Shinobi War PBF Naruto

Ten pies, był jeszcze bardziej nieprzewidywalny niż Yumiko. Reakcja, choć nad wyraz, nie miała sensu, bo bestia zamieniła się w pluszowego misia, który potrzebował więcej uwagi niż jakakolwiek ustawa przewidywała. Czarnowłosa patrzyła na ten obrazek z uśmiechem, bowiem jej towarzyszka rozkwitła widząc swojego czworonoga. W końcu była szczęśliwa, chociaż jej wygląd sugerował coś całkiem innego. Chcąc już zaproponować odprowadzenie do domu zauważyła postać, zbliżająca się do nich. Jak się okazało, była to starsza kopia dziewczynki, która okazała się jej mamą. Problem sam się rozwiązał.
Oglądanie dziecka, panika w głosie matki... Yumiko patrzyła na to w ciszy, a smutek wkradł się w jej serce, już chciała odejść nie przeszkadzając, gdy słowa skierowane w jej stronę zmusiły ją do pozostania w miejscu.- Nie ma problemu, gdy znalazłyśmy psa miałam odprowadzić Tamaki do domu, a skoro nie jestem już potrzebna to wrócę do swoich obowiązków..
Gdy jej towarzyszka przytuliła się do niej, czarnowłosa chciała skorzystać z okazji i przekazać ostatnie słowa- Pamiętaj, by uczyć Sachiego aportować, tylko na podwórku, tak, by Ci nie uciekł. Albo przyczep do obroży długi sznurek, który przywiążesz też do ręki, wtedy Sachi nie oddali się za daleko. Trzymaj się księżniczko, może jeszcze się spotkamy.
Yumiko oddaliła się i ostatni raz zerknęła na Tamaki, jeszcze przez chwilę zastanawiała się jak ta wyglądałaby bez brudnej buzi, czy podobieństwo do matki byłoby jeszcze bardziej uderzające? Pogrążona w własnych myślach czarnowłosa minęła swój dom, mimo że to właśnie w tym kierunku zmierzała. Szła z głową utkwioną w chmurach. Założyła jedynie kaptur, by ukryć nieco bardziej swą twarz i ruszyła przed siebie. Spacer dobrze jej zrobi, a może natknie się na kogoś z kim nieco dłużej mogłaby porozmawiać, albo wróci do treningu w nieco ładniejszych okolicznościach przyrody. W każdym razie nie chciała wracać do domu, bo i tak nikt w tym momencie na nią nie czekał, jedynie pustka towarzyszyłaby jej do momentu snu.

zt.

Wychodząc za rogu budynku, było można dostrzec małe stworzenie swoim wyglądem przypominające szczura. Przecież wypierdek, który nie sięga nawet kolana nie zasługuję na miano psa. Jednak widać było, że towarzyszka Yumiko miała inne mniemanie o swoim pupilu, bo owy szczur okazał się być Sachim. Choć niewielki, miał duszę wojownika, bo widząc swoją właścicielkę z obcą osobą ruszył do ataku. -To są chyba jakieś żarty....
Yumiko miała jedynie chwilę na reakcję, a widząc psa, który biegnie na nią niewiele mogła zrobić. Tym bardziej nie krzywdząc go. Owszem słyszała że powinna stać spokojnie, zacisnąć dłonie w pięści, poczekać aż dziewczynka wyda komendę, ale przecież ten szczur nie umie nic! A tak przypadkiem wynikało z wcześniejszych rozmów. Czy miała jakikolwiek kij, który mogłaby rzucić, by zmienić kierunek Sachiego? Oczywiście, że nie. Jej wiedza była niewielka, a techniki, które znała należały bardziej do tych destrukcyjnych. Ale... w ostatnim momencie wpadł jej do głowy pewien pomysł. Niewiele myśląc czarnowłosa stworzyła klona, który miał być jej przysłowiowym kijem. To on złapał kontakt wzrokowy z psiakiem i ruszył w jego kierunku. Cel klona był jeden, rozproszyć Sachiego tak, by Tamiko mogła go złapać, oczywiście czy jej się udało ? Nie wie, ale jedno było pewno, gdyby pies się rzucał i chciał ugryźć umiejętnie by go poddusiła. Na tyle by, odpuścił, ale pozostał świadomy. Jedna dłoń na krtani, a druga dociskająca głowę...To na pewno on?

Nazwa
Bunshin no Jutsu

Ranga
E

Pieczęci
Baran → Wąż → Tygrys

Zasięg
Obszar danej prowincji, w której znajduje się gracz

Koszt
E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: 1% (za 2 iluzje)

Statystyki
Siła
---
Szybkość
użytkownika
Wytrzymałość
0

Dodatkowe Brak własnej woli; niematerialne;
Osoby z percepcją 40 lub większą bez problemu rozpoznają kopie.

