinni o tym porozmawiać.
W tym momencie Rida mogła zrobić dwie rzeczy. Albo po cichu wycofać się do swojego pokoju, albo jak gdyby nigdy nic, wejść do salonu i przywitać się z człowiekiem, który właśnie u nich gościł. Postanowiła zrobić to drugie, bo była wdzięczna za to, że ten dostrzegł jej charakter i samozaparcie w szybkim powrocie do trenowania po jej wizycie w szpitalu. Pewnym krokiem więc przekroczyła próg salonu, a gdy oczy obu mężczyzn podniosą się na nią, ukłoni się grzecznie.
- Dzień dobry. - Przywitała się. - Czy podać więcej herbaty i słodkie przekąski?

Misja rangi D

2/7
Rida
Sytuacja Ridy nie należała do najprostszej. Całe jej życie było wywrócone do góry nogami za sprawą decyzji innych osób kiedy sama nie mogła ich podejmować, a kiedy w końcu było to dla niej możliwe była niczym ptak z podciętymi skrzydłami. Wiele myśli krążyło po głowie dziewczyny ale musiała się z nimi zmierzyć sama, tak przynajmniej inni mogliby pomyśleć. Zamiast odejść postanowiła stanąć naprzeciw oczekiwaniom i skonfrontować się z własnym ojcem, który również nie był pewny czego tak naprawdę Rida chce.
Gdy młode dziewczę przekroczyło próg drzwi dwójka skierowała swój wzrok w Twoją stronę. Na stole znajdowało się dwie czarki oraz trzy buteleczki z sake. Dwie z nich były już opustoszałe. Zmęczona twarz ojca wskazywała, że wypił chyba o ciut za dużo. Alkohol wzmacniał wylewność oraz wątpliwość, która również i w nim się znajdowała. Towarzysz czarki wyglądał na młodszego od ojca. Widząc ciebie przymknął powieki i uśmiechnął się niezręcznie szybko pojmując, że musiałaś usłyszeć rozmowę między nimi. Ojciec natomiast zbladł widząc Ciebie zadającą pytanie godnej Pani Domu.
- Rida, To ty wróciłaś? Co z treningiem? Chciałaś poćwiczyć rzucanie shurikenami.
- Jeśli to nie problem to bym poprosił zielonej herbaty, co do przekąsek, chyba sobie odpuszczę, muszę dbać o dietę. - bezceremonialność pomimo świadomości, że najlepiej byłoby odejść mogła zaskakiwać - Mam do ciebie pytanie, bo coś czuję, że jak sobie pójdę to przy stanie Twojego Taty może się różnie zakończyć. Ciężko dobrać odpowiednie słowa i można palnąć coś głupiego. Powiedz mi dlaczego ćwiczysz, dlaczego chcesz zostać shinobi?

Shinobi War PBF Naruto

Dom Ridy

Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy

Re: Dom Ridy