Shinobi War PBF Naruto

Misja C - Ryuujin Kodai
21/28
To było dla Ryuujina jak walka z dzieckiem. Jego umiejętności oraz możliwości fizyczne znacznie przewyższały to co reprezentowała sobą Przemieniona Kobieta. Ewidentnie była skołowana oraz nie za bardzo wiedziała co się dzieje. Szał przysłaniał jej zdrowy rozsądek co było częste dla członków klanu Jugo.
Przyduszenie i „odcięcie” kobiety nie było dla Olbrzyma żądnym wyzwaniem. Nie miała szans wyrwać się z jego żelaznego uścisku. Powierzgała chwilę krzycząc coś przez zaciśnięte gardło by po chwili po prostu odpłynąć. Kiedy było już po wszystkim osunęła się na podłogę jednak jej przemiana się nie cofnęła. Jej skóra nadal była szara zaś oczy czarno żółte.
Przeszukanie pracowni na spokojnie pozwoliło dostrzec nieco więcej szczegółów. Jeden z niewielkich zeszytów posiadał zapiski oznaczone datami. Można było z nich wywnioskować i kobieta była lokalną bezdomną, która pochodziła z klanu Jugo. Reszta dotyczyła różnego rodzaju badań i medycznych wniosków, które tylko doświadczony lekarz mógłby zrozumieć. Dlatego warto było to zabrać dla Pani Doktor w szpitalu. Jej profesjonalna analiza mogła pomóc w tej sprawie.
Opleciona łańcuchami kobieta wylądowała na ramieniu mężczyzny jednak nie odzyskiwała przytomności. Olbrzym kroczący przez wioskę zwracał na siebie ogrom uwagi. W pewnym momencie dało się słyszeć charakterystyczny ptasi pisk. To Hino krążyła nad okolicą by po chwili wylądować na drewnianym drogowskazie obok mężczyzny.
- Czyżby misja się udała? Takaro pali papierosa na tyłach szpitala… Może skieruj się tam. Wchodząc głównym wejściem mógłbyś wystraszyć ludzi. Poinformowałam straż o twojej misji więc nie będą Cię zaczepiać. - powiedziała ptaszyna po czym spojrzała na Lisa. Ponownie się nie odezwała i wzbiła w powietrze by po chwili zniknąć za koronami drzew. Pozostało tylko zatrzymać Szalonego Doktora Yamamoto.

Z/T
następnego posta daj -> viewtopic.php?f=160&t=3931&p=208207#p208207

Bardzo proszę
Masashi sobie wyobrażał za dzieciaka że Mokuton wygląda właśnie tak o!

Misja C - Ryuujin Kodai
19/28
Atmosfera zgęstniała w sekundę kiedy po pomieszczeniu rozległy się dźwięki przypominające warczące zwierzę. Sam Lisek na głowie Ryuujina się zjeżył słysząc ten odgłos. Niestety dobiegał z innego pomieszczenia, w którym nie było żadnego światła. Całkowita ciemność nie ułatwiała zlokalizowania źródła.
- Jestem… Grrr... Głodna! Graaaaaawrhh! - dało się usłyszeć krzyki połączone z wrzaskiem tak przeszywającym, że aż ciarki człowieka przechodziły. Ryuujin ponownie usłyszał dźwięki łańcucha jednak tym razem o wiele wyraźniej. Zakończone to było charakterystycznym kliknięciem sugerującym, że metalowe ogniwo zostało rozerwane. Nastała cisza. Grobowa cisza.
Ryuujin ze świeczką w dłoni zaczął się zbliżać w kierunku, z którego dochodziły dźwięki. Wtedy po kilku sekundach z ciemności wyskoczyła na niego bestia. Kobieta w zaawansowanym stadium Przemiany. Wrzeszczała i rzuciła się z łapami na Olbrzyma. Jej ciało ewidentnie było zmienione wskutek transformacji. Próbowała przy pomocy rozrośniętych pazurów poszatkować mężczyznę jednak ten dzięki swojej szybkości, wytrzymałości i percepcji był w stanie skontrować wszelkie próby ataku ze strony szalonej kobiety. Ta w końcu odskoczyła do tyłu a jej ręka zamieniła się w dużych rozmiarów tłok. Syczała i rzuciła się na chłopaka z szerokim zamachem jednak jej szybkość w porównaniu do Wielkoluda była znikoma. Mógł zareagować, ba, pewnie w międzyczasie zdążyłby zamieszać gotującą się nieopodal „zupę”.

