Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 38 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 38 wyników

autor: Kori: 19 gru 2025, o 01:01; Forum: Midori; Temat: Szlak transportowy; Odpowiedzi: 162; Odsłony: 34056

Re: Szlak transportowy

Kori przez dłuższą chwilę bawił się z nowym przyjacielem, zapominając, że właściwie to brał udział w ważnym zadaniu. Gdy jego rozsądek wrócił wreszcie na właściwie tory dzieciak uniósł głowę, zauważając, jak Takashi z zazdrością patrzy na jego nowego kompana. Doskonale pamiętał, że tamten wspomniał o psie jako wymarzonym zwierzęciu… A w domu psa widać nie było. Kori z dumą wypiął pierś, po czym przemówił do czworonoga z pełną powagą.

– Idziemy Jimbo – Po czym ruszył za resztą, licząc, że piesek zrobił to samo. Wojownik z klanu Nara starał się trzymać na uboczu, obserwując wszystko, co mogło stanowić potencjalne zagrożenie. Czas mijał im szybko, a gdy tak szli Kori starał się nauczyć nowego kompana aportowania. Z początku szło mu to dość opornie, jednak Jimbo był wyjątkowo zdolny i na pewno się tego nauczył. Teraz ten cały Takashi może jeszcze bardziej zazdrościć, że to Koriego, a nie jego wybrało przeznaczenie. Białowłosy sam nie wiedział, co tak bardzo wkurzyło go w Narze. Jednak z pewnością miało to związek z ucieczką i rozpoznawalnością tamtego. Idiota miał tu wszystko, a postanowił odejść z osady by szukać szczęścia w świecie. Powinność względem rodziny to coś więcej niż znaczek na opasce.

– Rodzina jest silna, tylko, gdy jest razem Takashi – Przemówił do niego w pewnym momencie, nawet nie odwracając wzroku w stronę rozmówcy. Szedł tak trzy kroki przed Narom, z rękoma założonymi za głowę. Kori spoglądał w niebo, z obojętnością, odkrywając, że świat jest jakiś dziś dużo piękniejszy. Mimo że nienawidził lata, to pogoda jeszcze nie przyprawiała o ból głowy. Nawet nie zdążył zorientować się w sytuacji, gdy na horyzoncie pojawiły się zabudowania portowej mieściny. Było tam wszystko, czego można było spodziewać się po takim miejscu. Wszechobecny smród rybich wnętrzności oraz wilgoć którą człowiek przesiąkał już od przekroczenia granic osady. Yuki tak samo jak lata nienawidził smrodu, brudu i obecności kogoś, kto coś takiego roznosił. Mimo że misje często wymagały od jego osoby obcowania z nieprzyjemnymi środowiskami, to zawsze dbał o to by wyglądać elegancko i świeżo. Kori zmarszczył czoło, ze zdenerwowaniem, przecierając pot z czoła wierzchem rękawa. Po kilkunastu kolejnych minutach znaleźli się przed bramą, gdzie czekał już na nich jakiś dziadyga. Białowłosy z godnością ukłonił się nieznajomemu, po czym ruszył za resztą, starając się nie zgubić. Wioska wydawała się być całkiem zwyczajna, chociaż Kori spodziewał się zniszczeń rodem z legend. Jak właściwie te Yokaie wyglądały… Chłopak zaczął wyobrażać różne schematy mitycznych istot, nie skupiając się wcale na tym, co działo się obok. W pewnej chwili po prostu wszedł na ścianę przed sobą, odbijając się z nieukrywanym zaskoczeniem.

– Kurka wodna… – Zaklął brzydko pod nosem, mając nadzieję, że nikt nie widział tej drobnej wpadki. Jego myśli biegały zazwyczaj w wielu kierunkach jednocześnie, dlatego tak trudno było zdobyć jego pełną uwagę. Dziadek, który okazał się chyba jakimś wioskowym guru, szybko wyjaśnił o co tutaj chodzi… Z początku Kori był dość zawiedziony, że nie będzie mógł walczyć od razu z niesamowitym przeciwnikiem, jednak szybko go przekupili obietnicą kolacji i muzyki.

