Misaki była w pewien sposób przyzwyczajona do spojrzeń innych ludzi, poza tym dość łatwo przychodziło jej odcinanie się od innych. Włosy nie były powodem do niepokoju czy smutku. Dużo bardziej obawiała się, że zaczną widzieć w niej potwora, jeśli kiedyś straci kontrolę nad Senninką. Dlatego z taką ostrożnością podchodziła do używania i wykorzystywania tej umiejętności. Każda minuta kontroli więcej jaką uzyskiwała podczas ćwiczeń była dla niej wielkim osiągnięciem, podobnie jak opanowywanie nowej formy.
Misaki słuchała swojej kuzynki uważnie i oczywiście rozumiała, że nie można było nic zrobić z pustym domem. Po prostu, nadal była dzieckiem i to takim, które bardzo mocno ceniło rodzinne więzi. Dojrzała jednak wystarczająco by zrozumieć tę sytuację i ją akceptować.
Na próbę pocieszenia ze strony Sasame, Tanaka zareagowała pokiwaniem głową. Słowa te ją nieco uspokoiły, jednak mimo wszystko uznała zbliżającą się misję za test, którego nie mogła oblać. Sprawdzian jej umiejętności, charakteru i dojrzałości. W końcu jeden błąd i mogło jej już nie być. Nie zawsze dało się uratować towarzysza. Oczywiście, wierzyła w zdolności kuzynki ale bezpieczniej było postępować tak by nie natręczać jej dodatkowych problemów.
Stała tak przez chwilę, upewniając się w swoim postanowieniu, po czym złapała kuzynkę za rękę i pociągnęłą w stronę siedziby.

Uśmiechnęła się i przymknęła oczy, czując dłon kobiety na swoich włosach. Nie trwało to długo ale było miłe. Należało jednak wrócić do rzeczywistości, bo Sasame właśnie zmierzała do wyjścia ze sklepu. Misaki więc, niewiele myśląc ruszyła za nią, pilnując by nie oddalić się zbytnio od starszej kuzynki. Niestety, nie zrozumiała jednej trzeciej jej wywodu, nie powiedziała jednak o tym ani słowa. Szła więc w milczeniu, obserwując to Sasame, to mijanych mieszkańców wioski i budynki. Na twarzy widniał jej już teraz delikatny, domyślny możnaby rzec, uśmiech. Dziewczyna uspokoiła się i wróciła do swojego normalnego stylu bycia. W czasie podróży do siedziby usłyszała kolejne pytanie.
-Taty nie ma w domu, dostał zadanie poza wioska. Mama trochę wypadła z wprawy, więc póki co wykonuje prostsze misje od tych, na które chodziła kiedyś. Widać jednak, że cieszy się z powrotu do dawnej pracy. Trochę pusto się zrobiło w domu ale... Cieszę się ich szczęściem.
Odpowiedziała, przy pauzie zaś na moment posmutniała. Doskonale zdawała sobie sprawę, że gdyby nie ona, mama nie musiałaby robić sobie przerwy od zawodu kunoichi. Była jej wdzięczna i między innymi dlatego szła w ślady rodziców. Co nie zmieniało faktu, że chciałaby spędzać więcej czasu, mając całą rodzinę w domu.
-Mam nadzieję, że nie będę ci zawadzała. Niedawno opanowałam drugą fornę ale nie potrafię jej utrzymać zbyt długo. Poza tym jestem jeszcze Doko....
Misaki wspominała o tym bo doskonale zdawała sobie sprawę, że słabszy towarzysz może przynieść więcej problemów niż pożytku. Szczególnie, gdy jest to ktoś bliski. To nie tak, że nie wierzyła w swoją kuzynkę, po prostu wolała wypowiedzieć na głos swoje wątpliwości z nadzieją, że Sasame je rozwieje.
W końcu jednak obie dotarły pod siedzibę, która to była sercem wioski i jej najważniejszym miejscem. Misaki spojrzała na Sasame, z niemą prośbą by szła pierwsza.

Misaki z reguły była oszczędna w okazywaniu silniejszych emocji, wyjątkiem byli oczywiście jej bliscy. Do nich zaś naturalnie zaliczała się Sasame, z którą miała dobry kontakt, mimo iż nie widywały się za często. Słysząc propozycję kobiety, Tanaka pokiwała energicznie głową na znak zgody. Co prawda mogła sama wykonywać misje rangi D i C, jednak pod opieką Sasame na pewno trafi się coś trudniejszego. Poza tym była to świetna okazja by spędzieć ze sobą większą ilość czasu. Misaki chciała również zobaczyć swoją kuzynkę w akcji i porównać swoje umiejętności do jej.
-Chętnie! Do tej pory chodziłam tylko na misje D i C, więc nie mam dużego doświadczenia... ale mam nadzieję na owocną współpracę.
Przyznała, patrząc na pakującą się kuzynkę. Wyglądało to tak jakby wynosiła jedną trzecią sklepu ale Misaki nie skomentowała tego. Sasame napewno miała dużo większe dochody i fundusze, ale musiała także więcej wydawać by przygotowywać się odpowiednio na swoje misje. Podczas trudniejszych zadań broń łatwo było stracić lub uszkodzić.
-Pójdziemy od razu do siedziby, Sasame-san?

Dziewczyna planowała po zakończeniu zakupów udać się do domu i pomóc rodzinie w obowiazkach. Los jednak nieco popsuł jej plany albowiem młoda Jugo usłyszała znajomy głos. Skupiona na pakowaniu swoich zakupów nie odwróciła się jednak, uznajac, że się jej przeszłyszało. Dopiero za drugim razem zwróciła uwagę, kiedy to ów głos zaczął ją wołać. Dziewczyna powoli odwróciła głowę w stronę podchodzącej kobiety, a na jej neutralnym wyrazie twarzy pojawiła się nagle radość. Ognistowłosa wystrzeliła niczym strzała z cięciwy i pomknęła w stronę zbliżajacej się kuzynki, od razu ją obejmując.
-Sasame-san!
Przywitała się z kobietą. Misaki nie pamiętała kiedy ostatnim razem się widziały, jednak jej kuzynka napewno w tym czasie nie próżnowała. Wiedziała, że Sasame była kunoichi i to dość sławną. Była z niej dumna i często stawiała ją sobie jako wzór do naśladowania. W końcu jednak musiała się od kobiety oderwać i skończyć odbierać swoje zamówienie. Gdy się z tym uporała, zwróciła się ponownie do kobiety.
-Dzisiaj nie na misji?

Młoda przedstawicielka szczepu Jugo postanowiła zrobić sobie dzisiaj dzień wolny i dla odmiany się wyspać oraz pozałatwiać kilka spraw. Wczesnym popołudniem opuściła rodzinny dom i udała się sprawnym krokiem do sklepu, gdzie chciała wydać zaoszczędzoną gotówkę na jakieś wyposażanie. Do tej pory biegała z podstawowym sprzętem, który delikatnie mówiąc, nie był wystarczająco. Brakowało w nim nie tylko broni ale także pojemników, w których można było ją trzymać. Kieszene w czasie walki bywały zawodne, a Misaki nie chciała w środku pojedynku zbierać swoich rzeczy z podłoża czy szukać ich po walce w wysokiej trawie.
-Dzień dobry
Przywitała się i zaczęła przeglądać ofertę sklepu, chcąc wybrać coś na co będzie ją stać.

Poprzedni stan konta: 500 Ryō
Zysk: 1150 Ryō, (Transfer)
Aktualny stan konta: 1650 Ryō