Misja C - Ryuujin Kodai
17/28 Całe szczęście w tej części osady nie kręciło się zbyt wiele ludzi bo w innym przypadku zachowanie Ryuujina mogłoby wzbudzać podejrzenia osób postronnych. Choć z drugiej strony każdy w tych czasach pilnował swojego nosa. Nawet nieprzytomni żebracy na ulicach nie zwracali uwagi osób przechodzących obok.
Pierwszym co mogło się rzucić chłopakowi w oczy był spory taras na piętrze, który miał otwarte drzwi. Dla wprawionego shinobi dostanie się w takie miejsce nie sprawiało żadnego problemu. Jeden skok i chłopak był na balkonie z pełnym dostępem do wnętrza domostwa.
Sypialnia wyglądała dość prosto i schludnie. Materac na podłodze z niechlujnie ułożonym kocem wyglądały jakby ktoś regularnie spał w tym pomieszczeniu. Na stoliku obok stał dzbanek z wodą i kilka książek. „Dzieje Daishi oraz lokalnych klanów” to tytuł, który miał włożoną zakładkę co oznaczało, że Doktorek sobie czytał do snu. Poza tym na piętrze nie było więcej pomieszczeń więc można było zejść na dół.
W korytarzu na parterze dało się wyczuć dziwny zapach. Coś co przypominało gotowane mięso na rosół. Zapach był jednak bardzo słaby ale Lisek też pociągnął noskiem kilka razy. Co dziwne to, że w kuchni nie gotowało się nic. Pod piecem nie paliło się drewno i nie widać było żadnego garnka w okolicy. Obok kuchni było małe pomieszczenie przypominające spiżarnię i tutaj zapach był o wiele silniejszy. Lisek nawet zeskoczył na podłogę i nieco poniuchał. W miejscu gdzie leżał dywanik z płótna zaczął drapać łapką. Odwinął się róg i ujawnił klapę w podłodze.
Pod podłogą znajdowały się schody prowadzące dość głęboko w dół. Co trzeci schodek ustawione były niewielkie świeczki rzucające nieco światła i pozwalające się nie przewrócić podczas schodzenia. Zapach gotowanego mięsa był coraz silniejszy.
Pod ziemią znajdowało się dziwne laboratorium. To właśnie tutaj na niewielkim łańcuszku wisiał garnek pod którym palił się ogień. Co jednak było zaskakujące to że z garnka wystawała dłoń pokryta charakterystycznymi dla klanu Jugo znakami. Wyglądało to tak jakby całość nie zmieściła do garnka.
Obok na drewnianym pulpicie znajdowały się różnego rodzaju zapiski. Wiele z nich opisanych było datą sprzed kilku lat oraz tytułem „lekarstwo”. Były też inne posiadające rozpisane wzory chemiczne, kalkulacje, piktogramy oraz rysunki. Wiele z tych rzeczy było absolutnie niezrozumiałe dla osoby niewyszkolonej w tej dziedzinie nauki. Na regale pod ścianą stały fioki z dziwnymi specyfikami opisane skomplikowanymi wzorami na etykietach.
Lisek postawił uszy i zaczął wpatrywać przejście do kolejnego pomieszczenia. Ryuujin posiadając silnie rozwinięte zmysły był w stanie usłyszeć ciche warczenie, sapanie oraz charakterystyczny dźwięk obijanych o siebie łańcuchów.