– O tak, przebyliśmy długą drogę, a jedzenie to to czego potrzeba nam przed ważną walką – Kori szybko zasalutował, mimo że sam nie miał pojęcia czemu… Po czym dodał jeszcze szybciej, zanim nie stracił wątku.

– Prowadź pan panie starszy, jestem Kori i obiecuje, że jutrzejszego dnia skończą się wasze problemy z demonami. Kiedyś zostanę wielkim wojownikiem, a moje imię będzie znane każdemu na świecie! – Dzieciak z klanu Yuki uśmiechnął się szeroko, mając na uwadze jedynie, to by tamten szybko zaprowadził go do karczmy i dał jedzenie. Kori nawet nie myślał by reszta jego drużyny miała coś przeciwko, zwłaszcza że tez powinni odczuwać jakiś głód. Chłopak rzucił ostatni uśmiech w stronę Jimbo, sprawdzając czy piesek jest bezpieczny. Kori wiedział doskonale, że ta uczta przyda się też temu małego zakapiorowi, który w całym tym tłumie wybrał właśnie nieznanego dzieciaka. Walka będzie musiała poczekać do rana, teraz przyszedł czas na chwilę relaksu i dobrego jedzonka.

Przejdź do posta

autor: Kori: 18 gru 2025, o 00:21; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Kori; Odpowiedzi: 4; Odsłony: 413

Re: Kori

Przejdź do posta

autor: Kori: 18 gru 2025, o 00:13; Forum: Midori; Temat: Szlak transportowy; Odpowiedzi: 162; Odsłony: 34056

Re: Szlak transportowy

Kori jadł podstawiony mu posiłek z pełnym apetytem, odzywając się tylko wtedy, gdy ktoś go o to poprosił. Gdy Takashi zaczął udzielać swoich odpowiedzi, dzieciak z klanu Yuki słuchał uważnie tego, co tamten miał do powiedzenia. Nigdy nie spotkał kogoś, takiego jak Jinchuriki, więc starał się dobrze wszystko zapamiętać. Takashi miał dużo, ciekawszy pomysł na siebie niż białowłosa znajda. Jego planem było stworzenie pokojowej organizacji, która miała naprawić ten świat… Dość zaskakujący pomysł, ale jak najbardziej pasujący do kogoś, kto miał uchodzić za bohatera. Gdy wreszcie wszyscy dokończyli swoje śniadanie gospodarz zapytał jak smakowało.

– Wszystko było przepyszne Takashi-sama – Kori z zadowoleniem wstał od stołu, po czym ruszył za wszystkimi w stronę drzwi wyjściowych. Chłopak nie przerwyał rozmowy między Ayą i Takashim, gdy ta zaczęła na przemian zasypywać go kolejnymi pytaniami. Właściwie Kori też był ciekaw, jak to jest być postawionym w takiej sytuacji, chociaż na jego oko to Nara był sam sobie winny. Wystąpienie przeciwko własnej rodzinie było czynem, którego nie można było lekceważyć. Białowłosy prychnął pod nosem, po czym odwrócił swój wzrok w stronę przewodniczki.

– Nigdy w życiu nie spotkałem się z niczym, co mogło, chociaż stać przy Yokaiu… Dla mnie to były jedynie opowieści, którymi bogate snoby straszyły gości przy wieczornych posiadówkach – Kori uśmiechnął się szeroko, nie zdradzając jednak nic więcej ze swej przeszłości. To, kim był i czego musiał dokonać, żeby się tutaj znaleźć, było dużo ważniejsze niż akceptacja kilku gości, na których nawet mu nie zależało. Yuki założył ręce za plecy, po czym pomaszerował za innymi, zatracając się na chwilę we własnych wspomnieniach. Mimo że wciąż był młody, to przetrwał więcej niż niejedna osoba w sędziwym wieku. Kori ponownie prychnął głośno, starając się nie zwracać uwagi na ludzi, którzy zaczęli wytykać Takashiego palcami. Najwidoczniej jego sława w tej osadzie nie była tylko czczymi plotkami. Kori nie komentował tego w żaden sposób, nieszczególnie, zajmując sobie głowy podonymi bzdurami. Wszystko w co ci ludzie wierzyli było ulotne jak pory roku… Dopiero gdy jego drogę zastąpił piękny piesio, chłopak szybko upadł na kolana, rzucając się na zwierzaka jak psychopata na swoją ofiarę.