Opis Prosta technika, która polega na stworzeniu iluzji nas samych. Przy jej pomocy jesteśmy w stanie stworzyć iluzje, które wyglądają jak my i wykonują nasze polecenia wydawane drogą mentalną. Oczywiście iluzje nie są materialne, więc każde uderzenie w nie kończy się ich rozwianiem w małym, błyskawicznie znikającym obłoku dymu. Iluzje nie wydają żadnych dźwięków, dodatkowo nie rzuca swym "niematerialnym" ciałem cienia, a także nie potrafią poruszać żadnych przedmiotów.

Dziewczynka coraz to bardziej otwierała się na rozmowę, na co Yumiko reagowała uśmiechem. Mimo, że brudne, te dziecko było urocze. Czarnowłosa była pewna, że gdyby poznały się w innych okolicznościach, to jej towarzyszka zagadałby ją na śmierć... Opis psa może i nie nie był idealny, ale cóż... czy można byłoby się spodziewać czegoś lepszego?- Dobra, w takim razie przejdziemy się między domami, skoro Sachi nie chodził na targ może się wystraszyć i zawrócić. Jak nie znajdziemy go tutaj wtedy pójdziemy tam.. Decyzja zapadła. Pójdą w głąb terenów mieszkalnych. Psy z reguły wracały do domu, Tym bardziej te małe i wystraszone. A skoro pies ma tak dobry węch jak mówi dziewczynka to zacznie wracać po swoich śladach.
Słysząc krzyki, które wydawało z siebie dziecko, Yumiko mimowolnie zaczęła się śmiać. Jeżeli nie znajdą psa, to na pewno zaalarmują sąsiadów o zgubie. Niewiele myśląc czarnowłosa zaczęła wtórować dziecku, a w chwilach ciszy nasłuchiwała dźwięków, które mogłyby zwrócić jej uwagę, jakiś szelest w krzakach lub ruch. O trzaskających drzwiach nie myślała, bo to mogłoby się zdarzyć w każdej chwili zważając na okoliczności. A krzyki? Pewnie zaraz jakaś zgryźliwa babka wyjrzy przez okno i zacznie przeklinać dziewczyny, za przerwane modły.

Zimna dłoń dziewczynki, była bardzo delikatna. Skóra nieskalana ciężką pracą, bez odcisków. Bez skaz. Mimowolnie Yumiko wyciągnęła drugą rękę by otulić zziębniętą dłoń dziewczynki, był to ruch, który widziała w swojej głowie, przebłysk wspomnień ? Czasami coś takiego miało miejsce, jakby robiąc coś odtwarzała film, jednakże nie znając go w całości. Czy ktoś kiedyś był wobec niej tak uprzejmy? Może jej matka lub ojciec? Myślę, że Twój piesek będzie szukał miejsca które zna by schować się i poczekać, aż ktoś po niego przyjdzie, także ruszajmy.
Bez zawahania ruszyła w stronę ulicy „Obrońców Kōtei”. Chcąc podjąć decyzję czy idą do dzielnicy targowej zagadnęła- Czy Twój piesek boi się tłumów? Był może w dzielnicy targowej na spacerze? Bo jeżeli się boi, pójdziemy między domami, możemy też go wołać, jeżeli usłyszy swoje imię na pewno da nam znać, a może nawet wyjdzie z kryjówki. Co ty na to? Yumiko starała się skrupulatnie tłumaczyć dziewczynce co będą robić, by przygotować ją na to co się wydarzy. Specjalnie nie potwierdziła swojej tezy, że piesek może być w domu. Jeżeli jest młody prędzej schował się gdzieś i czekał. Obawy jednak narastały, bo co jeżeli nie znajdą czworonoga? Jeżeli dziewczynka potwierdziła jej tezę, że Sachi nie miał kontaktów z ludźmi i nie chodził tam na spacery, zdecyduje się iść w przeciwnym kierunku, tam gdzie przeważa spokój. Aż za duży, bo gdyby znajdowali się tutaj ludzie mogłaby podpytać czy ktoś nie widział pieska.- Powiedz mi też jak wygląda Twój piesek? - Yumiko korzystając w chwili ciszy między nimi gwizdnęła i zawołała czworonoga. Pokazując też swojej towarzyszce jak można szukać swojego przyjaciela.