Ja poprosze do grupy wsparcia

Potrzebuję wprowadzenia i to sensownego jako że ja Senju i z Uchiha mamy lekką koskę xD

zt tutaj -> viewtopic.php?p=208206#p208206

Misja C - Ryuujin Kodai
15/28 DOM Droga do wyznaczonej lokacji przebiegła w ciszy i bez zbędnej gadaniny. Zadanie dla obojga było proste. Jeden miał wywabić mężczyznę a drugi przeszukać dom w poszukiwaniu poszlak. Brzmi niczym bułka z masłem w zawodzie wyszkolonych ninja.
Zatrzymali się dwie ulice wcześniej jednak domostwo Yamamoto było już widać. Takaro skręcił do wąskiej uliczki między dwoma budynkami. Cień tam padający dawał im nieco prywatności.
- Ok. Poczekaj tutaj. Ja pójdę przekazać wiadomość i miejmy nadzieję że pójdzie ze mną do szpitala. Plan B jest taki że po prostu zrobisz jakieś Henge i wparujesz mu do domu jako włamywacz a przy okazji zgarniesz dowody. Ja zajmę się strażą jeśli do tego by doszło. - powiedział Takaro po czym odwrócił się na pięcie i wziął głęboki oddech. Stał tam kilka sekund po czym bez słowa ruszył przed siebie i wyszedł z ciemnej uliczki.
Żwawym krokiem podszedł do drzwi domu i zapukał dość mocno. Przez kilkanaście sekund nikt się nie zgłaszał więc ponownie zapukał. Już się odwracał kiedy usłyszał cichy hałas wewnątrz. Drzwi się uchyliły a w środku stał wspominany od jakiegoś czasu Doktor Yamamoto.
- Pan Yamamoto? Przysyła mnie Pani Kokoro. Kazała przekazać wiadomość. Oczekuje na Pana w szpitalu. - powiedział i przekazał mężczyźnie kopertę z wiadomością. Stał tam tak bez słowa czekając na jakąkolwiek reakcję. Starszy pan sięgnął tylko ręką po swój płaszcz po czym zamknął za sobą drzwi. Nie był w sile wieku toteż nie przemieszczali się biegiem. Szybki marsz wystarczył aby po upływie około dziesięciu minut oddalili się wystarczająco aby Ryuujin mógł przystąpić do działania.