– AAAAA, KTO JEST TAKIM PIĘKNYM PIESECZKIEM CIASTECZKIEM! – Krzyknął w jego stronę, mierzwiąc sierść stworzenia na karku. Świat w tej chwili mógłby nawet spłonąć, gdy Kori został wybrany przez jedyne stworzenie, które okazywało swą miłość szczerze i bez ukrytych pobudek. A masz panie Jinchuriki.

Przejdź do posta

autor: Kori: 17 gru 2025, o 00:49; Forum: Domy mieszkalne; Temat: Dom Takashiego; Odpowiedzi: 52; Odsłony: 6836

Re: Dom Takashiego

Kori nie krępował się w obecności Takashiego, nawet jeśli tamten został przedstawiony mu jako ważna osobistość tej społeczności. Yuki z prostych powodów nie znał się na sprawach wyższości i mniejszości społecznej, jako że całe życie spędził jako podnóżek w domu obcych mu ludzi. W tej chwili dawał sobie bez umiaru, licząc, że uda się, chociaż trochę nadrobić z czasu, który stracił. Mimo że Hamura nauczył młodego pisać i czytać, to wciąż pozostawała w nim ta dzikość braku wychowania. Kori już po kilu chwilach zrozumiał, o co chodziło z tym sztywniactwem Takashiego, zwłaszcza że tamten wcale się z tym nie krył. Jego osobowość była naturalnie pragmatyczna i spokojna… Na całe szczęście przynajmniej śniadanie zrobił dobre. Gdy już tak siedzieli sobie wesołą gromadką przy stole, Aya odezwała się pierwsza, wyskakując ze swymi pytaniami. Na pierwszy ogień padł Kori i jego ostatnie poczynania w wiosce… Dzieciak przez chwilę wpatrywał się w sufit, z przejęciem, drapiąc się po brodzie.
– Na ostatniej to walczyłem z dziadeczkiem co podpalał karawany kupieckie… Na oko miał, ze sto pięćdziesiąt lat, a i tak przypalił mi kawał ciała. -Na dowód chłopak wstał ze swego miejsca, podciągając nieco spodnie. Na obu nogach miał bardzo nieładne blizny po oparzeniach.

– Trzy tygodnie mi się to goiło – Kori dumny z siebie wrócił do pałaszowania swego podstawionego posiłku, licząc, że ich misja będzie tak samo przyjemna jak ten początek dnia. Zanim Yuki zdążył przełknąć kolejny kęs, w ich stronę została wysłana salwa następnych pytań. Część była słuszna, część bez sensu… Na wszystkie warto było odpowiedzieć.

– Ja chcę zostać najsilniejszym shinobim w Yokukage… Mimo że jestem obcy to wiem, że jestem w stanie pokonać wszystkich, nawet jeśli w moim brzuchu nikt nic nie zapieczętował – Kori spojrzał w tej chwili na Takashiego, szczerząc do niego wszystkie zęby. Mimo że dzieciak nie przepadał za zbyt dużą wylewnością, to zdecydowanie nie czuł się z nią też jakoś szczególnie źle.
Odpowiadając na kolejne pytania wyciągnął swą dłoń, zaginając palec za każdym razem, gdy już na jakieś udzielił odpowiedzi.

– Nigdy nie byłem na pustyni i mam nadzieję, że nigdy być tam nie będę musiał… Nienawidzę słońca i piasku, i dodatkowo jak jest gorąco, a ja nie mam jak się schować w cieniu. -Kori na chwilę zamilkł, jak gdyby brał pytania dziewczyny na serio.

