Nie tracąc czasu na zbędne głupoty, od razu wyruszyłam w drogę, chcąc jak najszybciej dotrzeć na miejsce i kontynuować śledztwo. W takich sytuacjach czas był na wagę złota i nie można było marnować ani chwili. Kto wie, może jeszcze uda mi się na miejscu "złowić" jakiś świeżuteńki trop, który bardzo mocno przyśpieszy rozwiązanie sprawy. Po wejściu na szlak transportowy, nieco przyśpieszyłam kroku, tak aby skrócić czas potrzebny na dotarcie na miejsce, jednak pilnowałam aby nie zmęczyć się po drodze, kto wie, może będzie tam na mnie czekała jakaś walka, więc lepiej nie przemęczyć się i nie zaczynać już na pozycji pozbawionej przewagi. Skarciłam się nieco w myślach że nie zapytałam się o dokładniejsze instrukcje odnośnie samego miejsca incydentu, jednak nie było co teraz płakać nad rozlanym mlekiem. W miarę jak się oddalałam od Nawabari to czułam się nieco dziwnie, w końcu bardzo rzadko opuszczałam stolicę naszego szczepu, tym bardziej jeżeli chodziło o wykonywanie misji tak daleko od mojego domu rodzinnego, jednak taka była kolej rzeczy, prędzej czy później wiedziałam że zacznę wyruszać na zadania, które poprowadzą mnie w mniej znane mi rejony ale byłam gotowa na coś takiego. W końcu tak właśnie przejawiał się progres. Trzeba wyjść ze swojej strefy komfortu aby stać się lepszą wersją samego siebie a to było właśnie to co chciałam zrobić. Stawać się możliwie najlepszą jak to tylko możliwe, dla dobra mojej rodziny oraz mojego szczepu.

Bardzo dokładnie wysłuchałam reszty informacji, układając sobie wszystko w głowie aby mieć czysty obraz sytuacji. Karawana wyrusza o świcie z Nawabari, pierwszy przystanek, Saimin, jednak nie udaje im się nawet dotrzeć do stolicy Soso. W związku z faktem że mieli zamiar zrobić po drodze dwa większe przystanki, Saimin i Okami-den, znaczyło to że najpewniej mieli dużo towaru, który liczyli że uda im się sprzedać w tych miastach a potem jeszcze zostanie im coś żeby zabrać do Yinzin. Nic dziwnego że ktoś się połasił na taki obładowany transport. Pytanie teraz, czy to była jakaś zaplanowana akcja czy po prostu jacyś "miejscowi" bandyci, którzym się poszczęściło. Była jeszcze jedna, o wiele mniej przyjemna wizja, możliwe że straznik, który był odpowiedzialny za ochronę karawany, został skuszony taką ilością dóbr i stwierdził że jest to dla niego lepsze niż harowanie za minimalną misjową... Zdecydowanie ostatni scenariusz najmniej mi się podobał, jednak w przypadku jakby tak rzeczywiście było to zdecydowanie musiałam się tym zająć. Taki osobnik był skazą na honorze szczepu Juugo i trzeba taką plamę wymazać.
- Rozumiem, dziękuję za wszelkie informacje, nie ma więc czasu na głupoty, wyruszam od razu. - powiedziałam do brodacza po czym skinęłam mu głową w pożegnalnym geście po czym jeszcze żywszym krokiem ruszyłam w kierunku wyjścia z Siedziby i dalej w kierunku traktu po którym musiała jechać karawana, chciałam przede wszystkim zobaczyć miejsce zbrodni i może tam uda mi się znaleźć jeszcze parę wskazówek i jakiś trop aby szukać osoby za to odpowiedzialnej.

Jak się okazało, urzędnikowi zdecydowanie spodobał się mój zapał i od razu zabrał się on za wyszukanie odpowiedniego zadania dla mnie. Dość szybko miał on już konkretne zadanie i przedstawił mi nieco więcej informacji na jego temat. Ogólnie zapowiadało się ono dość standartowo, jednak od razu wyłapałam drobną sugestię jaką umieścił tam brodacz. Prawdopodobnie podejrzewał on że osobnik odpowiedzialny za eskortowanie karawany stracił nad sobą kontrolę i właśnie to on był powodem dla którego karawana została zaatakowana. Oczywiście scenariusz mógł się potoczyć na wiele różnych sposobów, jednak koniec końców to było najważniejsze w tym wszystkim. Wysłuchałam reszty informacji jakie przekazał mi urzędnik i poukładałam sobie to wszystko w głowie, odnotowując również zamysł ostatnich słów mężczyzny. Nie ważne czy to był jeden z naszych czy ktoś z zewnątrz, trzeba było się nim zająć. Zacisnęłam zęby, jednak nie skomentowałam tego w żaden sposób. Przede wszystkim trzeba było dowiedzieć się jeszcze paru szczegółów.
- Hmmm, rozumiem, mam jeszcze tylko parę pytań odnośnie tego wszystkiego. No więc przede wszystkim, jak bardzo niedawno się to wydarzyło? Jesteśmy w stanie stwierdzić kiedy mniej więcej nastąpił atak? Kolejna kwestia, skąd i dokąd przemieszczała się karawana? No i jeszcze jedno pytanie, czy ktokolwiek przeżył atak? Byli jacykolwiek ocalali czy ta dwójka kupców to byli wszyscy, nie licząc ochroniarza, którzy podróżowali z tą karawaną? - zadałam pytania rzeczowym tonem, mając nadzieję że dowiem się jeszcze paru szczegółów odnośnie całego zajścia.

Stojąc w kolejne nieco odleciałam myślami i właściwie nie zauważyłam upływu czasu do momentu kiedy okazało się że nadeszła moja kolej aby podejść do okienka. Wracając do rzeczywistości oraz tego co działo się tu i teraz, podeszłam żwawym krokiem do urzędnika u którego zwolniło się miejsce, kompletnie nie zwracając uwagi na przeciągłe spojrzenia jakimi obdarowali mnie mężczyźni. Minęłam młodego chłopaka i stanęłam naprzeciw przedstawiciela organu władzy, który wyglądał bardziej jak emerytowany wojownik a nie typowy dla tego zawodu okularnik. Uśmiechnęłam się do brodacza uprzejmie witając się z nim lekkim skinieniem głowy.
- Dzień dobry. Myślę że ratowanie kotków już odpowiednio dobrze przerobiłam i wypadałoby zabrać się do roboty za jakieś bardziej wymagające zadania. Może jestem jeszcze po zwykłą Dōkō ale najwyższy czas popracować nieco bardziej nad swoją pozycją w klanie i postarać się o rangę Akoraito. - odpowiedziałam pewnym siebie głosem i wyszczerzyłam zęby w nieco niezręcznym uśmiechu. Miałam nadzieję że nie przesadziłam z wylewnością i urzędnik weźmie mnie na poważnie.

Czując się świetnie w moim nowym płaszczu, żywym krokiem szłam w kierunku siedziby władzy. Kiedy zbliżałam się do budynku, widziałam co raz większe ilości kręcących się tu i ówdzie strażników, czy to patrolujących, czy po prostu stojących na posterunku. Szłam z piersią wypiętą dumnie do przodu, w końcu wchodziłam w sam środek infrastruktury Szczepu Jūgo, który był dla mnie całym życiem.
Po zostaniu przepuszczoną przez strażników, udało mi się wejść do głównego pomieszczenia gdzie były przydzielane nowe zadania shinobim i kunoichi ale również było to miejsce gdzie zdawali oni raporty odnośnie wykonanego zadania. Obserwowałam właśnie owy proceder, widziałam jak kolejne osoby podchodziły do okienek i otrzymywały jakieś instrukcje zapisane na zwoju. A może były to wiadomości, które mieli do kogoś przekazać. Kto wie? Przy innym okienku zaś widziałam jak jedna kunoichi prawdopodobnie zdawała właśnie raport z ukończonego zadania a chwilę później otrzymała również zapłatę od urzędniczki, która przyjmowała owy raport. Generalnie w pomieszczeniu było żywo niczym w pszczelim ulu wiosną.

Przykład Yamiego pokazuje że owszem da się wyciągnąć takie liczby wcześniej ale wtedy Twoje ataki mają siłę 1 a Ty masz szybkość 201 przez część tury kiedy używasz techniki...

Wyprawa C i Misja B to jest generalnie taki sam poziom trudności przeciwnika, więc nie wiem w czym problem? Chodzi przecież o czas odnowienia a nie o to jaka literka

Ewentualnie można zrobić taki myk że w misjach zdobywa się po jednym poziomie na misję a na przykład za wyprawę C/B dostaje się wszystkie poziomy od razu, wtedy jeżeli ktoś nie chce używać cooldownu wyprawy to może sobie misjami to ogarnąć, a jeżeli chce zrobić to szybciej to po prostu musi poświęcić te 3 miesiące odnowienia na wyprawie

Żeby się teleportować za pomocą szybkości musisz wyciągnąć conajmniej 201, żeby tyle mieć i z tego odpowiednio korzystać musisz mieć do tego jeszcze 101 wytrzymałości oraz 101 percepcji, daje nam to w sumie łącznie prawie 1800 PH, wydane tylko i wyłącznie w te 3 statystyki. Poza tym trzeba jeszcze mieć trochę siły żeby cokolwiek robić ciosami albo zainwestować w jakąś dziedzinę żeby mieć cokolwiek co zadaje obrażenia. Nie wiem ile masz PH, Kazuma, ale uwierz mi, wcale nie jest to takie hop siup żeby się dofarmić do takiego poziomu, nie wiem również ile osób osiągała takie prędkości ale ja na poprzedniej postaci, osiągałem ten poziom dopiero po zdjęciu ciężarków a miałem wydane 1700 PH w same statystyki.