Misja C - Ryuujin Kodai
13/28 Atmosfera nieco zgęstniała kiedy na jaw wyszły domniemania względem byłego pracownika szpitala. Pani doktor ewidentnie z pewnym niedowierzaniem słuchała tego co mówił Ryuujin. Wywróciła oczyma kiedy chłopak zajął swoje stanowisko.
- Historia z przeszłości i domniemania? Jest motyw i ogromny zbieg okoliczności. Wierzysz w takie rzeczy jak zbiegi okoliczności? - powiedziała lekko poddenerwowana lekceważącym podejściem chłopaka. Spojrzała na Takaro, który krążył po sali widocznie zamyślony. Ewidentnie plan, który przedstawił Ryuujin był godny przemyślenia i mógł się udać. Ale z drugiej strony ryzyko też było ogromne.
- Poza tym tylko on i ja znamy strukturę tego leku nad którym wspólnie pracowaliśmy tyle lat. A to co znajduję w żyłach poszkodowanych jest chemicznie prawie bliźniacze z dodatkiem sporej ilości adrenaliny która powoduje tak gwałtowną reakcję. Więc grono podejrzanych jest wąskie. - powiedziała po chwili Pani Doktor jednocześnie wskazując na siebie jako jedną z możliwych podejrzanych. Ewidentnie była bardzo pewna siebie i zdecydowana.
- Myślę… Jakieś przesłuchanie tu nie przejdzie. Będzie w stanie je uciąć i zakończyć w kilka, może kilkanaście minut. - powiedział Takaro robiąc kolejne okrążenie po pomieszczeniu. Wolał nie lekceważyć byłego medyka. Nie mieli do czynienia z byle chłystkiem czy wandalem.
- Mogę go ściągnąć pod pretekstem potrzeby drugiej konsultacji. Mam tu przypadek kobiety z Sogen z dziwną reakcją na leki. Nie jest Jugo więc Yamamoto nie powinien mieć uprzedzeń. W tym czasie pan Ryuujin będzie mógł zbadać jego dom. To musi być tam. Moje koty śledzą go od trzech dni na zmianę. - powiedziała kobieta po czym chwyciła kartkę i zaczęła na niej rysować mapkę. Była bardzo prosta. Rozrysowała główne ulice odchodzące od rynku i postawiła w jednym miejscu znak X.
- Drewniany niski płotek do pasa w kolorze zielonym, niewielki ogródek zarośnięty chwastami przed wejściem, czerwona dachówka. W środku musisz poszukać czegoś co przypomina laboratorium lub jakąkolwiek dokumentację. - powiedziała po czym wręczyła Ryuujinowi kartkę z rozrysowanymi wskazówkami.
- Ja pójdę po niego i poinformuję że Pani doktor potrzebuje pomocy po czym go tutaj przyprowadzę. Ty Ryuujin się zaczaisz gdzieś w bocznej ulicy. Niech Pani przygotuje jakiś list czy wiadomość dla doktora Yamamoto. Że niby potrzebuje Pani tej pomocy. - powiedział Takaro i podsunął kobiecie czystą kartkę. Ta po chwili namysłu zaczęła coś skrobać w swoim medycznym języku. Kilka minut i wiadomość była gotowa w kopercie.
- To co… Idziemy? - zapytał Takaro a na jego czole pojawiła się kropelka potu. Sam jest Jugo więc sam fakt przebywania w towarzystwie podejrzanego Szalonego Doktora był dla niego stresujący.

po poście Ryuujina -> zt

Misja C - Ryuujin Kodai
11/28 Stali tam w ciszy kiedy Pani Doktor przeprowadzała proces poboru krwi. Chwilę później krew e strzykawki wylądowała na małej szklanej płytce. Do kilku kropel krwi został dodany tajemniczy specyfik, który wyciągnęła z szafki nieopodal. Po zmieszaniu krew zaczęła się praktycznie gotować oraz parować.
- Stwierdzam obecność narkotyku we krwi tego mężczyzny. - powiedziała po czym westchnęła pod nosem. Jej wzrok wylądował na Takaro, to na Ryuujinie, to na Lisie. Też nie do końca wiedziała co może powiedzieć kiedy obca osoba była w pomieszczeniu.
- To może Pani Doktor powie o co chodzi… - powiedział Takaro nieco nieśmiało.
- A ja zabiorę tego Nieszczęśnika do izolatki. - dodał po chwili i ściągnął nieprzytomnego mężczyznę ze stołu. Sekundę później zniknął za drzwiami.
- No dobrze… To może zacznę od początku żebyś miał jakiś obraz sytuacji. - powiedziała kobieta ściągając gumowe rękawiczki które rzuciła do stojącego nieopodal kosza na śmieci. Przeszła kilka kroków do biurka i sięgnęła do szuflady. Wyciągnęła dość grubą teczkę wypełnioną papierami i wróciła do sporego stołu sekcyjnego.
- Otóż od lat pracujemy nad specyfikiem pozwalającym stłumić nasze zapędy oraz nerwy. Mam na myśli oczywiście klan Jugo. Pojawia się ogromny problem szczególnie wśród dzieci we wczesnym wieku, które praktycznie w żaden sposób nie potrafią kontrolować swoich emocji. - powiedziała i wyciągnęła kilka aktów zgonów. Wśród danych można było wyczytać wiek, który wahał się między 4 a 8 lat oraz przyczynę zgonu jaką była „egzekucja w wyniku nieopanowanego szału”.
- Uważam że nasz klan nie powinien zakładać społeczności takiej jak ta wioska. Stwarzamy wtedy dla siebie nawzajem zagrożenie. Ale to tylko moja indywidualna opinia. - powiedział i schowała akty zgonu, które przed chwilą prezentowała. Przekartkowała kilka stron i wyciągnęła inną stronę.
- Doktor Yamamoto pracował dla tego szpitala i poświęcił ogrom swojego życia na stworzenie tego leku. Próbował nawet eksperymentalnie testować pierwszą wersję na swojej 4-letniej córce. Niestety specyfik był niedoskonały i posiadał wady. Efektem był szał jego dziecka, który doprowadził do straszliwej przemiany i nieodwracalnej mutacji. Życie straciła żona doktora oraz sama córka. - powiedziała i tu dała krótką pauzę. Ewidentnie dało się wyczuć w jej głosie pewne zakłopotanie wymieszane ze współczuciem.
- To doprowadziło Yamamoto na skraj załamania. Nazwał nasz klan potworami po czym porzucił pracę w szpitalu i zaszył się gdzieś na wiele lat. Dopiero około rok temu został zauważony w wiosce. Wrócił i zachowywał się jak gdyby nigdy nic się nie stało. Niestety wtedy też zaczęły się dziwne niekontrolowane napady szału i przypadkowych ludzi, którzy zawsze okazywali się członkami naszego klanu. Dziwny przypadek prawda? - powiedziała a chwilę później do pomieszczenia ponownie wszedł Takaro bez słowa. Widząc akta na stole westchnął tylko jednak nie powiedział ani słowa.
- Pewnie jak się domyślasz podejrzewamy właśnie że to on stoi za tymi atakami szału. - powiedziała i spojrzała na stojącego z boku.
- Niestety nie mamy dowodów dla Shirei-kana a jest on totalnym przeciwnikiem używania siły. Hino potwierdziła mi obecność doktora w pobliżu rynku dzisiaj ale to chyba nadal za mało. - dodał na koniec Strażnik.