– Chciałbym mieć kota, prawie umiem latać, moim marzeniem jest sprawić by zima trwała cały rok – Po tych pytaniach zamilkł, powróciwszy ponownie do przerwanego posiłku. Był dumny, że to właśnie jego wybrali do zadania, o którym opowiadała dziewczyna, mimo że jeszcze nigdy nie walczył z Yokaiami. Wiedział o ich naruszeniu znanych krain, jednak to wciąż były tylko opowieści. Gdy przyszło do konfrontacji, Kori zastanawiał się, czy właściwie był na to gotowy. W wiosce jeszcze nikt poza Hamurą nie wiedział, że Kori posiada zdolności klanu Yuki… Jeśli przyjdzie czas walki, będzie musiał być gotowy użyć tego, co udało mu się odkryć metodą prób i błędów. Dzieciak, który jeszcze niedawno nie miał nawet imienia uśmiechnął się znad talerza do wszystkich, mimo że serce omal nie wyskoczyło mu w tej chwili z klatki piersiowej.

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 23:35; Forum: Domy mieszkalne; Temat: Dom Takashiego; Odpowiedzi: 52; Odsłony: 6836

Re: Dom Takashiego

Kori wstał rano, przebudzony waleniem do drzwi. Spodziewał się wizyty, jednak nie wiedział kim będzie osoba która miała go wprowadzić w cel nietypowego zadania. Tak jak powiedział urzędnik wszystko do końca pozostawało tajemnicą, a jemu przyjdzie po prostu odegrać swoją rolę. Chłopak nie komentował zachowania różowowosej, jako że miał to w dupie i raczej należał do spokojnych ludzi.

- Jestem gotowy, nie musimy tu dłużej siedzieć - Kori porwał ze stołu swoją torbę biodrową, po czym ruszył za przewodniczką w stronę domu jinchurikiego. Przez całą drogę bohater nie wypowiedział nawet słowa, oszczędzając je na sytuacje gdy faktycznie będzie trzeba mówić. Dziewczyna była głośna i rytująca, szczególny typ którego Kori niespecjalnie lubił. Gdy doszli na miejsce chłopak zatrzymał się z przejęciem, nie mając pojęcia jak wygląda ktoś kto posiada w sobie zapieczętowaną bestię. Jego ojciec opowiadał mu o tym, jednak z pewnością nie na tyle by dawać jakieś szczegółowe opisy. Sam dom w którym mieszał chłopak wyglądał dość zwyczajnie, co dawało nadzieję że jednak nie będzie tak źle. Gdy drzwi wreszcie się otworzyły stanął w nich nie kto inny jak wspomniany Takashi Nara, a Aya wjebała się na bezczela manifestując swe przybycie. Kori westchnął głośno, po czym wszedł jako ostatni. Przewodniczka z miejsca nie omieszkała opowiedzieć jak to Yuki ma fatalnie na chacie, podkreślając że jego styl bycia jest raczej mdły. Bohater kolejny raz miał to głęboko w dupie, skupiając się całkowicie na Takashim. Dziwnie zwyczajny gość o trochę smutnym spojrzeniu. Nie wyglądał jakoś szczególnie groźnie... Kori gapił się bezczelnie w jego stronę, krzyżując ramiona na piersi.

- Jestem Kori, Akoraito klanu Nara - Rzucił w pewnej chwili z dziecięcą dumą na twarzy, szczerząc zęby w stronę nieznanego mu gościa. Ich wyprawa miała być sprawdzianem dla wszystkich, chociaż Kori robił to tylko po to by dziadek był z niego dumny. Świat wielkich ludzi interesował go jedynie z tego jednego powodu, dlatego bez względu na wszystko wzbije się najwyżej ze wszystkich... Z takiej drogi nie schodziło się po jednej porażce. Kori założył ręce za głowę, po czym miał już wychodzić gdy nagle rzucił w stronę nowego kolegi.

- Takashi weź skołuj coś do jedzenia... Robię się nieznośny jak nie zjem z rana -. W sumie nie kłamał... Skoro droga była daleka to warto było chociaż zadbać o pełne brzuchy. A skoro już byli na miejscu to czemu by nie opróżnić zapasów z Takasiowej spiżarni.