Zmiana, która zachodziła w dziewczynce była ledwo widoczna, jednakże nie umknęła Yumiko. Cały czas uśmiechając się zachęcała dziewczynkę do rozmowy. Szczątkowe informacje, choć niewiele wnosiły, nieco rozświetliły sytuację.-Oczywiście, że Ci pomogę. Tylko proszę skup się i odpowiedz na moje pytania, dobrze?. Czarnowłosa nie chciała marnować czasu, tym bardziej dowiadując się o Sachim. Sądząc po słowach dziewczynki, można było wnioskować, że był to zwierzak. Gorzej, jeżeli okaże się jakimś młodszym-a co gorsza starszym- bratem. Wtedy ukaranie niegrzecznego chłopca byłoby bardzo satysfakcjonujące.
-Kim jest Sachi? To jakieś zwierzątko?- Chwilowa przerwa, miała spowodować szybkie odpowiedzi, bo czas uciekał, a jeżeli przyjdzie jej szukać kogoś po zapadnięciu zmroku i to jeszcze z dzieckiem, to bardzo się zirytuje... Yumiko zaczęła się podnosić i wyciągnęła dłoń w stronę dziewczynki- Chodź, rozejrzymy się, a Ty opowiesz co się stało. Możesz też pokazać mi z której strony tutaj przybiegłaś, bo może Sachi wrócił już do domu? Co ty na to?
Czy dziewczynka zaufała jej na tyle by ruszyć z nią w dalszą drogę? Miała nadzieję, że tak, bo wyciągnięcie jakichkolwiek odpowiedzi od niej to istny dramat. Yumiko dalej nie wiedziała, jak ta mała istota ma na imię, czy cokolwiek ją boli? Miała nadzieję, że gdy dziewczynka wstanie, to rozwiąże się jej język i chętniej będzie chciała udzielać odpowiedzi. Plan był prosty, dowiedzieć się jak najwięcej szczegółów i pomóc. Czekając na decyzję dziecka, czarnowłosa rozglądała się w poszukiwaniu jakichkolwiek śladów informujących skąd przybiegło dziecko i czego właściwie szukało. Do tej pory były tutaj same, więc mogła dostrzec jej ślady. Kierunek z którego przybiegła i w którym mogłyby się udać.

Podchodząc bliżej, można było dostrzec coraz więcej szczegółów. Sukienka, która w tym momencie wyglądała bardziej jak zużyta szmata, aniżeli ubranie. Kurtka, w kolorze zieleni nie wyglądała wcale lepiej, a sama dziewczynka była w opłakanym stanie. Gdzie podziewali się rodzice? Czy ktoś ją skrzywdził? W głowie kłębiło się coraz więcej pytań, a Yumiko cały czas podchodząc obserwowała dziewczynkę. Gdy ta nawiązała z nią kontakt wzrokowy uśmiechnęła się pocieszająco. Przypominała sobie jak opiekowała się nią Tamiko, co wtedy mówiła? Co robiła? Czarnowłosa nie chciała spłoszyć dziecka dlatego też będąc już blisko niej kucnęła i wyciągnęła kawałek materiału.- Hej... nazywam się Yumiko...- mówiąc ciszej, niż to konieczne podała dziewczynce materiał. Wiedziała, że to zmusi dziecko do skupienia, a chcąc ją wyraźnie usłyszeć będzie musiała przestać płakać.-Powiesz mi, co się stało, a ja postaram się Ci pomóc. Dobrze?-jej głos był spokojny, a ruchy powolne. Mimo, że Yumiko skupiała się na dziecku, to w międzyczasie sprawdzała otoczenie .Może gdzieś tutaj pojawi się dorosły, który będzie szukał swojej zguby?-Spójrz na mnie... Czy coś Cię boli? - obycia z dzieckiem czarnowłosa nie posiadała. Odkąd odzyskała przytomność rok temu nie miała styczności z tak małymi dziećmi, jednakże widziała, jak ludzie obchodzą się z rannymi, i teraz naprawdę żałowała, że nie podsłuchiwała ich rozmów. Ma zapewnić dziecko że będzie dobrze? Skąd ma to wiedzieć, skoro nie zna szczegółów. Może zapyta się o rodziców których nie ma? Yumiko uśmiechając się czekała na odpowiedź. Jakiś znak, że idzie w dobrym kierunku...

Chcąc się skupić dziewczyna wpatrywała się w martwy punkt na tarczy. Wiedziała, że dużo ćwicząc nauczy swoje ciało finezji, a w przyszłości to nie głowa będzie decydowała o jej ruchach. Pamięć mięśniowa to coś, co wzbudza w niej ekscytacje. Ludzie z bronią wyglądają jak podczas tańca, płynne ruchy, precyzyjne cięcia. Czy kiedykolwiek dojdzie do takiego etapu ? Pokładała w sobie duże nadzieję... Jednakże, do tego potrzebowała osoby, która mogłaby ją poprowadzić, samotna nauka nie pozwalała na duży rozwój, a Tamiko nie miała predyspozycji, by pomóc jej w większym stopniu niż to co ma teraz.
Płacz. Cichy a jakże przenikliwy. Dźwięk, który w pierwszej chwili sparaliżował Yumiko. Jej ciało zastygło, a ręka, która zwisała przy kaburze zacisnęła się w pięść. Był to ułamek sekundy, jednakże jak ważny. Wahanie jeszcze przez chwilę blokowało jej ruchy, a wzrok błądził po otaczającym ją krajobrazie w poszukiwaniu źródła tego dźwięku. Czy było to dziecko? Prawdopodobnie, zważywszy na to, jak ciche było to łkanie . Yumiko ostrożnie podeszła do płotu, gdzie hałas był nieco większy. Chcąc sprawdzić, co dzieje się poza domostwem czarnowłosa ruszyła w stronę bramki, była to najrozsądniejsza decyzja, bowiem pokazując się z większej odległości dla dziecka, nie spłoszy go, a gdyby był to ktoś inny, dałaby sobie czas na jakąkolwiek reakcję. Wychodząc na ulicę była przygotowana na wszystko, w głowie przebiegło jej wiele scenariuszy, dlatego dłoń znajdowała się blisko kabury, a na twarzy choć zdenerwowanej pojawił się delikatny uśmiech.-Halo? Przepraszam, czy coś się stało?- mówiąc to znajdowała się w bezpiecznej odległości, z każdym krokiem była bliżej, choć czas, który dała osobie powinien wystarczyć, by zwrócić jej uwagę na czarnowłosą.

Nazwisko i imię: Yumiko Uchiha
Ranga misji: D
Czy zdajesz sobie sprawę z zagrożeń?: Nie?
Link tematu: Zapraszam
Uwagi: Dajcie nauczyć się grać, proszę o kogoś łaskawego, nieoceniającego, fajnego, będę wielbić za pomoc i wsparcie xD

Pokój, w którym rok temu obudziła się Yumiko stał się jej bezpieczną przystanią, a domownicy-rodziną. To właśnie tutaj czarnowłosa na nowo uczyła się funkcjonować, jak także żyć. Te cztery kąty były świadkami jej wybuchów płaczu i porozcinanych dłoni, kiedy to wyczerpana wracała po treningu. Pomieszczenie te nie uległo zmianie, łóżko w dalszym ciągu stało pod oknem, stolik pełnił również funkcję szafki na książki, bo tych z każdym miesiącem przybywało. Jedynym nowym elementem tutaj była szafa, prezent od Tamiko, która chciała by jej podopiecznej żyło się wygodniej. Reszta domu umeblowana była równie skromnie. Widać tutaj brak pieniędzy, jednakże każdy stara się stawać na wysokości zadania, by choć trochę poprawić komfort życia.
Yumiko jak co rano zeszła na dół by pod nieobecność domowników posprzątać domostwo. Była to jej forma zapłaty za ciepły kąt i możliwość rozwoju. Niegdyś nielubiane zajęcie stało się rutyną. To była chwila, która mijała szybko i po której dziewczyna mogła zacząć rozwijać swoje umiejętności. Uśmiech towarzyszył jej gdy zapinała kaburę na udzie i chowała swoje wyczyszczone kunaie. Przygotowana wybiegała z domu na tyły podwórza, by przywitać się z samotnym drzewem, pełniącym funkcję tarczy...

ROZLICZENIA

PIENIĄDZE: klik
PH: klik
MISJE (dla klanu / inne):
D -
C -
B -
A -
S -
WYPRAWY:
C -
B -
A -
S -
EVENTY:
PREZENT OD ADMINISTRACJI:

ZDOLNOŚCI

EKWIPUNEK

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Kabura na broń, Torba

WIEDZA

Znaleziono 18 wyników

Re: Dom Yumiko

Re: Dom Yumiko

Re: Dom Yumiko

Re: Dom Yumiko

Re: Dom Yumiko

Re: Dom Yumiko

Re: Dom Yumiko

Re: Zgłoszenia po misje

Dom Yumiko

Re: Yumiko

Re: Yumiko

Re: Yumiko (trwa ładowanie treści)

Re: Yumiko (trwa ładowanie treści)

Re: Yumiko (trwa ładowanie treści)

Re: Yumiko