Nie było nic zaskakującego w tym, że ruchy bruneta z każdym momentem stawały się jeszcze szybsze, a precyzja z jaką je wykonywał wskazywała na rozwój. Długi czas planował podobny treniny, a jak już wcześniej mógł wspomnieć, niczym pewnego, swego rodzaju mantre, dobrze ułożony trening jest kluczem. Trzeba wiedzieć jak nie przeforsować organizmu i mądrze podejść do aktualnych możliwości ciała. Mishima uwielbiał układać wszystko w logiczną całość, więc mimo iż nie odbywał częstych treningów, to jednak każdy poszczególny był dużym skokiem w przód, a właśnie na tym to polegało. Gdyby się zażynał, jak na ironie organizm mógłby dłużej się rozwijać. Trzeba mądrze gospodarować tym co się ma.
Po treningu zaś, miał jeszcze jeden cel, który mógł wykonać w tym miejscu z dala od ciekawskich oczu. Sytuacja na świecie robiła się coraz gorsza, ale nie to było powodem jego ruchów i planów. Skoro mieli żyć na wyspach, będą musieli być gotowi na wszystko, również na wykonywanie misji i powierzonych zadań. W tym celu, wypadałoby być swoją najlepszą wersją, a takowa jest przygotowana na każdą ewentualność. Mężczyzna usiadł zatem po turecku i wyciągnął zwój ze swojej torby.


Po wszystkim, czując, że stracił sporą część chakry, zwyczajnie w świecie schował zwój i przymknął oczy oparty o jeden z dużych skał, chowając się w lekkim cieniu. Uśmiechnięty łapał świeżość do czasu, aż postanowił wrócić do domu.

z/t[/i]

Po spokojnym zakończeniu treningu Reiki, nadszedł czas na jego własny. Gdy niebieskowłosa zdecydowała się zanieść list i wykonać wcześniej ugadany plan, mężczyzna pozostał sam ze sobą. Zostawił jej jednocześnie list, w którym wyjaśniał swoją chwilową nieobecność w razie gdyby wróciła przed nim do domu. Reice udało się opanować naprawdę świetną i niezwykle trudną technikę, a to tylko bardziej zmotywowało mężczyznę do ruszenia przysłowiowych czterech liter. Już przez samą rozmowę o antykreatorze oraz wojnie domowej Dōhito, Mishima wiedział iż nadszedł czas by wejść na wyższy poziom. Dzięki przyjęciu w szeregi wysp, miał teraz możliwość skupienia się na sobie. Zabawne, kto by się spodziewał jeszcze kilka lat temu, że tak jego życie się potoczy. Zmarnowany mężczyzna, który pogardził umiejętnościami, teraz wraca na ścieżkę treningów. Życie bywa nieprzewidziane.
Po wybyciu z domku, brunet dotarł na samotne klify. Jeszcze jakiś czas temu, byłoby to zapewne jego ulubione miejsce codziennych przesiadek, lecz teraz ewidentnie pasowało do jego treningu. Zważywszy na różnorodność terenu oraz zabudowania skałami, nie musiał się martwić, że ewentualne wybuchy zniszczą okolice. Ale to jednak nie nad wybuchami, planował aktualnie skupić się brunet. Kontrola chakry oraz znajomość wyjątkowych technik szczepu, były na wysokim poziomie. Musiał jednak nadrobić zaległości fizyczne, które przez ostatni okres zostały bardzo zaniedbane. Wstydem było się przyznać, ale pod względem fizycznym Reika przewyższała go znacznie. Cóż to za facet, który na to pozwoli? Akurat duma to cecha, która Mishimie towarzyszyła w życiu bardzo często. To jednak przekładało się na ciężką pracę, a ona każdy wie jakie daje efekty.

Spokój jaki posiadał na dokładne analizowanie techniki skończył się w momencie, gdy Reika się obudziła. Był mimo wszystko zadowolony widząc jej błękitne oczka, wpatrzone w niego. Odczesał część jej kosmyków włosów i uśmiechnął się czule dając całusa w czoło. Krótka rozmowa na temat techniki, dała nowe spostrzeżenie na jej zasadę, a w porównaniu do wysyłania chakry przez jego członków szczepu, kierunek mógł okazać się doprawdy trafny. Nie mogli jednak zabrać się za to, bez przygotowania. To jednak odeszło jeszcze na chwilę na drugi plan, słysząc głośne odzewy brzucha niebieskowłosej. Była głodna co tylko wywołało w brunecie głośny śmiech. Wygramolił się z łóżka razem z nią i skierował do kuchni. Tam przygotowała na szybko dodatkowe przekąski, a on podrzgał wcześniejszy obiad. Po dokładnym posileniu, mogli zabrać się za upragnioną technikę. Mężczyzna dał Reice chwile ciszy i spokoju, gdy zaczęła przeglądać zwój.


Brunet odpowiedział tym samym, dokładnie obejmując niebieskowłosą, lekko dłonią kontrolując jej potylice na swojej klatce. Uśmiechnął się słysząc jej słowa, ale pokiwał głowa przeciwnie, ewidentnie nie zgadzając się z tą treścią.

- Zrobiłaś to wszystko sama. Nie zamierzam odbierać Ci zasług. Ja jedynie zadbałem o cisze i atmosferę.

W odpowiedzi puścił jej oczko, puszczając po chwili. Znał plan działania więc szkoda było tracić czasu zwłaszcza, że tyle go potrzebowali do opanowania techniki. Gdy list był gotowy Mishima odprowadził Reike jedynie wzrokiem, wiedząc gdzie się wybiera. Nie trzeba było tłumaczyć tego poraz kolejny. Samemu też miał pomysł co ze sobą zrobić w tym czasie i zostawiając kartkę w razie gdyby wróciła pierwsza, wziął swoje rzeczy i ruszył.

Z/t