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 16:52; Forum: Domy mieszkalne; Temat: Dojo Hamury; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 61

Re: Dojo Hamury

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 16:19; Forum: Domy mieszkalne; Temat: Dojo Hamury; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 61

Re: Dojo Hamury

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 16:01; Forum: Domy mieszkalne; Temat: Dojo Hamury; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 61

Re: Dojo Hamury

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 15:34; Forum: Domy mieszkalne; Temat: Dojo Hamury; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 61

Re: Dojo Hamury

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 15:18; Forum: Publiczna beta; Temat: Rework klanów - pomysły; Odpowiedzi: 48; Odsłony: 10689

Re: Rework klanów - pomysły

I jak temat, bo ja bym chętnie Yuki był zainteresowany

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 14:59; Forum: Domy mieszkalne; Temat: Dojo Hamury; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 61

Re: Dojo Hamury

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 14:58; Forum: Domy mieszkalne; Temat: Dojo Hamury; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 61

Re: Dojo Hamury

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 14:46; Forum: Domy mieszkalne; Temat: Dojo Hamury; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 61

Re: Dojo Hamury

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 14:15; Forum: Domy mieszkalne; Temat: Dojo Hamury; Odpowiedzi: 8; Odsłony: 61

Dojo Hamury

Dojo w klasycznym japońskim stylu. Prosta konstrukcja z drewna i bambusa, z dachem krytym strzechą, chroniącym przed deszczem i chłodem. Wnętrze charakteryzowało się elastycznym układem dzięki przesuwanym ścianom (shōji i fusuma), które pozwalały na zmianę wielkości pomieszczeń w zależności od potrzeb. Podłogi pokryte były matami tatami, pełniącymi funkcję zarówno podłoża do siedzenia, spania, jak i chodzenia. Centralnym punktem życia rodzinnego było palenisko irori, służące do gotowania, ogrzewania oraz jako źródło światła. Cała konstrukcja wkomponowywała się w obszar wokół niej, nie stojąc na przeszkodzie matce natury. Z domu rozchodził się wspaniały widok na ogród, o który dbał sam właściciel. Od czasu gdy mieszkał tu też Kori, dziedziniec i tereny za budynkiem służyły jako miejsce treningowe.

Przejdź do posta

autor: Kori: 15 gru 2025, o 14:05; Forum: Yokukage (Osada Rodu Nara); Temat: Siedziba władzy; Odpowiedzi: 165; Odsłony: 23348

Re: Siedziba władzy

Kori zdał wreszcie swój raport, oddając mężczyznę w ręce strażników, którzy pojawili się w mgnieniu oka. Nie było sensu rozwlekać dalej tematu dziadeczka, który postanowił na stare lata zostać paskudnym bandytą. Bohater jedynie westchnął głośno, po czym, odprowadzając go wzrokiem zdał resztę raportu. Kobieta siedząca w okienku nie pytała o nic więcej, wręczając Akoraito nagrodę za wypełnioną misję.

– Dziękuję bardzo, zgłoszę się w najbliższym czasie po kolejne zadanie – Powiedział na koniec, po czym odszedł w swoją stronę, nie marnując więcej czasu, gdy wciąż miał przed sobą tyle do zrobienia. Jego dziadek z pewnością będzie znał odpowiedzi na pytania, które dręczyły młodzieńca, co powodowało, że jeszcze mocniej chciał po prostu znaleźć się już w domu. Kori czuł, że to, co odkrył było tylko wierzchołkiem góry lodowej, prowadzącym do większej tajemnicy, której nawet się nie spodziewał. Po kilku kolejnych chwilach wydostał się z siedziby władzy, zmierzając prosto do miejsca, które od jakiegoś czasu nazywał domem. Hamura z pewnością czekał z niecierpliwością na swego ucznia, który udał się by odbyć swoje pierwsze zadanie przeznaczone dla shinobi wyższej rangi… Pewnie on też nie spodziewał się z czym chłopak do niego wróci.

z/t

Przejdź do posta

Znaleziono 38 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane