Nizan nie miał w zwyczaju kłócić się z Shimą. Kobieta mimo tego, że była nie chakrowa, to urzekła go swoją silną osobowością. Dlatego też, gdy przekazywała mu co o tym sądzi, jedynie skinął głową.
- Możni... a co o nich sądzisz w ogóle, po tym całym czasie? Myślisz, że powinniśmy się trzymać jakiejś polityki handlu z nimi, czy skupić się na planie, który mieliśmy od zawsze? - rzucił mimo chodem, starając się wyciągnąć od niej jej własne przemyślenia na temat tajemniczego klienta, który przewijał się już któryś raz w rozmowie. - Nim z nimi porozmawiam, dobrze, żebyśmy ułożyli cali plan. - dodał, jednocześnie biorąc na siebie ciężar całej nadchodzącej rozmowy.

Arata zapytała o syf, a następnie wspomniała o jakiejś kobiecie. Nizan otworzył usta w zdziwieniu, badając, czy jego córka użyła właśnie wyrafinowanego połączenia słów, który mógłby świadczyć o tym, że dziewczynka rozumie biologiczny system świata. Musiał szybko wybrnąć.
- Dokładnie ten sam, pewnie kąpała się w wodzie i przyszła brudna do domu. - stwierdził, badając reakcję Shimy i patrząc na nią w stylu "pomóż".

Dalej, Shima przypomniała mu warunki ich współpracy. Czyli mów sobie co chcesz, ja i tak zrobie po swojemu. Typowe.
- Weź mi przypomnij, skąd Ty w ogóle miałaś te kontakty? - zapytał, imitując rozgarnianie i chwilową amnezję. - W każdym razie, niech będzie. Wieczorem się przejdę i załatwię temat.

Gdy tylko jednak Shima wspomniała o tym, że go pobiją, szczególnie w obecności Araty-chan, to Nizan stanął dumnie wyprostowany.
- Nie no, tak źle to nie będzie. W razie czego zrobię... tak! - i zrobił dwa proste ciosy przed siebie krzycząc przy tym "HA! HA!" podczas wykonywania ataków. Doskoczył do Araty i wystawił otwarte ręce w jej kierunku, imitując tarcze do atakowania. - Dawaj Arata-chan, jak trenowaliśmy! Dwa proste i sierpowy na głowę!

Na sam koniec miał opowiedzieć jej historię. Albo poczytać.
- Przygotuj się Arata, zaraz przyjdę. - powiedział, po czym w pierwszej kolejności ruszył do swoich szafek.

Zamierzał przeczytać korespondecję z Sayuri. Przypomnieć sobie, na co tak naprawdę się zgodził i jakie były dokładne ustalenia. Idąc tym tropem dalej, jeżeli miał jakieś kwity od Możnych, to tak samo chciał to przeczytać.

Gdy wrócił po wszystkim do Araty, to zapytał ją.
- Jaką chcesz historię? Albo książkę? Masz coś ulubionego, o czym chcesz posłuchać?

Tradycja świętowania przez rodzinę Shirei-Kan Ayatsuri - Saori.

Coroczne zakopywanie członków rodziny w kufrze pod ziemią

Biore 25 ph i 300 ryo

No i tak właśnie kończyło się wszelkie strofowanie Araty, podczas gdy Shima była w pobliżu. Niestety, Nizan był jaki był, ale przede wszystkim, to był młodym ojcem. Dystans, który skrócił od samego początku sprawił, że Arata-chan bardziej traktowała go już chyba jak kumpla, niż jakiś niesamowity autorytet. On sam zaś miał problemy w tym, by cokolwiek odmówić jego małej księżniczce.
- Ehh... - westchnął jedynie, po czym sięgnął do szafki i wyjął plik projektów. Położył je na stole. - Tutaj są prace, które wymagają Twojego sprawdzenia, Arata-chan. Możesz po tym rysować jak chcesz i gdzie chcesz. - ale nie było to do końca kłamstwo. W sensie, były to skończone, gotowe prace, ale łatwiej było przerysować to od nowa, niż cały system grzewczy, który dopiero tak naprawdę powstawał. Ten ostatni projekt schował po cichu do szafki.

Następnie Shima zaczęła przygotowywać obiad i opowiadać o prototypach Sayuri. Nizan przez chwilę się zamyślił.
- Wiesz, z tymi prototypami to jakaś dziwna sprawa. Od początku mi to śmierdziało. Skoro robisz prototyp nowej broni, takiej wiesz... naprawdę nowej, wręcz kluczowej dla jakiegoś konfliktu, to chyba lepiej, by oglądał je jakiś Ayatsuri na miejscu, prawda? Z jakimś doświadczeniem bitewnym czy wojennym. Ja już jestem chwilę czasu na emeryturze i nie zajmuję się takimi rzeczami "na codzień". - westchnął. - I popatrz na to z drugiej strony. Z Ningyo-shi do Ryuzaku jest kawałek drogi. Co oni, wynajmą Kogo do ochrony karawany czy coś? Przecież to nie ma sensu.

Nizan dostrzegł pytający wzrok Shimy, który co jakiś czas mógł spoczywać na jego twarzy. Ten wzruszył ramionami.
- Nie wiem, Shima. Jeżeli chcieli mojej pomocy, to raczej powinni mnie ściągnąć na miejsce, na czas budowania tego projektu, zamiast bawić się w wysyłanie i odsyłanie przedmiotów. A druga sprawa, nie wiem czy jestem odpowiednią osobą do tego zadania. W każdym razie, Sayuri prosiła, to się zgodziłem. - było to jakieś wyjaśnienie perspektywy Nizana co do tego, co się tak naprawdę zadziało.

Dalej przyszedł etap, w którym kobieta zobaczyła narośl na oku rybim. Kunisaku nachylił się.
- Hmm... myślisz, że ma to związek z tą blokadą Cesarską? Kto wie, ile oni syfu spuszczają do wody. - powiedział.

Na koniec przyszedł moment na wyjaśnienia, gdzie Nizan ma się udać. Gdy żona tłumaczyła mu o "zbirach, tanich prostytutach" i w ogóle o tym, że ktoś go rozpozna, to Nizan zrobił skwaszoną minę.
- Czy powinienem wiedzieć, jak udało Ci się to załatwić, czy raczej pozostawać w niewiedzy? - zapytał. - Umawialiśmy się, że masz się takimi rzeczami nie zajmować. Nie chcę, by coś Ci się... stało, czy coś.

Skwitował. Sama wyprawa do Zdechłej Ryby go nie przerażała. Bardziej przerażał go fakt, że Shima ma z tym styczność.

Potem nastąpił moment samego obiadu. Nizan widział, jak Arata-chan bawi się swoim jedzeniem i wykorzystał ten moment, by samemu zrobić z bułki jakieś zwierzę. Nie zrobił jednak Salamandry, a coś o wiele innego. Żółwika. Pokazał jej zadowolony swoje dzieło.

Odwrócił się do Shimy.
- Poradzisz sobie? To ruszę już, żeby być w miarę szybko z powrotem. - miał na myśli oczywiście pozmywanie.