zt -> viewtopic.php?p=208115#p208115

Misja C - Ryuujin Kodai
9/28 Maszerowali tak ulicami osady aż w końcu dotarli przed gmach szpitala. Zanim udało im się wejść do środka ponownie dało się usłyszeć charakterystyczny ptasi pisk z oddali. To Hino dała nura z niebios by po chwili wylądować na gałęzi pobliskiego drzewa, obok którego właśnie przechodzili Panowie.
- Był dwie ulice dalej. Pośpiesznym krokiem odchodził w przeciwnym kierunku niż rynek. - powiedziała i tym razem Ryuujin miał okazję usłyszeć głos zwierzęcia. Był niski i lekko zachrypnięty jednak jednocześnie mocno zapadał w pamięć. Po wypowiedzeniu tych kilku słów ptaszyna ponownie wzniosła się w powietrze i zniknęła z pola widzenia.
Oficer Takaro pokręcił głową w geście zakłopotania po czym wniósł nieprzytomnego mężczyznę do środka. Minęli recepcję i natychmiast skierowali swe kroki na niższe piętro, które znajdowało się pod ziemią. Na bocznych ścianach paliły się lampki lub świece. Weszli do jednej z sal w której obecna była czarnowłosa kobieta w kitlu. Widząc mężczyzn wywróciła oczami i bez słowa gestem ręki wskazała stół, który zazwyczaj służył do sekcji zwłok.
- To Ryuujin. Pomaga mi w śledztwie. - powiedział oficer wskazując gestem ręki na towarzyszącego mu Wielkoluda. Kobieta kiwnęła tylko głową i sięgnęła po swój zestaw narzędzi lekarskich.
- Ryuujin… Należysz do klanu Jugo? Powiedz… Jak wiele wiesz o zdolnościach tej rodziny? - zapytała lekarka przygotowując dłoń nieprzytomnego mężczyzny do procesu poboru krwi. Olbrzym ewidentnie był już dorosłym mężczyzną więc powinien być świadomym członkiem tego wyjątkowego klanu.
- W szpitalu nie może być zwierząt. Roznoszą brud i zarazki. - powiedziała po chwili pochywając się nad swoim pacjentem ale kątem oka zerkając na lisa. To nie brzmiało jak prośba...

Misja C - Ryuujin Kodai
7/28 Na widok liska mężczyzna się delikatnie uśmiechnął. Po czym zagwizdał dość głośno na palcach u lewej dłoni. Z oddali dało się słyszeć charakterystyczny pisk po czym dostrzec zbliżające się ptaszysko z oddali. Im był bliżej tym większy się stawał. Wylądował na wystawionej w bok ręce strażnika. Mierzył spokojnie ponad metr wysokości.
- To jest Hino. Moja partnerka. - sokolica o czerwono-czarnym upierzeniu spojrzała na Ryuujina po czym przeniosła wzrok na jego liska. Nie odezwała się jednak ani słowem.
- Sprawdź czy jest gdzieś w okolicy. - wydał polecenie a ptaszyna jakby skinęła łebkiem po czym wzbiła się w niebo i po kilku sekundach zniknęła za dachami pobliskich budynków.
Strażnik spojrzał ponownie na Wielkoluda.
- Muszę Cię jednak ostrzec że może to być zlecenie wymagające. Nie wiemy dokładnie kogo lub co spotkamy na swojej drodze. Chociaż już po części domyślamy się kogo możemy spotkać. - zaczął wyjaśniać po czym powolnym krokiem zaczął odchodzić z miejsca, w którym przed chwilą zrobili scenę.
Gestem ręki zachęcił Ryuujina aby ten mu towarzyszył. Cały czas miał przerzuconego przez prawe ramię mężczyznę, który przed minutą sprawiał problemy na rynku. Niósł go zupełnie jakby to był zwykły worek kartofli a ludzie niespecjalnie zwracali na to uwagę.
- Teraz musimy się udac do szpitala gdzie jegomość zostanie przebadany na obecność niektórych substancji. - dodał i przyśpieszył nieco kroku.
- Za mną. - dodał na koniec kierując swe kroki w kierunku lokalnej placówki medycznej.

Napisz posta po czym oboje z/t

Misja C - Ryuujin Kodai
5/28 Tłum zebrany na rynku, jak to prości ludzie, jak tylko dzieje się coś wartego uwagi to stoją i się gapią. Później oczywiście nie znając kontekstu sprawy dopowiedzą sobie resztę albo z góry założą swoją rację. Między innymi tak właśnie powstały smutne przesłanki o klanie Jugo postrzeganym jako rodzina potworów i nieludzkich bestii.
Niestety sytuacja z tego dnia na targowisku również była niewielką cegiełką która została dołożona do smutnej aury otaczającej klan. Wielu zaczęło wręcz uciekać ale nie widząc zbyt dużego zagrożenia na powrót podchodzili aby dobrze się przyjrzeć. Inni rzucali jakieś obelgi z daleka. Gdzieś dało się słyszeć płaczące dziecko. Atmosfera gęstniała z sekundy na sekundę.
Na szczęście spokój i opanowanie Ryuujina pozwoliły w miarę szybko zapanować nad rozszalałym klanowiczem. Wymagało to jednak porządnego sierpowego aby mężczyzna odpłynął. Oczywiście to też sprawiło że ludzie dookoła ze strachem spojrzeli na Olbrzyma.
- Kuso… Znowu. - zaklął pod nosem strażnik, który zbliżył się kilka kroków i przykucnął obok powalonego aby spojrzeć na jego ranę kłutą szyi. Chwilę potem strażnik chwycił nieprzytomnego mężczyznę i przerzucił sobie przez ramię.
- Jak ci na imię? Jestem oficer Takaro. Chciałbym żebyś mi pomógł z tą sprawą ponieważ to nie pierwszy raz kiedy ktoś z raną kłutą na szyi wpada w szał w centrum osady. Wiem że nasz klan ma skłonności do tego ale tutaj zbyt wiele rzeczy układa się w całość. - przestawił się strażnik i pokrótce opisał sytuację Wielkoludowi. Ludzie na szczęście zaczęli się rozchodzić ponieważ już nie było co oglądać.
- Potrzebuję pomocy przy tej sprawie. Czy byłbyś uprzejmy przysłużyć się wiosce i pomóc mi rozwiązać tę zagadkę? - powiedział do Ryuujina a w jego głosie dało się wyczuć pewien niepokój albo nawet strach. Zdecydowanie wiedział o tej sprawie więcej niż wyjawił do tej pory.

Misja C - Ryuujin Kodai
3/28 Coraz więcej ludzi zaczęło się interesować i zbierać dookoła. Dało się słyszeć szepty urozmaicone obelgami czy wyzwiskami w kierunku klanu Jugo. Wiele osób chyba zapomniało, że to właśnie wioska założona przez przedstawicieli tej rodziny. Niestety wielu prostych ludzi oraz okolicznych wieśniaczków było dość negatywnie nastawionych w stosunku do ninja. Czuli się uciskani i kontrolowani z pozycji słabej jednostki nie mającej nic do powiedzenia.

- Ten garnek lepiłem trzy godziny. Kosztował 50 ryo! Zaraz wezwe stróżów. Tak nie może być! - zaczął kupiec, który widział że całkiem spore grono gapiów stało po jego stronie w tym całym konflikcie.
- Spokojnie! Proszę się rozejść! - za plecami Ryuujina pojawił się właśnie jeden ze strażników. Miał na sobie średniej klasy zbroję i glewię, którą opierał o ziemię. Jego polecenie trafiło do zebranych ponieważ w ciszy zaczęli odchodzić z miejsca zdarzenia.

- Co się dzieje do chuja?! - krzyknął mężczyzna, który przed chwilą rozbił garnek. Trzymał się za swoją prawą rękę, którą pokrywały znane wszystkim czarne symbole. Chwilę później widoczne były też na lewej dłoni zaś na twarzy mężczyzny rysował się strach.
- Nie mogę… Tego zatrzymać! - prawie wykrzyczał przez łzy, które napływały mu do oczu. Wyglądał jakby siłował się sam ze sobą i próbował powstrzymać postępującą przemianę. Powolnie przekręcił głowę w kierunku strażnika. Ten stał tam jak kołek i sam nie wiedział co zrobić.
W oczy Ryuujina rzuciło się jednak coś innego. Ponieważ stał blisko dostrzegł jedną dziwną rzecz. Kiedy symbole wyłoniły się spod kołnierza nieznanego mężczyzny i zaczęły piąć się w górę w kierunku twarzy, młody ninja dostrzegł na szyi faceta strużkę krwi wypływającą z niewielkiej ranki wyglądającej jak po igle.

Sapanie nieznajomego powoli zamieniało się w warczenie co sprawiło, że ludzie w okolicy spanikowali i zaczęli o wiele szybciej się ulatniać z okolicy. Strażnik chwycił oburącz glewię i skierował ją w kierunku Nieszczęśnika.
- Co ty kurwa kombinujesz?! Natychmiast cofnij przemianę! - wykrzyczał dając krok do przodu i zbliżając ostrze swojej wielkiej broni do mężczyzny, który tracił nad sobą panowanie.

Znaleziono 113 wyników

Re: Obrzeża osady

Re: Dzień dziecka 2023

Re: Obrzeża osady

Senju Masashi [WT]

Re: Obrzeża osady

Re: Zapowiedź Eventu - "Ostatnia bitwa o Kōtei"

Re: Szpital

Re: Obrzeża osady

Re: Szpital

Re: Szpital

Re: Rynek

Re: Szpital

Re: Rynek

Re: Rynek

Re: Rynek